Als je aan een zip-bestand denkt, dan denk je wellicht meteen aan Windows. Maar wist je dat je die gecomprimeerde bestanden ook op Android kunt gebruiken, uitpakken én aanmaken? In dit artikel leggen we uit hoe je dat doet en wat je daarvoor nodig hebt.

Lees ook: Android-smartphone zonder Google-account gebruiken: kan dat wel?

Niet elke smartphone of tablet met Android beschikt over een riante hoeveelheid opslagruimte. Om toch meer uit die beschikbare ruimte te halen, kun je een aantal dingen doen. Je kunt om de zoveel tijd bestanden verwijderen of gebruikmaken van de cloud. Maar je kunt bestanden ook inpakken, of comprimeren. Daar heb je wel een juiste app voor nodig. De bestanden of mappen verpak je dan in een zogenaamd zip-bestand. Apps die dit kunnen zijn WinZip, RAR en ZArchiver.

Met een zip-bestand kun je een afbeeldingen, map of document zonder kwaliteitsverlies verkleinen. Binnen een enkel zip-bestand kun je meerdere bestanden opslaan, en zodoende ruimte besparen. Handig voor wanneer je dus te weinig ruimte hebt of als je iets wilt mailen. Voordat je bestanden kunt zippen, moet je ervoor zorgen dat al die digitale gegevens lokaal zijn opgeslagen. De apps die we hier bespreken werken niet wanneer je bestanden in de cloud probeert te comprimeren.

Zip-bestand maken met Winzip

Een van de meest bekende tools is WinZip. Dit programma is tevens beschikbaar op Windows, waardoor je er wellicht al bekend mee bent. Nadat je de app uit Google Play gedownload hebt, open je hem en kun je meteen beginnen met comprimeren. Vergeet niet eerst toestemming te geven tot de lokale bestanden, want anders kan de app zijn werk niet doen. Je kunt de app drie dagen gratis uitproberen, maar daarna moet je een abonnement afnemen bij de aanbieder.

Tik nu op de tekst Internal storage en zoek de map of bestanden op die je wilt samenvoegen. Als je meteen een map wilt comprimeren, dan tik je rechts op de drie puntjes naast de naam. Tik dan op Zip to here om op dezelfde locatie een samengevoegde map aan te maken. Met de optie Zip to… kun je zelf bepalen waar je hem opslaat. Selecteer de optie die je wilt en tik op OK om je keuze te bevestigen. Aangezien je zelf de locatie hebt aangewezen waar de map moest worden opgeslagen, kun je hem daarna direct opzoeken.

RAR gebruiken op Android

Een andere optie op Android is de app RAR. Je kunt de app gratis uit Google Play downloaden en gratis blijven gebruiken. Je hebt de optie de makers te ondersteunen met een bedrag van 1,19 euro per jaar, maar dat is niet verplicht. Nadat je de app de juiste toestemming hebt gegeven, kun je mappen gaan inpakken. Een verschil met WinZip is dat RAR de ingepakte bestanden meteen voor je kan verwijderen. Zo sla je dus met één handeling twee vliegen in één klap.

Na het openen van de app krijg je direct toegang tot alle mappen die je hebt. Zoek nu de map op die je wilt comprimeren en zet rechts een vinkje in het vierkantje. Bovenin tik je op het plusteken, waarna je de nieuwe map een naam geeft. Je kunt kiezen uit drie bestandsformaten, namelijk .rar, .zip en .rar (4x). Ook kun je eventueel een wachtwoord instellen om de bestanden te beschermen. Zodra je op OK drukt, slaat RAR de ingepakte map op, op dezelfde locatie als waar de map oorspronkelijk stond.

Bestanden comprimeren met ZArchiver

Tot slot kijken we naar ZArchiver. ZArchiver lijkt op WinZip, aangezien je met beide apps zowel losse bestanden als volledige mappen kunt verkleinen. Zodra je de app gedownload en opgestart hebt, dien je de juiste toestemming te verlenen. De app is volledig gratis te gebruiken. Net als bij RAR kun je we wel voor kiezen de ontwikkelaar te steunen door geld te doneren.

Qua interface lijkt ZArchiver ook een beetje op WinZip, maar de app werkt net even anders. Als je een volledige map wilt comprimeren, dan houd je die even ingedrukt. Vervolgens verschijnt er een menu in beeld waar je opties ziet staan voor het inpakken. Selecteer in dit geval de .zip-optie (er is ook .7z beschikbaar, wat weer met andere programma’s werkt) en wacht tot het proces voltooid is. Het gecomprimeerde bestand tref je vervolgens aan op dezelfde locatie als de oorspronkelijke map.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.