Mario op de iPhone: het is een bizarre gewaarwording. Nintendo heeft natuurlijk al een smartphonegame uitgebracht in de vorm van Miitomo (Pokémon GO was niet van Nintendo zelf), maar Mario’s eerste stappen op Apple’s platform voelen eigenlijk als de ‘echte’ introductie van Nintendo op ’s werelds meest populaire smartphone. De besnorde loodgieter laat in Super Mario Run een uitstekende indruk achter.

Laten we het onderwerp waar het halve internet over lijkt te vallen meteen bij de kraag vatten: je kunt drie levels gratis downloaden op je iPhone of iPad, voor de rest van de game betaal je tien euro. Dat zijn de meeste smartphonegamers niet gewend en vandaar dat je bijvoorbeeld in de App Store veel negatieve recensies leest. Apple doet niet aan demo’s, maar de gratis versie van Super Mario Run is precies dat. Smaakt het naar meer, dan betaal je eenmalig tien euro. Er zijn verder geen verborgen microtransacties, je hoeft niet nadat Mario drie keer dood is gegaan een dag te wachten of te betalen voor extra levens. Mogelijk brengt Nintendo nog extra (betaalde) content uit na verloop van tijd, maar daar is verder nog niets over bekend.

Voor dat tientje krijg je een goed gevuld pakket, al lijkt dat in eerste instantie ietwat tegen te vallen. De meeste ‘New Super Mario Bros.’-games bevatten acht werelden met elk vier levels, maar Super Mario Run heeft maar zes werelden, dus 24 levels in totaal. De gebruikelijke thema’s uit de Mario-games komen voorbij, van grasvlakten en spookhuizen tot Bowsers kastelen en luchtschepen. Thematisch zullen Mario-spelers niet worden verrast. Qua gameplay is het een heel ander verhaal.

©PXimport

Opnieuw leren platformen

Wat meteen opvalt is dat je als geoefende Mario-gamer opnieuw moet leren de platformgame te spelen. De gameplay laat zich het beste vergelijken met de Rayman-runners, waarbij het hoofdpersonage automatisch van links naar rechts loopt en je op je scherm moet tikken om hem te laten springen. Dat is in feite alles wat je doet in Mario Run: Mario laten springen. Dat Mario automatisch rent, betekent echt dat je je ervaringen uit de oude games af moet leren. Loop je een blokje of muntje voorbij, dan kun je die niet meer pakken, tenzij je het level opnieuw start. Het levert in het begin best wat frustratie op, vooral wanneer je met veel enthousiasme de vijf paarse muntjes die in elk level verstopt zitten wilt verzamelen.

Dan klikt er iets: de vijf muntjes in één ‘run’ verzamelen, daar zit ‘m nu juist de uitdaging in. Ja, je moet levels af en toe opnieuw starten, maar je leert de lay-out en de locatie van de speciale muntjes uit je hoofd en uiteindelijk lukt het je. Heb je de vijf paarse muntjes verzameld, dan kun je nog eens vijf speciale munten in het level verzamelen, en dan nóg eens. Ze zitten dan op andere plekken verstopt en zijn vaak een stuk moeilijker om te pakken te krijgen. Levels worden iets aangepast om het je nog lastiger te maken.

Doordat de muntjes steeds moeilijker te pakken zijn, begin je op typisch Nintendo-achtige manier vanzelf dankzij opgedane ervaring strategieën te bedenken. Mario springt automatisch over vijanden, maar als je precies op het juiste moment op een vijand landt, springt Mario hoger en kun je dat muntje wel binnenharken. Elk level begin je met twee ‘bellen’, die als je geraakt wordt Mario iets eerder in het level terugzetten. Op een gegeven moment besef je dat je die bel ook handmatig in kunt schakelen om zo een gemist muntje alsnog te pakken in plaats van het hele level nogmaals te doorlopen. Vloeren met pijltjes erop laten je achteruit springen, waardoor je op voorheen onmogelijk bereikbare plekken kunt komen. Met deze en meer ontdekte strategieën biedt de simpel ogende platformer ineens toch best veel diepgang.

Extra content

Het verzamelen van de speciale muntjes is echt de hoofdmoot van de game. Je speelt in een dik uur door alle levels heen, maar na een dag of vier intensief spelen hebben we nog maar een klein gedeelte van de speciale munten verzameld. Toch heeft Nintendo extra content in de game gestopt in de vorm van twee andere ‘modi’: Toad Rally en het bouwen van je eigen Mushroom Kingdom.

In Toad Rally race je tegen andere spelers en probeer je in een kort tijdsbestek zoveel mogelijk munten te verzamelen en dat zo stijlvol mogelijk te doen. Aan het einde wordt vergeleken wie de meeste muntjes heeft. Dat, gecombineerd met hoeveel Toads er hebben gejuicht voor je stijlvolle moves, bepaalt de winnaar. Win je, dan ontvang je een aantal Toads van je tegenstander die in je eigen Mushroom Kingdom komen wonen. Hier kun je huizen voor je Toads plaatsen, alsook heuvels, bloemen en andere decoraties en zelfs speciale objecten en gebouwen die extra’s opleveren, waaronder andere speelbare personages. Je koopt al die gebouwen en decoratie met munten die je verzamelt in de game.

De twee extra modi zijn bij lange na niet zo uitgediept als de hoofdmodus, maar geven de game een extra competitief en creatief element. Dat competitieve moet je wel in context plaatsen: je racet niet echt tegen andere spelers, maar tegen de ‘rank’ van die speler. Je rank wordt bepaald door hoeveel Toads je hebt verzameld. Heb je bijvoorbeeld tweehonderd Toads, dan kun je kiezen tussen een aantal tegenstanders die rond dezelfde aantal Toads hebben. Verlies je, dan verlies je ook Toads en gaat dus je rank naar beneden. Dit werkt in principe prima, maar het ligt aan je persoonlijke voorkeur of je dat allemaal de moeite waard vindt, alleen maar om je Mushroom Kingdom uit te breiden. Voor ons is dat laatste aspect van de game iets te minimalistisch om er lang door geboeid te blijven.

©PXimport

Conclusie

De game zelf staat op het gebied van gameplay en herspeelbaarheid echter als een huis. Waar we bij veel iPhone-games na een paar uur wel afhaken, blijven we dagelijks deze app openen om een paar levels te spelen. Dat is vooral te danken aan de solide gameplay, zoals je mag verwachten van een ervaren ontwikkelaar als Nintendo. Ondanks het welbekende uiterlijk van een moderne Mario-platformer die we inmiddels al kunnen dromen, biedt Super Mario Run een nieuwe manier van met Mario spelen, eentje die na wat gewenning minstens zo leuk is. Mario voelt zich ook op een iPhone helemaal thuis.

Gaat je kind na de zomervakantie naar de middelbare school? Dan heeft hij of zij waarschijnlijk een laptop nodig. Als ouder wil je natuurlijk een laptop kiezen die past bij wat de school vraagt én bij de manier waarop je kind ermee werkt. Maar waar let je dan op?

Lees ook: Van powerbank tot adapter: dit zijn de handigste accessoires voor je laptop

Een laptop is best een uitgave; wanneer je schoolgaande kind er een nodig heeft, is het dus zaak dat je er eentje koopt waarmee hij of zij een aantal jaar vooruit kan (sterker nog: het liefst de hele schooltijd). Door vooraf goed te kijken naar wat de school aanraadt en specificaties te vergelijken, weet je zeker dat je de juiste laptop voor je kind vindt. 

Chromebook of Windows?

De eerste keuze die je vaak moet maken is die tussen een Chromebook en een Windows-laptop. Veel scholen werken met Google Workspace, zoals Google Docs, Drive en Classroom. In dat geval is een Chromebook een logische keuze: snel, betaalbaar en makkelijk in gebruik.

Werkt de school met specifieke software zoals Office of educatieve programma's die alleen op Windows draaien? Dan is een Windows-laptop een betere optie. Die kan bovendien zwaardere toepassingen aan, zoals fotobewerking of programmeren – handig als je kind in de bovenbouw zit of een technisch profiel kiest.

Snelheid en geheugen

Een laptop moet vlot reageren, ook als er meerdere tabbladen openstaan. Kijk daarom naar de processor en het werkgeheugen. Voor een Chromebook volstaat een eenvoudige chip, maar ook daar is 8 GB werkgeheugen aan te raden – 4 GB is eigenlijk te krap. Bij een Windows-laptop is een i3 of Ryzen 3 het minimum, maar voor soepel multitasken is een i5 of Ryzen 5 verstandiger.

Ook het type opslag maakt verschil: kies voor een SSD in plaats van een traditionele harde schijf. Een SSD is stiller, sneller en minder kwetsbaar. Met 256 GB heb je voldoende ruimte voor schoolwerk, documenten en af en toe een download.

Formaat en gewicht

Een laptop voor school gaat dagelijks mee in de tas. Hij moet dus niet te zwaar zijn. Een scherm van 13 tot 15 inch is een goede keuze: dat is groot genoeg om prettig op te kunnen werken, klein genoeg om mee te nemen. Let ook op het gewicht. Alles onder de 1,7 kilo is prima voor dagelijks vervoer. Sommige modellen zijn 2-in-1: ze hebben een touchscreen en kunnen ook als tablet worden gebruikt. Dat is handig bij creatieve opdrachten, maar niet per se nodig voor iedereen.

Batterijduur

De batterij moet een hele schooldag meegaan, want opladen in de klas is vaak geen optie. Reken op minimaal zes uur, maar meer is beter. Chromebooks scoren hier vaak goed, met accuduur tot tien uur of meer. Bij Windows-laptops verschilt het sterk per model. Kijk daarom niet alleen naar de opgegeven accuduur, maar ook naar ervaringen van andere gebruikers.

©ID.nl

Lees ook: Zo geef je je laptop een langere adem

Degelijkheid

Scholieren gaan niet altijd even voorzichtig met hun spullen om. Het is daarom slim om te letten op de bouwkwaliteit van de laptop. Modellen met een stevige behuizing kunnen beter tegen een stootje in een volle schooltas. In dat opzicht zijn zogeheten 'zakelijke laptops' interessant. Denk aan laptopseries zoals de HP EliteBook, Dell Latitude of Lenovo ThinkPad. Die zijn oorspronkelijk bedoeld voor intensief gebruik op kantoor, maar juist daardoor zijn ze vaak robuuster dan vergelijkbare consumentenmodellen.

Als ouder ga je waarschijnlijk niet direct op zoek naar een zakelijke laptop voor je kind, maar in het aanbod van refurbished laptops kom je dit soort modellen veel tegen. Ze zijn dan professioneel opgeknapt, opnieuw geïnstalleerd en meestal voorzien van garantie. Voor een bedrag van 200 à 300 euro heb je dan een laptop die beter gebouwd is dan veel nieuwe modellen in die prijsklasse. Je betaalt niet voor uiterlijk of overbodige functies, maar voor een betrouwbaar apparaat dat tegen een stootje kan.

Handige extra's

Naast de laptop zelf zijn er nog wat dingen die het gebruik makkelijker maken. Een stevige hoes of laptoptas is natuurlijk een must: het is niet slim om de laptop los in een schooltas of rugzak mee te nemen. Een extra toetsenbord of losse muis kan thuis handig zijn, bijvoorbeeld als je kind huiswerk maakt aan een bureau. Een laptopstandaard helpt om rechter te zitten en voorkomt dat je kind lang in een verkeerde houding werkt.

Veiligheid en updates

Het is de bedoeling dat de schoollaptop die je koopt jarenlang meegaat, dus het is verstandig om te controleren hoe lang het besturingssysteem nog updates krijgt. Zeker bij Chromebooks kun je per model opzoeken tot welk jaar er beveiligingsupdates worden aangeboden. Omdat Google een updatebeleid heeft waarbij Chromebooks van na 2021 10 jaar updates krijgen, zit je hiermee dus eigenlijk altijd goed. Heb je een model op het oog? Dan kun je online opzoeken wat de AUE-datum (Auto Update Expiration) is.

Ook voor Windows krijg je jarenlang updates. Belangrijk is wel dat je kiest voor de meest recente versie – op dit moment is dat Windows 11. Kom je ergens een goedkope laptop met Windows 10 tegen? Let dan goed op of de hardware geschikt is voor een upgrade naar Windows 11. Is dat niet het geval, dan kun je die laptop maar beter niet kopen, want de ondersteuning voor Windows 10 stopt op 14 oktober 2025.

Let er ook op of je de aanwezige opslag of het werkgeheugen eventueel nog kunt uitbreiden – dat maakt het apparaat toekomstbestendiger. Extra beveiligingsopties zoals een vingerafdrukscanner of webcamcover zijn geen noodzaak, maar kunnen wel prettig zijn.

Zorg er ook voor dat bestanden automatisch worden opgeslagen in de cloud, bijvoorbeeld via Google Drive of OneDrive. Afhankelijk van de leeftijd kan het ook nog slim zijn om ouderlijk toezicht in te stellen, bijvoorbeeld via een beheerd Google-account of de instellingen van Windows.

Connectiviteit en aansluitingen

De meeste laptops zijn standaard uitgerust met wifi, maar het loont om te letten op ondersteuning voor wifi 6. Daarmee is de verbinding sneller en stabieler, wat handig is op drukke schoolnetwerken. Een USB-C-poort is aan te raden voor opladen, randapparatuur en accessoires. Een HDMI-aansluiting is handig als je kind presentaties moet geven of thuis een groter scherm wil aansluiten. En hoewel steeds minder laptops er standaard mee komen, kan een ethernetpoort soms handig zijn als wifi tijdelijk niet werkt. De laptop kan dan met een kabel rechtstreeks op de router worden aangesloten.

Kosten en regelingen

Een goede laptop hoeft niet extreem duur te zijn, maar je moet toch al snel rekenen op een bedrag van minimaal 400 euro voor een geschikt Chromebook. Voor een nieuwe Windows-laptop ben je al snel 550 euro of meer kwijt. Kies je voor refurbished, dan ben je goedkoper uit. Kun je het zelf niet betalen, kijk dan of de school een regeling heeft. Informeer ook bij je gemeente: vaak bieden die een vergoeding of tegemoetkoming voor mensen met een minimum inkomen die een laptop voor hun kind moeten kopen

Sommige ouders kiezen ervoor om een laptop te verzekeren, wat zeker iets is om te overwegen bij jongere kinderen. Schade of diefstal komt helaas regelmatig voor. Daarnaast bieden bedrijven als Microsoft en Adobe korting aan wanneer hun software wordt aangeschaft voor leerlingen (én ouders).  Kijk ook eens op Surfspot; daar is veel software waarvoor je korting kunt krijgen verzameld.

Tot slot

Voor de meeste middelbare scholieren is een Chromebook met 8 GB werkgeheugen een goede, betaalbare keuze, zeker als de school volledig met Google werkt. Wordt er intensiever met software gewerkt of wil je dat de laptop ook in de bovenbouw nog voldoet? Kies dan voor een Windows-model met een snellere processor en meer opslag. Wat je ook kiest: let op het gewicht, de batterijduur en hoe lang het apparaat nog updates krijgt. Dan weet je zeker dat je kind er niet alleen dit schooljaar, maar ook daarna goed mee uit de voeten kan.

Je oven kan veel meer dan je denkt. Toch gebruiken veel mensen alleen de heteluchtstand – ook al is dat niet altijd de beste keuze. Boven- en onderwarmte, grill en hetelucht: ze doen allemaal iets anders. Wat je waarvoor gebruikt, lees je hier.

Onder- en bovenwarmte: langzaam en zeker

Bij onder- en bovenwarmte komt de warmte van twee verwarmingselementen die los of samen gebruikt kunnen worden. De oven verwarmt gelijkmatig van boven en beneden, maar zonder ventilator. Daardoor is dit een wat tragere maar stabiele manier van garen, ideaal voor gerechten die tijd nodig hebben om te rijzen of die niet mogen uitdrogen. Denk aan cakes, appeltaarten of ovenschotels. Ook als je werkt met meerdere lagen bladerdeeg of deeg met gist, helpt deze stand om alles rustig en gelijkmatig te laten garen.

Wil je juist een knapperige onderkant, zoals bij quiches of pizza's? Dan kun je alleen onderwarmte gebruiken, zodat de bodem stevig en bruin wordt zonder dat de bovenkant te snel kleurt. Let er wel op dat deze stand minder geschikt is voor het tegelijk bakken van meerdere gerechten, omdat de warmte zich niet vanzelf verspreidt zoals bij hetelucht.

©Povozniuk Olha & Max

Hetelucht: snel en gelijkmatig

De heteluchtstand gebruikt een ventilator om warme lucht gelijkmatig door de oven te blazen. Daardoor is de temperatuur overal ongeveer gelijk, wat ideaal is als je meerdere bakplaten tegelijk wilt gebruiken. Denk aan koekjes, ovenfriet of groenten die je op twee niveaus tegelijk wilt garen.

Hetelucht is ook efficiënter: je gebruikt minder energie omdat je de temperatuur 10 tot 20 graden lager kunt instellen dan bij boven- en onderwarmte, terwijl het gerecht even snel klaar is. Maar daar schuilt ook het risico: door de circulerende lucht droogt je gerecht sneller uit. Bij bijvoorbeeld brood of cake kan het resultaat daardoor minder luchtig zijn dan bij boven- en onderwarmte. Gebruik bij baksels dus liever onder- en bovenwarmte, tenzij je ervaring hebt met aanpassen van de temperatuur en baktijd.

©Daisy Daisy

Grillstand: bruinen en gratineren

De grillstand gebruik je wanneer je snel een korstje of bruine bovenkant wilt creëren. De bovenste verwarmingselementen worden extra heet, waardoor kaas smelt, paneerlagen krokant worden en vlees een mooie kleur krijgt krijgt. Denk aan gegratineerde gerechten, tosti's of het afbakken van een lasagne.

De grill is minder geschikt voor volledige bereidingen: de hitte is te eenzijdig en te sterk om iets gelijkmatig te garen. Gebruik deze functie daarom alleen voor korte bereidingen of als afmaker. Houd je gerecht goed in de gaten; de grill werkt razendsnel en je wilt natuurlijk voorkomen dan je gerechten aanbranden.

©Monkey Business Images

Combinatiestanden: het beste van twee

Veel moderne ovens bieden combinaties van de bovengenoemde functies, zoals hetelucht met grill of onderwarmte met ventilator. Die kun je slim inzetten voor specifieke gerechten. Bij vleesgerechten bijvoorbeeld zorgt hetelucht-grill voor een sappige binnenkant én een krokante buitenlaag. Bij het bakken van ovenschotels zorgt onderwarmte met ventilatie dat de inhoud gelijkmatig warm wordt, terwijl de bovenkant niet uitdroogt.

Tot slot

Welke ovenstand je kiest, maakt een groter verschil dan je misschien denkt. Wie blind op hetelucht vertrouwt, loopt het risico op droge cake, slappe frietjes of mislukte pizza's. Door te begrijpen hoe elke functie werkt, kies je gericht de stand die past bij jouw gerecht. Zo haal je meer uit je oven én uit je kookinspanningen. Wanneer je op zoek bent naar een nieuwe oven, loont het dan ook zeker de moeite om na te denken over welke standen je nodig hebt en ovens uitgebreid te vergelijken, online of bij de keukenspecialist. Want heb je de ovenstanden eenmaal in de vingers, dan wil je misschien wel meer: wie weet heb je dan ook wel behoefte aan extra's als een warmhoud- of stoomfunctie!