ID.nl logo
GitHub-branches maken: zo werkt de staging area
© Reshift Digital
Huis

GitHub-branches maken: zo werkt de staging area

Bij het werken met Git moet je vooral wennen aan de zogeheten staging area, een soort tijdelijke opslag. Het is een krachtig hulpmiddel, maar ook lastig te doorgronden als je net begint. In deze workshop geven we tips hoe je dit optimaal benut. Wil je GitHub-branches maken, dan geven wij hier ook wat tips voor.

Bij Git zet je wijzigingen eerst in een zogeheten staging area, een soort tijdelijke opslag, voordat je met een zogenoemde commit de wijzigingen naar je repository overzet. Je kunt hier gemakkelijk in verdwalen. In deze workshop geven we belangrijke tips om het werken op de verschillende niveaus van Git wat comfortabeler te maken!

Overzicht niveaus

Bij het werken met Git is het handig om de onderstaande afbeelding met het overzicht als een soort cheatsheet te gebruiken. Het geeft de verschillende niveaus weer, te weten: je werkdirectory met je programmabestanden, de staging area van Git met tussentijdse wijzigingen, je lokale repository op het systeem en eventueel nog een remote repository zoals GitHub. Je ziet ook de belangrijkste opdrachten die je tussen die niveaus kunt geven. Zo zie je git add waarmee je een bepaald bestand naar de staging area kunt zetten. Met de vlag -u in git add -u hoef je geen bestandsnaam op te geven, maar worden in één handeling de wijzigingen in gevolgde bestanden naar de staging area gezet. En je ziet de opdracht git commit waarmee je wijzigingen doorzet van de staging area naar de lokale repository, waarna de staging area weer leeg is en je aan de volgende veranderingen kunt gaan werken.

©PXimport

Werken zonder staging area

Eventueel kun je zonder staging area werken als je die niet nodig denkt te hebben. Het werkt dan meer in lijn met Subversion (svn), een bekend alternatief voor Git. Je kunt namelijk, zoals je ook in het overzicht ziet, met één opdracht de beide opdrachten git add en git commit combineren in één opdracht waarmee je dus de staging area overslaat:

git commit -a

Je kunt hierbij ook een beschrijving toevoegen met:

git commit -am "Beschrijving van de aanpassing"

Het lukt overigens alleen voor bestanden die je al volgt, dus waar je eerder de opdracht git add hebt gegeven. Een enkele keer is dit handig, maar meestal zul je de staging area willen gebruiken.

©PXimport

Veranderingen bekijken

Tijdens het werken met Git komt de opdracht git status van pas, waarmee je kunt zien welke bestanden zijn veranderd in je werkdirectory ten opzichte van de staging area. Wil je precies zien welke veranderingen dat zijn, dan gebruik je git diff, eventueel gevolgd door de bestandsnaam. Een rode regel met minteken ervoor geeft aan dat die regel is verwijderd. Daaronder zie je dan in het groen de nieuwe regel met een plusteken ervoor. Wil je zien welke veranderingen je in de staging area hebt klaargezet, dan geef je de opdracht (eventueel gevolgd door een bestandsnaam):

git diff --staged

Wijzigingen ongedaan maken

Stel dat je een wijziging hebt gedaan aan bepaalde programmacode in de werkdirectory, maar je bent hier niet tevreden mee? Als voorbeeld hebben we enkele regels toegevoegd die de huidige datum en tijd op het scherm te tonen. Je ziet welke veranderingen er zijn ten opzichte van de versie in de staging area met de opdracht:

git diff demo.go

Deze opdracht laat in de output weer de toegevoegde regels in het groen zien en de verwijderde regels in het rood. Zoals je ook in het overzicht hierboven kunt zien, kun je de versie uit de staging area terugzetten met:

git checkout demo.go

De veranderingen zijn nu ongedaan gemaakt. Je kunt ook eerdere commits terugzetten (zie volgende twee paragrafen).

Eerdere commits

Om terug te gaan naar een van de eerdere commits, is het handig eerst een lijst met eerdere commits op te vragen. Daarna kun je eventueel vergelijkingen maken. Als voorbeeld hebben we de datum/tijdmelding weer toegevoegd aan de programmacode, eerst in het rfc850-formaat en daarna in het rfc3339-formaat. Beide veranderingen hebben we gecommit. Met git log kun je een lijst met alle historische commits opvragen. Dit kan eventueel in één regel per commit met:

git log --oneline

Je ziet hierbij dat een zogenoemde hash aan elke commit is toegekend als referentie en het eerste unieke gedeelte van die hash gaan we gebruiken. De laatste commit is altijd bekend onder de naam HEAD. Je kunt vergelijkingen maken tussen commits. Benoem dan de twee commits die je wil vergelijken door ofwel HEAD of de hash in te vullen, bijvoorbeeld:

git diff HEAD b9eebfe

©PXimport

Commit terugzetten

Om een commit terug te zetten, heb je meerdere opties. Zo kun je een reset-opdracht geven waar je dan (een deel van) de hash achter zet, bijvoorbeeld:

git reset --hard b9eebfe

Na deze opdracht bestaan de latere commits in feite niet meer, alsof ze nooit hebben plaatsgevonden. Ook ben je alle niet-toegevoegde veranderingen in je werkdirectory kwijt! Je kunt als veiliger alternatief een checkout-opdracht gebruiken met daarachter ofwel HEAD voor de laatste commit ofwel de hash voor een specifieke commit, bijvoorbeeld:

git checkout HEAD

Hierbij worden de bestanden in je werkdirectory aangepast naar de bewuste commit. Om eventueel weer terug naar de eerdere hoofdtak gebruik je:

git checkout master

Vertakkingen

De checkout die we hierboven noemden, kom je vooral tegen bij het werken met vertakkingen ofwel branches. Stel dat je de commit met hash b9eebfe de naam rfc850-branch wil geven, dan geef je de opdracht:

git checkout -b rfc850-branch b9eebfe

Hiermee wordt dankzij de optie -b automatisch de nieuwe branch rfc850-branch aangemaakt en wordt vervolgens de werkdirectory aangepast naar de bewuste commit met de hash b9eebfe. Je werkt dan in deze vertakking, waar je uiteraard ook weer commits kunt gaan maken. Zoals eerder gezegd, kun je eventueel weer terug naar de master, in feite de hoofdtak, met:

git checkout master

Om in het vervolg direct naar de vertakking rfc850-branch te gaan, gebruik je:

git checkout rfc850-branch

Zulke vertakkingen zul je vooral gebruiken om functies apart van de master uit te werken die je later eventueel weer toevoegt aan die master, ook wel ‘merge’ genoemd.

©PXimport

▼ Volgende artikel
Waar voor je geld: 5 robotstofzuigers voor een extra schone vloer
© ID.nl
Huis

Waar voor je geld: 5 robotstofzuigers voor een extra schone vloer

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.