De OnePlus 12 is een smartphone die zich om veel redenen laat aanbevelen. Tegelijkertijd zijn er ook een hoop mitsen en maren waar je rekening mee moet houden. Wellicht te veel, als je kijkt naar de aanschafprijs van minimaal 949 euro...

Het is geen geheim dat het merk OnePlus veel mensen naar zich heeft toegetrokken door aanvankelijk een scherpe prijs-kwaliteitverhouding voor te stellen. Daarnaast spelen het stoere ontwerp en de opgeruimde software ook een grote rol in het succes. Maar de laatste jaren levert het merk veel in. Te veel, als je het ons vraagt. De prijs gaat steeds verder omhoog, terwijl de software inmiddels is overgegaan op wat zusterbedrijf Oppo aanbiedt. Van de OnePlus-identiteit is dus weinig over, maar daar zijn fans van het merk inmiddels al aan gewend.

Dat de prijzen stijgen, is logisch, want die gaan overal omhoog. En als je kijkt naar de prijzen van andere premium Android-smartphones, dan biedt OnePlus nog steeds een interessant alternatief. Maar van de term 'flagship killer', die elk jaar opnieuw door allerlei recensenten haast traditiegetrouw wordt toegewezen aan nieuwe OnePlus-smartphones, is allang geen sprake meer. Dit is gewoon een vlaggenschip dat meedoet met de andere vlaggenschepen, maar doet alsof het nog steeds anders is dan de rest. Dat mag natuurlijk, maar de poging is behoorlijk transparant.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Premium Snapdragon-processor

Het gebrek aan een eigen identiteit kun je een merk nog vergeven als er in elk geval sprake is van een sterk product. Dan is dat waar consumenten op af komen. De OnePlus 12 wordt in elk geval geleverd met een premium Qualcomm-processor, namelijk de Snapdragon 8 Gen 3 (net als de Galaxy S24 Ultra en ASUS ROG Phone 8). Daar hoort 12 tot 16 GB aan werkgeheugen bij, evenals 256 tot 512 GB aan opslagruimte. Voor 12/256 GB betaal je 949 euro. Ga je een stapje hoger, dan ben je daar 1.099 euro aan kwijt. Dan krijg je de versie met 16/512 GB.

Er is vrij weinig mis met de Qualcomm-chipset. Ten opzichte van z’n voorganger moet die 25 procent sneller en 20 procent energiezuiniger zijn, al merk je daar in de praktijk vrij weinig van. De processor van Qualcomm is in elk geval capabel genoeg voor high-end games (en kan retrospellen van de zesde generatie spelcomputers in een verhoogde resolutie draaien op 60 fps) en is natuurlijk uitermate geschikt voor allerlei dagelijkse taken. Als je niet op dit toestel gaat gamen, is de processorkracht wellicht zelfs een beetje overkill.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Prestaties: verschil tussen test en praktijk

Het is ook bij de OnePlus 12 zo dat er processorverstikking plaatsvindt (ook wel bekend als throttling). De prestaties worden dan tijdelijk beperkt om de accuduur te verlengen, of om ervoor te zorgen dat het toestel z’n warmte kwijt kan. OnePlus is een berucht merk als het om dit soort praktijken gaat, waardoor processors nooit helemaal tot hun recht komen. Uit onze test blijkt dat het toestel al binnen een kwartier een stapje terug kan schakelen. Gelukkig merk je ook daar in de praktijk vrij weinig van. Games blijven nog steeds speelbaar op hogere resoluties en in hoge framerates.

Wellicht komt dat door het feit dat cpu's steeds sneller en krachtiger worden, waardoor er meer ruimte ontstaat voor een beter balans tussen hoge prestaties en een lange accuduur. En daar komt OnePlus dan mooi mee weg. Op papier zien we echter dat er dus nog wel degelijk wat achter de schermen gebeurt, maar we merken er dus niet al te veel van.

De lange accuduur van ruim twee dagen is daar een mooi resultaat van. En als je toch extra sap nodig hebt, dan kun je het toestel na ongeveer een halfuurtje weer van de lader halen. Dan is de accu vol.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Nog even stoer

Alle onderdelen zijn verpakt in een inmiddels bekend ontwerp, maar dat betekent niet dat er niks is om van te houden. Zo is de matte achterkant geen vingerafdrukmagneet. Bij de OnePlus 11 leek het er nog op dat er stof tussen de lenzen en het glas van de cameramodule zat, maar dat effect is nu verdwenen. Verder is en blijft de alertslider een toffe toevoeging, waardoor je zonder je telefoon te hoeven pakken het geluid en meldingen kunt uitschakelen. Over het algemeen oogt de OnePlus 12 nog even stoer als altijd.

Toch zijn er ook wat zaken waar we minder vrolijk van worden. De achterkant is namelijk behoorlijk glad, waardoor het toestel snel uit je handen of van de bank glijdt. Daarnaast moet het toestel het doen met een IP65-certificaat. Dat houdt in dat de OnePlus 12 wel tegen regendruppels kan, maar (officieel) niet kan worden ondergedompeld. Hoewel het fijn is om te zien dat OnePlus eindelijk heeft betaald voor dit certificaat (voorgangers moesten het namelijk zonder doen), loopt het merk toch achter op de concurrentie. Bovendien is het ook niet erg duurzaam op deze manier.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

OnePlus 12 doet aan trendbreuk

Voor op het toestel zit een riant scherm van 6,8 inch, waardoor de OnePlus 12 qua hoogte in elk geval niet onderdoet voor de Samsung Galaxy S24 Ultra. Daar waar veel fabrikanten – gelukkig – kiezen voor een plat scherm, zien we dat OnePlus z’n kont tegen krib gooit en voor een oledscherm met gebogen randen heeft gekozen. Dat zal een voorkeursdingetje zijn; wij vinden platte schermen handiger, omdat je dan nooit last hebt van ghost input, waarbij je handpalm toch iets activeert op het scherm. Ook is bediening vanaf de rand wat beter, omdat je de rand daadwerkelijk voelt.

Omdat het OnePlus 12-display een ltpo-scherm is, kan die dynamisch schakelen tussen 1 en 120 Hertz. Als er minder frames nodig zijn, dan schakelt het toestel dus vanzelf over – wederom in het kader van energiezuinigheid. De maximale helderheid is met zo’n 1.100 nits niet verkeerd, maar dat komt ook niet overeen met wat OnePlus in zijn marketinguitingen vertelt. Bovendien bieden concurrenten vaak een hogere helderheid. Maar 1.100 nits is in principe voldoende voor normaal gebruik. Ook op zonnige dagen is alles nog steeds goed te zien.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Geen AI-foefjes

Een andere trendbreuk die we opmerken is het gebrek aan opties op basis van kunstmatige intelligentie. Toegegeven: niet alle AI-opties zijn even handig of gewenst, maar de OnePlus 12 biedt gewoon niets aan. Niets. Daar hebben we gemengde gevoelens over. Enerzijds loopt het toestel daardoor achter de feiten aan, maar anderzijds is het ook wel fijn om gewoon een smartphone te hebben die doet wat-ie moet doen. Niet iedereen is op zoek naar allerlei extra foefjes. Maar als er verder weinig echt grote verschillen zijn, dan kunnen die wellicht wel het verschil maken.

Verder lijkt OnePlus ook op het gebied van software-ondersteuning iets achter te lopen. Je krijgt weliswaar direct toegang tot OxygenOS 14 (op basis van Android 14), maar daarna krijg je nog 'maar' vier upgrades (en vijf jaar aan beveiligingsupdates). Google, Samsung en Apple doen dat een stuk beter door daar minimaal twee jaar bovenop te gooien.

Verder is OxygenOS nog even snel en schoon als altijd (al blijven de Oppo-invloeden eeuwig zonde), en kom je hier en daar de typische OnePlus- en Google-apps tegen.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

De beperkingen ondervangen

En hoewel OnePlus nog altijd niet bekendstaat om z’n camerakwaliteit (ondanks de samenwerking met Hasselblad), moeten we toch stellen dat de kiekjes best prettig ogen. Vooral als je mensen fotografeert of vaak selfies maakt, kun je nog weleens worden verrast vanwege de authenticiteit van de foto's. Verder is het niet echt een veelzijdige camera-setup waarmee je alle kanten op kan, maar de basis is prima. Foto’s ogen kleurrijk en gedetailleerd, en kunnen prima op social media of op websites worden gepubliceerd.

Zodra je inzoomt, stuit je echter op de nodige problemen. Helemaal als je iets veraf wilt vastleggen, heeft de OnePlus 12 daar moeite mee. Een foto van dichtbij nemen gaat ook niet van een leien dakje, aangezien foto’s dan al snel wazig lijken. In beide gevallen moet je meerdere foto’s maken, in de hoop dat er dan dan een goede tussen zit. Maar voor straat- en objectfotografie zonder te hoeven inzoomen werkt het systeem wel goed. In de app zitten bovendien allerlei handige opties, zoals een Pro-modus, waarmee je enkele beperkingen mogelijk ondervangt.

OnePlus 12 kopen?

De OnePlus 12 is om verschillende redenen onderaan de streep een interessant toestel. De accu gaat ontzettend lang mee en is zo opgeladen. Het scherm oogt natuurlijk en kleurrijk, de processor is over het algemeen snel en de camera presteert degelijk. De software is schoon en rap, en het ontwerp is stoer. Voor de prijs van iets minder dan 1000 euro haal je in elk geval een degelijke smartphone in huis. Niettemin zijn er ook enkele factoren die een aanbeveling in de weg kunnen zitten, hoewel je die mogelijk kunt wegrationaliseren.

Zo stelt het IP-certificaat teleur (al is het wel fijn dat dat er eindelijk is), gaat het camerasysteem niet goed overweg met zoomfuncties en is de software-ondersteuning met maximaal vijf jaar minder dan bij de directe concurrentie. Daarnaast loopt de OnePlus 12 achter op het gebied van kunstmatige intelligentie, zien we toch dat de processor wordt afgekneld en is de prijs flink gestegen. Het gebrek aan AI-opties zou je nog als winst kunnen ervaren – maar die andere negatieve eigenschappen zitten een glorievolle aanbevelingen helaas toch in de weg.

Met een prijskaartje van minimaal 2100 euro is de opvouwbare Samsung Galaxy Z Fold 7 een van de duurste smartphones van dit moment. En daar waar de vorige edities een beetje 'meer van hetzelfde waren', voelt de Z Fold 7 wel degelijks anders door zijn sierlijke ontwerp. Heeft Samsung nog meer aangepast of veranderd? Je leest het in deze review.

De aanpassingen die Samsung heeft doorgevoerd in de Galaxy Z Fold 7 zijn vooral praktisch van aard. Het voornaamste ontwerpverschil zit in de afmetingen en het gewicht: zo is het toestel merkbaar dunner en lichter dan de Z Fold 6. In dichtgeklapte toestand is de dikte gereduceerd van 12,1 mm naar 8,9 mm en opengevouwen van 5,6 mm naar 4,2 mm. Ook het gewicht is afgenomen, van 239 gram naar 215 gram. Op papier zijn dit misschien kleine verschillen, maar in de praktijk is de foldable vederlicht en haast papierachtig dun.

Daarnaast zijn de oled-schermen aangepast voor beter dagelijks gebruik. Het smalle 6,3-inch buitenscherm van de Z Fold 6 is vervangen door een breder 6,5-inch scherm met een iets meer conventionele beeldverhouding van 21:9. Dit zorgt ervoor dat je gemakkelijker typt en apps met één hand bedient, zonder dat je het toestel steeds open hoeft te klappen. Ook het binnenscherm is wat vergroot: van 7,6 inch naar een ruimer 8-inch paneel. De schermranden zijn daarbij iets dunner geworden, waardoor het geheel moderner oogt dan ooit.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Praktischer dan ooit

De Galaxy Z Fold 7 is duidelijk ontworpen om het vouwbare concept toegankelijker en praktischer te maken voor een breder publiek. Door het toestel dunner en lichter te maken en vooral het buitenscherm een normale beeldverhouding te geven, is de Z Fold 7 een smartphone die praktischer is dan zijn voorganger. Het is niet langer een niche-apparaat dat je moet openklappen voor basistaken. De combinatie van grotere schermen, een bijna onzichtbare vouw en een extreem hoge helderheid maakt het een indrukwekkend media- en multitasking-apparaat voor dagelijks gebruik.

De beeldkwaliteit van beide schermen is uitstekend. Met een piekhelderheid van meer dan 2000 nits zijn de displays zelfs in direct zonlicht perfect af te lezen. De kleuren zijn levendig en hebben iets meer verzadiging dan concurrerende modellen, waardoor beelden en kleuren echt van het scherm spatten. Beide panelen hebben een soepele 120Hz-verversingssnelheid, die zich automatisch aanpast om de batterij te sparen wanneer dat kan. Lees je een WhatsApp-bericht of artikel, dan gaat de snelheid omlaag om onnodig batterijverbruik te voorkomen.

Galaxy Z Fold 7 in de praktijk

De Galaxy Z Fold 7 profileert zich als een krachtpatser, dankzij een licht opgevoerde Snapdragon-processor (Snapdragon 8 Elite) en een ruime hoeveelheid werkgeheugen. Dit vertaalt zich in een soepele ervaring, of je nu zware games speelt of drie apps tegelijk draait met de Multi Window-functie. Hierdoor voelt het toestel als een echt productiviteits- en entertainmentapparaat dat is ontworpen voor de meest veeleisende gebruiker. Het toestel kan soms wel wat warm worden, maar dat komt meer door Qualcomm dan door Samsung.

In de praktijk levert de batterij genoeg stroom voor een volledige werkdag, al is-ie geen uitblinker bij intensief gebruik. Gelukkig laadt de batterij met de juiste adapter (niet meegeleverd) in een half uur voor de helft op. Het toestel is verder toekomstbestendig met support voor de nieuwste standaarden zoals wifi 7 en bluetooth 5.4, die zorgen voor snelle en stabiele verbindingen. De geïntegreerde AI is handig voor functies als Circle to Search, maar is daarnaast niet feilloos en maakt soms fouten, waardoor je er nog niet op kunt vertrouwen.

Forse camera-upgrade

De Galaxy Z Fold 7 heeft een forse camera-upgrade gekregen dankzij een nieuwe 200MP-hoofdsensor, vergelijkbaar met die in de S25 Ultra. Dit zorgt voor een kwaliteitsverbetering ten opzichte van de Fold 6. Het hoge aantal megapixels maakt het mogelijk om ver in te zoomen op een foto en hem bij te snijden veel zonder detailverlies. Overdag presteert de camera uitstekend met levendige en vooral warme kleuren die hun mannetje staan. Ook 's nachts blijven de foto's verrassend scherp, al doen 'gewone' smartphones het wellicht nog iets beter op dit gebied. Een unieke functie is verder de mogelijkheid om de krachtige 200MP-hoofdcamera te gebruiken voor selfies, waarbij je het coverscherm als zoeker benut.

Naast de hoofdsensor zijn er nog meer verbeteringen. De ultragroothoeklens heeft nu autofocus, waardoor je nu indrukwekkende macrofoto's van dichtbij kunt maken. Ook de selfiecamera's zijn merkbaar verbeterd, met een grotere kijkhoek voor groepsfoto's.

Niet alles is er echter op vooruitgegaan. De telelens blijft steken op 3x optische zoom en dat voelt inmiddels wat mager, zeker vergeleken met de 5x zoom die andere topmodellen bieden.

Lange ondersteuning

De Galaxy Z Fold 7 draait op Android 16 met Samsungs One UI 8, dat vol zit met slimme AI-upgrades. Gemini Live is verbeterd en kan nu tegelijkertijd spraak, camera-input en scherminfo verwerken. Functies zoals Circle to Search zijn uitgebreid; zo kun je tijdens het gamen realtime tips krijgen. De exclusieve, geavanceerde video-editor benut het grote scherm volledig, waardoor je video's met meerdere lagen kunt bewerken. Het toestel wordt ondersteund met zeven jaar aan software- en beveiligingsupdates, waarmee Samsung samen met Google marktleider is.

Samsung Galaxy Z Fold 7 kopen?

De Galaxy Z Fold 7 is een indrukwekkende opvolger van de Z Fold 6. Het dunnere, lichtere ontwerp en het bredere buitenscherm maken hem praktischer dan ooit. De schermen zijn prachtig, de prestaties top en de nieuwe 200MP-camera is een forse upgrade. De hoge prijs van 2100 euro is echter moeilijk te negeren, zeker gezien de matige 3x zoom en de batterij die geen uitblinker is. Bovendien verschilt de ervaring, op het ontwerp na, ook niet zo heel veel van het voorgaande model en heeft Samsung ook niet alle problemen van de voorganger aangepakt.

Als je je vriezer wilt ontdooien, trek je eerst de stekker eruit. Laat je 'm aanstaan, dan blijft het apparaat koelen en smelt het ijs nauwelijks. Bij een vrijstaand model is dat zo gebeurd, maar bij een inbouw-vriezer ligt dat anders. De plint moet los, het apparaat moet naar voren, en pas dan kun je bij het stopcontact. Gedoe dus. Wil je een inbouw-vriezer, dan kun je dus het beste kiezen voor een model met No Frost. Maar wat is dat eigenlijk, en hoe werkt het?

Wat doet No Frost precies?

In een vriezer zonder No Frost ontstaat na verloop van tijd een ijslaag op de binnenwanden. Dat komt door vochtige lucht die binnenkomt elke keer dat je de deur opent. Daardoor gaan de lades minder soepel open en dicht, vriezen verpakkingen vast en stijgt het energieverbruik zonder dat je het meteen doorhebt.

No Frost voorkomt dat. In plaats van het vocht te laten condenseren en bevriezen, circuleert er droge, koude lucht door de vriezer dankzij een ingebouwde ventilator. Die onttrekt actief vocht aan de lucht in het vriesdeel, waardoor ijsvorming helemaal uitblijft. Alles in de vriezer blijft los van elkaar, zonder dat er zich een laag ijs vormt op lades of verpakkingen.

©Tolstoy | Prozorov Andrey

Waarom No Frost juist bij inbouw zo handig is

Dat je nooit meer hoeft te ontdooien is prettig, maar No Frost heeft nog een paar duidelijke voordelen. Een vriezer zonder ijslaag werkt efficiënter: zodra er ijs aan de binnenwanden ontstaat, moet de compressor meer moeite doen om alles op temperatuur te houden. Dat zie je terug op je energierekening.

Bij inbouw-vriezers speelt dat nog sterker. Omdat die vriezers in een kast zijn weggewerkt, is de luchtcirculatie rond het apparaat beperkter. Warmte die normaal via de zijkanten en achterkant wordt afgevoerd, blijft langer hangen. Daardoor neemt de kans op condensvorming en dus ijsopbouw toe bij modellen zonder No Frost. Als de vriezer daardoor harder moet werken, loopt het verbruik op en verslechtert de energieprestatie – zelfs als het label op papier zuinig lijkt. Met No Frost voorkom je dat, en blijft de vriezer goed werken, ook als hij is ingebouwd.

Beter voor je eten

Ook blijft door No Frost de kwaliteit van ingevroren eten beter behouden. IJskristallen op verpakkingen en producten ontstaan bij temperatuurwisselingen en vochtophoping. Met een No Frost-systeem blijft de lucht in het vriesvak stabiel en droog. Daardoor droogt je eten minder snel uit en blijft de kwaliteit beter behouden. 

Zijn er ook nadelen?

No Frost heeft geen echte nadelen, al zijn er wel een paar dingen om rekening mee te houden. Een No Frost-vriezer gebruikt in theorie iets meer stroom door het ventilatiesysteem. In de praktijk weegt dat ruimschoots op tegen het lagere verbruik dankzij het ontbreken van ijsvorming. Ook maakt de luchtcirculatie soms een zacht zoemend geluid. Bij inbouw hoor je daar meestal weinig van, omdat het apparaat in een kast is weggewerkt. Ook ligt de prijs vaak iets hoger dan bij standaard vriezers.

Hoe zit het met Low Frost bij inbouw-vriezers?

Niet alle vriezers zonder ijsvorming zijn automatisch No Frost. Er bestaan ook modellen met Low Frost. Die werken met verdampers in de wand, waardoor er veel minder snel ijs ontstaat. Helemaal ijsvrij blijft het vriesgedeelte niet, maar ontdooien hoeft nog maar één of twee keer per jaar. Bij een vrijstaand model kan dat prima, maar bij inbouw eigenlijk niet. Want één keer per jaar ontdooien is bij een ingebouwd apparaat nog steeds onhandig. Daarom is No Frost bij inbouw eigenlijk de enige keuze waarmee je het jezelf écht makkelijk maakt.

©qwartm - stock.adobe.com

No Frost is bij inbouw geen luxe, maar logica

Het allergrootste voordeel van No Frost bij een inbouw-vriezer is natuurlijk dat de rompslomp van ontdooien je bespaard blijft. Daarnaast zorgt No Frost ervoor dat de vriezer constant blijft presteren, ook in een krappe, slecht geventileerde nis. Het voorkomt ijsvorming, houdt het energieverbruik stabiel en zorgt dat je ingevroren etenswaren zo lang mogelijk hun kwaliteit behouden. Zeker bij een inbouwmodel is No Frost dus geen luxe, maar gewoon een slimme keuze.

Nog even dit

Vriezers hebben ruimte nodig om hun warmte kwijt te kunnen. Bij No Frost-modellen is dat extra belangrijk, omdat die werken met actieve luchtstroom. Bij een vrijstaande vriezer is voldoende ruimte meestal geen probleem, maar bij inbouw-modellen is het belangrijk dat ze niet te krap worden ingebouwd. Kijk dus niet alleen naar de afmetingen van het apparaat zelf, maar controleer ook altijd hoeveel extra ruimte de fabrikant adviseert voor ventilatie. Soms is er aan de achterkant, bovenkant of onder de vriezer nog luchtcirculatie nodig. Houd daar in je keukenontwerp rekening mee, zodat de vriezer goed blijft functioneren en het energieverbruik niet oploopt. Je kunt ook altijd advies vragen bij je keukenspecialist.