Je wilt een overbodig bestand weghalen, maar dit blijkt niet zomaar te lukken. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn, maar elke oorzaak heeft gelukkig zijn oplossing.

Op zich is een bestand dat zich niet zomaar laat verwijderen onschadelijk – tenzij het om malware gaat of wanneer het te veel schijfruimte inneemt. Maar het heeft ook een ‘psychologische’ kant: het stoort gewoon dat je telkens tegen zo’n bestand aan moet kijken, en dus wil je het weghebben. Lukt dit niet vanuit Windows Verkenner of zelfs niet met het opdrachtregelcommando del /F <pad_tnaar_bestand>, dan moet je andere maatregelen nemen.

Probeer sowieso eerst de oorzaak te achterhalen, want deze bepaalt mede je aanpak. Er zijn immers meerdere redenen te bedenken waarom een bestand zich niet zonder slag of stoot gewonnen geeft. We starten met de meer voor de hand liggende oorzaken en sluiten af met enkele minder gebruikelijke situaties.

In gebruik (Windows)

Een voor de hand liggende verklaring waarom een bestand zich niet zomaar laat verwijderen, is dat het in gebruik is. Dat kan een document zijn dat je in een applicatie hebt geopend, maar ook een bestand dat door een of ander achtergrondproces gebruikt wordt, mogelijk zelfs gedurende de gehele Windows-sessie.

Weet je om welke applicatie of proces het gaat en kun je de bijbehorende toepassing sluiten, dan is je probleem opgelost. Heb je geen idee, druk dan op Windows-toets+R en voer Resmon uit. In het venster van Broncontrole open je het tabblad Processor en tik je rechts op de balk Gekoppelde ingangen (een deel van) de ‘gegijzelde’ bestandsnaam in. Als het goed is, verschijnen in de kolommen Kopie en PID de naam en de ‘process identifier’ van de dader. Klik op deze ingang met de rechtermuisknop en kies Proces beëindigen, waarna het bestand zich wél laat verwijderen.

Of je zoekt dit proces op vanuit Windows Taakbeheer: druk op Ctrl+Alt+Esc, ga naar Processen en zoek in de kolommen Naam of PID naar de toepassing. Hier kun je dan vanuit het contextmenu op Beëindigen drukken.

Broncontrole kan je helpen bij het opsporen van gekoppelde ingangen oftewel ‘file handles’.

In gebruik (extern)

Lukt het niet met Broncontrole of Taakbeheer, dan kun je ook externe tools inzetten. We stellen er twee aan je voor; een geavanceerde en een gebruiksvriendelijke app.

Process Explorer behoort tot de eerste categorie. Pak het gedownloade zip-archief uit en start procexp64.exe op. Ga naar Find / File Handle or DLL of druk op Ctrl+Shift+F en tik (een deel van) de bestandsnaam in. Zowel de procesnaam als de PID verschijnt, waarna je dit in het hoofdvenster kunt opzoeken in de kolommen Process of PID en vanuit het contextmenu met Kill Process kunt afsluiten.

Een stuk gebruiksvriendelijker is LockHunter. Klik na de installatie met de rechtermuisknop op de app in het Windows-startmenu en kies Als administrator uitvoeren. Druk op het knopje met de drie puntjes, kies Browse for a file en verwijs naar het nukkige bestand. Vervolgens klik je op Delete it!, eventueel nadat je eerst Unlock it! hebt gekozen.

Process Explorer is een van de krachtigste tools voor procesbeheer.

In gebruik (herstart)

Lukt het je niet om het proces te beëindigen met een van de eerder genoemde methodes, probeer het dan nogmaals nadat je Windows hebt herstart. Deze methode kun je trouwens ‘automatiseren’ met LockHunter door hier Other… te selecteren en Delete At Next System Restart te kiezen. Na een herstart van Windows wordt het bestand dan vanzelf gewist.

Nog steeds niet? Dan lukt het vast door Windows in Veilige modus op te starten. Druk op de Windows-startknop, tik systeemconfiguratie in de zoekbalk in en start de applicatie op. Open Computer opstarten, plaats een vinkje bij Opstarten in veilige modus, laat Minimaal geselecteerd en druk op OK. Sluit nu eerst alle geopende applicaties af en bevestig met Opnieuw opstarten.

Windows start nu in een minimalistische modus op, waarbij alleen noodzakelijke (stuur)programma’s worden geladen. Verwijder nu eerst het gewraakte bestand, start vervolgens Systeemconfiguratie weer op, haal het vinkje weg bij Opstarten in veilige modus en bevestig met OK en met Opnieuw opstarten, voor een normale herstart.

Lukt het nu nog steeds niet, dan zit er weinig anders op dan je pc op te starten vanaf een live usb-stick met bijvoorbeeld Ubuntu, waarna je met de Linux-bestandsbrowser naar het bestand navigeert en het van hieruit verwijdert. Je doet er dan wel goed aan eerst (tijdelijk) de functie Snel opstarten in Windows uit te schakelen voor je met Linux gaat morrelen.

Desnoods herstart je Windows eerst in veilige modus.

Machtigingen

Blijkt geen enkel programma of proces het bestand in kwestie geopend te houden, dan is er iets anders aan de hand. De kans is reëel dat ‘ACL’ dan de boosdoener is. Dit staat voor ‘Access Control List’ en heeft alles met (bestands)machtigingen te maken.

Meld je als administrator aan bij Windows. Navigeer met Verkenner naar het bestand. Rechtsklik hierop en kies Eigenschappen. Ga naar het tabblad Beveiliging om de accounts met de machtigingen te zien. Staat je eigen account ertussen, selecteer het dan, druk op Bewerken en plaats een vinkje bij Volledig beheer in de kolom Toestaan. Bevestig met OK (2x).

Staat je account er niet bij, druk dan op Bewerken en vervolgens op Toevoegen, zodat het venster Gebruikers of Groepen selecteren verschijnt. Hier druk je op Geavanceerd en daarna op Nu zoeken. Scrol tot bij je eigen account, waarmee je op dat moment bent aangemeld. Druk op OK (2x) en plaats een vinkje bij Volledig beheer in de kolom Toestaan. Bevestig opnieuw met OK (2x).

Lukt het verwijderen nog altijd niet, dan ga je een stapje verder. Open wederom het Eigenschappen-venster, ga naar Beveiliging en druk op Geavanceerd. Klik op Wijzigen bij Eigenaar en vervolgens op Geavanceerd / Nu zoeken. Scrol tot bij je account en druk op OK (2x) om jezelf tot eigenaar van dit bestand te promoveren. Sluit het Eigenschappen-venster af. Nu lukt het je vast wel om het bestand te verwijderen.

Sleutelen aan ACL: verleen jezelf de nodige machtigingen en grijp desnoods het eigenaarschap.

Opdrachtregel

In uitzonderlijke gevallen kan het gebeuren dat je de bestandsmachtigingen vanuit de grafische Verkenner-omgeving niet goed krijgt. In dat geval lukt het wellicht alsnog vanuit de Opdrachtprompt, die je als administrator dient uit te voeren.

Om alle machtigingen aan je eigen account toe te kennen voor een bepaald bestand voer je het volgende commando uit:

Met het commando whoami kom je je eigen accountnaam te weten.

Om tevens het eigenaarschap van dit bestand over te nemen voer je, aangemeld met je eigen account, het volgende commando uit:

Als het goed is, krijg je na elk van beide commando’s de melding dat de operatie succesvol is verlopen en laat het bestand zich netjes verwijderen.

Je kunt de ACL-machtigingen ook prima regelen met een opdrachtregelcommando.

Corruptie

Het kan ook gebeuren dat een bestand zich niet laat verwijderen vanwege een of andere systeemcorruptie op het niveau van schijfsectoren, of ten gevolge van hardware- of softwarefouten. Met wat geluk lost het opdrachtregelcommando chkdsk dit voor je op. Let wel, het is niet gezegd dat je hierdoor corrupte data kunt herstellen. Is dit je bedoeling, dan moet je dataherstel via andere wegen aanvliegen. Dergelijke herstelprocedures vallen echter buiten het bestek van dit artikel.

Klik met rechts op Opdrachtprompt in het Windows-startmenu en kies Als administrator uitvoeren. Voer het volgende commando uit:

Hiermee controleer je het station op slechte sectoren en wordt getracht leesbare informatie te herstellen. Als het commando het station niet kan ‘locken’, wordt gevraagd of je dit wilt laten uitvoeren bij de eerstvolgende herstart. Na afloop kun je het bestand normaliter wel verwijderen.

Schrikken opdrachtregelcommando’s je wat af, dan kan het ook als volgt. Open Verkenner, klik op Deze pc in het navigatiedeelvenster, klik met de rechtermuisknop op het gewenste station en kies Eigenschappen. Ga naar Extra en druk op Controleren / Station scannen. Na afloop krijg je nog de mogelijkheid om eventueel gedetecteerde fouten te herstellen. Klik op Details weergeven om de scanresultaten van het uitgevoerde commando chkdsk in de Windows Logboeken te consulteren.

Het aloude ‘chkdsk’ werkt nog steeds in Windows (hier in een grafisch jasje).

Lees ook: Data herstellen met Active@ Disk Editor

Ongeldige naam

Een bestandsnaam in Windows moet aan bepaalde regels voldoen. Je leest welke regels dat zijn op deze Windows-documentatiepagina. Weet alvast dat een tiental tekens niet zijn toegelaten: \ / : * ? “ < > | evenals het zogeheten ASCII NUL-teken. Ook zijn sommige namen taboe voor bestanden, zoals CON, AUX, COM[n] en LPT[n]. Normaliter verhindert Windows (vanuit Verkenner) dat je ongeldige bestandsnamen creëert, maar we weten uit eigen ondervinding dat bepaalde applicaties daar soms toch in slagen, en dan krijg je zo’n bestand(snaam) vaak niet zomaar verwijderd.

Laten we even uitgaan van de bestandsnaam computer>idee.txt. Vanuit Verkenner verwijderen lukte ons niet, maar het lukte wel met het volgende opdrachtregelcommando:

Ga er evenwel niet vanuit dat dit in alle omstandigheden zal werken. Wat je dan nog kunt proberen, is het volgende commando, waarbij je de zogeheten POSIX-systeeminterface aanspreekt:

Bijvoorbeeld:

Of je start je systeem op met een live Linux-distributie en verwijdert met deze bestandsbeheerder het gewraakte bestand. Linux is immers vergeeflijker naar dergelijke bestandsnamen toe.

Vanuit Verkenner lukt het niet, maar POSIX doet wel wat het moet doen.

Padlengte

Als uitsmijter bekijken we nog even een uitzonderlijke situatie die we helaas zelf weleens hebben meegemaakt: de combinatie pad/naam van een bestand is langer dan 260 tekens. Je kunt zo’n bestand langs de normale weg dan niet meer verwijderen of rechtstreeks benaderen.

In dat geval kun je het pad inkorten door stelselmatig kortere namen aan de respectievelijke submappen te geven, te beginnen bij de rootmap.

Of je probeert het door tijdelijk een virtueel station aan het pad te koppelen met het volgende opdrachtregelcommando:

Vervolgens kun je het bestand benaderen vanuit die stationsletter en het desgewenst verwijderen. Het virtuele station zelf haal je weg met:

Desnoods creëer je een tijdelijk virtueel station.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.