Wil je je elektrische auto opladen, dan moet de oplaadkabel misschien over de stoep leggen. Dat mag wettelijk gezien niet en is onhandig en onveilig, maar wat is het alternatief? Een Nederlandse start-up heeft de ChargeArm ontwikkeld, een uitklapbare paal met de weggewerkte oplaadkabel waar voetgangers onderdoor lopen. Tijd voor een diepte-interview.

Om de oprichting van ChargeArm en de propositie van het gelijknamige product te begrijpen, is het belangrijk om te weten welke regels er gelden rondom het (thuis) opladen van je elektrische auto. De drie bedenkers van ChargeArm – de voor dit artikel geïnterviewde Maurits Teunissen hoort daar niet bij – rijden al een tijd elektrisch en stuitten op het ‘probleem’ van het opladen van de auto. “Ik zeg probleem tussen aanhalingstekens, want dat is het natuurlijk niet. Maar dat dreigt het wel te worden”, zegt Teunissen in gesprek met PCM. Een gesprek dat vanwege de coronasituatie destijds via een videoverbinding plaatsvindt, waardoor de auteur de ChargeArm niet in het echt heeft kunnen bekijken.

Teunissen: “De bedenkers van ChargeArm constateerden dat als je de auto voor de deur parkeert, want dat is het meest praktisch, je een snoer over de stoep hebt lopen. Een aantal gemeenten gedoogt dit, maar het is bij wet niet toegestaan. In de landelijk geldende Algemene Plaatselijke Verordening staat heel duidelijk beschreven dat obstakels op de stoep verboden zijn.” Dat is vooral om de stoep veilig en toegankelijk te houden voor mensen met bijvoorbeeld een rollator of rolstoel, of slechtzienden en blinden. Zij ondervinden praktische hinder van kabelgoten en matten die oplaadkabels afdekken.

Kun je een laadpaal thuis laten plaatsen? Check hier het aanbod bij Coolblue.

Over Maurits Teunissen

Maurits Teunissen is één van de vijf initiatiefnemers van ChargeArm. Hij houdt zich met name bezig met de marktontwikkeling van het bedrijf, waaronder het zoeken naar distributiekanalen voor het product. Ook doet hij regelmatig namens ChargeArm het woord naar de media toe. Teunissen is een ondernemer die ook voor andere klanten werkt. Zo is hij medeoprichter van StyleShoots, dat fotostudio-apparatuur verkoopt aan bedrijven als Nike, G-Star en Macy’s. Teunissen werkte in het verleden onder meer voor Apple. Hij woont in de omgeving van Haarlem. Of hij ook in een elektrische auto rijdt? “Nog niet, maar binnenkort wel.”

Tegels lichten

Tegels lichten om een oplaadkabel in de grond te graven en de tegels terugleggen mag ook niet. Teunissen: “Dat begrijp ik ook wel, want in de grond liggen al allerlei leidingen en kabels. Als jij daar je oplaadkabels dwars over legt en de graafmachine stuit erop als er een gasleiding vervangen moet worden, dan is de grootst mogelijke ellende daar. Het modificeren van de stoep is op eigen beweging niet mogelijk, dat hebben we wettelijk zo geregeld. De kabel over de stoep mag dus ook niet, dus wat kan er wel? 

Dat zette de drie mannen uit Haarlem aan het denken: wat als we de oplaadkabel niet over de grond maar door de lucht laten gaan? Dat stuit op een uitdaging genaamd zwaartekracht, want een kabel valt uit zichzelf naar beneden. Zo is al schetsend het idee ontstaan van een uitklapbare giek met een snoer erdoorheen die de stoep overspant zodat je er vrij onderdoor kunt bewegen.”

Ontstaansgeschiedenis

Achter ChargeArm zitten drie industrieel ontwerpers uit Haarlem, die Teunissen erbij haalden voor de marktontwikkeling en een vijfde collega aantrokken voor de internationale ambities. Het idee voor de ChargeArm is ruim anderhalf jaar geleden ontwikkeld, waarna het team drie prototypes liet maken door Nederlandse fabrieken. De intrede van het coronavirus maakte het volgens Teunissen moeilijker om ter plekke uit te leggen hoe ChargeArm zaken als de aarding en coating wilde. Na het vinden van een fabriek die de gewenste ChargeArm kon produceren en de oprichting van ChargeArm BV op 1 april 2021 is de start-up in augustus de markt opgegaan. Niet als eerste product in zijn soort, want in België deed een ondernemer iets vergelijkbaars. 

Teunissen noemt dat idee ‘heel mooi’ en zegt alle ontwikkelingen toe te juichen, maar voegt er aan toe: “Wij hebben wel een patent lopen op wat wij aan het doen zijn, vooral om ons idee te beschermen.” Hij spreekt van een ‘typische lancering van een nieuw product in een bestaande markt.’ Hij verklaart: “Elektrische auto’s kennen we inmiddels allemaal wel, maar het opladen geeft veel mensen nog een brr-gevoel. Want er komt een wirwar van aanbieders bij kijken, maar de meeste gemeenten staan aan de zijkant en kijken toe omdat ze niet goed weten wat ze ermee moeten.

©PXimport

Te weinig laadpalen

Teunissen weet wel wat gemeenten kunnen doen: niet alles verbieden en zich passief opstellen, maar meedenken aan oplossingen. Het aantal publieke laadpalen blijft in de praktijk namelijk achter bij het aantal Nederlanders dat een elektrische auto neemt. Al twee jaar lang komen er wekelijks in Nederland minder dan twintig laadpalen bij, oftewel nog geen duizend per jaar. Dat terwijl er jaarlijks meer dan zestigduizend elektrische auto’s nieuw op kenteken gezet worden. Teunissen verwacht daarom op termijn meer teleurstellingen en ruzies bij publieke laadladen en ziet de oplossing in het privédomein. Thuis opladen via een eigen laadbox – die je eenmalig zelf aanschaft – is namelijk flink goedkoper dan opladen via een publieke laadpaal. Uitwijken naar razendsnelle opladers van commerciële bedrijven kan alleen langs grote wegen, en dergelijke opladers zijn prijzig. ChargeArm wil met zijn uitklapbare paal meer mensen aan een thuislader krijgen.

©PXimport

De ChargeArm

Tijd om in te zoomen op de ChargeArm, een weersbestendige aluminium paal waar je je eigen laadbox met bijbehorende oplaadkabel aan bevestigt. De laadbox krijgt zijn stroom vanuit je meterkast in huis. Teunissen: “Wie een voortuin heeft, kan de ChargeArm nabij de stoep plaatsen. De Nederlandse stoep is meestal tussen de zes en acht tegels breed. Als jouw gevel direct aan de stoep grenst omdat je geen tuin hebt, dan kun je de ChargeArm tegen de gevel aanschroeven en klapt hij uit van de muur als je hem gebruikt. Het voordeel hiervan is dat je zelf kunt bepalen hoe hoog je de ChargeArm monteert, bijvoorbeeld op 2,75 meter hoogte. Ingeklapt hangt de ChargeArm (nagenoeg) op je eigen terrein. Uitgeklapt hangt hij boven de stoep op – van paal tot uiteinde – 195 tot 245 centimeter hoogte. Voetgangers en skateboarders kunnen er dus gewoon onderdoor, aldus Teunissen. 

De spanwijdte van de ChargeArm is 228 centimeter, genoeg voor die stoep van zes tot acht tegels. Teunissen is niet bang dat een ChargeArm ten prooi valt aan vandalisme. “Onderzoek wijst uit dat een elektriciteitssnoer niet direct vandalisme uitlokt omdat men bang is voor de schok die je krijgt als je de kabel kapottrekt. Mocht je tóch aan de giek willen trekken, dan veert-ie mee naar beneden en net zo hard weer omhoog, want er zit geen weerstand in.” De ChargeArm veert – net als een wolkenkrabber – een heel klein beetje mee, maar draait niet, aldus Teunissen. Wie verhuist, kan de ChargeArm volgens Teunissen loshalen en meenemen.

Zonwering

Een interessant concept, maar ook eentje waar vragen over te stellen zijn. Niet per se met betrekking tot het uitzicht van eventuele overburen, maar vooral over het uitklappen boven de stoep. Is dat veilig? Absoluut, zegt Teunissen. Is de paal duurzaam? ChargeArm is ervan overtuigd en biedt vijf jaar garantie. Maar is de ChargeArm ook wettelijk toegestaan? Daar is nog geen jurisprudentie over. ChargeArm heeft vooraf juristen onderzoek laten doen naar de relevante wetgeving. Teunissen: “Wat ons betreft overstijgt ChargeArm de zonnewering niet in werking en argumentatie, namelijk voor privaat gewin. Zonnewering hangt aan de muur en overspant de stoep als de zon schijnt, zonder dat voetgangers er last van hebben. Daarna klap je de zonnewering weer in. 

ChargeArm overspant de stoep tijdens het opladen van de auto zonder dat voetgangers er last van hebben, en daarna klap je de ChargeArm weer in. Deze argumentatie houden we aan bij beleidsmakers, maar zij weten het nog niet zo goed. Maar je kunt niet blijven verbieden en geen alternatief bieden, dat is natuurlijk heel slecht beleid.”

©PXimport

Vieze handen

De ChargeArm is niet alleen ontwikkeld om de stoep vrij en dus veilig te houden, maar ook om het oplaadgemak van de elektrische autorijder te vergroten. Wie nu een kunststof drempel of mat gebruikt om de kabel op de stoep af te dekken, is volgens Teunissen niet duurzaam bezig. “Los van het feit dat de kabel netter is weggewerkt met ChargeArm, levert deze toepassing ook veel meer gebruiksgemak op. Een kabel die bloot over de stoep ligt, wordt met name in de herfst en winter smerig door regen en andere weersomstandigheden. Dat levert je niet alleen vieze handen op, want door het slepen en opbergen slijt de kabel ook sneller. 

Elke oplaadkabel heeft een datakabel, dat een klein en redelijk kwetsbaar contactpunt heeft. Dit contactpunt communiceert aan de oplader dat de auto kan opladen en aan de auto dat de oplader er ook klaar voor is. Als dat contactpunt kapot is, functioneert de complete oplaadkabel niet meer en moet je dus een nieuwe oplaadkabel kopen.” Teunissen noemt de ChargeArm daarom een investering. Het apparaat werkt de oplaadkabel weg en houdt hem zo schoon en kreukvrij, waardoor de kabel volgens hem nauwelijks slijt. “Eén van de ontwerpers zei: dit is iets dat je pas door gaat hebben als je het gaat gebruiken.”

Made in Holland

Op de ChargeArm-website staat een ‘Made in Holland’-label. Wat kan Teunissen daarover vertellen? “Dat we daar retetrots op zijn. We maken alles in Nederland. We hadden de ChargeArm ook best wat goedkoper kunnen maken door hem per boot uit China te laten komen, maar dan hadden we een CO2-uitstoot gecreëerd die ongeveer vier keer groter is dan de paal. Wij maken de ChargeArm in Nederland van gerecycled aluminium en laten het fabriceren met een zo klein mogelijke CO2-footprint. Als je elektrisch gaat rijden, doe je dat waarschijnlijk uit een bepaalde overtuiging en wij maken dit ook uit een bepaalde overtuiging in Nederland.”

Kosten

Wie interesse heeft in een ChargeArm, moet met een aantal zaken rekening houden. ChargeArm verkoopt de paal namelijk niet rechtstreeks aan consumenten, alleen aan geautoriseerde installateurs. De ChargeArm zelf kost 1200 euro. Teunissen: “Als je interesse hebt, kun je een installateur langs laten komen voor een vrijblijvende offerte van de ChargeArm inclusief plaatsing. Hoe duur de plaatsing is, hangt onder meer af van de diepte en inrichting van je tuin. Maar ook van waar in huis je stoppenkast hangt en of die een driefase-aansluiting heeft.”

©PXimport

Gemeenten aan boord krijgen

Het blijkt lastig om gemeenten te interesseren voor het onderwerp. ChargeArm heeft zoals gezegd juristen het concept van de uitklapbare paal laten onderzoeken en toetsen en wil zijn visie graag voorleggen aan gemeenten om aan te haken op de lokale beleidsvorming. “We bellen en mailen wat af, maar het is niet gemakkelijk om met gemeenten in gesprek te gaan”, zegt Teunissen. Het kán wel lukken, zo bewijst het contact met de gemeente Haarlem. De wethouder zei maanden terug in regionale media graag het gesprek aan te willen gaan met de bedenkers van ChargeArm. Inmiddels zijn er afspraken gemaakt voor een eerste overleg met de wethouder, zegt Teunissen. “Heel hoopgevend allemaal.”

Toekomstplannen

Gevraagd naar de plannen voor 2022 antwoordt Teunissen: “Wij hebben heel veel belangstelling uit het buitenland. Met name uit Engeland en België. De Belgische stedelijke gebieden lijken veel op die in Nederland dus in die zin snappen we die belangstelling. Uit Engeland komt de belangstelling vooral uit de regio ‘Greater London’, waar veel mensen dicht op elkaar wonen en waar het verboden is om kabels over de stoep te leggen. Men zoekt daar dus naarstig naar alternatieven.” Vandaar dat één van de vijf ChargeArm-medewerkers zich bezighoudt met de internationalisering. Teunissen bevestigt desgevraagd dat ChargeArm de productie in Nederland kan opschroeven voor internationale leveringen. Hij verwacht geen langere levertijden, mede omdat het bedrijf mikt op kopers van een nieuwe elektrische auto. Die moeten vaak een paar maanden wachten op hun auto. “Onze levertijd via een installateur is op dit moment een week over vier.”

Bluetooth-speakers zijn er in overvloed, waardoor fabrikanten zich maar moeilijk kunnen onderscheiden. Met zijn kersverse Grip doet JBL een dappere poging. Volgens het Amerikaanse merk is deze draadloze luidspreker met ingebouwde verlichting erg krachtig. Bijzonder, want de behuizing is niet veel groter dan een colablikje. Maakt JBL zijn belofte waar?

De Grip is een begrijpelijke toevoeging binnen het uitgebreide gamma van de bekende audiofabrikant. Ten opzichte van de goedkopere GO 4 en Clip 5 is dit nieuwe model weliswaar iets groter, maar je krijgt daar een voller geluid voor terug. Vergelijken we de Grip met de iets duurdere Flip 7, dan is de cilindervormige behuizing van 6,4 × 15,3 × 6,5 centimeter juist weer iets compacter. Logischerwijs zag JBL dus een kans om dit gat in zijn assortiment te vullen. De speaker heeft een adviesprijs van 99,99 euro.

©Maikel Dijkhuizen

Luistertijd en bouwkwaliteit

Wie de JBL Grip koopt, moet zelf voor een usb-c-kabel zorgen, want deze kabel zit niet in het productdoosje. Eenmaal opgeladen gaat de accu van 2600 mAh op een gemiddeld volumeniveau ongeveer veertien uur mee. Normaal gesproken hebben JBL-speakers een stevige constructie. Dat is bij de Grip ook het geval, al kunnen we de behuizing op bepaalde plekken diep indrukken. Gelukkig veren het textiel en kunststof soepel terug. Wellicht verklaart het flexibele materiaal het lichte gewicht van 385 gram. Toch gaat deze luidspreker naar verwachting niet zo gauw stuk. JBL claimt dat de Grip een val van één meter hoogte op beton moeiteloos overleeft. Bovendien voldoet dit product aan de eisen van de IP68-norm. Het speakerkastje is dus volledig dompel- en stofdicht. Zeker voor luistersessies in de buitenlucht is dat natuurlijk een pluspunt. Dankzij de geïntegreerde lus hang je de Grip makkelijk ergens aan op.

©Maikel Dijkhuizen

Muziek luisteren

Zodra de Grip met een bluetooth-bron is verbonden, bedien je de muziekweergave eenvoudig vanaf de speaker. Boven het JBL-logo vind je twee volumeknoppen en een play/pauze-toets. Door tweemaal op laatstgenoemde knop te drukken, kun je nummers skippen. Bovenop is er nog een optie om een andere geschikte JBL-speaker draadloos te koppelen. Je profiteert dan van een grootser geluid. Hoewel veel cilindervormige luidsprekers een zogeheten 360 graden-geluid ondersteunen, is dat bij dit exemplaar helaas niet het geval. De achterkant klinkt beduidend minder dan de voorkant.

Bij eenvoudige muziekcomposities, podcasts en luisterboeken is de geluidskwaliteit goed. Het is nogal verrassend hoeveel volume dit kleine apparaatje kan produceren. Met name bij opzwepende genres als dance en hiphop komt dat goed van pas. Verder zijn mensen duidelijk te verstaan, zodat je bijvoorbeeld een radioshow of audioboek makkelijk kunt volgen. Bij bombastische muziekstukken met veel instrumenten schiet de Grip iets tekort. Denk bijvoorbeeld aan genres als rock, metal en klassiek. Logisch, want het is ondoenlijk om de benodigde audiofrequenties uit een enkele fullrange-audiodriver te persen. Zeker op een wat hoger volumeniveau klinken dergelijke nummers ietwat chaotisch. Geen schande, want dat is vrijwel bij alle bluetooth-speakers met slechts één actieve audiodriver het geval.

©Maikel Dijkhuizen

Sfeerverlichting en app

Op de achterkant zit een ledstrip van zo'n 6,5 centimeter. Dat geeft met name in het donker een leuk effect. Druk meermaals op de bijbehorende lichtknop voor verschillende thema's. Via de JBL Portable-app pas je optioneel de lichtintensiteit en kleur aan. Ook om andere redenen loont het de moeite om deze app op je smartphone te installeren. Je zet hiermee onder andere diverse equalizerinstellingen naar je hand. Kies bijvoorbeeld voor Chill, Vocal of Energetic. Tot slot stelt JBL vanuit de app regelmatig software-updates beschikbaar.

©Maikel Dijkhuizen

JBL Grip kopen?

Als je een compacte luidspreker met IP68-certificering wilt kopen, is de JBL Grip het overwegen waard. Je haalt voor amper honderd euro een degelijke speaker in huis die in alle weersomstandigheden blijft doorspelen. Overige pluspunten zijn de respectabele accuduur en geïntegreerde verlichting. Voor audiopuristen is de aanwezigheid van één actieve driver een nadeel. Dat geeft op audiovlak namelijk beperkingen. Zoek je een bluetooth-speaker die alle muziekstijlen op een hoog volumeniveau zonder vervorming laat horen, dan is de Grip niet de beste keuze.

Hoeveel smartphone krijg je voor een scherpe prijs? In deze uitgebreide test vergelijken we negen populaire smartphones die tussen de 200 en 300 euro kosten. Uit die ervaringen blijkt dat een budgetsmartphone in heel wat gevallen voldoende kan zijn, maar er ook duidelijk argumenten zijn om door te sparen voor een duurder model.

We testen voortdurend smartphones in allerlei prijsklassen, waaronder het goedkope segment tot 300 euro. Heb je interesse in een budgetsmartphone, dan kun je bij veel merken terecht. Uiteraard van bekende namen als Samsung en Motorola en de Chinese grootmachten als Xiaomi en Oppo. Nieuwere merken zoals HMD en Nothing willen ook een puntje van de taart claimen. In deze test bespreken we – in willekeurige volgorde – smartphones van Samsung, Motorola, Xiaomi, Poco, Nothing, Oppo en HMD.

Testverantwoording

We hebben negen budgetsmartphones getest. In dit geval zijn dit toestellen die bij bekende (web)winkels tussen de 200 en 300 euro kosten. We hebben bij het selecteren van de geteste smartphones gekeken naar de straatprijzen van bekende aanbieders in november 2025. We nemen dus niet de adviesprijzen van fabrikanten, want die zijn veelal hoger. De straatprijzen geven het meest realistische beeld van de smartphones die je voor een bepaald budget kunt kopen.

Bij het testen van een toestel letten we onder andere op de bouw- en schermkwaliteit, aanvullende technische functies als de mate van repareerbaarheid en in hoeverre het apparaat bestand is tegen stof en water. We noteren ook hoe een smartphone bevalt in het dagelijks gebruik, van de snelheid en de accuduur tot hoe snel het opladen verloopt en of het opladen ook draadloos kan. Natuurlijk maken we ook de nodige foto’s en video’s met een smartphone, zowel overdag als in het donker. We nemen verder de geïnstalleerde softwareschil en het beloofde updatebeleid onder de loep. Zo kun je ook vergelijken tot wanneer je een smartphone comfortabel en veilig kunt gebruiken. Tot slot besteden we aandacht aan eventuele onderscheidende functies van een smartphone. Die zijn er namelijk, ook in het budgetsegment.

©Livinsky Alex

CMF Phone 2 Pro

De CMF Phone 2 Pro is een toestel van techbedrijf Nothing, en de tweede smartphone in de CMF-lijn. De telefoon heeft een industrieel ontwerp dat duidelijk opvalt ten opzichte van de concurrentie en is geschikt voor los verkrijgbare accessoires van Nothing.

Nothing brengt een magnetische kaarthouder uit die je op de achterkant kunt plakken, een setje cameralenzen om meer functies aan de camera’s toe te voegen en een nekkoord. Enkel het nekkoord werkt ook met de vorige CMF-smartphone, waar overigens na de initiële drie accessoires geen nieuwe extra’s voor zijn uitgebracht. Nothings modulaire strategie weet ons daarom nog niet te overtuigen.

De CMF Phone 2 Pro doet dat als telefoon beter. Het 6,77inch-oledscherm (120 Hz) ziet er erg goed uit, onder de motorkap draait een prima MediaTek-processor met 8 GB werkgeheugen en de opslagcapaciteit bedraagt 128 GB. Blij zijn we met de hoofdcamera en de zoomcamera. De groothoekcamera is kwalitatief minder goed. De 5000mAh-batterij gaat zonder zorgen een lange dag mee. ‘s Nachts opladen is aan te bevelen. Dat kan met maximaal 33 watt via usb-c. De CMF Phone 2 Pro draait op Android 15, krijgt drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. De softwareschil voegt visueel toffe functies toe en is vrij van bloatware.

Samsung Galaxy A36

Als je een betaalbare, moderne Samsung-smartphone zoekt, kun je bijvoorbeeld de Galaxy A26 overwegen. In deze test bespreken we beide modellen, te beginnen met de A36. Die weet ons niet helemaal te overtuigen. Ja, het toestel is waterdicht, kan tegen stof en heeft een prachtig 6,7inch-oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Ook de accuduur is ruimschoots voldoende, wat knap is omdat de 5000mAh-accu niet bijzonder groot is. Opladen kan de smartphone met maximaal 45 watt en dat is ook lekker rap.

Samsungs updatebeleid is met zes jaar Android- én beveiligingsupdates ook erg goed. Veel fabrikanten van budgetsmartphones kunnen hier nog een voorbeeld aan nemen. Maar die merken focussen zich weer op betere specificaties en op dat punt laat Samsung steken vallen met de A36. Het toestel is simpelweg traag in gebruik, zowel bij het navigeren door de softwareschil als bij het gebruiken van apps en games. De foto- en videokwaliteit valt ons ook tegen. Voor sociale media is de kwaliteit op zich prima, maar het moge duidelijk zijn dat je in dit prijssegment smartphones kunt kopen die realistischere plaatjes schieten. Door de zwakke prestaties vragen we ons ten zeerste af of de A36 na jarenlang gebruik én allemaal software-updates nog wel mee kan komen.

Motorola Edge 50 Neo

Motorola biedt heel wat betaalbare smartphones aan in zijn Moto G- en Edge-series. De nieuwe Edge 60-serie is nog aan de dure kant en verderop in deze test bespreken we een Moto G-model. We zijn ook in de Edge 50 Neo gedoken, die nu bijna een jaar op de markt is. Dit toestel is met name interessant voor wie veel functies in een compacter toestel zoekt. De Edge 50 Neo weegt namelijk slechts 171 gram en is met zijn 6,4inch-scherm ook wat handzamer dan veel concurrenten. Het 120Hz-oledscherm laat een goede indruk achter. De gebruikte MediaTek-processor is niet de snelste, maar dat wordt deels gecompenseerd door liefst 12 GB werkgeheugen. Helemaal royaal is de opslagcapaciteit van 512 GB. Ook aanwezig zijn functies als e-sim, wifi 6E en draadloos opladen (met maximaal 15 watt). Dat laatste is best zeldzaam in dit prijssegment. Via de usb-c-poort kan de smartphone laden met maximaal 65 watt, al dien je zelf de juiste adapter te regelen. Het toestel heeft drie prima camera’s achterop, waarvan de hoofdcamera en groothoeklens optische beeldstabilisatie (OIS) hebben. Motorola geeft de Edge 50 Neo vijf jaar Android-upgrades en beveiligingsupdates. Dat is netjes en – verwarrend – langer dan de meeste duurdere Motorola-smartphones.

Xiaomi Redmi Note 14 Pro 5G

Let goed op, want Xiaomi’s Redmi Note 14-serie bestaat uit een handvol toestellen. Die hebben onder andere Pro- en Pro Plus-aanduidingen en zijn er soms ook al 4G- en 5G-versies, met iets uiteenlopende specificaties. Wij hebben de Note 14 Pro 5G onder handen genomen, die net onder de prijsgrens van deze test valt. Het toestel komt luxe over met zijn stevige behuizing, die ook een IP68-certificering bevat tegen water en stof. De smartphone heeft een groot 6,67inch-oledscherm (120 Hz) met scherpe resolutie van 2712 × 1220 pixels, dat een genot is om naar te kijken.

De prestaties zijn dankzij de vlotte MediaTek-processor ook dik in orde, geholpen door 8 GB werkgeheugen. Met 256 GB is de opslagcapaciteit van gebruikelijke grootte. Dankzij de 5110mAh-accu kun je de smartphone meer dan een dag gebruiken. Opladen gaat snel via de usb-c-poort (maximaal 45 watt) en we worden blij van de goede hoofdcamera. De extra camera’s vallen ons kwalitatief helaas tegen. Xiaomi’s softwareschil MIUI bevalt ook minder goed dan de andere geteste softwareschillen. MIUI bevat heel veel extra apps en onnodige functies en toont bovendien reclames. Het updatebeleid is met drie Android-upgrades (waarvan Android 15 er al één was) en vier jaar beveiligingsupdates ook wat benedengemiddeld.

Samsung Galaxy A26 5G

Iets eerder in dit artikel hierboven bespraken we de Galaxy A36 van Samsung, die wat duurder is dan de A26 die we nu toelichten. Wat direct opvalt, is dat Samsung nog meer compromissen moest sluiten om tot de lagere prijs te komen. Zo heeft de Galaxy A26 een usb 2.0-poort en is het sterk verouderde wifi 5 de hoogste wifistandaard. In de praktijk vallen ook de macrocamera en groothoekcamera erg tegen en heeft de gebruikte processor ook moeite om ons bij te benen. Het snelheidsverschil met sommige andere geteste telefoons is duidelijk merkbaar.

Het roept twijfels op over de prestaties van de A26 na een paar jaar gebruik. Op papier kan de smartphone lang mee. Samsung garandeert namelijk zes jaar updates, wat gelet op de scherpe prijs een erg sterk updatebeleid is. De A26 scoort ook pluspunten met zijn accuduur van ruim een dag, zijn goede hoofdcamera en zijn mooie oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Dat scherm is 6,7 inch groot en heeft een wat ouderwetse waterdruppel-inkeping bovenin voor de selfiecamera. Moderner is de IP67-certificering, die aangeeft dat het toestel bestand is tegen stof en water. Ten opzichte van sommige andere geteste smartphones vinden we dat de Galaxy A26 meer duidelijke aandachtspunten heeft.

Poco X7 Pro

Op de valreep kan hij mee, deze 8/256GB-versie van de Poco X7 Pro. Het zustermerk van Xiaomi verkoopt ook een 12/512GB-variant, die duurder is. Wat opvalt aan deze Poco X7 Pro is allereerst zijn ontwerp. Dit toestel is duidelijk gemaakt voor wie aandacht wil trekken. Spreekt het hippe ontwerp je niet aan, dan biedt een hoesje uitkomst. De smartphone is waterdicht en stofbestendig en heeft een groot 6,67inch-oledscherm. Met een resolutie van 2712 × 1220 pixels oogt het beeld erg scherp. Een 120Hz-verversingssnelheid maakt het scherm soepel in gebruik.

Ook soepel zijn de prestaties: dankzij de MediaTek-processor en 8 GB werkgeheugen is de telefoon erg snel. Van de camera’s zijn we minder onder de indruk, al kun je er prima mee uit de voeten. Vrolijker worden we van de accuduur. De 6000mAh-accu is op papier bovengemiddeld groot en gaat in de praktijk ook uren langer mee dan veel andere smartphones. Opladen kan vlot via de usb-c-poort. Poco levert de X7 Pro met Android 15 en garandeert drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is aardig, maar korter dan heel wat concurrenten. Jammer is dat Poco zijn softwareschil volstopt met commerciële apps en games, al kun je een deel zelf verwijderen.

Oppo A5 Pro 5G

Heb je behoefte aan een erg stevige smartphone, dan lijkt de Oppo A5 Pro (5G) een boeiende kandidaat. Dit toestel is IP66-, IP68- en IP69-gecertificeerd. Wat wil zeggen dat het toestel bestand is tegen stof, een val in het water en een harde waterstraal. Oppo zegt ook dat de smartphone geen schade oploopt door extreme temperaturen en dat er extra stevig glas voor het beeldscherm geplaatst is. Prettig is dat het stevige karakter van het Oppo-toestel helemaal niet opvalt. Er zit geen klepje voor de usb-c-poort, het toestel is met 194 gram niet bovengemiddeld zwaar en voelt ook aan als een reguliere telefoon. De prijs vinden we erg vriendelijk, zeker als je weet dat Oppo drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates garandeert.

De fabrikant heeft een extra grote accu (5800mAh-capaciteit) in zijn budgetsmartphone gestopt. Wij kunnen dan ook twee dagen vooruit met de A5 Pro (5G), al komt dat ook deels omdat het HD-scherm minder stroom verbruikt dan de Full-HD-schermen in concurrerende telefoons. Het HD-scherm oogt duidelijk minder scherp en is een stevige compromis. Op alle andere vlakken presteert de Oppo A5 Pro prima, zonder onderscheidend te zijn. Van Oppo’s drukke softwareschil vol bloatware zijn we minder gecharmeerd.

Motorola Moto G75 (Redactietip)

De Motorola Moto G75 is één van de vele Moto G-smartphones. Een ietwat verwarrende strategie van het merk, maar goed om te weten is dat de G75 een van de betere keuzes is. Niet alleen ten opzichte van zijn broers, maar ook in vergelijking met de concurrerende smartphones in deze test. Dat begint bij de buitenkant. De Moto G75 draagt een MIL-STF-810H-certificering, wat inhoudt dat hij een val van 1,2 meter hoogte moet overleven en IP68-gecertificeerd is. De smartphone kan dus tegen stof en water. Ook ondersteund zijn e-sim en draadloos opladen (met maximaal 15 watt), twee functies die we op maar weinig andere budgettelefoons terugzien.

Daar staat tegenover dat die smartphones veelal een oledscherm hebben en de Moto G75 het moet doen met een iets minder mooi lcd-scherm. Dat scherm meet maar liefst 6,78 inch, toont een Full-HD-resolutie en heeft een 120Hz-verversingssnelheid. Onder de motorkap draait een aardige processor met 8 GB werkgeheugen, maar er zijn snellere geteste smartphones. De opslagcapaciteit is met 256 GB wel van gebruikelijke grootte.

Motorola maakt een goede sier met zijn goede hoofdcamera en groothoekcamera – die ook een nauwkeurige macromodus heeft. Ook het updatebeleid is positief verrassend. De Moto G75 krijgt vijf Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. Motorola’s softwareschil is lekker rustig.

HMD Fusion

De HMD Fusion is misschien wel de opvallendste smartphone in deze vergelijkende test. Dat komt door twee uiterlijke aspecten. Enerzijds is de Fusion zo ontwikkeld dat je hem met behulp van gereedschap en handleidingen van reparatiebedrijf iFixit zelf grotendeels uit elkaar kunt halen. Daarna kun je onderdelen vervangen. iFixit biedt onder meer een nieuw batterij, scherm en achterkant aan. De prijzen bedragen enkele tientjes per onderdeel. We waarderen deze duurzame aanpak van HMD.

Ook interessant zijn de pogo-pinnetjes op de achterkant van de smartphone, waar je speciale HMD-hoesjes aan kunt bevestigen. Zo’n hoesje biedt bijvoorbeeld een flitser aan de voorkant (voor betere selfies in het donker), de mogelijkheid om de smartphone draadloos op te laden of te veranderen in een handheld. De prijzen van de hoesjes vallen ons ook mee.

Toch kunnen we de HMD Fusion moeilijk aanraden. Als smartphone valt hij ons namelijk nogal tegen. Het HD-scherm ziet er niet zo fraai uit, door de eenvoudige Snapdragon-processor is de telefoon – nu al – vrij traag en HMD belooft slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates. Een telefoon uitbreiden met toffe hoesjes en onderdelen vervangen willen wij pas doen als de basis goed is. De HMD Fusion weet daar niet in te overtuigen.

Conclusie

Na het testen van negen budgetsmartphones, hebben we – niet voor het eerst – gemerkt dat er veel verschil zit in de totale gebruikservaring van goedkope toestellen. Natuurlijk, ten opzichte van bijvoorbeeld drie jaar geleden krijg je nu sowieso een betere telefoon voor hetzelfde geld. De geteste budgetsmartphones hebben allemaal een stevig ontwerp, voldoende werkgeheugen en opslagcapaciteit. Er is ook ruimte gekomen voor innovatie, zo laten Nothing en HMD zien met hun modulaire toestellen. Sommige merken geven hun budgetsmartphones ook een serieus updatebeleid. Met name Samsung en Motorola scoren goed op dit vlak. Deze test maakt ook duidelijk dat elk merk – nog steeds – compromissen moet sluiten om een prima budgettelefoon uit te brengen. Zo kiezen HMD en Oppo voor een HD-scherm, heeft een Samsung-model wifi5-ondersteuning en stopt Xiaomi zijn software vol reclames.

Onder de streep zijn we aangenaam verrast door veel smartphones, de Motorola Edge 50 Neo voorop. Die biedt een heel fijn totaalpakket voor een scherpe prijs. Dit toestel krijgt dan ook het predicaat Best getest. Onze Redactietip blijkt na grondig nadenken óók een Motorola-smartphone, namelijk de Moto G75. Die is nog goedkoper maar bevalt ook hartstikke goed, te danken aan prettige specificaties en rustige software die zes jaar updates krijgt.