Heb je een warmtepomp maar wil je nog verder verduurzamen? Als je er de ruimte voor hebt, kun je een buffervat plaatsen. Met zo’n opslagtank haal je vaak meer rendement uit de warmtepomp. Bovendien kun je zo’n buffer inzetten om verschillende warmtebronnen zoals zonnecollectoren en de warmtepomp naadloos te laten samenwerken.

Om het rendement van de warmtepomp te verbeteren, adviseert de technicus vaak om een buffervat te plaatsen. Dit is een voorraadvat dat tussen de warmtepomp en het verwarmingssysteem wordt geïnstalleerd en waarin het teveel aan energie wordt opgeslagen in de vorm van warm water. Op het moment dat je opnieuw warmte nodig hebt, wordt de energie van dit buffervat aangesproken. Zo’n buffervat is goed geïsoleerd en kan gemakkelijk 2 tot 3 dagen de warmte vasthouden. Het kan zelfs langer, maar dit is afhankelijk van hoe goed het voorraadvat is geïsoleerd.

Warmteopslag

Zo’n buffervat bestaat in verschillende volumes tot 2000 liter. Je kunt een buffervat vergelijken met een batterij die energie opslaat voor wanneer je die nodig hebt. Op die manier kun je bijvoorbeeld als je thuiskomt de warmte naar een bepaalde kamer van het huis laten stromen door de thermostaat in die ene kamer aan te passen. Deze extra energie wordt dan vanuit de buffer verzonden in plaats van dat de warmtepomp alle kamers in het huis moet opwarmen.

©Vaillant

Hoger rendement en langere levensduur

Een buffervat heeft belangrijke voordelen. Het verhoogt het rendement van de warmtepomp, omdat je er warmte mee opslaat om die te herverdelen naar verschillende toestellen.

Daarbij kan de compressor van de warmtepomp langer aan één stuk doordraaien. De levensduur van de compressor wordt niet zozeer bepaald door het aantal draaiuren, maar door het aantal starts en stops. Een buffer beperkt de cyclus van de warmtepomp omdat hij minder aan en uit moet springen (het zogeheten pendelen). Omdat een buffervat het pendelen vermindert, stijgt de levensduur van de warmtepomp.

Het feit dat de compressor langer aan een stuk kan doordraaien, verhoogt tegelijk de prestatiecoëficient (COP), want iedere start zorgt voor een piek in het stroomverbruik (meer over COP lees je in ons artikel Wat kost een warmtepomp en (vooral) wat bespaar je ermee? Bovendien kun je dankzij het buffervat de warmtepomp vaker tijdens de daluren gebruiken, zodat je profiteert van het goedkoper elektriciteitstarief.

©Remeha

Buffervat als energie-hub voor verschillende warmtebronnen

Wil je het pand met verschillende warmtebronnen verwarmen dan kun je een buffervat gebruiken om duurzame energie op te slaan van die verschillende bronnen. Het buffervat wordt dan de warmte-hub. Laten we het voorbeeld nemen van iemand die een warmtepomp samen met zonnecollectoren heeft geïnstalleerd, en misschien is er ook nog een pelletkachel. Om misverstanden te vermijden: met zonnecollectoren bedoelen we thermische zonnepanelen die warmte opslaan en niet de fotovoltaïsche zonnepanelen die gebruikt worden om elektriciteit te produceren.

Het probleem van deze verschillende warmtebronnen is dat de opwekking van de energie niet altijd aansluit bij het moment van de energievraag. Bij een gemiddeld gezin is de energievraag ’s avonds het grootst, terwijl de energieproductie van zonnecollectoren overdag gebeurt. Met een buffervat kun je de energie die overdag werd opgewekt door de thermische zonnepanelen. Die warmte kun je dan ’s avonds gebruiken en hiermee beperk je het gebruik van andere energiebronnen.

60°C is bacterievrij

Natuurlijk kun je dit opgewarmd water om hygiënische redenen niet rechtstreeks gebruiken voor warm tapwater. Er bestaan ook hygiëne buffervaten die water op een veilige manier opwarmen tot 60°. Deze temperatuur is belangrijk omdat bacteriën houden van temperaturen tussen 20°C en 50°C - dat is de temperatuur voor cv-water of vloerverwarming. Vanaf 60°C kunnen bacteriën niet overleven. In zo’n hygiëne buffervat stroomt het tapwater door een spiraal van roestvrij staal waardoor het geschikt is voor tapwater.

Hoe groot moet een buffervat zijn?

Hoe groot moet de buffertank zijn? De vuistregel is dat er ongeveer 15 liter nodig is per kilowatt warmtepompcapaciteit. Voor een gemiddeld huis met drie slaapkamers wordt meestal een warmtepomp van 10 kW gebruikt. Hier heb je dus een buffertank van 150 liter nodig. Die heeft een volume van 120 cm hoog en 55 cm diameter. Hij weegt 33 kg als hij leeg is en 185 kg als hij vol is. Een buffervat van 100 liter kost ongeveer 780 euro, buffervaten van 180 liter kosten tussen 785 en 1360 euro. Hoe meer volume, hoe hoger de prijs.

Is een buffervat altijd nodig en heeft een buffervat ook nadelen?

Hoe zit het met de nadelen? Een buffervat is alweer een extra investering. Bovendien heeft niet iedereen zomaar de ruimte in huis voor zo’n buffervat, zeker niet als het gaat om de grotere modellen. Daarom kunnen bepaalde types buiten worden geplaatst. En er bestaan zelfs exemplaren die gemaakt zijn om in te graven in de tuin.

Een buffervat in combinatie met een warmtepomp kan het rendement verbeteren, maar als de warmtepomp al een hoog rendement heeft, dan is een buffervat eigenlijk niet nodig. Tenzij je de buffer wilt aansluiten op een warmtepomp en op zonnecollectoren. Bij warmtepompen die hun vermogen voortdurend aanpassen aan de vraag, de zogeheten modulerende warmtepompen, heb je in principe ook geen buffertank nodig. Ze werken in stilte op de achtergrond en als je besluit om de verwarming in een bepaalde kamer aan te zetten of om de temperatuur te verhogen, dan zal het vermogen van deze modulerende warmtepomp automatisch toenemen om aan de nieuwe vraag te voldoen.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.