De 55A300PRO NXTFRAME heeft de ambitie om naast tv ook dienst te doen als kunstkader. Dat concept kennen we van de Samsung The Frame. Kan TCL de normaliter erg goede prestaties van zijn miniled-tv’s doortrekken naar dit lifestyle-model?

Mooi in het wit, slank en strak ontwerp: de TCL 55A300PRO kan uitpakken met een stijlvol design. En om de naam NXTFRAME nog wat te benadrukken, kun je gebruikmaken van verwisselbare kaders om hem een andere uitstraling te geven. In de doos zit een licht eiken kleurig kader, er zijn ook zwarte en muntgroene versies beschikbaar als optie.

De kaders zijn magnetisch bevestigd, en je ziet op de hoeken soms een kleine spleet tussen twee onderdelen. Ze komen ook iets te gemakkelijk los. Voor het onderste deel van het kader heeft TCL wel twee kleine schroeven voorzien. Een kunstkader hangt meestal aan de muur, TCL heeft daarom een erg slanke wandbeugel in de doos gestopt. Wie het toestel liever op een tv-meubel plaatst, kan de optionele tv-voet (149 euro) kopen. Wil je helemaal voor de kunst-uitstraling gaan, dan is er een vloerstand op wieltjes beschikbaar (499 euro).

Aansluitingen

Deze TCL is in de eerste plaats gericht op wandmontage. Het is geen verrassing dat alle aansluitingen naar beneden gericht zijn, en er zijn zelfs een reeks gootjes voorzien aan de achterkant zodat je de kabels netjes kunt wegwerken. Het toestel beschikt over vier HDMI-aansluitingen, waarvan twee geschikt zijn voor high-end gaming. Op poort 1 en 2 kun je dankzij de 48Gbps bandbreedte gamen in 4K met maximaal 144 beelden per seconde.

Wie Full HD (1.920 x 1.080) voldoende resolutie vindt, kan zelfs tot 240 beelden per seconde aanleveren. Er is ondersteuning voor ALLM, HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatibiliteit. De input-lag is iets lager dan bij andere TCL-modellen, maar is nog steeds erg goed: 18,0 ms (in 4K60) en 9,7 ms (in 2K120). Poort 1 bevat ook eARC/ARC, maar gezien de bijgeleverde soundbar zal dat zelden gebruikt worden. Verder is er een usb-poort, die alleen voor media dient; TCL ondersteunt het opnemen van live tv niet. Een hoofdtelefoon kan je aansluiten via Bluetooth, en voor de netwerkaansluiting is er wifi en ethernet.

Google TV

Ook deze TCL is uitgerust met Google TV en heeft hiermee het grootste app-aanbod en ondersteuning voor Chromecast. Verder heeft TCL ook AirPlay 2 voorzien. Uitgebreide, gepersonaliseerde aanbevelingen helpen je nieuwe content te ontdekken. Bovenop die prima ervaring heeft TCL voor snelle toegang gezorgd tot de belangrijkste instellingen en ingangen via een handig menu onderaan het scherm. Beide zijn te personaliseren.

Afstandsbediening

De afstandsbediening is uitgevoerd in wit, passend bij de tv. Ze gebruikt een eenvoudigere lay-out zonder numerieke toetsen die we ook al op de C855 aantroffen. De afgeronde vorm ligt goed in de hand, en de toetsen hebben een goede, duidelijke aanslag. Opvallend is wel dat de volumetoets lijkt te ontbreken. Die is aan de zijkant van de afstandsbediening geplaatst, zoals bij een smartphone. Helaas vinden we dat erg onhandig; gelukkig kun je ook de d-pad links- en rechts-toetsen gebruiken om het volume aan te passen.

Kunstwerken uit een kunstmatig brein

De NXTFRAME-app gebruik je om allerlei kunstwerken op het scherm te tonen. TCL levert daarin een aanbod van 378 kunstwerken, zowel klassiek, digitaal als fotografisch. Monet en Van Gogh zijn wel wat oververtegenwoordigd. Het aanbod is gratis, wat fijn is. Daartegenover staat dat het flink wat kleiner is dan dat van de Samsung The Frame waarvoor je een abonnement moet nemen.

Om die achterstand wat in te halen biedt TCL ook AI-kunst aan in verschillende stijlen. Je kiest een stijl en twee trefwoorden en de tv toont je een willekeurige interpretatie. De werken worden niet live gegenereerd maar gewoon gedownload. TCL claimt een bibliotheek van meer dan 100.000 stuks te hebben. De resultaten waren leuk, maar of je het een goede vervanging vindt van meer traditionele kunst is natuurlijk een persoonlijke beslissing.

Mat scherm, maar bescheiden contrast

Kunst ziet er altijd veel beter uit op een mat scherm. Dat benadert beter de indruk van papier of canvas. Een glossy tv-scherm geeft nooit dezelfde ervaring. Het matte scherm heeft veel minder last van reflecties, erg belangrijk voor een tv die je overdag in de woonkamer als kunstkader wilt gebruiken. Er zijn echter ook minpunten aan die beslissing. Dat matte scherm verspreidt reflecties over het hele scherm, waardoor het contrast minder goed is dan bij een glossy scherm. Deze tv gebruikt bovendien een edge led-achtergrondverlichting die op ons testmodel geen al te beste uniformiteit leverde. In heldere beelden valt het mee, maar vooral in donkere beelden zien we hier en daar wat ‘wolken’ in het beeld, willekeurig gevormde heldere plekken.

Die combinatie maakt dat het contrast niet boven de 3.300:1 uitkwam. Dat is niet slecht, maar naar de normen van vandaag geen best resultaat. Vergelijk bijvoorbeeld met de TCL 55765 die vlot 5.000:1 haalt. Met donkere beelden had de 55A300Pro het echt moeilijk. Er ontbreekt veel schaduwnuance en de beelden ogen flets; in sommige gevallen was de wolkvorming ook echt zichtbaar. Bovendien bleek de kijkhoek van het lcd-scherm nogal beperkt; vanuit een hoek verlies je nog meer contrast en dat is uiteraard nadelig voor de beeldkwaliteit.

Doorsnee beeldprestaties

TCL pakt vaak uit met stevige piekhelderheid op zijn modellen, dus het is wat verrassend dat deze matig scoort. We meten 405 nits op het 10% testvenster en ook op het volledig witte beeld. Het kleurbereik is goed, dat haalt 90% P3. De film-beeldmodus is degelijk gekalibreerd, maar de fouten zitten dicht bij de zichtbare grens, toch jammer voor een tv die als kunstkader moet dienen. Correcte kleuren zijn dan des te belangrijker.

Met zijn helderheid en kleurbereik creëert deze TCL mooie SDR-beelden, tenminste zolang de content helder en kleurrijk is (over de problemen met donkere beelden hadden we het al eerder). Voor HDR zijn de prestaties goed, rekening houdend met het beperkte contrast en piekhelderheid dan toch. De punch die HDR-beelden moeten hebben is wat afwezig, maar de weergave is wel correct. De tv ondersteunt Dolby Vision IQ met Precision Detail en HDR10+, waardoor je in die formaten de beste HDR-beelden ziet.

Beeldverwerking

Met dezelfde processor als de TCL C765 om de beeldverwerking aan te drijven, hoeft het niet te verrassen dat we vergelijkbare prestaties zien. De upscaling zorgt voor relatief zachte beelden, met goede ruisonderdrukking. Digitale compressieruis, zichtbaar als blokvorming, is een moeilijkere opgave, maar kleurstroken in zachte gradiënten elimineert de processor goed, zonder veel detailverlies. De lastigste gevallen blijven wel zichtbaar, zeker in donkere scènes. De prestaties voor bewegingsscherpte zijn eerder middelmatig. Snel bewegende voorwerpen hebben een wazige rand, en soms zelfs een sleepspoor. Dat laatste is duidelijker zichtbaar zijn als de achtergrond egaal is. De motion interpolation maakt filmbeelden mooi vloeiend, al aarzelt de processor soms als de camera te snel beweegt.

Je kunt dat gestotter elimineren door het lcd-paneel in 240Hz refreshrate te laten werken. Daarvoor schakel je de instelling “Dynamische versnelling” in. Je verliest dan wat verticale resolutie, maar dat is zelden zichtbaar. Helaas krijgen bewegende voorwerpen dan wel een dubbele rand, dus lijkt het ons toch het beste om de instelling uit te laten staan.

Met bijgeleverde soundbar

Dit model wordt geleverd met een Bang & Olufsen 3.1.2-soundbar van 230W met draadloze subwoofer. De soundbar verbindt zich automatisch draadloos met de tv. De geluidskwaliteit is goed, met een stevige portie bas. Soms is die zelfs iets te sterk, dus doken we in de instellingen om dat aan te passen. De Beosonic-instelling laat je intuïtief kiezen hoe je de klank prefereert. Eens we de bas wat getemperd hadden, bleek de soundbar prima te presteren, zowel voor film als muziek, en met flink wat volume indien gewenst. Opvallend is wel dat hij geen Dolby Atmos of DTS:X ondersteunt; de upfiring luidsprekers op de soundbar worden alleen gebruikt voor virtuele Dolby Atmos. Bij wandmontage hangt de soundbar niet aan de tv, maar moet je die apart bevestigen aan de muur.

Conclusie

Over het design, de kaders en de opstelling zijn we tevreden, al kan TCL nog een beetje aan de afwerking verbeteren. Het belangrijkste minpunt is het matige contrast en de povere prestaties met donkere beelden. Daar hebben andere TCL-modellen geen last van, dus dat verraste ons. Voor een tv die als kunstkader moet dienen, is de matige kijkhoek ook jammer. Het matte scherm is een prima keuze; het gaat reflecties tegen en maakt de kunstbeleving wat tastbaarder.

Goede helderheid en prima kleurvolume leveren mooie beelden. Het kunstaanbod is gratis, maar wel wat beperkt, ook al wordt het aangevuld met een ruim AI-kunstaanbod. Je kunt van HDR genieten op deze tv; hij ondersteunt bovendien alle belangrijke formaten, maar de echte punch van die beelden ontbreekt. De B&O-soundbar is een aangename verrassing. Dat DTS:X en Dolby Atmos ontbreken, vinden we geen drama; deze tv is niet gericht op epische filmweergave. Kortom, een goede woonkamer-tv met kunstambities, maar geen thuisbioscoop.

Je staat klaar om een foto te maken. Alles klopt: het licht, het moment, je onderwerp. En dan... kaart vol. Of erger: je camera herkent 'm niet eens. Het kiezen van de juiste geheugenkaart is dus heel belangrijk. Maar met al die formaten en capaciteiten kan dat nog best ingewikkeld zijn. In dit artikel lees je hoe je de juiste kaart kiest – eentje die past bij je camera én bij hoe jij fotografeert.

Lees ook: 20 tips om de mooiste foto's te maken met je compactcamera

Welk type past bij jouw camera?

Niet elke kaart past bij elke camera. Het formaat moet kloppen, de snelheid moet aansluiten op wat je ermee doet, en het merk kan het verschil maken tussen probleemloos werken en verlies van data. En dan is er natuurlijk ook nog de capaciteit. Hieronder lees je daar meer over.

Kaartformaat

De ene geheugenkaart is de andere niet. Wat je precies nodig hebt, hangt af van je camera. De meest voorkomende kaartformaten zijn SD (Secure Digital), CompactFlash (CF), XQD en de nieuwere CFexpress-kaarten.

Voor compactcamera's en instapmodel systeemcamera's is SD het meest gebruikte formaat, waarbij je onderscheid maakt tussen SDHC (tot 32GB) en SDXC (boven 32GB). Welke je nodig hebt, check je eenvoudig in je handleiding of via Menu > Instellingen > Geheugenkaart.

Voor professionele systeemcamera's en spiegelreflexen heb je vaak snellere kaarten zoals UHS-II SD-kaarten, XQD of CFexpress nodig, zeker als je 4K-video opneemt of in burst-modus fotografeert.

Snelheid

De snelheidsklasse van een kaart is minstens zo belangrijk als het formaat. Op SD-kaarten vind je aanduiding zoals Class 10, UHS-I of UHS-II, en een getal met een 'U' (bijvoorbeeld U3) of een 'V' (bijvoorbeeld V60). Hoe hoger het getal, hoe sneller de kaart. Voor 4K-video heb je minimaal V30 nodig, terwijl voor 8K-video V60 of V90 wordt aangeraden. Voor het controleren van de compatibiliteit kun je op je camera naar Bestandsinfo gaan en op de INFO-knop drukken terwijl je een foto bekijkt. Hier zie je welke schrijfsnelheid jouw camera gebruikt.

Merk

Merken maken ook verschil. SanDisk, Lexar, Kingston, Sony en Transcend staan goed bekend. Minder bekende kaartjes zijn goedkoper, maar je loopt meer risico op fouten. En een gemiste foto kun je niet terughalen.

Hoeveel opslag heb je nodig?

Dat hangt af van je camera en je manier van fotograferen. Een RAW-bestand van 24 megapixel neemt gemiddeld 30MB in beslag. Een JPEG van dezelfde camera rond de 8MB. En video? Reken voor 4K op zo'n 350MB per minuut. Even rekenen dus: hoeveel foto's of minuten video maak je op een gemiddelde dag? Tel die bij elkaar op en neem daar nog eens de helft extra als veiligheidsmarge.

Wie af en toe foto's maakt met een compactcamera, heeft aan 32GB of 64GB meestal genoeg. Gebruik je een systeemcamera en schiet je in RAW, dan is 128GB een logische keuze. Ga je voor reportages of video-opnames, dan kom je al snel uit op 256GB of meer. Maar: één grote kaart is niet altijd beter dan meerdere kleinere. Mocht er iets misgaan, dan ben je niet meteen álles kwijt.

©Jimmyi23

Dit kan er misgaan – en zo voorkom je dan

Een fout die vaak gemaakt wordt: de kaart verwijderen terwijl de camera nog bezig is met schrijven. Dat kun je zien aan het knipperende lampje. Wacht altijd tot dat uit is voordat je de kaart verwijdert of de camera uitschakelt.

Ga er ook niet vanuit dat geheugenkaarten eindeloos meegaan. Ze hebben een beperkt aantal schrijfcycli. Gebruik je je kaart intensief, dan is vervangen om de twee tot drie jaar verstandig.

Onderhoud verlengt de levensduur. Formatteer je kaart eens per maand via het menu van de camera – niet op je computer. Camera's gebruiken een specifieke bestandsstructuur, en die raakt snel in de war als je via een computer formatteert.

Bewaar je kaarten op een droge plek, bij voorkeur in een beschermend doosje. Houd ze uit de buurt van magnetische velden van bijvoorbeeld speakers of telefoons. Werkt een kaart niet goed? Maak de contactpunten dan schoon met een droge, zachte doek.

©PheelingsMedia

Zekerheid zit in de voorbereiding

Een goede geheugenkaart maakt het verschil tussen zorgeloos fotograferen en frustratie achteraf. Kijk verder dan alleen de opslagcapaciteit. Snelheid, betrouwbaarheid en compatibiliteit met je camera zijn minstens zo belangrijk. Kies voor kwaliteit, stem af op je manier van werken en verzorg je kaart goed. Dan kun je blijven focussen op wat er echt toe doet: het vastleggen van het juiste moment.

Tijdens het werk word je waarschijnlijk regelmatig gestoord door binnenkomende e-mails, meldingen, berichtjes, systeemupdates en pop-ups. Het zijn meestal nuttige en leuke elementen, maar ze halen je wel uit je concentratie. In Windows 11 zit een nieuwe functie om deze afleidingen tijdelijk te dempen.

Focus instellen

Deze Focusmodus is een productiviteitstool die te vinden is in de Klok-app. Je kunt hem activeren vanuit de Windows Instellingen. Druk op Windows-toets+I en ga naar Systeem, waar je Focus vindt. Hier kun je de duur van een ongestoorde werksessie invoeren. Standaard is dit op 30 minuten ingesteld. Daaronder staan vier opties. Geef de timer weer in de Klok-app om zichtbaar te maken hoelang de sessie bezig is. Vink ook de optie aan om badges te verbergen in de taakbalk-apps. Daardoor kom je niet verleiding om aan die apps aandacht te schenken. Ook het knipperen in de taakbalk-apps verberg je om dezelfde reden. Schakel Niet storen in, dan worden al deze meldingen tijdens de sessie gedempt.

De meeste gebruikers vinken de vier opties aan.

In de klok

Het is ook mogelijk om Focus te activeren vanuit het systeemmeldingscentrum. Klik in de taakbalk op de datum- of tijdaanduiding. Hiermee open je de agenda en het meldingsgebied. Onderaan waar de knop Focus staat, kun je de duur aanpassen. Zodra je op de knop klikt, verschijnt de focustimer op het scherm. Terwijl een sessie actief is, zie je de klok en de resterende tijd en nog enkele andere relevante gegevens, zoals wanneer de volgende pauze is gepland. Zie je niet graag de tijdsduur die langzaam aftelt, dan verberg je die door op de drie puntje te klikken. Daarna kun je de optie Resterende tijd weergeven uitschakelen. Als je in de instellingen de optie Niet storen hebt ingeschakeld, blokkeert deze functie alle meldingen.

Nog acht minuten geconcentreerd werken en dan volgt een pauze van vijf minuten.

Ontspannen werken

Wanneer je Focus maximaliseert, zie je rechts de voortgangsgrafiek die toont hoelang je gisteren en vandaag de tool hebt gebruikt. Je kunt ook een Spotify-afspeellijst selecteren om je sessies te begeleiden met ontspannende muziek. Onderaan krijg je de taken te zien die in de app Microsoft To Do op je wachten.

Wanneer je Focus maximaliseert, krijg je nog meer informatie te zien.