Je laptop is handig, want het is een klein apparaat dat je overal mee naartoe kunt slepen. Helaas hebben de meeste laptops een interne grafische kaart die niet snel genoeg is voor de wat zwaardere grafische toepassingen zoals videobewerking of grafisch intensieve games. Een oplossing is om een externe gpu aan je pc te koppelen. In dit artikel vertellen we hoe dit werkt.

Tip 01: Waarom extern?

Je laptop heeft waarschijnlijk een lichte gpu (graphics processing unit, ook wel grafische kaart of videokaart genoemd), die niet teveel hitte produceert en voldoende in huis heeft voor het weergeven van video’s, spelen van games en het uitvoeren van alle dagelijkse taken. Maar als je zware programma’s gebruikt, vaak werkt met videobewerkingssoftware, of af en toe meerdere grote beeldschermen aan je systeem aansluit, zul je merken dat je ventilators voortdurend aan staan en je systeem langzamer aanvoelt. Allemaal tekenen dat de interne gpu te zwaar wordt belast. In je desktop-pc kun je in zo’n geval de interne gpu van je systeem upgraden, maar dat gaat doorgaans niet met laptops. Immers, in een desktop-pc kun je gewoon een tweede grafische kaart zetten door hem in een pci-express-sleuf te steken, maar bij een laptop is dit niet mogelijk. Het is wel mogelijk om je laptop (of desktop) te voorzien van een externe gpu. Deze kan de interne gpu uitschakelen of de lasten delen. In de meeste gevallen is een externe gpu zinvol als je een laptop als basissysteem gebruikt.

©PXimport

Tip 02: Werking externe gpu

Het principe van een externe gpu is heel simpel, je neemt een losse videokaart, bouwt hem in een behuizing en sluit het apparaat aan op je laptop. Een aantal jaar geleden was het enkel voorbehouden aan waaghalzen die losse grafische kaarten in behuizingen schroefden en zelf controllers soldeerden, maar tegenwoordig zijn er losse behuizingen te koop, vind je gespecialiseerde websites en forums waar je alles kunt lezen over de beste gpu’s voor extern gebruik en kun je zelfs kant-en-klare oplossingen kopen. In vrijwel alle behuizingen voor externe gpu’s kun je maximaal één videokaart plaatsen. Er bestaan wel behuizingen voor meerdere gpu’s, maar deze kosten erg veel geld. Hebt je meer videokaarten nodig, dan is het waarschijnlijk slimmer om twee behuizingen te kopen, omdat deze dan beide hun eigen stroomvoorziening hebben. Externe videokaarten slurpen namelijk enorm veel stroom en hebben krachtige ventilators nodig om de temperatuur op peil te houden.

©PXimport

eGPU versus eGFX

Tip 03: Toepassingen

Voor wie is een externe videokaart nu eigenlijk zinvol? Als je game-ervaringen ophouden bij Mijnenvegen of een potje Patience, dan heb je geen behoefte aan meer grafische rekenkracht. Maar als je games speelt die veel van je gpu vragen – denk aan Far Cry, Final Fantasy of Deus Ex: Mankind Divided, dan volstaat een simpele videokaart niet meer. Voor een spel als Far Cry: New Dawn wordt een gpu met tenminste 4 GB ram aangeraden. In een gemiddelde laptop met geïntegreerde gpu kan dit vaak niet worden vrijgemaakt door het systeem. Op de meeste laptops zal de game wel spelen, maar moet je je systeem tweaken om het maximale uit de interne gpu te halen, en zul je af en toe haperingen in het beeld meemaken. Ook moet je de instellingen van het spel zelf op de minimale belasting instellen en dit betekent dat je niet kunt genieten van de prachtige beelden van de game.

Een andere reden om een externe gpu te nemen is het werken met videobewerkingssoftware. Het renderen gaat met een aparte externe videokaart stukken sneller dan met de interne videokaart, doordat de externe gpu veel krachtiger is. Ook het aansturen van meerdere monitoren belast de grafische kaart. Wil je twee externe 4K-monitoren op een laptop aan kunnen sluiten, dan is dit vrijwel onmogelijk met de meeste interne gpu’s. Bovendien heeft een externe gpu vaak meer aansluitingen om monitoren aan te kunnen sluiten. Ook het gebruik van 4K-monitoren kan een reden zijn voor een externe gpu, als je laptop dit niet ondersteunt.

©PXimport

Interne gpu

©PXimport

Tip 04: Thunderbolt

Een externe gpu sluit je via thunderbolt 3 aan op je laptop (of pc). Thunderbolt 3 is een ultrasnelle verbinding die theoretisch snelheden van 40 Gbit/s kan bereiken. Thunderbolt 3 is overigens de naam van de technologie, de aansluiting die ervoor gebruikt wordt is usb-c. Je computer moet dus een usb-c-poort hebben die de thunderbolt-technologie ondersteunt. Sommige oudere usb-c-poorten doen dit niet, dus check dit voor je tot aankoop van een externe gpu overgaat.

Het is ook belangrijk om precies te weten welke externe videokaart met je systeem werkt. Op de website www.egpu.io vind je veel informatie over allerlei behuizingen, welke gpu’s met welke moederborden en computers werken en hoe je zelf een externe gpu in elkaar kunt zetten. Mac-computers werken alleen met AMD-gpu’s, houd hier rekening mee als je een Apple-product hebt. Aan de softwarekant moet je minstens macOS 10.13.4 draaien. Er zijn ook nog enkele thunderbolt2-behuizingen op de markt te vinden, maar we raden je aan om voor de nieuwere thunderbolt3-optie te gaan. Je kunt een externe gpu ook via andere technologieën aan een laptop verbinden (zoals mini-pci-express, ExpressCard of oudere versies van thunderbolt), maar die zijn vrijwel alleen geschikt voor doe-het-zelfprojecten.

©PXimport

Tip 05: Stroomverbruik

Er zijn twee manieren om aan een externe gpu te komen (drie als we ook een doe-het-zelfoptie meerekenen). De makkelijkste manier is om een kant-en-klare oplossing te kiezen, maar het goedkoopst is om zelf een behuizing te kopen en hierin een losse grafische kaart te installeren. Voordat je een behuizing koopt, is het slim om op de voorheen genoemde website www.egpu.io te verifiëren dat deze behuizing goed samenwerkt met jouw model laptop. Belangrijk bij de aanschaf van een behuizing is dat de voeding krachtig genoeg is om een gpu zonder problemen te kunnen aansturen. Bij de specificaties van een gpu vind je meestal het aantal watt dat een grafische kaart nodig heeft, maar deze is gebaseerd op een gebruik in een desktop-pc. Als je een externe behuizing gebruikt, kloppen deze minimale eisen niet meer. Het is aan te raden om op de website van de fabrikant van de behuizing te kijken welke gpu’s het ondersteunt. Veel fabrikanten hebben meerdere modellen van dezelfde behuizing en vaak zit het verschil in het vermogen van de interne voeding. Sommige behuizingen hebben ook extra poorten aan boord, handig als je bijvoorbeeld randapparatuur wilt aansluiten. Kijk ook naar de breedte van een behuizing: sommige behuizingen zijn niet groot genoeg voor de dikste grafische kaarten.

©PXimport

Tip 06: Sleufbreedte

Een gpu wordt in een behuizing geklikt door hem in een pci-express-sleuf te steken. De breedte van een gpu wordt aangeduid met de term ‘slot width’ oftewel sleufbreedte. Een normale gpu neemt maar één pci-express-sleuf in beslag, maar er zijn genoeg gpu’s die de dubbele ruimte innemen. De kaart zit dan weliswaar maar met één connector vast in de pci-express-sleuf, maar is zo dik dat hij toch twee plekken in neemt. Doordat zo’n kaart zo dik is, kun je de tweede pci-express-sleuf niet gebruiken voor andere kaarten. Sommige kaarten zijn zelfs zo dik dat ze drie sleuven in gebruik nemen. Deze kaarten passen niet in alle externe-gpu-behuizingen, de meeste behuizingen zijn namelijk maar twee sleufbreedtes breed.

Tip 07: Videokaart inbouwen

Zodra je een externe-gpu-behuizing hebt gekozen, is het tijd om een grafische kaart te zoeken. Sommige laptops werken alleen met gpu’s van bepaalde merken samen, we noemden eerder al even het voorbeeld van Apple dat alleen met AMD-gpu’s werkt. De gpu zelf moet natuurlijk krachtig genoeg zijn om render-processen snel af te werken of games vloeiend weer te kunnen geven. Wil je gemakkelijk 4K- of zelfs 8K-video’s kunnen weergeven, wees er dan zeker van dat je gpu dit ondersteunt. Als je meerdere beeldschermen op de externe videokaart wilt aansluiten, check dan even welke aansluitingen de kaart heeft. Je kunt uiteraard adapterkabels gebruiken, maar deze kunnen soms best prijzig zijn. Sommige gpu’s hebben minder aansluitingen en zijn voornamelijk bedoeld om bijvoorbeeld render-processen te versnellen. Je gebruikt de externe gpu dan alleen als werkpaard en niet als hub voor je displays. Het intern grafisch geheugen is belangrijk en in het algemeen geldt: des te meer geheugen, des te makkelijker een gpu video’s op hoge resolutie kan weergeven.

©PXimport

Tip 08: Kant-en-klaar

Wil je niet zelf aan de slag gaan met behuizingen en gpu’s, dan kun je ook kiezen voor een kant-en-klare oplossing. Voor de Mac is er bijvoorbeeld de Blackmagic eGPU, een apparaat dat mede door Apple zelf is ontwikkeld. Hij bestaat uit een behuizing en een gpu, en beide onderdelen zijn perfect op elkaar afgestemd. De gpu is een AMD Radeon Pro 580 met 8 GB geheugen. De externe gpu heeft twee thunderbolt-aansluitingen, eentje sluit je aan op je laptop of desktop-Mac, de andere kunt je gebruiken om een extra beeldscherm op aan te sluiten. De meeste kant-en-klare oplossingen hebben ook nog andere aansluitingen zoals hdmi en usb 3. Een groot nadeel van een kant-en-klaarproduct is dat je de gpu na verloop van tijd niet kunt upgraden, je zit vast aan de gpu die in de behuizing zit.

©PXimport

Tip 09: Software

Hoe je het meeste uit je nieuw aangesloten externe videokaart kunt halen, hangt af van welke software je gebruikt en op welk systeem je dit doet. Sommige programma’s kunnen volledig gebruik maken van je externe gpu, andere programma’s kunnen dit niet of maar gedeeltelijk doen. Het is ondoenlijk om hier precies te vertellen welke stappen je moet ondernemen, maar in de meeste gevallen moet je in bijvoorbeeld de video-render-software of game instellen dat de externe gpu bepaalde taken voor zijn rekening moet nemen. Googel naar je combinatie van laptop, software en externe gpu om de beste instellingen voor je systeem te vinden. Naast de website www.egpu.io kun je ook terecht op Reddit of op het forum van NotebookReview. Vergeet voor Windows 10 ook niet de juiste driver te installeren, je vind deze informatie in de handleiding van je externe gpu.

©PXimport

Doe het zelf

©PXimport

Tip 10: Games in de cloud

Eén van de beweegredenen om een externe gpu aan te schaffen, is om beter zware games te kunnen draaien vanaf je laptop. Gaat het je puur om de game-ervaring te verbeteren, dan is er ook een alternatieve optie: games via de cloud draaien. Dit is een vrij nieuw concept en komt erop neer dat een game op een server van een bedrijf wordt gedraaid en dat enkel de videostream van deze server naar je laptop wordt verzonden via het internet. Je draait dus geen software op je eigen systeem. Commando’s die je doet met je toetsenbord, muis en eventuele controller worden via het internet naar de game gestuurd. Een optie voor cloudgebaseerde games is Nvidia GeForce Now. Deze dienst is op dit moment nog in de bètafase, je kunt je hier inschrijven. Je hebt een snelle en betrouwbare internetverbinding nodig. Het bedrijf raadt aan dat je minstens 25 Mbit/s downloadsnelheid moet hebben om games in 1080p op 60fps te kunnen spelen. Je moet je laptop of desktop via ethernetkabel met je router verbinden, of een 5GHz-wifi-router gebruiken. Uiteraard is het handig als je bekabelde controllers gebruikt, want elke vertraging van het signaal is slecht voor de gameplay. Niet alleen Nvidia is bezig met cloudgebaseerde gamediensten, ook Google en Microsoft zullen in de nabije toekomst een dergelijke optie bieden met respectievelijk hun diensten Stadia en xCloud. Sony heeft een vergelijkbaar concept voor PlayStation-titels onder de naam OnLive.

©PXimport

Kooptips

Razer Core X Chroma

Sapphire Gearbox 3

©PXimport

ASUS ROG XG Station 2

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.

Er komen steeds meer toepassingen voor het automatiseren van je huis. SwitchBot is al wat langer in Nederland actief en heeft naast robotstofzuigers, schakelaars voor lichtknoppen en elektronische sloten ook een automatisch open- en sluitsysteem voor gewone gordijnen in het assortiment. Daar is nu een systeem voor rolgordijnen bijgekomen: de Roller Shade.

Thuisautomatisering is een handige manier om apparaten in het huishouden te bedienen zonder dat je in de meeste gevallen ook zelf thuis hoeft te zijn. Denk bijvoorbeeld aan het aanpassen van de temperatuur in huis, het bedienen van de verlichting of deuren, maar ook het openen of sluiten van de gordijnen. Op warme dagen kan het bijvoorbeeld slim zijn om die gordijnen automatisch te sluiten als de temperatuur boven een bepaalde waarde uitkomt, of wanneer er een bepaalde intensiteit van lichtinval is.

Al deze zaken en meer kun je inregelen met de spullen van SwitchBot. Het ecosysteem van dit bedrijf omvat een scala aan apparaten, variërend van raam- en deursensors en lichtknoprobots die je lichtknoppen kunnen indrukken tot complete aircosystemen en zelfs robotstofzuigers. Maar ook slimme lampen en gordijnsystemen dus. We hebben van SwitchBot al eerder de SwitchBot Curtain en de SwitchBot Curtain 3 getest, systemen die bedoeld zijn voor gordijnen op rails.

Complete set

De SwitchBot Roller Shade is een rolgordijnsysteem waar het rolgordijn zelf al bij wordt geleverd, in tegenstelling tot de SwitchBot Curtain die bedoeld is om aan een bestaand gordijnsysteem te koppelen. Overigens kun je ook je eigen bestaande rolgordijn op het systeem van de Roller Shade monteren.

De Roller Shade is een compleet rolgordijnpakket, en in de doos vind je alles wat je nodig hebt om het systeem op te hangen. Alle beugels, het rolsysteem, schroeven en pluggen worden meegeleverd, en zelfs gereedschap voor het vastdraaien van schroeven en het op maat snijden van het rolgordijn zelf ontbreekt niet. Verder krijg je er een bedieningspaneeltje bij, bestaande uit een omhoog- en omlaagknopm, en een kabeltje van zo'n twee meter dat kan worden aangesloten op de daarvoor gemaakte aansluiting op het frame. De Roller Shade wordt aangedreven door een interne batterij die volgens SwitchBot acht maanden lang werkt zonder tussentijds opladen. Via de usb-c-poort kan het systeem indien nodig bijtanken.

Goed opmeten

Voordat je aan de slag gaat met de Roller Shade, of eigenlijk: voordat je er eentje gaat kopen, moet je eerst even goed controleren of je de juiste afmetingen in je winkelwagentje hebt. De SwitchBot Roller Shade is beschikbaar in vier breedteversies en in twee basiskleuren: gebroken wit en grijs. Voor de breedte kun je kiezen uit small, medium, large en extra large, waarbij je opeenvolgend kunt kiezen voor breedtes van 58 t/m 80 cm, 80 tot 110 cm, 110 tot 140 cm en 140 tot 185 cm.

Wij hebben voor de XL-versie gekozen, omdat het kozijn waarop de SwitchBot wordt getest een breedte van 171 cm heeft. Geen enkele SwitchBot Roller Shade zal direct passen op het raamkozijn waar je hem wilt gebruiken, waardoor je waarschijnlijk altijd een stuk gordijnstof zult moeten verwijderen. Verderop lees je hoe dat werkt.

Belangrijk is om vooraf goed te bedenken hoe je de SwitchBot Roller Shade(s) wilt inzetten. De gordijnen zijn van polyester en verduisteren volledig. Dat kan donkerder zijn dan je gewend bent, maar in een slaapkamer is het juist vaak ideaal. Houd er wel rekening mee dat de kosten snel oplopen als je meerdere kozijnen naast elkaar hebt, omdat je voor elk raam een afzonderlijke Roller Shade nodig hebt.

Daarnaast bedekken de gordijnen nooit de volledige breedte van het kozijn. Aan beide zijden van de rol blijft een paar centimeter open, omdat de roller niet strak tegen het ophangframe aansluit. Afhankelijk van de montage kunnen hierdoor kieren ontstaan, waardoor er toch licht binnenvalt, vooral aan de kant van de motor. Plaats je meerdere Roller Shades naast elkaar voor één breed raam, dan blijven er altijd kleine openingen zichtbaar tussen de afzonderlijke gordijnen.

Op maat maken

Omdat de Roller Shade direct uit de doos waarschijnlijk niet meteen past, moet het systeem op maat worden gemaakt. Hoe dat werkt? Het ophangsysteem bestaat uit een verschuifbare aluminium balk waartussen het rolgordijn hangt. Aan een van de zijdes bevindt zich de motor, die via een stang in de aluminium rol van het gordijn is geschoven. De gordijnrol kan door de andere zijkant los te maken van de motorstang worden afgeschoven en eventueel worden vervangen door je eigen rolgordijn. In dit artikel houden we het bij de uitleg van het meegeleverde gordijn.

Om het meegeleverde SwitchBot-gordijn op maat te maken, is een vrij ingenieus systeem bedacht: aan de niet-gemotoriseerde kant kun je een apart blokje met een snijmes monteren, waar het rolgordijn met buis en al doorheen moet worden gehaald. Op die plek wordt het rolgordijn namelijk op maat gesneden.

In de SwitchBot-app geef je aan dat je een snij-sessie wilt starten. De motor van het rolgordijn begint nu langzaam te draaien. Tijdens het draaien moet je met de meegeleverde schroevendraaier het messysteem aandraaien, zodat het mes steeds dieper door de gordijnstof snijdt. Dat aandraaien doe je net zo lang tot het mes volledig door de stof heen is en bij de buis zelf is beland.

Het laatste deel van de buis waarop het gordijn is gerold, bestaat uit plastic. Als de snij-sessie correct is uitgevoerd en het mes met de schroevendraaier strak genoeg is aangedraaid, kan zelfs het plastic worden doorgesneden, of er in elk geval voor zorgen dat het makkelijker kan worden afgebroken.

Volledig uitrollen

Wanneer het overtollige stuk stof is losgesneden van de rest van het rolgordijn, blijft dat stuk aan het eind natuurlijk nog wel vastzitten aan de oprolbuis. Om dat stuk los te kunnen krijgen, moet de hele gordijnrol worden afgerold. Met een totale lengte van maar liefst 2,20 meter is dat nogal wat. Dat afrollen kan door middel van de app, maar kan ook handmatig door de oprolbuis eerst van de motorstang af te halen. Nadat het gordijn tot het eind is afgerold, kan het overtollige deel van de oprolbuis worden losgeknipt. Daarna breek je (zoals hierboven besproken) het overtollige plastic deel van de oprolbuis buis af, maar beter kun je proberen om dat stuk met een goed stanleymes af te snijden (het plastic is niet heel dik).

Het complete plastic deel van de oprolbuis moet er nu afgehaald worden, zodat de rest van het gordijn fatsoenlijk aan de buis kan worden bevestigd. De oprolbuis heeft nog een binnenste buis die je weer door het plastic deel moet schuiven. Vervolgens schuif je het dikke gedeelte van het gordijn door de sleuf van de plastic buis en schroef je alles vast.

Het opnieuw oprollen van het rolgordijn dient zorgvuldig te gebeuren, waarbij de linker- en de rechterkant gelijkmatig moeten worden opgerold. Gaat dat niet helemaal netjes, dan bestaat de kans dat het gordijn na het oprollen niet helemaal recht en strak om de oprolbuis zit. In ons geval moesten we het een paar keer opnieuw doen om alles strak te krijgen. Als het gordijn scheef op de rol zit, kan deze vast komen te zitten tijdens het automatisch omhoog rollen.

Ophangen

Het ophangsysteem van de Roller Shade is anders dan het gemiddelde rolgordijn. Die worden doorgaans links en rechts van de oprolbuis op het kozijn geschroefd. Bij de Roller Shade zit het bevestigingssysteem boven de aluminium balk en moet het systeem daar schuin in worden geklikt. Op zich is dat een prima manier, maar het vergt wel wat handigheid en je moet ietsje boven je macht werken omdat het hele systeem relatief zwaar is. De klus kun je dan ook beter met z'n tweeën doen.

Ook zijn de beugels waarin het aluminium frame wordt opgehangen niet heel stevig, waardoor alles een beetje naar beneden zakt op het moment dat het systeem wordt vastgeklikt. Ook belangrijk om te weten: past het frame precies in een raamnis, dan moet je het systeem compleet met het rolgordijn erin ophangen. Het rolgordijn er achteraf in plaatsen is dan niet mogelijk, omdat het systeem alleen vanaf één kant kan worden losgemaakt en het rolgordijn over de aandrijfstang van de motor geplaatst moet worden.

©MG | ID.nl

Kalibratie

Nadat de Roller Shade is opgehangen, is het tijd voor de kalibratie. Dat is nodig voor het systeem om te kunnen bepalen wanneer het rolgordijn volledig is opgerold en wanneer hij helemaal is uitgerold. Het rolgordijn is namelijk geschikt voor ramen tot zo'n 2 meter hoog, en dan moet op een bepaald moment worden ingesteld tot hoe ver het gordijn moet uitrollen totdat het venster compleet door het gordijn is bedekt. Het systeem kan niet uit zichzelf zien of het zich helemaal heeft opgerold; ook dat moet worden gekalibreerd.

Je start de kalibratie met behulp van de app, waarbij eerst moet worden bepaald wanneer het systeem volledig is opgerold. Aan de onderkant van het gordijn is een (eerder gemonteerde) aluminium stang geplaatst, die fungeert als tegengewicht om het gordijn op zijn plek te houden. Die stang dient tevens als buffer om te voorkomen dat het gordijn na het compleet oprollen blijft doordraaien. Tijdens het kalibratieproces kun je zelf niet aangeven wanneer tijdens het oprollen het einde is bereikt; dat stopt vanzelf zodra de aluminium stang het ophangframe bereikt. De app vraagt de gebruiker vervolgens of het systeem is vastgelopen of dat het einde is bereikt.

Het oprollen stopt hierdoor echter wel vrij abrupt en lijkt hiermee het ophangsysteem te beschadigen, omdat de aluminium balk relatief bruusk tegen het ophangframe wordt getrokken. Deze manier van kalibreren voelt al met al wat primitief aan, maar het werkt wel. De volgende stap is het bepalen van de afrollengte. Hierbij bepaalt de gebruiker wanneer het einde is bereikt en het raam naar wens is bedekt. Je drukt dan simpelweg op de stopknop en accepteert de stand van het gordijn. Na de kalibratie kun je de Roller Shade volledig gebruiken.

Schema's en timers

De SwitchBot-app voor de kalibratie en de bediening gebruik je ook als je andere apparaten van dit merk in huis hebt. De app is niet specifiek gericht op het rolgordijnsysteem, maar kan ook worden gebruikt voor het uitlezen van de verschillende temperatuur- en vochtmeters van SwitchBot, het bedienen van de andere gordijnsystemen zoals de SwitchBot Curtain 1 en Curtain 3 en andere slimme apparaten.

Handig is dat je verschillende apparaten en meters van SwitchBot aan elkaar kunt koppelen. Zo kun je er bijvoorbeeld bij het bereiken van een ingestelde temperatuur voor zorgen dat de Roller Shade automatisch wordt gesloten of geopend. Dat kan ook bij een bepaalde lichtintensiteit: als je een (apart te verkrijgen) zonnepaneel aan de usb-c-poort op de Roller Shade aansluit, kun je aangeven bij welke intensiteit het gordijn moet sluiten of openen. Met het aansluiten van zo'n zonnepaneel wordt de Roller Shade trouwens ook automatisch opgeladen.

Conclusie

De SwitchBot Roller Shade is een mooie manier om je huis te automatiseren en kan een prima toevoeging zijn als je al delen van je huis hebt geautomatiseerd. In combinatie met bijvoorbeeld een slimme thermostaat, verlichting en koel- of verwarmingsapparaten kun je bij warm weer je huis koel houden, of 's winters juist warmer krijgen. Dankzij het SwitchBot-ecosysteem is het handig dat je het rolgordijnsysteem kunt meenemen in alle routines voor huisautomatiseringen.

De Roller Shade is 100 procent verduisterend. Dat kan prettig zijn, maar dat werkt alleen goed als je het rolgordijnsysteem ook echt goed passend krijgt. Helaas lukt dat niet altijd, omdat het rolgordijn zelf niet de volledige breedte van het montagesysteem heeft. Daarnaast luistert de installatie vrij nauw, dus alles goed van tevoren opmeten is essentieel.