De MacBook is duur, niet al te krachtig en heeft slechts één poort, maar de kritiek die het apparaat krijgt is onverdiend. Je moet hem voorlopig nog niet afschrijven...

Wat was er eerst, de iPad of de MacBook? De MacBook, toch? Misschien niet. Deze nieuwe MacBook is wat je krijgt wanneer je de iPad met een MacBook Air kruist. In veel opzichten zou het oude iBook-merk, dat in 2006 werd stopgezet toen Apple op Intel-processors overstapte, een betere naam voor de nieuwe MacBook geweest zijn. Ik wed dat er iemand bij Apple niet blij met zichzelf is omdat hij de iBookstore die naam gegeven heeft. Lees ook: 12-inch MacBook hands-on review - Geweldig toetsenbord en trackpad.

Space grey

De iBook zou de perfecte naam zijn, omdat dat is wat het is. Apple zal niet dichter in de buurt komen bij een convergentie van de iPad en een laptop zonder een toaster te bouwen die tevens een koelkast is, waarvan CEO Tim Cook gezegd heeft dat het bedrijf dit nooit zal doen. Maar voor de consumenten is de connectie met de populaire iOS-apparaten duidelijk - je hoeft alleen maar naar de kleuren te kijken.

Zoals we verwacht hadden (we hebben de geruchten een tijdlang gevolgd) is de MacBook verkrijgbaar in drie verschillende kleuren: zilver, space grey en goud, net als de iPhone en iPad. Dit is een reeks van Macs voor zowel liefhebbers van de iPad en iPhone als voor mensen die van een prachtig ontwerp houden.

©PXimport

De MacBook is er in drie kleuren: zilver, space grey en goud.

Eén poort

Natuurlijk is niet iedereen te spreken over de nieuwe MacBooks, net als met alle nieuwe Apple-producten. De meest genoemde klacht is het feit dat de MacBook slechts één poort heeft. Weet je wat ook slechts één poort heeft? De iPad (en de iPhone). Niet dat iedereen tevreden is met de enkele poort op de iPad - door de jaren heen heeft men Apple meermaals opgeroepen om naast de Lightning-poort een usb-poort aan het apparaat toe te voegen. Maar doet dat er echt toe? Voor de meeste mensen is een extra poort overkill, wat zou je nog op de iPad willen aansluiten dat je niet via de Lightning-poort kunt inpluggen? In het geval van de MacBook weegt het argument dat deze Mac meer poorten nodig heeft wat zwaarder.

Hoe ga je het in hemelsnaam opladen terwijl je een back-up naar een externe harde schijf aan het maken bent! Apple moet gestoord zijn! Misschien niet. Ten eerste: hoeveel mensen gebruiken hun iPad terwijl deze aan het opladen is? We gaan ervan uit dat mensen hun MacBook zullen willen gebruiken terwijl deze aan het opladen is omdat we dat tegenwoordig doen, maar is dat echt een realistisch scenario voor de toekomst? Ik maak me hier misschien niet populair mee, maar ik vind dat mensen hun laptops minder moeten opladen. Ik had ooit een oude MacBook op mijn bureau op kantoor staan die altijd ingeplugd was, wat vaak het geval is als je een laptop als desktopmachine gebruikt, en weet je wat, de batterij begaf het. De Mac wilde alleen maar werken als hij was ingeplugd. Mensen moeten daarmee ophouden, en als je slechts één poort ter beschikking hebt die gebruikt wordt om zowel op te laden als randapparatuur in te pluggen, word je door Apple gedwongen om die manier van werken aan te leren.

Wat het probleem 'hoe kan ik naar mijn externe harde schijf back-uppen' betreft: wordt het niet tijd dat je begint te back-uppen naar een opslagapparaat dat via een netwerk verbonden is? Het back-uppen van je Mac is echt doodeenvoudig, ook als hij niet ingeplugd is.

Dvd-drive

Deze paniek rondom poorten doet me denken aan het moment waarop de MacBook Air gelanceerd werd en iedereen gechoqueerd was omdat Apple de ethernetpoort had laten vallen, en - de horror - de dvd-drive verwijderd had. Hoe zouden we ooit uitkomen zonder een optische drive voor muziek, films en het installeren van software? Daar maakte iedereen zich zorgen over in 2008, toen Apple de MacBook Air introduceerde. Als je zeven jaar later nog steeds heimwee hebt naar de cd/dvd-drive, moet je je maar eens bij de rest van de mensen in de 21ste eeuw aansluiten.

©PXimport

Eén poort. Genoeg, te weinig of ergens ertussenin?

En als je echt meer poorten nodig hebt, zullen er genoeg USB-C-adapters verkrijgbaar zijn waarmee je het aantal poorten kunt uitbreiden. Dus mensen moeten ophouden met panikeren.

Processor

Maar het gebrek aan poorten is slechts één van de vele kritieken op de nieuwe MacBook. Er zijn ook klachten dat hij niet krachtig genoeg is. De nieuwe MacBook heeft een 1.1GHz of 1.3GHz Intel Core M-processor, vergeleken met de 1.6GHz i5-processor in de nieuwe MacBook Air lijkt dat inderdaad wat matig. Maar dat hoeft niet te betekenen dat de nieuwe MacBook traag is; het is gebleken dat andere laptops met dezelfde processor verrassend snel waren. Tests van AnandTech duiden erop dat de Lenovo Yoga 2 Pro, die van dezelfde chip gebruik maakt, iets sneller is dan de MacBook Air uit 2014. Dus we hebben het over een computer die net zo snel is als de MacBook Air van vorig jaar. Dat is voor de meeste gebruikers echt snel genoeg.

Die processor heeft bovendien een aantal bonusfuncties. Intel heeft de processor vervaardigd door middel van het zogenaamde 14 nanometer-proces, wat betekent dat laptops dunner, lichter, en energiezuiniger kunnen zijn. En omdat ze zo energiezuinig zijn hebben ze geen ventilator nodig om ze te koelen.

Dus dankzij deze processor kan de MacBook superdun zijn. Dit is de dunste MacBook ooit - nog dunner dan de MacBook Air. Het apparaat is ook heel licht, iets minder dan 1 kilo. Dit is niet zo licht als de iPad Air, die 437 gram weegt, maar het is niet slecht als je bedenkt dat de iPad Air ongeveer hetzelfde zou wegen als de MacBook als je er een extern toetsenbord aan toe zou voegen.

©PXimport

De MacBook is zo licht als een veertje, lichter zelfs dan de MacBook Air.

Ontwerp

Het is moeilijk om een fout in het ontwerp te ontdekken, het is echt prachtig, maar dat weerhoudt een aantal mensen er niet van om te klagen dat niemand bij zijn volle verstand €1.449 neertelt voor een Mac die minder krachtig en duurder is dan de MacBook Air. Zelfs het instapmodel 13-inch MacBook Pro is even duur, en die is veel krachtiger. Waar het om gaat is dat niet iedereen rekenkracht nodig heeft. Als je alleen maar e-mail schrijft en op het web surft, is een MacBook Pro overkill. Je zou inderdaad geld kunnen besparen en een MacBook Air kunnen kopen (€999), maar waarom zou je jezelf niet verwennen met de nieuwste, aantrekkelijkste Apple-hardware? Dat is wat sommige mensen zullen doen.

De rest van de mensen kan verwachten dat de prijs van de MacBook de komende generaties zal zakken, net als met de MacBook Air. Toen de Air voor het eerst gelanceerd werd in 2008 kostte hij €1.649, en natuurlijk vond iedereen dat destijds te duur. Maar slechts een aantal jaar later werd de MacBook Air Apple's populairste Mac, en dit is waarschijnlijk de reden dat het marktaandeel van Apple blijft groeien terwijl de rest van de pc-industrie terugvalt. Je kunt van de MacBook iets vergelijkbaars verwachten, maar deze keer zal Apple alles wat het bedrijf geleerd heeft van de iPad en iPhone toepassen op de MacBook om ervoor te zorgen dat het relevant kan blijven in een tijdperk waarin het grootste deel van onze interactie met technologie plaatsvindt via onze iPhone in plaats van een computer - afgezien van het feit dat de iPhone, iPad, Mac, en zelfs de Apple Watch natuurlijk computers zijn.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.