Er verschijnen steeds meer betaalbare IP-camera's. Gunstig, want deze camera's gebruik je simpel als waakhond om je woning te beveiligen. Via een app op je smartphone, een browser of software houd je altijd een oogje in het zeil. Wij vertellen je waar je op moet letten bij aanschaf van zo'n camera.

Tip 1 - Thuisnetwerk

IP-camera's sluit je altijd aan in een thuisnetwerk. Via dit netwerk verzendt het apparaat beelddata naar een tablet, smartphone of computer. In de praktijk is het vaak lastig om een ethernetkabel te trekken, bijvoorbeeld wanneer je de camera aan het plafond of in de tuin wilt bevestigen. Gelukkig hebben veel camera's tegenwoordig een draadloze netwerkadapter ingebouwd. Hiermee meld je de camera aan op het wifi-netwerk. Zeker als je het apparaat in de tuin wilt bevestigen, is het belangrijk om vooraf even de wifi-ontvangst te controleren. Je regelt dat simpel door op de gewenste plek te gaan staan met je smartphone in de hand. Heb je niet of nauwelijks ontvangst? Kijk of je het signaal kunt verbeteren door de instellingen in de router te veranderen of zet een extra accesspoint neer. Lees ook: Veiliger met een IP-camera in huis.

©PXimport

Tip 1 - Bedenk vooraf of je de camera via ethernet of een wifi-verbinding wilt aansluiten.

Tip 2 - Binnen of buiten?

Het is belangrijk om vooraf te bepalen of je binnen of buiten wilt filmen. Buitencamera's zijn doorgaans duurder omdat de behuizing bestand is tegen alle weersomstandigheden. Fabrikanten gebruiken bijvoorbeeld een aluminium regenkap of een glazen bol om het apparaat te beschermen tegen vocht. Verder richt je goedkopere types slechts op één punt via een kogelconstructie in de voet, terwijl binnencamera's voor hetzelfde geld vaak meer richtmogelijkheden hebben middels automatisch draaien en kantelen.

©PXimport

Tip 2 - Buitencamera's hebben een robuuste behuizing en zijn hierdoor bestendig tegen alle weertypes.

Bedenk verder goed hoe breed de kijkhoek moet zijn. Voor een grote tuin is het bijvoorbeeld raadzaam om een exemplaar met een kijkhoek van minimaal negentig graden te kiezen. Op die manier breng je de volledige tuin in beeld. Let verder op dat buitencamera's vaak geen ingebouwde microfoon hebben, waardoor je geluid niet kunt vastleggen.

Regelgeving

Wanneer je een IP-camera buitenshuis gebruikt, heb je te maken met enkele regels in verband met de privacywet. Zo mag je uitsluitend je eigen tuin filmen. Let dus op dat er geen tuin, ramen en deuren van je buren op de monitor zichtbaar zijn. Een ander aspect is dat je volgens de wet duidelijk moet aankondigen dat je aan het filmen bent. Erg ingewikkeld is dat overigens niet. Het is namelijk voldoende om het camerasysteem op een duidelijk zichtbare plek te hangen.

©PXimport

Het is volgens de wet niet toegestaan om het privédomein van je buren te filmen.

Tip 3 - Resolutie

De maximale resolutie waarin de IP-camera kan filmen, bepaalt voor een groot deel de prijs van het product. Vraag jezelf af in hoeverre een hoge resolutie belangrijk is, aangezien je de beelden waarschijnlijk uitsluitend gebruikt voor bewakingsdoeleinden. Overigens zorgt een hoge resolutie er wel voor dat je de gezichten van potentiele inbrekers duidelijker in beeld krijgt.

De goedkoopste cameraatjes filmen in een resolutie van 640 x 480 pixels. Hiermee lukt het om korte afstanden tot pakweg twee meter goed op beeld te krijgen. Voor grotere oppervlaktes raden we een resolutie van 1280 x 720 pixels of meer aan. Vind je het een pré dat gezichten van mensen goed herkenbaar zijn, dan kun je een Full HD-camera overwegen.

©PXimport

Tip 3 - Camera's met een hoge resolutie brengen personen duidelijk in beeld.

Het nadeel van hoge resolutie-opnamen is wel dat de beelden meer opslagruimte vereisen op een geheugenkaart, NAS of computer. Let naast de resolutie ook op hoeveel beelden per seconde (fps) de camera maakt. Een hoge framerate van 24 beelden per seconden of meer zorgt voor een vloeiende opname.

Tip 4 - Pan & tilt

Bij veel IP-camera's staat er op de verpakking in grote letters de term pan & tilt vermeld. Deze types laten zich op afstand bedienen, waardoor het bereik heel groot is. Zodra er bijvoorbeeld iemand door de bewaakte ruimte loopt, laat je de camera meebewegen. Bij sommige types is het horizontale bereik zelfs 355 graden en draait de cameralens dus bijna volledig rond. Verder is de hoogte op afstand in te stellen.

Fabrikanten van pan & tilt-camera's leveren in de meeste gevallen een speciale app mee, waarmee je de richting van de camera via pijltjestoetsen of schuifbalken bepaalt. Daarnaast zijn er ook nog IP-camera's waarmee je op afstand kunt inzoomen. Overigens gebeurt het inzoomen in de meeste gevallen digitaal. Dit levert meer ruis op in de beeldopname. Wil je inzoomen zonder dat de beeldkwaliteit achteruit gaat, dan zoek je naar een camera met optische zoom.

Tip 5 - Nachtzicht

Voor videobewaking is het een vereiste dat de camera ook in het donker opnames kan maken. Veel inbraken vinden tenslotte 's nachts plaats. Veruit de meeste IP-camera's beschikken om die reden over één of meerdere infrarood led-lampjes waarmee het lukt om in een donkere ruimte duidelijke opnames te maken. Fijn is dat deze lichtbundel voor mensen niet direct zichtbaar is, waardoor de camera niet zo snel opvalt voor eventuele inbrekers.

Verder is het prettig als de camera een dag/nacht-sensor aan boord heeft. In dat geval is het namelijk niet nodig om handmatig nachtzicht in of uit te schakelen. Bepaalde camera's van Eminent zijn uitgerust met twee cameralenzen, namelijk één voor overdag en één voor 's nachts. Deze apparaten switchen automatisch tussen de dag- en nachtsensor om de beste opnames te garanderen.

Tip 6 - Beelden opslaan

Via een mobiele app, browser of monitorsoftware kijk je op ieder gewenst moment live mee met de IP-camera. Daarnaast is het handig wanneer het apparaat de beelden opslaat. De meeste producten hebben dan ook een microSD- of SD-kaartslot, waarop de bewakingscamera de beelden lokaal bewaart. Kijk goed in de specificaties welke geheugencapaciteit er maximaal mogelijk is, bijvoorbeeld 32 of 64 GB.

Het nadeel van deze methode is dat je geen beelden meer hebt zodra iemand de camera steelt. In dat geval is het handig om opnames ook via het netwerk op te slaan op bijvoorbeeld een computer of NAS. Via het programma Surveillance Station van NAS-fabrikant Synology is dat bijvoorbeeld een fluitje van een cent. Deze netwerkvideorecorder kan overweg met ruim drieduizend IP-camera's van tachtig verschillende merken. Verder leveren fabrikanten van IP-camera's ook vaak eigen software mee om opnames te bewaren op een pc.

Tip 7 - Bewegingsdetectie

Slimme bewakingscamera's detecteren beweging en sturen je hiervan een alarmbericht. Camera's met een passieve infrarood-sensor (pir) zijn in staat om beweging te detecteren. Je ziet dan op de live-beelden direct wat er aan de hand is. De kans op vals alarm is klein, want een pir-sensor herkent alleen bewegingen van warmte. Dat kunnen dus uitsluitend mensen of dieren zijn. Afhankelijk van de gebruikte IP-camera, ontvang je een waarschuwing per e-mail of pushbericht op je smartphone.

©PXimport

Tip 7 - De passieve infrarood-sensor is meestal in de vorm van een transparant bolletje onder de cameralens aanwezig.

Bij veel producten stel je in dat de camera alleen bij bewegingsdetectie het filmmateriaal bewaart. Op die manier bespaar je opslagruimte. Bewakingscamera's uit de Easy Pro View-lijn van Eminent hebben als voordeel dat ze vijf seconden voor de bewegingsdetectie al beginnen met opnemen. Deze apparaten bewaren de laatste vijf seconden namelijk continu in een buffer. Hierdoor weet je zeker dat een kritisch moment volledig is vastgelegd.

Tip 8 - PoE

Sommige IP-camera's hebben een netwerkaansluiting die geschikt is voor PoE (Power over Ethernet). Naast het transport van de camerabeelden, voorziet de ethernetkabel de apparatuur dan ook van voeding. Deze technologie is handig wanneer er geen stopcontact in de buurt is. Een IP-camera die PoE ondersteunt is bijvoorbeeld de Foscam FI9853EP.

©PXimport

Tip 8 - De Foscam FI9853EP is een betaalbare IP-camera met PoE-ondersteuning.

Houd er rekening mee dat niet ieder netwerk geschikt is voor PoE. De switch waarop de IP-camera is aangesloten dient namelijk met deze techniek overweg te kunnen. Als alternatief kun je daarnaast een PoE-injector overwegen. Dit apparaatje laat zowel stroom als data door de netwerkkabel lopen. PoE-ondersteuning is voornamelijk beschikbaar op modellen die bestemd zijn voor de zakelijke markt. Vanwege de beperktere energievoorziening zijn de extra functies vaak erg sober.

Tip 9 - Babyfoon

Naast het bewaken van je huis of tuin, kun je een IP-camera ook als babyfoon gebruiken. Voorwaarde is wel dat het apparaat over een microfoon beschikt. Is dat niet het geval, dan hebben sommige types de mogelijkheid om een externe microfoon aan te sluiten. Wanneer het apparaat geluid detecteert, krijg je hiervan een e-mail en/of pushbericht. Op een mobiele app kijk je vervolgens wat de baby aan het doen is.

Een belangrijk verschil met traditionele babyfoons is dat de afstand tussen de smartphone en de camera geen rol speelt. Dankzij internet vraag je altijd en overal live-beelden van de IP-camera op.

©PXimport

Tip 9 - IP-camera's met een microfoon en luidspreker gebruik je eenvoudig als babyfoon.

Indien het apparaat beschikt over een pan & tilt-functie, positioneer je de cameralens desgewenst in de juiste positie. Sommige IP-camera's hebben ook een speaker aan boord, zodat je je kroost op afstand gerust kunt stellen via de terugspreekfunctie. Een andere mogelijkheid hiervan is om inbrekers op een veilige manier aan te spreken op hun gedrag, maar dat moet je maar net willen/durven.

Tip 10 - Dome-camera's

Als je een grote ruimte in beeld wilt brengen, is een zogeheten dome-camera het overwegen waard. Bij dit type camera is er een groothoeklens achter een glazen of plastic bol gehuisvest, waardoor een groot deel van de omgeving gefilmd kan worden. Wel is er hierdoor sprake van een fisheye-effect waardoor de beelden wat bolvormig ogen.

Je bevestigt een dome-camera meestal aan het plafond, al is muurbevestiging ook mogelijk. Bedrijven zetten dome-camera's regelmatig in op openbare plekken waar veel mensen komen vanwege het grote bereik van pakweg 180 graden. Om die reden zijn deze bewakingscamera's extra sterk om de kans op vernieling te beperken.

Omdat een dome-camera geschikt is om grote ruimtes te bewaken, kies je bij voorkeur voor een exemplaar met een hoge resolutie. Personen die op de beelden voorkomen, zijn dan gemakkelijker te herkennen.

Tip 11 - Videocodec

Als je van plan bent om de beelden van de IP-camera te bewerken, is de videocodec een interessante specificatie. Het merendeel van de producten gebruikt voor de opslag van de beelden de H.264-codec. Hiermee kunnen de video's in hoge resolutie worden opgeslagen, en is er (door de efficiënte compressie) weinig opslagruimte vereist om de bestanden te bewaren. In een enkel geval is er ook ondersteuning voor mjpeg (motion jpeg), al is hiervan de resolutie doorgaans een stuk lager.

De meeste videoprogramma's kunnen prima met deze formaten onderweg. Sommige types sturen via e-mail automatisch afbeeldingen bij bewegingsdetectie. Deze afbeeldingen zijn meestal opgeslagen als .jpg- of .bmp bestanden.

Tip 12 - Mobiele app

Schaf bij voorkeur een IP-camera waarvan je de live-beelden rechtstreeks kunt bekijken in een mobiele app. Gelukkig is dat bij de meeste consumentenproducten tegenwoordig het geval. Via een app voor iOS (iPhone en iPad) of Android kun je altijd de beelden opvragen. Bovendien ontvang je op het toestel een alarmbericht zodra de IP-camera beweging constateert.

Afhankelijk van welke functies er in de mobiele app gebouwd zijn, kun je ook de positie van de cameralens (pan & tilt) wijzigen, de kleuren aanpassen en nachtopnames maken. De mobiele app van Foscam-camera's stelt je in staat om het apparaat vliegensvlug aan te melden op het wifi-netwerk. Hiervoor hoef je met je smartphone namelijk alleen maar de QR-code aan de achterzijde van de IP-camera te scannen. Erg handig.

Tip 13 - Monitorsoftware

Naast een mobiele app hebben IP-camera's nog meer mogelijkheden om de beelden te bekijken. Zo beschikken veel modellen over een webserver. Via een unieke url vraag je de beelden op in een browser. Daarnaast leveren de fabrikanten meestal ook speciale monitorsoftware mee. Deze optie biedt doorgaans de meeste mogelijkheden, omdat je de eigenschappen van de IP-camera helemaal naar eigen wens kunt instellen. Bovendien is het in veel gevallen mogelijk om de beelden van pakweg acht of zestien camera's tegelijkertijd te monitoren.

©PXimport

Tip 13 - Het programma van camerafabrikant Edimax is in staat om maximaal zestien IP-camera's tegelijkertijd te bedienen.

Kooptips

De prijzen van IP-camera's variëren van een paar tientjes tot enkele honderden euro's. We zetten drie interessante producten op een rij die ook nog eens betaalbaar zijn.

Foscam C1

Straatprijs: € 70,-

Als je een betaalbare IP-camera wenst met veel mogelijkheden, dan kun je de Foscam C1 overwegen. Via wifi of een ethernetkabel sluit je dit model eenvoudig aan in het netwerk. De behuizing is volledig van kunststof en daarom alleen geschikt voor binnengebruik. De resolutie van 1280 x 720 pixels is voor een camera in deze prijsklasse erg netjes. Verder is er een passieve infrarood-sensor ingebouwd voor het detecteren van beweging. Voor de opslag van beelden heb je keuze tussen een microSD-kaart, smartphone, tablet of pc. Dankzij een ingebouwde microfoon en speaker is de C1 eventueel ook te gebruiken als babyfoon. Je bekijkt de beelden via een mobiele app, browser of monitorprogramma.

©PXimport

Foscam FI9903P

Straatprijs: € 116,-

Met de Foscam FI9903P haal je een degelijke buitencamera in huis. De behuizing is van aluminium en om die reden geschikt voor alle weertypes. Een wifi-adapter ontbreekt, dus je kunt dit exemplaar alleen via een netwerkkabel aansluiten. Prettig is dat er twee krachtige infrarood-lampjes aan weerszijden van de cameralens zijn verwerkt, waardoor er 's nachts tot dertig meter zicht is. De beeldkwaliteit is van deze Full HD-camera overigens scherp genoeg om personen van een afstandje te herkennen. De FI9903P heeft een microSD-kaartslot om beelden lokaal te bewaren. Houd er rekening mee dat deze buitencamera geen geluid vastlegt vanwege het ontbreken van een microfoon.

©PXimport

Eminent EM6225

Straatprijs: € 79,-

De EM6225 is een draadloze pan & tilt-camera van Eminent. De cameralens kan ronddraaien en kantelen waardoor dit exemplaar een horizontaal bereik heeft van maar liefst 355 graden en een verticaal bereik van 120 graden. De resolutie van 1280 x 720 pixels en framerate van dertig frames per seconde zorgen voor een vloeiende beeldweergave. Rondom de cameralens zijn acht infrarood led-lampjes aanwezig om in het donker te filmen. Zodra de EM6225 beweging constateert, ontvang je hiervan een notificatie per e-mail. Fijn is dat er lokale opslag mogelijk is via een microSD-kaart. Verder zijn er een microfoon en speaker geïntegreerd, zodat je dit product ook kunt gebruiken als babyfoon.

De markt voor koffiemachines is breed en beweegt snel. Veel apparaten bieden steeds meer functies, van eenvoudige espresso’s tot uitgebreide melk- en cold brew-specialiteiten. De Ninja Café Luxe-serie belooft precies dat: barista-kwaliteit, eindeloze mogelijkheden en gebruiksgemak in één apparaat. Maar maakt dit model die belofte waar in de praktijk?

De Ninja Café Luxe combineert een espressomachine, filterkoffiezetter en cold brew-maker in één apparaat. Met de geïntegreerde koffiemolen (25 maalstanden) en tamper stel je de koffie volledig naar wens af.

De machine biedt vijf espresso-opties, vier koffiestijlen en vier melkopschuimstanden – geschikt voor zowel dierlijke als plantaardige melk. Je kiest uit zeven drankformaten, van espresso tot cold brew-specialiteiten zoals iced latte of espresso martini.

Er zijn twee uitvoeringen:

De Essential kost 449,99 euro, de Premier 549,99 euro. De machine is groot en zwaar (34,4 x 33,6 x 37,2 cm) en weegt 16,65 kilo.

©Ninja

Eerste indruk: wat veel!

Wat fijn is aan huishoudelijke apparaten van Ninja, is dat ze doorgaans gebruiksvriendelijk en intuïtief te bedienen zijn, zo bleek uit eerdere ervaringen. Gebruiksvriendelijk blijkt – na enige tijd – zeker waar, maar intuïtief kunnen we dit apparaat zeker niet noemen direct na het uitpakken. De uitgebreide handleiding, verkorte snelstartgids en een inspiratiegids met allerlei recepten voor de verschillende koffievarianten komen dan ook direct van pas.

©Saskia van Weert

Uit de doos oogt de Ninja Café Luxe direct stevig en professioneel. De afwerking is netjes en het apparaat maakt een solide indruk op het aanrecht. Bij het uitpakken valt op hoeveel accessoires en onderdelen erbij zitten: van filterhouders en melkopschuimer tot een geïntegreerde molen.

Voordat er überhaupt koffie kan worden gezet, dient er een stapsgewijze kalibratie en watermeting te worden gedaan om te bepalen hoe hard het kraanwater is in de eigen regio. De stappen staan duidelijk beschreven in de gids, alle benodigdheden (behalve koffiebonen) zitten bijgesloten in de doos. Dat alles neemt een halfuurtje in beslag, daarna is de machine klaar voor het eerste gebruik.

©Ninja

De functies op een rij

De koffiemachine heeft allerlei onderdelen die een eigen plekje hebben in of op de machine. Er zitten drie filterbakjes bij om de gemalen koffie in te doen: eentje voor een enkele hoeveelheid, een wat grotere voor een dubbele hoeveelheid drank en een grote mand voor filterkoffie.

Dan is er het portafilter, oftewel het gedeelte waarin de gemalen koffie plus het gewenste filterbakje gaan, en dat je vastklikt onder de wateruitlaat.

Er is een losse trechter die je gebruikt tijdens het malen van de koffie, en een stamper om de koffie in het bakje samen te drukken. Tot slot is er nog het melkkannetje.

©Saskia van Weert

Links van de machine kun je de trechter en de stamper bewaren, het portafilter kan onder de koffiemaler en het kannetje heeft een vaste plek rechts onder het melktuitje.

Het bedieningspaneel verdient ook wat aandacht. Aan de linkerzijde zit een draaischijf waarmee je de maalgraad van de koffiebonen instelt. Dan is er nog het display met allerlei opties en een draai-/drukknop, en een gedeelte om het soort melkschuim in te stellen. Het bedieningspaneel is duidelijk vormgegeven, maar door het grote aantal opties is het niet direct intuïtief.

Boven op het apparaat is er een warmhoudplaat voor koffiebekers. Aan de achterzijde zit het waterreservoir, bovenin zit een dekseltje om toegang te krijgen tot het bonenreservoir, en geheel rechts zit een klein deurtje waar je de metalen filterbakjes in kunt opbergen.

Kortom: een hoop opties en een hoop uitzoekwerk!

©Saskia van Weert

In gebruik: goed resultaat (na even oefenen)

Bij het apparaat zit een dikke zwart-witte gebruikshandleiding. Het is aan te raden die goed door te nemen en bij de hand te hebben tijdens het leren kennen van het apparaat en de mogelijkheden. Na enige keren wat proberen wordt duidelijk dat de basishandelingen vrij overzichtelijk zijn. Een doorgewinterde thuisbarista zal deze machine vermoedelijk sneller weten te doorgronden.

Allereerst moet het gewenste filterbakje in het portafilter. Je zet de trechter op het filterbakje en zet de machine aan. Je kiest het gewenste programma, bijvoorbeeld espresso. De standaardinstelling is een dubbele shot; dat is eventueel aan te passen in het menu.

Vervolgens hang je het portafilter onder de koffiemaler. Er verschijnen twee getallen in beeld: de ideale maalgraad en de huidige instelling. Via de draaischijf links aan de machine zorg je dat de twee getallen identiek zijn. Je start de maler en neemt het portafilter met gemalen koffie uit de machine. Je stampt de boel aan met de stamper, verwijdert de trechter en bevestigt het portafilter onder de wateruitlaat. Dat doe je door de oranje stip op het filter gelijk te houden met de stip op de machine en het filter stevig naar rechts te bewegen om het te vergrendelen. Dat gaat vrij zwaar.

©Ninja

Dan is het tijd om het koffiezetten te starten met een druk op de draai-/drukknop. Vergeet niet om een passende kop of mok onder het filter te zetten. Er komt een beetje geconcentreerde koffie uit de machine, die wordt aangevuld met heet water om de gewenste sterkte te verkrijgen. Deze stappen zijn gelijk voor vrijwel alle koffiebereidingen – alleen filterkoffie gaat iets anders.

Melkschuim maken

Mocht je cappuccino willen maken, dan doe je dierlijke of plantaardige melk in de melkkan tot aan de streep, kies je de gewenste dikte en laat je de melk warm worden en opschuimen tot een pieptoon aangeeft dat de melk klaar is. Je hoort het kleine mixertje onder in de kan flink tekeergaan en dat levert een prima resultaat op. Na het leeggieten van de kan start een automatisch schoonmaakprogramma.

De smaak van de geteste koffievarianten is prima. De exacte uitkomst hangt uiteraard af van de gebruikte bonen.

©Saskia van Weert

Schoonmaken en onderhoud

Een deel van de accessoires en onderdelen mag gewoon in de vaatwasser. Zoals wel vaker is het vaak beter voor de duurzaamheid om alles op de hand af te wassen. Metalen onderdelen blijven daardoor langer glanzend. De melkopschuimer heeft een eigen reinigingsprogramma voor het binnenwerk en het tuitje, al moet het kannetje natuurlijk wel goed afgewassen worden.

Ninja Café Luxe kopen?

De Ninja Café Luxe is een krachtige en veelzijdige koffiemachine die de serieuze thuisbarista veel te bieden heeft. Met uitgebreide instellingen voor koffie, melk en formaat, en de mogelijkheid om zowel espresso als filterkoffie en cold brews te zetten, is dit apparaat een echte allrounder. De bouwkwaliteit is stevig en professioneel, en het apparaat wordt geleverd met handige accessoires en een eigen reinigingsprogramma voor de melkopschuimer.

Tegelijk vraagt de machine om tijd en aandacht. Het is geen instapmodel voor wie snel en zonder nadenken een kopje koffie wil zetten. De bediening is uitgebreid en vergt oefening, vooral in het begin. Ook neemt het apparaat de nodige ruimte in beslag en zijn er veel onderdelen om mee te werken.

De Ninja Café Luxe is vooral geschikt voor koffieliefhebbers die graag zelf de controle houden over het volledige zetproces, bereid zijn om het apparaat goed te leren kennen en de ruimte hebben voor een grotere machine. Wie dat ziet als een leuke uitdaging, haalt met de Ninja Café Luxe een complete koffie-oplossing in huis.

Werk je het liefst onder Linux, maar wil je Windows niet helemaal opgeven? Er zijn genoeg opties om met Windows te werken naast of binnen Linux. Zo kun je een virtuele machine opzetten, maar dat is een flinke klus. In dit artikel bekijken we een alternatief waarbij je Windows in een Docker-container installeert. De installatie gaat volledig automatisch en je kunt met alle denkbare Windows-toepassingen werken. Volgens hetzelfde principe kun je ook macOS installeren!

Voor Linux is enorm veel software beschikbaar. Mis je toch net dat ene Windows-programma, dan is dat gelukkig geen probleem. Er zijn genoeg mogelijkheden om die software te blijven gebruiken.

Als eerste kun je een dualboot overwegen, waarmee je Windows en Linux fysiek op één systeem draait. Voor veel mensen is dit echter te complex. Bovendien moet je al bij het opstarten kiezen welk systeem je gaat gebruiken, terwijl dat niet echt nodig is, tenzij je echt maximale prestaties nastreeft. Computers zijn snel genoeg om van alles simultaan naast elkaar te draaien.

Een bekende optie is een compatibiliteitslaag, zoals het opensource Wine of de commerciële variant CrossOver (zie kader ‘Windows-programma’s met Wine en CrossOver’). Een andere optie is virtualisatie, met bijvoorbeeld VirtualBox of QEMU. Je maakt dan een virtuele machine waarin je vervolgens Windows installeert. Dat is wel vrij omslachtig en vraagt best wat voorbereiding.

In dit artikel behandelen we een andere en veel eenvoudigere optie, die gebruikmaakt van Docker. Na het starten van de container geeft elke willekeurige browser toegang tot Windows. Voor betere prestaties kun je daarnaast een RDP-client gebruiken. Bovendien kun je behalve Windows 11 Pro ook andere Windows-versies kiezen, waaronder Windows Server. Tot slot laten we ook nog zien hoe je op vergelijkbare wijze met macOS via Docker kunt werken. Dan ben je echt van alle markten thuis.

1 Wat gaan we doen?

Er bestaat een gratis en opensource-project waarmee je Windows kunt draaien binnen Docker. Je vindt de projectpagina op GitHub. We laten zien hoe je hiermee binnen zo’n tien minuten Windows kunt installeren en gebruiken. We geven ook wat praktische gebruikstips, bijvoorbeeld voor bestandsdeling en beveiliging.

Standaard wordt Windows 11 Pro geïnstalleerd, maar je kunt ook een andere versie kiezen, zoals Windows 10 Pro of 8.1 Pro. Ook zou je Windows Server 2025 of een oudere versie kunnen kiezen, mocht je daar eens mee willen experimenteren.

In paragraaf 12 t/m 14 gaan we ook met macOS aan de slag. Dit besturingssysteem kun je op vergelijkbare wijze binnen Docker draaien. Dit project heeft zijn eigen GitHub-pagina.

Dankzij dit project kun je Windows eenvoudig uitvoeren binnen Docker.

2 Wat heb je nodig?

Voor het uitvoeren van Windows of macOS binnen een Docker-container heb je Linux nodig met ondersteuning voor Kernel-based Virtual Machine (KVM). De meeste moderne distributies ondersteunen dit, waaronder Ubuntu, Debian, CentOS en Arch Linux. We laten zien hoe je vooraf kunt testen of KVM en virtualisatie op jouw systeem werken. Verder heb je Docker en Docker Compose nodig. Je kunt alles gewoon binnen je huidige Linux-desktopomgeving installeren en gebruiken.

Wij gebruiken Ubuntu Desktop 24.10. Heb je al een Linux-server in je netwerk draaien? Dan kun je daarop eventueel Docker en de containers voor Windows en/of macOS installeren. Dat maakt je nog wat flexibeler. Voor toegang tot Windows heb je een browser nodig of – voor betere prestaties – een client voor het Remote Desktop Protocol (RDP).

Hoewel een groter scherm comfortabeler werkt, kun je zelfs vanaf een smartphone of tablet met je Windows-installatie verbinden! Merk op dat we hier x86-systemen gebruiken. Er bestaat ook een variant voor ARM64-systemen, zoals de Raspberry Pi 5.

Zelfs de Raspberry Pi 5 kun je gebruiken voor het werken met Windows.

3 Installatie Docker met Docker Compose

Voor de installatie van Docker en Docker Compose kun je de handleiding raadplegen van Docker zelf, bijvoorbeeld voor Ubuntu dat we hier als uitgangspunt nemen. Er is ook een snellere installatiemethode. Hiervoor open je eerst een terminalvenster. Vervolgens haal je een speciaal shellscript voor de installatie op:

Start dit script nu als root-gebruiker of met sudo:

Hierna zijn Docker en Docker Compose geïnstalleerd. Maar we raden aan om jezelf na de installatie nog toe te voegen aan de groep genaamd docker. Zorg eerst dat de groep bestaat:

Daarna voeg je jezelf toe aan die groep:

Hierna moet je uitloggen en opnieuw inloggen, of in sommige gevallen Ubuntu herstarten. Vervolgens kun je de onderstaande opdracht geven, als het goed is zonder foutmeldingen. De opdracht laat in een lijst zien welke containers actief zijn. Dat zijn er nu nog geen.

Je kunt ook testen of Docker werkt door een testimage op te halen en te starten:

Docker Compose maakt standaard deel uit van de installatie van Docker. De aanwezigheid kun je eenvoudig controleren:

Installeer Docker met Docker Compose en test of alles werkt.

4 Controle vooraf

Het systeem waarop je de speciale Docker-containers gaat gebruiken moet KVM en hardware-virtualisatie ondersteunen, zoals Intel VT-x of AMD-V. Dat komt omdat binnen de Docker-container een virtuele machine met Windows wordt opgebouwd, die gebruikmaakt van Qemu én van hardware-virtualisatie via KVM. Dat zal in de regel geen probleem zijn, maar soms moet je deze virtualisatie-opties nog aanzetten in het BIOS. Hoe je dat precies doet verschilt per BIOS. Je kunt voordat je aan de slag gaat relatief eenvoudig controleren of je systeem geschikt is door de onderstaande opdrachten te geven. De tool meldt of KVM beschikbaar is en of jouw systeem kan worden gebruikt voor hardwareversnelling.

Via deze tool controleer je eenvoudig de mogelijkheid voor virtualisatie.

Windows

5 Configuratiebestand

We beginnen met de installatie van Windows. Hoewel je de container via de opdrachtregel kunt starten, is het veel praktischer om een configuratiebestand voor Docker Compose te maken. Ook gelet op eventuele aanpassingen in de toekomst. Open hiervoor een terminalvenster, ga naar je thuismap (cd ~), maak een nieuwe map (mkdir windows) en blader naar die map (cd windows). Maak in deze map vervolgens het configuratiebestand met nano docker-compose.yml en geef het de onderstaande inhoud. Hierbij hebben we de standaardconfiguratie van de projectpagina als startpunt genomen, maar wel enkele opties gewijzigd of toegevoegd. De belangrijkste aanpassingen zullen we straks behandelen.

De configuratie voor de container voor Docker Compose.

6 Uitleg configuratie

De container krijgt simpelweg de naam windows en biedt netwerkfunctionaliteit, inclusief ondersteuning voor VPN/tunneling en externe toegang via RDP (Remote Desktop Protocol).

Poort 8006 op de host wordt onder ports gekoppeld aan poort 8006 in de container voor de webinterface. Je kunt het poortnummer op de host (het nummer links) eventueel wijzigen bij een potentieel conflict. Bijvoorbeeld als je op hetzelfde systeem Proxmox VE gebruikt, dat een webinterface aanbiedt via diezelfde poort. Via poort 3389 geven we RDP-toegang via TCP en UDP.

Onder volumes koppelen we een fysieke map (in dit geval ./data) aan /storage in de container waar alle bestanden voor Windows worden bewaard. De host-map wordt automatisch gemaakt als deze nog niet bestaat. Dit volume is belangrijk, omdat Windows anders bij elke herstart van de container opnieuw zal worden geïnstalleerd.

Docker wacht overigens standaard maar tien seconden om een container netjes te stoppen voordat deze geforceerd wordt gestopt. Deze periode is in de configuratie bij stop_grace_period verruimd naar twee minuten, wat lang genoeg is om Windows af te sluiten.

Zorg dat Windows genoeg tijd krijgt om netjes af te sluiten.

7 Aanpassingen

In het configuratiebestand uit paragraaf 5 onder environment kun je nog enkele aanpassingen maken, die we hier bespreken. In de getoonde configuratie zie je bij VERSION de waarde 11. Dat is de keuze voor Windows 11 Pro. Andere populaire opties zijn Windows 10 Pro (10), Windows Server 2025 (2025), Windows Server 2022 (2022) en Windows XP Professional (xp). Merk op dat voor ARM64 andere versienummers worden gebruikt, controleer dat via de projectpagina!

We hebben zoals je in de configuratie kunt zien de parameter LANGUAGE toegevoegd met de waarde Dutch. Daarmee zal de Nederlandstalige versie van Windows worden geïnstalleerd.

Achter DISK_SIZE zie je de hoeveelheid schijfruimte voor Windows. Standaard is dat 64 GB (64G). Je kunt dit eventueel verhogen naar bijvoorbeeld 128 GB (128G) of 256 GB (256G). Dat kan overigens ook nog ná de installatie, zonder verlies van gegevens.

Je kunt verder ook het aantal processorkernen en de hoeveelheid werkgeheugen aanpassen. Standaard worden 2 cores gebruikt en 4 GB werkgeheugen. In het voorbeeld hebben we dit verhoogd naar 4 cores en 6 GB werkgeheugen. Binnen Windows kun je de waarden onder meer via de instellingen achterhalen. De cores zijn overigens niet exclusief voor de virtuele machine, maar worden gedeeld met de host. Meer cores maken het systeem ook niet sneller.

Via de instellingen van Windows kun je informatie over het systeem achterhalen.

8 Container en installatie starten

Als je klaar bent met de configuratie kun je de container starten met de opdracht:

Open nu een browser en verwijs deze naar poort 8006. Op hetzelfde systeem als de host is dat http://localhost:8006. Als je vanaf een ander systeem toegang zoekt, is dat http://IPADRES:8006.

Je ziet dat direct na het starten van de container eerst automatisch een iso-bestand wordt opgehaald voor de installatie van Windows. Voor de meeste varianten van Windows is dat bestand ongeveer 5 GB groot. Via je browser zie je de vordering van deze download. Hierna start ook direct het installatieproces dat je kunt volgen.

Je hoeft nergens iets te kiezen, alles wordt volledig geautomatiseerd afgehandeld. De installatie duurt ongeveer tien minuten. Je kunt je gewenste programma’s installeren zonder beperkingen. Als je klaar bent met (het werken in) Windows kun je de container stoppen met:

Een volgende keer staat Windows al binnen enkele seconden klaar na het starten van de container.

Start de container en controleer op eventuele foutmeldingen.

9 Toegang via RDP-client

Door een RDP-client te gebruiken, zijn veel hogere prestaties mogelijk en profiteer je van een betere beeldkwaliteit en extra features zoals audio. Hier gebruiken we Remmina onder Linux. Je kunt ook andere programma’s gebruiken. In Windows is bijvoorbeeld het programma om te verbinden met een extern bureaublad heel geschikt.

Installeer en open de tool, in dit voorbeeld Remmina. Maak hierin een nieuwe configuratie. Kies bij Protocol voor RDP – Remote Desktop Protocol. Bij Server vul je localhost in, of als verbinding maakt vanaf een ander systeem: het ip-adres. Achter Resolutie kies je bij voorkeur voor Clientresolutie gebruiken. Daarmee wordt de resolutie in Windows steeds aangepast aan de resolutie van je client, in dit geval de venstergrootte van Remmina.

Als gebruikersnaam vul je Docker in en het wachtwoord laat je leeg. Meldingen over certificaatfouten kun je negeren. Net als een eventuele melding dat de identiteit van de externe computer niet kan worden geverifieerd. Je kunt na het starten met je RDP-client overigens omschakelen naar volledig scherm. Dan kun je op het volledige scherm met Windows werken.

Met een RDP-client heb je betere prestaties en een betere beeldkwaliteit.

10 Extra beveiliging

Merk op dat er bij het werken met deze container met Windows een potentieel veiligheidsrisico ontstaat. Iedereen kan immers vanaf het netwerk jouw Windows-omgeving openen via een browser. En ook bij gebruik van een RDP-client is er nauwelijks een beveiliging. Er zijn wat manieren om dat op te lossen, bijvoorbeeld met een firewall of door het instellen van een wachtwoord. Het makkelijkst is om alleen verbindingen naar localhost toe te staan. Dat is het adres 127.0.0.1. In de configuratie voor Docker Compose kun je daarvoor onder ports de volgende aanpassingen maken:

Deze aanpassingen kun je doorvoeren met:

Daarna kun je alleen nog vanaf het systeem waarop deze Docker-container met Windows draait verbinding maken. Dit geldt bij deze aanpassingen zowel voor het verbinden met een browser als met een RDP-client.

Standaard kun je vanaf elk systeem verbinding maken.

11 Bestanden delen

Je kunt eenvoudig bestanden uitwisselen tussen de host en het Windows-systeem in de container. Hiervoor hoef je alleen de configuratie voor Docker Compose aan te passen. Bedenk welke map op de Linux-host je wilt delen met Windows in de container. In dit voorbeeld kiezen we /home/gertjan waar Ubuntu alle gebruikersbestanden bewaart. Koppel dan onder volumes die lokale map /home/gertjan met de map /data in de container:

Start de container met de veranderingen:

Blader dan in Windows naar Netwerk. Open host.lan. Hier zie je een overzicht met bestanden en mappen, wat correspondeert met /home/gertjan op de host. Zo kun je eenvoudig in Windows aan al je bestanden werken.

Je kunt bestanden delen tussen de host en de container met Windows.

macOS

12 Installatie macOS

Heb je het gemak ervaren van het werken met Windows binnen Docker, dan is het goed om te weten dat je vrijwel dezelfde procedure kunt volgen voor een installatie van macOS! We gebruiken de onderstaande configuratie. Merk op dat standaard macOS 13 wordt geïnstalleerd, bekend onder de naam macOS Ventura. Deze versie werd uitgebracht in 2022 en zou in deze situatie de beste prestaties geven. Je kunt ook macOS 14 of 15 proberen door het versienummer aan te passen. Voor details kun je de projectpagina op GitHub raadplegen.

Het configuratiebestand voor macOS in Docker Compose.

13 Installatie macOS Ventura

Start de container met:

Verwijs een browser naar poort 8006, op het lokale systeem is dat ook hier http://localhost:8006. Nu zal macOS op de achtergrond worden gedownload. Vervolgens verschijnt een menu. Kies Disk Utility en klik op Continue. Nu moet je de grootste schijf uit de getoonde lijst selecteren met de naam Apple Inc. VirtIO Block Media. Deze is standaard ongeveer 68 GB. Klik op Erase. Vul een herkenbare naam in en klik op Erase om de schijf daadwerkelijk te formateren met het APFS-bestandsformaat (Apple File System). Dit is binnen enkele ogenblikken voltooid. Klik op Done. Sluit het venster via het rode kruisje. Kies Reinstall macOS Ventura, klik op Continue en doorloop het installatieproces. Hierbij moet je akkoord gaan met de gebruiksvoorwaarden en de zojuist geformatteerde schijf selecteren.

We installeren macOS Ventura op de geformatteerde schijf. 

14 Installatie afronden

Je moet bij de installatie van macOS wel extra veel geduld hebben, zeker als je het vergelijkt met de procedure voor Windows. De installatie vraagt veel tijd, al is het uiteraard een eenmalig proces.

De laatste stap na het kopiëren van alle bestanden is het instellen van je regio en taal. Ook kun je eventueel gegevens migreren of inloggen met je Apple ID. Zulke stappen kun je overslaan, als je niet heel actief in macOS gaat werken.

Als laatste maak je een account om binnen macOS mee te werken. Hierna verschijnt de desktop van macOS en kun je daadwerkelijk aan de slag. Het werkt in een browser relatief traag. Gebruik daarom een programma als RealVNC Viewer voor betere prestaties en een hogere resolutie. Om te verbinden hoef je alleen het ip-adres van het systeem in te voeren of je gebruikt localhost.

Met RealVNC Viewer haal je veel betere prestaties binnen macOS.

Losse containers

15 Overige toepassingen

In dit artikel draaien we een heel besturingssysteem via Docker. Maar er zijn ook losse toepassingen die je op vergelijkbare wijze via een browser kunt gebruiken. Een goed voorbeeld is Calibre, de bekende software voor het beheren van je e-books. In het artikel, Calibre via Docker: boekenplank op je server, kun je nog eens teruglezen hoe je deze toepassing kunt installeren en gebruiken via Docker.

Ook veel andere toepassingen kun je op vergelijkbare wijze via een browser gebruiken. Zo kun je bijvoorbeeld diverse browsers zoals Firefox of Chrome via Docker draaien. Je kunt dan veilig in een geïsoleerde omgeving browsen, los van de browser waarin je de toepassing gebruikt.

Visual Studio Code wordt ook vaak via een browser gebruikt. Dit wordt doorgaans op een server geïnstalleerd, zodat je binnen VSCode ook direct toegang hebt tot bijvoorbeeld configuratiebestanden of de programmacode waar je aan werkt. Een bekend voorbeeld is Home Assistant.

Er is een container voor PuTTY, handig als je incidenteel SSH-toegang nodig hebt. Ook HandBrake, de bekende tool voor het converteren van video’s, kun je via een container draaien. Verder bestaat er een container om via een browser met LibreOffice te werken.

Zulke containers maken de drempel om over te stappen naar bijvoorbeeld Linux wellicht een stuk kleiner. En bij een eventuele herinstallatie van je besturingssysteem hoef je geen rekening met de bewuste toepassing te houden.

Een ander interessant project is Kasm Workspaces. Hiermee kun je uiteenlopende toepassingen kiezen in een vaste downloadstek en draaien via een browser.

Met Kasm Workspaces kun je uiteenlopende toepassingen via je browser gebruiken.