Geheel zonder sporen achter te laten gebruikmaken van internet? Dat is niet realistisch. Zelfs als je altijd een anonieme browser gebruikt, zullen er situaties zijn waarin toch te achterhalen is wie je bent en wat je doet. Online privacy lijkt een utopie. Maar wat weet het internet nu precies over je?

Tip 01: Cookies

Cookies hebben nogal een slechte reputatie. Dat is niet zo vreemd: er wordt nogal wat informatie in opgeslagen. Sinds de cookiewet moeten we bij iedere site aangeven of we het gebruik van cookies willen accepteren of niet, en de meeste mensen klikken zonder aarzelen op ‘Ja’. Dat is op zich niet zo’n ramp, cookies zijn namelijk vaak ook gewoon nodig om een website te laten functioneren, maar het is wel belangrijk dat je weet wat voor informatie er allemaal opgeslagen wordt of kan worden. Een prachtige site om hier inzicht in te krijgen is www.clickclickclick.click. Deze site toont je aan de hand van tekst en audio precies wat de site allemaal van je te weten komt tijdens je bezoek. En dan gaat het dus niet alleen om wat voor browser je gebruikt en via welke site je gekomen bent, maar ook om zaken als welke bewegingen je maakt met je muis, hoe groot het venster is waarmee je de site bekijkt, of je de site minimaliseert enzovoort. Geen schokkende gegevens, maar wel verhelderend om te zien dat een site dus precies kan zien waar je naar kijkt en waar je interesse naar uitgaat, zelfs nog voordat je ergens op klikt.

©PXimport

Tip 02: Nog meer cookies

Als de informatie die je op de eerste site ziet je al afschrikt, haal dan even diep adem voordat je naar http://webkay.robinlinus.com gaat. Deze site werkt namelijk eveneens aan de hand van cookies, maar toont informatie die een stuk minder basaal is. Denk hierbij aan je locatie (die is overigens niet nauwkeurig tot op de 100 meter), welke hardware je gebruikt, welke internetprovider je hebt, wat je maximale downloadsnelheid is, bij welke sociale-mediasites je bent ingelogd enzovoort. Wanneer je de site op een mobiel apparaat bezoekt, dan kan deze je zelfs vertellen of je de smartphone in portretmodus of landschapsmodus gebruikt. De informatie over je browser en internetverbinding zijn overigens wel voorbeelden van informatie die je geheim kunt houden wanneer je een anonieme browser gebruikt.

©PXimport

Tip 03: Scripts verbieden

We laten je voorbeelden zien van wat internet over je weet en wat je precies kunt doen om dat te voorkomen. Meestal gebeurt dat aan de hand van instellingen, maar er is geen simpele browserinstelling die voorkomt dat de informatie die je in de eerste twee tips van dit artikel voorbij hebt zien komen, niet wordt doorgegeven. Om tóch te kunnen voorkomen dat eigenaren van websites (of adverteerders) al deze informatie kunnen zien, kun je NoScript installeren. NoScript is een extensie voor Firefox, die bepaalde scripts en trackers op websites blokkeert om te voorkomen dat informatie wordt doorgegeven die je wellicht liever privé wilt houden. Wanneer je de extensie installeert kun je ervoor kiezen om standaard alles te blokkeren of om een melding weer te geven wanneer een website informatie probeert te bemachtigen (dat laatste raden we aan, dat geeft je ook inzicht in welke sites betrouwbaar zijn. Helaas is deze extensie niet beschikbaar voor Chrome, voor deze browser kun je het alternatief Scriptsafe downloaden. NoScript en ScriptSafe zijn gratis te downloaden in de respectievelijke stores van de betreffende browsers.

©PXimport

Tip 04: Gelekte wachtwoorden

Je kunt de boel nog zo goed proberen af te vangen op je computer, maar als je in vertrouwen gegevens aan een website verstrekt en deze gaat daar niet goed mee om of wordt gehackt, dan liggen je gegevens alsnog op straat. In veel gevallen wordt zo’n hack bekendgemaakt. Soms via het nieuws of via een direct mailbericht van de betreffende site aan u, maar helaas gebeurt dit niet altijd. Soms heeft de eigenaar van de site niet in de gaten dat er een lek op zijn of haar site is, en in andere gevallen probeert de eigenaar de hack te verbloemen om geen slapende honden wakker te maken. Maar hoe weet je nu of er ooit accountgegevens van jou gelekt zijn? Daar is een fantastische site voor: op www.haveibeenpwned.com kun je je e-mailadres intypen, waarna er in een database gezocht wordt naar eventuele informatie die over jou bekend is. De database wordt regelmatig bijgewerkt met gegevens van nieuwe hacks, dus het is verstandig om dit eens in de zoveel tijd te controleren. Wanneer blijkt dat je voorkomt in de gegevens, dan krijg je precies te zien om welke sites het gaat. Overigens is dat niet meteen een reden voor paniek: het kan ook zijn dat je e-mail is aangetroffen op een spamlijst. Hoe dan ook, een positief resultaat is altijd aanleiding om je wachtwoord op de betreffende site te veranderen (en op andere sites waar je hetzelfde wachtwoord gebruikt).

©PXimport

Tip 05: Informatie zoeken

Als we het hebben over wat internet van je weet, dan moeten we ook verder kijken dan alleen je surfgedrag. Stel dat je ooit bij een rechtszaak betrokken bent geweest, failliet bent gegaan, onderdeel was van een krantenartikel, of dat je ooit de loterij hebt gewonnen of vakantiefoto’s op sociale media hebt geplaatst, dan is de kans groot dat dit allemaal terug te vinden is, aangezien internet één groot en nagenoeg oneindig archief is. De eenvoudigste manier om te ontdekken wat er over je te vinden is, is door je eigen naam in te typen in een zoekmachine. Bovenaan zul je jouw sociale-mediaprofielen aantreffen, maar wanneer je verder klikt komen er andere dingen naar boven. Extra tip: plaats je naam tussen aanhalingstekens in de zoekopdracht, zodat er alleen resultaten worden getoond waar je volledige naam echt in voorkomt, dat voorkomt dat je een hoop onzin moet doorbladeren.

Heb je, bijvoorbeeld op Google, iets gevonden over jezelf dat je liever niet meer in de resultaten zou zien? Dan kun je een verzoek indienen om deze informatie te verwijderen (wat overigens geen garantie is dat dat lukt). Meer informatie over de mogelijkheden en rechten op dit gebied vind je op www.forget.me.

©PXimport

Tip 06: Wat weet Google?

Google benadrukt op z’n website dat het jouw informatie nooit zal verkopen en hoewel we dat best willen geloven, verzamelt het bedrijf schrikbarend veel informatie over u, om vervolgens advertenties op maat te kunnen serveren. In de advertentieinstellingen kun je aangeven of je daar toestemming voor wilt geven. Daar kun je ook precies zien wat voor gegevens Google over je verzamelt. Die gegevens kun je stuk voor stuk verwijderen. Surf je naar http://myactivity.google.com, dan kun je precies zien welke andere gegevens van Google worden bijgehouden (zoals je zoekgeschiedenis, websites die je bezoekt enzovoort). Losstaand is die informatie niet zo boeiend, maar alles bij elkaar opgeteld vormt het een behoorlijk compleet plaatje. Wanneer je op deze site klikt op Activiteitsopties, dan kun je het opslaan van gegevens voor verschillende onderdelen uitschakelen. De vraag blijft altijd hoeveel er stiekem alsnog gevolgd wordt, maar dat is een gedachte die we moeten loslaten, anders durft niemand ooit meer online.

©PXimport

Tip 07: Wat weet Facebook?

Als je dacht dat Google veel over je wist, dan hebben we slecht nieuws: Facebook weet nog véél meer. Dat heeft te maken met het feit dat Facebook een allesomvattend sociaal netwerk is. We vullen er onze informatie in, we klikken op dingen die we interessant vinden, hebben gesprekken met mensen op Messenger enzovoort. Al die informatie wordt vastgelegd en dat vormt een heel compleet beeld over wie je bent en wat je doet. Deels is daar niets aan te veranderen: Facebook is gratis en onze informatie is de prijs die we daarvoor betalen. Er is echter wel een aantal dingen die je kunt doen, en het eerste is inzicht krijgen in wat Facebook verzamelt. Op Facebook vind je een overzicht van alle dingen die het sociale netwerk over je weet en dat is dus alles wat je ooit direct of indirect op Facebook gedaan hebt. Door op die afzonderlijke onderdelen te klikken, kun je ze stuk voor stuk verwijderen, maar dat is bizar veel werk. Wat wel eenvoudig kan, is aangeven dat je geen advertenties meer wilt zien op basis van je voorkeuren en activiteiten. Je doet dat door te klikken op Instellingen rechtsboven en vervolgens op Advertenties. Je ziet dan een verkorte weergave van de informatie die Facebook over je heeft, maar je ziet ook een kopje Advertentie-instellingen waar je precies kunt aangeven wat Facebook wél en niet aan je mag laten zien met betrekking tot advertenties. Op het verzamelen van de gegevens zelf heb je echter weinig invloed.

©PXimport

Tip 08: Wat weet Twitter?

Hoewel Twitter lang niet zo veel van je weet als Facebook, weet het bedrijf wél een stuk meer sinds het vorig jaar wat wijzigingen heeft doorgevoerd in zijn privacybeleid. Zo kan Twitter nu gegevens over je verzamelen wanneer je een website bezoekt waarop een tweet is ingesloten. Ook Twitter biedt je de mogelijkheid om inzicht te krijgen in wat de site van je weet (dat is men immers verplicht), maar de site maakt het je wel iets moeilijker. In tegenstelling tot Facebook is er geen pagina met alle informatie, maar kun je een verzoek indienen om alle informatie te downloaden. Je doet dit door op de site te klikken op je profielfoto en vervolgens op Instellingen en privacy / Je Twitter-gegevens. Hier zie je een beknopt overzicht van wat informatie met onderin de knop Gegevens opvragen. Wanneer je hierop klikt worden de gegevens naar je e-mailadres gestuurd. Overigens kun je ook bij Twitter (deels) aangeven wat er met je gegevens mag worden gedaan. Wanneer je in het menu Instellingen en privacy klikt op Privacyen veiligheid, dan zie je halverwege de pagina het kopje Personalisatie en gegevens. Wanneer je hier klikt op Wijzigen, kun je aangeven wat Twitter met je gegevens mag doen en wat voor advertenties je wilt ontvangen.

©PXimport

Tip 09: Incognitomodus

Je hebt nu behoorlijk inzicht in wat internet allemaal over je weet en dat is dus nogal wat. En het ergste is, dit is nog maar het topje van de ijsberg. Alle websites die je gebruikt verzamelen informatie over je en hoewel je dat dus deels kunt afvangen met behulp van instellingen, zal er altijd informatie verzameld worden. Zoals gezegd kan ook een anonieme browser dat niet voorkomen, maar zo’n browser zorgt er wel voor dat bepaalde informatie privé blijft, dus het kan in ieder geval geen kwaad om op die manier het internet op te gaan. Belangrijk om te weten is dat een anonieme browser niet hetzelfde is als de privémodus in je huidige browser. De privémodus zorgt ervoor dat de browser zélf geen informatie opslaat op je computer, maar het verschaffen van allerlei informatie aan websites gaat gewoon door. Een anonieme browser voorkomt (voor zover mogelijk) ook dat laatste. Een voorbeeld van een populaire en goede gratis anonieme browser is Tor . We benadrukken echter nogmaals: een dergelijke browser zorgt er niet voor dat je volledig anoniem zult zijn op internet. Volledige anonimiteit is simpelweg niet (meer) mogelijk en dat is helaas iets wat we moeten accepteren.

©PXimport

Tip 10: Vpn

Een andere manier om te voorkomen dat er te veel informatie over je in kaart wordt gebracht aan de hand van je online activiteiten, is het gebruik van een vpn. De afkorting staat voor virtual private network: een versleutelde verbinding tussen diverse netwerken en computers, waarlangs alle informatie die je verzendt en ontvangt wordt omgeleid. Op die manier kan informatie dus (nagenoeg) niet worden getraceerd naar jou. Vpn was lange tijd vooral populair onder gebruikers van torrent-netwerken, om te voorkomen dat instanties die boetes uitdelen aan illegale downloaders hen op het spoor zouden komen. Dat geeft direct aan waarom vpn zo goed is: echte anonimiteit bestaat niet, maar met deze technologie kom je een heel eind, zéker in combinatie met het gebruik van een anonieme browser. Voor een vpn hoef je overigens inmiddels ook geen fortuin meer te betalen, voor drie euro per maand heb je bijvoorbeeld al een vpn-account bij www.goosevpn.com, inclusief complete uitleg hoe je de instellingen precies configureert op je pc of smartphone. Ook Private Internet Access is een goede dienst, die op Android zelfs advertenties kan blokkeren. Gratis vpn-diensten zijn er ook, maar daar zetten we toch wel onze vraagtekens bij, aangezien echt gratis domweg niet bestaat. Dat betekent doorgaans dat je betaalt met je informatie … en dát is precies wat we proberen te voorkomen.

©PXimport

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).