ID.nl logo
Warmtepompen: monoblock, hydrosplit of split - dit zijn de verschillen
Energie

Warmtepompen: monoblock, hydrosplit of split - dit zijn de verschillen

Warmtepompen zijn er in verschillende soorten en maten. De meeste warmtepompen bestaan uit een binnenunit en een buitenunit. In dit artikel gaan we dieper in op de verschillende typen buitenunits. De meeste buitenunits zijn een zogeheten monoblock of split. Wat is het verschil tussen beide typen en wanneer kies je voor de een of voor de ander? Is er iets te kiezen? We leggen het uit!

In samenwerking met LG

Uitzonderingen

Laten we voordat we dieper ingaan op de monoblock en de split eerst nog even kijken naar het totaalplaatje. Feit is dat niet iedere warmtepomp een buitenunit heeft; er zijn twee typen warmtepompen die géén buitenunit hebben. Dit zijn de bodemwarmtepomp en de ventilatieluchtwarmtepomp:

·         Een bodemwarmtepomp haalt warmte uit de bodem. Er wordt een bodembron aangelegd door leidingen te boren in de ondergrond van jouw tuin. Doordat dit hele systeem zich ondergronds bevindt, staat of hangt er geen zichtbaar apparaat in je tuin. Geen buitenunit dus.

·         Luchtwarmtepompen halen warmte uit ofwel de buitenlucht, ofwel de ventilatielucht in jouw woning. Bij de laatste optie is er óók geen buitenunit. Een ventilatiewarmtepomp haalt zijn warmte uit de aanwezige lucht in de woning en hoeft dus geen lucht van buiten de woning aan te trekken . Daarom is er geen buitenunit nodig.

Monoblock warmtepomp van LG

Twee smaken: split en monoblock

De bodemwarmtepomp en de ventilatiewarmtepomp vormen samen maar een klein deel van de warmtepompen in Nederland, omdat ze niet altijd toepasbaar of te kostbaar zijn. De meest voorkomende optie is daarom de luchtwaterwarmtepomp mét een buitenunit. Daarin kennen we dus twee smaken: de split en de monoblock.

 De split-buitenunit wordt in Nederland het meest geplaatst. Deze buitenunit is bij lagere vermogens qua afmetingen gelijk aan de bekendere airco-buitenunit (zo’n 110 centimeter breed, 50 centimeter diep en 75 centimeter hoog). Split-buitenunits worden in de regel geplaatst op een garagedak, in de tuin of ze worden aan de gevel gehangen. Leidingen verbinden de buitenunit met de unit in de woning. Het koelcircuit wordt verdeeld over de binnen- en buitenunit van de warmtepomp en er loopt een koudemiddel door de leidingen.

Hierin zit het belangrijkste verschil met de monoblock. Bij een monoblock-warmtepomp, zoals de LG Therma V Monobloc, zit het volledige koelcircuit van de warmtepomp in de buitenunit en lopen de leidingen met warm water van buiten naar binnen. Omdat het volledige koelcircuit in de buitenunit zit, is de buitenunit groter en zwaarder dan die van de split buitenunit. Binnen is daardoor minder ruimte nodig. In de regel zijn monoblocks zwaarder, en dus minder geschikt om aan een gevel te monteren.

Split warmtepomp van LG

Welke type kiezen?

De keuze voor een split of monoblock wordt vaak ingegeven door de beschikbare ruimte binnen en buiten het huis. Heb je binnen weinig ruimte, dan is het logischer te kiezen voor een monoblock-oplossing. Kun je daarentegen buiten alleen een buitenunit plaatsen door hem op te hangen aan de gevel, dan zul je eerder kiezen voor een split-systeem.

Wat ook een rol speelt is de bevoegdheid van de installateur: iedere installateur mag een monoblock-warmtepomp plaatsen, maar voor het aansluiten van een split-warmtepomp heeft een installateur een zogeheten F-gassen-certificering nodig. Heeft een installateur deze niet, dan zal hij altijd kiezen voor een monoblock-oplossing. Omdat bij een monoblock het hele koelcircuit in de buitenunit zit, blijft het koudemiddel ook in de buitenunit, waardoor de verbinding met de binnenunit eenvoudiger is. Hoewel de prestaties meestal vergelijkbaar zijn, is een monoblock meestal iets duurder in aanschaf. Monoblocks zijn daarentegen wel eenvoudiger aan te sluiten, waardoor de installatiekosten iets lager liggen. 

Hydrosplit-systeem

LG biedt, naast monoblock en split, nog een derde mogelijkheid aan: het zogeheten hydrosplit-systeem. Een hydrosplit-warmtepompsysteem werkt op dezelfde manier als een splitsysteem. Het grote verschil is echter dat in plaats van koelmiddel-leidingen tussen de binnen- en buitenunits zoals bij een split-systeem, een hydrosplit waterleidingen gebruikt. Het gebruik van water voor verwarming zorgt voor een veiligere woonomgeving, omdat het risico dat er koelmiddel in het interieur van een huis lekt, wordt geëlimineerd. Er zijn verschillende opties voor binnenunits beschikbaar voor hydrosplit-systemen, zoals wandmodellen en IWT-units (all-in-one-modellen met een geïntegreerde buffer voor tapwater). All-in-one-modellen zijn overigens ook geschikt voor split-systemen.

Benieuwd naar alle warmtepompen van LG?

Bekijk ze hier
Hydrosplit warmtepomp van LG
▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.