Call of Duty: Vanguard borduurt voort op de drie welbekende pijlers van de serie: een cinematische singleplayer, een razendsnelle multiplayer én coöperatief knallen op zombies. Wel enigszins verrassend is de keuze om de game tijdens de Tweede Wereldoorlog af te laten spelen. Zolang geleden is het toch niet dat Call of Duty: WW2 verscheen?

Eind 2017, om precies te zijn. Op sociale media en Reddit werd de (al vroeg gelekte) setting niet overal even lovend ontvangen. Maar voor de sceptici is er goed nieuws: Call of Duty: Vanguard is een betere game dan Call of Duty: WW2, en dat is volledig dankzij de multiplayermodus. Het slechte nieuws laat zich raden: de andere twee pijlers stellen best wel teleur.

©PXimport

Singleplayer

Vanguard noemt zichzelf ‘The Best WWII Game’. Een controversiële slogan, zeker in een jaar dat Hell Let Loose is uitgekomen, maar bovenal is-ie ironisch: de verhalende singleplayermodus doet erg weinig met een beladen setting als de Tweede Wereldoorlog.

In de singleplayer bestuur je verschillende leden van een soort eliteteam dat Duitsland binnenvalt om belangrijke geheime informatie te stelen. Het is het einde van de oorlog - de geallieerden kloppen al op de Duitse deur - maar toch wordt het vijfkoppige team gevangengenomen. De leden worden een voor een verhoord. Tijdens dat verhoor duik je aan de hand van een flashback in het verleden van het betreffende personage. Dat is de missiestructuur.

Het werkt op zich wel, want je leert de vijf personages en hun motieven steeds iets beter kennen. Toch is de dynamiek tussen de personages niet echt noemenswaardig. De beste interactie vindt plaats met de vrouwelijke Russische sluipschutter, met afstand het leukste personage in het team. Ze is overduidelijk geïnspireerd op de Russische Lyudmila Pavlichenko, een vrouwelijke majoor die in het Rode Leger maar liefst 309 levens nam met haar sluipschuttersgeweer.

©PXimport

Lege huls

Haar missies zijn dan ook de beste missies in het spel. Ze spelen zich allemaal af in Stalingrad, maar niet zoals je de Russische plaats waarschijnlijk kent. Stalingrad, bekend als weerbarstig Russisch front in de Tweede Wereldoorlog, is in de eerste missie zomers, vrolijk en vol goede moed. Je ontmoet familie, spreekt wat vrienden. Het is écht gemoedelijk. Pas later in de game wordt Stalingrad herkenbaar: kille weersomstandigheden, platgebombardeerde gebouwen en héél veel Duitse bezetters.

Vanguard doet in die missies z’n best om meerdere kanten van de oorlog te laten zien, maar dat kun je van de rest van het spel niet zeggen. Het restant van de missies is heel erg hit or miss. De meer verhalende missies in Stalingrad zijn hits, maar de missies in de rimboe, waarin je na een vliegtuigcrash door de jungle moet sluipen terwijl er vanuit alle kanten Japanners met bajonetten op je afrennen, zijn misschien wel de slechtste Call of Duty-missies in jaren - zó saai en plat. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Te kort

Maar wat echt opvalt is de lengte: al na vier uur zit het verhaal erop en heb je alle persoonlijke avonturen doorlopen. Dat is te kort om je echt verbonden te voelen met de leden van het team. Sterker nog: als de game is afgelopen, weet je nog steeds amper wie wie is. De verhalende ontwikkeling van de personages voelt gehaast aan en Vanguard mist een interessant overkoepelend narratief. Dat gaat nu niet verder dan ‘slechte Duitser moet dood en we moeten documenten stelen, laten we samenwerken om dat voor elkaar te krijgen’.

Het ontbreekt de singleplayer van Vanguard aan lading, aan iets dat de setting gewicht geeft. Dat je tegen het einde van de oorlog in Duitsland bent, is best goed bedacht. Maar helaas is vrijwel iedere keuze die ontwikkelaar Sledgehammer Games heeft gemaakt een veilige. Dat is toch jammer gezien de setting. Er zijn zoveel mooie verhalen over de Tweede Wereldoorlog te vertellen zonder dat je als Call of Duty-ontwikkelaar op spektakel hoeft in te leveren. Maar Vanguards singleplayer is vooral veel spektakel.

©PXimport

Extreme hectiek

Het is in die zin makkelijker om enthousiast te zijn over de multiplayer van Call of Duty: Vanguard. Dat is ook gewoon spektakel, maar 't pretendeert ook niet meer te zijn dan dat. Deze telg laat zich het beste omschrijven als een combinatie tussen Modern Warfare (2019) en Black Ops: Cold War. Dat betekent veel korteafstandsgevechten met submachinegeweren, een lagere time-to-kill, kleine maps zonder (drie) duidelijke routes en een hele hoge pacing met veel bewegingsvrijheid. Springen, glijden en over objecten duiken: het gaat allemaal in figuurlijke sneltreinvaart.

Het is voor het eerst mogelijk om zelf de grootte van de teams aan te passen. Wil je bijvoorbeeld Search and Destroy spelen met teams van tien spelers in plaats van zes, dan kun je dat in het hoofdmenu aangeven in de zoekopties. De game noemt dit het aanpassen van de ‘combat pacing’. Je kunt kiezen uit drie categorieën: Tactical Combat (normaal), Assault (iets meer spelers) en Blitz (het grootste aantal spelers). Het aantal spelers in die categorieën varieert per spelmodus.

Dit wordt allemaal verschrikkelijk slecht uitgelegd en de benaming had vele malen simpeler gekund, maar het werkt. De chaos van met name een potje Team Deathmatch op een kleine map als Das Haus met meer dan twaalf spelers merk je zo goed als direct. Granaten vliegen continu over en weer, de killfeed draait overuren en het respawnen is zo’n hectische aangelegenheid dat je serieus kills maakt door na het respawnen blind de rechtertrigger ingedrukt te houden.

©PXimport

Dat klinkt misschien als teveel van het goede, maar vergeet niet dat je zelf kunt instellen of je meer spelers in je server wilt. Wij konden die afwisseling tussen hectiek en extreme hectiek in elk geval prima waarderen. Wat ons betreft blijft combat pacing dan ook in volgende Call of Duty-delen hangen.

Verder is de multiplayer allicht wat je verwacht. Vermakelijke en krachtige beloningen na een killstreak, het samenstellen van je wapen zoals in Modern Warfare, perks: het zit er allemaal weer in, en vooralsnog houdt de balans prima stand. De sterren van de show zijn de maps. Vanguard telt wel twintig maps, waarvan zestien stuks speelbaar zijn in de standaard 6 versus 6-modi (en vier in de nieuwe Champion Hill-modus). Niet alleen is dat een indrukwekkend aantal: het zijn ook vrijwel allemaal leuke maps. Dat is vrij zeldzaam in een Call of Duty-spel. Met name het kleine Das Haus voelt als een klassieker. 

Knallen op ondoden

En dan is er nog de derde pijler: Zombies. Ditmaal wordt Zombies ontwikkeld door de bedenker van de modus: Treyarch Games. Merk je dat? Mwoah. Het is zelfs na jaren aan Call of Duty-games recenseren en spelen een beetje moeilijk om het onderscheid te zien. Niet dat er geen kwaliteitsverschil is tussen de modi, want dat is en was er absoluut, maar Zombies is erg een modus geworden voor mensen die Zombies spelen. Verhalend en inhoudelijk is er daarom soms geen touw meer aan vast te knopen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Gelukkig wijst de gameplay zichzelf. Je doet verschillende delen van de map aan vanuit een soort hub, waarin je uiteraard korte objectives moet voltooien en steeds sterker wordt terwijl je legio zombies (en een paar varianten) het vuur aan de schenen legt.

De actie is snel en het upgraden van de personages (en hun bovennatuurlijke krachten) is vermakelijk, maar eerlijk gezegd waren we ontzettend snel op de modus uitgekeken. De missies die je in de verschillende gedeelten van de map doet lijken heel erg op elkaar, waardoor het geheel veel te snel eentonig wordt. De kern van de modus, en daarmee de motivatie om steeds verder komen, heeft voor een Zombies-modus te weinig om het lijf. De beloofde content-update is in die zin nodig, en hard ook. 

©PXimport

Call of Duty: Vanguard is, uiteraard gekoppeld met Warzone, enerzijds een heel complete game. Maar dat is vooral zo op papier. In werkelijkheid schieten de singleplayer en de Zombies-modus op meerdere vlakken te kort, zeker in lengte en herspeelbaarheid. Die 7 boven deze recensie heeft dan ook vooral betrekking op de fantastische multiplayermodus, waardoorwe het aloude principe van hersenloos knallen weer zijn gaan waarderen. Daar is niets mis mee, maar het is wel essentiële informatie als de multiplayer normaliter niet de modus is waar je Call of Duty voor koopt.

Call of Duty: Vanguard is verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc. De game is gerecenseerd op een PlayStation 5.

Ben je op zoek naar een vrijstaande vaatwasser, maar weet je niet waar je op moet letten? In dit artikel leggen we uit wat belangrijk is bij het kiezen van het juiste model. Van formaat en geluidsniveau tot slimme functies en energieverbruik – met deze tips koop je een vaatwasser die past bij jouw keuken én je huishouden.

Een vaatwasser is al lang geen luxeproduct meer. Voor veel huishoudens is het een apparaat dat dagelijks wordt gebruikt. Heb je de ruimte in je keuken, dan is een vrijstaande vaatwasser vaak de meest toegankelijke keuze. Je hoeft geen frontpaneel te monteren, hij is relatief eenvoudig te installeren en bij defect of verhuizing ook weer gemakkelijk te vervangen. Maar dat betekent niet dat je zomaar elk model moet kopen. Van formaat tot functies, van verbruik tot gebruiksgemak: waar moet je precies op letten bij de aanschaf van een vrijstaande vaatwasser?

Past hij in je keuken én bij je huishouden?

Een van de eerste dingen om naar te kijken is het formaat. Vrijstaande vaatwassers zijn doorgaans verkrijgbaar in twee breedtematen: 60 cm en 45 cm. De standaardmaat van 60 cm biedt ruimte aan ongeveer 12 tot 15 couverts en is geschikt voor gezinnen of huishoudens waar veel wordt gekookt. De smallere variant van 45 cm is ideaal voor één- of tweepersoonshuishoudens of voor kleinere keukens, zoals in een appartement.

Behalve de breedte is ook de diepte van belang. De meeste vrijstaande modellen zijn tussen de 55 en 60 cm diep. Meet de plek waar je de vaatwasser wilt plaatsen dus goed op en houd rekening met extra ruimte voor de deur die openklapt en de slang- en stroomaansluitingen aan de achterkant.

©Paul Vinten

Hoe stil moet hij zijn?

Het geluidsniveau van een vaatwasser is een factor die je makkelijk over het hoofd ziet, maar die dagelijks van invloed is op je comfort. Zeker als je een open keuken hebt of gevoelig bent voor achtergrondgeluiden. Het geluidsniveau wordt gemeten in decibel (dB). Een verschil van slechts een paar decibel kan in de praktijk al flink merkbaar zijn.

Vaatwassers met een geluidsniveau onder de 45 dB worden als zeer stil beschouwd en zijn nauwelijks hoorbaar. Tussen de 45 en 50 dB is gebruikelijk en vaak prima te doen, zeker als je hem overdag laat draaien. Zit je daarboven, dan kan het apparaat als hinderlijk worden ervaren, vooral in stille ruimtes of tijdens gesprekken.

Let er ook op of de machine een stil programma heeft. Dat draait vaak iets langer, maar maakt minder lawaai. Sommige modellen hebben zelfs een nachtstand, speciaal bedoeld voor wie de vaatwasser 's avonds laat of 's nachts zonder overlast wil gebruiken.

Denk aan je portemonnee én het milieu

Moderne vaatwassers zijn veel zuiniger dan oudere modellen. Toch is het de moeite waard om ook binnen het huidige aanbod goed te vergelijken. Elk apparaat heeft een energielabel, waarbij klasse A het zuinigst is. Dit label houdt rekening met het stroom- en waterverbruik per 100 wasbeurten.

Een gemiddeld energiezuinig model verbruikt ongeveer 0,8 kWh per cyclus, en tussen de 9 en 11 liter water. Heb je een ouder apparaat in huis dat je wilt vervangen? Dan kun je jaarlijks tientallen euro's besparen op je energierekening – én flink wat liters water.

Let ook op de aanwezigheid van een Eco-programma. Dat is meestal het langstdurende programma, maar het verbruikt de minste energie omdat het water minder heet wordt. Slimme functies zoals beladingssensoren of automatische deuropening na het wassen (voor betere droging) kunnen eveneens bijdragen aan efficiënt gebruik.

Indeling en flexibiliteit van de korven

Een vaatwasser moet niet alleen goed schoonmaken, hij moet ook praktisch zijn in het dagelijks gebruik. Een slimme indeling van de binnenruimte maakt daarbij een wereld van verschil. Kijk bijvoorbeeld of de bovenkorf in hoogte verstelbaar is. Zo kun je makkelijk wisselen tussen ruimte voor hoge glazen bovenin of grote pannen onderin.

Ook het bestekgedeelte verdient aandacht. Sommige modellen hebben een besteklade bovenin, wat ruimte bespaart in de onderste korf en het bestek netter wast. Andere modellen gebruiken een traditioneel mandje, wat makkelijker in- en uitruimen is maar iets minder efficiënt in ruimtegebruik.

Flexibele steunen, neerklapbare houders en antislipvlakken maken het mogelijk om elke lading optimaal te benutten, of je nu een groot diner hebt gehad of vooral bekers en schotels moet afwassen.

©andrey sinenkiy

Extra functies: van startuitstel tot slimme sensoren

Moderne vaatwassers zijn soms verrassend geavanceerd. Een van de meest voorkomende extra's is startuitstel: je stelt in wanneer het programma begint, bijvoorbeeld 's nachts bij daluren. Dat is niet alleen handig, maar kan je ook geld besparen bij een variabel energietarief.

Verder zijn er modellen met automatische programma's die zichzelf aanpassen op basis van hoe vuil de vaat is, sensoren die de waterhardheid meten en speciale programma's voor glaswerk of babyflessen. Sommige high-end modellen zijn zelfs te bedienen via een app, met notificaties wanneer de vaat klaar is of wanneer het zout moet worden bijgevuld.

Niet al deze functies zijn noodzakelijk – veel gebruikers gebruiken uiteindelijk slechts één of twee programma's – maar het is wel prettig als je weet wat er mogelijk is. Bepaal dus wat voor jou echt waarde toevoegt, en wat vooral marketing is.

Design en plaatsing

Een vrijstaande vaatwasser staat doorgaans in het zicht, dus het design is belangrijker dan bij een inbouwmodel. Gelukkig zijn er modellen in verschillende kleuren en afwerkingen, van klassiek wit tot modern zwart of roestvrij staal. Kies iets dat past bij je keukenstijl, zeker als het apparaat naast of tussen andere keukenkasten komt te staan.

Let ook goed op de plaatsing: is er een stopcontact in de buurt? Hoe zit het met de afvoer en wateraansluiting? En kan de deur ver genoeg open zonder ergens tegenaan te botsen? Denk ook aan de hoogte van het aanrecht: sommige mensen vinden het prettig als de bovenkorf op werkhoogte zit, zodat je minder hoeft te bukken.

Laat je niet alleen leiden door het merk

De prijzen van vrijstaande vaatwassers lopen uiteen van zo'n 300 euro tot ruim boven de 1000 euro. Duurdere modellen bieden vaak meer functies en stillere motoren, maar dat betekent niet automatisch dat ze beter zijn. Reviews van gebruikers en tests door bijvoorbeeld de Consumentenbond kunnen je helpen om een goed beeld te krijgen van de prestaties en betrouwbaarheid. Let ook op de garantie: sommige merken bieden standaard twee jaar, andere verlengen dat naar vijf jaar bij registratie. Zeker bij een apparaat dat intensief wordt gebruikt, kan dat net de doorslag geven. Doe dus goed onderzoek of laat je adviseren!

Met een oorspronkelijke adviesprijs van 1.349 euro positioneert de Samsung Bespoke AI Jet Ultra zich in het hoogste segment van steelstofzuigers. Voor die prijs krijg je een geavanceerd apparaat met een reeks… 'slimme' functies. Hoe slim die functies echt zijn en of deze stofzuiger zijn geld waard is, lees je in deze review.

De vraag is of alle innovaties de forse prijs rechtvaardigen. Inmiddels is de stofzuiger al enige tijd op de markt, wat geleid heeft tot aanzienlijke prijsdalingen. Waar hij op Samsungs eigen website voor 1.089 euro wordt aangeboden, is hij her en der al voor nog minder te vinden. Samsung probeert de hoge prijs te rechtvaardigen met nieuwe functies en kleine verbeteringen. Zo is de zuigkracht is verhoogd naar 400 watt (dat was 280).

Een belangrijke toevoeging is de AI Cleaning Mode 2.0, die zes verschillende schoonmaakomgevingen kan detecteren en de zuigkracht hierop aanpast. Deze geavanceerde modus werkt echter – net als andere slimme koppelingen zoals notificaties – alleen via de SmartThings-app. Zonder de app maakt het apparaat gebruik van de basis AI-modus (net zoals zijn voorganger) en mis je de meer geavanceerde functionaliteiten.

©Wesley Akkerman

Meer dan genoeg accessoires

Qua ontwerp is er weinig veranderd ten opzichte van het vorige model. De stofzuiger heeft een ergonomische handgreep en een helder display dat de modus en resterende accutijd toont. Een praktische toevoeging is de uitschuifbare telescopische stang, waardoor de stofzuiger ook prettig te gebruiken is voor langere mensen. Een klein minpunt is de accessoirestandaard; vergeleken met de stevige stofzuiger voelt die – met zijn dunnere plastic – wat goedkoop aan.

Het meegeleverde accessoirepakket is zeer compleet. Je ontvangt de Active Dual Brush en de Slim LED Brush+ voor verschillende vloertypen, plus een speciale Pet Tool+ voor het verwijderen van dierenharen. Ook een combinatie- en kierenzuigmond ontbreken niet. Een groot voordeel is de aanwezigheid van twee accu's, met een maximale gebruiksduur van respectievelijk honderd en zestig minuten. Daardoor kun je tussentijds wisselen als de ene batterij het net niet redt.

©Wesley Akkerman

Wisselende ervaringen

Het stofzuigen verloopt grotendeels moeiteloos. Het handvat ligt comfortabel in de hand, wat prettig is gezien het relatief hoge gewicht van de stofzuiger. De wendbaarheid laat echter soms te wensen over. Op ons vloerkleed bleek de Active Dual Brush-borstel wat stroef, waardoor sturen moeizaam ging. Op harde vloeren presteerde de Slim LED Brush+ gelukkig een stuk soepeler. En hoewel de ledverlichting in de kop handig is, presteert de laser van Dyson beter.

De AI-modus zorgt voor een gemengde ervaring. Het systeem detecteert en schakelt hoorbaar wanneer je van een harde vloer naar een vloerkleed gaat. Maar de beloofde functie waarbij de zuigkracht in hoeken automatisch aangepast zou worden, blijkt niet super te werken. Hoewel de AI-modus niet onbruikbaar is, worden de verwachtingen niet volledig waargemaakt. Het voelt meer als een vooraf ingestelde handeling dan als een werkelijk intelligente aanpassing aan de omgeving.

©Wesley Akkerman

Hoge zuigkracht

Waar de slimme functies soms tekortschieten (daarover straks meer), maakt de pure zuigkracht een diepe indruk. Zelfs op de laagste stand zuigt de Samsung Bespoke AI Jet Ultra moeiteloos kruimels, stof en ander vuil op. We zijn vooral onder de indruk van de effectiviteit waarmee mensen- en hondenharen uit het vloerkleed verdwijnen. De enorme kracht is de belangrijkste upgrade ten opzichte van eerdere modellen en compenseert de mindere wendbaarheid op bepaalde ondergronden.

Ook de accuduur stelt niet teleur. Met alleen de kleine accu is er genoeg vermogen voor het stofzuigen van een woning van pakweg zestig vierkante meter. Bovendien bevalt het automatisch legende oplaadstation enorm. Na elke schoonmaakbeurt leegt en laadt het station de stofzuiger, waardoor je er geen omkijken naar hebt.

Het ontwerp is echter een kwestie van smaak; deze forse en opvallende stofzuiger zet je niet zomaar ergens onopvallend neer.

De slimme functies

Je kunt de Samsung Bespoke AI Jet Ultra koppelen aan de Samsung SmartThings-app, maar de mogelijkheden blijven best beperkt. Je kunt de firmware-update en zaken als de zuigkracht aanpassen (maar dat laatste kan ook op het apparaat). De grote vernieuwing, het ontvangen van telefoon- en berichtnotificaties, blijkt in de praktijk een gimmick. Wanneer je gebeld wordt, pauzeert de stofzuiger en toont het display enkel het app-icoon, zonder naam of nummer.

Bovendien is het instellen van deze connectiviteit onnodig complex. Het vereist een Samsung-account, specifieke apps, diverse permissies en constante locatietoegang. De moeite die het kost om de verbinding tot stand te brengen, staat niet in verhouding tot het minimale voordeel. De meest opvallende beperking is verder dat de functie exclusief werkt met een Samsung-smartphone, waardoor een groep gebruikers buitengesloten wordt; op smartphones van een ander merk werkt dit namelijk niet.

©Wesley Akkerman

Samsung Bespoke AI Jet Ultra kopen?

De naam Ultra en de hoge adviesprijs scheppen verwachtingen die op slim gebied niet worden ingelost. De AI-hoekdetectie functioneert niet zoals beloofd en de notificatiefunctie is een omslachtige gimmick. Als je de Samsung Bespoke AI Jet Ultra overweegt voor zijn geavanceerde connectiviteit (we hebben het dan over de koppeling met wifi, SmartThings en je smartphone) is hij de meerprijs ten opzichte van zijn voorganger niet waard. De ware kracht van dit model schuilt in zijn fenomenale zuigkracht, waardoor hardnekkig vuil en dierenharen moeiteloos verwijderd worden. Omdat de prijs inmiddels een stuk onder de adviesprijs ligt, wordt deze stofzuiger wel interessanter.