De 55A300PRO NXTFRAME heeft de ambitie om naast tv ook dienst te doen als kunstkader. Dat concept kennen we van de Samsung The Frame. Kan TCL de normaliter erg goede prestaties van zijn miniled-tv’s doortrekken naar dit lifestyle-model?

Mooi in het wit, slank en strak ontwerp: de TCL 55A300PRO kan uitpakken met een stijlvol design. En om de naam NXTFRAME nog wat te benadrukken, kun je gebruikmaken van verwisselbare kaders om hem een andere uitstraling te geven. In de doos zit een licht eiken kleurig kader, er zijn ook zwarte en muntgroene versies beschikbaar als optie.

De kaders zijn magnetisch bevestigd, en je ziet op de hoeken soms een kleine spleet tussen twee onderdelen. Ze komen ook iets te gemakkelijk los. Voor het onderste deel van het kader heeft TCL wel twee kleine schroeven voorzien. Een kunstkader hangt meestal aan de muur, TCL heeft daarom een erg slanke wandbeugel in de doos gestopt. Wie het toestel liever op een tv-meubel plaatst, kan de optionele tv-voet (149 euro) kopen. Wil je helemaal voor de kunst-uitstraling gaan, dan is er een vloerstand op wieltjes beschikbaar (499 euro).

Aansluitingen

Deze TCL is in de eerste plaats gericht op wandmontage. Het is geen verrassing dat alle aansluitingen naar beneden gericht zijn, en er zijn zelfs een reeks gootjes voorzien aan de achterkant zodat je de kabels netjes kunt wegwerken. Het toestel beschikt over vier HDMI-aansluitingen, waarvan twee geschikt zijn voor high-end gaming. Op poort 1 en 2 kun je dankzij de 48Gbps bandbreedte gamen in 4K met maximaal 144 beelden per seconde.

Wie Full HD (1.920 x 1.080) voldoende resolutie vindt, kan zelfs tot 240 beelden per seconde aanleveren. Er is ondersteuning voor ALLM, HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatibiliteit. De input-lag is iets lager dan bij andere TCL-modellen, maar is nog steeds erg goed: 18,0 ms (in 4K60) en 9,7 ms (in 2K120). Poort 1 bevat ook eARC/ARC, maar gezien de bijgeleverde soundbar zal dat zelden gebruikt worden. Verder is er een usb-poort, die alleen voor media dient; TCL ondersteunt het opnemen van live tv niet. Een hoofdtelefoon kan je aansluiten via Bluetooth, en voor de netwerkaansluiting is er wifi en ethernet.

Google TV

Ook deze TCL is uitgerust met Google TV en heeft hiermee het grootste app-aanbod en ondersteuning voor Chromecast. Verder heeft TCL ook AirPlay 2 voorzien. Uitgebreide, gepersonaliseerde aanbevelingen helpen je nieuwe content te ontdekken. Bovenop die prima ervaring heeft TCL voor snelle toegang gezorgd tot de belangrijkste instellingen en ingangen via een handig menu onderaan het scherm. Beide zijn te personaliseren.

Afstandsbediening

De afstandsbediening is uitgevoerd in wit, passend bij de tv. Ze gebruikt een eenvoudigere lay-out zonder numerieke toetsen die we ook al op de C855 aantroffen. De afgeronde vorm ligt goed in de hand, en de toetsen hebben een goede, duidelijke aanslag. Opvallend is wel dat de volumetoets lijkt te ontbreken. Die is aan de zijkant van de afstandsbediening geplaatst, zoals bij een smartphone. Helaas vinden we dat erg onhandig; gelukkig kun je ook de d-pad links- en rechts-toetsen gebruiken om het volume aan te passen.

Kunstwerken uit een kunstmatig brein

De NXTFRAME-app gebruik je om allerlei kunstwerken op het scherm te tonen. TCL levert daarin een aanbod van 378 kunstwerken, zowel klassiek, digitaal als fotografisch. Monet en Van Gogh zijn wel wat oververtegenwoordigd. Het aanbod is gratis, wat fijn is. Daartegenover staat dat het flink wat kleiner is dan dat van de Samsung The Frame waarvoor je een abonnement moet nemen.

Om die achterstand wat in te halen biedt TCL ook AI-kunst aan in verschillende stijlen. Je kiest een stijl en twee trefwoorden en de tv toont je een willekeurige interpretatie. De werken worden niet live gegenereerd maar gewoon gedownload. TCL claimt een bibliotheek van meer dan 100.000 stuks te hebben. De resultaten waren leuk, maar of je het een goede vervanging vindt van meer traditionele kunst is natuurlijk een persoonlijke beslissing.

Mat scherm, maar bescheiden contrast

Kunst ziet er altijd veel beter uit op een mat scherm. Dat benadert beter de indruk van papier of canvas. Een glossy tv-scherm geeft nooit dezelfde ervaring. Het matte scherm heeft veel minder last van reflecties, erg belangrijk voor een tv die je overdag in de woonkamer als kunstkader wilt gebruiken. Er zijn echter ook minpunten aan die beslissing. Dat matte scherm verspreidt reflecties over het hele scherm, waardoor het contrast minder goed is dan bij een glossy scherm. Deze tv gebruikt bovendien een edge led-achtergrondverlichting die op ons testmodel geen al te beste uniformiteit leverde. In heldere beelden valt het mee, maar vooral in donkere beelden zien we hier en daar wat ‘wolken’ in het beeld, willekeurig gevormde heldere plekken.

Die combinatie maakt dat het contrast niet boven de 3.300:1 uitkwam. Dat is niet slecht, maar naar de normen van vandaag geen best resultaat. Vergelijk bijvoorbeeld met de TCL 55765 die vlot 5.000:1 haalt. Met donkere beelden had de 55A300Pro het echt moeilijk. Er ontbreekt veel schaduwnuance en de beelden ogen flets; in sommige gevallen was de wolkvorming ook echt zichtbaar. Bovendien bleek de kijkhoek van het lcd-scherm nogal beperkt; vanuit een hoek verlies je nog meer contrast en dat is uiteraard nadelig voor de beeldkwaliteit.

Doorsnee beeldprestaties

TCL pakt vaak uit met stevige piekhelderheid op zijn modellen, dus het is wat verrassend dat deze matig scoort. We meten 405 nits op het 10% testvenster en ook op het volledig witte beeld. Het kleurbereik is goed, dat haalt 90% P3. De film-beeldmodus is degelijk gekalibreerd, maar de fouten zitten dicht bij de zichtbare grens, toch jammer voor een tv die als kunstkader moet dienen. Correcte kleuren zijn dan des te belangrijker.

Met zijn helderheid en kleurbereik creëert deze TCL mooie SDR-beelden, tenminste zolang de content helder en kleurrijk is (over de problemen met donkere beelden hadden we het al eerder). Voor HDR zijn de prestaties goed, rekening houdend met het beperkte contrast en piekhelderheid dan toch. De punch die HDR-beelden moeten hebben is wat afwezig, maar de weergave is wel correct. De tv ondersteunt Dolby Vision IQ met Precision Detail en HDR10+, waardoor je in die formaten de beste HDR-beelden ziet.

Beeldverwerking

Met dezelfde processor als de TCL C765 om de beeldverwerking aan te drijven, hoeft het niet te verrassen dat we vergelijkbare prestaties zien. De upscaling zorgt voor relatief zachte beelden, met goede ruisonderdrukking. Digitale compressieruis, zichtbaar als blokvorming, is een moeilijkere opgave, maar kleurstroken in zachte gradiënten elimineert de processor goed, zonder veel detailverlies. De lastigste gevallen blijven wel zichtbaar, zeker in donkere scènes. De prestaties voor bewegingsscherpte zijn eerder middelmatig. Snel bewegende voorwerpen hebben een wazige rand, en soms zelfs een sleepspoor. Dat laatste is duidelijker zichtbaar zijn als de achtergrond egaal is. De motion interpolation maakt filmbeelden mooi vloeiend, al aarzelt de processor soms als de camera te snel beweegt.

Je kunt dat gestotter elimineren door het lcd-paneel in 240Hz refreshrate te laten werken. Daarvoor schakel je de instelling “Dynamische versnelling” in. Je verliest dan wat verticale resolutie, maar dat is zelden zichtbaar. Helaas krijgen bewegende voorwerpen dan wel een dubbele rand, dus lijkt het ons toch het beste om de instelling uit te laten staan.

Met bijgeleverde soundbar

Dit model wordt geleverd met een Bang & Olufsen 3.1.2-soundbar van 230W met draadloze subwoofer. De soundbar verbindt zich automatisch draadloos met de tv. De geluidskwaliteit is goed, met een stevige portie bas. Soms is die zelfs iets te sterk, dus doken we in de instellingen om dat aan te passen. De Beosonic-instelling laat je intuïtief kiezen hoe je de klank prefereert. Eens we de bas wat getemperd hadden, bleek de soundbar prima te presteren, zowel voor film als muziek, en met flink wat volume indien gewenst. Opvallend is wel dat hij geen Dolby Atmos of DTS:X ondersteunt; de upfiring luidsprekers op de soundbar worden alleen gebruikt voor virtuele Dolby Atmos. Bij wandmontage hangt de soundbar niet aan de tv, maar moet je die apart bevestigen aan de muur.

Conclusie

Over het design, de kaders en de opstelling zijn we tevreden, al kan TCL nog een beetje aan de afwerking verbeteren. Het belangrijkste minpunt is het matige contrast en de povere prestaties met donkere beelden. Daar hebben andere TCL-modellen geen last van, dus dat verraste ons. Voor een tv die als kunstkader moet dienen, is de matige kijkhoek ook jammer. Het matte scherm is een prima keuze; het gaat reflecties tegen en maakt de kunstbeleving wat tastbaarder.

Goede helderheid en prima kleurvolume leveren mooie beelden. Het kunstaanbod is gratis, maar wel wat beperkt, ook al wordt het aangevuld met een ruim AI-kunstaanbod. Je kunt van HDR genieten op deze tv; hij ondersteunt bovendien alle belangrijke formaten, maar de echte punch van die beelden ontbreekt. De B&O-soundbar is een aangename verrassing. Dat DTS:X en Dolby Atmos ontbreken, vinden we geen drama; deze tv is niet gericht op epische filmweergave. Kortom, een goede woonkamer-tv met kunstambities, maar geen thuisbioscoop.

Samen met vier nieuwe smartphones en nog een ander setje oordoppen kondigde de Chinese fabrikant Oppo aan dat de Enco Air 4 Pro officieel naar Europa komt. Het is een licht aangepaste versie van de OnePlus Nord Buds 3 Pro en kost 99 euro.

Ooit stond het merk Oppo bekend als leverancier van hoogwaardige audio- en videoproducten. We kennen mensen die nog altijd dankbaar gebruikmaken van dure premium speakers van dit merk, of de bekende blu-rayspeler waarmee de gigant Europa overheerste. Dat de focus nu volledig ligt op het uitbrengen van midrange smartphones en betaalbare oordopjes moet een doorn in het oog zijn van iedereen die het merk altijd een warm hart toedroeg.

Tot overmaat van ramp treedt Oppo ook nog vaak in de voetsporen van OnePlus als het om oordoppen gaat. Of tenminste, in Europa. Meestal brengt de fabrikant een setje goedkopere earbuds uit in Azië, en hevelt zustermerk OnePlus alles over onder zijn eigen merknaam in Europa. En daar blijft het dan bij. Maar nu is de situatie anders. De Enco Air 4 Pro-oortjes kwamen eerst uit in Azië en als OnePlus Nord Buds 3 Pro uit in Europa. En nu is de 4 Pro ook hier te koop.

©Wesley Akkerman

Hogere prijs, maar…

Ondanks de gelijke basis zijn er toch wat verschillen tussen de OnePlus- en de Oppo-oortjes. Die hebben we reeds benadrukt in de recensie over de Nord Buds 3 Pro, maar nemen we voor dit stuk nog even snel met je door. De Oppo Enco Air 4 Pro heeft een hogere adviesprijs van 99 euro (ten opzichte van 79 euro voor die van OnePlus), maar heeft daarentegen wel de beschikking over een high-res audioformaat in de vorm van de minder bekende LHDC-audiocodec.

LHDC is qua kwaliteit vergelijkbaar met LDAC van Sony, en scoort op het gebied van low-latency-audio net wat beter. Daardoor past die technologie beter bij de gamers onder ons, die meer profijt hebben van een snelle audioverbinding dan mensen die alleen naar muziek luisteren. Je toestel moet LHDC wel ondersteunen; aangezien de codec direct in de Android-basis gebouwd zit, kun je denken dat het wel goed zit. Het blijft helaas bij denken, want bevestiging krijg je niet.

©Wesley Akkerman

Minder aantrekkelijk

We hebben zowel de standaard Android-instellingen als de app overhoop gehaald, maar hebben nergens een optie zien staan waarmee we van audiocodec kunnen wisselen. Ook hebben we geen informatie over de verbinding zien staan, waardoor we dus niet met zekerheid kunnen zeggen of we LHDC hebben gebruikt. Totdat we in de ontwikkelaarsopties zagen dat we ‘gewoon’ via AAC hebben zitten luisteren. LHDC was nergens te bekennen.

Zoiets kan aan de smartphone liggen, en dat is in ons geval ook zo. Het toestel waarmee we de Oppo Enco Air 4 Pro testen, is de Pixel 9 Pro XL. Om toch toegang te krijgen tot de genoemde codec, dien je een Oppo-smartphone te gebruiken. Die ondersteunen LHDC wel. We snappen het: Oppo is niet het enige bedrijf dat bepaalde opties liever binnen het eigen ecosysteem houdt, maar dat maakt zo’n setje wel veel minder aantrekkelijk voor mensen daarbuiten.

©Wesley Akkerman

Verder precies hetzelfde

Verder is de Oppo Enco Air 4 Pro op het ontwerp na (dat voor de gelegenheid is ontdaan van die gekke spikkeltjes) precies hetzelfde als de OnePlus Nord Buds 3 Pro. Dat betekent dat de oordopjes over steeltjes beschikken, die uit je oren kunnen vliegen zodra je je haar goed wilt doen. Dit design heeft voor sommige mensen het voordeel dat ze juist wel goed in de gehoorgang blijven zitten, maar dat zal dus per gebruiker verschillen. Ze zitten in elk geval redelijk strak.

Verder zijn ze voorzien van een IP55-certificaat, bluetooth 5.4, Google Fast Pair en een batterijduur van 5,5 tot 12 uur. Dat is afhankelijk van of je de ruisonderdrukking gebruikt. Het doosje kan de accuduur oprekken tot 20 met of 44 uur zonder ANC. Dat is niet verkeerd, maar ook niet uitmuntend. De ruisonderdrukking is bovendien zeer redelijk en past zich steeds aan je omgeving aan. Hoge tonen hoor je meestal nog wel, maar lage tonen worden gelukkig netjes weg gefilterd.

©Wesley Akkerman

Warm maar blikkerig

De drivers van deze oortjes zijn 12,4 millimeter groot en bieden zowel AAC- als SBC-codecs (naast LHDC). Dat is voldoende voor vrijwel alle Android-, iOS- en Windows-apparaten. Verder kun je met twee apparaten tegelijkertijd verbinding maken dankzij multipoint-ondersteuning. De belkwaliteit laat verder iets te wensen over. Soms kun je iemand lastig verstaan, maar andersom hebben we geen negatieve feedback ontvangen.

Over het algemeen zijn we gematigd positief over de audiokwaliteit. Hoewel de verplichte HeyMelody-app geen uitgebreide equalizer aanbiedt, zijn er toch wat opties beschikbaar waarmee je het geluid kunt personaliseren. Zo kun je wat meer nadruk op de basgeluiden leggen, waardoor de sound warmer en dieper klinkt. Daar staat tegenover dat het in de hoogte wat blikkerig klinkt en dat instrumenten in de volle breedte weinig ruimte krijgen. Maar voor popmuziek is het prima.

Oppo Enco Air 4 Pro kopen?

We snappen best waarom je een setje oordoppen van Oppo overweegt voor minder dan 100 euro. Het kan fijn zijn als al je draagbare producten zich in hetzelfde ecosysteem bevinden. Maar in dit geval doe je er beter aan om verder te kijken. Voor 99 euro kun je betere producten vinden, zoals de Audio-Technica ATH-CKS30TW+ of de Teufel Airy TWS 2. Toegegeven, die hebben hun eigen problemen, maar ze bieden dezelfde ervaring voor alle gebruikers.

Het belangrijkste verschil tussen de Oppo Enco Air 4 Pro en OnePlus Nord Buds 3 Pro, die vrijwel identiek aan elkaar zijn, zit verstopt achter een grote betaalmuur in de vorm van een smartphone. Zonder Oppo-telefoon krijg je geen toegang tot audio in hogere resolutie en heb je dus een ondermaatse muziekervaring. De oortjes klinken an sich warm, maar zonder de juiste support ook blikkerig en smal genoeg om bepaalde muziekinstrumenten in de breedte te missen.

Windows Verkenner gaat al jaren mee. Toch kent deze een aantal beperkingen, zoals de aanpasbaarheid en functies voor gevorderde gebruikers. Gelukkig hoef je geen genoegen te nemen met de standaardverkenner. Slimme ontwikkelaars hebben interessante alternatieven op de markt gebracht waarmee je je voordeel kunt doen. Ruil je verkenner in voor een alternatief.

XYplorer

Aanpasbare verkenner

De makers van XYplorer bieden een alternatieve bestandsverkenner die vooral op het gebied van aanpasbaarheid opvalt. Je mag het programma een maand proberen, daarna betaal je eenmalig ongeveer 13,50 euro. Met XYplorer pas je snel een grote hoeveelheid bestanden aan, bijvoorbeeld door ze een andere naam te geven of specifieke gedeelten van een bestandsnaam te veranderen.

Selecteer de bestanden die je wilt aanpassen. Kies daarna voor File / Rename Special. Via Batch Rename pas je in een keer de bestandsnaam van de volledige set aan. Wil je op zoek gaan naar een specifiek deel van een bestandsnaam en dat aanpassen? Kies dan voor Search and Replace. Geef de term op en klik op Preview. XYplorer toont de resultaten. Klik op het informatiepictogram (herkenbaar aan de I) om te zien hoe je de bestanden kunt aanpassen. Tevreden? Bevestig met een klik op OK.

Xyplorer valt op door de grote mate van aanpasbaarheid.

Mappen vergelijken

Heb je meerdere mappen die op het eerste gezicht qua inhoud wel erg op elkaar lijken? Je kunt de mappen met elkaar vergelijken, zodat je geen kostbare fouten maakt door het onterecht verwijderen van dubbele mappen. Druk op F10: hiermee open je een tweede venster. Open in elk venster de map die je met de andere map wilt vergelijken. Kies hierna voor Panes / Sync Scroll. Vervolgens scrol je eenvoudig door de mappen en de inhoud en kun je op regelniveau vergelijken.

XYplorer is ook te gebruiken om dubbele bestanden en mappen op te sporen. Open de map die je wilt onderzoeken en druk op F12. Open vervolgens de tab Find Files. Hier vind je een onderliggend tabblad: Dupes. Open de tab en geef aan hoe je wilt zoeken naar duplicaten. Zo kun je onder meer zoeken op naam en hierbij aangeven of er ook moet worden gekeken naar de bestandsextensie. Daarnaast is het mogelijk om te zoeken op gelijke datums, bestandsgroottes en inhoud. Wil je op zoek naar dubbele afbeeldingen, dan plaats je een vinkje bij Image.

Op zoek naar dubbele bestanden en mappen.

Nóg meer orde

Behoefte aan meer overzicht in je bestanden en mappen? Met XYplorer geef je mappen een eigen kleur, zodat je ze eenvoudig herkent. Open het eerdergenoemde informatievenster met een druk op F12. Klik op de tab Tags. Bij Label geef je de map een eigen kleur. Je kunt de map ook voorzien van tags. Geef deze op in het vak Tags. Tot slot is het mogelijk om via het vak Comment de map te voorzien van extra informatie. Bevestig met een klik op Apply.

Over mappen gesproken: je kunt de alternatieve bestandsverkenner ook goed inzetten om lege mappen op te sporen. Kies voor Tools / Customize List. Klik op Show Folder Sizes. Je ziet nu goed welke mappen leeg zijn: ga op zoek naar de vermeldingen Empty. Heb je deze mappen gevonden en weet je zeker dat je ze niet nodig hebt? Verwijder ze dan voor meer overzicht. Omgekeerd geldt dit natuurlijk ook: dankzij de kolom met mapgrootte zie je nu snel welke mappen veel ruimte op de computer innemen.

Meer overzicht dankzij labels en kleurcoderingen.

Q-Dir

Verkenner met overzicht

Werk je vaak met meerdere mappen tegelijkertijd en besteed je veel tijd aan bestandsbeheer, dan mag Q-Dir niet ontbreken op je lijst. Handig aan deze bestandsverkenner is de mogelijkheid om meerdere mappen tegelijkertijd op het scherm te plaatsen: je kunt de weergave van een kwadrant activeren en hiermee vier individuele maplocaties openen. De geopende mappen zijn ook te bewaren, zodat je deze een volgende keer in dezelfde weergave snel kan oproepen.

Wil je Q-Dir eerst proberen? Kies dan tijdens het installeren voor Portable installatie. Hiermee gebruik je het programma zonder het in Windows te installeren.

Om een samenstelling van mappen te bewaren, kies je voor Favorieten / Toevoegen aan favorieten. Om de exacte weergave te bewaren, plaats je een vinkje bij Met de huidige weergave en venstergrootte. Heb je een specifieke kolomindeling, dan kun je de optie Instellingen kolommen en weergave selecteren. Met de optie Q-Dir Hoofdvensterplaatsing zorg je ervoor dat het hoofdvenster van Q-Dir ook op de oorspronkelijke positie wordt geopend.

Met Q-Dir breng je eenvoudig meerdere mappen in beeld.

Werkomgeving bewaren

Het kost mogelijk wat tijd, maar eenmaal ingesteld beloont Q-Dir je met een persoonlijke werkomgeving. Sla deze op. Kies voor Bestand / Sla huidige instelling op. Verder loont het om een blik te werpen op de instellingen van de bestandsverkenner. Kies voor Extra’s / Meer opties.

Als je Q-Dir vaak gebruikt, voeg je de bestandsverkenner toe aan het menu van de rechtermuisknop. Op de tab Algemeen plaats je een vinkje bij Voeg Q-Dir toe aan contextmenu. Via de tab Kleuren breng je meer overzicht aan door de verschillende bestanden een eigen kleur te geven. Op deze manier onderscheid je bijvoorbeeld sneller een zip- en een html-bestand. Gebruik je meerdere computers en wil je hierop dezelfde instellingen hanteren? Exporteer de kleureninstellingen dan via de knop Export.

De meeste opties van Q-Dir vind je direct via de menubalk. Klik op Extra’s. Via het menu kun je het uiterlijk van de bestandsverkenner aanpassen (onder meer via Kleur en weergave) en bepalen welke werkbalken in de omgeving zichtbaar zijn (via Titelbalk, Adresbalk en Statusbalk). In het menu vinden we ook de sectie Q-Dir altijd. Klik hierop en geef aan wat er altijd moet gebeuren zodra je Q-Dir opent. Zo kun je hier aangeven dat het venster altijd wordt gemaximaliseerd of dat juist de vensterpositie van de vorige sessie moet worden hersteld.

Zet de werkomgeving van Q-Dir naar jouw hand.

Ondersteuning voor tabbladen

Prettig is dat Q-Dir ook tabbladen ondersteunt, zoals we inmiddels kennen van de verkenner in Windows 11. In Q-Dir is deze mogelijkheid wel minder zichtbaar. Klik op een leeg gedeelte direct naast een bestaande tab. Q-Dir opent vervolgens een nieuwe tab (met als standaardlocatie Deze pc) naast de bestaande. Dit kun je oneindig herhalen. De aanvullende instellingen voor tabbladen vind je via het menu Extra’s / Tabbladen. Daar bepaal je bijvoorbeeld of je de tabbladen met een muisklik wilt sluiten en welke map je als standaard wilt gebruiken bij het openen van nieuwe tabs.

Geef de aanvullende instellingen voor de tabbladen op.

Explorer++

Compacte verkenner

Ben je op zoek naar een compacte en lichte bestandsverkenner, dan is Explorer++ de moeite waard. Je hoeft de bestandsverkenner bovendien niet te installeren, maar kunt deze als portable uitvoering gebruiken. Maak je nog gebruik van Windows 10, dan haal je met Explorer++ meteen een aantal features in huis die in Windows 11 standaard zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de ondersteuning voor tabbladen.

Ben je tevreden over Explorer++, dan kun je deze bestandsverkenner als standaard instellen. Kies Tools / Options. Op de tab General ga je in het vak Default File Manager naar Replace Explorer for all folders. In plaats hiervan kun je Explorer++ ook alleen gebruiken voor het werken met systeembestanden: dan kies je voor Replace Explorer for filesystem folders. In hetzelfde optievenster vind je aanvullende instelmogelijkheden. Zo kun je onder meer via Tabs opgeven of het openen van een nieuwe map altijd moet plaatsvinden in een nieuwe tab. Via de tab Window pas je de standaardindeling van Explorer++ aan.

Explorer++ is compact en een echte lichtgewicht.

Total Commander

Veel functionaliteiten

Als het gaat om alternatieve bestandsverkenners, mag Total Commander niet ontbreken in de lijst. Dat is ook niet zo vreemd als je bedenkt dat het programma alweer ruim dertig jaar meegaat. Het programma zelf biedt al een complete set functies, maar minstens even interessant is de mogelijkheid om extra functies toe te voegen met behulp van plug-ins.

De eerste keer dat je de bestandsverkenner opent, is het even wennen aan de grote hoeveelheid opties. Je doet er verstandig aan wat tijd te steken in het aanpassen van de omgeving aan je eigen wensen. Kies voor Configuratie / Opties en stel het uiterlijk van het programma in via het onderdeel Weergave. Total Commander beschikt ook over een donkere modus, die je activeert via Configuratie / Donker.

Extra functionaliteit in Total Commander voeg je toe via plug-ins. Een overzicht hiervan vind je op de website van de makers: www.ghisler.com/plugins.htm. Er bestaan verschillende soorten uitbreidingssets. Zo zijn er plug-ins waarmee je exotische bestandsformaten bekijkt of opent. Bovendien kun je plug-ins installeren waarmee je aanvullende informatie over bestanden en mappen opvraagt. Let bij het selecteren en proberen van plug-ins wel goed op de versie van Total Commander waarvoor de plug-in is ontwikkeld: die informatie vind je op de website.

Inhoud vergelijken

Net als XYplorer biedt Total Commander een handige functie waarmee je verschillende mappen met elkaar kunt vergelijken. Zo ontdek je relatief snel of de vaste schijf dubbele bestanden heeft en kun je op een veilige manier je omgeving opschonen. Kies in het hoofdvenster van Total Commander voor Bestand / Vergelijken op inhoud. Het venster bestaat uit twee gedeelten. Blader voor zowel de linker- als rechterhelft naar de map die je met elkaar wilt vergelijken. Rechts in het venster geef je aan met welke criteria wordt vergeleken, bijvoorbeeld Hoofdlettergevoelig of Herhaalde spaties negeren.

WinDirStat

Serieus bestandsbeheer

Ga je serieus aan de slag met bestandsbeheer, dan is het nuttig om te zien hoe de schijf wordt gebruikt en de ruimte wordt verdeeld. Je kunt hiervoor gebruikmaken van WinDirStat. Het venster toont een verzameling van gekleurde vlakken. Hiermee zie je snel welke bestandssoorten aanwezig zijn en welke grootte ze hebben. Het bovenste gedeelte van het venster toont een tekstuele weergave van de bestanden, vergelijkbaar met de (alternatieve) bestandsverkenners die we in dit artikel bespreken. Je mag WinDirStat gratis gebruiken.

De eerste keer dat je WinDirStat opent, vraagt het programma welke stations je wilt bekijken. Voor een totaaloverzicht kies je voor Alle lokale stations. Ook kun je kiezen voor Afzonderlijke stations en vervolgens de individuele stations selecteren. Het hoofdvenster toont de resultaten. Voor het beoordelen van de gekleurde vlakken kun je gebruikmaken van de legenda: deze wordt rechts in het venster getoond. WinDirStat maakt bijvoorbeeld onderscheid tussen systeembestanden, programma’s en gebruikersbestanden. Het programma kan ook laten zien welke bestanden dubbel op het systeem aanwezig zijn. Open hiervoor de tab Duplicaatbestanden.

Hoe is jouw vaste schijf ingedeeld?

Everything

Alles gevonden

Over het zoekmechanisme in Windows (en daarmee in de verkenner) zijn de meningen verdeeld. Eerlijk is eerlijk: Windows lijkt lang niet altijd de gezochte bestanden te kunnen vinden. Stap je over op een alternatieve bestandsverkenner, dan is het ook de moeite waard om het zoekmechanisme onder handen te nemen.

Een interessant alternatief voor de standaard zoekmethode is Everything. Het programma is compact, snel en pakt het anders aan dan Windows. Allereerst maakt het in korte tijd een index van de inhoud van de vaste schijf. Alle bestanden worden vervolgens getoond. Pas zodra je de bestandsnaam in het vak typt, slinkt de lijst met treffers en houd je uiteindelijk de relevantste over. Ook prettig: naast een installeerbare versie van Everything kun je ook de portable versie gebruiken. Deze hoef je niet te installeren en gebruik je meteen.