The Gunk - Geen troep, ook niet echt briljant

Het is een vreemd gegeven dat we met het eindproduct precies krijgen waar de trailer ons zo enthousiast voor maakte, maar dat we toch niet echt tevreden zijn. Begrijp ons niet verkeerd: het opzuigen van al die smurrie geeft best een ontspannen gevoel, maar we hadden gehoopt dat The Gunk meer om het lijf zou hebben.

Verkenningstocht

Jij bestuurt Rani, die samen met haar partner Becks en hun weinig spraakzame robot landen op een onontdekte planeet. Ze zijn bijna blut en zoeken naar iets waardevols dat ze kunnen verkopen, of op zijn minst kunnen ruilen voor brandstof. Met een bijna lege tank kom je niet zo ver in het universum.

Op haar zoektocht stuit Rani op de titulaire Gunk, een soort parasitair gelei dat het leven op de planeet opslurpt. Zodra Rani de smurrie heeft opgeruimd met haar stofzuigende handschoen, keren de planten in één keer terug in het gebied in een explosie van kleur.

Het ziet er prachtig uit om al dat groen tevoorschijn te toveren en dat maakt The Gunk een lust voor het oog. Het verkennen van de planeet is sowieso een van de sterkste punten van de game, al blijft het allemaal wel erg lineair.

Gun(k)-factor

Een ander hoogtepunt is het constante geklets tussen de personages. Becks blijft liever bij het schip terwijl Rani op ontdekkingsreis gaat, maar ze blijven via de radio wel in contact met elkaar. De dialogen zijn uitstekend geschreven, waardoor de relatie tussen de twee heel echt aanvoelt. De avonturiers kennen elkaar al jaren en dat krijg je ook duidelijk mee.

Het is daarom extra vreemd dat het verhaal een plotselinge ruzie tussen de twee introduceert. Zonder veel te spoilen, is het een onenigheid die totaal uit de lucht komt vallen en niet erg logisch lijkt. Als ze even vijf minuten met elkaar zouden praten, zouden ze er samen uit kunnen komen. Het voelt als een geforceerde zet van de ontwikkelaars om iets van spanning in het verhaal te introduceren.

Ook vreemd is dat The Gunk de relatie tussen Rani en Becks niet expliciet wil duiden. Het voelt in alles als een romantische relatie. Becks is duidelijk emotioneel als Rani gevaar loopt, ze noemen elkaar ‘partner’ en het beste dat hen ooit is overkomen, maar echt ‘liefde’ wil The Gunk het niet noemen. Het lijkt alsof de ontwikkelaars wel een lesbische relatie wilden maken, maar dat niet als zodanig durfden te benoemen.

Sowieso laat de rest van het verhaal ook wat steken vallen. Als je een game maakt waarin je vooral rondloopt en geklets aanhoort, moet het verhaal je wel gelijk pakken. Helaas schiet The Gunk niet echt op in de eerste helft van zijn toch al korte speeltijd van vier uur. Als het verhaal dan eenmaal goed op gang komt, is het eigenlijk wat te laat en verloopt het ook redelijk voorspelbaar.

Hersenloos

Daar zou The Gunk het wel van moeten hebben, want de combat en puzzels hebben eigenlijk weinig om het lijf. Af en toe vecht je tegen kleine Gunk-monsters die je opzuigt en weer wegschiet. Soms komt er een groter wezen voorbij, maar echt tactisch of moeilijk wordt het nooit. De zwakke plekken zijn zeer herkenbaar en het is vrijwel direct duidelijk wat de bedoeling is.

Ook de puzzels vragen niet al teveel van je brein. Ze komen eigenlijk niet veel verder dan ‘haal de hendel over’ of ‘zoek een sleutel om verder te gaan’.

Het verkennen van de prachtige wereld is heerlijk en het is een genot om naar de gesprekken tussen de hoofdpersonen te luisteren, maar uiteindelijk heeft The Gunk te weinig om het lijf om echt tot grote hoogtes te stijgen. Tenzij je echt héél erg van stofzuigen houdt.

The Gunk is verkrijgbaar op pc, Xbox Series X en S en Xbox One. Ook staat de game op Game Pass.