De meeste woningen hebben centrale verwarming met radiatoren. Toch zijn veel van die installaties niet optimaal ingesteld, waardoor sommige radiatoren onnodig veel warmte afgeven. Dat kun je regelen met radiatorkranen, en vaak nog beter met thermostatische radiatorkranen. Wat is het verschil, hoe werken ze en wanneer kies je beter de ene of de andere?

De gewone radiatorknop 

Een gewone, ouderwetse radiatorkraan draai je open of dicht. Door eraan te draaien wijzig je de opening in de kraan die minder of meer warm water in de radiator laat stromen. Heb je de kraan helemaal opengedraaid en is het warm genoeg in de kamer, dan moet je de radiatorkraan weer dichtdraaien om de aanvoer van warm water te verminderen of om die te stoppen. Zo’n simpele radiatorkraan is niet gevoelig voor de omgevingstemperatuur in de kamer.

De thermostatische radiatorkraan 

In tegenstelling tot de gewone radiatorknop zijn thermostatische radiatorkranen zelfregulerend. De kraan zal aan de hand van de instelling die je hebt gemaakt de luchttemperatuur meten en de stroom warm water aanpassen die de radiator in komt. Wanneer de ingestelde kamertemperatuur is bereikt, zal het ingebouwde mechanisme de kraan sluiten. Zo'n thermostatische kraan zorgt dus dat het niet te warm of te koud wordt. 

De cijfers slaan op de kamertemperatuur 

Een thermostaatkraan heeft cijfers van 1 tot en met 5. Daarover bestaat een misvatting. Veel mensen gaan ervan uit dat de cijfers betrekking hebben op de radiator. Dat is niet zo. Deze cijfers verwijzen naar de temperatuur in de kamer, niet naar de temperatuur van de radiator. Je kunt uitgaan van onderstaande waarden, maar je moet dat uiteraard nog zelf dubbelchecken.

🔥 0 = Uit, * = 7°C, 1 = 10°C, 2 = 15°C, 3 = 20°C, 4 = 25°C, 5 = 30°C

Stand nummer 3 kan in de ene kamer overeenkomen met 20°C, maar dat betekent niet dat dezelfde stand in een andere kamer ook overeenkomt met 20°C. De overeenkomst van de nummers en de binnentemperatuur is afhankelijk van verschillende aspecten in de kamer. Je moet het dus zelf uitzoeken en een beetje experimenteren voordat je de gewenste temperatuur per kamer hebt gevonden. 

©alexlmx

Sterretje en zonnetje

Wanneer je een kamer niet gebruikt, draai je de radiatorkraan helemaal dicht, dus met de wijzers van de klok mee. Meestal zit er op zo’n kraan een pictogram van een sneeuwvlokje of een sterretje. Dat is de stand waarmee je vorstschade voorkomt. Dat is bedoeld voor als je 's winters langere tijd van huis bent. Hierdoor zullen de radiatoren opwarmen als de temperatuur onder de 7°C zakt.

Soms zie je ook een zonnetje. Deze stand zorgt ervoor dat het binnen ongeveer 20°C wordt. Bij enkele modellen zit er ook een afneembaar schuifje op de thermostaatkraan. Dat is een blokkeerschuifje om te voorkomen dat iemand per ongeluk de instelling wijzigt. 

Thermostatische kraan én kamerthermostaat?

Vaak zie je dat mensen thermostatische radiatorkranen hebben geïnstalleerd in de woonkamer waar ook de thermostaatklok hangt. Eigenlijk heb je dan twee regelsystemen die elkaar kunnen tegenwerken. In dat geval kun je het best de thermostaatkranen in de woonkamer helemaal openzetten en regel je de binnentemperatuur met de thermostaatklok.

Stel dat je de thermostaatkranen in de woonkamer zou instellen op 18°C en de kamerthermostaat op 20°C. In dat geval zal de kamerthermostaat aan de cv-ketel vragen om warmte te blijven produceren die niet kan worden afgeleverd, want het zal 18°C in de woonkamer blijven. Soms is er nog een andere warmtebron in de kamer, bijvoorbeeld een houtkachel of open haard. Als in die ruimte ook het thermostaatkastje hangt, dan heeft dat invloed op de centrale verwarming. Door de warmte van de haard zal de thermostaat afslaan, waardoor het in de andere kamers mogelijk frisser wordt. 

©Olivier Le Moal

Vervang een radiatorknop door een thermostatische kraan

©NESTOR BANDRIVSKYY

Op de juiste manier gebruiken

Gebruik thermostatische kranen op de juiste manier om te besparen. Staat de thermostatische kraan op 2 en vind je het te koud, draai hem dan niet op 5 met de bedoeling om de kamer sneller op te warmen. Je wint op die manier geen snelheid. Als je de kraan op 5 instelt, zeg je eigenlijk dat hij warm water in de radiator moet toelaten tot de kamer een heel hoge temperatuur (ongeveer 30°C) heeft bereikt. Je kunt beter de kraan op 3 draaien en gewoon afwachten. Het voortdurend wijzigen van de thermostatische kranen is niet verstandig en zorgt ervoor dat je meer verbruikt dan nodig. 

Voor- en nadelen thermostaatkranen

Goedkope en zinvolle investering

Met thermostatische radiatorkranen bespaar je sowieso op de energierekening. Je kunt verwarmingszones in de woning creëren waarbij iedere radiator in zo’n zone een thermostatische kraan heeft. Een standaard thermostatische radiatorkraan kost in totaal tussen de € 10 en € 20. Voor een manuele thermostaatkraan met digitale tijdregelaar moet je rekenen op een prijs van € 25 tot € 35 euro. Er zijn ook slimme thermostaatkranen die werken op wifi zodat je ze met de smartphone kunt bedienen. Die kosten € 25 à  € 50. 

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!