Je bent een white-hat hacker en hebt een zero-day gevonden in de software van een groot techbedrijf als Google of Facebook. Wat kun je daarvoor vragen? PCM duikt in verscheidene bugbounty-programma's.

Software is altijd lek. Het is een illusie dat je als bedrijf een besturingssysteem of programma kunt maken zonder gaten, maar hoe je daarmee omgaat is een andere vraag. Het is een probleem dat steeds dringender om een oplossing vraagt, maar een eenduidig antwoord is er niet.

Wat een zero-day is

Een gat in software dat door de fabrikant nog niet is ontdekt, heet een ‘zero-day’, iets dat ‘pas 0 dagen’ bekend is bij de softwareleverancier. Zero-days moeten zo snel mogelijk worden opgelost, want iedereen die de software gebruikt zonder een patch is potentieel kwetsbaar voor hackers. Daarbij draait het er echter wel om wie er allemaal weet van een lek, en wat daarmee gedaan wordt.

Inmiddels erkennen de meeste bedrijven wel dat hun software niet perfect is. In plaats van dat onder het tapijt te schuiven is het beter daar verantwoord mee om te gaan. Een aantal jaar geleden kwamen de eerste grote softwarebedrijven dan ook met bug-bountyprogramma’s, die inmiddels zo ingeburgerd zijn dat ieder serieus bedrijf er wel eentje heeft.

Bug bounty

Een bug bounty-programma is de openbare jacht naar lekken in software. In plaats van hopen dat niemand ze vindt, zetten veel bedrijven een eigen programma op om hackers aan te moedigen actief te gaan zoeken naar zwakke plekken in programma’s, websites of servers.

Menig bedrijf heeft nu hele divisies opgezet om datalekken te vinden

Op die manier worden hackers gestimuleerd zelf actief op zoek te gaan naar lekken en om daar op een verantwoordelijke manier mee om te gaan. Bij veel bedrijven gebeurt dat op de achtergrond. Het bug-bountybeleid zit ergens verstopt op de site, alleen te vinden voor wie er specifiek naar zoekt op Google.

Er zijn echter ook genoeg bedrijven te vinden die het anders doen. Neem Google, of Facebook. Die hebben namelijk hele divisies opgezet voor het vinden van datalekken. Facebook staat erom bekend cryptoparties te houden, feestelijke avonden waarin hackers bij elkaar komen om een avond lang firewalls door te breken, te pentesten en het systeem zoveel mogelijk kapot te maken. 

Verdienen aan zero-days

De ‘bounty’ in het programma verschilt van bedrijf tot bedrijf. Veel kleine bedrijven bieden bijvoorbeeld slechts een bedankje, een vermelding op de website met een uitleg van het lek en misschien een klein presentje zoals een powerbank of een usb-stick. 

Dat is voor veel ethische hackers ook genoeg. Whitehat-onderzoekers speuren naar zero-days voor de roem, niet voor het grote geld. Als zij dat willen verdienen, kunnen ze in dienst van bijvoorbeeld het Team High Tech Crime of bij multinationals als Shell veel sneller rijk worden. 

Deze praktijk verandert de laatste jaren echter wel, en dat levert inmiddels frictie op. Waarom zou je nog genoegen nemen met ‘erkenning’ als een miljardenbedrijf zoals Google, Facebook, of Apple beter wordt van jouw ontdekkingen? Steeds vaker vinden hackers dat een bedankje niet genoeg meer is.

Apple was het laatste bedrijf dat daarop insprong. Het programma bood gelijk één van de hoogste beloningen aan van alle bedrijven voor het melden van bugs. Onderzoekers kunnen tot wel 200.000 dollar verdienen met het programma – al zijn minder grote lekken een stuk minder waard.

Verschil in prijs

De prijs van een melding verschilt per bedrijf, maar ook per lek zelf. Daarbij wordt gekeken naar de ernst van het lek, wat je daarmee kunt doen, en hoeveel mensen er potentieel slachtoffer van worden. Ook de uitbetaling is vaak afhankelijk van hoe het lek wordt gepatcht - of juist niet.

Apple looft de hoogste beloning uit: 200.000 dollar

De kwartmiljoen dollar van Apple is bijvoorbeeld de hoogste prijs die het bedrijf betaalt voor een lek, maar dat is alleen voor een exploit waarmee je malafide applicaties kunt installeren. Vind je een lek waarmee je bijvoorbeeld ‘slechts’ malafide code kunt injecteren vanuit de kernel, dan krijg je 50,000 dollar.

De hoogte van de beloning heeft ook te maken met hoeveel mensen mogelijk geraakt worden door de bug. Zo is een lek in Windows meer waard dan een lek in macOS, en een exploit in Chrome meer dan een lek in Firefox. Je moet daarna ook kijken naar hoe makkelijk een lek is uit te buiten. Een lek in Flash is bijvoorbeeld makkelijker te vinden en daarom minder waard. Maar een lek in het zeer goed beveiligde iOS, daar zit wel veel geld in.

Bug bounty prijzen

Ter afronding en om een idee te geven over de bedragen waaraan je kunt denken bij enkele van de bekendste techfirma's, even een kort overzicht van de prijzen die gehanteerd worden.

De (dollar)prijzen verschillen in hoogte, afhankelijk van de ernst van het lek.

Adobe (Flash): 5000 - 30.000
macOS: 20.000 - 50.000
Android: 30.000 - 60.000
Word: 50.000 - 100.000
Windows: 60.000 - 120.000
Firefox: 60.000 - 150.000
Chrome: 80.000 - 200.000

De jaarwisseling 2025/2026 is het laatste keer dat we zelf vuurwerk mogen afsteken. Reken maar dat er dus heel wat siervuurwerk de lucht in gaat op oudejaarsavond! Natuurlijk wil je daar foto's van maken, maar het blijft lastig om dit spektakel goed vast te leggen met een telefoon. Vaak eindig je met bewogen strepen of een overbelichte waas op je scherm. Met de juiste voorbereiding en instellingen maak je dit jaar foto's die wél de moeite waard zijn om te bewaren.

Begin met een schone lens door er even een microvezeldoekje overheen te halen. Vette vingers veroorzaken namelijk vlekken waardoor het felle licht van het vuurwerk minder goed wordt vastgelegd. Controleer daarnaast of je nog voldoende opslagruimte vrij hebt op je toestel. Omdat je waarschijnlijk veel beelden achter elkaar schiet, loopt je geheugen sneller vol dan je denkt. Vergeet ook niet om je batterij volledig op te laden, want als het koud is, gaat de accu van je smartphone sneller leeg.  

Stabiliteit voor scherpe beelden

Lichtflitsen in het donker fotograferen vraagt om een langere sluitertijd. Hierdoor is elke kleine beweging van je handen direct zichtbaar als een onscherpe vlek. Gebruik bij voorkeur een klein statief of een smartphonehouder om je toestel stil te houden. Heb je die niet bij de hand? Leun dan tegen een muur of lantaarnpaal en houd je smartphone met beide handen stevig vast. Gebruik in geen geval de digitale zoom. Dit verlaagt de kwaliteit van je foto aanzienlijk en maakt de korreligheid alleen maar erger.

©ID.nl

Lichtsporen vastleggen met iPhone

Heb je een iPhone, dan is de functie Live Photos je beste vriend tijdens de jaarwisseling. Zorg dat het ronde icoontje voor Live Photos bovenin je camera-app geel gekleurd is. Nadat je de foto hebt gemaakt, open je deze in de Foto's-app. Tik linksboven op het woordje 'Live' en kies uit het menu voor 'Lange belichting'. Je telefoon voegt dan alle beelden uit de opname samen tot één foto. Hierdoor veranderen de losse lichtpuntjes in vloeiende, lichtgevende banen tegen een donkere lucht. Gebruik hierbij bij voorkeur een statief of zet je iPhone ergens stabiel neer. Wanneer je namelijk los uit de hand fotografeert, worden de bewegingen die je zelf maakt ook meegenomen, en dat kan zorgen voor een wazig eindresultaat.

De Pro-modus op Android gebruiken

Veel Android-telefoons hebben een Pro-modus waarmee je handmatig de sluitertijd aanpast. Open deze stand in je camera-app en zoek naar de letter 'S' (Sluitertijd). Voor vuurwerk werkt een sluitertijd tussen de twee en vier seconden vaak het best. Houd de ISO-waarde laag, bijvoorbeeld op 100, om ruis in de donkere delen te voorkomen. Omdat de sluiter nu langer openstaat, is een statief echt een vereiste. Je krijgt dan de bekende foto's waarbij je de hele weg van de vuurpijl als een lichtspoor ziet.

Timing en compositie bepalen

Het moment waarop je afdrukt is bepalend voor het eindresultaat. Werk je met een normale sluitertijd, dan is de burst-modus handig: houd de ontspanknop ingedrukt wanneer een pijl de lucht in gaat. Zo leg je de hele explosie vast en kies je achteraf de mooiste foto uit de reeks. Denk ook na over de compositie van je beeld. Een foto van alleen de lucht is vaak wat kaal. Probeer elementen uit de omgeving mee te nemen, zoals silhouetten van gebouwen of bomen. Dit geeft context en maakt het plaatje een stuk interessanter.

🎆 Snelle checklist 🎆

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇