Toen Apple de iPhone X uitbracht, ging dat gepaard met een grootse stap voorwaarts. De verwachtingen voor de tiende Apple Watch lagen daarom hoog, vooral toen er geruchten opdoken over een compleet nieuw ontwerp. De werkelijkheid blijkt uiteindelijk minder revolutionair: dit is hetzelfde horloge dat we al jaren kennen, maar dan groter, dunner en met vooral één belangrijke nieuwe functie.

De Apple Watch is qua design misschien wel Apples meest eenduidige apparaat ooit. Al sinds de eerste editie in 2014 heeft het horloge hetzelfde ontwerp, met zijn gebolde zijkanten en zwarte, vierkante oled-scherm in het midden. Ja, de smartwatch heeft met de jaren kleinere randen en een groter display gekregen, maar jaar op jaar waren het kleine aanpassingen op basis van het jaar ervoor.

Bij de presentatie van de Series 10 sprak Apple over een 'compleet nieuw design', maar eigenlijk herhaalt het bedrijf hier zijn strategie van de afgelopen tien jaar. Het enige echt grote verschil zit eigenlijk in de omvang. Het scherm is qua grootte nu vergelijkbaar met de Apple Watch Ultra, waardoor je meer informatie kunt aflezen. Bij dagelijks gebruik merkten we daar alleen wat van in de Workout-app, die tijdens het sporten één regel aan extra informatie laat zien.

Daarnaast kun je ook het ingebouwde toetsenbord beter bedienen op het schermpje, hoewel je daar beperkt bent tot de Engelse taaloptie. Apple gebruikt een vorm van AI om te voorspellen wat je schrijft en om foutieve inputs te voorkomen, iets dat in het Nederlands nog niet werkt.

©Bastiaan Vroegop

Dunner, maar toch lomp

Het horloge is ook dunner. Ergens is dat logisch: techbedrijven zoals Apple proberen continu hun gadgets dunner en compacter te maken. Maar in combinatie met het nu grotere display voelt het ook wat vreemd. Een dun horloge voelt logisch in een minimalistisch ontwerp, maar deze Watch is naast dun op een andere manier weer veel groter geworden. Onder de streep voelt het horloge ondanks zijn beperkte dikte hierdoor wat lomp aan.

Het ingebouwde scherm gebruikt een nieuw type oled-scherm dat beter vanuit zijwaartse hoeken afgelezen kan worden - iets dat bij dagelijks gebruik werkelijk een meerwaarde heeft. Het is makkelijker om vanuit je ooghoek een binnenkomend berichtje te lezen, zonder dat je daar het horloge helemaal jouw kant op moet draaien. Ook is de tijd vanuit meer hoeken beter leesbaar, iets dat toch wel essentieel voelt op een horloge.

De smartwatch heeft nieuwe wijzerplaten om gebruik te maken van het grotere scherm, waarbij cijfers en foto's zo breed mogelijk worden afgebeeld om nadruk te leggen op de dunnere schermranden. De nieuwe wijzerplaat Reflecties beweegt zijn achtergrond mee met de bewegingen van je pols, waardoor het lijkt alsof je naar een glinsterend analoog horloge kijkt. Erg trippy.

©Bastiaan Vroegop

Slaapapneu

En dan is er de belangrijkste nieuwe gezondheidsfunctie: de herkenning van slaapapneu. Sensoren in de Apple Watch Series 10 kunnen via een algoritme detecteren of je tijdens je nachtrust symptomen van slaapapneu hebt en wellicht even met de huisarts moet afspreken. Tijdens de presentatie benadrukte Apple het belang hiervan: het gros van de getroffenen zou namelijk helemaal niet weten van hun apneu-problemen, omdat het tijdens het slapen gebeurt. Door een horloge te dragen zou je weleens kunnen ontdekken of jij één van deze onwetende getroffenen bent.

Of dat goed werkt is lastig testen zonder zelf toevallig slaapapneu te hebben, wat niet het geval was. Wel kunnen we benadrukken dat de snellere oplaadtijd het makkelijker maakt om het horloge 's nachts te dragen. Apple belooft tachtig procent lading na een kwartier op de oplader, wat ook ruwweg aansluit op onze ervaringen. We lieten het horloge tijdens het douchen en aankleden opladen, waarna er weer voor zo'n 24 uur aan accutijd in zat. Door even snel op te laden red je het dus al snel tot de volgende dag.

©Bastiaan Vroegop

Keuzestress

Daar komt bij dat de Series 10 de line-up ietwat vertroebelt. Vroeger was de keuze snel gemaakt: je haalde een Apple Watch SE als je een budgetmodel zocht en een Series als je een middenmoter wilde, of je investeerde in een Ultra bij gebruik van extreme sporten. Daarbij was de SE de kleinste en de Ultra het grootste model.

Het scherm van de Series 10 is echter pakweg net zo groot als bij de Ultra 2. Daarnaast kun je het nieuwe horloge ook kopen met een titanium-behuizing, waarbij de prijs omhoogschiet van 449 naar 799 euro – slechts honderd euro goedkoper dan de Ultra 2. Ga je dan voor het wat lompere Ultra-ontwerp met een langere accuduur en extra actieknop, of toch voor de dunnere Series 10? de keuze is lastiger dan voorheen.

©Bastiaan Vroegop

Conclusie

De Series 10 is een wat timide update voor de Apple Watch geworden. Het horloge is iets groter en dunner, maar in grote lijnen ruwweg hetzelfde als zijn voorgangers. De detectie van slaapapneu is veelbelovend, maar het is tegelijkertijd een erg specifieke functie waar je niet direct een horloge voor zult kopen. Wij zouden de Series 10 alleen halen als je echt toe bent aan een nieuwe smartwatch en binnen het ecosysteem van Apple wilt blijven.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.