Ontdek de nieuwste evolutie van Tesla's Model 3, een elektrische krachtpatser die de concurrentie met de BMW 3-serie aangaat. Met een verbluffende acceleratie en een frisse, innovatieve make-over, heeft deze populaire EV een indrukwekkende transformatie ondergaan. Irwin Versteegh van InstaAutoVlog neemt je mee in de wereld van de vernieuwde Model 3, een auto die niet alleen de Nederlandse wegen, maar ook de toekomst van elektrisch rijden domineert.

©Irwin Versteegh

Het is een auto die opereert in het segment van de BMW 3-serie en in maximaal 6 seconden naar de 100 km/u accelereert. En o ja, dan is-ie ook nog eens volledig elektrisch en kwam-ie gedurende de eerste jaren in Nederland in aanmerking voor bijtellingsvoordeel. Het resultaat? Sinds 2019 rijden er in Nederland maar liefst 45.000 Tesla’s Model 3 rond en daarmee is het verreweg een van de populairste EV’s.

Dankzij Tesla’s online updatestrategie voor de zowel de soft- als firmware blijven de auto’s weliswaar zo veel mogelijk up-to-date, maar het via een dataverbinding veranderen en updaten van het exterieurdesign blijft lastig. Dat is dan ook de reden dat het merk na dik vijf jaar dienstverband onlangs het doek van een compleet nieuwe generatie trok. Irwin Versteegh van InstaAutoVlog vertelt er jullie in dit artikel alles over.

©Irwin Versteegh

Eerste grote facelift

Oké, het is niet de eerste keer dat Tesla de Model 3 heeft aangepast. Een tussentijdse update in 2021 voegde akoestisch glas, updates aan de middentunnel en bijvoorbeeld ook een elektrisch te openen achterklep toe. Toch bleef het afgezien van een setje nieuwe wielen dezelfde auto. Hoe anders is dat nu!

De Model 3 heeft een grondige facelift ondergaan. Zo zien we nieuwe koplampunits met strakke dagrijverlichting en aan de achterkant zien we nieuwe achterlichten die voortaan onderdeel uitmaken van de achterklepconstructie. De voluit geschreven merknaam daartussen doet de rest. Aanpassingen aan de aerodynamica maken de auto bovendien nóg ranker. Dat zorgt voor een Cw-waarde die nu slechts 0,219 bedraagt.

Twee nieuwe kleuren, Ultra Red en Stealth Grey, zorgen tot slot ook op het esthetische vlak voor verfrissing, net als de standaard 18-inch Photon-velgen en de optionele 19-inch Nova-velgen.

©Irwin Versteegh

Groter scherm, maar toch ook weer niet

In het interieur zal zelfs de grootste autoleek de veranderingen opmerken. In de basis zien we nog steeds het 15,4 inch grote brein van de auto in de vorm van een Full-HD-touchscreen. De inches namen niet toe, maar het bruikbare oppervlak werd wel vergroot. Was dit systeem sinds de lancering van het model al leidend voor de complete automotive sector, dat is het nu nog. En dat betekent dus niet alleen de complete integratie van apps als Spotify, Netflix en YouTube, maar ook de uitmuntende EV-routeplanning van het navigatiesysteem via onder andere het eigen Tesla Supercharger netwerk.

Verbeteringen zijn daarnaast de AutoPilot-camera’s, waarvan de exemplaren aan de zijkant nu dezelfde kleurtoon als de achteruitrijcamera hebben. Kort na het inleveren van de testauto heeft het merk bovendien een update doorgevoerd waardoor er een 360-gradenbeeld kan worden getoond gedurende het parkeren.

©Irwin Versteegh

Led-ambianceverlichting

Met name dat laatste was hard nodig, aangezien de Model 3 in navolging van de Y geen fysieke parkeersensoren meer heeft. Tesla gebruikt hier het eigen ‘Vision’-systeem voor, dat aan de hand van camerabeelden inschat hoe ver een object van de auto is verwijderd. Het systeem werkt redelijk goed, maar kent ook echt wel nadelen. Hopelijk brengt de 360-gradenfunctie hier verandering in.

Voor de rest is het interieur compleet herzien. Zo zien we om te beginnen een volledig nieuw dashboard. Hierop zien we een met stof beklede afwerkingsstrip en een aluminium rail waarin ambianceverlichting is gehuisvest. De ledstrip loopt links en rechts over in de deurpanelen – ook achterin – en er kan qua kleur worden gekozen voor het complete spectrum.

Ook de deurpanelen zijn anders en opgetrokken uit hoogwaardig aanvoelende materialen, zoals plantaardig leder en stof, en zelfs de opbergvakken zijn aan de binnenkant bekleed. Ook de middentunnel, met daarin een enorm opbergvak, werd omwille de afwerking aangepast, al bleef de basis met onder meer twee draadloze telefoonladers hetzelfde.

©Irwin Versteegh

Extra 8-inch scherm

Als kers op de taart monteerde het merk daarnaast nieuwe stoelen die zijn bekleed met deels geperforeerd plantaardig leder. Elke Model 3 wordt namelijk standaard geleverd met stoelverwarming, zowel voor- als achterin, maar ook stoelkoeling op de twee voorstoelen. Die stoelen zitten trouwens erg comfortabel en bieden een uitstekende ondersteuning, al zouden sommige bestuurders een verlengbaar zitvlak kunnen missen.

Ook de tweede zitrij werd herzien en de achterbank werd voor een betere ondersteuning iets hoger geplaatst ten opzichte van de vloer. Tevens zien we de toevoeging van een 8-inch multimediasysteem met Netflix, YouTube en Twitch. Het touchscreen vormt de ideale vorm van entertainment voor passagiers en zeker kinderen – helemaal als er gebruik wordt gemaakt van bluetooth-hoofdtelefoons. De bagageruimte? Die bleef onveranderd ruim met maximaal 682 liter inhoud, waarvan 88 liter vóór in de auto in de vorm van een frunk.

©Irwin Versteegh

Doei stuurhendel!

Forse wijzigingen dus, maar dat is nog niet alles. Tesla heeft voor de nieuwe Model 3 namelijk de kunst van het weglaten toegepast. In navolging van de S en X beschikt ook de 3 niet meer over de traditionele richtingaanwijzer-, versnellings- en ruitenwisserhendel achter het stuurwiel. Hiervoor in de plaats zien we richtingaanwijzers, claxon, ruitenwisser en grootlichttoetsen óp het stuurwiel. Een verandering die wat gewenning vraagt, zeker bij het verlaten van een rotonde, maar uiteindelijk raak je er echt wel mee vertrouwd.

Het selecteren van de voor- of achteruitversnelling gaat daarnaast via het 15,4-inch touchscreen. En ook dat went snel, zij het dat Tesla dit deels heeft geautomatiseerd. De auto herkent namelijk de situatie van waaruit je vertrekt. Sta je met de neus naar een muur of hekwerk geparkeerd, dan geeft-ie direct de suggestie om achteruitrijdend te vertrekken. Een simpele bevestiging door een keer extra op het rempedaal te drukken is dan voldoende om de achteruitversnelling in te schakelen. Een feature die in de praktijk werkelijk feilloos werkt. Een knap stukje engineering!

©Irwin Versteegh

Tot 678 km op één lading

Op aandrijftechnisch vlak komt de nieuwe Model 3 in twee smaken. Je kunt kiezen uit een RWD (Standard Range) en een Long Range (AWD). De RWD (42.990 euro) heeft een 57,5 kWh (netto) LFP-accupakket en een 283 pk sterke elektromotor. Daarmee is volgens de WLTP een range mogelijk van 554 kilometer. Opladen kan met een 11 kW 3-fase-boordlader of met max 170 kW aan een snellader in circa 25 minuten. Dit 'instappertje' sprint in 6,1 seconden naar de 100 km/u en heeft een top van 201 km/u. Iets trekken mag-ie ook met maximaal 1000 kg.

De Long Range (50.990 euro) heeft een 75kWh-accupakket en een extra elektromotor, waardoor het totaalvermogen 498 pk bedraagt. De range van deze variant bedraagt 678 kilometer. Het snellaadvermogen ligt met maximaal 250 kW een stuk hoger, waardoor een 10-80%-vulling net geen 30 minuten duurt. Ook deze Model 3 mag een aanhanger van maximaal 1000 kg trekken, en dat is gezien de AWD-aandrijving en de concurrentie eigenlijk net iets te laag. Zo mag een Hyundai Ioniq 6 maximaal 1500 kg trekken.

Comfortabeler en verfijnder

Wij reden met de RWD-uitvoering. De auto is uiterst vlot, de aandrijflijn geeft altijd thuis en dankzij de achterwielaandrijving geniet je van voldoende tractie. Het energieverbruik in de praktijk is daarnaast toonaangevend. Gedurende de 600 km lange testperiode liet-ie een gemiddelde van 14,3 kWh op 100 km zien. En dat met ruim 300 testkilometers à 130 km/u over de snelweg. Met 105 km/u door Nederland? Dan zie je waarden die schommelen rond de 12 kWh/100 km, en dat is echt uniek. Zeker gezien de winterse temperaturen gedurende de testperiode.

Het rijden blijkt verder veraangenaamd dankzij aanpassingen aan het onderstel, waardoor de nieuwe Model 3 qua rijkarakter wat meer richting de BMW i4 is gegaan. De 3 is soepeler geveerd dan voorheen en voelt nu veel verfijnder en uitgebalanceerder aan. Maar wees gerust, het kart-achtige gevoel is er dankzij een uitstekende wegligging en zeer directe stuurinstallatie nog steeds, maar het is allemaal iets genuanceerder.

Wel is er wat betreft de RWD-uitvoering nog steeds sprake van een matige rechtuitstabiliteit, maar dat geldt voor meerdere EV’s in deze klasse, die louter zijn voorzien van achterwielaandrijving (en dus gewicht in de neus missen).

©Irwin Versteegh

Voor andere merken onmogelijke prijs

De komst van dikkere vloerbedekking en akoestisch glas rondom (ook in de achterportieren) maken ‘m daarnaast een stuk stiller dan voorheen. Dat zorgt ook op dat vlak voor meer comfort en verfijning, en sluit dan ook mooi aan bij de rest van de updates. Een genot, zeker in combinatie met het subliem klinkende audiosysteem.

De nieuwe Tesla Model 3 is dan ook een auto geworden die het heel wat andere auto’s in deze klasse behoorlijk moeilijk maakt. Sterker nog, dat deed-ie al op een ronduit plagerige manier, maar gezien de updates die het merk heeft doorgevoerd is het nu een regelrechte pestkop geworden. De beste EV op de markt, qua energieverbruik, connectiviteit, technologie én gebruiksgemak, heeft deze eigenschappen nu gecombineerd met een fraai afgewerkt interieur, meer comfort en geluidsisolatie, verfijnde rijeigenschappen en nóg meer technologie. En dat voor een zeer competitieve, voor andere merken haast onmogelijke prijs.

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇

Het spreekwoord 'krakende wagens lopen het langst' gaat helaas vaak niet op in de computerwereld. Moderne systemen reageren soms allergisch op oudere hardware. Toch zijn er methoden en slimme trucs om zulke apparaten te laten werken onder Windows 10 of 11.

Apparaat niet herkend

Wanneer je een oud apparaat aansluit, kan het gebeuren dat Windows het niet herkent.. Daardoor verschijnt het niet in de lijst met apparaten. Je controleert dit door via een klik met rechts op de Windows-knop Apparaatbeheer te openen. Verschijnt hier iets als 'Onbekend apparaat' of zie je een geel driehoekje of vraagteken, dan heeft Windows het apparaat wel fysiek herkend, maar geen juiste driver gevonden. Je leest hier meer over bij de passage Driverprobleem. Mogelijke oorzaken zijn het ontbreken van een plug-and-playdriver of een verouderd aansluitingstype.

Je kunt dan verschillende dingen proberen. Controleer eerst de aansluiting en de stroomvoorziening. Zorg dat het apparaat juist is aangesloten en ingeschakeld. Bij usb-apparaten helpt het soms een andere poort te proberen. Oudere usb1.1-apparaten werken vaak beter via een usb2.0-poort of een usb-hub met eigen voeding dan via een usb3.0-poort. Heeft je pc nog een parallelle of seriële poort? Controleer dan in het systeem-BIOS of deze is ingeschakeld. Heeft je toestel zo'n poort niet, dan ben je meestal aangewezen op een adapter (zie de passage Aansluitingen).

Handmatige installatie

Je kunt het apparaat ook handmatig proberen te installeren. Misschien heb je nog een cd-rom met de installatiebestanden, zodat het zo lukt. Heeft je pc geen cd-station meer, dan sluit je een extern cd-station aan of kopieer je de bestanden op een andere pc met cd-station naar een usb-stick. Je kunt er ook een iso-bestand van maken en dit met een dubbelklik als virtuele schijf koppelen op je pc. Je kunt dit doen met bijvoorbeeld Burnaware Free. Ga naar www.burnaware.com en kies voor ISO-bestand aanmaken.

Heb je geen cd-rom? Start dan Apparaatbeheer, open het menu Actie en kies Oudere hardware toevoegen. Kies De hardware opsporen en automatisch installeren, geef het hardwaretype aan, zoals Beeldapparaten of Draagbare apparaten, en selecteer het juiste product en model. Heb je zelf een geschikte driver gevonden (bijvoorbeeld op de site van de producent), klik dan op Bladeren en verwijs naar het installatiebestand (inf).

Voor printers open je Instellingen in Windows en kies je Bluetooth en apparaten / Printers en scanners. Klik op Apparaat toevoegen en kies bij De printer die ik wil gebruiken, staat niet in de lijst voor Handmatig een nieuw apparaat toevoegen. In het dialoogvenster laat je Mijn printer is iets ouder. Help mij met zoeken geselecteerd. Werkt dat niet, probeer dan Een lokale printer of een netwerkprinter toevoegen met handmatige instellingen, waarna je de juiste poort en het stuurprogramma kiest. Klik hier ook op Windows Update: zo is de kans groter dat Windows alsnog de juiste driver ophaalt. Je kunt ook een vergelijkbaar model uit de lijst proberen.

Soorten aansluitingen

Gaat het om oudere apparaten, dan hebben die vaak een interface die je op moderne pc's niet meer vindt, zoals een parallelle of seriële aansluiting of firewire. Voor parallel gebruik je een usb-naar-parallel-adapter (meestal usb-A naar 36-pins Sub-D). De printer verschijnt dan als 'USB Printing Support' en werkt vaak met generieke drivers. Sommige oude drivers verwachten een echte LPT-poort met een logische naam als LPT1. Je kunt dan de gedeelde usb-printerpoort mappen naar LPT1 met het opdrachtprompt-commando

(met net use LPT1: /delete verwijder je deze koppeling). <printershare> is de gedeelde printernaam, zoals ingesteld via Instellingen in Windows: klik op de printernaam, kies Printereigenschappen en open het tabblad Delen. Zo kun je vaak nog printen vanuit oude DOS- of Windows-apps.

Voor een seriële poort (met een DB9 RS232-kabel) gebruik je eveneens een usb-adapter, liefst met FTDI-chip en aangesloten op een usb2.0-poort. Mogelijk moet je eerst de adapterdriver installeren voordat deze in Apparaatbeheer verschijnt (onder een naam als '[…] COMx'). Om het juiste poortnummer (zoals COM1) in te stellen, klik je met rechts op het apparaat, open je Poortinstellingen en klik je op Geavanceerd.

Koop altijd adapters van goede kwaliteit (en van een bekend merk), aangezien goedkopere exemplaren zich niet altijd aan de specificaties houden.

Voor firewire kun je de installatie van een PCIe-naar-firewire (IEEE 1394) adapterkaart overwegen. Met de Microsoft 1394 OHCI Legacy Driver activeer je deze vervolgens in Windows 10/11 en kun je bijvoorbeeld een oude DV-camera of audio-interface aansluiten. Klik hier voor een downloadlink met instructies.

Driverprobleem

Wanneer Windows het apparaat herkent via een van bovenstaande stappen, blijft het afwachten of er een geschikte driver voor Windows 10/11 beschikbaar is. Je kunt eerst een generieke driver proberen, die vaak via de Windows-updatefunctie beschikbaar is. Klik in Apparaatbeheer met rechts op het apparaat, kies Stuurprogramma bijwerken en klik vervolgens op Automatisch zoeken naar stuurprogramma's / In Windows Update zoeken naar bijgewerkte stuurprogramma's.

Soms vind je geschikte drivers bij de optionele updates. Ga hiervoor naar Instellingen, kies Windows Update / Geavanceerde opties / Optionele updates en open Stuurprogramma-updates. Je kunt ook zoeken naar een basisdriver, add-onmodule of universele driver van de fabrikant, zoals de (Smart) Universal Printer Driver van HP.

Vind je geen driver op de site van de fabrikant, dan kun je er ook zelf naar googelen op basis van het hardware-ID. Start Apparaatbeheer, klik met rechts op het apparaat (eventueel bij Andere apparaten of Onbekend apparaat), kies Eigenschappen en open het tabblad Details. Stel Eigenschap in op Hardware-id's. Klik met rechts op een gevonden ID, kies Kopiëren en plak dit met Ctrl+V in een zoekmachine als Google. Mogelijk levert dit een geschikte driver op.

Heb je nog een driver voor Windows 7 of ouder, probeer dan de installatie in compatibiliteitsmodus. Klik met rechts op het installatieprogramma, kies Eigenschappen en ga naar het tabblad Compatibiliteit. Zet een vinkje bij Dit programma uitvoeren in compatibiliteitsmodus voor en kies de laatst ondersteunde versie, zoals Windows 7 of Windows XP (Service Pack 2). Door ook Dit programma als administrator uitvoeren te selecteren, vergroot je de kans dat Windows de oudere driver alsnog aanvaardt, zeker als het geen 'kernel-driver' met volledige systeemrechten betreft (zie ook de passage Driverblokkade). Dit is ons bijvoorbeeld al gelukt voor een Canon Pixma iP4200-printer.

Lees ook: De perfecte printer kiezen? Hier moet je op letten

Alternatieve drivers

Je kunt ook op zoek gaan naar alternatieve, niet-officiële stuurprogramma's. Er zijn verschillende community's en fora die voor populaire oudere apparaten aangepaste drivers aanbieden of INF-bestanden hebben aangepast om ze onder nieuwere Windows-versies te laten werken.

Voor scanners is de alternatieve software van VueScan populair. Deze ondersteunt bijna achtduizend oude scanner-modellen en werkt vaak prima, al is de software niet gratis (vanaf circa 19 euro per jaar). Een proefversie is wel beschikbaar (je kunt eventueel een wegwerpadres gebruiken), zodat je kunt nagaan of je scanner werkt onder Windows 10/11.

Voor printers is het Gutenprint-driverpakket bekend, voorheen bekend als Gimp-print, al is dit alleen beschikbaar voor Linux en macOS. We hebben helaas niet de ruimte om hier dieper op in te gaan, maar je kunt een al dan niet virtuele Linux-machine op je netwerk opzetten (ook op een Raspberry Pi) en hierop Gutenprint installeren. Vervolgens deel je de printer zodat je deze ook op je Windows-pc kunt gebruiken. Voor scanners bestaat een vergelijkbaar project: Scanner Access Now Easy, eveneens voor Linux.

Driverblokkade

Het kan gebeuren dat er wel een driver beschikbaar is, maar dat Windows 10/11 de installatie blokkeert. Mogelijk is de driver technisch incompatibel, bijvoorbeeld een 32bit-driver op een 64bit-systeem (Windows 11 is altijd 64 bit), of een kerneldriver die noodzakelijke kernelfuncties mist doordat deze niet meer worden ondersteund door het geüpdatete besturingssysteem. In dit geval kun je nog de compatibiliteitsmodus proberen (zie de passage Driverprobleem), maar het resultaat blijft onzeker. Je maakt dan meer kans via een virtuele machine met een oudere Windows-versie, zoals Windows 10 voor 32bit-drivers.

Soms blokkeert Windows 10/11 de installatie omdat de (kernel)driver niet digitaal is ondertekend. Ben je zeker dat het om een betrouwbare driver gaat, dan kun je deze controle tijdelijk uitschakelen. Open Instellingen, kies Systeem / Systeemherstel en klik tweemaal op Nu opnieuw opstarten. Kies vervolgens Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Opstartinstellingen en klik op Opnieuw opstarten. In het menu dat verschijnt, kies je optie 7: Afdwingen van stuurprogrammahandtekening uitschakelen. Windows start nu zonder handtekeningcontrole, zodat je de driver kunt installeren. Bij de volgende herstart is de controle weer actief, maar de driver blijft werken.

Ga je liever voor een iets doortastender aanpak? Voer dan de Opdrachtprompt uit als administrator, voer het commando bcdedit /set TESTSIGNING ON in en herstart je pc. Deze draait dan in testmodus, zie de indicatie rechtsonder. Installeer de driver en voer daarna meteen bcdedit /set TESTSIGNING OFF uit, gevolgd door een herstart om terug normaal te werken.

Virtueel alternatief

Lukt het niet om je oude apparaat met een van de bovenstaande workarounds aan de praat te krijgen binnen Windows 10/11, dan zit er weinig anders op dan een ouder of ander besturingssysteem te gebruiken. Het handigst is om dit als virtuele machine (VM) bovenop je huidige Windows te draaien. Binnen deze VM installeer je dan de originele driver en software voor het apparaat.

Geschikte gratis tools zijn Oracle VirtualBox en VMware Workstation Pro (na registratie op https://support.broadcom.com). Via bijvoorbeeld https://archive.org kun je naar schijfkopiebestanden zoeken en downloaden. Wij vonden er onder meer diverse Windows XP-iso-bestanden en installeerden een exemplaar in VirtualBox.

Dit kan als volgt. Start VirtualBox, klik op Nieuw en vul de gegevens in, zoals Microsoft Windows XP (32-bit). Bij ISO-image verwijs je naar je download. Vink Overslaan zonder toezicht aan, klik op Afmaken en vervolgens op Starten. Volg de installatie-instructies. Je bezit of vindt wellicht een geldige licentie voor deze oude Windows.

Koppel het apparaat aan een fysieke poort op je pc en geef deze vervolgens door aan de VM, zodat de virtuele Windows het apparaat herkent. Dit kan vanuit het menu Apparaten in het venster met een opgestarte VM.

Bij printers kun je ook delen via het VM-netwerk, zodat je vanuit je gewone Windows via het netwerk kunt printen naar de VM. Selecteer de (uitgeschakelde) VM in VirtualBox, kies Instellingen, open Netwerk en vink Netwerkadapter inschakelen aan. Stel eventueel Gekoppeld aan in op Bridged Adapter zodat de VM een ip-adres krijgt binnen hetzelfde netwerk als je host-pc.

 Nieuwe printer nodig? Kijk op Kieskeurig.nl/prijsdalers om voor de beste deal!