Als je last hebt van een infectie of virus kun je koorts krijgen. Een koorts-temperatuur wil zeggen dat je lichaamstemperatuur boven de 38°C komt. Wanneer je lichaamstemperatuur hoger is dan 37,5 graden, maar onder de 38 graden blijft, spreken we van verhoging. Bij een flinke infectie kan je lichaamstemperatuur zelfs oplopen tot 40 °C. Bij een hogere temperatuur kunnen er meer afweerstoffen gemaakt worden. Zo kan het lichaam het virus of de bacterie beter onschadelijk maken. Koorts is dus een goede reactie van je lichaam.

Er zijn verschillende manieren om een temperatuurmeting te doen (of koorts opnemen, zoals veel mensen zeggen). Natuurlijk kun je met een hand tegen je voorhoofd constateren dat je heel warm bent, maar dat is niet erg nauwkeurig. Als je een arts belt met koortsklachten zal deze altijd willen weten hoeveel graden koorts je hebt. Ook is je lichaamstemperatuur meten handig om het verloop van de koorts bij te houden. Een goede koortsthermometer kan zeer nauwkeurig je temperatuur meten, sommige exemplaren kunnen zelfs tot op 0,1°C nauwkeurig de graden meten.

Verschillende manieren van temperatuur meten

Tot voor kort waren er vier manieren van temperatuur opnemen. Met een klassieke kwikthermometer of een digitale variant daarvan kon je de temperatuur meten via de mond, de temperatuur meten onder de oksel, de temperatuur meten onder de tong en natuurlijk rectaal, dat wil zeggen tussen de billen. Met nieuwe technieken, waaronder infrarood, is het ook mogelijk om de temperatuur op te nemen in het oor of op het voorhoofd. Dat gaat razendsnel, binnen enkele seconden, en is vooral fijn voor kinderen. Weinig kindjes vinden het leuk om een thermometer in hun kont te krijgen. Voor baby’s zijn er tegenwoordig speenthermometers verkrijgbaar.

Wat is de betrouwbaarste manier van temperatuur meten?

Op de vraag ‘welke thermometer is het meest betrouwbaar’ geven artsen een eenduidig antwoord. Zij raden aan om de koorts rectaal, dus via de anus, te meten. Dit wordt medisch gezien als de meest betrouwbare manier om de temperatuur vast te stellen. Er wordt ook vaak gevraagd of een oorthermometer betrouwbaar is. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat koorts meten met een oorthermometer niet altijd goed gaat. De temperatuur kan tot wel een hele graad kan verschillen met een meting va de anus.

De via het oor gemeten temperatuur is vaker lager dan de werkelijke temperatuur. Dat kan net het verschil zijn tussen koorts of verhoging. Oormetingen zijn iets minder betrouwbaar dan rectale metingen omdat er oorsmeer in de weg kan zitten of de sensor soms niet goed op het trommelvlies gericht is. Dit kun je ondervangen door de oren goed schoon te houden en de oorschelp iets omhoog te trekken, zodat je het tuitje van de thermometer goed op het trommelvlies kunt richten. Ook de omgevingstemperatuur kan van invloed zijn op een meting in het oor. Daarnaast is een oor waar je op gelegen hebt altijd warmer dan het andere oor. Waarom maken veel (huis) artsen dan toch gebruik van een oorthermometer? Ze doen dit om dat dit een snelle en hygiënische manier is om te temperatuur te meten. Zeker bij kinderen is dit een groot voordeel.

Vraag je je af ‘is een voorhoofdthermometer betrouwbaar’, dan is ook hier het antwoord dat een rectale meting altijd betrouwbaarder is. Bij een voorhoofdthermometer speelt de omgevingstemperatuur een grote rol. Maar het gebruiksgemak en comfort van een voorhoofdthermometer kan een reden zijn om toch voor een dergelijke thermometer te kiezen.

Toe aan een nieuwe? Bekijk alle thermometers op Kieskeurig.nl

Bekijk nu!

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!