Met iWork heb je als Mac-gebruiker een alternatief voor Office in Mac OS ingebouwd. We leggen je uit hoe Word-alternatief Pages werkt op je Mac en Macbook.

Het gratis office-pakket voor de Mac - iWork geheten - bestaat uit tekstverwerker Pages, presentatieprogramma Keynotes en spreadsheet Numbers. Het zijn stuk voor stuk uitgebreide pakketten waar heel veel mee mogelijk is. Zelfs het im- en exporteren van en naar Microsoft Office behoort tot de mogelijkheden. Daarbij geldt wel dat je in dat soort gevallen - zoals bij alle alternatieve Office-oplossingen - goed je document moet controleren. Omdat Microsoft z'n eigen documentformaten nog altijd niet open heeft gemaakt leidt dat im- of exporteren altijd tot meestal kleine (en soms grote) afwijkingen. Gelukkig heb je daar natuurlijk geen enkele last van als je je document in bijvoorbeeld Pages maakt en met de rest van de wereld deelt in het universele PDF-formaat. Of afdrukt op papier. Kortom: Pages is anno 2018 een prima alternatief voor Word. In dit stukje focussen we ons op de tekstverwerker, toch het meest gebruikte onderdeel, met name voor thuisgebruikers. Start Pages (of installeer het eerst vanuit de App Store als je dat nog niet gedaan had). Klik in het daarop geopende venster op de knop Nieuw document. Net als in Word zie je nu een flinke hoeveelheid sjablonen waar je uit kunt kiezen. Met vaak een typische Apple-signatuur bestaande uit een hoogwaardig design. Zo zet je in een handomdraai bijvoorbeeld een professioneel ogende brief, verslag of nieuwsbrief op poten. Klik op een gewenst sjabloon en dan op Kies. Je sjabloon met voorbeeldtekst opent nu in de tekstverwerker. Pas de tekst en eventuele afbeeldingen naar wens aan.

Bewaren en delen

Pages beschikt over alles wat je van een tekstverwerker mag verwachten, zeker als het gaat om een exemplaar voor thuisgebruik en (of) school. De diverse functies zijn bereikbaar via knoppen boven in beeld. Zo voeg je snel strakke grafieken, afbeeldingen en meer in. Samenwerken aan documenten is geen enkel probleem. Opmerkingen toevoegen al evenmin. Om een een gemaakt document te bewaren, klik je in de menubalk van Pages onder Archief op Bewaren. Standaard wordt je document op de iCloud-drive bewaard. Handig, zeker als je bedenkt dat er ook een iOS-versie van Pages (en de overige Office-onderdelen) bestaat; werken op verschillende apparaten is daarmee geen enkel probleem. Wil je liever lokaal bewaren dan kan dat natuurlijk ook. Klik op het naar beneden gerichte pijltje naast je documentnaam midden boven in beeld. Standaard is dat Naamloos, dus dat kunnen we ook meteen aanpassen. Geef eerst een logische naam in en klik vervolgens in het selectiemenu achter Locatie. Kies een van de voorgebakken mappen als bijvoorbeeld Bureaublad of Documenten. Of klik op Andere om een Finder-venster te openen waarmee je naar elke denkbare map op je systeem kunt bladeren. Heb je een map gekozen, klik dan in het menu Archief op Bewaar. Het bestand is nu in het Pages-eigen formaat opgeslagen. Wil je naar een ander formaat opslaan, dan klik je in het menu Archief op Exporteer naar. Kies bijvoorbeeld voor Word (hou rekening met eventuele verschillen in dat geval), of kies voor het universele PDF. Dat levert een document op dat er voor iedereen hetzelfde uitziet. Ideaal om bijvoorbeeld een brief, werkstuk of ander rapport mee te delen. Bedenk wel dat je ook altijd in het Pages-eigen formaat moet opslaan, want anders kun je je document niet of niet goed meer achteraf aanpassen!

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.