Klakkeloos programmaatjes downloaden, een testversie van Windows installeren of het ontwikkelen van software. Allemaal toepassingen waar een virtuele computer goed van pas kan komen. Je kunt je hele systeem verknoeien, want met een druk op de knop begin je weer met een schone lei. Met VirtualBox kun je grenzeloos testen zonder dat de gevolgen desastreus zijn.

Met VirtualBox creëer je een nieuwe computer of virtuele machine binnen je huidige besturingssysteem. Je kunt er alle besturingssystemen op installeren die ook op een fysieke computer met een Intel- of AMD-architectuur draaien. De systemen werken geheel onafhankelijk van je echte computer, zodat je zonder gevaar voor het host-systeem van alles kunt uitproberen. Loopt de zaak in het honderd, dan begin je eenvoudig opnieuw. Je eigen werksysteem blijft onaangetast.

Systeem

In VirtualBox kun je Ubuntu of Android uitproberen, maar je kunt ook voor hetzelfde besturingssysteem kiezen, zodat wanneer een getest programma geen problemen geeft, je het ook op de echte computer kan zetten. Met VirtualBox kun je zelfs meerdere virtuele machines naast elkaar gebruiken. En dat kunnen er zoveel zijn als het geheugen en de ruimte op de harddisk toelaten. De mogelijkheden gaan zo ver dat je ook binnen een 32-bits Windows-besturingssysteem een 64-bits virtuele machine kunt starten waarbinnen dan weer zowel 32- als 64-bits applicaties kunnen draaien.

Een VirtualBox is eenvoudiger dan een dual boot-systeem. Met VirtualBox kun je verschillende besturingssystemen naast elkaar draaien, zonder dat je steeds opnieuw moeten booten om over te schakelen. Voor een virtuele machine hoef je geen extra partities aan te maken en met één druk op de knop is de Virtual Machine ook zo weer verwijderd. VirtualBox wordt door het bedrijf Oracle beschikbaar gesteld onder de GPLv2 licentie, wat zo veel wil zeggen als gratis en voor niets.

VirtualBox installeren

VirtualBox download je via virtualbox.org. Op de site kun je kiezen uit versies voor Windows, Mac OSX en Linux. Alle versies van VirtualBox werken min of meer hetzelfde onder de genoemde besturingssystemen, maar in dit artikel gebruiken we een Windows-systeem als voorbeeld. VirtualBox wordt regelmatig bijgewerkt en tijde van schrijven was versie 4.3.20 uit. Inmiddels is dat alweer versie 5.0. 

De installatiewizard zal je vervolgens vragen of je gebruik wilt maken van usb en de netwerkfaciliteiten en de filters daarvoor installeren. Standaard worden deze meegenomen, maar je kunt ze ook uitschakelen. Voor de installatie VirtualBox zelf is 140 MB aan diskruimte nodig, maar als je later virtuele machines wilt gaan installeren, kost dat nog eens extra schijfruimte. Houd rekening met minstens een paar Gigabyte, maar de plek waar je een virtuele machine opslaat hoeft niet gelijk te zijn aan de locatie waar VirtualBox zelf wordt geïnstalleerd.

©PXimport

Ten slotte vraagt de wizard nog of je een sneltoets op de desktop en de taakbalk wilt. Na de installatie nogmaals te hebben bevestigd verschijnt het eerste VirtualBox-scherm.

Virtual Machine installeren

Het welkomstscherm van VirtualBox blijkt zowaar Nederlandstalig. De taal is achteraf wel aan te passen, maar dit is slim meegedacht. Het scherm is verder leeg omdat er nog geen virtuele machine is aangemaakt. Een nieuwe virtuele computer maak je eenvoudig aan via de knop Nieuw, links bovenin de balk. Daarbij word je door een wizard geloodst, waarbij je in het eerste scherm wordt gevraagd welk besturingssysteem je wil gaan installeren in je nieuwe virtuele computer. Het feit dat VirtualBox je hier al een hele rij met suggesties geeft, betekent natuurlijk niet dat die besturingssystemen automatisch worden geladen en al aanwezig zijn in VirtualBox zelf. Wat VirtualBox in feite gaat doen, is aan de hand van je keuzes een virtuele machine klaarmaken die straks overweg kan met een van de gekozen besturingssystemen.

Kies je bijvoorbeeld voor een 64-bits besturingssysteem, dan zal VirtualBox ervoor zorgen dat er een virtuele processor wordt aangemaakt die overweg kan met 64-bits instructies, maar wordt ook de virtuele hardware in die virtuele machine erop aangepast. Dat wordt dan als het ware de template voor je virtuele computer, maar dat kun je later – als je virtuele computer eenmaal gereed is – ook weer aanpassen.

©PXimport

In het voorbeeld installeren we Ubuntu 14.04.1, dat we al eerder hebben gedownload, als virtual machine. Tijdens het aanmaken van een nieuwe virtuele computer geef je een naam op – deze wordt weergegeven in het hoofdvenster van VirtualBox – en vervolgens geef je in de tweede stap op hoeveel geheugen je voor die virtuele computer wil gebruiken. Let op: alhoewel het heel verleidelijk is om hier zoveel mogelijk geheugen toe te kennen aan je virtuele computer, moet je je beseffen dat dit geheugen wordt afgesnoept van het beschikbare geheugen in de hostcomputer.

©PXimport

Harde schijf

Net als bij een normale computer heeft ook een virtuele machine een harddisk nodig. Hierop wordt het besturingssysteem geïnstalleerd. In VirtualBox kun je op verschillende manieren kiezen voor zo’n virtuele harde schijf. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om een bestaande virtuele harde schijf die eerder is aangemaakt, te importeren. Maar wij kiezen nu voor een nieuwe: in de volgende stap kun je dat aangeven. In de stap daarna kun je kiezen voor een bestandformaat. Je kunt daarbij kiezen voor Microsofts VHD-formaat, maar ook VMware wordt ondersteund. Voor VirtualBox kun je het formaat het best op VDI (VirtualBox Disk Image) laten staan.

©PXimport

Vervolgens bepaal je de naam van de virtuele schijf en de locatie daarvan. In het zelfde venster geef je daarna ook de maximale omvang van de virtuele schijf op. Daarbij kun je kiezen uit een dynamische of vaste schijf. Kies je voor een vaste omvang van bijvoorbeeld 8 GB, dan wordt voor het bestand direct 8 GB op de harde schijf van het host-systeem gereserveerd. Een dynamische schijf lijkt een betere keuze. Kies je een omvang van 8 GB dan zal het volume aanvankelijk zo veel ruimte in beslag nemen als nodig is en doorgroeien tot het maximum van 8 GB is bereikt. Een klein nadeel van dynamisch is dat het iets trager is, maar over het algemeen merk je daar binnen je virtuele machine niet zoveel van.

©PXimport

Kies in de laatste stap waar je de harddisk-image wilt opslaan. Standaard wordt deze in je accountmap, bijvoorbeeld C:\gebruikers\Jan\VirtualBox opgeslagen, maar je kunt beter kiezen voor een andere partitie, zodat je je disk niet kwijtraakt als je account beschadigd raakt of als je Windows opnieuw moet installeren.

Besturingssysteem installeren

De basis is nu gelegd, maar de Virtual Machine is nog leeg. Om een werkend systeem te krijgen moet het besturingssysteem zelf ook nog daadwerkelijk worden geïnstalleerd. Een besturingssysteem kun je aanleveren via een cd of dvd, maar ook als een iso-bestand. Die laatste stap is eigenlijk het makkelijkst: een iso is immers een exacte kopie van een installatie-dvd. Zelfs Windows wordt tegenwoordig als een iso-bestand geleverd en ook tal van Linux-distributies haal je via zo’n bestand binnen van internet, net zoals Ubuntu, dat we hier in dit artikel gebruiken als voorbeeld.

Als je nu in het hoofdscherm van VirtualBox klikt op de knop Start, dan kun je kiezen vanaf welk host-station je de installatie wilt gaan starten. Wil je een dvd gebruiken, dan kies je de juiste drive die in je computer zit. De eerste keer dat je je virtuele machine namelijk start, vraagt VirtualBox je een locatie van de installatieschijf op te geven.

©PXimport

Bij ‘Hoststation’ – in ons geval is dat de letter Z – wordt aangegeven dat je je huidige cd- of dvd-drive in de computer kunt gebruiken als opstartstation. Maar als je op het mapje aan de rechterkant klikt, kun je ook kiezen voor een los iso-bestand door te bladeren op je harde schijf.

Maak een keuze voor het opstartmedium en druk op de knop Start. De installatie van Ubuntu wordt nu gestart. De installatiewizard spreekt voor zich: kies tijdens de installatie voor de optie Ubuntu installeren en geef het type toetsenbord, je locatie en een gebruikersnaam en wachtwoord op, waarbij je een nieuw account aanmaakt op Ubuntu. Na luttele minuten staat Ubuntu geïnstalleerd in je virtuele machine.

©PXimport

Zodra de zon zich vaker laat zien, is het heerlijk om buiten te zijn. Mei is dan ook hét moment om je tuin zomerklaar te maken. Door nu de handen uit de mouwen te steken, zorg je dat alles er straks fris en verzorgd bij staat. Nieuwe planten, gesnoeide hagen, een opgeruimde border – dit is de maand om je tuin die welverdiende opfrisbeurt te geven.

Het jaar rond lekker bezig zijn in de tuin? Kijk dan op onze tuinkalender.

Zaaien en hagen planten

Hoewel de lente volop bezig is, is het slim om het vliesdoek nog even paraat te houden. Vooral in de eerste helft van mei kan het 's nachts nog flink afkoelen. Na IJsheiligen, op 14 mei, kunnen de kuipplanten en eenjarigen definitief naar buiten. Dan is de kans op nachtvorst vrijwel voorbij. Ook met zaaien kun je nu los. Klaprozen, leeuwenbekjes, korenbloemen, zonnebloemen, madeliefjes of duizendschoon – die mogen allemaal direct de volle grond in. Zomerbollen kun je alvast in potten zetten, dan zijn ze straks makkelijk over te planten naar de border. Heb je plannen voor een nieuwe haag? Wacht daar niet te lang mee. Tot half mei kun je nog heesters en coniferen planten.

Extra aandacht geven aan nieuwe planten

Nieuwe planten hebben in deze periode extra water nodig. Gebruik bij voorkeur water uit de regenton – dat is al op temperatuur en beter voor de wortels. Sproei je met leidingwater? Laat het dan als een fijne nevel op de planten vallen, in plaats van er met harde stralen op te richten. Zo voorkom je schade aan jonge scheuten. Een laag mulch helpt de bodem vochtig te houden en voorkomt dat de aarde uitdroogt. Slakken op pad? Strooi wat zaagsel of fijngemalen eierschalen rond de jonge planten, dat houdt ze op afstand. En vergeet de klimplanten niet: die groeien nu razendsnel en kun je het best op tijd aanbinden.

Lees ook: Slakken in de tuin? 8 tips om ervan af te komen

©Zoiakostina | Zoja

Snoeien

Na IJsheiligen kun je de buxus snoeien. Kies bij voorkeur een bewolkte dag, zodat de jonge snoeipunten niet verbranden in de zon. Ook de liguster, laurier, hulst en haagbeuk kun je nu bijwerken. Controleer wel even of er geen vogelnestje in de haag zit voor je aan de slag gaat. Rozen op stam en perkrozen mag je nu drie tot vijf ogen terugsnoeien. Bij vroegbloeiende struiken zoals ranonkelstruik en spirea knip je de uitgebloeide bloemen weg. Zo steekt de plant zijn energie in nieuwe bloemknoppen. Ook voorjaarsbloeiers zoals tulpen, narcissen, hyacinten, rododendrons en de kerstroos kun je nu ontdoen van oude bloemen. En de fuchsia? Die top je juist, zodat hij mooi vertakt.

Lees ook: Welke snoeischaar voor welke snoeiklus?

©SKT Studio - stock.adobe.com

Je gazon maaien en bemesten

Het is al volop lente, maar een flinke regenbui kan nog steeds voor wateroverlast zorgen. Blijft het water op plekken in de tuin staan of voelt de grond te nat aan? Prik dan met een mestvork in de bodem en beweeg deze voorzichtig heen en weer. Zo kan het regenwater beter wegzakken. En als er toch regen wordt voorspeld: dat is hét moment om je gazon te bemesten. Herhaal dit na een maand om het gras sterk en gezond te houden.

In mei maakt het gras een groeispurt. Je kunt het gazon dan één tot twee keer per week maaien – of je doet mee aan Maai Mei Niet. Door een maand niet te maaien, geef je bijen, vlinders en andere insecten meer bloeiende planten om van te leven. Vind je een hoog grasveld geen gezicht? Maai dan alleen een deel en laat de rest staan.

Niet alleen het gras groeit hard, ook het onkruid laat zich volop zien. Trek het eruit op droge dagen, dan komt het niet makkelijk terug. Schoffelen kan ook, maar wees voorzichtig: de wortels van andere planten kunnen daarbij beschadigd raken. Door bodembedekkers te planten maak je het onkruid bovendien lastiger om terrein te winnen.

Lees ook: Grasmaaien: fluitje van een cent met deze tips

Bowers & Wilkins heeft de nieuwe Px7 S3 draadloze hoofdtelefoon aangekondigd. Deze nieuwe hoofdtelefoon is de opvolger van de Px7 S2e en biedt volgens het Britse audiomerk diverse verbeteringen op het gebied van geluidskwaliteit, comfort en functionaliteit.

De Px7 S3 is uitgerust met nieuw ontworpen 40mm biocellulose drivers waarbij bijna alle componenten zijn vernieuwd, waaronder het chassis, de spreekspoel, ophanging en magneet. Door de zorgvuldige positionering van de drivers ten opzichte van de oren krijgt de luisteraar een beter geluidsbeeld en een meer ruimtelijk stereogeluid. Voor het eerst in een over-ear hoofdtelefoon van Bowers & Wilkins worden de drivers aangedreven door een speciaal ontworpen hoofdtelefoonversterker voor meer dynamiek en energie in het geluid.

De draadloze hoofdtelefoon ondersteunt zowel aptX Adaptive 24/96 als het nieuwe aptX Lossless voor optimale draadloze muziekoverdracht vanaf compatibele apparaten. Ook beschikt de hoofdtelefoon over een 3,5mm aansluiting en USB-C voor bedrade verbindingen.

Ruisonderdrukking

De actieve ruisonderdrukking is volgens Bowers & Wilkins krachtiger dan ooit tevoren. De Px7 S3 is hiervoor voorzien van acht microfoons die strategisch zijn geplaatst om zowel omgevingsgeluid te monitoren als voor heldere telefoongesprekken te zorgen. De hoofdtelefoon gebruikt ADI Pure Voice technologie voor effectieve ruisonderdrukking tijdens gesprekken.

Qua design heeft de Px7 S3 een slanker profiel dan zijn voorganger met een verbeterde pasvorm en optimaal comfort dankzij de oorschelpen met traagschuim. Ook de bijbehorende draagtas is compacter geworden.

De batterijduur bedraagt 30 uur bij ingeschakelde ruisonderdrukking en een snelle oplaadbeurt van 15 minuten levert tot zeven uur extra luistertijd op. Via de Bowers & Wilkins Music-app kan de gebruiker diverse instellingen aanpassen, waaronder een nieuw toegevoegde vijfbands EQ met geheugenposities voor voorkeursinstellingen.

Spatial audio

De Px7 S3 is de eerste hoofdtelefoon van het merk met ondersteuning voor spatial audio, wat later dit jaar via een update beschikbaar komt. Ook zal de hoofdtelefoon ondersteuning krijgen voor Bluetooth LE Audio met Auracast functionaliteit via een toekomstige update.

"Het was een hele uitdaging voor Bowers & Wilkins om een nieuwe hoofdtelefoon te ontwikkelen die de uitzonderlijke prestaties en de lovende kritieken voor ons bestaande assortiment kan overtreffen," aldus Giles Pocock, VP Brand Marketing. "Ik ben ontzettend blij dat het team met de nieuwe Px7 S3 niet alleen die uitdaging heeft aangepakt, maar ook een nieuwe benchmark voor uitmuntendheid in de hoofdtelefooncategorie heeft neergezet."

Beschikbaarheid en prijzen

De Bowers & Wilkins Px7 S3 is nu verkrijgbaar en komt beschikbaar in drie kleuren: Anthracite Black, Indigo Blue en Canvas White. De adviesprijs bedraagt 429 euro.

Bekijk hier andere Bowers & Wilkins-producten op Kieskeurig.nl: