Ben je uitgekeken op het standaardstartmenu van Windows? Wij ook! Vervang het door een eigen creatie. Je kunt hiervoor verschillende apps gebruiken die je helpen met het transformeren van het startmenu. En als we dan toch bezig zijn, nemen we ook meteen de taakbalk mee.

Om je startmenu (en je taakbalk) aan te passen, kun je werken met verschillende programma’s. We nemen er drie nader onder de loep: Open-Shell, Stardock Start11 en StartAllBack. We kijken ook nog even naar wat we in het standaardstartmenu van Windows 11 zelf kunnen aanpassen. Zo zetten we alles naar onze eigen hand en beginnen we voortaan op onze eigen manier.

Open-Shell

Tot in detail

Met het gratis Open-Shell kun je het startmenu en andere onderdelen van Windows tot in detail naar je hand zetten. Je mag het programma gratis gebruiken. Het programmavalt positief op door de eenvoudige opzet en het grote aantal instelopties. Via tabbladen open je de verschillende secties.

Op de tab Start Menu Style kun je kiezen uit drie verschillende stijlen voor het startmenu: Classic style, Classic with two columns en Windows 7 style. De afbeelding eronder geeft een voorproefje. Kies hierna voor Select skin. Het bijbehorende tabblad opent. In het menu Skin kies je de gewenste stijl. Ben je in een nostalgische bui, dan kies je bijvoorbeeld voor Windows XP Luna of Windows 8. Liefhebbers van transparantie bekijken Full Glass. In de sectie Skin options bepaal je de detailinstellingen. Deze verschillen per gekozen skin. Zo kun je bij Full Glass de mate van doorzichtigheid instellen en bij Classic Skin een driedimensionale rand activeren.

We keren terug naar het tabblad Start Menu Style. Ben je uitgekeken op de standaardstartknop, dan ga onderin naar Replace Start button, daar kies je een aangepaste knop. Via Pick image selecteer je een eigen afbeelding voor de knop.

Open-Shell heeft een eenvoudige opzet met heel wat instelmogelijkheden.

Vrijheid

Open-Shell houdt er rekening mee dat je mogelijk soms het originele startmenu van Windows wilt openen. Klik op de tab Basic Settings. Hier kun je aangeven met welke toetscombinatie je alsnog het onaangepaste startmenu kunt openen, bijvoorbeeld via Shift-toets+Windows-toets. In plaats van een toetscombinatie kun je kiezen voor een muisklik, zodat je bijvoorbeeld het oude startmenu met een linkermuisklik opent.

Heb je in de stap hiervoor gekozen voor Windows 7 style? Dan vind je ook de tab Customize Start Menu (uiterst links in het venster). Via deze tab kun je aangeven uit welke verschillende items het startmenu moet worden opgebouwd. Klik op een item om een lijst met beschikbare items te tonen. Kies Separator om een scheidingslijn in het startmenu op te nemen.

Pas de instellingen van het startmenu tot in detail aan.

Onderste uit de kan

We hebben nu de basisinstellingen voor het startmenu aangepast, maar we zijn op zoek naar nog meer flexibiliteit. Standaard laat Open-Shell niet alle opties zien, terwijl we wél het onderste uit de kan willen. Plaats een vinkje bij Show all settings (boven in het venster). Open-Shell toont nu alle beschikbare tabbladen. We kijken eerst naar de tab General Behavior. In tegenstelling tot de titel van deze tab, bevat deze sectie juist ook geavanceerde instellingen waarmee je het startmenu verder aanpast. Via Menu delay bepaal je hoe snel het menu opent. Standaard is dit in 400 milliseconden. Ook kun je hier de gebruikersafbeelding in het menu openen (User picture) en pictogrammen alvast in een cache laden voor snellere weergave (Pre-cache icons).

Open-Shell laat niet uit zichzelf alle tabbladen zien.

Animaties

Een andere interessante tab is Menu Look. Allereerst heb je via deze tab controle over de grootte van de pictogrammen (Small icon size en Large icon size) en de grootte van de submenu’s (Sub-menu width). De tab biedt daarnaast opties waarmee je de snelheid van animaties bepaalt. Ga hiervoor op zoek naar onder meer Main menu animation speed en Sub-menu animation speed.

Over animaties gesproken: via dezelfde tab kun je deze ook in- en uitschakelen en het soort animatie aanpassen. Kies bijvoorbeeld tussen Fade (vervagen), Slide (schuiven) of Random (voor een willekeurige animatie). Standaard worden de submenu’s van het startmenu niet als animatie getoond. Wil je dat wél, dan plaats je ook een vinkje bij Always animate sub-menus.

Stardock Start11

Onderdelen aanpassen

Met Start11 van Stardock kun je verschillende onderdelen van het startmenu aanpassen. Je mag het programma een maand proberen. Hierna betaal je 12 euro voor een licentie. De categorieën die je met Start11 kunt aanpassen, vind je links in het venster.

Klik op Startmenu voor een overzicht van beschikbare stijlen. Zo kun je onder meer kiezen voor Windows 10-stijl, waarbij het startmenu de bekende tegels uit Windows 10 krijgt. Een interessante optie is Stijl van Windows-app. Hierbij krijgt het startmenu flink wat ruimte voor apps en een aparte sectie waarin je alle apps vindt.

Het hoofdvenster van Start11.

De diepte in

Wij nemen geen genoegen met simpelweg een stijl, maar willen nog meer controle. Kies Menu configureren. De opties die hier verschijnen, zijn afhankelijk van de stijl die je in het vorige venster hebt gekozen. Je kunt hier aangeven welke snelkoppelingen in het menu moeten verschijnen. Ook kun je aangeven welke aanvullende opties in het menu worden opgenomen, zoals opties voor afsluiten en opnieuw opstarten van de computer. In de sectie Geavanceerde opties kun je nog meer de diepte in. Zo vinden we hier onder meer experimentele functies: deze zijn de moeite waard om te proberen, zolang je je beseft dat ze nog niet volledig zijn getest. Voor nog meer controle over het uiterlijk van het menu, dan kies je voor Visuele weergave van menu aanpassen.

Nog meer de diepte in via de geavanceerde opties.

Andere startknop

Tevreden met het startmenu? Pak dan ook even de startknop mee! Links in het venster kies je voor Startknop. Via de eerste optie kun je een aangepaste afbeelding voor de startknop kiezen. Klik op Kies afbeelding en selecteer een afbeelding zoals bmp of png die je voor de startknop wilt gebruiken. Via Downloaden krijg je toegang tot een collectie met kant-en-klare knoppen. We keren terug naar het hoofdvenster van startknop. Onder in het venster vind je de optie om de startknop links (zoals in Windows 10) of juist in het midden (zoals in Windows 11) uit te lijnen.

Taakbalk

Bekijk ook de sectie Taakbalk. Hiermee geef je de taakbalk een ander uiterlijk, bijvoorbeeld met afgeronde hoeken. Je kunt zelf bepalen hoe sterk de afronding moet zijn (via de sectie met geavanceerde instellingen) en je kunt aangeven op welk gedeelte van het scherm de taakbalk moet worden geplaatst, bijvoorbeeld in het midden of links. Via de optie Toon seconden op de taakbalkklok kun je de standaardknop uitbreiden met een indicatie van de seconden. Ook interessant is de optie Een aangepaste textuur toepassen op de taakbalk: hiermee geef je de taakbalk een eigen achtergrond met achtergrond uit de collectie of eentje gebaseerd op een eigen afbeelding.

Neem meteen de taakbalk mee tijdens het aanpassen.

StartAllBack

Meerdere thema’s

StartAllBack is een ander programma dat niet mag ontbreken in je verzameling met hulpjes om het startmenu te temmen. Je mag de software ruim drie maanden proberen. Ben je tevreden, dan betaal je ongeveer 5 euro voor een licentie.

In het hoofdvenster van het programma kun je kiezen uit een drietal thema’s: Juist 11, Nogal 10 en Remastered 7. Bij elk thema vind je een korte omschrijving. Wij richten ons op het startmenu en kiezen daarom voor startmenu in het menu links. Bij Visuele stijl kun je het uiterlijk van het menu kiezen. Er zijn drie opties: Standaard, Plain8 en Windows 7. Het menu wordt meteen aangepast, zodat je kunt zien of het in de smaak valt. Via de opties ernaast bepaal je de grootte en het aantal pictogrammen van het startmenu.

Meer instellingen

Bepaal hierna hoe het menu verder moet functioneren. De opties hiervoor vind je in de lijst eronder. Onder Alle programma’s geef je aan hoe de apps zichtbaar moeten zijn in het menu, bijvoorbeeld via een uitklapmenu zoals je mogelijk nog kent uit Windows XP. Verder is de sectie Items aan de rechterzijde interessant: hier kies je welke mappen in het startmenu worden opgenomen en of je ze bij het aanklikken direct wilt openen in een nieuw venster of liever eerst nog bekijkt in een menu. Schakel je de computer meestal niet uit, dan kun je de actie van de knop Afsluiten aanpassen via de gelijknamige optie onderin. Kies bijvoorbeeld voor Afmelden of Vergrendelen.

Pas het startmenu aan en geef de aanvullende instellingen op.

Aangepaste startknop

Via de sectie Taakbalk pas je niet alleen de taakbalk aan, maar kun je ook voor een alternatieve startknop kiezen. Via het vak eronder kun je het uiterlijk van de taakbalk verder naar je hand zetten, bijvoorbeeld via Segmenten. Hierbij wordt ‘ongebruikte’ ruimte van de taakbalk weggelaten, zodat je alleen een taakbalk ziet met knoppen en daaromheen het bureaublad. StartAllBack onderscheidt zich van de andere programma’s door de aanpassingsmogelijkheden voor het systeemvak (het gedeelte bij de klok in de taakbalk). Kies Systeemvak in het menu links. Kies bij Fly-outstijl op welke manier submenu’s verschijnen, bijvoorbeeld op de manier van Windows 7 of Windows 10.

Startmenu Windows 11

Ingebouwde opties

Eerlijk is eerlijk: het standaardstartmenu van Windows 11 biedt ook de nodige aanpassingsmogelijkheden die het bekijken waard zijn. Zorg dat je de nieuwste versie van Windows 11 gebruikt. Op het moment van schrijven is dit 24H2. Open het instellingenvenster (Windows-toets+I) en kies Persoonlijke instellingen, startmenu. Standaard reserveert het startmenu even veel ruimte voor vastgemaakte programma’s als voor recent gebruikte bestanden en programma’s (door Windows zelf ‘aanbevelingen’ genoemd). Je kunt deze verhouding zelf aanpassen via de opties bovenin: kies Meer vastgemaakte items als je de bovenste helft van het startmenu meer ruimte wilt geven of kies Meer aanbevelingen als je juist de lijst met recent gebruikte items belangrijker vindt.

Je kunt ook het eigen startmenu van Windows 11 aanpassen.

Snelkoppelingen

Naast de aan-uitknop van het startmenu kun je veelgebruikte mappen tonen, zodat je hier snel toegang toe hebt. In het instellingenmenu van het startmenu klik je op Mappen (onder in het venster). Een overzicht van beschikbare mappen verschijnt. Zet de schuif op Aan bij de mappen die je wilt toevoegen, bijvoorbeeld Documenten, Video’s en Persoonlijke map. Helaas kun je geen eigen mappen kiezen. Wil je niet dat Windows ongevraagd onderdelen toevoegt aan het startmenu, dan kun je de opties Recent toegevoegde apps weergeven en Meestgebruikte apps weergeven uitschakelen. Voorkom andere extra items door ook de optie uit te schakelen: Aanbevolen bestanden in Start, recente bestanden in Verkenner en items in jumplists.

Welke onderdelen mogen wel of juist niet verschijnen?

Je wilt bestanden delen met jezelf op een ander apparaat in je netwerk of met anderen via internet, bij voorkeur zonder deze data onderweg tijdelijk op te slaan. Je kiest dus voor een directe peer-to-peer overdracht, zonder externe opslagservers in de cloud.

Veel mensen delen gegevens via cloudopslagdiensten als Google Drive, OneDrive of Dropbox. Dit werkt prima, maar de bestanden worden wel tijdelijk online opgeslagen. Wil je dit vermijden, dan moet je een methode vinden om de data rechtstreeks naar de ontvanger te sturen, desnoods via een relay die enkel als doorgeefluik fungeert en de (bij voorkeur versleutelde) data niet opslaat. Hiervoor bestaan verschillende tools en technieken, zoals een SMB-, FTP- of P2P-verbinding.

In dit artikel bespreken we diverse tools, zodat je op basis van je opzet en technische vaardigheden voor jezelf de beste oplossing kunt kiezen. Eerst komen tools aan bod die vooral geschikt zijn voor directe datatransfers binnen je eigen netwerk. Daarna laten we methodes zien die ook over het internet werken. Op het laatst tonen we je nog hoe je snel een eigen VPN-netwerk opzet, om ook andere servers voor bestanden delen op afstand veilig te kunnen benaderen.

1 Via je thuisnetwerk

Om binnen je thuisnetwerk bestanden te delen, zijn er verschillende mogelijkheden. Windows heeft weliswaar het ingebouwde SMB-protocol (Server Message Block), waarmee je mappen kunt delen en lees- of schrijfrechten kunt instellen, maar in dit artikel richten we ons vooral op externe, gratis tools.

Een eenvoudige oplossing is Winpinator, dat dataoverdrachten tussen Windows-apparaten ondersteunt. Bij File / Preferences / Connection kun je onder meer de netwerkinterface en binnenkomende poorten instellen. Specifiek voor dataoverdrachten tussen iOS- en macOS-apparaten biedt Apple de functie AirDrop aan.

Voor meer flexibiliteit is er LANDrop, beschikbaar voor vrijwel alle platformen, inclusief mobiel. We nemen als voorbeeld een Windows-pc en een Android-apparaat. We installeren de app op onze Windows-pc en geven desgevraagd de firewall toestemming om verbindingen toe te staan. We installeren daarna de mobiele app en zorgen dat beide apparaten met hetzelfde netwerk zijn verbonden. Als alles correct werkt, verschijnen de aangesloten toestellen in de LANDrop-app. We selecteer de bestanden en het doelapparaat, en meteen na de bevestiging start de overdracht.

Bestanden delen tussen apparaten binnen je netwerk, vanuit een grafisch venster.

2 Android

Wissel je regelmatig bestanden uit tussen je Android-apparaat en andere apparaten in je netwerk, zoals Windows-pc’s, dan is de gratis bestandsbeheerder Cx File Explorer een handige oplossing. Deze app, beschikbaar in de Google Play Store, is ook geschikt voor lokaal bestandsbeheer op Android.

Start de app, ga naar Network en tik op New Location. Via Cloud kun je bestanden delen via cloudopslagdiensten, maar voor ons doel kies je Remote. Hier vind je verschillende protocollen voor netwerktoegang en bestandsdeling. Local Network en SMB werken beide via het Windows-protocol SMB. De eerste optie detecteert netwerkshares automatisch, terwijl je bij de tweede handmatig de hostnaam of het ip-adres en inloggegevens invoert om toegang te krijgen tot gedeelde mappen op bijvoorbeeld een Windows-pc. Het WebDAV-protocol laten we buiten beschouwing, aangezien het buiten NAS-omgevingen weinig wordt gebruikt.

De opties FTP en SFTP veronderstellen dat er elders in je netwerk al een (S)FTP-server draait waarmee je kunt verbinden (meer hierover lees je in de volgende paragraaf). Maar je kunt het ook makkelijk omkeren en op je Android-apparaat een FTP-server opzetten. Ga opnieuw naar Network en kies Access from network. Bevestig met Start service en je krijgt een url (bijvoorbeeld ftp://192.168.0.165:6094) en de inloggegevens te zien. Neem deze gegevens over in een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk om bestanden in beide richtingen uit te wisselen. Na afloop klik je op Stop service.

Met Cx File Explorer wissel je op verschillende manieren data uit, waaronder met FTP.

3 FTP

Dataoverdracht-tools zoals LANDrop zijn minder geschikt voor grote bestanden of langdurige overdrachten, en bieden geen gescheiden toegang per apparaat of gebruiker. In zo’n geval is een eigen FTP-server een betere optie. Dit kan eenvoudig met het gratis FileZilla, waarvan zowel de server- als clientversie beschikbaar is op www.filezilla-project.org.

Installeer de servercomponent met de standaardopties en stel een beheerwachtwoord in. De server kan automatisch met Windows starten, zelfs zonder dat je bent aangemeld. Start de tool, klik op Connect to Server, en bevestig met OK en Ja.

Ga naar Server / Configure en voeg onder Users via Add een nieuwe gebruiker toe, bij voorkeur met een wachtwoord. Bij Mount points klik je op Add, stel je bij Native path de map in die je wilt delen (bijvoorbeeld C:\fotos) en geef je bij Virtual path een duidelijke naam (bijvoorbeeld /gedeeldefotos). Kies bij Access Mode voor Read only of Read+Write en bevestig met OK.

Installeer nu een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk of gebruik de FTP-functie van Cx File Explorer. Vul de connectiegegevens in: de hostnaam of het interne ip-adres van de server, standaardpoort 21, gebruikersnaam en wachtwoord. Als de firewall aan serverzijde de verbinding blokkeert, voeg dan een regel toe die TCP-poorten 20 en 21 doorlaat (zie kader ‘Firewallregels’).

Een FTP-server met FileZilla heb je snel opgezet, met gescheiden gebruikersrechten.

4 Magic Wormhole

We hebben ons tot nu toe gericht op bestandsuitwisselingen binnen het thuisnetwerk. Dit is veiliger en technisch eenvoudiger, omdat de router aan de publieke zijde niet hoeft te worden gepasseerd. In het vervolg van dit artikel gaat het over het delen van data met een apparaat op het internet, zonder online opslag te gebruiken.

Laten we beginnen met het gratis en opensource Magic Wormhole. Deze tool verstuurt bestanden tussen apparaten zonder complexe netwerkconfiguratie zoals portforwarding. Hoe dit precies werkt, lichten we toe in het kader ‘Relay’.

Magic Wormhole is vooral handig voor incidentele, maar veilige bestandsoverdrachten. Het is beschikbaar voor macOS en Linux en kan ook met enkele extra stappen op Windows worden geïnstalleerd. De eenvoudigste manier is via de pakketbeheerder Chocolatey. Installeer deze door PowerShell als administrator te openen en het volgende commando uit te voeren:

Open daarna de Opdrachtprompt als administrator en voer deze commando’s uit:

Hiermee installeer je de benodigde onderdelen. Gebruik de volgende opdrachten om een bestand of een volledige map (die automatisch gezipt wordt) te verzenden:

Je krijgt nu een code te zien. Op het ontvangende apparaat, waar Magic Wormhole ook geïnstalleerd moet zijn, voer je het onderstaande commando uit om de overdracht te voltooien:

Bij elke datatransfer via Wormhole hoort een unieke code.

5 Syncthing

Wil je bestanden (continu) selectief beschikbaar stellen voor meerdere apparaten, dan is Magic Wormhole minder geschikt. De gratis en opensource synchronisatie-tool Syncthing is hiervoor een betere mogelijkheid. Dankzij TLS kunnen je data veilig versleuteld blijven en net als Magic Wormhole probeert Syncthing apparaten eerst direct te verbinden. Lukt dat niet, ondanks NAT Traversal-technieken, zoals STUN, UPnP en NAT-PMP, dan worden publieke relayservers ingezet, zonder de verstuurde data op te slaan.

Ga naar www.syncthing.net/downloads (macOS, Windows, Linux). Download de Windows-versie door op Latest te klikken en syncthing-windows-setup.exe op te halen. Installeer deze met een dubbelklik. De standaardwaarden kun je behouden en indien gewenst start Syncthing automatisch met Windows op. Bevestig indien gevraagd of de firewall automatisch mag worden aangepast. Even later is de server toegankelijk in je browser via 127.0.0.1:8384.

De Syncthing-server heb je in een oogwenk klaar voor gebruik.

6 Beheer Syncthing

Via Acties / Instellingen kun je op het tabblad GUI een gebruikersnaam en wachtwoord instellen om de GUI-beheermodule af te schermen. Op het tabblad Verbindingen begrens je desgewenst de download- en uploadtransfers. Laat alle opties, zoals NAT traversalinschakelen en Relaying inschakelen, het best geactiveerd. Bevestig je aanpassingen met Opslaan.

In het hoofdvenster selecteer je een map om via Syncthing met andere apparaten te delen. Klik op +Maptoevoegen, vul een naam in bij Maplabel, kies een Map-ID en geef bij Maplocatie het pad op, zoals C:\GedeeldeData. Bevestig met Opslaan. Klik op de toegevoegde map voor details. Gebruik Bewerken voor aanpassingen of om de map eventueel te verwijderen.

Je kunt mooi volgen welke mappen je (hoe) hebt gedeeld.

7 Delen met Syncthing

De map is klaar, maar je moet Syncthing nog vertellen met welke apparaten je deze wilt delen. Daarvoor is minstens een tweede apparaat nodig. Laten we een Android-apparaat als voorbeeld nemen. Download en installeer de Syncthing Fork-app uit de officiële Play Store. Geef met Machtiging verlenen toestemming voor toegang tot je lokale bestanden. Een locatiemachtiging is niet nodig, tenzij je Syncthing alleen op geselecteerde wifi-netwerken wilt gebruiken. De optie Notification Permission schakel je liefst wel in.

Wil je dataverbruik beperken, tik linksboven op het menu-icoon, open Instellingen / Uitvoervoorwaarden en stel Run on Wi-Fi selecteren in (of eventueel Run on specifieke Wi-Fi-netwerken).

Nu moeten beide apparaten elkaar vinden. Open op je pc de Syncthing-beheermodule, ga naar Acties / ID weergeven, en noteer of kopieer dit. Ga op je mobiele apparaat naar Apparaat-ID, open het tabblad Apparaten, tik op de plus-knop, en vul de ID en een geschikte apparaatnaam in. Als beide apparaten in hetzelfde netwerk zitten, wordt de ID waarschijnlijk automatisch ingevuld. Bevestig je invoer.

Herhaal dit op je pc via +Extern apparaat toevoegen in het hoofdvenster. Open daarna een gedeelde map, kies Bewerken, ga naar het tabblad Delen, vink het gekoppelde apparaat aan en bevestig met Opslaan. Accepteer de meldingen in de Syncthing-app op je mobiele apparaat en in het dashboard om de koppeling en het delen te voltooien. De synchronisatie kan beginnen.

Je moet de gevraagde mapsynchronisatie wel nog even bevestigen.

8 Set-up Tailscale

Een eenvoudige oplossing om snel een eigen VPN-netwerk op te zetten is een dienst als Tailscale. Deze vereist aan beide kanten een beperkte configuratie en gebruikt onderliggend ook het WireGuard-protocol om een versleuteld privé-VPN-netwerk op te zetten. Een Tailscale-relayserver zorgt ervoor dat je apparaat bereikbaar is vanaf internet, in principe zonder firewall-instellingen aan te passen of routerpoorten door te sturen.

Ga naar www.tailscale.com/download en download de app voor je besturingssysteem (Linux, macOS, Windows, iOS of Android). We gaan aan de slag met Windows. De installatie verloopt met een paar muisklikken. Start de app en klik nu eerst op Sign up om een account aan te maken. Je kunt hiervoor onder meer een Google- of Microsoft-account gebruiken (voor Personal Use). Terug in de app klik je op Sign in to your network. Na aanmelding klik je op Connect en maakt je apparaat deel uit van het privé-VPN-netwerk van Tailscale, met een ip-adres dat typisch begint met 100.). Aangemeld op de Tailscale-website kun je de status van je netwerk altijd bekijken.

Het eerste apparaat is aan het Tailscale-VPN-netwerk toegevoegd.

9 Externe toegang Tailscale

Een VPN-netwerk met slechts één apparaat heeft weinig zin, dus voegen we snel een tweede toe. We nemen een Android-apparaat als voorbeeld. Download en installeer de Tailscale-app uit de officiële Google Play Store en start deze op. Tik op Get Started / OK / Get Started. Meld je aan met je Tailscale-account en klik na succesvol inloggen op Connect. In het dashboard op de site zie je nu dat je toestel met het VPN-netwerk is verbonden.

Wil je apparaten van andere gebruikers tijdelijk toegang geven tot je VPN-netwerk zonder je eigen inloggegevens te delen, ga dan naar het dashboard op de site en open Users. Klik op Invite external users en vul het e-mailadres van de ontvanger in. Standaard wordt deze als Member toegevoegd, maar je kunt bijvoorbeeld ook Admin selecteren.

Let op: Heb je jezelf via een Google-account aangemeld, dan moet het e-mailadres van de ontvanger ook aan een Google-account gekoppeld zijn om zich hiermee te kunnen aanmelden. De ontvanger hoeft enkel de link in het e-mailbericht te openen, Tailscale te downloaden, zich met dit e-mailadres aan te melden en zijn apparaat aan het VPN-netwerk te koppelen.

Je kunt ook anderen uitnodigen om zich met je Tailscale-netwerk te verbinden.

10 Overdracht met Tailscale

Stel nu dat je op je apparaat een server op poort 8080 hebt draaien (zoals Abyss Webserver), dan kun je deze via Tailscale voortaan makkelijk extern bereiken. Vul in je browser het Tailscale ip-adres van dat apparaat in, gevolgd door het poortnummer, bijvoorbeeld 100.66.72.65:8080. Alle datatransfers van en naar die server verlopen nu veilig binnen de VPN-tunnel van Tailscale.

Via het Tailscale VPN-netwerk is onze server nu ook van buitenaf bereikbaar.

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.