ID.nl logo
Die USB-C-poort van de nieuwe MacBook is zo slecht nog niet
© Reshift Digital
Huis

Die USB-C-poort van de nieuwe MacBook is zo slecht nog niet

De MacBook is duur, niet al te krachtig en heeft slechts één poort, maar de kritiek die het apparaat krijgt is onverdiend. Je moet hem voorlopig nog niet afschrijven...

Wat was er eerst, de iPad of de MacBook? De MacBook, toch? Misschien niet. Deze nieuwe MacBook is wat je krijgt wanneer je de iPad met een MacBook Air kruist. In veel opzichten zou het oude iBook-merk, dat in 2006 werd stopgezet toen Apple op Intel-processors overstapte, een betere naam voor de nieuwe MacBook geweest zijn. Ik wed dat er iemand bij Apple niet blij met zichzelf is omdat hij de iBookstore die naam gegeven heeft. Lees ook: 12-inch MacBook hands-on review - Geweldig toetsenbord en trackpad.

Space grey

De iBook zou de perfecte naam zijn, omdat dat is wat het is. Apple zal niet dichter in de buurt komen bij een convergentie van de iPad en een laptop zonder een toaster te bouwen die tevens een koelkast is, waarvan CEO Tim Cook gezegd heeft dat het bedrijf dit nooit zal doen. Maar voor de consumenten is de connectie met de populaire iOS-apparaten duidelijk - je hoeft alleen maar naar de kleuren te kijken.

Zoals we verwacht hadden (we hebben de geruchten een tijdlang gevolgd) is de MacBook verkrijgbaar in drie verschillende kleuren: zilver, space grey en goud, net als de iPhone en iPad. Dit is een reeks van Macs voor zowel liefhebbers van de iPad en iPhone als voor mensen die van een prachtig ontwerp houden.

©PXimport

De MacBook is er in drie kleuren: zilver, space grey en goud.

Eén poort

Natuurlijk is niet iedereen te spreken over de nieuwe MacBooks, net als met alle nieuwe Apple-producten. De meest genoemde klacht is het feit dat de MacBook slechts één poort heeft. Weet je wat ook slechts één poort heeft? De iPad (en de iPhone). Niet dat iedereen tevreden is met de enkele poort op de iPad - door de jaren heen heeft men Apple meermaals opgeroepen om naast de Lightning-poort een usb-poort aan het apparaat toe te voegen. Maar doet dat er echt toe? Voor de meeste mensen is een extra poort overkill, wat zou je nog op de iPad willen aansluiten dat je niet via de Lightning-poort kunt inpluggen? In het geval van de MacBook weegt het argument dat deze Mac meer poorten nodig heeft wat zwaarder.

Hoe ga je het in hemelsnaam opladen terwijl je een back-up naar een externe harde schijf aan het maken bent! Apple moet gestoord zijn! Misschien niet. Ten eerste: hoeveel mensen gebruiken hun iPad terwijl deze aan het opladen is? We gaan ervan uit dat mensen hun MacBook zullen willen gebruiken terwijl deze aan het opladen is omdat we dat tegenwoordig doen, maar is dat echt een realistisch scenario voor de toekomst? Ik maak me hier misschien niet populair mee, maar ik vind dat mensen hun laptops minder moeten opladen. Ik had ooit een oude MacBook op mijn bureau op kantoor staan die altijd ingeplugd was, wat vaak het geval is als je een laptop als desktopmachine gebruikt, en weet je wat, de batterij begaf het. De Mac wilde alleen maar werken als hij was ingeplugd. Mensen moeten daarmee ophouden, en als je slechts één poort ter beschikking hebt die gebruikt wordt om zowel op te laden als randapparatuur in te pluggen, word je door Apple gedwongen om die manier van werken aan te leren.

Wat het probleem 'hoe kan ik naar mijn externe harde schijf back-uppen' betreft: wordt het niet tijd dat je begint te back-uppen naar een opslagapparaat dat via een netwerk verbonden is? Het back-uppen van je Mac is echt doodeenvoudig, ook als hij niet ingeplugd is.

Dvd-drive

Deze paniek rondom poorten doet me denken aan het moment waarop de MacBook Air gelanceerd werd en iedereen gechoqueerd was omdat Apple de ethernetpoort had laten vallen, en - de horror - de dvd-drive verwijderd had. Hoe zouden we ooit uitkomen zonder een optische drive voor muziek, films en het installeren van software? Daar maakte iedereen zich zorgen over in 2008, toen Apple de MacBook Air introduceerde. Als je zeven jaar later nog steeds heimwee hebt naar de cd/dvd-drive, moet je je maar eens bij de rest van de mensen in de 21ste eeuw aansluiten.

©PXimport

Eén poort. Genoeg, te weinig of ergens ertussenin?

En als je echt meer poorten nodig hebt, zullen er genoeg USB-C-adapters verkrijgbaar zijn waarmee je het aantal poorten kunt uitbreiden. Dus mensen moeten ophouden met panikeren.

Processor

Maar het gebrek aan poorten is slechts één van de vele kritieken op de nieuwe MacBook. Er zijn ook klachten dat hij niet krachtig genoeg is. De nieuwe MacBook heeft een 1.1GHz of 1.3GHz Intel Core M-processor, vergeleken met de 1.6GHz i5-processor in de nieuwe MacBook Air lijkt dat inderdaad wat matig. Maar dat hoeft niet te betekenen dat de nieuwe MacBook traag is; het is gebleken dat andere laptops met dezelfde processor verrassend snel waren. Tests van AnandTech duiden erop dat de Lenovo Yoga 2 Pro, die van dezelfde chip gebruik maakt, iets sneller is dan de MacBook Air uit 2014. Dus we hebben het over een computer die net zo snel is als de MacBook Air van vorig jaar. Dat is voor de meeste gebruikers echt snel genoeg.

Die processor heeft bovendien een aantal bonusfuncties. Intel heeft de processor vervaardigd door middel van het zogenaamde 14 nanometer-proces, wat betekent dat laptops dunner, lichter, en energiezuiniger kunnen zijn. En omdat ze zo energiezuinig zijn hebben ze geen ventilator nodig om ze te koelen.

Dus dankzij deze processor kan de MacBook superdun zijn. Dit is de dunste MacBook ooit - nog dunner dan de MacBook Air. Het apparaat is ook heel licht, iets minder dan 1 kilo. Dit is niet zo licht als de iPad Air, die 437 gram weegt, maar het is niet slecht als je bedenkt dat de iPad Air ongeveer hetzelfde zou wegen als de MacBook als je er een extern toetsenbord aan toe zou voegen.

©PXimport

De MacBook is zo licht als een veertje, lichter zelfs dan de MacBook Air.

Ontwerp

Het is moeilijk om een fout in het ontwerp te ontdekken, het is echt prachtig, maar dat weerhoudt een aantal mensen er niet van om te klagen dat niemand bij zijn volle verstand €1.449 neertelt voor een Mac die minder krachtig en duurder is dan de MacBook Air. Zelfs het instapmodel 13-inch MacBook Pro is even duur, en die is veel krachtiger. Waar het om gaat is dat niet iedereen rekenkracht nodig heeft. Als je alleen maar e-mail schrijft en op het web surft, is een MacBook Pro overkill. Je zou inderdaad geld kunnen besparen en een MacBook Air kunnen kopen (€999), maar waarom zou je jezelf niet verwennen met de nieuwste, aantrekkelijkste Apple-hardware? Dat is wat sommige mensen zullen doen.

De rest van de mensen kan verwachten dat de prijs van de MacBook de komende generaties zal zakken, net als met de MacBook Air. Toen de Air voor het eerst gelanceerd werd in 2008 kostte hij €1.649, en natuurlijk vond iedereen dat destijds te duur. Maar slechts een aantal jaar later werd de MacBook Air Apple's populairste Mac, en dit is waarschijnlijk de reden dat het marktaandeel van Apple blijft groeien terwijl de rest van de pc-industrie terugvalt. Je kunt van de MacBook iets vergelijkbaars verwachten, maar deze keer zal Apple alles wat het bedrijf geleerd heeft van de iPad en iPhone toepassen op de MacBook om ervoor te zorgen dat het relevant kan blijven in een tijdperk waarin het grootste deel van onze interactie met technologie plaatsvindt via onze iPhone in plaats van een computer - afgezien van het feit dat de iPhone, iPad, Mac, en zelfs de Apple Watch natuurlijk computers zijn.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.