In het midden- en hoge segment deden de processors van AMD al enkele jaren niet meer mee. De prestaties per core van Intel waren een brug te ver voor het verouderde assortiment van AMD. Met Ryzen heeft AMD echter weer ijzersterke processors in handen. En waar bij Intel meestal quadcores de standaard is, zijn de AMD Ryzen 7-modellen maar liefst voorzien van acht krachtige cores. En dat voor mooie prijzen.

De naam Zen, de basisarchitectuur van deze Ryzen-producten, ging al lange tijd gepaard met een flinke portie hype. Niet vreemd gezien de mooie beloftes die werden gedaan, maar vooral ook vanwege het feit dat succes voor AMD betekent dat we voor het eerst in zeer lange tijd weer echte concurrentie zouden zien op de processormarkt. AMD heeft veel goed te maken. Zo liep hun productieprocedé achter – een cruciaal onderdeel wanneer je wilt concurreren op gebied van efficiëntie – en was het gat met Intel wat betreft prestaties per core enorm.

Dat laatste was de nekslag voor de vorige generatie AMD-processors, aangezien het gros van de gebruiksdoeleinden meer profiteren van snellere cores dan van extra cores. Ook zullen de liefhebbers niet zijn vergeten dat in die tijd de AMD-definitie van ‘een core’ wat losser bleek dan bij Intel het geval was. De eerdere zogenaamde achtcore-processors lieten het ook op zwaardere applicaties afweten.

Vergelijkbaar met Intel

Met Zen is het procedé teruggebracht naar 14 nm, in lijn met de meest recente Intel-processors. AMD heeft de processor zo ontworpen dat de definitie van ‘een core’ ook weer overeenkomt met wat mensen in de jaren van de Intel-dominantie gewend zijn geraakt. Je kunt een achtcore AMD Ryzen weer vergelijken met een achtcore van Intel. Alle Ryzen-processors maken gebruik van Simultaneous Multithreading (SMT), de AMD-tegenhanger van Intels Hyperthreading (HT), waarmee je per core twee taken tegelijk kunt uitvoeren. Zo is een Core i7-7700K een quadcore-cpu met 8 threads en een Ryzen 7 1800X een achtcore-cpu met 16 threads. Ook maakt AMD een inhaalslag wat betreft de ondersteuning voor bijvoorbeeld ddr4-geheugen en moderne snelle m.2-ssd’s, daarover verderop meer.

In deze review bekijken we de AMD Ryzen 7 1800X en de AMD Ryzen 7 1700, beide achtcore-modellen waarbij enkel de kloksnelheid en boostsnelheid het onderscheid maken. Op het moment van schrijven zijn de AMD Ryzen 5-processors, modellen met zes en vier cores, nog niet beschikbaar, maar deze zouden op het moment dat je dit leest op de markt moeten verschijnen. Let wel op dat de Ryzen 7 1800X in tegenstelling tot de Ryzen 7 1700 zonder koeler wordt geleverd, en dat beide modellen een losse grafische kaart vereisen om te functioneren.

©PXimport

Het AM4-platform

Niet alleen de processor is cruciaal, maar het hele platform eromheen is belangrijk. Ook dit is een onderdeel waarop AMD een flinke inhaalslag moest maken. Dat is gelukt: zo laat AMD ddr3-werkgeheugen achter zich en werkt Ryzen enkel met het nieuwere, snellere en zuinigere ddr4-werkgeheugen. Ook usb 3.1 generatie 2 is aanwezig, net als de ondersteuning voor pci-e nvme-ssd’s (zoals de Samsung 960 Pro). En al maken weinig mensen gebruik van deze supersnelle externe ssd’s, de prosumer verwacht nu eenmaal alle moderne snufjes. Gamers zullen nieuwe ontwikkelingen toejuichen zoals de aanwezigheid van pci-e 3.0 16x-sloten.

Waar AMD mee op wil vallen ten opzichte van Intel is het langer vasthouden aan hun AM4-socket. AMD belooft dat de komende twee generaties Zen-processors en de aankomende apu’s (accelerated processing unit) gebruik zullen maken van AM4, waarmee je ook met je upgrades in 2020 nog gebruik moet kunnen maken van de huidige generatie moederborden.

©PXimport

Chipsets

Een geschikt moederbord kiezen voor je Ryzen-cpu begint met de keuze voor de geschikte chipset en die is er in verschillende varianten. De hoogst gepositioneerde is de X370-chipset die gebruikt wordt op moederborden zoals de Gigabyte X370 Aorus Gaming 5 die wij voor deze test gebruikten. Moederborden op basis van deze chipset bieden de optie om meerdere grafische kaarten te gebruiken in sli of crossfire, en hebben meer sata- en usb-poorten dan de lager gepositioneerde modellen. Moederborden met de letter X in de chipset bieden gecombineerd met een cpu met de letter X erin (bijvoorbeeld de Ryzen 7 1800X) ook een hogere automatische boost- of overkloksnelheid via de XFR-technologie. Kies je voor een X-cpu, schaf dan ook een X-moederborden aan.

De moederborden met de B350-chipset zijn voor het grotere publiek. De ontbrekende ondersteuning voor sli en crossfire worden door deze doelgroep tot zelden benut. Bekijken we de reeds aangekondigde B350-moederborden, dan is het lastig te bedenken wat de meeste consumenten, gamers, of zelfs creatieve professionals te kort zullen komen.

De A320-chipset is het instapmodel van AMD, maar vooralsnog zijn er geen moederborden te vinden die gebruikmaken van deze chipset. Hier is nog iets harder gesneden in het aantal mogelijke usb-poorten. En waar de twee eerdergenoemd chipsets wel in staat zijn om de processor te overklokken, is dat met de A320-chipset niet mogelijk. Het lijkt aannemelijk dat we deze chipset vooral zullen aantreffen in de oem-systemen van bijvoorbeeld Dell, HP of Medion. Op termijn zullen er nog X300- en A300-moederborden volgen, die specifiek gericht zijn op mini-pc’s (small form factor). Details daarover ontbreken vooralsnog.

©PXimport

Compatibiliteitsproblemen

©PXimport

Testmethode

Wij hebben de AMD Ryzen 7 1800X en Ryzen 7 1700 getest op een Gigabyte Aorus AX370 Gaming 5-moederbord met 16 GB Corsair ddr4-werkgeheugen. De grafische kracht komt van een Gigabyte GeForce GTX 1070 G1 Gaming, koeling van de Noctua NH-U12S, opslag in de vorm van een Western Digital Blue-ssd en het geheel werd van stroom voorzien door een Seasonic Prime 850 W Titanium.

De Intel-resultaten die je in de tabel vindt, zijn op systemen met vergelijkbare hardware behaald. De Intel Core i7-7700K en zijn voorganger de Core i7-6700K (en tevens basis van onze gpu-vergelijking) kun je als een directe concurrent van de AMD Ryzen 7 1700 zien: ze zitten rond het prijspunt van 370 euro. Kijken we vanaf dat punt naar de bovenkant van de markt dan loopt elke vergelijking eigenlijk snel scheef: zo mag je voor de duurste Ryzen zo’n 560 euro uittrekken, terwijl de directe tegenspeler van Intel, de eveneens achtcore i7-6900K ruim het dubbele kost. Voor de tiencore i7-6950X die je in de vergelijking aantreft, mag je zelfs ruim 1800 euro uittrekken. Voor de prijs van één 6950X kun je dus drie Ryzen 7 1800X’en in huis halen en houd je zelfs nog geld over.

©PXimport

De resultaten

Met nieuwe technologie is het altijd even spannend of de verwachtingen wel werkelijkheid worden, maar al snel bleek dat de hype van de laatste weken omtrent de AMD Ryzen niet onterecht was. Het is niet zo dat AMD spontaan Intel weet te verslaan in de prestaties per core, maar ze haken voor het eerst in jaren scherp aan en dan vooral wat betreft de Intel-modellen die ook meer dan vier cores bieden. Combineer dat met de veel gunstigere prijs die je per core betaalt en je hebt een indrukwekkende prestatie van AMD. De door ons gebenchmarkte i7-6950X lijkt vooral dankzij de twee extra cores de voorsprong te behouden, wat de Ryzen 7’s in een uitstekend daglicht zet ten opzichte van zowel deze 6950X als de 6900K. Tenzij in jouw werkzaamheden elke seconde telt of je elke minuut kunt factureren, is het bijzonder lastig de bescheiden voordelen van de i7-6950X boven de AMD Ryzen 7 1800X of zelfs de Ryzen 7 1700 in multithreaded-applicaties goed te praten.

Vergeleken met de quadcore-i7’s, die in tegenstelling tot de extreme i7-6950X gebruikmaken van een iets nieuwere Intel-architectuur, zien we dat de singlecore-prestaties van Ryzen nog iets achterblijft. Vooral bij de gelijk geprijsde Ryzen 7 1700 is dat verschil duidelijk zichtbaar. Daar staat wel tegenover dat in applicaties waar de vier extra cores van AMD tot hun recht komen, bijvoorbeeld in de video-render-test van Blender, AMD Intel eenvoudig aan de kant zet bij een vergelijkbare prijsstelling.

Kies je koeler

©PXimport

Overklokken

©PXimport

Ryzen voor gamers?

Of een Ryzen-processor ook voor de gamer interessant is, hangt sterk af van wat je verder nog meer met je systeem doet. Zoek je een processor van maximaal 370 euro puur en alleen voor gaming? Dan zien we dat de Intel Core i7-6700K die wij ter vergelijking in gamebenchmarks hebben gebruikt het gemiddeld genomen net beter doet dan de even dure AMD Ryzen 7 1700. Eerdere vergelijkingen lieten zien dat er tussen de i7-6700K en de nieuwere i7-7700K geen significante prestatieverschillen zitten voor games.

Toch zien we dat er de laatste jaren een verschuiving heeft plaatsgevonden: nog niet zo heel lang geleden was een Core i5 ‘de beste keuze’ voor gamers omdat de extra threads van een i7 geen of weinig effect hadden op de gameprestaties. Met meerdere games van vandaag, zeker grote online multiplayergames, valt er wel genoeg te zeggen voor die extra simultane rekencapaciteit die de i7 te bieden heeft.

Trekken we die lijn door, dan zeggen we dat op dit moment vier cores en acht threads voldoende zijn, maar of dat volgend jaar ook nog het geval is? Tot vandaag was er geen interessante consumentenprocessor met meer dan vier cores en er was ook geen reden voor game ontwikkelaars om daar rekening mee te houden. De verwachting is dat Ryzen game-ontwikkelaars verder zal motiveren om hun games beter te laten presteren op systemen met meer cores. Maar laten we eerlijk zijn: dit jaar koop je weinig voor de mogelijke, toekomstige winst van de vier extra cores van de AMD Ryzen 7. Oftewel: ben je enkel een gamer? De Intel Core i7-7700K is de snelste pure game-cpu op dit moment.

AMD Ryzen 7 1800X

9Score90

Maar is Ryzen dan per sé slecht voor gamers? Zeker niet! In de echt relevante benchmarks zijn de verschillen namelijk niet significant. Wat voor je eventuele nieuwe midrange/high-end computer belangrijk is, is dat de processor de grafische kaart niet afknijpt bij de instellingen waar die kaart voor is bedoeld en daar is hier geen sprake van.

Overweeg je dus een Ryzen 7 omdat je die extra cores goed kunt gebruiken voor foto- of videobewerking of ander zwaar werk, en ben je daarnaast ook een gamer? Dan is een Ryzen 7 een heel interessante processor. Helemaal wanneer het alternatief een dik 1100 euro kostende Core i7-6900K is. Investeer dan liever de helft van dat prijsverschil in een zwaardere grafische kaart en je hebt veel meer winst in games. Voor gamers zouden we wel adviseren de (door ons nog niet geteste) Ryzen 7 1700X te overwegen boven de 1700. We zien tenslotte in sommige benchmarks wel enig profijt van de hogere kloksnelheid en de meerprijs van dat model boven de 1700 is beperkt.

AMD Ryzen 7 1700

9Score90

Dus is de Ryzen 7 voor jou?

Het allermooiste van de AMD Ryzen is niet eens zo zeer dat deze eerste producten de vloer aanvegen met het bestaande aanbod, maar juist dat er voor het eerst in jaren weer echte concurrentie is voor Intel op de processormarkt. Zij die enkel gamen of eenvoudige taken op hun computer doen, hebben vooralsnog geen reden om echt warm te lopen voor de Ryzen 7-modellen. Voor hen zal Ryzen 5 , later dit jaar Ryzen 3 of begin volgend jaar de Raven Ridge-apu met geïntegreerde grafische capaciteit interessanter zijn. Voor de semi-pro of content creator, ook zij die graag een lekker potje gamen, zijn de Ryzen 7-processors vanwege de enorme prijsdoorbraak voor achtcore-processors echter wel een fantastische ontwikkeling.

Hoewel het nog een generatie zal duren voordat al die extra cores voor iedereen interessant worden, juichen we de stap van AMD om meer dan vier cores betaalbaar te maken wel toe. Ontwikkelingen zijn enkel mogelijk wanneer een fabrikant van de bekende weg af durft te stappen en technologie toegankelijk wordt voor een grote groep. Dat is precies wat Ryzen met achtcore-processors doet. Als het AMD daarnaast lukt om met de Ryzen 5 ook de Intel Core i3 en Core i5 het vuur aan de schenen te leggen, staan ons interessante tijden te wachten. Of dat enkel op gebied van prestaties zal zijn of dat het een sterkere concurrentie op gebied van prijs tot gevolg zal hebben, is nog even de vraag, maar in beide gevallen is het de consument die uiteindelijk profiteert.

Hieronder vind je de tabel (.pdf) met de testresultaten. Klik op de afbeelding voor een grotere versie.

©PXimport

Diensten als iCloud-foto’s en Google Foto’s zijn handig om je foto’s te back-uppen, beheren en delen. Alleen is de online opslagruimte beperkt. Ook je kijkt naar je privacy, zijn deze oplossingen niet altijd ideaal. Er zijn gelukkig gratis tools waarmee je bijna dezelfde ervaring hebt als bij deze online diensten. Je zet je foto’s niet in de cloud, maar gewoon op je eigen pc of NAS.

Er is weinig mis met de gespecialiseerde cloudopslagdiensten van Apple, Google, Microsoft (OneDrive) en Dropbox. Je kunt hiermee prima foto’s bewaren en delen. De tools zijn voor dit gebruik zelfs uitstekend, maar de opslagruimte is vaak beperkt en het blijven cloudoplossingen. Je bestanden staan dus ergens anders opgeslagen.

Overweeg je een alternatief om foto’s te synchroniseren zonder cloudopslag, dan zijn er meerdere opties, zoals Nextcloud (met de Photos-app), PhotoPrism, digiKam en Piwigo. Wij zijn gecharmeerd van de opensource-dienst Immich en Synology Photos, die je specifiek voor de Synology-NAS kunt gebruiken. Beide tools bieden functies als automatische fotoback-ups, album- en gebruikersbeheer, gezichtsherkenning, tijdlijnweergave, tagging, locatiegebaseerd zoeken, delen, raw-bestanden en toegang via een webinterface. Kortom, er is weinig in de cloudoplossingen dat je bij deze gratis tools niet vindt. We maken eerst kennis met Immich (uitgesproken als het Engelse ‘image’) en daarna met Synology Photos. We focussen ons hierbij op de installatie, de initiële configuratie en het basisgebruik.

Immich

Docker-installatie

Immich wordt frequent geüpdatet en is beschikbaar voor meerdere platformen. Wij gaan aan de slag met de installatie onder Windows. Dit doen we via het gratis Docker Desktop. Docker Desktop beheert containers, een soort lichte, afgescheiden virtuele omgevingen met alle benodigde apps, services en instellingen. Installeer de app met enkele muisklikken en start deze op (de eerste keer kun je op Accept en tweemaal op Skip klikken). Minimaliseer vervolgens het venster, maar laat de app actief.

Goed om te weten: je kunt Immich via Docker ook op je NAS installeren, wat hier ook wel Container Manager (Synology) of Container Station (QNAP) genoemd. In dit artikel gaan we hier alleen niet verder op in.

Docker Desktop heb je met een paar muisklikken geïnstalleerd en opgestart.

Voorbereiding

Immich installeren we dus als Docker-container. Eerst voer je enkele voorbereidingen uit. Open de verkenner en ga naar de map Linux (onderaan). Open vervolgens de submap docker-desktop en dan Home. Maak hier een map met jouw naam en daarbinnen de submap Docker. Binnen deze docker-map maak je de map Immich-app aan. Het pad wordt dus: \\wsl.localhost\docker-desktop\home\<je_naam>\docker\immich-app.

Creëer nu twee submappen in een andere map op een schijf met genoeg opslagruimte: Library en Postgres (bijvoorbeeld C:\Users\<je_accountnaam>\Docker\Immich\library).

Navigeer nu in de verkenner naar de map Immich-app. Houd de Shift-toets ingedrukt, klik met rechts op een lege plek en kies PowerShell-venster hier openen. Houd de verkenner geopend en ga via deze pagina naar de downloadsite. Klik bij Get docker-compose.yml file op het documenten-pictogram (Copy), plak dit in PowerShell met Ctrl+V en druk op Enter om het yml-bestand te downloaden. Herhaal dit voor het commando bij Get .env file, zodat zowel het yml-bestand als het env-bestand in de map Immich-app staan.

Open het env-bestand in een teksteditor, bijvoorbeeld Notepad++ of Kladblok, en pas de volgende variabelen aan:

Zorg ervoor dat de paden kloppen met jouw situatie en sla het aangepaste bestand op.

Voordat je de container installeert, moet je eerst enkele variabelen aanpassen in het env-bestand.

Installatie

Alles is nu klaar om de Docker-container met Immich te draaien. Ga terug naar de map Immich-app en voer het commando docker-compose up -d uit. Dit zorgt ervoor dat alle benodigde onderdelen worden gedownload en uitgevoerd. Na enkele minuten zie je in het Docker Desktop-venster, bij Containers, dat de vier Immich-onderdelen actief zijn. Test dit direct door Localhost:2283 op de adresbalk van je browser in te vullen. Dit is de standaardpoort waarop Immich draait; dit zie je bij Immich_server in het Docker-containeroverzicht. Als het nodig is, kun je het poortnummer aanpassen in het yml-bestand. Klik in de webinterface op Aan de slag om daadwerkelijk met Immich te starten.

Je kunt de containers op elk moment stoppen en starten vanuit Docker Desktop. Dit doe je in de rubriek Containers: selecteer Immich en druk op Stop of Start.

De vier containers zijn gestart en Immich is nu bereikbaar vanuit de webinterface.

Configuratie

Je begint met het aanmaken van een beheerdersaccount. Vul de gevraagde gegevens in en bevestig met Registreren. Log daarna in met het opgegeven e-mailadres en wachtwoord.

Klik in het welkomstvenster op Thema, kies Licht of Donker, en ga naar Privacy. Hier kun je de kaartfunctie inschakelen (om foto’s via coördinaten op een kaart te tonen) en de versiecontrole activeren (voor het ontvangen van updates).

Ga vervolgens naar Opslagtemplate en bepaal of je fotobestanden automatisch wilt ordenen op basis van metadata. Als dit ingeschakeld is, kun je bij Voorinstelling een structuur kiezen met een sjabloon. Kies bijvoorbeeld voor {{y}}-{{MMMM}}-{{dd}}/{{filename}}. Bevestig met Klaar.

Je kunt via een sjabloon je foto’s bewaren op basis van bepaalde metadata.

Basisgebruik

Links in de webinterface zie je een venster met onderdelen als Foto’s, Verkennen, Kaart, Delen, Favorieten, Albums en Gereedschap. Open Foto’s, klik op de plusknop en selecteer de gewenste fotobestanden. De geüploade foto’s verschijnen als miniaturen in een tijdlijn. Bovenaan zie je een zoekbalk met rechts een filterknop om media te selecteren op onder meer naam, plaats, camera, datum en type. Gebruik Uploaden (rechtsboven) om extra foto’s toe te voegen.

Selecteer een of meer foto’s. Rechtsboven verschijnen meerdere knoppen, zoals Toevoegen aan favorieten (voor de rubriek Favorieten) en een menu om de selectie te downloaden, archiveren, verwijderen, de datum of locatie te wijzigen, of miniaturen en metadata te vernieuwen.

Via Toevoegen aan kun je foto’s aan een album toevoegen. Klik op +Nieuw album om een album te maken dat je terugvindt in de rubriek Albums. Gebruik Verkennen in het linkervenster om foto’s gegroepeerd te zien op tijd, locatie of – via AI – op herkenbare objecten, gezichten of thema’s, zoals berglandschappen.

De webinterface van Immich heeft wel wat weg van Google Foto’s.

Back-ups en delen

Je vindt in de webinterface ook de optie Delen. Klik hierop, voeg een beschrijving toe en eventueel een wachtwoord. Geef aan of de ontvanger foto’s mag downloaden en/of uploaden. Stel hiervoor een verloopdatum in, bijvoorbeeld over 1 dag. Klik op Link maken om een link te genereren. Deze link is mogelijk http://localhost<…>, maar je kunt dit aanpassen naar het interne ip-adres van je Immich-server, of een extern adres dat vanaf internet bereikbaar is (zie tekstkader ‘Vanaf het internet’).

Wil je media delen met specifieke personen? Klik hiervoor rechtsboven op je accountpictogram en kies Beheer. Ga naar Gebruikers, klik op Gebruiker aanmaken, vul de gegevens in en bevestig. Bij het openen van een fotoselectie of album kun je dan via de deelknop direct de gewenste gebruiker(s) selecteren, zodat de media in hun webomgeving beschikbaar zijn.

Voor Android en iOS kun je de mobiele Immich-app installeren. Vul het ip-adres van je Immich-server in en meld je aan. Tik op de upload-knop, geef Immich de nodige machtigingen en kies Selecteer om aan te geven welke fotoalbums de app moet back-uppen naar je server. Zet Albums synchroniseren aan om dit te automatiseren en bevestig met Back-up uitvoeren.

Immich is ook beschikbaar als mobiele app, wat handig is voor (automatische) mediaback-ups.

Synology Photos

Voorbereiding

We gaan uit van een Synology-NAS (Network Attached Storage) die via een webinterface toegankelijk is. Verbind via je browser met de webinterface van DSM, het Synology-besturingssysteem.

Open nu eerst het Configuratiescherm, kies Gebruiker en groep, ga naar Geavanceerd en zorg dat Gebruiker basismap inschakelen is ingeschakeld (op het gewenste volume). Bevestig met Toepassen. Open daarna de app File Station, waar je ziet dat de mappen Home en Homes (met persoonlijke submappen voor elke NAS-gebruiker) zijn aangemaakt.

Ga vervolgens naar Package Center in het hoofdmenu. Als de app Synology Photos nog niet is geïnstalleerd, zoek dan naar de naam van deze app. Klik vervolgens op Installeren en daarna op Openen. Klik rechtsboven op je profielicoon, kies Instellingen en open het tabblad Gedeelde ruimte. Schakel eventueel Gedeelde ruimte in en bevestig met Opslaan. Gedeelde media worden nu standaard opgeslagen in de map \photo.

Het is even wennen, maar je persoonlijke media en je gedeelde media belanden voortaan in de daarvoor bestemde mappen.

Gedeelde media

Als je nu foto’s met bijvoorbeeld familieleden wilt delen die toegang hebben tot je NAS, volg dan deze stappen. Ga naar Configuratiescherm / Gebruiker en groep, open het tabblad Groep en klik op Maken. Geef een groepsnaam op (bijvoorbeeld Familie) en druk op Volgende. Selecteer de gewenste leden, druk drie keer op Volgende en vink Synology Photos in de kolom Toestaan aan. Bevestig met Volgende (tweemaal) en met Voltooid.

Open vervolgens de app Synology Photos. Bij Instellingen / Gedeelde ruimte klik je op Toegangsmachtigingen instellen. Selecteer de groep (Familie) en kies Volledige toegang in de uitklapmenu’s. Bevestig met de plusknop en klik op Opslaan. Zet daarna op het tabblad Gedeelde ruimte een vinkje bij zowel Gezichtsherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte als Onderwerpherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte. Bevestig met Opslaan.

Test de instellingen door een gebruiker uit de groep aan te melden op je NAS, bijvoorbeeld via een incognito-tabblad in je browser. Zodra deze gebruiker Synology Photos opent, kan ook hij media uploaden in zowel de persoonlijke ruimte als de gedeelde ruimte. Links bovenaan in het applicatievenster kun je tussen deze ruimtes schakelen. De inhoud van deze ruimtes kun je overigens ook op bestandsniveau beheren via de overeenkomstige mappen in File Station (althans als administrator).

Als lid van de groep Familie krijgt deze gebruiker meteen ook toegang tot de gedeelde ruimte.

Basisgebruik

We laten nu zien hoe je met fotoalbums werkt. Gebruik eerst de knop Filter tonen (rechtsboven) om filters te activeren en snel de gewenste foto’s te vinden. Selecteer vervolgens een reeks foto’s; er verschijnt een rode balk. Klik hier op de plus-knop Toevoegen aan album, kies +Nieuw album, vul een naam in en druk op OK. Ga naar Albums (tweede knop) in het applicatievenster. Hier kun je foto’s opvragen volgens Recent toegevoegd, Labels en Locaties en, indien eerder ingeschakeld, volgens Mensen (gezichtsherkenning) en Onderwerpen (objectherkenning). Je albums vind je hier ook. Met de plus-knop rechtsboven kun je hier nieuwe albums maken.

Ga met de muisaanwijzer boven een album staan; er verschijnt een knop met drie puntjes. Klik op Delen. Schakel Koppeling delen in en stel bij Privacy-instellingen in of het album Privé of Openbaar is (eventueel met downloadmachtiging). Bij Privé selecteer je bij Lijst van genodigden de gewenste gebruiker(s) of groep(en) en geef je de machtigingen aan: Weergave, Downloaden of Provider (beheerder). Je kunt ook een wachtwoord en vervaldatum instellen. Kopieer de link en bevestig met Opslaan.

Klik op Delen (derde knop) in het applicatievenster en kies Fotoverzoek. Klik op Fotoverzoek maken, vul een onderwerpsregel in, selecteer een bestemmingsmap en bevestig met Verzoek maken. Je hoeft nu alleen maar de link te sturen naar de mensen van wie je graag foto’s wilt ontvangen voor je collectie.

Goed om te weten: er is ook een mobiele app voor Android en iOS van Synology Photos met de functie Photo Backup. Daarmee synchroniseer je opgeslagen foto’s en video’s.

Je kiest zelf met wie je albums deelt en met welke machtigingen je dat doet.

De Denon AH-C500W-oortjes beloven vanwege de open pasvorm comfort en omgevingsbewustzijn. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een pasvorm die niet echt aansluit op de gehoorgang.

Het ontwerp van de Denon AH-C500W is volgens de fabrikant gericht op comfort; daarvoor heeft de fabrikant een zogenaamde 'open pasvorm' in het leven geroepen die niet diep in je gehoorgang zit. Hierdoor voelen de oordopjes licht aan en kun je ze lang zonder enige irritatie dragen. Bovendien blijf je goed in verbinding met je omgeving, omdat er geen ruisonderdrukking is en de dopjes zelf niets tegenhouden. Dat zijn allemaal mooie manieren van omdenken. De AH-C500W-dopjes hebben dan ook geen rubber tips die in je oren gaan en de boel afsluiten, maar vallen bij bewegingen daardoor ook makkelijk uit je oren.

De oordopjes beschikken over moderne technologie zoals bluetooth 5.3 met multipoint-connectiviteit, waardoor je met twee apparaten tegelijk kunt verbinden. De totale batterijduur bedraagt 24 uur, inclusief de oplaadcase. Dankzij de IPX4-classificatie zijn ze bestand tegen zweet en spatwater, maar gezien de vorm zijn ze niet echt geschikt voor sporters. De bediening verloopt via gevoelige aanraakoppervlakken op de oordopjes of via de gratis app. Verder hebben ze microfoons met beamforming voor heldere telefoongesprekken.

©Wesley Akkerman

Gladde oortjes

Aan de functionaliteit ligt het dus zeker niet. Denon zet daarmee in op een breed publiek. We vinden het alleen jammer dat de oortjes geen rubber tips hebben, want die helpen vaak bij het blijven zitten in de gehoorgang. We realiseren ons dat dit een persoonlijke voorkeur is; er zijn immers nog steeds mensen die liever gladde oordopjes hebben dan rubber of siliconen oortips die je dieper in je oor moet duwen. Maar als je lang haar hebt, je veel met je hoofd beweegt of de oordopjes met de hand (en niet via de app) bedient, is de kans groot dat je ze verplaatst of dat ze uit je oren vallen.

We vinden de bediening op de oortjes sowieso behoorlijk gevoelig, maar gelukkig kun je die uitschakelen via de gratis Denon Headphones-app. Dat hebben wij dan ook gedaan. We hebben ze regelmatig beter in onze oren moeten draaien, omdat ze niet bleven zitten, en hebben daardoor regelmatig onbedoeld functies geactiveerd. Bovendien beschikt de app over een vijfpunts equalizer. Heel handig, want daarmee verbeter je het geluid daadwerkelijk. Helaas kun je je eigen instellingen niet opslaan; als je terug wilt naar oude settings, dan moet je die handmatig invoeren.

©Wesley Akkerman

Het open karakter

Omdat de Denon AH-C500W een open karakter heeft, zijn ze lastig te vergelijken met oordopjes die wel beschikken over enige afsluiting. Maar dat is dan ook precies de bedoeling. Het is maar net wat je van een setje oortjes verlangt. En eerlijk is eerlijk: ze zijn zo licht dat je ze bijna niet voelt zitten. Door dit karakter klinkt de muziek heel helder, terwijl je ondertussen alles nog meekrijgt vanuit je omgeving. In het openbaar vervoer is dat een nachtmerrie, maar we denken niet dat Denon verwacht dat je ze overal gebruikt.

Verder is ons duidelijk dat de Denon AH-C500W flink wat kracht mist. Zonder equalizerinstellingen vallen de lagere tonen helemaal weg, waardoor je voornamelijk naar de vocalen en hogere segmenten luistert. Met de traditionele glimlachinstellingen van de equalizer (zie de screenshots verderop) trek je het middensegment verder weg van de audioweergave, maar geef je wel een flinke boost aan het onderste deel. Daardoor klinkt de muziek al wat aangenamer. Maar oordopjes met een betere afsluiting zullen in dit geval altijd beter klinken dan de AH-C500W.

©Wesley Akkerman

Open of gesloten?

Je zou de Denon AH-C500W daardoor beter kunnen vergelijken met oordopjes die je meer boven je gehoorgang plaatst – denk aan de Openfit 2+ van Shokz. Daar klinkt de soundstage daadwerkelijk warm, vol en gedetailleerd, en daar kunnen we de Denon-oortjes niet altijd op betrappen. Helemaal eerlijk is de vergelijking trouwens niet, omdat het producten uit twee technisch verschillende groepen zijn. Maar in onze beleving legt dit setje het af tegen oortjes met afsluiting en écht open oordoppen. Het is het net niet, zogezegd.

Daar speelt het ontwerp ook een grote rol in. De Denon AH-C500W's blijven minder goed zitten dan open modellen die je met een haakje om je oren bevestigt. Je bent ze bovendien voortdurend aan het bijdraaien om maar een goede pasvorm te vinden. Wellicht ligt dat deels aan de oren van ondergetekende, maar dat is nu eenmaal wel de ervaring. Ze doen bovendien sterk denken aan de AIrPods. En daardoor hebben we ook het idee dat Denon meer het Apple-publiek wil aanspreken. Een onbegonnen zaak, aangezien die mensen meestal al voorzien zijn.

©Wesley Akkerman

Denon AH-C500W kopen?

De Denon AH-C500W wil zichzelf met zijn open ontwerp neerzetten als een alternatieve keuze voor wie omgevingsbewust wil blijven. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een onrustige pasvorm, waardoor de oordopjes bij de minste beweging al dreigen uit te vallen. Deze constante noodzaak tot bijstellen leidt tot frustratie, mede door de overgevoelige aanraakbediening. Gelukkig kun je die via de app uitschakelen, maar dat verandert verder niets aan het idee dat ze niet echt lekker zitten.

Ook op audiogebied overtuigen de oortjes niet helemaal. Het open karakter levert een helder geluid op, maar de basweergave is ondermaats en vereist flinke aanpassingen via de equalizer, waarvan je de instellingen frustrerend genoeg niet kunt opslaan. De AH-C500W's vallen hierdoor in een lastig niemandsland: ze missen de geluidsisolatie en krachtige bas van afgesloten oordopjes en de stabiele pasvorm van échte open-ear modellen met oorhaken. Uiteindelijk voelen de oordopjes aan als een compromis dat op de belangrijkste vlakken helaas tekortschiet.