De betere digitale camera’s leveren ook foto’s in raw-formaat af. Door zulke foto’s slim na te bewerken valt er zelfs van mislukte foto’s vaak nog iets moois te maken. Een van de populairste tools daarvoor is Adobe Lightroom, maar dat kost je 130 euro. Met het opensource-pakket Darktable kan dat bijna even goed fotobewerken: bovendien helemaal gratis.

1 Verkenning

Darktable werkt zowel voor macOS, Linux als Windows. Wij gaan met deze laatste aan de slag, waarvoor overigens regelmatig updates uitkomen. De installatie vergt slechts enkele muisklikken. De Nederlandstalige interfacetaal is nog niet helemaal niet vlekkeloos; desgewenst schakel je via het tandwielpictogram, bij GUI-instellingen, over naar English. Darktable dubbelt als fotobeheerder en fotobewerker en dat verklaart de twee panelen: bibliotheek (sneltoets L, van light table) en ontwikkelen (sneltoets D, van dark room). Op dit moment zijn er logischerwijs nog geen foto’s te zien; die moet je immers nog importeren.

©PXimport

Raw

2 Foto-import

Open de bibliotheek en klik importeren aan. Je kunt nu je raw- of andere fotobestanden rechtstreeks uit je camera importeren (media) of opzoeken op schijf (afbeelding of mappen). Gedeelde netwerkmappen vindt darktable echter niet terug, tenzij je daar via de Verkenner een netwerkverbinding voor hebt gecreëerd. Onderaan het importvenster tref je enkele importeeropties aan. Selecteer hier importeer mappen recursief indien je ook submappen wilt meenemen en plaats een vinkje bij toepassen metadata op import om je foto’s al van bepaalde labels te voorzien (gescheiden door een komma). De geïmporteerde foto’s verschijnen in de groep snelle verzamelingen.

©PXimport

Camera-import

3 Modulen

Je foto’s staan nu klaar voor verdere optimalisatie. Via een dubbelklik open je een foto in het paneel ontwikkelen. Met het muiswieltje zoom je in en uit op de geselecteerde foto. Er zijn verschillende bewerkingsmodulen beschikbaar. Standaard worden de modulen voor basisbewerkingen getoond, zoals schaduwen en hooglichten, belichting, witbalans enzovoort. Klik echter onderaan op overige modulen om uit circa 60 verschillende modulen te kunnen kiezen. Klik bij een geopende module het hamburgerknopje aan en kies Favoriet om die voortaan snel bereikbaar te maken via het ster-pictogram.

4 Belichting

Laten we eerst de belichting van onze foto aanpakken. Klik het knopje modules voor basisbewerkingen aan en open de module belichting. Je kunt het proberen door de modus op automatisch te zetten. Geeft dat niet het verhoopte resultaat, zet het dan op handmatig en verplaats het schuifknopje bij belichting naar rechts. Je merkt dat het witte vlak mee naar rechts beweegt. Normaliter zorg je er liefst voor dat dit vlak niet wordt afgesneden maar mooi nabij de rechteronderhoek eindigt. Overigens kun je ook de belichting regelen per kleur door de rgb-knoppen rechtsboven het histogram in of uit te schakelen.

©PXimport

5 (Over)belichting

Je wilt natuurlijk voorkomen dat de foto overbelicht wordt. Je kunt natuurlijk op je eigen ogen vertrouwen maar darktable kan je hierbij een handje helpen. Daartoe klik je op de over- en onderbelichtingsindicator, een knopje rechtsonder de uitvergrote foto. Overbelichte delen krijgen nu een felrode kleur mee, terwijl onderbelichte vlakken felblauw kleuren. Dit laatste kun je normaliter bijwerken door het schuifknopje bij zwartpunt wat naar links te verplaatsen. Klik op het knopje reset, net boven de schuifbalken, om naar de originele (kleur)toestand terug te keren.

6 Verzadiging

Een niet optimale belichting is niet het enige probleem bij foto’s; het gebeurt wel vaker dat de kleuren iets te fel of wat te flets ogen. Dat regel je snel bij met de module contrast helderheid verzadiging, die zich eveneens in de groep modules voor basisbewerkingen bevindt. Door het schuifknopje bij verzadiging wat naar rechts te verplaatsen, bezorg je de kleuren een diepere tint. Maar het kan ook anders. Klik met de rechtermuisknop op de schuifknop; er verschijnt nu een paneel met curves. Via de muis kun je zo’n curve bewegen. Hoe hoger in de curve, hoe groter het effect. Dat geldt trouwens voor meerdere aanpassingen.

©PXimport

Sidecar

7 Kleurcorrectie

Verzadiging bijsturen is één manier om de kleuren te optimaliseren, maar darktable heeft nog veel meer opties. Je vindt er een aantal in de groep modules om kleur te corrigeren. Kies hier kleurcorrectie. Je ziet een raster met verschillende kleuren met een wit en zwart bolletje. Door deze bolletjes te verslepen pas je ‘split toning’ toe, waarbij je verschillende kleuren toevoegt aan de hooglichten (wit) en/of de schaduwpartijen (zwart), bijvoorbeeld om een vintage effect te verkrijgen. Via het muiswieltje pas je meteen ook de verzadiging aan.

©PXimport

8 Zwart/wit

Om een kleurenfoto naar een artistiek zwart/wit te converteren, haal je er de module contrast helderheid verzadiging bij, waarbij je de onderste schuifknop helemaal naar links verplaatst. Of je spreekt de module monochroom aan, waar je een kleurenfilter simuleert door de cirkel te bewegen boven de gewenste kleuren. Gebruik het scrolwiel om de cirkelgrootte aan te passen. Het kan echter nog geavanceerder. Activeer de module kanalenmixer en stel bestemming in op grijs, waarna je je elk van de rgb-kleuren proportioneel instelt via de schuifknoppen. Om de originele helderheid te behouden, moet de som van de drie waarden wel 1 zijn.

9 Rode ogen

‘Rode ogen’ blijft een vervelend fenomeen. In darktable zul je vergeefs zoeken naar een ‘red eye removal’-module, dus je zult het anders moeten aanpakken. Je creëert eerst een masker voor elk van beide ogen. Open masker-manager links van de voorbeeldweergave en klik de cirkelvorm aan. Teken hiermee een cirkel over een van de pupillen. Met het scrolwiel bepaal je de grootte van de cirkel en – indien je scrolt binnen de cirkelrand – van de uitvloeiende rand. Herhaal deze procedure voor de andere pupil. Geef je maskers een gepaste naam.

©PXimport

10 Oogmaskers

Open nu de module kanalenmixer en stel de optie mengen in op vector masker. Klik het pijltje bij geen maskers aan en kies beide oogmaskers. Stel bestemming in op rood en verplaats de rgb-schuifknoppen tot je een aanvaardbaar resultaat hebt bereikt. Wellicht dien je rood ongeveer een nulwaarde te geven en groen en blauw elk circa 0.500.

Handig om weten: als je het makkelijker vindt een masker te tekenen voor de plek die je buiten de kleurwijziging wilt houden, gebruik dan gerust dat masker; vervolgens zet je in de kanalenmixer de optie masker omkeren op aan.

11 Voorkeuren

Darktable laat je ook handig gebruik maken van bepaalde voorinstellingen. Stel, je hebt een portretfoto gemaakt en je wilt die snel van een meer natuurlijke huidskleur voorzien. Activeer dan de module kleurzones en klik linksboven de module op het knopje voorkeuren. Er verschijnen nu diverse profielen, waaronder natuurlijke huidskleuren. Met wat geluk levert die meteen het gewenste resultaat op. Je kunt echter ook je eigen aanpassingen bewaren: klik voorkeuren en kies voorkeur opslaan. Eventueel plaats je een vinkje bij toon deze voorkeur alleen bij overeenkomstige afbeeldingen; stel vervolgens zelf de criteria in.

©PXimport

12 Momentopnamen

Darktable houdt uitgevoerde bewerkingen netjes bij in een geschiedenis. Die vind je links van de voorbeeldweergave. Je kunt hier een eerdere bewerking selecteren en darktable negeert de ‘hogere’ (latere) aanpassingen automatisch. Je kunt echter ook je eigen momentopnamen creëren: open de rubriek momentopnamen (linksboven) en klik op maak momentopname. Voer een nieuwe aanpassing door en creëer opnieuw een momentopname. Klik de onderste (eerdere) momentopname aan: er verschijnt een verplaatsbare scheidingslijn op de foto die je het verschil tussen beide toont. Klik het middelpunt van de lijn aan om die te 90 graden te draaien.

13 Watermerk

Er zijn natuurlijk nog tal van andere modules in darktable, maar wellicht vind je het leuk een eigen watermerk in foto’s te plaatsen, bijvoorbeeld met het oog op online publicatie. Hiervoor is het nodig dat je eerst je watermerk in svg creëert, met een tool als Inkscape of eventueel met een online conversietool als deze. Dit svg-bestand plaats je dan in de submap \share\darktable\watermarks van de installatiemap van darktable. Vervolgens open je de module watermerk in darktable en selecteer je je svg-bestand bij bestand, waarna je alle andere parameters naar wens aanpast, zoals dekking, schaal, draaiing, uitlijning enzovoort.

©PXimport

14 Batch

Je hebt optimalisaties doorgevoerd op een foto en je wilt diezelfde aanpassingen toepassen op andere foto’s. Selecteer dan de betreffende foto in de bibliotheek en druk op Ctrl+C. Vervolgens selecteer je de andere foto’s in de bibliotheek – houd de Ctrl- of Shift-toets ingedrukt voor meervoudige selecties – en druk op Ctrl+V. Alle bewerkingen worden nu overgebracht op je fotoselectie. Het kan echter ook anders. Selecteer de uitgangsfoto en open rechts bewerkingsstappen. Kies kopieer alles. Selecteer de andere foto’s, kies plakken en duid aan welke stappen je precies wilt kopiëren.

15 Export

Wil je je foto’s elders bekijken met behoud van alle metadata en aanpassingen, dan moet je die exporteren. Selecteer de gewenste foto’s en kies selectie exporteren, onderaan rechts. Bij doel selecteren we lokale map (en negeren we voorlopig opties als flickr, facebook en google+). Via het mapicoontje verwijs je naar een geschikte locatie. Houd de muisaanwijzer even boven het pad om de talrijke variabelen te zien die je in de bestandsnaam kunt opnemen. Geef het gewenste bestandstype (jpeg, tiff, png, …) evenals de kwaliteit aan en eventueel ook de beoogde grootte. Bevestig met exporteren (helemaal onderaan het paneel).

Diensten als iCloud-foto’s en Google Foto’s zijn handig om je foto’s te back-uppen, beheren en delen. Alleen is de online opslagruimte beperkt. Ook je kijkt naar je privacy, zijn deze oplossingen niet altijd ideaal. Er zijn gelukkig gratis tools waarmee je bijna dezelfde ervaring hebt als bij deze online diensten. Je zet je foto’s niet in de cloud, maar gewoon op je eigen pc of NAS.

Er is weinig mis met de gespecialiseerde cloudopslagdiensten van Apple, Google, Microsoft (OneDrive) en Dropbox. Je kunt hiermee prima foto’s bewaren en delen. De tools zijn voor dit gebruik zelfs uitstekend, maar de opslagruimte is vaak beperkt en het blijven cloudoplossingen. Je bestanden staan dus ergens anders opgeslagen.

Overweeg je een alternatief om foto’s te synchroniseren zonder cloudopslag, dan zijn er meerdere opties, zoals Nextcloud (met de Photos-app), PhotoPrism, digiKam en Piwigo. Wij zijn gecharmeerd van de opensource-dienst Immich en Synology Photos, die je specifiek voor de Synology-NAS kunt gebruiken. Beide tools bieden functies als automatische fotoback-ups, album- en gebruikersbeheer, gezichtsherkenning, tijdlijnweergave, tagging, locatiegebaseerd zoeken, delen, raw-bestanden en toegang via een webinterface. Kortom, er is weinig in de cloudoplossingen dat je bij deze gratis tools niet vindt. We maken eerst kennis met Immich (uitgesproken als het Engelse ‘image’) en daarna met Synology Photos. We focussen ons hierbij op de installatie, de initiële configuratie en het basisgebruik.

Immich

Docker-installatie

Immich wordt frequent geüpdatet en is beschikbaar voor meerdere platformen. Wij gaan aan de slag met de installatie onder Windows. Dit doen we via het gratis Docker Desktop. Docker Desktop beheert containers, een soort lichte, afgescheiden virtuele omgevingen met alle benodigde apps, services en instellingen. Installeer de app met enkele muisklikken en start deze op (de eerste keer kun je op Accept en tweemaal op Skip klikken). Minimaliseer vervolgens het venster, maar laat de app actief.

Goed om te weten: je kunt Immich via Docker ook op je NAS installeren, wat hier ook wel Container Manager (Synology) of Container Station (QNAP) genoemd. In dit artikel gaan we hier alleen niet verder op in.

Docker Desktop heb je met een paar muisklikken geïnstalleerd en opgestart.

Voorbereiding

Immich installeren we dus als Docker-container. Eerst voer je enkele voorbereidingen uit. Open de verkenner en ga naar de map Linux (onderaan). Open vervolgens de submap docker-desktop en dan Home. Maak hier een map met jouw naam en daarbinnen de submap Docker. Binnen deze docker-map maak je de map Immich-app aan. Het pad wordt dus: \\wsl.localhost\docker-desktop\home\<je_naam>\docker\immich-app.

Creëer nu twee submappen in een andere map op een schijf met genoeg opslagruimte: Library en Postgres (bijvoorbeeld C:\Users\<je_accountnaam>\Docker\Immich\library).

Navigeer nu in de verkenner naar de map Immich-app. Houd de Shift-toets ingedrukt, klik met rechts op een lege plek en kies PowerShell-venster hier openen. Houd de verkenner geopend en ga via deze pagina naar de downloadsite. Klik bij Get docker-compose.yml file op het documenten-pictogram (Copy), plak dit in PowerShell met Ctrl+V en druk op Enter om het yml-bestand te downloaden. Herhaal dit voor het commando bij Get .env file, zodat zowel het yml-bestand als het env-bestand in de map Immich-app staan.

Open het env-bestand in een teksteditor, bijvoorbeeld Notepad++ of Kladblok, en pas de volgende variabelen aan:

Zorg ervoor dat de paden kloppen met jouw situatie en sla het aangepaste bestand op.

Voordat je de container installeert, moet je eerst enkele variabelen aanpassen in het env-bestand.

Installatie

Alles is nu klaar om de Docker-container met Immich te draaien. Ga terug naar de map Immich-app en voer het commando docker-compose up -d uit. Dit zorgt ervoor dat alle benodigde onderdelen worden gedownload en uitgevoerd. Na enkele minuten zie je in het Docker Desktop-venster, bij Containers, dat de vier Immich-onderdelen actief zijn. Test dit direct door Localhost:2283 op de adresbalk van je browser in te vullen. Dit is de standaardpoort waarop Immich draait; dit zie je bij Immich_server in het Docker-containeroverzicht. Als het nodig is, kun je het poortnummer aanpassen in het yml-bestand. Klik in de webinterface op Aan de slag om daadwerkelijk met Immich te starten.

Je kunt de containers op elk moment stoppen en starten vanuit Docker Desktop. Dit doe je in de rubriek Containers: selecteer Immich en druk op Stop of Start.

De vier containers zijn gestart en Immich is nu bereikbaar vanuit de webinterface.

Configuratie

Je begint met het aanmaken van een beheerdersaccount. Vul de gevraagde gegevens in en bevestig met Registreren. Log daarna in met het opgegeven e-mailadres en wachtwoord.

Klik in het welkomstvenster op Thema, kies Licht of Donker, en ga naar Privacy. Hier kun je de kaartfunctie inschakelen (om foto’s via coördinaten op een kaart te tonen) en de versiecontrole activeren (voor het ontvangen van updates).

Ga vervolgens naar Opslagtemplate en bepaal of je fotobestanden automatisch wilt ordenen op basis van metadata. Als dit ingeschakeld is, kun je bij Voorinstelling een structuur kiezen met een sjabloon. Kies bijvoorbeeld voor {{y}}-{{MMMM}}-{{dd}}/{{filename}}. Bevestig met Klaar.

Je kunt via een sjabloon je foto’s bewaren op basis van bepaalde metadata.

Basisgebruik

Links in de webinterface zie je een venster met onderdelen als Foto’s, Verkennen, Kaart, Delen, Favorieten, Albums en Gereedschap. Open Foto’s, klik op de plusknop en selecteer de gewenste fotobestanden. De geüploade foto’s verschijnen als miniaturen in een tijdlijn. Bovenaan zie je een zoekbalk met rechts een filterknop om media te selecteren op onder meer naam, plaats, camera, datum en type. Gebruik Uploaden (rechtsboven) om extra foto’s toe te voegen.

Selecteer een of meer foto’s. Rechtsboven verschijnen meerdere knoppen, zoals Toevoegen aan favorieten (voor de rubriek Favorieten) en een menu om de selectie te downloaden, archiveren, verwijderen, de datum of locatie te wijzigen, of miniaturen en metadata te vernieuwen.

Via Toevoegen aan kun je foto’s aan een album toevoegen. Klik op +Nieuw album om een album te maken dat je terugvindt in de rubriek Albums. Gebruik Verkennen in het linkervenster om foto’s gegroepeerd te zien op tijd, locatie of – via AI – op herkenbare objecten, gezichten of thema’s, zoals berglandschappen.

De webinterface van Immich heeft wel wat weg van Google Foto’s.

Back-ups en delen

Je vindt in de webinterface ook de optie Delen. Klik hierop, voeg een beschrijving toe en eventueel een wachtwoord. Geef aan of de ontvanger foto’s mag downloaden en/of uploaden. Stel hiervoor een verloopdatum in, bijvoorbeeld over 1 dag. Klik op Link maken om een link te genereren. Deze link is mogelijk http://localhost<…>, maar je kunt dit aanpassen naar het interne ip-adres van je Immich-server, of een extern adres dat vanaf internet bereikbaar is (zie tekstkader ‘Vanaf het internet’).

Wil je media delen met specifieke personen? Klik hiervoor rechtsboven op je accountpictogram en kies Beheer. Ga naar Gebruikers, klik op Gebruiker aanmaken, vul de gegevens in en bevestig. Bij het openen van een fotoselectie of album kun je dan via de deelknop direct de gewenste gebruiker(s) selecteren, zodat de media in hun webomgeving beschikbaar zijn.

Voor Android en iOS kun je de mobiele Immich-app installeren. Vul het ip-adres van je Immich-server in en meld je aan. Tik op de upload-knop, geef Immich de nodige machtigingen en kies Selecteer om aan te geven welke fotoalbums de app moet back-uppen naar je server. Zet Albums synchroniseren aan om dit te automatiseren en bevestig met Back-up uitvoeren.

Immich is ook beschikbaar als mobiele app, wat handig is voor (automatische) mediaback-ups.

Synology Photos

Voorbereiding

We gaan uit van een Synology-NAS (Network Attached Storage) die via een webinterface toegankelijk is. Verbind via je browser met de webinterface van DSM, het Synology-besturingssysteem.

Open nu eerst het Configuratiescherm, kies Gebruiker en groep, ga naar Geavanceerd en zorg dat Gebruiker basismap inschakelen is ingeschakeld (op het gewenste volume). Bevestig met Toepassen. Open daarna de app File Station, waar je ziet dat de mappen Home en Homes (met persoonlijke submappen voor elke NAS-gebruiker) zijn aangemaakt.

Ga vervolgens naar Package Center in het hoofdmenu. Als de app Synology Photos nog niet is geïnstalleerd, zoek dan naar de naam van deze app. Klik vervolgens op Installeren en daarna op Openen. Klik rechtsboven op je profielicoon, kies Instellingen en open het tabblad Gedeelde ruimte. Schakel eventueel Gedeelde ruimte in en bevestig met Opslaan. Gedeelde media worden nu standaard opgeslagen in de map \photo.

Het is even wennen, maar je persoonlijke media en je gedeelde media belanden voortaan in de daarvoor bestemde mappen.

Gedeelde media

Als je nu foto’s met bijvoorbeeld familieleden wilt delen die toegang hebben tot je NAS, volg dan deze stappen. Ga naar Configuratiescherm / Gebruiker en groep, open het tabblad Groep en klik op Maken. Geef een groepsnaam op (bijvoorbeeld Familie) en druk op Volgende. Selecteer de gewenste leden, druk drie keer op Volgende en vink Synology Photos in de kolom Toestaan aan. Bevestig met Volgende (tweemaal) en met Voltooid.

Open vervolgens de app Synology Photos. Bij Instellingen / Gedeelde ruimte klik je op Toegangsmachtigingen instellen. Selecteer de groep (Familie) en kies Volledige toegang in de uitklapmenu’s. Bevestig met de plusknop en klik op Opslaan. Zet daarna op het tabblad Gedeelde ruimte een vinkje bij zowel Gezichtsherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte als Onderwerpherkenning inschakelen in Gedeelde ruimte. Bevestig met Opslaan.

Test de instellingen door een gebruiker uit de groep aan te melden op je NAS, bijvoorbeeld via een incognito-tabblad in je browser. Zodra deze gebruiker Synology Photos opent, kan ook hij media uploaden in zowel de persoonlijke ruimte als de gedeelde ruimte. Links bovenaan in het applicatievenster kun je tussen deze ruimtes schakelen. De inhoud van deze ruimtes kun je overigens ook op bestandsniveau beheren via de overeenkomstige mappen in File Station (althans als administrator).

Als lid van de groep Familie krijgt deze gebruiker meteen ook toegang tot de gedeelde ruimte.

Basisgebruik

We laten nu zien hoe je met fotoalbums werkt. Gebruik eerst de knop Filter tonen (rechtsboven) om filters te activeren en snel de gewenste foto’s te vinden. Selecteer vervolgens een reeks foto’s; er verschijnt een rode balk. Klik hier op de plus-knop Toevoegen aan album, kies +Nieuw album, vul een naam in en druk op OK. Ga naar Albums (tweede knop) in het applicatievenster. Hier kun je foto’s opvragen volgens Recent toegevoegd, Labels en Locaties en, indien eerder ingeschakeld, volgens Mensen (gezichtsherkenning) en Onderwerpen (objectherkenning). Je albums vind je hier ook. Met de plus-knop rechtsboven kun je hier nieuwe albums maken.

Ga met de muisaanwijzer boven een album staan; er verschijnt een knop met drie puntjes. Klik op Delen. Schakel Koppeling delen in en stel bij Privacy-instellingen in of het album Privé of Openbaar is (eventueel met downloadmachtiging). Bij Privé selecteer je bij Lijst van genodigden de gewenste gebruiker(s) of groep(en) en geef je de machtigingen aan: Weergave, Downloaden of Provider (beheerder). Je kunt ook een wachtwoord en vervaldatum instellen. Kopieer de link en bevestig met Opslaan.

Klik op Delen (derde knop) in het applicatievenster en kies Fotoverzoek. Klik op Fotoverzoek maken, vul een onderwerpsregel in, selecteer een bestemmingsmap en bevestig met Verzoek maken. Je hoeft nu alleen maar de link te sturen naar de mensen van wie je graag foto’s wilt ontvangen voor je collectie.

Goed om te weten: er is ook een mobiele app voor Android en iOS van Synology Photos met de functie Photo Backup. Daarmee synchroniseer je opgeslagen foto’s en video’s.

Je kiest zelf met wie je albums deelt en met welke machtigingen je dat doet.

De Denon AH-C500W-oortjes beloven vanwege de open pasvorm comfort en omgevingsbewustzijn. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een pasvorm die niet echt aansluit op de gehoorgang.

Het ontwerp van de Denon AH-C500W is volgens de fabrikant gericht op comfort; daarvoor heeft de fabrikant een zogenaamde 'open pasvorm' in het leven geroepen die niet diep in je gehoorgang zit. Hierdoor voelen de oordopjes licht aan en kun je ze lang zonder enige irritatie dragen. Bovendien blijf je goed in verbinding met je omgeving, omdat er geen ruisonderdrukking is en de dopjes zelf niets tegenhouden. Dat zijn allemaal mooie manieren van omdenken. De AH-C500W-dopjes hebben dan ook geen rubber tips die in je oren gaan en de boel afsluiten, maar vallen bij bewegingen daardoor ook makkelijk uit je oren.

De oordopjes beschikken over moderne technologie zoals bluetooth 5.3 met multipoint-connectiviteit, waardoor je met twee apparaten tegelijk kunt verbinden. De totale batterijduur bedraagt 24 uur, inclusief de oplaadcase. Dankzij de IPX4-classificatie zijn ze bestand tegen zweet en spatwater, maar gezien de vorm zijn ze niet echt geschikt voor sporters. De bediening verloopt via gevoelige aanraakoppervlakken op de oordopjes of via de gratis app. Verder hebben ze microfoons met beamforming voor heldere telefoongesprekken.

©Wesley Akkerman

Gladde oortjes

Aan de functionaliteit ligt het dus zeker niet. Denon zet daarmee in op een breed publiek. We vinden het alleen jammer dat de oortjes geen rubber tips hebben, want die helpen vaak bij het blijven zitten in de gehoorgang. We realiseren ons dat dit een persoonlijke voorkeur is; er zijn immers nog steeds mensen die liever gladde oordopjes hebben dan rubber of siliconen oortips die je dieper in je oor moet duwen. Maar als je lang haar hebt, je veel met je hoofd beweegt of de oordopjes met de hand (en niet via de app) bedient, is de kans groot dat je ze verplaatst of dat ze uit je oren vallen.

We vinden de bediening op de oortjes sowieso behoorlijk gevoelig, maar gelukkig kun je die uitschakelen via de gratis Denon Headphones-app. Dat hebben wij dan ook gedaan. We hebben ze regelmatig beter in onze oren moeten draaien, omdat ze niet bleven zitten, en hebben daardoor regelmatig onbedoeld functies geactiveerd. Bovendien beschikt de app over een vijfpunts equalizer. Heel handig, want daarmee verbeter je het geluid daadwerkelijk. Helaas kun je je eigen instellingen niet opslaan; als je terug wilt naar oude settings, dan moet je die handmatig invoeren.

©Wesley Akkerman

Het open karakter

Omdat de Denon AH-C500W een open karakter heeft, zijn ze lastig te vergelijken met oordopjes die wel beschikken over enige afsluiting. Maar dat is dan ook precies de bedoeling. Het is maar net wat je van een setje oortjes verlangt. En eerlijk is eerlijk: ze zijn zo licht dat je ze bijna niet voelt zitten. Door dit karakter klinkt de muziek heel helder, terwijl je ondertussen alles nog meekrijgt vanuit je omgeving. In het openbaar vervoer is dat een nachtmerrie, maar we denken niet dat Denon verwacht dat je ze overal gebruikt.

Verder is ons duidelijk dat de Denon AH-C500W flink wat kracht mist. Zonder equalizerinstellingen vallen de lagere tonen helemaal weg, waardoor je voornamelijk naar de vocalen en hogere segmenten luistert. Met de traditionele glimlachinstellingen van de equalizer (zie de screenshots verderop) trek je het middensegment verder weg van de audioweergave, maar geef je wel een flinke boost aan het onderste deel. Daardoor klinkt de muziek al wat aangenamer. Maar oordopjes met een betere afsluiting zullen in dit geval altijd beter klinken dan de AH-C500W.

©Wesley Akkerman

Open of gesloten?

Je zou de Denon AH-C500W daardoor beter kunnen vergelijken met oordopjes die je meer boven je gehoorgang plaatst – denk aan de Openfit 2+ van Shokz. Daar klinkt de soundstage daadwerkelijk warm, vol en gedetailleerd, en daar kunnen we de Denon-oortjes niet altijd op betrappen. Helemaal eerlijk is de vergelijking trouwens niet, omdat het producten uit twee technisch verschillende groepen zijn. Maar in onze beleving legt dit setje het af tegen oortjes met afsluiting en écht open oordoppen. Het is het net niet, zogezegd.

Daar speelt het ontwerp ook een grote rol in. De Denon AH-C500W's blijven minder goed zitten dan open modellen die je met een haakje om je oren bevestigt. Je bent ze bovendien voortdurend aan het bijdraaien om maar een goede pasvorm te vinden. Wellicht ligt dat deels aan de oren van ondergetekende, maar dat is nu eenmaal wel de ervaring. Ze doen bovendien sterk denken aan de AIrPods. En daardoor hebben we ook het idee dat Denon meer het Apple-publiek wil aanspreken. Een onbegonnen zaak, aangezien die mensen meestal al voorzien zijn.

©Wesley Akkerman

Denon AH-C500W kopen?

De Denon AH-C500W wil zichzelf met zijn open ontwerp neerzetten als een alternatieve keuze voor wie omgevingsbewust wil blijven. In de praktijk pakt dit concept echter minder goed uit. Het ontbreken van rubber oortips resulteert in een onrustige pasvorm, waardoor de oordopjes bij de minste beweging al dreigen uit te vallen. Deze constante noodzaak tot bijstellen leidt tot frustratie, mede door de overgevoelige aanraakbediening. Gelukkig kun je die via de app uitschakelen, maar dat verandert verder niets aan het idee dat ze niet echt lekker zitten.

Ook op audiogebied overtuigen de oortjes niet helemaal. Het open karakter levert een helder geluid op, maar de basweergave is ondermaats en vereist flinke aanpassingen via de equalizer, waarvan je de instellingen frustrerend genoeg niet kunt opslaan. De AH-C500W's vallen hierdoor in een lastig niemandsland: ze missen de geluidsisolatie en krachtige bas van afgesloten oordopjes en de stabiele pasvorm van échte open-ear modellen met oorhaken. Uiteindelijk voelen de oordopjes aan als een compromis dat op de belangrijkste vlakken helaas tekortschiet.