Hoewel we genoeg kanttekeningen kunnen plaatsen bij de Huawei Band 7 (omdat het nou eenmaal door een handelsembargo al een gemankeerd product is), kunnen we er niet omheen dat het ook goed is in wat het doet. In deze Huawei Band 7 review lees je wat we daarmee bedoelen.

Jaren nadat de voormalig Amerikaanse president Donald Trump de handelsban met Huawei oplegde, zien we dat het eens zo grote merk (dat ooit Apple in het vizier had) worstelt met de dagelijkse realiteit. De smartphones worden niet echt meer verkocht in het westen, omdat de fabrikant niet de juiste licenties in handen krijgt. Je zou denken dat andere producten, zoals koptelefoons en fitnesstrackers, een beter lot beschonken zijn. Maar uit meerdere ervaringen blijkt ook dat niet altijd het geval te zijn. De producten zijn – in veel gevallen – in de basis al gemankeerd.

Gedoe met apps

Dat geldt voornamelijk voor smartwatches en fitnesstrackers: apparaten die afhankelijk zijn van een goede app. In het geval van de Huawei Band 7 dien je bijvoorbeeld de Huawei Gezondheid-app te downloaden. Echter, de meest recente versie van die app staat niet in de Google Play Store. Je kunt de app wel downloaden vanuit Googles downloadwinkel, maar vervolgens dien je hem met een omweg van een update te voorzien. Je moet dan een .apk-bestand downloaden (dat is een Android-installatiebestand) en toestaan dat je browser dergelijke bestanden kan opslaan.

Dat is vragen om problemen. Sommige mensen hebben dergelijke toestemmingen bewust uitstaan, om te voorkomen dat andere gebruikers of websites allerlei troep op hun smartphones of tablets installeren. Mocht het misgaan, dan is Huawei natuurlijk niet verantwoordelijk. Je geeft er als gebruiker immers zelf toestemming voor. Maar het feit dat dit móet, omdat je anders het gekochte product niet kunt gebruiken, is een grote smet op de ervaring. Je hebt overigens nog een app nodig (Mobile Services) die je op dezelfde manier moeten updaten. Met flink wat gedoe, dus.

En dat is zonde

En weet je wat het ergste is: dat is best zonde. De Huawei Band 7 is namelijk een fijn product voor een betaalbare prijs. De fitnesstracker zit comfortabel rondom je pols en zit gedurende de dag niet in de weg. Niet wanneer je sport en ook niet wanneer je werkt, kookt of lekker op de bank hangt. Dat komt onder meer door het lage gewicht van zestien gram, evenals het kunststof omhulsel en de afmetingen van 10 millimeter bij 44,3 millimeter. Ondanks dat kleine formaat beschikt het apparaatje over een verfijnd en schitterend oled-scherm van 1,47 inch, dat alles perfect in beeld brengt.

De interne accu van 180 mAh moet tot veertien dagen meegaan. Het is ons niet gelukt dat aantal dagen te halen, maar zeven tot tien dagen is wel realistisch. Het ligt er ook maar net aan wat je ermee doet. Ga je elke dag sporten en laat het scherm constant aanstaan (dat is één van de nieuwe opties), dan vreet het systeem energie. Mocht je overigens zonder stroom komen te zitten, dan vormt dat geen probleem: binnen een uurtje is de Huawei Band 7 weer gereed voor gebruik. Dat is ontzettend snel en daarna kun je wederom dagen vooruit. Een geruststelling.

Constant je hartslag meten

Ondanks het compacte formaat, heeft Huawei er een hoop technologie in gestopt. Het waterdichte ontwerp huisvest onder meer een hartslagmeter (die heel de dag je hartslag bijhoudt) en een saturatiemeter, waardoor je al heel wat informatie over je lichaam in kaart kunt brengen. Daarnaast is er ook een gyroscoop en een snelheidsmeter, waardoor je in totaal 96 workouts kunt tracken met dit polsapparaatje. Van rennen tot yoga, van zwemmen tot crossfit en zelfs van darten tot aan karate; er zijn weinig sporten die je niet kunt laten meten door de Huawei Band 7.

Over het algemeen lijkt de Huawei Band 7 ook correcte metingen uit te voeren. Soms komen de metingen niet helemaal overeen met metingen van professionele fitnessapparatuur dat je in de sportschool aantreft, maar heel ver zitten de Band 7-metingen er niet vandaan. Je kunt hier prima op varen, zonder het idee te hebben iets te missen of achtergesteld te worden in de informatievoorziening. Je bent wel aangewezen op de app en opties die Huawei zelf aanbiedt; helaas biedt de Huawei Band 7 namelijk geen ondersteuning aan voor third-party applicaties.

HarmonyOS en missende onderdelen

Dat komt doordat de Band 7 draait op HarmonyOS. Dat is een besturingssysteem dat Huawei zelf ontwikkelde. Hoewel het systeem overzichtelijk en kleurrijk oogt, is het niet het meest uitgebreide systeem dat je tegenkomt. Bovendien kunnen derde partijen de missende functies niet aanbieden, omdat de Band 7 geen apps ondersteunt. Daardoor is dit apparaat niet net zo bruikbaar als een smartwatch van Apple of Samsung, die ook allerlei opties met betrekking tot muziek, berichten en smarthome kunnen aanbieden. Ondanks de prijs voelt de Band 7 daardoor soms wat karig.

Het is niet zo dat je helemaal niets kunt met de Huawei Band 7. Want je kunt wel muziek bedienen of berichten (beperkt) beantwoorden. Maar echt jé van hét is het niet. Daar voelt HarmonyOS, in elk geval op deze fitnesstracker, te basaal voor. Verder is het jammer – maar ergens ook wel enigszins begrijpelijk – dat de Band 7 geen gps-tracker, lichtsensor, microfoon of speaker heeft. Daardoor moet je dus altijd je telefoon meenemen wanneer je op pad gaat, wat voor sommige mensen nadelig uitpakt. Neem je altijd je telefoon mee tijdens het sporten, dan is dit een minder groot probleem.

Conclusie: Huawei Band 7 kopen?

Voor een prijs van vijftig tot zestig euro kun je je eigen geen buil aan de Huawei Band 7 vallen. De genoemde nadelen zijn meer aspecten waar je tijdens het sporten rekening mee moet houden. Het gebrek aan een gps-chip is misschien nog wel het meest nadelig, aangezien je zonder telefoon dus niet je gebaande pad in kaart kunt brengen. Verder had een lichtsensor fijn geweest, zodat je niet de instellingen in hoeft te duiken om het helderheidsniveau aan te passen. En dat gebrek aan een microfoon of speaker? Tja, bellen via je pols is voor ons geen hobby, dus dat missen we niet echt.

Qua software hoef je ook niet de bovenste plank te verwachten. Maar de onderste plank is een ander verhaal. HarmonyOS is een mooie middenmotor en is relatief uitgebreid qua sportfuncties, maar karig in al het andere. Gelukkig is het scherm prettig en kun je de overzichtelijke informatie goed aflezen. Dan heb je nog het gedoe met apps updaten op je smartphone en het feit dat je geen third-party diensten kunt gebruiken. Dat is vrij zonde, want de metingen zijn over het algemeen goed en de Band 7 zit nooit in de weg wanneer je hem draagt. Een gevalletje kopen op eigen risico.

Een Quooker lijkt op het eerste gezicht een gewone kraan, maar wie zo'n systeem eenmaal in huis heeft, wil vaak niet meer zonder. Met één draai of druk komt er direct kokend water uit de kraan. Ideaal voor thee, koken of schoonmaken. Maar hoe werkt zo'n Quooker eigenlijk precies? En wat gebeurt er allemaal onder het aanrecht? In dit artikel lees je er alles over.

Wat is een Quooker?

De naam Quooker is een samentrekking van 'quick cooker' – een snelle manier om kokend water te krijgen. In de basis bestaat het systeem uit twee onderdelen: een speciale kraan op het aanrecht en een reservoir dat onder het aanrecht wordt geplaatst. Sommige modellen leveren naast kokend water ook warm, koud, bruisend of gekoeld water.

Hoewel Quooker een merknaam is, wordt de term vaak gebruikt als soortnaam voor kokendwaterkranen. Toch is het een gepatenteerd systeem dat op een andere manier werkt dan veel van de goedkopere alternatieven.

Het hart van het systeem: het reservoir

Onder het aanrecht bevindt zich het reservoir, dat meestal in een keukenkastje wordt geplaatst. Hierin wordt een voorraad water continu op 110°C gehouden onder druk. Omdat het reservoir is geïsoleerd, blijft de warmte behouden zonder dat er voortdurend veel energie nodig is. Je kunt het vergelijken met een thermosfles, maar dan geavanceerder en onder druk.

Doordat het water boven het kookpunt zit en onder druk wordt bewaard, kookt het pas als het uit de kraan komt. Dat voorkomt borrelend water in het reservoir zelf en maakt het systeem veiliger. Pas zodra je de kraan opent, ontsnapt de druk en wordt het water omgezet in 'echt' kokend water (100 °C).

Zo komt het water uit de kraan

De kraan op het aanrecht is speciaal ontworpen om kokend water veilig te kunnen doseren. Afhankelijk van het model moet je een draai-, druk- of duwbeweging maken, vaak met een extra beveiliging zoals een dubbele druk- en draaibeweging om per ongeluk gebruik te voorkomen. Zodra je de kraan opent, stroomt er direct kokend water uit.

Bij modellen met meerdere functies, zoals de Fusion of Flex, komt koud, warm en kokend water allemaal uit één kraan. Bij een Nordic-model zijn er aparte kranen: één voor gewoon water en één voor kokend water.

©Quooker

Veiligheid voorop

Veiligheid is een belangrijk aandachtspunt bij kokendwaterkranen. De Quooker-kraan heeft een vernevelde straal, waardoor de kans op ernstige brandwonden klein is. De buitenkant van de kraan wordt bovendien niet heet, ook niet bij veelvuldig gebruik. Daarnaast is de kraan vast gemonteerd; hij kan dus niet omvallen. En omdat het water constant op 110°C  gehouden wordt, is er ook geen kans op legionella. Tot slot zorgt de bediening (drukken en draaien) ervoor dat de kans dat iemand per ongeluk kokend water aftapt, klein is. En waar we 'iemand' zeggen, bedoelen we natuurlijk ook kinderen! Ook zie je aan de gekleurde ring of je met kokend water te maken hebt: rood = heet!

©Quooker | Inga Powilleit

Energieverbruik en efficiëntie

Op het eerste gezicht lijkt het energieverslindend om continu water op 110°C te houden. Maar door de goede isolatie verbruikt het reservoir verrassend weinig stroom: gemiddeld zo'n 10 watt in stand-by. Daarmee is het systeem zuiniger dan het meerdere keren per dag aanzetten van een waterkoker, zeker in huishoudens waar veel gebruik wordt gemaakt van heet water. Ter vergelijking: een Quooker verbruikt in 170 minuten stand-by ongeveer evenveel energie als een waterkoker in 1 minuut. Het totale jaarverbruik ligt op ongeveer 511 kWh voor een gemiddeld gezin; naast het verbruik in stand-by moet je natuurlijk ook rekening houden met de stroom die nodig is om steeds nieuw water op te warmen.

Bij sommige modellen kun je een Quooker ook combineren met een zogenaamde COMBI of COMBI+ boiler. Daarmee levert het systeem niet alleen kokend water, maar ook direct warm water voor bijvoorbeeld de keukenkraan. Dat voorkomt wachttijd en verspilling van water terwijl je wacht op warm water uit de cv-ketel.

Samenvattend

Een Quooker werkt op basis van een drukreservoir waarin water op 110°C wordt gehouden. Zodra je de kraan opent, ontsnapt de druk en krijg je direct kokend water. Dankzij goede isolatie is het energieverbruik laag. De bediening is kindveilig en de straal is verneveld om brandwonden te voorkomen. Met extra opties zoals de COMBI-boiler of de CUBE-unit kun je het systeem uitbreiden voor warm, gekoeld en bruisend water. Je hebt dus veel mogelijkheden; laat je daarom goed voorlichten in de winkel waar je een Quooker wilt kopen.

Misschien heb je het al gemerkt: je komt online steeds meer posts en reacties tegen die door kunstmatige intelligentie zijn gemaakt. Het aantal bots dat zich voordoet als gewone internetgebruikers lijkt verder toe te nemen. Stevenen we af op een internet dat, zonder dat we het doorhebben, wordt gedomineerd door AI-gegenereerde content?

Met de opkomst van generatieve AI werd het eind 2022 ineens veel makkelijker om een bot teksten en afbeeldingen te laten creëren alsof ze door een mens zijn gemaakt. Vooral nu we een paar jaar verder zijn en AI-modellen alsmaar beter lijken te worden, wordt het ook lastiger om te weten of een onlinefoto of -post door een mens of door een bot is gemaakt. Steeds meer internetgebruikers vrezen dat we op een punt komen dat er zó veel realistische AI-content online wordt geslingerd, dat posts, reacties, foto’s en video’s van menselijke gebruikers worden ondergesneeuwd door die van bots. Als dat scenario werkelijkheid wordt, is het internet dan nog wel bruikbaar?

Niet te bewijzen

Over de angst voor zo’n doemscenario wordt al lange tijd gediscussieerd, maar pas sinds kort begint dit idee populair te worden. Dat komt voornamelijk door de ‘Dead Internet Theory’. Die werd in 2021 bedacht door een internetforumgebruiker en stelt dat het internet al sinds 2016 hoofdzakelijk uit bots bestaat. “Deze theorie werd al snel een meme die zich over het hele internet verspreidde”, zegt Danny Lämmerhirt. Hij staat aan het hoofd van het Future Internet Lab van onderzoeksinstantie Waag Futurelab, dat zich bezighoudt met de toekomstige ontwikkeling van het internet.

Volgens hem is het dan ook geen wetenschappelijke theorie, aangezien de claim niet is te bewijzen. Dat beaamt Maarten Sukel, AI-ontwikkelaar en schrijver van het boek De AI-revolutie. “Het is erg lastig meetbaar, omdat de AI-modellen zo goed zijn geworden.” Toch vindt hij de theorie niet per se vergezocht. “Als je de logica volgt dat je een beperkt aantal mensen hebt op de wereld, maar in theorie een onbeperkt aantal bots online kunt loslaten, is de kans groot dat er op een gegeven moment zoveel bots zijn dat ze voornamelijk nog met elkaar praten.”

Wantrouw de babypauw

Er zijn in ieder geval aanwijzingen dat de AI-content toeneemt. Zo toont een onderzoek van Harvard aan dat de hoeveelheid kunstmatige media en hun zichtbaarheid op X in 2023 duidelijk is gegroeid. Daarnaast heeft Meta onlangs aangekondigd dat het vanaf 2025 meer AI-gegenereerde content op Facebook en Instagram wil plaatsen. Dit gebeurt onder meer door zelf een lading AI-profielen op de sociale media los te laten die met echte gebruikers moeten communiceren. De techreus hoopt dat zijn platformen daardoor ‘vermakelijker en aantrekkelijker’ worden, zodat mensen langer actief blijven op de sociale media.

Een door Meta gemaakt AI-account op Instagram.

Ook als je geen sociale media gebruikt, is de toename van online AI-content merkbaar. Zoek op Google Afbeeldingen maar eens naar ‘Baby Peacock’. Een groot deel van de foto’s die je daar ziet, is AI-gegenereerd. “Dat komt doordat de echte babypauw nogal lelijk is”, legt Sukel uit. “Er worden daardoor amper foto’s van gemaakt en dus zijn plaatjes van een babypauw vaak nep.” Dit is nu nog een uitzonderingsgeval, maar geeft wel aan dat AI al vrijwel overal op het internet zijn sporen nalaat.

©Abdallah - stock.adobe.com

Deze babypauw is net zo schattig als dat hij nep is.

Beeld: Abdallah, stock.adobe.com.

Makkelijker catfishen

De toename van AI-gegenereerde content is volgens Lämmerhirt op zichzelf geen reden voor zorg. “Als je voor de lol een dom AI-plaatje online deelt, kan het heel onschuldig zijn. Het wordt pas een probleem als het misleidend wordt.” AI-bots worden daar volgens de deskundigen regelmatig voor ingezet, bijvoorbeeld op datingplatforms. Een gesprekspartner kan zomaar een bot zijn die je probeert op te lichten. “Die vraagt dan bijvoorbeeld met een of andere smoes of je geld kunt opsturen. Dat is wel heel kwalijk en iets waar je goed op moet letten.”

Bots op datingapps zijn geen nieuwe ontwikkeling, maar volgens de AI-ontwikkelaar wordt het probleem wel verergerd door generatieve AI. “Voorheen werden nepprofielen nog gemaakt op basis van echte foto’s. Als je toentertijd werd gecatfisht, kon je altijd nog opzoeken of de profielfoto ergens online te vinden was en op die manier achterhalen dat je met een oplichter aan het praten was. Inmiddels kan dat niet meer, omdat je gezichten gewoon kunt genereren.”

Kaas vastlijmen

Ook kunnen AI-bots worden gebruikt om politieke meningen van gebruikers te beïnvloeden, weet Robin Effing, AI- en socialmediadeskundige bij de Universiteit van Twente. “Veel partijen, waaronder regimes, hebben er belang bij om online discussies te verstoren. Eerder werden daar mensen uit landen als India voor betaald. Zij werden achter de computer gezet, maar het wordt steeds makkelijker om dat soort werk aan chatbots over te laten.” Zo bleek onlangs dat Rusland duizenden bots op sociale media als TikTok had losgelaten om de Roemeense verkiezingen te beïnvloeden.

Bots verspreiden overigens niet alleen schadelijke desinformatie in opdracht van kwaadwillenden. AI heeft van zichzelf al de neiging om onjuiste informatie te genereren. Lämmerhirt noemt als voorbeeld een incident waarbij Googles AI-zoekmachine een opvallend antwoord gaf op de vraag: ‘Hoe zorg je ervoor dat kaas niet van je pizza afvalt?’ Het advies? De kaas met lijm aan de pizzabodem vastplakken.

Waar dit antwoord vandaan kwam? Iemand plaatste dit advies als grap op een forum, waarna de bot het klakkeloos als serieuze tip overnam. “Dat is wel illustratief van wat er kan gebeuren als je AI ongecontroleerd zijn gang laat gaan.”

Kaas aan pizza vastlijmen? Prima idee, volgens Google.

Minder moderatie

Om de toestroom van AI-desinformatie in de kiem te smoren zijn er volgens de experts verschillende opties, al is geen van allen echt ideaal. AI-modellen kunnen bijvoorbeeld AI-content gaan voorzien van een onzichtbaar watermerk, zodat herkenningssoftware meteen ziet of een post van ChatGPT vandaan komt of een foto nep is. Het is alleen moeilijk om alle AI-modellen – waar er duizenden van zijn – te dwingen om watermerken te gaan gebruiken. “Momenteel is er ook geen trend dat dit uit eigen beweging gedaan wordt”, vertelt Lämmerhirt. Daarnaast kunnen zulke watermerken momenteel nog eenvoudig worden omzeild. Effing: “Er zijn veel maskeringstechnieken om AI-content te verbergen. ChatGPT-teksten kun je bijvoorbeeld in een algoritme gooien dat bepaalde tekens verwisselt, zoals de hoofdletter i met de kleine l. Mensen zullen het verschil niet zien, maar detectiesoftware kun je zo om de tuin leiden.”

Volgens Lämmerhirt is strengere moderatie een betere optie. Techplatformen moeten dan zelf actief (AI-gegenereerde) desinformatie opsporen en verwijderen, misschien ook wel met behulp van AI-systemen. “We zien alleen dat X en sinds kort ook Meta steeds minder modereren”, vervolgt de Waag-onderzoeker. In plaats daarvan willen ze leunen op een systeem waarbij gebruikers zelf misleidende content van een ‘fact check-label’ kunnen voorzien. “Dat is een slechte aanpak, want dat laat zien dat deze bedrijven zelf geen keuzes meer willen maken en hun rol van platformbeheerder niet serieus nemen.”

AI-detectiesoftware is nog verre van betrouwbaar. De tekst in deze afbeelding is volledig door AI geschreven, maar de software denkt daar anders over.

China-model

Nog een andere oplossing zou zijn om gebruikers zich te laten verifiëren voordat ze een account aan mogen maken, om te voorkomen dat ze meerdere ‘sock puppet-profielen’ kunnen beheren. Op sommige platformen, zoals chatdienst Signal, gebeurt dat al met een telefoonnummercontrole. Dat is volgens Sukel een redelijk betrouwbare manier om te controleren of je gebruikers echt zijn, maar waterdicht is het niet. Je kunt namelijk ook een prepaid simkaart kopen en daar een bot aan koppelen. Een zogeheten China-model is volgens Effing een grondigere methode. “Dan moet je bijvoorbeeld naar het gemeentehuis met je paspoort voordat je een account krijgt. Dan ben je van heel veel problemen af. Alleen dat leidt tot massasurveillance en dat is ook niet gewenst.”

Op Signal moet je je telefoonnummer verifiëren voordat je een account krijgt.

Blijf op je hoede

Kortom, een écht goede methode om schadelijke AI-content en -bots te weren is er nog niet. Nóg niet inderdaad, want de deskundigen hebben er vertrouwen in dat de huidige uitdagingen met AI op te lossen zijn. Zo denkt Sukel dat onderzoekers vroeg of laat een manier verzinnen om AI-gegenereerde desinformatie betrouwbaar weg te filteren. “In het verleden is dat ook altijd gelukt, bijvoorbeeld met e-mail”, zegt de AI-ontwikkelaar. “Daar werd steeds meer spam verstuurd, maar toen kwamen er robuuste spamfilters en is dat probleem in zekere zin opgelost.”

Spamfilters voor e-mails doen hun werk goed; krijgen we in de toekomst iets soortgelijks voor AI-content?

Tot het zover is, moeten we ermee leven dat we het internet delen met veelal onzichtbare en onbetrouwbare bots. Effing raadt daarom aan om altijd goed op je hoede te blijven. “Ik denk dat het heel gezond is om je bij elke reactie op internet als eerste af te vragen: hoe groot is de kans dat dit door een reguliere burger geschreven is? Je kunt er momenteel van uitgaan dat de meerderheid van de user-generated content online niet door gewone mensen is geschreven, maar ofwel door ingehuurde mensen of door een bot.”

Volgens Sukel moet je vooral bij gebruikersrecensies goed op je tellen passen. “Het is natuurlijk heel makkelijk om tegen een AI-bot te zeggen: schrijf 500.000 negatieve recensies over mijn concurrent en evenveel positieve over mijn eigen toko. Je kunt niet meer blind vertrouwen op platformen als Tripadvisor.”

Lämmerhirt ziet dat gebruikers langzamerhand beter worden in het herkennen van bots. “Er zijn onderzoeken die aantonen dat mensen hun onlinegedrag aanpassen. Ze ontwikkelen strategieën om nepaccounts te identificeren en vermijden deze accounts vervolgens. Hier valt nog wel veel winst te behalen. Ik denk dus dat het belangrijk is dat we ervoor zorgen dat mensen nog kritischer worden op de oorsprong van online content.”

“Als je op een platform zit met veel AI-onzin waar je niet blij van wordt, ga dan lekker weg”, adviseert Sukel tot slot. “Jij bent het product. Als er genoeg mensen weggaan, wordt dat platform gedwongen om zich te verbeteren. Je hoeft het niet zomaar te accepteren.”

Gebruikersrecensies op Tripadvisor: zijn ze nog te vertrouwen?