Het is weer verkiezingstijd, en dus is de discussie relevanter dan ooit: fake news, oftewel nepnieuws. Het is een moderne vorm van propaganda, die onbewuster werkt dan ooit. Het Cambridge Analytica-schandaal, waarbij Mark Zuckerberg diep door het stof moest toen bleek dat Facebook werd misbruikt om (onder meer) verkiezingen te beïnvloeden, toonde aan dat het sociale netwerk niet zo onschuldig was als we dachten. Maar ook Google beïnvloedt onze gedachten. Hoe heeft het zover kunnen komen? Zo doorbreek je het algoritme van Facebook en Google.

We zijn geen klanten van Facebook en Google, zoals bijen geen klanten zijn van imkers. Wij zorgen voor het eindproduct dat deze bedrijven aan zijn klanten verkoopt – in dit geval adverteerders. De klant is koning, en die zoekt naar de aandacht van een zo gericht mogelijke doelgroep bij de beursgenoteerde techreuzen, die jaar op jaar meer winst moeten tonen om de aandeelhouders tevreden te houden. Als je zowel Facebook als Google vanuit dat perspectief bekijkt, snap je de extreme datahonger en obsessieve drang om te controleren wat jij te zien krijgt. Geavanceerde algoritmen bewerkstelligen dat, zonder dat er maar een mens aan te pas komt. Hiermee hebben de bedrijven echter een monster gecreëerd; een monster dat de techreuzen denken te bestrijden met nog meer ingewikkelde algoritmen en verbanningen voor de bühne. Het welzijn van ons als gebruiker, dat krijgt geen prioriteit.

Sociale en zoekbubbels

Wanneer je een zoekopdracht in Google invoert of je Facebook-tijdlijn (gesorteerd op Meest recent) opent, krijg je het gevoel dat je respectievelijk algemene zoekresultaten en op chronologische volgorde berichten van mensen en organisaties die je volgt te zien krijgt. Maar dat is niet het geval: je zoekresultaten zitten in een persoonlijke bubbel op basis van de informatie die over je is verzameld. Hierdoor krijg je bevestigende resultaten te zien. En iedere volgende zoekopdracht wordt vervolgens gebruikt om je advertenties voor te schotelen en nog meer informatie te verzamelen. Zelfs al heb je gepersonaliseerde advertenties uitgeschakeld staan, dan worden de zoekresultaten alsnog beïnvloed door verschillende variabelen. Een van die variabelen kan bijvoorbeeld het land zijn waarin je je bevindt, of je leeftijd.

Ook de Facebook-tijdlijn werkt zo: door je steeds weer opnieuw van nieuwe prikkelende informatie te voorzien, blijf je op het platform – wat ook voor Facebook meer data en meer advertentievertoningen betekent. Maar het zorgt wel voor eenzijdige visies, een echoput voor je eigen mening en opruiende of controversiële (mis)informatie. Dat krijgt veel gemakkelijker de ruimte dan uitgebreid (wetenschappelijk) onderbouwde informatie en journalistieke producties waarbij hoor- en wederhoor is toegepast.

©PXimport

Hoewel de motieven voor de bedrijven duidelijk commercieel zijn, hebben ze een monster gecreëerd dat verkiezingen beïnvloedt, kampen verdeelt en bevolkingsgroepen opjut. Nadat Zuckerberg door het stof ging na het Cambridge Analytica-schandaal, waarbij werd aangetoond dat Facebook onder meer werd misbruikt om verkiezingen te beïnvloeden, werd niet alleen geprobeerd de schuld zo veel mogelijk in de schoenen te schuiven van het ‘onderzoeksbureau’ Cambridge Analytica, tevens werd beloofd nepnieuws te bestrijden door nog meer geavanceerde algoritmen te ontwikkelen. De meer voor de hand liggende oplossing, zoals algemenere zoekresultaten en een chronologische tijdlijn, waarbij de keerzijde van de medaille ook aan bod komt, werd niet op de agenda gezet. De techreuzen willen het probleem dat hun algoritmen veroorzaakt blijkbaar alleen maar bestrijden met nog meer algoritmen.

©PXimport

Verkiezingen

In de VS zijn afgelopen november opnieuw verkiezingen geweest, en ook hier in Nederland mogen we weer naar de stembus, wat bewustwording van het probleem groter maakt dan ooit. Ook wij zitten vast in het algoritmebubbel van zoekmachines en sociale netwerken, waarbij Google en Facebook de grootste zijn, maar niet de enige schuldige bedrijven. Natuurlijk ligt het voor dat hand om te adviseren Facebook te verwijderen en DuckDuckGo als alternatieve zoekmachine in te zetten. Maar in de praktijk zijn de meeste mensen te afhankelijk (of verslaafd) om deze stappen te zetten.

Desondanks raakt het probleem ons allemaal en is het in tijden van verkiezingen belangrijker dan ooit om buiten je socialmedia- en zoekbubbel te kijken. Gebruik je zoekmachine en sociale netwerken niet alleen als klankkast van je eigen opinie, maar volg en zoek juist politici, opiniemakers en media op waar je het níét mee eens bent. Door je te verdiepen in hun onderbouwing en beweegredenen maak je jezelf (al dan niet onbewust) begripvoller en beter onderbouwd in discussies. Bovendien zullen je zoekresultaten en tijdlijn ook andere inhoud gaan tonen, omdat de algoritmen zien dat je niet geprikkeld wordt door eenzijdige opinies die binnen jouw echokamer vallen.

Zo verwijder je je socialmedia-account accounts.

Documentaires

©PXimport

Politiek ingrijpen

Intussen wordt de roep om politiek ingrijpen steeds groter. Hoewel de techreuzen veel lobbykracht hebben, is er wel de vraag om bijvoorbeeld politieke advertenties te verbieden. Twitter heeft ze in de ban gedaan. Google beperkt ze op basis van leeftijd en regio. En Facebook? Facebook blijft ze gewoon toestaan, hoewel ze claimen dat ze de verspreiding van misinformatie bestrijden. De discussie over hoe dat probleem moet worden opgelost, begint pas net op gang te komen. Moeten we de techreuzen erop vertrouwen dat ze zelf hun verantwoordelijkheid nemen om het door henzelf geschapen probleem op te lossen met meer algoritmen? Of is er wetgeving nodig om bedrijven als Google, Facebook, Apple, Microsoft, TikTok, Snapchat, Twitter, Pinterest en nog vele andere aan banden te leggen als het aankomt op dataverzameling en controle over wat wij voorgeschoteld krijgen?

Uiteraard doen Google, Twitter en Facebook alsof ze het probleem zelf kunnen oplossen, door makers van nepnieuws of controversiële uitingen te verbannen door de bijbehorende accounts te sluiten. Ook worden disclaimers geplaatst en waarschuwingen gegeven wanneer een gebruiker mogelijke misinformatie deelt. Hiermee proberen bedrijven een signaal af te geven de controle terug te winnen, om politiek ingrijpen te voorkomen. Maar het is symptoombestrijding, alsof je een paracetamolletje neemt om een heftige migraineaanval te bestrijden. Het probleem ligt natuurlijk in de ziekelijke dataverzameling en algoritmes die jou als gebruiker zo verslaafd mogelijk moet maken om meer (advertentie)tijd te besteden aan de techreuzen. Ook wordt er bij de geboden oplossingen gekeken naar manieren om dit zo geautomatiseerd mogelijk te laten plaatsvinden. Terwijl juist op social media menselijke interpretatie cruciaal lijkt om censuur op basis van onrechtmatig verwijderde content te voorkomen, zoals het voorbeeld van de Vietnamoorlog-foto (zie kader ‘IJdelheid vs. Waarheid’).

©PXimport

IJdelheid vs. waarheid

Politiek ingrijpen

Aan zaken als algoritmes en dataverzameling rommelen, stemt de grootste belanghebbers van de techreuzen ontevreden: aandeelhouders en adverteerders. Of natuurlijk overheden, want ook die spelen op de achtergrond een rol. Zo lijkt het onwaarschijnlijk dat je op het Chinese TikTok zinnige info meekrijgt over de massaslachting op het Tiananmenplein in 1989, omdat de Chinese overheid deze gebeurtenis krampachtig onder het tapijt probeert te vegen. Tevens zal geen enkel bedrijf openheid geven over de algoritmes waarmee bepaald wordt wat jij ziet, of juist niet.

En daarmee is de giftige cocktail compleet. Het probleem van misinformatie en je persoonlijke menings-echokamer lijkt niet door de techbedrijven opgelost te worden. Ook is er geen alternatief. Noem maar eens een zinnige concurrent op voor Google, YouTube of Facebook. Hierdoor lijkt (politiek) ingrijpen onvermijdelijk. De eerste signalen zijn er. Zo spande de Amerikaanse marktwaakhond FTC in december 2020 bijvoorbeeld een rechtszaak aan tegen Facebook, met als doel Instagram en WhatsApp weer los te krijgen van het bedrijf, omdat Facebook volgens de FTC een monopolie heeft op het gebied van social media. Hopelijk wordt het een eerste stap naar een speelveld waarin je online wat meer diverse en onderbouwde inhoud te zien krijgt.

©PXimport

De Sony MDR-M1 mag dan wel een hoofdtelefoon voor professioneel gebruik zijn, dat betekent niet dat de gewone consument er niet van kan genieten. De koptelefoon volgt de MDR-7506 op, die in, let op, 1991 op de markt kwam. Die was wel toe aan een update.

Als iets niet kapot is, moet je het niet maken. Dat mantra hangt al jarenlang boven het bed van de Sony-ontwerper die de Sony MDR-7506 maakte. Die koptelefoon is jarenlang de populaire keuze onder professionals geweest in de audiowereld. Meer dan dertig jaar om precies te zijn, aangezien het model in 1991 op de markt verscheen. Goede isolatie, inmiddels een prijs van onder de 100 euro, het neutrale geluid, brede frequentiebereik en de comfortabele fit hebben allemaal bijgedragen aan dat succes. Maar nu is het tijd aan zijn opvolger: de Sony MDR-M1.

Tussentijds zijn er natuurlijk meerdere koptelefoons voor professionals uitgekomen uit de stallen van Sony. Zo verscheen vorig jaar nog de MDR-MV1, een koptelefoon die overtuigt met een accurate geluidsproductie, comfortabele kussens voor lang luisterplezier en een uitzonderlijk frequentiebereik. Met zijn prijskaartje van 400 euro ligt de hoofdtelefoon soms net buiten het bereik van (beginnende) producenten. Maar met de Sony MDR-M1 kan de Japanse audioproduct daar wat aan doen. Deze bedrade koptelefoon kost namelijk 250 euro (tijdens de lancering).

©Wesley Akkerman

Dit is de Sony MDR-M1

Voor dat bedrag krijg je een koptelefoon met twee verwijderbare kabels: één van 1,2 meter lang voor verbinding met een telefoon of speler, en nog één van pakweg 2,3 meter, bedoeld voor studiowerk. Je schroeft de kabel echt in de koptelefoon vast, zodat die niet losschiet wanneer je beweegt. Houd daar wel rekening mee wanneer je de kabel in een laptop plugt, of ander apparaat dat van een bureau kan schuiven tijdens het opstaan. Verder kunnen we het waarderen dat de koptelefoon repareerbaar is: je kunt de oorkussens gemakkelijk zelf vervangen.

In de basis zie je het er nog steeds van af dat de Sony MDR-M1 in dezelfde lijn valt als de 7506 en eerdergenoemde MV1. Ze hebben alle drie duidelijk dezelfde designtaal. Enerzijds wellicht een beetje achterhaald, maar anderzijds ook erg tof dat Sony het simpel houdt. De M1 oogt meer opgefrist ten opzichte van het eerdere model, maar heeft nog steeds geen overbodige fratsen. Alleen die blauwe sticker vinden we jammer. Die hebben we dan ook proberen te verwijderen, maar die missie slaagde niet echt. Nu zit er moeilijk verwijderbare stickerresidu op een cup.

©Wesley Akkerman

In het teken van comfort

Dat kleine smetje daargelaten zijn we louter positief over het basale doch effectieve ontwerp, omdat het helemaal in het teken staat van comfort. De koptelefoon beschikt over zachte, dikke oorkussens. Bovendien is er een evenzo zachte band die op het hoofd rust. De band trekt niet aan je haar en zet ook geen overbodige druk op je schedel. Het gesloten design van de Sony MDR-M1 zorgt logischerwijs voor wat warmteontwikkeling bij de oren, maar echt oncomfortabel wordt het nooit. Je kunt de koptelefoon tot slot plat opvouwen en zodoende makkelijk meenemen.

Die zachte oorkussen bevatten de dynamische drivers van 40 millimeter, die voorzien zijn van een zogeheten neodymiummagneet. Dat laatste moet ervoor zorgen dat de Sony MDR-M1 een hogere gevoeligheid heeft (hij kan harder spelen met hetzelfde vermogen), verbeterde basweergave en minder vervorming. Sony meldt een gevoeligheid van 102 decibel; het frequentiebereik gaat van 5 Hz tot 80 kHz, waardoor er meer ruimte is voor diepere bas en detail in hogere tonen. Dat is breder dan wat standaard koptelefoons aanbieden. Die houden het meestal op 20 Hz tot 20 kHz.

©Wesley Akkerman

 Geluidsgolven krijgen alle ruimte

Bij dit soort specificaties is het altijd nog maar de vraag wat je daar daadwerkelijk van meekrijgt. Het menselijk oor pakt de geluidsgevolgen aan de uiterste kanten van het genoemde spectrum niet op. Bovendien is de kwaliteit van de audiobron ook van belang. Als die geen muziek in hogere resoluties ondersteunt, heb je vrij weinig aan al dat extra bereik. Het grote voordeel van dat brede spectrum is dat muziek niet afgemeten wordt. De golven, zowel hoog als laag, krijgen alle ruimte om te bewegen, waardoor de muziek ontzettend neutraal klinkt.

De gesloten koptelefoon zal nooit echt geschikt zijn voor het meest wijde of dimensionale geluid, maar voor de meeste genres zal dit echt wel van hoog niveau. We bekijken dit voornamelijk vanuit het perspectief van de gemiddelde consument, die op zoek is naar een goede, bedrade koptelefoon. De nadruk van de Sony MDR-M1 ligt echter op het midden, het centrum, van de audio. Het product kan goed onderscheid maken tussen de verschillende kanalen, en biedt daardoor een duidelijke, schone en effectieve presentatie van het stereoveld aan.

©Wesley Akkerman

De baslaag heeft wat opvallende elementen. Hoewel de Sony MDR-M1 redelijk diep kan gaan, en daar ook verschil aanbrengt in lagen, vinden we de weergave tegelijkertijd te neutraal om echt bijzonder te zijn. Begrijp ons niet verkeerd: het klinkt voortreffelijk, maar hier merk je enigszins dat je iets minder betaalt dan voor bijvoorbeeld de MV1. In de hogere regionen merken we vooral soepelheid op. Je hoort geen scherpte in s-geluiden. Over het algemeen klinkt de MDR-M1 helder, gedetailleerd en gebalanceerd; maar minder kleurrijk dan we zouden willen.

Sony MDR-M1 kopen?

De Sony MDR-M1 klinkt minder kleurrijk dan je zou willen. Het doel van deze koptelefoon is dat het geluid zo natuurgetrouw als mogelijk over te brengen, zoals de maker dat bedoeld heeft. En zodat muziekmakers heel goed kun mix kunnen afstellen, omdat ze goed onderscheid kunnen maken tussen alle lagen. In beide gevallen slaagt de koptelefoon wat ons betreft, en hebben we het hier over een waardige opvolger van de 7506 uit 1991. Dat geldt voor muziekproducten (in spe) en algemene muziekliefhebbers op zoek naar een fijne koptelefoon.

Oppo brengt na een jarenlange pauze weer een topsmartphone uit in Nederland. De Find X8 Pro laat zien wat Oppo in huis heeft en draagt een adviesprijs van 1149 euro. Een echt vlaggenschip dus. In deze Oppo Find X8 Pro review lees je onze ervaringen met het toestel.

Goed om te weten is dat de Find X8 Pro één van de eerste topsmartphones voor 2025 is. Realme bracht laatst de GT 7 Pro uit – direct door ID.nl getest – en OnePlus komt in januari met de OnePlus 13. Alle drie de merken vallen onder het moederbedrijf BBK en concurreren dus enigszins met elkaar. Maar ook met andere merken. Zoals Apple, dat met de iPhone 16 Pro Max een boeiend alternatief biedt voor de Find X8 Pro. Of denk aan de Google Pixel 9 Pro XL. Begin 2025 verschijnen er meer premium smartphones, onder andere van Samsung en Xiaomi. De Oppo Find X8 Pro is er dus vroeg bij, maar is het ook een goede koop of kun je beter nog even wachten op een ander toestel?

Ontwerp en scherm

De Oppo Find X8 komt met zijn ontwerp van glas en aluminium luxe over, is degelijk gebouwd en waterdicht en stofbestendig. Wel is de telefoon glad in de hand, wat een hoesje geen overbodige luxe maakt. We moesten een paar dagen wennen aan de ergonomie van de smartphone. De knoppen – links en rechts op de zijkanten – zitten nogal hoog en het camera-eiland op de achterkant is dusdanig groot dat je bij het horizontaal fotograferen soms je vinger voor een cameralens houdt. De vingerafdrukscanner achter het scherm zit juist weer opvallend laag.

©Rens Blom

Het 6,78inch-oledscherm laat een goede indruk achter. Vergeleken bij sommige andere dure telefoons kan het scherm wat minder fel, maar dat is niet storend bij gebruik. Het scherm van de Find X8 Pro is scherp, toont mooie kleuren en heeft licht gekromde zijkanten voor een luxe gevoel tijdens het vegen. Houd er wel rekening mee dat je het scherm moeilijk volledig met één hand kunt bedienen.

©Rens Blom

Uitstekende specificaties

Zoals je van een dure smartphone mag verwachten, heeft de Find X8 Pro uitstekende specificaties. De MediaTek-processor is bloedsnel, het werkgeheugen is met 16 GB heel groot en dat geldt ook voor de 512GB-opslagcapaciteit.

Lange accuduur

Als je een goede accuduur belangrijk vindt in je volgende smartphone, kun je de Oppo Find X8 Pro zonder zorgen aanschaffen. Het toestel heeft een grote 5910mAh-accu en houdt het probleemloos een intensieve dag vol. Ook als je veel buiten de deur bent en gebruikmaakt van een mobiel netwerk. Goed werk van Oppo dus.

Opladen kan de Find X8 Pro op twee manieren: via de usb-c-poort en draadloos. Met een addertje onder het gras, want op beide manieren gaat het laden het snelst als je speciale Oppo-opladers koopt. Met zo'n SuperVOOC-adapter kun je bekabeld laden met 80 watt en met een AirVOOC-oplader kun je draadloos laden met 50 watt. Met een normale usb-c-adapter en Qi-oplader gaat het laden langzamer. Gelet op de goede accuduur en hoge prijzen van Oppo-opladers denken wij dat veel mensen prima voor die langzamere opladers kunnen kiezen. Waarschijnlijk heb je die toch al in huis.

©Rens Blom

Handige camera's

Oppo benadrukt graag dat de Find X8 Pro geavanceerde camera's heeft, ontwikkeld in samenwerking met fotografiemerk Hasselblad. En dat klopt. De hoofdcamera maakt lekker scherpe en kleurrijke foto's en ook de groothoekcamera bevalt goed. Interessant zijn de twee zoomcamera's, met respectievelijk drie en zes keer optische zoom. Die geven je mogelijkheden om het beeld dichterbij te halen zonder merkbaar in te leveren op de fotokwaliteit. Zoals je van een dure telefoon mag verwachten, doen de hoofd- en groothoekcamera het ook erg goed in het donker.

Hieronder zie je drie fotoseries gemaakt in het donker. Bij de eerste twee series zie je van links naar rechts de hoofdcamera, groothoekcamera en zoomcamera.

©Rens Blom

©Rens Blom

De drie onderstaande foto's zijn gemaakt met de hoofdcamera.

©Rens Blom

Opvallend is de aanraakgevoelige camerabalk op de rechterzijkant van de Find X8 Pro. Tik je er twee keer op, dan start de camera-app. Bij het harder indrukken maak je een foto. Een prima systeem.

Software mist premium uitstraling

Op de Oppo Find X8 Pro is Android 15 geïnstalleerd, de nieuwste versie. Oppo's updatebeleid is prima, maar met vijf Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates niet bijzonder. Zo krijgt een iPhone doorgaans zes of zeven jaar updates en garanderen Google en Samsung zeven jaar updates voor hun toptoestellen.

©Rens Blom

De ColorOS-softwareschil van Oppo laat een gemengde indruk bij ons achter. Enerzijds werkt de software snel en kun je veel handige functies gebruiken. Anderzijds is ColorOS wel héél opzichtig gekopieerd van Apple's iOS en vinden we het bijzonder ongepast dat Oppo je allemaal commerciële apps wil opdringen bij het installeren en gebruiken van de telefoon. Als je niet oppast, heb je er opeens tientallen apps bij. Deze gebruikservaring hoort echt niet bij een smartphone waar je 1149 euro voor hebt betaald. De boosdoener is de Oppo App Market-app, die je het beste kunt uitschakelen of negeren.

©Rens Blom

Conclusie: Oppo Find X8 Pro kopen?

De Oppo Find X8 Pro is een smartphone met een luxe ontwerp, uitstekende specificaties en lange accuduur. Met de camera's kun je erg mooie foto's en video's maken. Oppo's updatebeleid is met zes jaar prima, maar sommige andere merken doen het nog beter. Oppo slaat vooral de plank mis door je allerlei overbodige apps op te dringen. Hopelijk stopt het bedrijf hier snel mee. De Find X8 Pro is namelijk een hele fijne smartphone die ons nieuwsgierig maakt naar de concurrentie in 2025.