Call of Duty: Vanguard borduurt voort op de drie welbekende pijlers van de serie: een cinematische singleplayer, een razendsnelle multiplayer én coöperatief knallen op zombies. Wel enigszins verrassend is de keuze om de game tijdens de Tweede Wereldoorlog af te laten spelen. Zolang geleden is het toch niet dat Call of Duty: WW2 verscheen?

Eind 2017, om precies te zijn. Op sociale media en Reddit werd de (al vroeg gelekte) setting niet overal even lovend ontvangen. Maar voor de sceptici is er goed nieuws: Call of Duty: Vanguard is een betere game dan Call of Duty: WW2, en dat is volledig dankzij de multiplayermodus. Het slechte nieuws laat zich raden: de andere twee pijlers stellen best wel teleur.

©PXimport

Singleplayer

Vanguard noemt zichzelf ‘The Best WWII Game’. Een controversiële slogan, zeker in een jaar dat Hell Let Loose is uitgekomen, maar bovenal is-ie ironisch: de verhalende singleplayermodus doet erg weinig met een beladen setting als de Tweede Wereldoorlog.

In de singleplayer bestuur je verschillende leden van een soort eliteteam dat Duitsland binnenvalt om belangrijke geheime informatie te stelen. Het is het einde van de oorlog - de geallieerden kloppen al op de Duitse deur - maar toch wordt het vijfkoppige team gevangengenomen. De leden worden een voor een verhoord. Tijdens dat verhoor duik je aan de hand van een flashback in het verleden van het betreffende personage. Dat is de missiestructuur.

Het werkt op zich wel, want je leert de vijf personages en hun motieven steeds iets beter kennen. Toch is de dynamiek tussen de personages niet echt noemenswaardig. De beste interactie vindt plaats met de vrouwelijke Russische sluipschutter, met afstand het leukste personage in het team. Ze is overduidelijk geïnspireerd op de Russische Lyudmila Pavlichenko, een vrouwelijke majoor die in het Rode Leger maar liefst 309 levens nam met haar sluipschuttersgeweer.

©PXimport

Lege huls

Haar missies zijn dan ook de beste missies in het spel. Ze spelen zich allemaal af in Stalingrad, maar niet zoals je de Russische plaats waarschijnlijk kent. Stalingrad, bekend als weerbarstig Russisch front in de Tweede Wereldoorlog, is in de eerste missie zomers, vrolijk en vol goede moed. Je ontmoet familie, spreekt wat vrienden. Het is écht gemoedelijk. Pas later in de game wordt Stalingrad herkenbaar: kille weersomstandigheden, platgebombardeerde gebouwen en héél veel Duitse bezetters.

Vanguard doet in die missies z’n best om meerdere kanten van de oorlog te laten zien, maar dat kun je van de rest van het spel niet zeggen. Het restant van de missies is heel erg hit or miss. De meer verhalende missies in Stalingrad zijn hits, maar de missies in de rimboe, waarin je na een vliegtuigcrash door de jungle moet sluipen terwijl er vanuit alle kanten Japanners met bajonetten op je afrennen, zijn misschien wel de slechtste Call of Duty-missies in jaren - zó saai en plat. 

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Te kort

Maar wat echt opvalt is de lengte: al na vier uur zit het verhaal erop en heb je alle persoonlijke avonturen doorlopen. Dat is te kort om je echt verbonden te voelen met de leden van het team. Sterker nog: als de game is afgelopen, weet je nog steeds amper wie wie is. De verhalende ontwikkeling van de personages voelt gehaast aan en Vanguard mist een interessant overkoepelend narratief. Dat gaat nu niet verder dan ‘slechte Duitser moet dood en we moeten documenten stelen, laten we samenwerken om dat voor elkaar te krijgen’.

Het ontbreekt de singleplayer van Vanguard aan lading, aan iets dat de setting gewicht geeft. Dat je tegen het einde van de oorlog in Duitsland bent, is best goed bedacht. Maar helaas is vrijwel iedere keuze die ontwikkelaar Sledgehammer Games heeft gemaakt een veilige. Dat is toch jammer gezien de setting. Er zijn zoveel mooie verhalen over de Tweede Wereldoorlog te vertellen zonder dat je als Call of Duty-ontwikkelaar op spektakel hoeft in te leveren. Maar Vanguards singleplayer is vooral veel spektakel.

©PXimport

Extreme hectiek

Het is in die zin makkelijker om enthousiast te zijn over de multiplayer van Call of Duty: Vanguard. Dat is ook gewoon spektakel, maar 't pretendeert ook niet meer te zijn dan dat. Deze telg laat zich het beste omschrijven als een combinatie tussen Modern Warfare (2019) en Black Ops: Cold War. Dat betekent veel korteafstandsgevechten met submachinegeweren, een lagere time-to-kill, kleine maps zonder (drie) duidelijke routes en een hele hoge pacing met veel bewegingsvrijheid. Springen, glijden en over objecten duiken: het gaat allemaal in figuurlijke sneltreinvaart.

Het is voor het eerst mogelijk om zelf de grootte van de teams aan te passen. Wil je bijvoorbeeld Search and Destroy spelen met teams van tien spelers in plaats van zes, dan kun je dat in het hoofdmenu aangeven in de zoekopties. De game noemt dit het aanpassen van de ‘combat pacing’. Je kunt kiezen uit drie categorieën: Tactical Combat (normaal), Assault (iets meer spelers) en Blitz (het grootste aantal spelers). Het aantal spelers in die categorieën varieert per spelmodus.

Dit wordt allemaal verschrikkelijk slecht uitgelegd en de benaming had vele malen simpeler gekund, maar het werkt. De chaos van met name een potje Team Deathmatch op een kleine map als Das Haus met meer dan twaalf spelers merk je zo goed als direct. Granaten vliegen continu over en weer, de killfeed draait overuren en het respawnen is zo’n hectische aangelegenheid dat je serieus kills maakt door na het respawnen blind de rechtertrigger ingedrukt te houden.

©PXimport

Dat klinkt misschien als teveel van het goede, maar vergeet niet dat je zelf kunt instellen of je meer spelers in je server wilt. Wij konden die afwisseling tussen hectiek en extreme hectiek in elk geval prima waarderen. Wat ons betreft blijft combat pacing dan ook in volgende Call of Duty-delen hangen.

Verder is de multiplayer allicht wat je verwacht. Vermakelijke en krachtige beloningen na een killstreak, het samenstellen van je wapen zoals in Modern Warfare, perks: het zit er allemaal weer in, en vooralsnog houdt de balans prima stand. De sterren van de show zijn de maps. Vanguard telt wel twintig maps, waarvan zestien stuks speelbaar zijn in de standaard 6 versus 6-modi (en vier in de nieuwe Champion Hill-modus). Niet alleen is dat een indrukwekkend aantal: het zijn ook vrijwel allemaal leuke maps. Dat is vrij zeldzaam in een Call of Duty-spel. Met name het kleine Das Haus voelt als een klassieker. 

Knallen op ondoden

En dan is er nog de derde pijler: Zombies. Ditmaal wordt Zombies ontwikkeld door de bedenker van de modus: Treyarch Games. Merk je dat? Mwoah. Het is zelfs na jaren aan Call of Duty-games recenseren en spelen een beetje moeilijk om het onderscheid te zien. Niet dat er geen kwaliteitsverschil is tussen de modi, want dat is en was er absoluut, maar Zombies is erg een modus geworden voor mensen die Zombies spelen. Verhalend en inhoudelijk is er daarom soms geen touw meer aan vast te knopen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Gelukkig wijst de gameplay zichzelf. Je doet verschillende delen van de map aan vanuit een soort hub, waarin je uiteraard korte objectives moet voltooien en steeds sterker wordt terwijl je legio zombies (en een paar varianten) het vuur aan de schenen legt.

De actie is snel en het upgraden van de personages (en hun bovennatuurlijke krachten) is vermakelijk, maar eerlijk gezegd waren we ontzettend snel op de modus uitgekeken. De missies die je in de verschillende gedeelten van de map doet lijken heel erg op elkaar, waardoor het geheel veel te snel eentonig wordt. De kern van de modus, en daarmee de motivatie om steeds verder komen, heeft voor een Zombies-modus te weinig om het lijf. De beloofde content-update is in die zin nodig, en hard ook. 

©PXimport

Call of Duty: Vanguard is, uiteraard gekoppeld met Warzone, enerzijds een heel complete game. Maar dat is vooral zo op papier. In werkelijkheid schieten de singleplayer en de Zombies-modus op meerdere vlakken te kort, zeker in lengte en herspeelbaarheid. Die 7 boven deze recensie heeft dan ook vooral betrekking op de fantastische multiplayermodus, waardoorwe het aloude principe van hersenloos knallen weer zijn gaan waarderen. Daar is niets mis mee, maar het is wel essentiële informatie als de multiplayer normaliter niet de modus is waar je Call of Duty voor koopt.

Call of Duty: Vanguard is verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc. De game is gerecenseerd op een PlayStation 5.

Herken je dat? Gesprekken in een drukke ruimte die steeds lastiger te volgen zijn. Muziek die doffer klinkt dan vroeger. Of familieleden die zeggen dat de tv wel erg hard staat. Veel mensen merken pas laat dat hun gehoor langzaam achteruitgaat. Toch kun je daar iets aan doen – en dat begint met luisteren. Letterlijk én figuurlijk.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Schoonenberg HoorSupport

Hoe weet je of je gehoor achteruitgaat?

Gehoorverlies ontstaat vaak geleidelijk. Je hersenen vullen ontbrekende klanken vanzelf aan, waardoor je het niet meteen merkt. Hierdoor raak je niet alleen sneller vermoeid, maar zijn het ook anderen die eerder merken dat je niet goed hoort: je vraagt mensen steeds vaker of ze willen herhalen wat ze net gezegd hebben, of je zet het volume van de stereo of televisie hoger dan vroeger.

Een eenvoudige manier om in te schatten hoe het met je gehoor staat, is jezelf een cijfer te geven. Hoe beoordeel jij je gehoor op een schaal van 1 tot 10? Scoor je lager dan een 6, dan is dat een goed moment om actie te ondernemen. Hoe eerder je erbij bent, des te beter je er iets aan kunt doen.

Laat je gehoor eens testen

Vermoed je gehoorverlies? Bij Schoonenberg HoorSupport kun je gratis en vrijblijvend een hoortest doen. De audicien onderzoekt hoe goed je hoort en jullie bespreken samen wat voor jou belangrijk is. Met ruim 140 vestigingen in Nederland is er altijd wel een locatie bij jou in de buurt.

In de winkels staan gecertificeerde audiciens klaar om uitleg te geven over moderne hooroplossingen zoals de AudioNova S9. Zo ervaar je opnieuw hoe rijk geluid kan zijn – van stemmen en muziek tot de alledaagse geluiden die je misschien ongemerkt was kwijtgeraakt.

©Schoonenberg HoorSupport

©Schoonenberg HoorSupport

©Schoonenberg HoorSupport

Probeer de AudioNova S9 zelf uit

Review.nl organiseert samen met Schoonenberg HoorSupport een testpanel voor de AudioNova S9. Deelnemers mogen het toestel uitgebreid uitproberen en hun ervaring delen. Je krijgt daarbij professionele begeleiding van de experts van Schoonenberg.

Wil je meedoen of meer weten over de test? Meld je aan via de Review.nl-pagina. Daar lees je alles over deelname, de planning en wat er van je wordt verwacht.

Ook als je niet in het testpanel wordt geselecteerd, kun je natuurlijk een hoortest plannen bij een vestiging van Schoonenberg HoorSupport. Zo ontdek je zelf of de AudioNova S9 of een ander model bij jou past.

©Schoonenberg HoorSupport

Strijken lijkt simpel, maar in de praktijk sluipen er snel gewoontes in die jouw kleding geen goed doen. Veel mensen strijken op gevoel en merken pas later dat toch niet alle kreukels weg zijn, de stof sneller slijt of dat het strijkwerk eindeloos duurt. Door deze zes fouten te vermijden, gaat het strijken vlotter en blijft je kleding mooier.

Strijken kan een vervelende klus zijn wanneer je wekelijks met een volle mand aan de slag gaat, zeker als hardnekkige vouwen niet willen verdwijnen of een net gestreken blouse na een uur alweer kreukt. In grotere huishoudens voelt het soms zelfs alsof het werk nooit af is. Het goede nieuws: het kan sneller én makkelijker. Hieronder lees je welke zes fouten het strijken vaak onnodig lastig maken en hoe je ze voorkomt.

1: De temperatuur verkeerd instellen

Veel mensen laten hun strijkijzer standaard op dezelfde temperatuur staan. Dat lijkt handig, maar is het niet. Sommige stoffen, zoals zijde of synthetische vezels, mogen niet te warm gestreken worden omdat ze dat kunnen verschroeien of in het ergste geval zelfs smelten. Maar bij andere stoffen krijg je kreukels juist alleen weg bij een hogere stand. Het wasetiket geeft precies aan wat kan. Staat er een doorgestreept strijkijzer op? Dan kun je het beter helemaal niet strijken. In zo'n geval kan een kledingstomer misschien uitkomst bieden.

Lees ook: Betekenis wassymbolen: wat zijn die wasvoorschriften?

©Igor Nikushin - stock.adobe.com

2: Kleding niet binnenstebuiten strijken

Stoffen blijven langer mooi wanneer je ze aan de binnenkant strijkt. De buitenkant slijt dan minder snel en kleuren blijven langer behouden. Bij kragen, manchetten en zomen is de binnenkant al helemaal veiliger, omdat details anders kunnen beschadigen. Ook donkere stoffen strijk je bij voorkeur aan de binnenzijde: te veel hitte kan glansplekken veroorzaken, en dat wil je natuurlijk niet kunnen zien wanneer je deze kleding draagt.

3: Te droge was strijken

Volledig droge kleding strijkt een stuk lastiger. De strijkzool glijdt minder soepel en kreukels blijven langer zichtbaar. Een licht vochtige stof werkt veel prettiger. Is je was al droog? Dan helpt een plantenspuit of de stoomfunctie van je strijkijzer. Let op: sommige materialen, zoals zijde, zijn gevoelig voor watervlekken. Die kun je dus beter wél droog strijken.

©PhotoSG - stock.adobe.com

4: Vuile kleding of kleding met vlekken strijken

Een gedragen kledingstuk even bijstrijken lijkt handig, maar vlekken kunnen door de hitte in de vezels trekken. Daarna zijn ze veel moeilijker te verwijderen. Strijk daarom om vlekken heen of kies een andere manier om kleding op te frissen. Denk aan een hangertje in de badkamer tijdens een warme douche of verticaal stomen met je stoomstrijkijzer. Er zijn ook speciale sprays voor kreukels te koop.

5: Je strijkijzer niet schoonmaken

Kalk en vuil hopen zich in de stoomopeningen op en dat merk je meteen: de stoomproductie neemt af en het strijken gaat minder makkelijk. Een maandelijkse schoonmaak helpt om problemen te voorkomen. Vul het reservoir, warm het strijkijzer op en stoom het leeg boven de gootsteen. Sommige modellen hebben een reinigingsknop die vuil en kalk extra krachtig losmaakt. Ook de zool van je strijkijzer kan vies worden. Door die regelmatig schoon te maken blijft je schone was ... nou ja, schoon dus!

Lees ook: 3 manieren om de zool van je strijkijzer schoon te maken

©Alliance - stock.adobe.com

6: Het verkeerde strijkijzer gebruiken

Zelfs de beste strijktechniek schiet tekort wanneer het strijkijzer niet goed presteert. Een verouderd of te eenvoudig model kan traag op temperatuur komen, minder stoom produceren of stroef aanvoelen. . Maar wat is dan een goed strijkijzer? Een goed strijkijzer heeft onder andere een fijne brede strijkzool met spitse punt en een effectieve stoomfunctie. Moet je wekelijks bergen was wegstrijken? Gun jezelf dan een stoomgenerator. Dat is een strijkijzer met een extern reservoir waarin tot wel twee liter water gaat, waardoor je ononderbroken kunt strijken. Extra prettig aan dit type strijkbout is dat je hem vóór het strijken uit het waterreservoir haalt en hij dus extra licht van gewicht is. Zo is strijken misschien helemaal zo vervelend nog niet!