Solid state drives beginnen eindelijk een fatsoenlijke opslagcapaciteit te bieden. Tegelijkertijd daalt de prijs, waardoor het upgraden van uw pc of laptop met een ssd het overwegen waard is.

Veel computergebruikers staan niet te springen om in hun pc-kast te rommelen. Daarbij is de harde schijf een lastig onderdeel, want u moet niet vergeten al uw gegevens correct over te zetten. Zelfs hedendaagse besturingssystemen zijn niet goed in staat een eenvoudige kopie tussen twee verschillende schijven te maken.

Kingston wil dit probleem oplossen met een complete upgradekit, die het makkelijker maakt over te stappen van een traditionele harde schijf naar een ssd. De kit bevat een kleine 2,5-inch ssd-schijf (in dit geval een 160GB-uitvoering), een paar brackets om de schijf in een 3,5-inch bay te installeren, een sata-kabel, een stroomconverter en een externe 2,5-inch sata drive bay. Ook in de kit aanwezig is een dvd met een softwarepakket van Acronis om de schijf te klonen en stap-voor-stap instructies voor desktops en notebooks.

Allereerst: de Kingston ssd-schijven zijn gebaseerd op de sata-interface, dus als u uw oude pc of laptop wilt upgraden, controleer dan wel even of uw systeem al gebruik maakt van sata-schijven, of op zijn minst een sata-aansluiting biedt. In ons geval upgraden we onze test-pc met een Western Digital Raptor 74GB, waarop Windows Vista draait, naar een Kingston M-serie 80GB ssd.

De instructies worden alleen op de dvd geleverd, dus lees ze goed door voordat u met de procedure begint. We raden aan de instructies te printen, zodat u de instructies continue bij de hand hebt. Tijdens de installatie heeft u waarschijnlijk geen toegang tot de bestanden op de dvd.

De instructies vormen een grondige handleiding in hoe u uw oude drive prepareert voor vervanging, vooral wanneer de drive meer data bevat dan de capaciteit van uw nieuwe ssd. Het kloonproces verschuift alles van één drive naar de andere, u kunt niet kiezen welke bestanden en mappen overgezet moeten worden. De gebruikte schijfcapaciteit moet minder dan 85 procent van de capaciteit van de nieuwe ssd zijn. Dat kan betekenen dat u grote bestanden, bij voorkeur documenten, foto's, muziek en films, naar een andere schijfpartitie moet verplaatsen voordat u het kloonproces start.

Is de harde schijf eenmaal geprepareerd, dan moet u uw pc afsluiten en de nieuwe drive aansluiten. Bij notebooks zet u de gegevens al eerder over; de ssd wordt dan in de verwisselbare drive bay geplaatst. Na installatie van de schijf starten we de computer weer op met de dvd. Met enkele muisklikken doorlopen we het eenvoudige, geautomatiseerde proces waarin de gegevens van de ene naar de andere drive gekopieerd worden. Gevorderde gebruikers kunnen kiezen voor een handmatige modus, handig voor wie meer controle over zijn partities wil.

Het klonen van 50 GB aan gegevens duurt ongeveer 15 minuten op ons testsysteem. Daarna informeert de software ons over het aanpassen van de bootprioriteit. Dit is vooral bedoeld voor gebruikers die hun oude schijf als extra opslagruimte willen inzetten, of juist willen formatteren om gevoelige informatie te verwijderen. Notebookgebruikers die op dit punt zijn aangekomen, moeten vervolgens het chassis openschroeven en de drives uitwisselen. Hierna zou de computer rechtstreeks van de ssd moeten booten naar het besturingssysteem.

Afhankelijk van het besturingssysteem kan er wat nieuwe hardware gedetecteerd en geconfigureerd worden, maar in principe hoeft u niets te doen. Prettig aan de solid state drive is dat deze fluisterstil is, een duidelijk verschil met onze Raptor. Natuurlijk laten we meteen benchmarks op de ssd los. Zowel HDTach, HD Tune en HD Bench laten duidelijk zien dat de ssd stukken beter presteert dan de Raptor, met scores die soms dubbel of driedubbel zo hoog zijn.

Voor notebookgebruikers is het ook interessant te weten dat een ssd geen bewegende delen heeft. Wie onhandig is aangelegd hoeft niet bang te zijn dat zijn gegevens na een val van het notebook ten onder gaan in een schijfcrash.

Het grote nadeel blijft eigenlijk de prijs. Voor een derde van de prijs van deze kit koopt u een 500GB 2,5-inch schijf of zelfs een 1,5TB 3,5-inch desktopschijf. De door ons geteste M-serie is gericht op zakelijke gebruikers, voor consumenten zijn er kits met de Kingston V-serie. Deze zijn verkrijgbaar in 64GB- en 128GB-capaciteit voor € 109 en € 199 respectievelijk.

PluspuntenMinpuntenConclusie

Het upgraden van een harde schijf, inclusief behoud van alle data en configuratiegegevens, is geen triviaal proces. Toch heeft Kingston flink zijn best gedaan om dit zo soepel mogelijk te laten verlopen. Wie op zoek is naar een flinke prestatie- en betrouwbaarheidsboost (en het geld er voor over heeft) kan deze kit zeker overwegen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!