De Nokia 8210 4G is een zogenaamde dumbphone: een smartphone die is ontworpen zodat je zo min mogelijk met je telefoon bezig bent. Dat kan soms een frustrerende ervaring opleveren, omdat je als moderne gebruiker een stap terug doet. Maar dat kan ook andere redenen hebben…

Wanneer je in de markt bent voor een domme smartphone (ook wel een dumbphone genoemd), dan heb je tegenwoordig heel veel opties. Op ID.nl hebben we bijvoorbeeld de Light Phone II en Punkt MP02 getest, twee dumbphones die in de smaak vallen. HMD Global, het bedrijf dat tegenwoordig Nokia-smartphones uitbrengt, doet ook al een tijdje mee aan deze trend, onder meer met de Nokia 8210 4G. Dit is een domme smartphone met een prijs van ongeveer tachtig euro, die behoorlijk wat slimme functies aanbiedt; maar of dat wenselijk is, is weer een tweede.

Nokia 8210 4G heeft zelfs Facebook

Je voelt de bui wellicht al een beetje hangen. De Nokia 8210 4G wil een soort Zwitsers zakmes zijn onder de dumbphones, maar excelleert eigenlijk nergens in. We hebben ook genoeg aan te merken op de eerdergenoemde Light Phone II en Punkt MP02, maar achter die telefoons zat tenminste nog een idee. Een filosofie, waar passende en goed uitgewerkte functies bij aansluiten. Diezelfde conclusie kunnen we helaas niet trekken over de Nokia 8210 4G. Deze dumbphone wil simpelweg te veel doen, om wellicht het eventuele gemis van moderne gemakken op te vangen.

Maar… dat is nou juist de reden om een dumbphone te nemen. Op de Nokia 8210 4G komen we een hoop apps tegen die we liever niet hadden willen zien. Wat te denken van Facebook (daar is soms echt geen ontkomen aan) of verschillende games (die je tijdelijk kunt uitproberen en daarna moet kopen). Nu snappen we nog dat dat HMD Global een flink gemoderniseerde) versie van Snake wil aanbieden, want daarmee speel je goed in op de gevoelens van weleer, maar al het andere achten we overbodig. Deze dumbphone biedt zelfs een browser aan, waarom zou je dat willen?

Niet alleen omdat die browser een suboptimale ervaring aanbiedt (websites zijn hier niet meer voor gebouwd), maar ook omdat je juist van dat soort onderdelen wil ontsnappen. Het meest opvallende is dan ook nog dat de Nokia 8210 4G simpele basisfuncties als een notitieblok mist, al kun je wel berichten voor jezelf inspreken via een stemrecorder. Daarnaast is het jammer om te zien dat er geen navigatiesysteem aanwezig is. Ik bedoel: je biedt allerlei moderne gemakken aan, dan kan zo’n systeem eigenlijk niet ontbreken. Dit levert echt een ervaring met gemengde gevoelens op.

An sich weinig mis mee

Want an sich is er weinig mis met de telefoon zoals die is. Als we even de moderne functies achterwege laten en letten op gebruik en design, dan slaagt HMD Global erin een prettige ervaring voor te schotelen. De telefoon ligt lekker in de hand en biedt een mooi, helder en kleurrijk scherm aan. Het besturingssysteem is overzichtelijk en de verschillende functies staan allemaal op de plekken waar je ze zou verwachten. Mocht je een bepaalde app of dienst in het standaardoverzicht missen, dan kun je die via de instellingen – en een paar keer klikken – heel snel toevoegen.

De knopjes typen heel fijn. Je hoeft ze niet zo hard in te drukken. Bovendien krijg je een bevestigende toon te horen wanneer je iets intikt, maar die is niet zo betrouwbaar. Soms typ je wel een letter in, maar dan hoor je dat geluid niet. En als je dan blind typt, kan het zijn dat je een letter te veel of te weinig gebruikt hebt (dat weet je dan niet), waardoor de tekstvoorspelling z’n werk niet goed kan doen. Typ je niet blind? Ook dan laat de voorspelling wat te wensen over. Hoe langer het woord wordt, hoe groter de kans dat het woordenboek er uiteindelijk niets meer mee doet.

Verder is het goed om te weten dat je de Nokia 8210 4G prima met één hand kunt bedienen. De knoppen zitten dicht op elkaar (maar staan ver genoeg uit elkaar om niet per ongeluk op een andere toets te drukken) en voelen allemaal merkbaar anders aan. Je kunt tot twee nano-simkaarten én een micro-sd-kaart in dit toestel gebruiken. Zo ben je nog best flexibel qua opties en dat is dan één van de weinige moderne gemakken die we kunnen waarderen. Je zou dit toestel dus zowel privé als voor je werk kunnen gebruiken, zonder dat je daarvoor handmatig hoeft te wisselen van simkaart.

Geen wifi, wel een camera

De Nokia 8210 4G beschikt niet over wifi, maar dat is niet erg. Je kunt niets downloaden en de functies die internet ondersteunen werken via de simkaart. Het toestel biedt een 3,5mm-aansluiting en bluetooth 5.0 aan en opladen gaat via een micro-usb-poort. Dat laatste is dan weer jammer, omdat je altijd een aparte oplader voor dit toestel nodig hebt. Usb-c is de toekomst en gezien de andere, moderne toevoegingen begrijpen we niet waarom HMD Global dan weer voor micro-usb kiest. Wellicht is het wat goedkoper, maar daardoor is het toestel ook snel achterhaald.

Die koptelefoonaansluiting kun je gebruiken in combinatie met de ingebouwde fm-radio. Dat is dan weer wel een handige functie, zeker als je dit toestel in huis haalt omdat je van retro houdt. Zo kun je toch op de hoogte blijven van het nieuws, door geregeld naar de bulletins te luisteren. Een onderdeel dat beter achterwege kon blijven, is de camera. Ja, leuk dat die erop zit en het bracht ons heel even terug naar de camera-ervaring van begin 2000, maar – wederom – dit is niet waarom je een dumbphone in huis haalt. De Nokia 8210 wil te veel doen, maar is eigenlijk nergens supergoed in.

Conclusie: Nokia 8210 4G kopen?

En dat laatste is eigenlijk de gedachte die het meeste blijft hangen. De Nokia 8210 4G weet niet wat het wil zijn. Is het een dumbphone voor mensen die minder met hun smartphone bezig willen zijn? Dat predicaat kunnen we hem niet geven, vanwege de games, de browser en de camera. Ook missen we helaas een notitiefunctie en routenavigatie. Pluspunten zijn het scherm, de accu (die drie, vier dagen mee kan gaan) en de software, evenals het design, de knoppen en de prijs. Want voor minder dan 80 euro haal je behoorlijk wat in huis – maar waarschijnlijk net niet wat je zoekt.

Koffiedrinkers met verschillende smaak in bonen waren tot nu toe aangewezen op twee apparaten of gehannes met verwisselen van koffiebonen. De Philips Baristina is een koffiemachine waarmee je snel wisselt tussen twee soorten bonen. ID.nl testte hem uit.

Eerste indruk: compact en eenvoudig

De Philips Baristina met bean swap is een relatief compacte, niet al te zware machine met een grotendeels kunststof afwerking. Hij biedt de opties om twee verschillende soorten koffiebonen in twee afgescheiden reservoirs boven op het apparaat te doen. Je maakt daarmee naar keuze espresso of lungo met een van beide bonensoorten, of een mix ervan. De bedoeling is dat iedereen makkelijk een koffietje naar zijn eigen smaak maakt. Er is een standaardinstelling voor beide typen dranken, maar het is ook mogelijk om de espresso of lungo sterker te maken met een druk op de knop. Klinkt als een overzichtelijke hoeveelheid functies.

©Saskia van Weert

Verpakking en materiaalgebruik

Zoals bij alle eerder geteste Philips-apparaten zit de Baristina stevig verpakt. Ditmaal niet in een 'gewone' kartonnen doos, maar in een opvallende verpakking waarbij je het karton openklapt om de machine als een soort cadeautje te onthullen. Direct valt op dat het een apparaat zonder veel toeters en bellen is: een eenvoudige grijze body met een uitlekbakje onder het tuitje, een apart verpakte portafilter en een waterreservoir achterop. De behuizing bestaat voor 50 procent uit gerecycled kunststof, waardoor hij helaas wel wat goedkoop oogt gezien de adviesprijs van 349 euro (inmiddels een stuk in prijs gedaald).

Handleiding en voorbereiding

De bediening bestaat uit drie knoppen die met iconen aangeven waarvoor ze bedoeld zijn. Uiteraard is er ook een snoer om hem aan te sluiten, een garantieboekje en een flyer met een QR-code om de handleiding te bekijken en te downloaden. Philips heeft er ditmaal gelukkig voor gekozen niet alle EU-talen in één pdf te zetten, zoals bij de airfryer met stoomfunctie, maar beperkt zich tot een handvol talen. Want hoe eenvoudig een apparaat er ook uitziet, de handleiding even doornemen is altijd een goed idee. Zeker omdat koffiemachines vaak wat handelingen vereisen voordat ze klaar zijn voor gebruik. In dit geval zijn de voorbereidingen overzichtelijk: even doorspoelen met schoon water en uiteraard het portafilter en waterreservoir goed uitspoelen en afdrogen.

©Saskia van Weert

Bonen erin, water erbij

Dan aan de slag. De bonen zijn van bovenaf in het reservoir te gieten. Daarvoor moet wel eerst het bovenklepje open, wat niet zo heel gemakkelijk gaat – ik moet er mijn nagel tussen zetten. Iets van een randje of flapje was handig geweest. Het vullen zelf is een kwestie van de bonen ofwel links ofwel rechts in het reservoir gieten, en dan het klepje weer goed aandrukken. Het waterreservoir haal je gelukkig wel makkelijk uit de behuizing en vul je gewoon onder de kraan. Er zit geen Min-Max-aanduiding op, maar dat is verder geen probleem; er is geen vlondertje om in de gaten te houden.

©Philips

Koffie zetten: zo werkt het

Om koffie te zetten, draai je eerst de knop bovenop naar de gewenste koffiebonensoort. Er zijn drie mogelijkheden: links, rechts of de knop naar onderen draaien. Dat laatste zorgt voor een mix van beide bonensoorten. Druk op de knop voor de espresso of lungo en eventueel de knop voor een extra sterke variant. Vervolgens duw je het portafilter in de opening boven de schenktuit en beweeg je hem naar rechts. Hij komt schuin in een hoek vast te zitten en de machine gaat meteen malen. Dat maakt behoorlijk veel lawaai, en dat is natuurlijk inherent aan het proces van bonen malen. Direct na het malen schiet het portafilter terug naar de beginpositie en begint het water door te lopen. Tijdens dit alles knippert de knop van de gekozen drank.

©Philips

Drab en dosering

Stopt het knipperen, dan is de koffie klaar. Het portafilter kan eruit en moet worden leeggegooid. Direct na het zetten is de koffiedrab erg nat en waterig, dus meteen in de vuilnisbak is geen handige optie. Beter werkt het om de koffie even te laten opdrogen en de drab later alsnog weg te gooien. Er zit een soort uitwerpknopje aan de onderzijde van het portafilter, en dat werkt prima om alles weg te gooien zonder de koffieresten aan te hoeven raken.

Standaard komt er 110 ml lungo of 40 ml espresso uit de machine. Zeker dat eerste is wat krap aan voor een 'Hollandse bak', maar de Baristina kan worden geprogrammeerd om meer koffie te produceren. Dat gaat aan de hand van de drukknoppen en is heel eenvoudig uit te voeren, net als het herstellen van de fabrieksinstellingen.

Consistente smaak

Ook bij meerdere koppen koffie achter elkaar blijft de temperatuur stabiel, wat belangrijk is voor een consistente smaak. Gemalen koffie wordt ondersteund via het portafilter. Dat is ideaal voor speciale single origin-koffies of cafeïnevrije varianten die je niet altijd in bonenvorm kunt krijgen. Het proces is simpel: je voegt de gemalen koffie toe, drukt de juiste knop in en de machine doet de rest.

©Philips

Wat opvalt, is dat de machine zijn werk razendsnel doet. Vanaf het indrukken van de keuzeknop is de koffie in luttele seconden klaar. Qua koffiekwaliteit levert de Baristina een volle, ronde smaak. De cremalaag is mooi egaal en de extractie verloopt zonder spetters of lekkages. Bij de Extra Sterk-stand is de smaak overigens merkbaar krachtiger, dus die voegt zowaar iets toe.

Plus- en minpunten

De belangrijkste pluspunten zijn de snelheid en het gemak van de bean swap-functie, de programmeerbare koffiematen, het gebruiksvriendelijke ontwerp en de veelzijdigheid dankzij de ondersteuning voor zowel bonen als gemalen koffie. Minpunten zijn de minder luxe afwerking, het ontbreken van een klepje op het bonenreservoir en de kleinere inhoud van de dubbele bonencontainers.

Alles bij elkaar is de Philips Baristina met bean swap een uitstekende keuze voor koffiedrinkers die graag variëren in smaak en dat zo eenvoudig mogelijk willen doen. De kernfunctionaliteit is sterk, de koffie is van goede kwaliteit en het gebruiksgemak is hoog. Kleine gemiste details in afwerking en ontwerp doen niets af aan de praktische waarde, maar zorgen er wel voor dat het apparaat minder premium aanvoelt dan sommige concurrenten in dezelfde prijsklasse. Voor wie flexibiliteit belangrijker is dan luxe, is dit echter een zeer geslaagde machine.

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een setje draadloze clip-on oordopjes met open-ear ontwerp en ondersteuning voor Dolby Audio. De ultralichte dopjes moeten een strak design met krachtig geluid combineren en zijn per direct verkrijgbaar.

©Shokz

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een nieuwe set draadloze clip-on oordopjes. Het model combineert de open-ear technologie waar het merk om bekendstaat met een compact ontwerp. De fabrikant richt zich met dit product niet alleen op sporters of zakelijke gebruikers, maar ook op een bredere groep consumenten die hun oordopjes de hele dag door willen gebruiken, zowel onderweg als thuis. Daarmee breidt Shokz zijn assortiment uit naast de bestaande bone conduction-koptelefoons.

Voor langdurig comfort

De OpenDots ONE maken gebruik van JointArc-technologie, een ultradunne titaniumlegering die zich automatisch aanpast aan de vorm van het oor. In combinatie met een siliconen afwerking moeten de dopjes licht en flexibel aanvoelen. Dit ontwerp moet ervoor zorgen dat de oordopjes stevig blijven zitten zonder drukpunten te veroorzaken, wat vooral bij langdurig gebruik van belang is. Shokz benadrukt dat de OpenDots ONE ontworpen zijn voor uiteenlopende situaties, van een werkdag achter de computer tot lange treinreizen of een wandeling buiten.

©Shokz

Ruimtelijk geluid

Voor de geluidsweergave heeft Shokz gekozen voor een dual-driver systeem. Dit moet prestaties leveren die vergelijkbaar zijn met die van een 16 mm driver, maar in een compacter formaat. Daarnaast zijn Bassphere- en OpenBass 2.0-technologie geïntegreerd, die zorgen voor extra nadruk op de lage tonen. Samen met de ondersteuning voor Dolby Audio moet dit leiden tot een ruimtelijk geluid dat beter tot zijn recht komt bij muziek, podcasts en films. De fabrikant positioneert de OpenDots ONE hiermee als een alternatief voor traditionele in-ear of over-ear hoofdtelefoons, maar dan met een open-ear ontwerp.

©Shokz

Bediening en accuduur

De bediening verloopt via tik- en knijpbewegingen op de oordopjes zelf. Zo kunnen gebruikers het volume aanpassen, nummers overslaan of telefoongesprekken aannemen zonder hun smartphone erbij te pakken. Een extra functie is Dynamic Ear Detection: ongeacht welk dopje als eerste wordt opgepakt, start de audio automatisch zodra het in het oor wordt geplaatst. De accuduur bedraagt maximaal 10 uur op één lading. Met de meegeleverde oplaadcase kan dat worden verlengd tot 40 uur. Voor korte laadmomenten biedt de snellaadfunctie twee uur speeltijd na tien minuten opladen, wat handig kan zijn als je een drukke dag voor de boeg hebt.

Geschikt voor dagelijks gebruik

Omdat oordopjes vaak worden gebruikt in uiteenlopende omstandigheden, heeft Shokz de OpenDots ONE voorzien van een IP54-certificering. Dat maakt ze bestand tegen zweet en spatwater, waardoor ze ook inzetbaar zijn tijdens sport of bij nat weer. De oplaadcase ondersteunt draadloos opladen, wat natuurlijk wel zo handig is als je even geen kabels en stroom in de buurt hebt. Verder zijn er vier ingebouwde microfoons met ruisonderdrukking aanwezig. Deze moeten ervoor zorgen dat telefoongesprekken helder blijven, ook in omgevingen met veel achtergrondgeluid, zoals in het openbaar vervoer of op straat.

De Shokz OpenDots ONE zijn zoals hierboven al vermeld per direct verkrijgbaar in de kleuren grijs en zwart. De adviesprijs is vastgesteld op 199 euro. Met deze introductie wil de fabrikant een nieuw segment binnen zijn productlijn aanboren: compacte, open-ear oordopjes die zowel als audioproduct als stijlvol dagelijks accessoire gebruikt kunnen worden.