JBL durft te innoveren met de Tour Pro 2 bluetooth in ears. Aan de oortjes zelf valt die vernieuwing niet af te zien, en te horen. Maar wel op het oplaaddoosje, dat is uitgerust met een scherm. Wat je ermee kunt en of het de moeite waard is lees je in deze JBL Tour Pro 2 review.

Normaliter is het oplaaddoosje één van de onderwerpen waar je snel klaar mee bent in de review van bluetooth in-ears. Je vertelt wat over de accucapaciteit (hoe vaak kan het doosje de oortjes volledig opladen), de oplaadmogelijkheden van het doosje zoals draadloos of via een usb-c-poort en het formaat en gewicht; is het doosje makkelijk mee te nemen in een tas of broekzak.

Lees ook: de beste bluetooth in-ears getest

Bij de JBL Tour Pro 2 is dat wel even anders. Alle aandacht wordt juist afgeleid naar de opbergcase in plaats van de oortjes zelf. In het doosje zit namelijk een klein touchscreen verwerkt met een doorsnee van 1,45 inch (dat is omgerekend 3,7 centimeter). Dit schermpje kun je gebruiken om je muziek te bedienen en afspeelmodus te selecteren. Denk hierbij aan de ruisonderdrukking of omgevingsgeluidmodus.

Tevens kun je met widgets andere informatiepaneeltjes op het schermpje toveren. De terugvindfunctie van de oortjes of de equalizer. Volume en andere afspeelinstellingen zijn allemaal beschikbaar, evenals meldingen die worden weergegeven op het schermpje en het zetten van een timer. Tevens kun je zelf een achtergrond selecteren, zo heeft die saaie plastic case opeens een persoonlijk tintje.

Zo durft JBL op een creatieve manier te innoveren en ook op de lange termijn zijn er genoeg nieuwe functies te bedenken voor zo’n schermpje. Denk aan weersinformatie, de geschatte afspeelduur of schakelen tussen audiobronnen. Het persoonlijke tintje dat je met de wallpaper meegeeft aan het opbergdoosje is ook een leuke toevoeging. Toch heeft het schermpje een hoog gimmick-gehalte. Het weet zich niet onmisbaar te maken en biedt allemaal functionaliteiten die je smartphone ook biedt. Je kunt net zo goed je smartphone erbij pakken voor dezelfde geluidsbediening en meer.

Het scherm haalt natuurlijk wel zijn energie uit de accu van het doosje. Dat gaat ten koste van de oplaadcapaciteit, hoewel dat in praktijk mee lijkt te vallen. Laden verloopt nog altijd zoals ik gewend ben. Dat is natuurlijk afhankelijk van hoe vaak je het scherm gebruikt. Daarbij moet ik toegeven, door de misbaarheid van het schermpje was dat niet bijzonder regelmatig. In praktijk merkte ik toch dat ik liever mijn telefoon pakte of de tikbediening op de oortjes gebruikte in plaats van het case-schermpje.

Kortom, er valt genoeg te zeggen over de case. En natuurlijk is het vermelden ook waard: de accucapaciteit van de case is 850 mAh (een oortje heeft een eigen accuutje van 70 mAh). Je kunt het oplaaddoosje zowel draadloos als bedraad met usb-c opladen en het formaat van de case blijft klein genoeg om het doosje in een broekzak of handtas weg te steken.

En dan de oortjes

Goed, de meeste aandacht wordt begrijpelijkerwijs getrokken door dat schermpje. Maar die oortjes verdienen eigenlijk alle lof. Het ontwerp, met het steeltje uit het oor, is zeer functioneel door het lage gewicht en de rubber tipjes zorgen ervoor dat je ze op maat afstelt. Hierdoor blijven de oortjes goed zitten, ook tijdens het sporten en heb je geen last wanneer je de JBL Tour Pro 2 lang draagt.

Ook de geluidskwaliteit is prima. Het geluid klinkt krachtig en helder. Vooral de midden- en hoge tonen klinken goed. Het basgeluid is wat aan de doffe kant. Je hebt beschikking over meerde luistermodi. De ruisonderdrukking valt wat tegen, ondanks dat JBL stelt dat deze ‘adaptief’ is en dus aanpast aan de omgeving waar je je in bevindt. De omgevingsgeluidmodus werkt uitstekend om bewust te zijn van bijvoorbeeld verkeer en mensen om je heen. Er is ook een talk through modus. Ondanks dat deze afspeelmodus het volume ook verlaagt, werkt het wel. Ik was in staat om zowel muziek te luisteren als een gesprek te houden.

Over gesprekken gesproken. De microfoons volstaan ook om zelf verstaan te worden bij het (video)bellen. Tenslotte biedt JBL ook ruimtelijk geluid aan, oftewel spatial sound. Hoewel veel audiomerken hierop inzetten zijn in-ears niet het beste product voor een ruimtelijke audio-ervaring. Ik merkte dan ook niet echt een noemenswaardige geluidsbeleving op. Sterker nog, wanneer ik spatial sound uit zet lijkt het geluid wat voller te klinken.

De accuduur van de oortjes is prima. Je kunt meer dan negen uur luisteren zonder afspeelmodus ingeschakeld. Luister je met ruisonderdrukking of omgevingsgeluid aan, dan is de accuduur zo’n drie uur korter.

JBL-app

Hoewel je bij het schermpje terecht kunt voor bediening van de muziek en luisterinstellingen van de oortjes, heeft JBL ook een keurig verzorgde app voor Android en iOS. Hierin kun je net nog even wat meer zaken configureren, zoals de tikbediening, automatisch afspelen, persoonlijke geluidsinstellingen en desgewenst spraakassistentie.

Tenslotte de bluetooth verbinding tussen de headset en de smartphone: die ondersteunt bluetooth 5.3. De ondersteuning van bluetooth codecs valt wat tegen. Alleen AAC wordt ondersteund. Voor Apple-apparaten de best beschikbare codec. Voor Android zijn er betere codecs, zoals aptX of LDAC. Helaas worden deze niet ondersteund.

Conclusie: JBL Tour Pro 2 kopen?

Het oplaaddoosje met het scherm is de meest opvallende eigenschap van de JBL Tour Pro 2. Een leuke innovatie, maar in praktijk niet onmisbaar. Het leidt eigenlijk ook een beetje af van het feit dat de bluetooth in-ears verder prima presteren. Qua geluidskwaliteit en accuduur. Ook de pasvorm en de app vallen positief op.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.