Nadat Karl Fairburne eigenhandig de Geallieerde opmars door Noord-Afrika en Italië inleidde, richt hij zijn vizier nu op Frankrijk. In de lente van 1944 wordt hij vooruit gestuurd om de invasie van Frankrijk soepeler te laten verlopen. Met behulp van het Franse verzet stuit hij echter – alweer – op een diabolisch naziplan dat hij natuurlijk eigenhandig uit de weg gaat ruimen.

Het moge duidelijk zijn dat Sniper Elite 5 niet barst van de originaliteit. Het verhaal verschilt niet bijster veel van het verhaal uit de twee voorgaande games en ook de opzet doet erg vertrouwd aan. Al sinds Sniper Elite 3 kent de serie hetzelfde fundament. Iedere missie speelt zich af in een uitgestrekte omgeving, waarin je zelf bepaalt hoe je elke situatie aanpakt. Naast het hoofddoel stuit je gaandeweg ook op zijdoelen. Als je ergens een hooggeplaatste nazi spot, laat je die natuurlijk ook niet lopen.

Tweede Wereldoorlog-Hitman

De vergelijking met Hitman is niet gek. Sniper Elite 5 biedt weliswaar niet de schier oneindige creatieve mogelijkheden om je doelwit om te leggen zoals Hitman dat doet, maar ook dit is een tamelijk trage game waarin je regelmatig door je verrekijker tuurt om de omgeving te verkennen, alvorens je tot actie overgaat. Iedere actie vraagt om behoedzaamheid, want één misstap is genoeg om alle Duitstaligen in de regio te alarmeren en dan wordt het toch al snel minder gezellig.

Sniper Elite 5 is – precies zoals zijn voorgangers – op zijn best wanneer je zorgvuldig de omgeving verkent, het perfecte schuttersputje uitzoekt, op het juiste moment uitademt en van grote afstand een kogel door iemands schedel heen jast. Ja, de kenmerkende X-ray killcam brengt nog altijd op lugubere wijze in beeld hoe spieren, botten en organen plaatsmaken voor jouw kogel.

©PXimport

Duidelijke spelregels

Met zijn lage tempo is Sniper Elite 5 zeker geen game die voor iedereen is weggelegd, al is er veel aan gedaan om spelers vooral niet af te schrikken. Met de flexibele moeilijkheidsgraad kun je het spel zo realistisch en uitdagend maken als je zelf wil. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om alleen het sluipschieten zelf heel realistisch te maken. De wind en afstand hebben dan veel invloed op de baan van je kogel, zonder dat je vijanden ook meteen meedogenloos moeilijk worden.

Vervolgens staat precies vast hoe zichtbaar je bent als je kruipt of staat, hoeveel tijd je hebt als een vijand je dreigt te zien, of hoe omgevingsgeluid zoals een ronkende machine of overvliegend vliegtuig je geweerschot maskeert. Deze kraakheldere spelregels zorgen ervoor dat je snel je draai kan vinden en vervolgens lekker geraffineerd aan de slag gaat.

Een spoor van (bewust achtergelaten) vernieling buiten de muren van een grote kathedraal zorgt bijvoorbeeld voor een hoop commotie… maar wel daadwerkelijk buiten de muren van die grote kathedraal. Binnen kun je vervolgens redelijk ongestoord je gangetje gaan, precies volgens het plan dat je zo zorgvuldig smeedde toen je nog op een heuvel verderop door de verrekijker lag te koekeloeren. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Invasies van andere spelers

Juist op zulke momenten zet de ‘Sniper Jäger’ een potje volledig op zijn kop. Sniper Elite 5 introduceert een invasieve multiplayer, waarbij een andere speler op ieder willekeurig moment jouw spel kan binnenvallen. Zo’n modus hebben we natuurlijk al vaker gezien in andere games, maar het blijkt ook een perfecte match met Sniper Elite, juist omdat je verder zoveel plant en behoedzaam te werk gaat. Je plan kan geheid de vuilnisbak in als er plotseling een menselijke tegenstander tussen de nazi’s rondloopt, en behoedzaamheid alleen is niet meer genoeg om het tot een goed einde te brengen. Een Sniper Jäger schudt het hele spel op en dwingt je om aan te passen en te improviseren.

Gelukkig wordt Sniper Elite 5 ook zonder menselijke tegenstand niet snel saai, ondanks dat de Sniper Jäger de enige echt noemenswaardige vernieuwing ten opzichte van het vorige deel is. De game is voorzien van meer dan genoeg variatie om lang boeiend te blijven. In de ene missie lig je in een uitgestrekt Frans weiland en kun je naar hartenlust snipen, in een andere missie moet je een zwaarbewaakt nazikasteel binnendringen en heb je juist meer aan je gedempte pistool. Ondanks de naam van het spel zijn er hele missies waarin we het sluipschuttersgeweer op onze rug hebben laten zitten.  

Gesmolten wassen beelden

Met ook nog de mogelijkheid om de hele campagne in co-op te spelen, alsmede een meer traditionele, competitieve multiplayer, heeft Sniper Elite 5 echt zat content om te vermaken. Het is alleen jammer dat de game grafisch nou niet echt een hoogvlieger is. Slechts bij vlagen weet het spel fraaie plaatjes op je televisie te tonen, en meestal is dat te danken aan de nog enigszins spectaculaire belichting. Dankzij de prima gebalanceerde HDR blijven ook de details in donkere omgevingen duidelijk zichtbaar. Dat is maar goed ook, aangezien je je vaak in schaduwen moet verstoppen voor patrouillerende Duitsers.

©PXimport

Daarmee is alles op grafisch gebied ook wel weer gezegd. Vooral de gezichten, die nog het meeste doen denken aan gesmolten wassenbeelden, doen nou niet bepaald recht aan de huidige generatie spelcomputers. Ook duiken er nog weleens wat grafische glitches op. Vooral het vastpakken van een vijand gaat alles behalve soepel.

Daar staat tegenover dat Sniper Elite 5 een traditionele consolegame is, zonder gedoe. Niks geen ‘Performance’ of ‘Quality Mode’ waarbij de speler maar moet kiezen wat hij wil opofferen, maar gewoon standaard 60 fps en een 4k-resolutie. Noem me ouderwets, maar zulke eenvoud kan ik wel waarderen. Op pc heb je uiteraard wel meer opties om de grafische  settings aan te passen.

Conclusie

De gedateerde graphics doen bovendien niet al teveel afbreuk aan de ervaring. Sniper Elite moet het van oudsher immers niet hebben van het verhaal of de personages, en dat is in dit vijfde deel niet anders. Op dit vlak ligt zeker een kans voor ontwikkelaar Rebellion om met een volgend deel echt boven zichzelf uit te stijgen, maar voor nu is het voldoende om gewoon weer een met scherp schietend sluipschutterspel neer te zetten.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!