Mocht je op zoek zijn naar een simpele app voor het opnemen van geluid (bijvoorbeeld voor je podcast, om te kijken of het wat voor je is), dan hoef je niet verder te kijken dan de geluidsrecorder van Windows 11. Dit is een gratis en vaak vooraf geïnstalleerde app, die je meteen kunt gebruiken wanneer je Windows op je systeem hebt staan.

Mocht je de app op de één of andere manier nog niet op je systeem hebben staan, dan kun je deze downloaden in de Microsoft Store. Druk op de knop rechts om de winkelapplicatie op je computer te openen en druk vervolgens wederom rechts op de knop om de app te installeren.

Na het installeren en het openen van de geluidsrecorder, kom je al gauw tot de conclusie dat de app rechttoe-rechtaan is. Natuurlijk heb je hiervoor een microfoon nodig. Zorg er dus voor dat je die aangesloten hebt. Of als je een laptop gebruikt: dat de ingebouwde microfoon wel ingeschakeld is.

©PXimport

Geluidsrecorder Windows 11 gebruiken

Je begint met opnemen door op de grote microfoonknop onderin te drukken. Je kunt de opname ook beginnen met Ctrl + R (van record). Tijdens het opnemen kun je ondertussen een markering toevoegen aan de opname, zodat je achteraf kunt zien dat je nog iets moet editten of toevoegen. De opname wordt niet gestopt, maar wanneer je linksonder op het dropdownmenu klikt naast de knop Markeren dan word je meteen naar dat deel van de opname gebracht. Zo hoef je achteraf dus niet te zoeken.

Je kunt de pauzeknop gebruiken voor het pauzeren van de opname. Klinkt logisch, maar in dit geval wordt de opname niet gestopt en ga je dus ook niet verder in een ander bestand wanneer je de opname weer aanzet. Je neemt dus op in één bestand; maar je kunt alsnog een pauze inlassen. Wanneer je op de stopknop drukt, dan wordt de opname wel afgesloten en opgeslagen. In Windows 11 werd het bestand standaard opgeslagen als een m4a-bestand in de map Documenten. 

Sinds Windows 11 kun je zelf de opname-indeling bepalen. Ga hiervoor naar de Instellingen en kies een bestandsformaat onder Opname-indeling. Je hebt onder meer de keuze om je opnames op te slaan in AAC, MP3, WMA en FLAC. Om bestanden minder groot in omvang te maken, kun je hier ook de audiokwaliteit aanpassen naar bijvoorbeeld Gemiddeld (kleinste bestandsgrootte). 

©PXimport

Het is overigens ook mogelijk opgenomen Windows-bestanden terug te luisteren en te bewerken in het programma. Je opent hiervoor de geluidsrecorder en kiest links in het menu het bestand uit dat je wil horen. Met de trimknop kun je de track bewerken. Je selecteert dan een begin- en eindpunt om uit je recording te halen. Vervolgens kun je het bestand opslaan zoals het nu is. Kies hier de optie voor het opslaan van een kopie, zodat je altijd het originele bestand tot je beschikking hebt.

Ook is het mogelijk een audiobestand direct vanuit de app te delen met anderen. Dat doe je door de deelknop te gebruiken. Die vind je rechts bovenin.

Bewerken met Audacity

Wil je het geluidsbestand bewerken, dan kan dat dus in de Geluidsrecorder app zelf. Toch is er een gratis tool die beschikbaar is voor Windows die op bewerkingsgebied meer te bieden heeft: Audacity.

Dit programma kun je gebruiken als je bijvoorbeeld meerdere geluidsbestanden hebt en die wilt samenvoegen tot één geluidsbestand. Met meerdere tracks kun je alles precies in elkaar over laten lopen zoals je dat voor oren ogen hebt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.