ID.nl logo
Van start met equalizers: dit zijn ze en zo werken ze!
© IGOR NIKUSHIN
Huis

Van start met equalizers: dit zijn ze en zo werken ze!

Een equalizer is een handig gereedschap waarmee je het geluid van je muziek kunt aanpassen naar iets wat je prettig vindt klinken. Soms is oogt hij simpel, soms oogt hij ingewikkeld – en in beide gevallen kan het zijn dat je er niet alles uithaalt. We helpen je een eind op weg.

Waar gaat dit artikel over? Equalizers gebruiken kan een intimiderende taak zijn. Soms bieden ze heel veel opties aan en soms zijn ze vrij beperkt. Maar zonder de juiste voorkennis kan het geluid al snel modderig of scherp klinken. In dit artikel gaan we daarom dieper in op frequenties, decibel en instellingen.

Wanneer je een equalizer wil gebruiken, dan doe je dat om de klank van de muziek aan te passen. Je vindt dat nummers niet bepaald tot hun recht komen op bepaalde hardware, zoals receivers of koptelefoons. Zeker de wat goedkopere modellen kunnen flink profiteren van de digitale hulp. En anders kun je bijvoorbeeld oortjes die flink wat nadruk op bas leggen inperken. Bovendien kan het zijn dat je een gehoorprobleem hebt of wat ouder wordt, waardoor je bepaalde tonen wat meer naar voren wil brengen om ze (goed) te kunnen horen. Er bestaan dus tal van redenen.

Hoe muziek precies klinkt, is afhankelijk van een groot aantal factoren. De manier waarop het gemixt of opgenomen is, de grootte van de kamer of het gebruik van bepaalde materialen zijn slechts enkele zaken waar je rekening mee moet houden. Bovendien spelen de muziek zelf en de digitale compressie eveneens een rol. Dit kan ook allemaal effect hebben op de manier waarop je een equalizer gebruikt en hoe je hem zou moeten gebruiken. Want als je een bepaald geluid wil aanpassen, dan kan dat weer voor nieuwe problemen zorgen. Tijd om de equalizer onder de loep te nemen.


De basis van de equalizer

In de basis manipuleert een equalizer de frequenties van de audio. De meeste equalizers bieden drie opties aan: laag, midden en hoog. Die staan voor bass, mid en treble. Nu zijn er ook andere opties beschikbaar, waarmee je bijvoorbeeld wat galm of een echo kunt toevoegen. En soms kom je presets tegen, zoals Rock of Dance. Daarmee pas je in één keer de complete equalizer voor een genre aan. Hoewel nummers dan al beter klinken, zijn ze niet echt afgesteld op jouw gehoor. Daarom focussen we ons in dit artikel op de grafische equalizer die beschikt over twee assen: frequenties en decibel.

Zo’n equalizer oogt als een klassieke grafiek. De frequenties vind je op de horizontale lijn, terwijl het aantal decibel op de verticale lijn staat. De horizontale lijn is ingedeeld als een piano, met de lagere tonen aan de linkerkant en de hogere tonen aan de rechterkant. Je beheert zo’n equalizer door de regelaars te verplaatsen. Dit zijn meestal punten op de as, maar soms zijn het lijnen of knopjes. Dat is afhankelijk van het programma of de app die je gebruikt. Wil je meer bas? Dan verplaats je het punt links ietwat omhoog. Wil je minder bas, dan breng je hem vanzelfsprekend naar beneden.

©nikkytok - stock.adobe.com

Frequenties en decibel

Alle geluiden die je hoort zijn in feite trillingen van de lucht om je heen. Die trillingen kunnen we digitaal weergeven als golven die op en neer gaan op verschillende snelheden. Of: frequenties. Hoe sneller zo’n golf beweegt, hoe hoger de toon. Die frequenties meten we in een aantal hertz, dat je als een soort snelheidsmeter kunt zien. Zodra een golf vijftig keer per seconde op en neer gaat, dan is er sprake van 50 hertz. In theorie kunnen mensen alles horen tussen de 20 Hz en 20 kHz (kilohertz). Meestal eindigt het bereik ergens op 16 kHz. En hoe ouder je wordt, hoe meer dat bereik afneemt.

Equalizers werken met hetzelfde bereik als het menselijke gehoor. Het oor concentreert zich het meeste op geluiden van 60 Hz tot en met 4 kHz (zo gaat de hoogste toon op een piano niet hoger dan 4,2 kHz). Dan hebben we ook nog de boventonen, geluiden tussen de 10 en 14 kHz. Hoewel je die tonen vaak niet hoort, hebben ze wel invloed op de muziek. We benoemen het toch even om die reden. Want sommige mensen kunnen agressief omgaan met het instellen van de treble (de hogere tonen), waardoor muziek scherp of vervormd klinkt. En ze snappen dan niet waarom dat gebeurt.

Wanneer je het aantal decibel aanpast, dan pas je het volumeniveau aan, of hoe luid audio klinkt. Voor decibel is het goed om te weten dat een kleine aanpassing al een groot effect kan hebben op de weergave van het geluid, dus ook daar kun je het best voorzichtig mee omgaan. In de meeste gevallen volstaat een aanpassing van één tot twee decibel voor een specifieke band. Aangezien decibels gebruikmaken van een logaritmische schaal, heeft een toename of afname van vijf of tien decibel een gigantisch effect. Hier kun je dus het best subtiel mee omgaan.

©Day Of Victory Stu. - stock.adobe.com

Aan de slag met de equalizer

Nu we de basis van de equalizer achter de rug hebben, is het tijd om de kennis toe te passen. Wanneer je nu naar muziek luistert en je de equalizer van een programma of app opent, kun je al gerichter schakelen. Sommige muziekstreamingdiensten bieden een eigen equalizer aan, zoals Spotify. Die zit wel goed verstopt, aangezien je er snel langs scrolt. Je gaat hiervoor naar Instellingen en dan moet je op zoek gaan naar het kopje Audiokwaliteit. Veel koptelefoons en oortjes bieden eigen equalizers aan. Die hebben allemaal een grote invloed op de klank van de muziek.

Wanneer je gebruikmaakt van een equalizer, dan kun je vaak beter eerst een frequentie verlagen voordat je hem verhoogt. Wanneer je te veel frequenties versterkt, kan muziek al snel modderig klinken. Kleine aanpassingen omlaag is dus het devies. Dat wil niet zeggen dat de schuifregelaar omhoog aanpassen nooit een optie is, maar het is wel altijd optie twee. Bovendien moet je er rekening mee houden dat de aanpassing van de ene frequentie invloed heeft op de andere. Die moet je dus mogelijk ook bijstellen. Dit is een kwestie van uitproberen en horen wat goed klinkt.

Wil je meer bas en hogere tonen? Dan kun je eerst beter de frequentie in het midden te verlagen en het volume te verhogen. Dit geldt – in de basis – voor elke algemene aanpassing.

We hadden het net al even kort over presets en dat die niet jé-van-hét zijn als het aankomt op persoonlijk geluid. Maar dat betekent niet dat ze volledig onhandig zijn. Want als de app die je gebruikt presets aanbiedt, kun je ze gebruiken om te ervaren wat bepaalde instellingen voor invloed hebben op de muziek. Zo krijg je misschien sneller leren omgaan met een equalizer. Mocht je elders al gebruikmaken van een equalizer (zoals op een receiver, binnen een andere app of een digital-to-audio-converter (dac), zet er dan altijd eentje uit. Je wil geen dubbele laag aan bewerkingen hebben.

Lees ook: Luidsprekers: welke zijn er en wat kunnen ze?

©Miguel G. Saavedra

Algemene frequentieverdelingen en hun invloed

Misschien heb je hier een tof pc-programma voor gevonden en anders heb je een uitgebreide, premium receiver in de woonkamer staan. Maar het kan gebeuren dat je een equalizer hebt die nog meer punten op de twee assen kunnen plaatsen. Dan krijg je toegang tot veel meer opties met betrekking tot de invloed die uitoefent op de audio. Hieronder nemen we kort met je door om welke punten op de horizontale as het gaat en in welke mate ze de muziek kunnen aanpassen. We proberen het zo algemeen als mogelijk te houden – uiteindelijk gaat het ook om wat je zelf mooi vindt.

20 Hz tot 50 Hz: wanneer je muziek te troebel klinkt, dan kan het een goed idee zijn om deze instelling wat naar beneden bij te schaven. Audio klinkt daarna helderder.

50 Hz tot 200 Hz: hiermee pas je aan hoe zwaar de muziek klinkt. Dit heeft vooral invloed op akoestische gitaren, piano’s, zangpartijen, koperen blaasinstrumenten.

200 Hz tot 800 Hz: ga je voorbij de 200 Hz, dan krijg je te maken met de lichtere kant van het diepe. Dit geeft rijkere tonen iets meer body, waaronder die van zangpartijen, synthesizers, piano’s en akoestische gitaren. Als je dit niveau verlaagt, ontstaat er wat meer ruimte en klinkt alles minder zwaar. Door hem juist te verhogen, geef je alles meer gewicht mee.

800 Hz tot 2 kHz: met dit gebied wil je zo min mogelijk spelen. Neem je hier te veel van weg, dan gaat dat ten koste van het breekbare geluid; vul je te veel aan, dan klinkt muziek als snel metaalachtig.

2 kHz tot 4 kHz: wanneer je de regelaar iets omhoog schuift, dan klinken zangpartijen, akoestische en elektrische gitaren en de piano helderder dan voorheen.

4 kHz tot 7 kHz: in dit gebied vind je de hoogste noten die natuurlijke instrumenten kunnen maken. Gooi je de regelaar omhoog, dan klinkt audio als het ware wat dichterbij, terwijl hem omlaag duwen voor meer diepte zorgt. De hogere regionen van deze frequentie is tevens verantwoordelijk voor zo’n scherpe s die je wel eens hoort. Hoor je dat weleens, verlaag dan de frequentie.

7 kHz tot 12 kHz: wanneer je de onderste kan van deze frequentie aanpast, kan dat voor een audiobeleving zorgen die meer puur klinkt. Klinkt je muziek te scherp, dan kun je het best de boel wat verlagen. Hoe hoger je deze frequentie instelt, hoe minder je hoort – maar hoe meer je misschien voelt.

12 kHz tot 16 kHz: vanaf dit punt is alles subjectief. Hoe hoger je deze frequentie instelt, hoe meer alles ruimtelijker klinkt. Pas hier wel mee op, want een te grote aanpassing kan voor een synthetisch geluid zorgen.

Ook interessant: Waar voor je geld: 5 betaalbare receivers

Zin om zelf eens te stoeien met een equalizer?

Bij Amazon vind je goede aanbiedingen
▼ Volgende artikel
Review LG OLED EVO 65G56LS – Opnieuw de grens verlegd
Huis

Review LG OLED EVO 65G56LS – Opnieuw de grens verlegd

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

Fantastisch
Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De LG OLED EVO 65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit. De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Plus- en minpunten
  • Alpha11-processor met uitstekende beeldverwerking
  • Fantastische HDR-beelden in HDR10 en Dolby Vision
  • Goede kijkhoek en anti-reflectie
  • WebOS 25, met vijf jaar lang nieuwe versies
  • Advertenties op het Home-scherm
  • Geen ondersteuning voor HDR10+ en DTS
  • Voorlopig weinig meerwaarde met AI

 

LG OLED EVO 65G56LS (2025)

  • Adviesprijs: 3,299 euro
  • Wat: Ultra HD 4K 165 Hz W-OLED-tv
  • Aansluitingen: 4x HDMI (4x v2.1 (48 Gbps), ARC/eARC, ALLM, VRR, HFR), 3x usb, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, 1x IR-blaster, Wifi 6 (802.11ax), ethernet, Bluetooth 5.3, WiSA
  • Extra’s: HDR10, HLG, Dolby Vision IQ, Dolby Atmos, webOS 25, AirPlay 2, Google Cast, USB/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, CI+-slot, Alpha 11 gen2 processor
  • Afmetingen: 1.441 x 910 x 263 mm (incl. voet)
  • Gewicht: 26,6 kg (incl. voet)
  • Verbruik (per 1000 uur): SDR 85 kWh (E) / HDR 222 kWh (G) 

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Lees ook: Zo testen we televisies

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

▼ Volgende artikel
Tekst kopiëren en plakken? Zo krijg je toegang tot het klembord op Android
Huis

Tekst kopiëren en plakken? Zo krijg je toegang tot het klembord op Android

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Wat gaan we doen?

In dit artikel leggen we uit hoe kopiëren en plakken in Android precies werkt. Dat geldt voor zowel Android-smartphones en Android-tablets.

  • Zo werkt kopiëren, knippen en plakken
  • Knippen en plakken vanuit toetsenbord
  • Verbeteringen dankzij Android 13

Wil je meer weten over de veiligheid van Android? Lees dan het artikel Alles wat je moet weten over Android-beveiliging

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.