Er zijn behoorlijk wat apps waarmee je geavanceerde videobewerkingen kunt doen. Wil je alleen maar even snel een filmpje opleuken? Dat kan net zo goed en een stuk eenvoudiger met Google Foto’s. Helemaal gratis en er zitten voldoende bewerkingen in om filmpjes op te frissen. Video's bewerken met Google Foto's werkt als volgt.

Met Google Foto’s kun je niet alleen foto’s bewerken, maar verfraai je tegenwoordig net zo makkelijk jouw video’s. Het beeldmateriaal mag gewoon lokaal op je telefoon staan en hoeft dus niet in de online opslagruimte van Google te worden gezet. Het filmen zelf doe je met een app naar keuze. 

Hoewel Google Foto’s beschikbaar is voor Android en iOS, bevat de iPhone-versie helaas een stuk minder mogelijkheden. Ook worden er bij iOS soms andere namen of pictogrammen gebruikt dan bij de Android-versie die wij gebruiken.

Kopie en origineel

Om aan de slag te gaan, start je Google Foto’s en tik je op de miniatuur van het filmpje dat je wilt aanpassen. Dat begint meteen af te spelen, dus tik nog een keertje zodat alle opties in beeld springen. Tik daarna op het pictogram van de drie schuifjes. Onderaan zie je nu een balkje met groepjes bewerkingen.

Bij Video (afspeelpictogram bij iPhone) vind je enkele algemene aanpassingen. Via het luidsprekertje kun je het geluid van dit filmpje uitschakelen. Dat is vooral erg handig als het omgevingsgeluid erg storend is, of als er bijvoorbeeld een gesprek is te horen dat je liever niet met anderen deelt. 

Daarna sla je het op als een nieuw videobestand met Kopie opslaan. Je hebt dus altijd het origineel nog, maar let wel op dat je - waar gewenst - het geluidloze bestand afspeelt of deelt. Ook na alle andere bewerkingen die wij hier bespreken, bewaar je het eindresultaat op dezelfde manier als een kopie.

©PXimport

©PXimport

Beeld stabiliseren

Filmpjes die je met een smartphone opneemt, bibberen en trillen vaak doordat je het toestel in de hand houdt. Vooral als je loopt of de telefoon beweegt om de fraaie omgeving te tonen, valt dit erg op. Gelukkig stabiliseren veel smartphones het beeld, maar niet alle hobbels en bobbels worden hiermee weggenomen. Dan maak je het karwei gewoon af met Google Foto’s op een Android-telefoon.

Ook weer bij Video tik je op het pictogram rechts naast de luidspreker (een wit kader met een schuin rechthoekje erin). Voor dit klusje heeft de app afhankelijk van de lengte en resolutie van de video wel even de tijd nodig. Een voortgangsbalkje veraangenaamt het wachten. Daarna speelt het filmpje hopelijk een stuk vloeiender af. 

Bakt de app er een potje van? Tik opnieuw op het pictogram om naar de niet-gestabiliseerde versie terug te keren.

Screenshot nemen

Heb je een filmpje opgenomen, maar heb je achteraf spijt dat je niet (ook) een foto hebt gemaakt? Speel de video dan af en tik op de pauzetoets zodra het moment voorbijkomt dat je als foto wilt hebben. Of zoek het nauwkeuriger op door de verticale witte balk in de filmstrip onder de voorbeeldweergave te verslepen. Daarna tik je op Frame exporteren om dit ene filmbeeldje op te slaan als een losse foto.

Extra handig hieraan is dat je net zo vaak beeldjes kunt opslaan als je wilt. Waar je een mooi fotomoment misschien gemist had als je te laat op de fotoknop had gedrukt, zoek je de beste ‘foto’s’ nu simpelweg op in het filmpje. 

Een nadeel is wel dat de resolutie lager is dan van een echte foto, want die hangt af van de resolutie waarin je filmt zoals Full HD of 4K. Ook heeft de foto een afwijkende beeldverhouding van bijvoorbeeld 16:9 in plaats van 4:3, wat de standaard is voor telefoonfoto’s.

©PXimport

©PXimport

Inkorten en bijknippen

Is jouw filmpje nogal aan de lange kant, of gebeurt er aan het begin of einde nog maar weinig noemenswaardigs? Versleep in dat geval de witte balk aan het begin of het einde van de filmstrip om de video in te korten. Dan ben je al die overtollige ballast meteen kwijt.

Heb je in jouw enthousiasme de telefoon een tikkie schuin gehouden tijdens het filmen? Op een Android-telefoon ga je naar Bijsnijden en op een iPhone tik je op het Bijsnijden-pictogram. Tik op Auto (alleen Android) om alles alsnog netjes waterpas te zetten. Vlak erboven zie je een balkje met streepjes en daar staat precies aangegeven hoeveel graden de video voor je is geroteerd. 

Je mag ook zelf over dit balkje vegen om de video handmatig recht te zetten (ook op een iPhone). Per filmpje kun je helaas maar één correctiehoek instellen, dus wiebelend beeld gemaakt op zoiets als een deinend schip los je hiermee niet op.

Je kunt hier meteen ook een beelduitsnede maken. Dat is superhandig als er langs de randen loze ruimte of iets storends is te zien. Om dit te doen veeg je vanaf een zijde of hoekpunt van de voorbeeldweergave tot je het gewenste materiaal overhoudt. Standaard verander je hiermee ook de beeldverhouding en dat heeft tot gevolg dat je zwarte balkjes te zien krijgt tijdens het afspelen. 

Dit voorkom je door eerst de beeldverhouding te vergrendelen en daarna pas het beeld bij te snijden. Tik hiervoor op het pictogram van een blokje met twee pijltjes erin (Android) of het blokje met een kleiner gestippeld blok erin (iPhone) en kies Origineel. 

Wat natuurlijk ook kan is de video alleen een andere beeldverhouding geven. Kies bijvoorbeeld Vierkant en veeg daarna over de voorbeeldweergave tot het juiste stukje in beeld staat.

©PXimport

©PXimport

Beeldoriëntatie en perspectief

Filmen kun je met de telefoon rechtop of door het toestel een kwartslag te draaien. Dat heet de portretstand en de landschapsstand, ook wel staand en liggend filmen genoemd. 

Het kan wel eens gebeuren dat je rechtop filmt, maar jouw video alsnog liggend afspeelt. Of je filmt in de landschapsstand, maar toch staat het materiaal ineens rechtop. Tik dan even op het pictogram van het gekantelde blokje met een pijltje ernaast. Per tik roteer je het beeldmateriaal een kwartslag.

Had je eigenlijk liever in een andere beeldoriëntatie gefilmd? Eventueel kan dat alsnog door een uitsnede te maken. Hierbij verlies je alleen wel erg veel beeldmateriaal en dus holt de kwaliteit achteruit. 

Dit werkt via de optie van daarnet waarmee je de beeldverhouding verandert. Want zodra je een andere beeldverhouding dan Origineel of Vierkant kiest, verschijnt ineens de extra optie Draaien naar staand of Draaien naar liggend.

Een laatste en wat complexere beeldcorrectie die je op een Android-telefoon bij Bijsnijden vindt, is de zogeheten perspectiefcorrectie. Dit gebruik je om gebouwen of een interieur kaarsrecht te zetten. Want richt je de telefoon schuin omhoog of omlaag, terwijl je een hoog gebouw of ergens binnen filmt, dan lijkt het tijdens het afspelen ineens alsof alles sterk achterover helt.

Dat is niet altijd storend en anders verhelp je het met het pictogram waarin je vier hoekpunten ziet, links naast Reset waarmee je alle aanpassingen van het onderdeel Bijsnijden ongedaan kunt maken. Je sleept met een of meer hoekpunten tot je alles kaarsrecht in beeld hebt. Dat is in het begin even wennen, maar voor je het weet heb je het trucje door. Complicatie is dat je een vinger eventjes op de voorbeeldweergave gedrukt moet houden om het (tussen)resultaat te zien.

©PXimport

©PXimport

Helderheid en kleur aanpassen

Is jouw filmpje te licht of te donker of spreken de kleuren je niet aan? Ga dan naar Aanpassen (of pictogram van drie schuifjes op een iPhone) om dit te verbeteren. Sommige bewerkingen spreken voor zich, zoals Helderheid of Belichting en Contrast. 

Met Accenten en Schaduw verander je nagenoeg alleen de helderheid van de lichte en donkere gebieden, wat ideaal is als je alleen dat gedeelte wilt aanpassen. Terwijl je met Wit punt en Zwart punt (Wittinten en Zwarttinten op een iPhone) instelt wat de hoogste helderheid en diepste schaduw is die getoond wordt.

Met Verzadiging regel je de kleurverzadiging, of zet je de video om in zwart-wit door deze schuifregelaar helemaal op -100 in te stellen. Met Warmte maak je het beeld warmer of koeler en verhelp je een gele of blauwe kleurzweem, terwijl je een groene of paarse kleurzweem weghaalt via Tint. Huidtint lijkt op Verzadiging met als verschil dat huidtinten beschermd worden en met Blauwe tint (bij iPhone is dat Diepblauw) poets je groezelige luchten op.

Tot slot voeg je met Vignettering (Android) of Vignet (iPhone) een vignet toe. De donkere hoeken en randen worden vaak gebruikt om de aandacht naar het hoofdonderwerp in het midden van het beeld te leiden.

Of je bij Aanpassen iets hebt ingesteld zie je op een Android-telefoon direct aan de blauwe kleur van die bewerkingspictogrammen. Dubbeltik op het pictogram of de schuifregelaar om een bewerking weer op nul te zetten. Op een iPhone zet je de regelaar zelf op nul. 

Heb je geen zin om met al die schuifjes aan de gang te gaan, maar wil je jouw video wel een ander uiterlijk geven? Ga dan naar Filters (blokje met sterretjes op iPhone) en kies een van de kant-en-klare effecten. Tik twee keer op een effect om de sterkte van het filter in te stellen.

©PXimport

©PXimport

Krabbels 

Tot slot kun je je (alleen op Android) via Meer / Opmaak lekker uitleven met allerlei kleurpotloden en stiften. Je kunt tekeningen maken, pijlen of lijnen tekenen en teksten schrijven. Wat je ook doet, het is wel gedurende de volledige video te zien. Je kunt dus niet een titel alleen even aan het begin of het einde van het filmpje neerzetten, of een pijltje tonen zodra iets of iemand in beeld verschijnt.

Je mag een kleurtje uitkiezen en voor dunnere lijnen die je meteen ook nauwkeuriger kunt plaatsen zoom je in op het beeld. Jouw krabbels kun je stap voor stap weer ongedaan maken met het gekromde pijltje, of je draait alles in één keer terug met Wissen.

Je wilt bestanden delen met jezelf op een ander apparaat in je netwerk of met anderen via internet, bij voorkeur zonder deze data onderweg tijdelijk op te slaan. Je kiest dus voor een directe peer-to-peer overdracht, zonder externe opslagservers in de cloud.

Veel mensen delen gegevens via cloudopslagdiensten als Google Drive, OneDrive of Dropbox. Dit werkt prima, maar de bestanden worden wel tijdelijk online opgeslagen. Wil je dit vermijden, dan moet je een methode vinden om de data rechtstreeks naar de ontvanger te sturen, desnoods via een relay die enkel als doorgeefluik fungeert en de (bij voorkeur versleutelde) data niet opslaat. Hiervoor bestaan verschillende tools en technieken, zoals een SMB-, FTP- of P2P-verbinding.

In dit artikel bespreken we diverse tools, zodat je op basis van je opzet en technische vaardigheden voor jezelf de beste oplossing kunt kiezen. Eerst komen tools aan bod die vooral geschikt zijn voor directe datatransfers binnen je eigen netwerk. Daarna laten we methodes zien die ook over het internet werken. Op het laatst tonen we je nog hoe je snel een eigen VPN-netwerk opzet, om ook andere servers voor bestanden delen op afstand veilig te kunnen benaderen.

1 Via je thuisnetwerk

Om binnen je thuisnetwerk bestanden te delen, zijn er verschillende mogelijkheden. Windows heeft weliswaar het ingebouwde SMB-protocol (Server Message Block), waarmee je mappen kunt delen en lees- of schrijfrechten kunt instellen, maar in dit artikel richten we ons vooral op externe, gratis tools.

Een eenvoudige oplossing is Winpinator, dat dataoverdrachten tussen Windows-apparaten ondersteunt. Bij File / Preferences / Connection kun je onder meer de netwerkinterface en binnenkomende poorten instellen. Specifiek voor dataoverdrachten tussen iOS- en macOS-apparaten biedt Apple de functie AirDrop aan.

Voor meer flexibiliteit is er LANDrop, beschikbaar voor vrijwel alle platformen, inclusief mobiel. We nemen als voorbeeld een Windows-pc en een Android-apparaat. We installeren de app op onze Windows-pc en geven desgevraagd de firewall toestemming om verbindingen toe te staan. We installeren daarna de mobiele app en zorgen dat beide apparaten met hetzelfde netwerk zijn verbonden. Als alles correct werkt, verschijnen de aangesloten toestellen in de LANDrop-app. We selecteer de bestanden en het doelapparaat, en meteen na de bevestiging start de overdracht.

Bestanden delen tussen apparaten binnen je netwerk, vanuit een grafisch venster.

2 Android

Wissel je regelmatig bestanden uit tussen je Android-apparaat en andere apparaten in je netwerk, zoals Windows-pc’s, dan is de gratis bestandsbeheerder Cx File Explorer een handige oplossing. Deze app, beschikbaar in de Google Play Store, is ook geschikt voor lokaal bestandsbeheer op Android.

Start de app, ga naar Network en tik op New Location. Via Cloud kun je bestanden delen via cloudopslagdiensten, maar voor ons doel kies je Remote. Hier vind je verschillende protocollen voor netwerktoegang en bestandsdeling. Local Network en SMB werken beide via het Windows-protocol SMB. De eerste optie detecteert netwerkshares automatisch, terwijl je bij de tweede handmatig de hostnaam of het ip-adres en inloggegevens invoert om toegang te krijgen tot gedeelde mappen op bijvoorbeeld een Windows-pc. Het WebDAV-protocol laten we buiten beschouwing, aangezien het buiten NAS-omgevingen weinig wordt gebruikt.

De opties FTP en SFTP veronderstellen dat er elders in je netwerk al een (S)FTP-server draait waarmee je kunt verbinden (meer hierover lees je in de volgende paragraaf). Maar je kunt het ook makkelijk omkeren en op je Android-apparaat een FTP-server opzetten. Ga opnieuw naar Network en kies Access from network. Bevestig met Start service en je krijgt een url (bijvoorbeeld ftp://192.168.0.165:6094) en de inloggegevens te zien. Neem deze gegevens over in een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk om bestanden in beide richtingen uit te wisselen. Na afloop klik je op Stop service.

Met Cx File Explorer wissel je op verschillende manieren data uit, waaronder met FTP.

3 FTP

Dataoverdracht-tools zoals LANDrop zijn minder geschikt voor grote bestanden of langdurige overdrachten, en bieden geen gescheiden toegang per apparaat of gebruiker. In zo’n geval is een eigen FTP-server een betere optie. Dit kan eenvoudig met het gratis FileZilla, waarvan zowel de server- als clientversie beschikbaar is op www.filezilla-project.org.

Installeer de servercomponent met de standaardopties en stel een beheerwachtwoord in. De server kan automatisch met Windows starten, zelfs zonder dat je bent aangemeld. Start de tool, klik op Connect to Server, en bevestig met OK en Ja.

Ga naar Server / Configure en voeg onder Users via Add een nieuwe gebruiker toe, bij voorkeur met een wachtwoord. Bij Mount points klik je op Add, stel je bij Native path de map in die je wilt delen (bijvoorbeeld C:\fotos) en geef je bij Virtual path een duidelijke naam (bijvoorbeeld /gedeeldefotos). Kies bij Access Mode voor Read only of Read+Write en bevestig met OK.

Installeer nu een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk of gebruik de FTP-functie van Cx File Explorer. Vul de connectiegegevens in: de hostnaam of het interne ip-adres van de server, standaardpoort 21, gebruikersnaam en wachtwoord. Als de firewall aan serverzijde de verbinding blokkeert, voeg dan een regel toe die TCP-poorten 20 en 21 doorlaat (zie kader ‘Firewallregels’).

Een FTP-server met FileZilla heb je snel opgezet, met gescheiden gebruikersrechten.

4 Magic Wormhole

We hebben ons tot nu toe gericht op bestandsuitwisselingen binnen het thuisnetwerk. Dit is veiliger en technisch eenvoudiger, omdat de router aan de publieke zijde niet hoeft te worden gepasseerd. In het vervolg van dit artikel gaat het over het delen van data met een apparaat op het internet, zonder online opslag te gebruiken.

Laten we beginnen met het gratis en opensource Magic Wormhole. Deze tool verstuurt bestanden tussen apparaten zonder complexe netwerkconfiguratie zoals portforwarding. Hoe dit precies werkt, lichten we toe in het kader ‘Relay’.

Magic Wormhole is vooral handig voor incidentele, maar veilige bestandsoverdrachten. Het is beschikbaar voor macOS en Linux en kan ook met enkele extra stappen op Windows worden geïnstalleerd. De eenvoudigste manier is via de pakketbeheerder Chocolatey. Installeer deze door PowerShell als administrator te openen en het volgende commando uit te voeren:

Open daarna de Opdrachtprompt als administrator en voer deze commando’s uit:

Hiermee installeer je de benodigde onderdelen. Gebruik de volgende opdrachten om een bestand of een volledige map (die automatisch gezipt wordt) te verzenden:

Je krijgt nu een code te zien. Op het ontvangende apparaat, waar Magic Wormhole ook geïnstalleerd moet zijn, voer je het onderstaande commando uit om de overdracht te voltooien:

Bij elke datatransfer via Wormhole hoort een unieke code.

5 Syncthing

Wil je bestanden (continu) selectief beschikbaar stellen voor meerdere apparaten, dan is Magic Wormhole minder geschikt. De gratis en opensource synchronisatie-tool Syncthing is hiervoor een betere mogelijkheid. Dankzij TLS kunnen je data veilig versleuteld blijven en net als Magic Wormhole probeert Syncthing apparaten eerst direct te verbinden. Lukt dat niet, ondanks NAT Traversal-technieken, zoals STUN, UPnP en NAT-PMP, dan worden publieke relayservers ingezet, zonder de verstuurde data op te slaan.

Ga naar www.syncthing.net/downloads (macOS, Windows, Linux). Download de Windows-versie door op Latest te klikken en syncthing-windows-setup.exe op te halen. Installeer deze met een dubbelklik. De standaardwaarden kun je behouden en indien gewenst start Syncthing automatisch met Windows op. Bevestig indien gevraagd of de firewall automatisch mag worden aangepast. Even later is de server toegankelijk in je browser via 127.0.0.1:8384.

De Syncthing-server heb je in een oogwenk klaar voor gebruik.

6 Beheer Syncthing

Via Acties / Instellingen kun je op het tabblad GUI een gebruikersnaam en wachtwoord instellen om de GUI-beheermodule af te schermen. Op het tabblad Verbindingen begrens je desgewenst de download- en uploadtransfers. Laat alle opties, zoals NAT traversalinschakelen en Relaying inschakelen, het best geactiveerd. Bevestig je aanpassingen met Opslaan.

In het hoofdvenster selecteer je een map om via Syncthing met andere apparaten te delen. Klik op +Maptoevoegen, vul een naam in bij Maplabel, kies een Map-ID en geef bij Maplocatie het pad op, zoals C:\GedeeldeData. Bevestig met Opslaan. Klik op de toegevoegde map voor details. Gebruik Bewerken voor aanpassingen of om de map eventueel te verwijderen.

Je kunt mooi volgen welke mappen je (hoe) hebt gedeeld.

7 Delen met Syncthing

De map is klaar, maar je moet Syncthing nog vertellen met welke apparaten je deze wilt delen. Daarvoor is minstens een tweede apparaat nodig. Laten we een Android-apparaat als voorbeeld nemen. Download en installeer de Syncthing Fork-app uit de officiële Play Store. Geef met Machtiging verlenen toestemming voor toegang tot je lokale bestanden. Een locatiemachtiging is niet nodig, tenzij je Syncthing alleen op geselecteerde wifi-netwerken wilt gebruiken. De optie Notification Permission schakel je liefst wel in.

Wil je dataverbruik beperken, tik linksboven op het menu-icoon, open Instellingen / Uitvoervoorwaarden en stel Run on Wi-Fi selecteren in (of eventueel Run on specifieke Wi-Fi-netwerken).

Nu moeten beide apparaten elkaar vinden. Open op je pc de Syncthing-beheermodule, ga naar Acties / ID weergeven, en noteer of kopieer dit. Ga op je mobiele apparaat naar Apparaat-ID, open het tabblad Apparaten, tik op de plus-knop, en vul de ID en een geschikte apparaatnaam in. Als beide apparaten in hetzelfde netwerk zitten, wordt de ID waarschijnlijk automatisch ingevuld. Bevestig je invoer.

Herhaal dit op je pc via +Extern apparaat toevoegen in het hoofdvenster. Open daarna een gedeelde map, kies Bewerken, ga naar het tabblad Delen, vink het gekoppelde apparaat aan en bevestig met Opslaan. Accepteer de meldingen in de Syncthing-app op je mobiele apparaat en in het dashboard om de koppeling en het delen te voltooien. De synchronisatie kan beginnen.

Je moet de gevraagde mapsynchronisatie wel nog even bevestigen.

8 Set-up Tailscale

Een eenvoudige oplossing om snel een eigen VPN-netwerk op te zetten is een dienst als Tailscale. Deze vereist aan beide kanten een beperkte configuratie en gebruikt onderliggend ook het WireGuard-protocol om een versleuteld privé-VPN-netwerk op te zetten. Een Tailscale-relayserver zorgt ervoor dat je apparaat bereikbaar is vanaf internet, in principe zonder firewall-instellingen aan te passen of routerpoorten door te sturen.

Ga naar www.tailscale.com/download en download de app voor je besturingssysteem (Linux, macOS, Windows, iOS of Android). We gaan aan de slag met Windows. De installatie verloopt met een paar muisklikken. Start de app en klik nu eerst op Sign up om een account aan te maken. Je kunt hiervoor onder meer een Google- of Microsoft-account gebruiken (voor Personal Use). Terug in de app klik je op Sign in to your network. Na aanmelding klik je op Connect en maakt je apparaat deel uit van het privé-VPN-netwerk van Tailscale, met een ip-adres dat typisch begint met 100.). Aangemeld op de Tailscale-website kun je de status van je netwerk altijd bekijken.

Het eerste apparaat is aan het Tailscale-VPN-netwerk toegevoegd.

9 Externe toegang Tailscale

Een VPN-netwerk met slechts één apparaat heeft weinig zin, dus voegen we snel een tweede toe. We nemen een Android-apparaat als voorbeeld. Download en installeer de Tailscale-app uit de officiële Google Play Store en start deze op. Tik op Get Started / OK / Get Started. Meld je aan met je Tailscale-account en klik na succesvol inloggen op Connect. In het dashboard op de site zie je nu dat je toestel met het VPN-netwerk is verbonden.

Wil je apparaten van andere gebruikers tijdelijk toegang geven tot je VPN-netwerk zonder je eigen inloggegevens te delen, ga dan naar het dashboard op de site en open Users. Klik op Invite external users en vul het e-mailadres van de ontvanger in. Standaard wordt deze als Member toegevoegd, maar je kunt bijvoorbeeld ook Admin selecteren.

Let op: Heb je jezelf via een Google-account aangemeld, dan moet het e-mailadres van de ontvanger ook aan een Google-account gekoppeld zijn om zich hiermee te kunnen aanmelden. De ontvanger hoeft enkel de link in het e-mailbericht te openen, Tailscale te downloaden, zich met dit e-mailadres aan te melden en zijn apparaat aan het VPN-netwerk te koppelen.

Je kunt ook anderen uitnodigen om zich met je Tailscale-netwerk te verbinden.

10 Overdracht met Tailscale

Stel nu dat je op je apparaat een server op poort 8080 hebt draaien (zoals Abyss Webserver), dan kun je deze via Tailscale voortaan makkelijk extern bereiken. Vul in je browser het Tailscale ip-adres van dat apparaat in, gevolgd door het poortnummer, bijvoorbeeld 100.66.72.65:8080. Alle datatransfers van en naar die server verlopen nu veilig binnen de VPN-tunnel van Tailscale.

Via het Tailscale VPN-netwerk is onze server nu ook van buitenaf bereikbaar.

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.