Hoe stel je een leuke en boeiende film samen uit een reeks losse opnamen die je met je camera of smartphone hebt gemaakt? Daarvoor heb je een filmmontage-programma nodig zoals DaVinci Resolve van Blackmagic. Deze software bevat zo enorm veel mogelijkheden, dat je er echt alle kanten mee op kunt en er niet snel op uitgekeken raakt. Het wordt zelfs gebruikt voor bioscoopfilms. Films monteren als een professional? Wij leggen uit hoe je dat doet aan de hand van DaVinci. 

Tip 01: Gratis aan de slag

DaVinci Resolve is een gigantisch uitgebreid programma waarmee professionals uit de filmindustrie de prachtigste films maken. Het kan niet anders of je hebt handenvol televisie-, reclame- en speelfilms gezien die hiermee in elkaar zijn gezet. Laat je daar vooral niet door afschrikken, want het programma is zo opgezet dat je er ook als gewone (amateur)filmer prima mee kunt werken. Laten we dus snel beginnen! Op de website klik je op Download now en kies je DaVinci Resolve 17. Er zijn versies voor Windows, Mac en Linux. In ons geval is dat nog een bètaversie, maar op het moment dat jij dit leest is de officiële versie vast al uit. Om dezelfde reden kan het zijn dat de schermafbeeldingen in dit artikel hier en daar ietsjes afwijken. Je verwacht het misschien niet, maar je mag de software grotendeels gratis gebruiken. Tenzij je voor de nóg uitgebreidere studio-versie kiest, dat is wel betaalde software.

©PXimport

Tip 02: Cut-pagina

Zodra je DaVinci Resolve opstart, verschijnt het projectenvenster. Elke video die je in elkaar sleutelt is een project. Klik daarom rechtsonderin op New Project om een nieuw project te starten, geef het een handige naam en klik op Create. Zodra het hoofdvenster verschijnt, zie je helemaal onderaan de zeven hoofdonderdelen waaruit het programma bestaat. Het beste kun je meteen naar het onderdeel Cut gaan. Dit is in DaVinci Resolve 16 geïntroduceerd en biedt een extra toegankelijke manier van werken waarmee je razendsnel indrukwekkende filmmontages in elkaar zet.

©PXimport

Tip 03: Bestanden inladen

Voor de filmmontage heb je een aantal losse filmopnamen nodig, dus die gaan we nu inladen. Linksbovenin vind je de zogeheten Media Pool. Dat is de plek waar nu nog No clips in media pool staat. Klik met de rechtermuisknop ergens in dit gebied en kies Import media. Blader naar een map waarin jouw filmmateriaal staat en selecteer alle filmpjes die je wilt inladen. Dat mogen trouwens ook foto’s, geluidsopnamen van een externe recorder, geluidseffecten en muzieknummers zijn, maar daar komen we straks deels nog op terug. Je hoeft niet alles in één keer in te laden. Bedenk je later dat je nog meer opnamen nodig hebt, dan voeg je die gewoon alsnog toe. Mocht het venster Change Project Frame Rate? verschijnen tijdens het inladen, klik dan op Change. In de mediapool zie je nu miniaturen van je filmpjes. Terwijl je de muisaanwijzer over een miniatuur beweegt, zie je op die plek meteen een voorvertoning, waardoor je lekker makkelijk het filmpje kunt opzoeken dat je nodig hebt.

©PXimport

Tip 04: Inhoud markeren

Zoek het filmpje op dat je als eerste in de montage wilt gebruiken en dubbelklik erop. Hierdoor verschijnt dit rechts in het grote voorbeeldvenster. Omdat je bijna nooit een volledige clip in de montage gebruikt, is het nu een kwestie van het beginpunt en eindpunt opzoeken van het fragment dat je nodig hebt. Dat kan op drie manieren: door het filmpje af te spelen met de afspeelknoppen; door de rode hendel in het balkje onder de voorbeeldweergave met je muis te verslepen; of door de muis over de miniatuur in de mediapool te bewegen (zonder te klikken of te slepen). Zodra je het beginpunt hebt gevonden, druk je op de I-toets om het zogeheten in-punt te zetten. Bij het eindpunt druk je op de O-toets om aan te geven dat dit het uit-punt is. Wat ook kan, is de witte hendels aan de uiteinden van de balk naar binnen verslepen met je muis, of de menuopties Mark / Mark In en Mark / Mark Out gebruiken. In de balk zie je aan de markering precies welk fragment je hebt uitgekozen, net als aan de verticale strepen op de miniatuur.

©PXimport

Tip 05: Naar de tijdlijn

Daarna sleep je de clip vanuit de mediapool naar de tijdlijn in de onderste helft van het scherm. Of je sleept de voorbeeldweergave hiernaartoe, dat mag ook. Daarna verwerk je op precies dezelfde manier alle overige filmpjes om de montage verder op te bouwen. Je kunt een filmpje achteraan de montage plakken, maar ook tussen twee andere clips neerzetten. Ook in de tijdlijn kun je jouw clips altijd nog bijsnijden. Houd de muisaanwijzer boven het begin of het einde van een filmclip tot een vierkante haak verschijnt en sleep die vervolgens naar binnen of naar buiten om de clip aan die zijde in te korten dan wel uit te breiden. Zie je een dubbele haak, dan maak je de ene clip korter en die ernaast tegelijkertijd langer – of andersom. Tot slot zie je middenin clips twee pijltjes ingesloten door vierkante haken. Sleep je hiermee, dan blijft de cliplengte exact hetzelfde, maar verschuif je het gedeelte van de filmopname dat zichtbaar is in de montage.

©PXimport

Twee tijdlijnen

©PXimport

Tip 06: Weergaveopties

De Cut-pagina kent maar één voorbeeldweergave en toch bekijk je hiermee zowel losse clips uit de mediapool als de volledige filmmontage in de tijdlijn. Hoe zit dat? Links in de kopregel van de voorbeeldweergave staat een aantal pictogrammen. Klik op het meest linkse pictogram, genaamd Source Clip, om de momenteel in de mediapool geselecteerde clip te bekijken. Of klik op derde knop, Timeline, om de tijdlijn af te spelen. De knop ertussenin heet Source Tape. Hiermee bekijk je alle filmpjes uit de mediapool alsof het één lange (band)opname is. Daardoor kun je nog sneller een specifieke filmopname opzoeken, waarna je overschakelt naar Source Clip om dat ene exemplaar bij te snijden. In de balk onder de voorbeeldweergave verklappen witte balkjes wat de individuele clips zijn. Je mag ook dubbelklikken op een clip in de mediapool of ergens klikken op de tijdlijn om te schakelen tussen Source Clip en Timeline.

©PXimport

Tip 07: Clips knippen

We hebben tot nu toe wel het begin en het einde van filmpjes afgesneden, maar wat nu als je de helft van een filmpje op een andere plek in de tijdlijn wilt neerzetten? Of een stukje beeldmateriaal in het midden wilt weghalen? Speel die filmclip in de tijdlijn dan af tot je op de plek bent waar je hem wilt splitsen. Klik met rechts op de rode hendel van de afspeelkop en klik daarna op het schaartje om de clip doormidden te knippen. Je kunt hier ook de sneltoets Ctrl+\ voor gebruiken. Je hebt nu twee clips, die je onafhankelijk van elkaar kunt gebruiken in de tijdlijn. Sleep een clip gewoon naar de nieuwe plek om hem te verplaatsen. Om een stukje binnenin een clip weg te gooien, splits je hem een tweede keer, waarna je het middelste gedeelte weggooit door het te selecteren en op Delete of Backspace te drukken.

©PXimport

Tip 08: Overgangseffecten

Speel je de tijdlijn af, dan merk je dat individuele fragmenten abrupt in elkaar overgaan. Daar is op zich niets mis mee. Dit heet een hard cut en wordt doorlopend gebuikt in films. Je kunt ook een meer geleidelijke overgang of een speciaal effect instellen. Om dit te doen, klik je linksbovenin het scherm op Transitions en kies je het tabblad Video. Hier vind je een groot aantal overgangseffecten. Voorheen moest je een overgang eerst naar de tijdlijn slepen om het effect te zien, maar vanaf versie 17 gaat dat een stuk makkelijker en sneller. Beweeg de muis gewoon heen en weer over het overgangseffect en je ziet het effect direct live in de voorbeeldweergave! In de Source Clip-stand gebeurt dit aan de hand van twee voorbeeldclips. Is Timeline actief, dan zie je het op jouw eigen beeldmateriaal. Plaats de afspeelkop liefst op de scheiding tussen twee clips (of aan het begin of einde van de montage) voor een realistische weergave. Leuk effect gevonden? Sleep het naar de scheiding tussen twee clips op de tijdlijn. Eventueel verleng of verkort je de tijdsduur van het effect door een van beide uiteinden van de markering te verslepen.

©PXimport

Tip 09: Titels toevoegen

Wil je titels of commentaar toevoegen? Ga dan linksbovenin het scherm naar Titles. Onder het kopje Titles vind je een rijtje statische titels en onder Fusion Titles staan de geanimeerde exemplaren. Bij de eerste categorie houd je de muis op een titel om er een voorbeeld van te zien en bij de tweede categorie beweeg je de muis over het gemarkeerde kader om de animatie af te spelen. Sleep de titel vervolgens naar de tijdlijn. Ditmaal doe je dat wel op een iets andere manier dan tot nu toe. De bedoeling is namelijk dat je jouw titel tegelijk met het filmmateriaal te zien krijgt. Daarom plaats je hem niet tussen twee clips op de tijdlijn, maar zet je hem in het donkergrijze vlak erboven neer. Kortom, je sleept de titel bovenop een bestaande filmclip. Het handigst is het als je eerst de afspeelknop op de gewenste positie neerzet. Want als je de titel daar naartoe sleept, klikt hij vanzelf aan de rode verticale lijn (afspeelkop) vast, alsof deze magnetisch is. Zo plaats je de titel exact op de gewenste positie.

©PXimport

Tip 10: Titel opmaken

Om in te stellen hoelang een titel zichtbaar blijft, versleep je net zoals bij een filmclip de voorzijde of achterzijde. Tijdens het slepen zie je zowel de tijdsduur als de hoeveelheid waarmee je hem inkort of verlengt. Om de titel op te maken, selecteer je hem door erop te klikken. Er verschijnt dan een rood kader omheen. Daarna klik je helemaal rechtsbovenin op Inspector, zodat een deelvenster vol met opties verschijnt. Tik hier je titel in, kies een kleur, stel de lettergrootte in en gebruik eventuele andere opmaakmethoden die je nodig hebt. Met Position plaats je de titel op de gewenste plek, maar dat kan ook door even op de titel in de voorbeeldweergave te kikken en die te verslepen. Sluit deze weergave weer door opnieuw rechtsbovenin op Inspector te klikken en bekijk het stukje montage waarin je de titel hebt aangebracht om te zien of alles naar wens is.

©PXimport

Essentiële sneltoetsen

©PXimport

Tip 11: Videosporen

Door titels toe te voegen zoals in tip 09 heb je een tweede videospoor aangemaakt, bovenop het eerste spoor waarin jouw filmfragmenten staan. Behalve titels kun je hier ook foto’s of andere filmclips neerzetten. Waarom zou je dat doen? Hogere videosporen dekken lagere videosporen af. Vandaar dat je een titel bovenop jouw film ziet. Dus heb je ergens een foto gemaakt? Dan kun je die in je film laten zien door hem in het bovenste spoor neer te zetten en enkele seconden in beeld te laten. Net zo kun je een filmpje dat op dezelfde locatie maar vanuit een ander standpunt of door iemand anders is gemaakt ook daar neerzetten. Zonder het hoofdspoor steeds op te knippen en alles ertussen te proppen, maak je zo met een minimum aan inspanning een levendige film. En bevalt het niet, dan haal je het gewoon weer weg en komt het onderliggende videospoor vanzelf weer in beeld. Ook leuk: selecteer de bovenste clip of foto, open de Inspector en gebruik Zoom en Position om het te verkleinen en te verplaatsen om een professioneel ogende picture in picture (PIP) te maken! Je mag ook gerust een foto of filmpje boven het hoofdspoor zetten en daar weer een titel bovenop plaatsen. Stapelen is de gewoonste zaak in filmmontages!

©PXimport

Tip 12: Wat hoor ik daar?

Een film bestaat niet alleen uit beeld, er zit ook geluid bij. Is het volume te hard of te zacht? Selecteer de filmclip, ga rechtsbovenin naar Inspector en selecteer het tabblad Audio. Met Volume pas je vervolgens de geluidssterkte aan. Onder het beeldmateriaal zie je de geluidsgolf direct veranderen. Let erop dat je het volume niet te hard zet, want dan raken als eerste de hoge tonen overstuurd. Klik je de inspector weer weg, dan zie je rechts naast de voorbeeldweergave twee VU-meters. Tijdens het afspelen wil je dat deze balkjes zo min mogelijk in het rood komen te staan. Selecteer meerdere clips in de tijdlijn om het volume van allemaal tegelijk te veranderen. Doe dit alleen als clips nagenoeg dezelfde geluidssterkte hebben, want anders gaat het mis. Clips selecteren kan zoals altijd in zowel de onderste als de bovenste tijdlijn.

©PXimport

Tip 13: Extra geluidssporen

Een lekker muziekje en een paar toffe geluidseffecten zijn natuurlijk nooit weg. Net zoals je extra videosporen kunt aanmaken, is het ook mogelijk om geluidssporen toe te voegen. Deze bevinden zich helemaal onderin, dus onder de sporen met videoclips, foto’s en titels. Voeg het geluid of de muziek toe aan de mediapool en sleep het naar de gewenste plek op de donkergrijze ruimte onder het hoofdspoor. Als je veel videosporen hebt, kun je het beste naar de bovenste tijdlijn slepen, omdat er onderin de grote tijdlijn dan geen lege grijze ruimte meer is te zien. Ook bij muziek en geluidseffecten stel je het volume naar smaak in via de inspector, zodat je alle geluidstracks goed met elkaar in balans brengt. Wil je het geluid dat in de filmpjes zelf zit niet gebruiken omdat dit afleidt van de muziek of een voice-over? Klik dan op het luidsprekertje in de kop van elk videospoor dat je niet wilt horen.

©PXimport

Tip 14: Video renderen

Is je montage gereed? Speel haar nog eens in haar totaliteit af om te zien of alles perfect in orde is en dan is het tijd om de eindfilm te genereren. Rechtsbovenin klik je op Quick Export, waarna je op tabblad H.264 ziet met welke instellingen deze film wordt aangemaakt. Dat kan bijvoorbeeld Full HD of 4K zijn, afhankelijk van het bronmateriaal dat je hebt gebruikt. Klik op Export en DaVinci Resolve gaat voor je aan de slag om de film te renderen. Wil je rechtstreeks naar YouTube, Vimeo of Twitter publiceren, dan kan dat ook. Behalve het eindresultaat is het belangrijk dat je ook het project zelf opslaat. Dat bevat namelijk de complete montage die je zojuist in elkaar hebt gesleuteld en die wil je natuurlijk niet kwijtraken. Hoewel we er niet eerder over hebben gesproken, is het sowieso aan te raden om ook tijdens het monteren regelmatig je werk op te slaan. Daarmee voorkom je dat je alles kwijtraakt, mocht bijvoorbeeld je pc crashen. Het project (tussendoor) opslaan doe je met File / Save Project of de sneltoets Ctrl+S.

Tip 15: Bestanden spoorloos

De mediabestanden die je in de mediapool hebt geladen zitten niet fysiek in een project. Wil je de montage later nog een keer aanpassen, dan moeten alle gebruikte mediabestanden zich nog op precies dezelfde plek bevinden, want anders kan DaVinci Resolve ze niet vinden. Gooi zoiets als losse filmpjes dus niet zomaar weg omdat je denkt dat ze nu toch in de montage zitten. Heb je deze bestanden naar een andere map verplaatst en heropen je het project, dan kleuren deze miniaturen rood in de mediapool. Geen paniek: dit is makkelijk te herstellen. Selecteer de ontbrekende bestanden in de mediapool, klik met recht en kies Relink Selected Clips. Blader naar de nieuwe locatie en daarna kan het programma er gewoon weer bij.

©PXimport

Bij het versturen van je e-mails heb je geen garantie dat er niemand meeleest. Je berichten kunnen onderweg door onbevoegden worden onderschept en gelezen. Wil je dit risico absoluut voorkomen? Dan kun je ervoor kiezen om je berichten voortaan te versleutelen. Als je dat doet, kan alleen de beoogde ontvanger, degene die over de juiste sleutel beschikt, jouw bericht lezen.

Een vertrouwelijk bericht zet je niet snel op een ansichtkaart. Die stop je bij voorkeur in een gesloten envelop. Dit geldt natuurlijk ook voor een vertrouwelijk bericht dat je via e-mail verstuurt. Ook daarvan wil je niet dat anderen die zomaar lezen. Dat risico loop je wel, want ook bij e-mail is je bericht (onderweg) vaak probleemloos leesbaar, op diverse mailservers.

Wat je hiertegen kunt doen, is je bericht beveiligen. Dit kun je op een eenvoudige manier doen door je bericht in een tekstbestand op te nemen en als versleuteld zip-bestand mee te sturen. Dit kan bijvoorbeeld met de gratis tool 7-Zip. Je deelt het wachtwoord dan via een apart kanaal, bijvoorbeeld telefonisch, of met een beveiligde chatapp als WhatsApp of Signal. Deze aanpak is alleen nogal bewerkelijk en bovendien wordt alleen de bijlage versleuteld, niet je gehele bericht.

In dit artikel bespreken we daarom twee gratis methoden om een volledige e-mail, inclusief bijlagen, te versleutelen. De eerste optie is relatief eenvoudig: je verstuurt je berichten via een online maildienst, zoals Proton Mail. De tweede manier is wat technischer en maakt gebruik van de gratis mailapp Thunderbird gecombineerd met OpenPGP. Deze methode is voor wie geen extra mailservice wil gebruiken.

Account creëren bij Proton Mail

Er zijn verschillende online diensten beschikbaar voor het versturen van versleutelde e-mails. Omdat je berichten tijdelijk op hun servers worden opgeslagen, is het verstandig te kiezen voor aanbieders die zijn gevestigd in landen met sterke privacywetten, zoals Tutanota uit Duitsland en Proton Mail uit Zwitserland. Beide zijn vergelijkbaar en bieden in hun gratis versies ongeveer dezelfde functionaliteit. Wij gebruiken Proton Mail als voorbeeld.

Ga naar de site, klik op Create a free account en kies Get Proton for free. Je krijgt 1 GB opslagruimte, geschikt voor één gebruiker en één e-mailadres. Wil je meer, dan biedt Mail Plus extra opties voor ongeveer 4 euro per maand. Vul een Gebruikersnaam en een sterk Wachtwoord in (twee keer). Bij Gebruikersnaam kun je kiezen tussen @proton.me en @protonmail.com. Bevestig met Account aanmaken. Na een captcha-test kun je een weergavenaam voor je account instellen. Klik op Doorgaan om optioneel een herstelmethode in te stellen voor als je je wachtwoord vergeet.

Je kiest zelf een geschikte weergavenaam voor je e-mailaccount bij Proton Mail.

Mails verzenden

In je online dashboard kun je (versleutelde) mails verzenden en ontvangen. Wil je liever een app gebruiken, klik dan rechtsboven op het tandwielpictogram en kies Download de Proton Mail-apps voor mobiele apparaten (Android en iOS) of computers (Windows, macOS en Linux). Voor sporadisch gebruik voldoet de webversie prima.

Klik linksboven op Nieuw bericht om een versleuteld bericht te maken. Vul in het Aan-veld bijvoorbeeld je eigen Proton-adres in om te testen. Voeg een Onderwerp en berichttekst toe en verstuur indien gewenst een bijlage via het paperclipicoon. Klik op Verstuur om het bericht te verzenden; dat verschijnt even later in je inbox.

Versleutelde berichten kun je op dezelfde manier naar andere Proton Mail-gebruikers sturen. Voor het verzenden van versleutelde mails naar andere e-mailadressen klik je onderaan het dialoogvenster op het sloticoontje, of je gebruikt de toetscombinatie Ctrl+Shift+E. Stel een Wachtwoord en optionele Wachtwoord hint in en bevestig met Versleuteling instellen. Klik daarna op Verstuur. De ontvanger ontvangt een mail van Proton met jouw berichttitel en een knop Unlock message. Door hierop te klikken, opent de ontvanger Proton Mail in zijn browser. Na het invoeren van het juiste wachtwoord kan hij het bericht lezen en ook Veilig beantwoorden.

Je kunt (via de online server) ook versleutelde berichten versturen naar mensen die Proton Mail niet gebruiken.

Meer technische aanpak met Thunderbird

Diensten als Proton Mail maken het makkelijk om versleutelde berichten te versturen, maar je bent afhankelijk van een externe provider en hebt geen controle over de versleuteling. De gratis versie kent daarnaast enkele beperkingen. Als je niet terugschrikt voor een meer technische aanpak, is een mailclient als Thunderbird, met uitstekende ondersteuning van de encryptiestandaard OpenPGP, een goed alternatief.

Download de app via www.thunderbird.net. Deze werkt op diverse platformen, waaronder Windows, macOS en Linux. We richten ons hier op de Windows-versie. Installeer de app en start deze op. Bij de eerste start verschijnt het venster voor het aanmaken van een e-mailaccount automatisch.

Thunderbird is voor diverse platformen beschikbaar, zowel mobiel als desktop.

Accountconfiguratie

Vul je naam, e-mailadres en bijbehorend wachtwoord in. Gaat het om een bekende mailprovider, zoals @gmail.com, dan haalt Thunderbird automatisch de vereiste serverconfiguratie uit zijn database zodra je op Doorgaan klikt. Werkt dit niet, klik dan op Handmatig configureren en vul zelf de gegevens in voor de inkomende en uitgaande mailserver. Afhankelijk van je mailprovider kun je vaak kiezen tussen IMAP (berichten blijven op de server en worden lokaal gesynchroniseerd) en POP3 (berichten worden alleen lokaal bewaard). Controleer je configuratie met Opnieuw testen. Krijg je groen licht, bevestig dan met Gereed en OK.

Je kunt op elk moment nieuwe e-mailaccounts toevoegen, ook van andere mailproviders. Dit doe je via het knopje met de drie streepjes rechtsboven, waar je opnieuw Nieuwe account / E-mail kiest om in het bekende configuratievenster te komen.

Wil je Thunderbird verder configureren en afstemmen, open dan Instellingen en bekijk de rubrieken zoals Algemeen, Opstellen, Privacy & Beveiliging, Chat of Exporteren voor Mobiel. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan.

Als het goed is, diept Thunderbird de nodige serverconfiguratie uit zijn database op.

Sleutels creëren

We gaan ervan uit dat je inmiddels een of meerdere e-mailaccounts in Thunderbird hebt aangemaakt en probleemloos mails kunt versturen en ontvangen. Nu is het belangrijk om dit ook met versleutelde berichten te doen. Thunderbird heeft hiervoor het protocol OpenPGP geïntegreerd. Hiervoor is een sleutelpaar nodig (zie het kader ‘OpenPGP’). De eerste stap is het aanmaken van dit sleutelduo.

Klik op het knopje met de drie puntjes en kies Extra / OpenPGP-sleutelbeheerder. Er opent een dialoogvenster waarin je op Aanmaken klikt en Nieuw sleutelpaar selecteert. Gebruik het pijlknopje bij Identiteit om het gewenste e-mailadres te kiezen. Laat de overige instellingen, zoals geldigheidsduur (standaard 3 jaar, of selecteer eventueel Sleutel vervalt niet), type (RSA) en grootte (3072 bits), gerust ongemoeid. Klik op Sleutel aanmaken en Bevestigen. Je nieuwe sleutelpaar wordt direct aan de sleutelbeheerder toegevoegd.

Weet dat je van hier vanuit het contextmenu ook altijd een sleutel kunt intrekken en zelfs verwijderen. Let wel, in dit laatste geval kun je reeds ontvangen berichten dan ook niet meer ontsleutelen.

Je bepaalt zelf de geldigheidsduur van een aangemaakte sleutel.

Exporteren

Om een versleuteld bericht te versturen, heb je de publieke sleutel van de ontvanger nodig. Omgekeerd heeft iemand jouw publieke sleutel nodig om jou een versleutelde mail te sturen. Er zijn verschillende manieren om deze sleutel beschikbaar te maken.

Je kunt je publieke sleutel bewust exporteren. Klik rechts op de gewenste sleutel in de sleutelbeheerder, kies Sleuteleigenschappen en zorg dat Ja, deze sleutel als een persoonlijke sleutel behandelen is geselecteerd. Bevestig met OK, klik opnieuw met rechts op de sleutel en selecteer Publieke sleutel(s) per e-mail verzenden en verstuur het bericht naar de ontvanger(s).

Een alternatief is je sleutel publiceren in de OpenPGP Key Repository. Kies in het contextmenu Publieke sleutel(s) exporteren naar bestand en sla het bestand […]-public.asc op een geschikte locatie op. Dit zogeheten ASCII-armored bestand (met de publieke sleutel tussen de headers PGP PUBLIC KEY BLOCK), kun je gerust bekijken met een teksteditor.

Voor registratie ga je naar https://key.openpgp.org. Klik op Uploaden en op Bestand kiezen. Verwijs naar het asc-bestand, bevestig met Upload, klik op Verzend verificatie-e-mail en volg de link in de bevestigingsmail. De registratie van je identiteit wordt op de webpagina bevestigd.

In enkele stappen exporteer je je publieke sleutel vanuit de sleutelbeheerder.

Importeren en zoeken

De publieke sleutel is nu beschikbaar, zodat je naar het bijbehorende e-mailadres een versleuteld bericht kunt sturen. Maar hoe importeer je zo’n publieke sleutel? Als je de sleutel als bijlage via e-mail in Thunderbird hebt ontvangen, kun je deze meestal direct importeren via de knop OpenPGP nabij de e-mailheader. Zie je deze knop niet, dan kun je dit handmatig doen.

Bewaar de asc-bijlage op je pc, open vervolgens de OpenPGP-sleutelbeheerder in Thunderbird, ga naar het menu Bestand en kies Publieke sleutel(s) importeren uit bestand. Selecteer het opgeslagen asc-bestand, kies Geaccepteerd (niet geverifieerd) en bevestig met Importeren. Klik daarna op Details bekijken en sleutelacceptatie beheren. Als je zeker bent dat de sleutel afkomstig is van de juiste persoon, selecteer je Ja, ik heb persoonlijk geverifieerd dat deze sleutel de juiste vingerafdruk heeft. Bevestig met OK (twee keer) en Sluiten.

Als de sleutel is geregistreerd in de OpenPGP Key Repository, kun je deze ook zelf opzoeken. Ga naar https://keys.openpgp.org en zoek met het e-mailadres, de sleutel-ID of de digitale vingerafdruk. Zodra je de juiste sleutel vindt, klik je erop om deze te downloaden en vervolgens te importeren zoals hierboven beschreven.

Je kunt het zoekproces ook direct in Thunderbird starten. Open de OpenPGP-sleutelbeheerder, ga naar het menu Sleutelserver en kies Sleutels online ontdekken. Vul een e-mailadres of sleutel-ID in. Als de beoogde sleutel wordt gevonden, verschijnt automatisch het inmiddels vertrouwde importvenster.

Je kunt ook direct vanuit Thunderbird online naar publieke sleutels zoeken.

Check-up

Je hebt nu de publieke sleutel van de ontvanger, maar een extra controle is toch belangrijk. Klik op het knopje met de drie streepjes, kies Accountinstellingen en open End-to-end-versleuteling bij het gewenste e-mailadres. Staat bij OpenPGP de optie Geen geactiveerd, selecteer dan de juiste sleutel. Klik op het pijlknopje en vervolgens op Sleuteleigenschappen om deze te controleren. Sluit af met OK.

Vanuit dit venster kun je je openbare sleutel ook registreren op https://keys.openpgp.org. Dit die je via de knop Publiceren.

De volgende stap is normaal gesproken niet nodig, maar mocht het toch niet lukken om versleutelde berichten te versturen, controleer dan het volgende. Klik opnieuw op het knopje met de drie streepjes, kies Instellingen, open Algemeen en scrol helemaal tot bij de knop Configuratie-editor. Klik hierop, zoek naar Mail.openpgp.enable en druk op de knop Omschakelen totdat True verschijnt. Daarna mg je de editor afsluiten.

Zorg dat de juiste sleutel aan je e-mailadres is gekoppeld.

Versturen

Alles is nu gereed om berichten met OpenPGP-encryptie te versturen. Open je Postvak IN en klik op +Nieuw bericht. Vul zoals gebruikelijk de velden Aan en Onderwerp in en typ je tekstbericht. Zorg ervoor dat je in het Aan-veld alleen e-mailadressen invoert waarvoor je al een publieke sleutel hebt geïmporteerd. Klik daarna op Versleutelen in de knoppenbalk.

Klik op het pijlknopje bij OpenPGP en vink Onderwerp versleutelen aan, zodat ook de onderwerpregel is afgeschermd. Eventueel kun je Digitaal ondertekenen aanvinken. Hiermee wordt een hash (een mathematisch gegenereerde samenvatting) van je bericht versleuteld met je private sleutel. Op die manier kan deze alleen met je publieke sleutel worden ontcijferd. Dit bevestigt voor de ontvanger dat het bericht echt van jou afkomstig is. Verzend het bericht vervolgens.

Een ontvanger die je bericht in Thunderbird opent (of in een andere e-mailclient met OpenPGP-ondersteuning), hoeft verder niets extra’s te doen. Hij ziet via icoontjes dat het bericht is versleuteld (hangslot met groen vinkje) en digitaal is ondertekend (zegel). Verschijnt er een rood driehoekje, klik hierop, want dan is er een probleem.

Naast versleutelen kun je een bericht digitaal ondertekenen.

De Xiaomi Pad 7 Pro is een krachtige en capabele Android-tablet met een prijskaartje vanaf 489 euro. Daar krijg je het model met 8 GB werkgeheugen en 256 GB opslagruimte voor; als je 589 euro betaalt, dan krijg je respectievelijk 12 en 512 GB.

Wat je van de Xiaomi Pad 7 Pro mag verwachten, hangt sterk af van wat je ermee wilt doen. Gebruik je 'm vooral om te streamen, scrollen of wat licht werk te verrichten, dan zit je met het basismodel goed. Maar wil je de tablet echt als werkmachine gebruiken? Dan loont het om zo’n honderd euro extra te investeren in accessoires zoals het toetsenbord en de stylus.

Beide zijn nog niet officieel op de Nederlandse Xiaomi-site verschenen, maar de prijzen lijken rond de 80 euro voor het toetsenbord en 70 euro voor de stylus te liggen. Niet goedkoop, maar vergelijkbaar met accessoires voor concurrerende modellen zoals de OnePlus Pad 2.

Er lijken overigens twee toetsenbordvarianten te bestaan: eentje met touchpad en eentje zonder. Wij testten de versie zonder touchpad. Daarmee kun je prima typen, maar de bediening verloopt dan verder via het touchscreen, de stylus of eventueel een externe muis via de usb-c-aansluiting.

Gebruik op schoot is verrassend prettig: het geheel voelt stabiel aan en kantelt niet naar achteren. Ook op tafel of aan een bureau kun je er comfortabel mee werken. Het toetsenbord voegt daarmee echt iets toe – zeker als je de tablet regelmatig productief inzet.

©Wesley Akkerman

Krachtig en courant

De Xiaomi Pad 7 Pro draait op de Qualcomm Snapdragon 8s Gen 3 – een iets lichtere variant van de high-end chip uit 2023 en sinds begin 2024 op de markt. Deze processor levert ruim voldoende kracht voor dagelijkse taken, browsen, tekstverwerken en zelfs de meeste Android-games. Voor zwaardere toepassingen zoals videobewerking is het nét niet de ideale keuze, maar met de juiste apps is het zeker mogelijk. Wel belangrijk om te weten: bij intensief gebruik wordt het apparaat behoorlijk warm.

Het ontwerp is strak, functioneel en onopvallend. Je zou het zakelijk kunnen noemen, al mist het net dat beetje flair waarmee andere merken zich weten te onderscheiden. Op één detail na: de aansluiting voor de toetsenbordhoes zit in een hoek van het toestel, in plaats van in de rand – zoals je bij concurrenten als Samsung, Lenovo of OnePlus vaak ziet. Dat oogt wat minder elegant, al kijk je er zelf zelden tegenaan. Verder doet het ontwerp gewoon wat het moet doen, zonder veel poespas.

©Wesley Akkerman

Goed genoeg voor binnenshuis

Met zijn 11,2 inch lcd-scherm zit de Xiaomi Pad 7 Pro precies op de grens tussen handzaam en serieus werkbaar. Hij is compact genoeg voor op schoot of voor een relaxte sessie op de bank. Het scherm biedt een scherpe resolutie van 3200 bij 2136 pixels, wat zorgt voor een prettige kijkervaring bij films, series en games. De kleuren zijn oké, maar missen wat levendigheid en contrast. Ook de helderheid is niet overweldigend, maar ruim voldoende zolang je binnen blijft. Positieve noot: de verversingssnelheid van 144 Hz maakt het scrollen en gamen heerlijk soepel, en dankzij de 3:2-verhouding heb je lekker veel ruimte om te lezen, typen of multitasken.

Onder de motorkap vind je een accu van 8850 mAh. Dat is niet uitzonderlijk voor een tablet van dit formaat, maar voldoende om een dag door te komen – mits je je bezighoudt met lichte taken zoals tekstverwerken of fotobewerking. Opladen gaat gelukkig razendsnel: met 67 watt zit je in een half uur op zo'n 60 procent, en na een uurtje is de batterij weer vol. Ideaal als je snel nog wat extra sap nodig hebt voor onderweg of een werksessie.

©Wesley Akkerman

Coole software, maar…

De Xiaomi Pad 7 Pro draait op Android 15, met daaroverheen HyperOS – Xiaomi's eigen softwareschil, die je ook terugziet op toestellen als de Xiaomi 15 Ultra. Het systeem is vooral gericht op naadloze samenwerking tussen Xiaomi-apparaten. Heb je bijvoorbeeld ook een Xiaomi-telefoon, dan kun je eenvoudig meldingen synchroniseren, het klembord delen, apps heen en weer gebruiken en zelfs de camera's van beide apparaten combineren voor een extra camerahoek tijdens het livestreamen.

Qua gebruikservaring biedt HyperOS op de tablet wat je inmiddels mag verwachten. Je kunt werken met meerdere vensters (tot vier tegelijk), onderaan staat een dock met veelgebruikte apps, en multitasking verloopt soepel. Allemaal prima, maar niet bijzonder.

Wat wel opvalt: de softwareondersteuning is aan de magere kant. De Pad 7 Pro krijgt slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates. Voor een Pro-model is dat ronduit karig – zeker aangezien het reguliere model vier Android-versies en zes jaar beveiligingspatches krijgt. Ook staan er standaard enkele Xiaomi-apps op die je misschien niet direct nodig hebt, al is dat inmiddels bij vrijwel elk Android-merk gangbaar.

©Wesley Akkerman

Beperkingen in AI en kleine ergernissen

Op het gebied van AI-mogelijkheden stelt de Xiaomi Pad 7 Pro enigszins teleur. Je kunt aan de slag met Google Gemini en Circle to Search, wat basisfunctionaliteit biedt, maar daar houdt het grotendeels op. Voor andere AI-functies binnen Xiaomi's eigen apps ben je aangewezen op plug-ins die alleen werken als je ook een Xiaomi-account hebt. Fotobewerking werkt redelijk, al gaat het – net als bij de Xiaomi 15 Ultra – niet altijd vlekkeloos. Zo zie je soms duidelijk sporen van een opvulfunctie, en ondersteuning voor Nederlandse taal ontbreekt volledig.

Ook zijn er wat kleinere details die in de praktijk kunnen storen. Het hoesje dat wij meekregen blokkeert deels de vingerafdrukscanner, waardoor je je vinger schuin moet houden om goed contact te maken. Het uit de behuizing stekende camera-eiland zorgt er bovendien voor dat de tablet wiebelt wanneer je hem plat op tafel legt. En met een gewicht van 500 gram is hij niet bijzonder zwaar, maar bij langdurig gebruik – zeker op schoot of als je hem gewoon vasthoudt – voel je het gewicht wel degelijk.

©Wesley Akkerman

Xiaomi Pad 7 Pro kopen?

Het gebrek aan echt unieke AI-functies zal veel mensen een zorg zijn. Als je niets met dat soort functies hebt, dan kan het juist goed zijn om te investeren in de Xiaomi Pad 7 Pro. Andere redenen daarvoor zijn de krachtige processor, de prima accuduur en het sobere doch strakke ontwerp. Het scherm zou beter kunnen, maar als je binnen blijft, hoeven er geen problemen te zijn. Het updatebeleid is overigens wel echt ondermaats. Dat is het grootste struikelblok momenteel: voor de rest is dit een prima tablet voor een brede doelgroep.