Het eerste wat je doet bij het opzetten van de Oculus Quest is het afstellen van je veilige speelruimte. Hier wordt meteen duidelijk dat de technologie een paar stappen voorwaarts heeft gezet de afgelopen jaren. Dankzij de ingebouwde camera’s zie je je omgeving (in zwartwit) en gebruik je de Touch-controllers om de Guardian-grenzen op de grond te tekenen. Deze handeling voelt meteen al plezierig aan dankzij de augmented reality-interface. Maar die eerste stappen kunnen je niet voorbereiden op hoe goed virtual reality werkt met deze stand-alone headset.

Oculus Quest heeft geen pc nodig om te draaien. Alle hardware zit in de bril zelf. Er zijn een viertal sensoren in de headset gebouwd die de omgeving en de controllers scannen en zo jouw positie in de kamer vaststellen. Dat volgen van je bewegingen is essentieel voor goede en overtuigende vr. Wie PlayStation VR gebruikt, weet dat deze ‘tracking’ daar nogal eens kan falen: de Move-controllers gaan bibberen of de omgeving verschiet soms even. Dat is op geen enkel moment het geval bij Quest. De tracking is zo solide dat het moeilijk te geloven is dat hier geen externe sensoren (zoals bij de Rift en Vive) nodig zijn. De kans dat je misselijk wordt door trackingfouten is dan ook zo goed als nihil.

Een heel fijne bonus is dat de Quest vijf omgevingen opslaat. Ga je van kamer naar kamer, dan ziet Quest zelf waar je bent en kiest de software de juiste begrenzing. Dat betekent dat je de Guardian-grenzen niet steeds opnieuw hoeft te bepalen. Dat moet alleen als je de omgeving hebt veranderd, bijvoorbeeld wanneer je je meubels hebt verplaatst.

©PXimport

Maximum

Er is overigens wel een maximaal af te bakenen gebied van zo’n vijf bij vijf meter. Dat is geen hardwarematige limiet, want we hebben demo’s gezien die een grotere kamer konden volgen. Blijkbaar is dit gekozen omdat het voor veruit de meeste mensen genoeg is. We hebben Quest ook even buiten gebruikt, ook al is het apparaat daar niet geschikt voor. Tijdens een bewolkte middag werkte dat prima. Op het moment dat de zon doorbrak, brak ook de tracking. De sensoren zijn niet in staat om een tuin te tracken in vol zonlicht. Dat is ook helemaal niet erg: vr blijft toch iets voor binnen.

Ook de beeldkwaliteit is indrukwekkend. Om te beginnen zijn de lenzen zeer goed, met een grotere ‘sweet spot’. Alles is helder en er zijn bijna geen ‘god rays’ (lichtvlekken) meer. De hoge resolutie van de schermen - 1440x1600 per oog - zorgt voor haarscherpe beelden met nauwelijks ‘hordeur effect’ (een lijnenraster dat wordt veroorzaakt door de ruimte tussen de pixels). Kleuren zijn sprekend en de verversingsnelheid is hoog genoeg voor een comfortabele ervaring. Toch is hier heel soms te merken dat het scherm 72 hertz is, ten opzichte van 90 hertz in de Rift en Vive. Bij heel heldere scènes is soms in je ooghoeken wat te zien. Wie daar niet op let ziet het niet, maar als je jarenlang een 90 hertz vr-headset hebt gebruikt valt het je wellicht soms op. Zelfs dan is het niet storend, maar we noemen het voor de volledigheid.

©PXimport

Touch-controllers

De Quest is voorzien van vernieuwde Oculus Touch-controllers. Ze werken precies hetzelfde als hun voorgangers voor de eerste Rift, maar zijn anders gebouwd. De ring met infrarode LEDs zit nu boven je hand in plaats van eronder. Dat is noodzakelijk, omdat de headset anders de LEDs niet kan zien. Deze vormverandering heeft geen invloed op het gebruik, het is alleen voor Rift-veteranen even wennen hoe je ze moet vastpakken. Deze nieuwe controllers zijn overigens ook compatibel met de nieuwe Rift S pc-headset. Beide systemen gebruiken dezelfde soort inside-out tracking en daarom zijn hun controllers inwisselbaar. De oude Touch-controllers werken niet met de Quest (of de Rift S).

Op Quest hebben de controllers enige beperkingen waar je als gebruiker gelukkig bijna nooit wat van merkt. Het voor de hand liggende probleem is dat de sensoren niet achter je rug kijken, wat

betekent dat de controllers daar ook niet gevolgd kunnen worden. Een andere beperking is dat als je de controllers te dicht bij de headset houdt, de tracking ook niet meer werkt. We hebben het dan wel over echt centimeters voor je neus, een plek waar je doorgaans ook geen gebruik van hoeft te maken.

©PXimport

Blokken

Al die technische informatie is natuurlijk betekenisloos zonder goede software. En hier schittert de Quest. Het is een absolute aanrader om te beginnen met de ‘First Steps’-demo die Oculus gratis levert. Niet alleen leer je dan in een paar minuten hoe je je handen in vr gebruikt, maar na die eerste stappen mag je even spelen met een aantal voorwerpen en minigames. Wanneer je met je virtuele handen blokken op elkaar stapelt, papieren vliegtuigjes gooit of met een pistool doelwitten wegschiet, blijkt meteen hoe precies de tracking is. Een andere demo bestaat uit een dansje met een schattige robot, waarbij je de handen van de robot vastpakt en om elkaar heen draait. De ervaring is volkomen overtuigend en grafisch foutloos. Met foutloos bedoelen we dat de grafische stijl zo gekozen is dat alles er schitterend uitziet en nog steeds zonder enige probleem vloeiend draait. En dit was slechts een korte demo.

Ook de eerste twee dozijn volledige games die we voor release konden proberen, laten zien dat dit een volwaardige spelcomputer is. De ster is in dit geval Beat Saber, de ritmegame waarin je met lichtzwaarden op de maat van de muziek gekleurde blokken wegslaat. Beat Saber is voor de Quest wat Tetris was voor de eerste Game Boy: een reden om de hardware te kopen. Het spel is toegankelijk, leuk en onmiddellijk te spelen door iedereen die de Quest opzet. Het is ook het spel dat laat zien dat mensen die neerbuigend deden over deze mobiele vr-bril ongelijk hadden. De volledige pc-ervaring is naadloos overgezet naar Quest. Overigens helpt het natuurlijk dat Beat Saber, met zijn abstracte graphics, nou niet bepaald de allerbeste grafische kaart nodig had om te kunnen draaien. Maar wel opvallend is hoe goed de inside-out tracking werkt bij dit spel, dat steunt op het goed volgen van je handen in vr.

©PXimport

Best of

Andere games in de release line-up zijn een soort ‘best of’-selectie van Rift-spellen. I Expect You To Die is een hilarisch avonturenspel in een James Bond-setting, en tegelijk een demonstratie van hoe fijn het is om zittend games te spelen met Quest. Space Pirate Trainer is nog steeds een hele leuke vr-interpretatie van Space Invaders. Apex Construct laat zien dat ook langere kamervullende avonturengames prima werken, zo lang het grafische ontwerp maar binnen de grenzen van de hardware blijft.

Andere games die bij lancering beschikbaar komen, zijn stuk voor stuk topgames waar je vele uren in door kan brengen. The Climb, Robo Recall, Dead and Buried en Dance Central zijn allemaal de moeite waard. De volledig gratis speelbare Rec Room is ook al bevestigd, en dat is inmiddels de gouden standaard voor sociale vr-games.

Zijn er dan geen minpunten te noemen? Toch wel. De headset is een tikkie minder comfortabel dan de Rift. Omdat de headset wat zwaarder is (alle hardware zit immers aan boord), leunt de Quest wat meer naar voren. De hoofdbanden zijn stevig genoeg en het is zeker niet oncomfortabel, maar het is jammer dat het gewicht niet iets beter verdeeld is.

De batterij gaat twee uur mee, wat op zich voldoende is, maar dat hadden we graag langer gezien. Het scheelt wel dat er een drie meter lange oplaadkabel in de doos zit, zodat je door kunt spelen terwijl de Quest oplaadt.

En dan is er nog de audio. Als er één punt is waar we in een volgende generatie Quest graag verbetering zien, is het dat. Quest maakt gebruik van dezelfde soort speakers als de Go, die het geluid via de hoofdband naar je oren stuurt. Het geluid is iets voller dan bij de Go en klinkt niet persé lelijk, maar haalt het niet bij een volwaardige hoofdtelefoon. Het geluid is goed genoeg als je in een rustige omgeving speelt, maar je gamegeluiden zijn ook hoorbaar voor de mensen in de kamer. Houd daar dus rekening mee als je de onvermijdelijke NSFW-materialen op je Quest wil proberen. Quest heeft gelukkig een ingang voor een koptelefoon. Plug dus je earbuds in en het probleem is opgelost. En hoewel Quest bluetooth heeft, kun je helaas geen bluetooth audio gebruiken.

©PXimport

Conclusie

Oculus Quest is stiekem de beste vr-headset op de markt. Grafisch is hij beter dan PSVR en de tracking doet niet onder voor vr op pc. Hij is gebruikersvriendelijker dan alle concurrenten, tot op het punt dat je er niet meer over nadenkt. Dit is een apparaat dat zover als dat mogelijk is verdwijnt en waar alles draait om de software. Denk ook geen moment dat dit een tweederangs vr-headset is, of nog erger, een luxe uitvoering van de Oculus Go. Dit is volwaardige vr die op een aantal fronten de pc voorbij streeft. De eerste echte vr-console is gearriveerd.

Een televisie trekt stof aan als een magneet. Vlekken, vingerafdrukken of een doffe waas kunnen het kijkplezier flink verstoren. Toch is het schoonmaken van je tv iets wat je voorzichtig moet aanpakken. Eén verkeerde beweging en je hebt een kras of een streperig scherm. In dit artikel lees je hoe je je televisie veilig schoonmaakt, wat je vooral níét moet doen en waar je op moet letten bij verschillende soorten schermen, zoals lcd, oled en qled.

Lees ook: Zo kies je de beste televisie voor in de slaapkamer

Het lijkt zo makkelijk: even een vochtige doek over het scherm halen. Maar juist dat is iets wat je moet vermijden. Schermen zijn namelijk gevoelig voor vocht, druk en agressieve schoonmaakmiddelen. Een papieren doekje of keukenrol kan al fijne krasjes veroorzaken. Gebruik daarom alleen een zachte microvezeldoek, droog of licht vochtig gemaakt met gedestilleerd water. Gewoon kraanwater bevat kalk en mineralen die bij opdrogen vlekken kunnen achterlaten.

Altijd eerst de stekker eruit

Voordat je begint met schoonmaken, haal je de televisie van de stroom. Niet alleen om veilig te werken, maar ook omdat je op een zwart scherm veel beter ziet waar het vuil zit. Bovendien voorkom je zo dat er vocht in warme elektronica trekt. Laat het scherm na gebruik goed afkoelen. Een warm scherm is kwetsbaarder voor druk; en te veel druk kan tot zichtbare sporen of blijvende vervorming leiden

Zachtjes poetsen, nooit drukken

Maak de doek licht vochtig en wrijf in een rustige, horizontale of verticale beweging over het scherm. Gebruik geen draaiende bewegingen en zet vooral geen kracht. Het paneel van een moderne tv is kwetsbaar. Oefen je te veel druk uit, dan kun je permanente verkleuringen of pixelschade veroorzaken. Houd er rekening mee dat het vuil meestal aan de oppervlakte zit, dus je hoeft niet te schrobben om resultaat te zien.

Regelmaat en antistatische bescherming helpen

Je hoeft je tv niet dagelijks schoon te maken, maar een snelle veegbeurt met een droge doek eens per week voorkomt dat stof zich ophoopt. In huizen met huisdieren of veel luchtcirculatie – bijvoorbeeld door open ventilatieroosters of mechanische ventilatie – raakt een scherm sneller stoffig. Regelmaat voorkomt dan dat het vuil zich vastzet.

Microvezeldoeken met antistatische eigenschappen helpen om stof minder snel te laten terugkeren. Er bestaan ook speciale sprays die het scherm tijdelijk antistatisch maken. Gebruik die alleen als ze expliciet geschikt zijn voor beeldschermen, en breng ze nooit direct op het scherm aan.

©Kamil Macniak

Oled is gevoeliger dan lcd of qled

Niet alle schermtypes reageren hetzelfde op vocht of schoonmaakmiddelen. Oled-schermen zijn het meest kwetsbaar, omdat ze anders zijn opgebouwd dan lcd- en qled-schermen. In plaats van een achtergrondverlichting gebruiken ze miljoenen pixels die ieder hun eigen licht produceren. Die pixels zijn opgebouwd uit organisch materiaal – vergelijkbaar met een ultradunne, gevoelige laag – die makkelijk kan worden aangetast door druk of chemicaliën. Omdat de organische materialen in oled-schermen chemisch gevoeliger zijn dan de kristalstructuren in lcd/qled, is de kans op blijvende schade groter. Zelfs een lichte beschadiging kan al zorgen voor donkere plekken of verkleuringen die niet meer verdwijnen.

Lcd- en qled-schermen hebben een stevigere gelaagde structuur, met beschermende lagen tussen het schermoppervlak en de lichtgevoelige delen. Daardoor zijn ze wat minder gevoelig voor schoonmaakfouten. Toch blijft ook hier voorzichtigheid geboden. Middelen met alcohol, ammoniak of azijn kunnen de antireflectielaag aantasten, met een dof of vlekkerig scherm als gevolg. En dat is niet meer te herstellen.

Gebruik nooit glasreiniger of allesreiniger

Het klinkt logisch om een glanzend oppervlak schoon te maken met glasreiniger, maar dat is bij een tv echt uit den boze. Veel van deze middelen bevatten oplosmiddelen of zuren die het scherm permanent kunnen beschadigen. Ook sprays zijn af te raden, omdat je dan kans hebt dat er vloeistof langs de randen naar binnen loopt. Als je per se een reinigingsmiddel wilt gebruiken, kies dan een speciale schermreiniger zonder alcohol, en breng die altijd aan op de doek – nooit direct op het scherm.

Vergeet de randen en de afstandsbediening niet

Naast het scherm zelf verdienen ook de behuizing en afstandsbediening een schoonmaakbeurt. Deze onderdelen zijn minder gevoelig en kun je gerust schoonmaken met een iets vochtigere doek. Let wel op dat er geen vocht tussen de knoppen komt. Rondom ventilatieopeningen of aansluitingen gebruik je het best een droge doek of een kleine borstel. Zo voorkom je dat stof zich ophoopt en de koeling of signaaloverdracht beïnvloedt.

©Katerina Bond

Groot scherm? Werk met twee handen

Bij televisies vanaf ongeveer 65 inch of bij gebogen schermen is het belangrijk om stabiel en met beleid te werken. Druk uitoefenen in het midden van een groot scherm zonder tegendruk aan de zijkant kan spanning veroorzaken in het paneel. Werk daarom met twee handen: één hand ondersteunt het scherm, terwijl de ander met de doek over het oppervlak veegt. Zorg ook dat de televisie stevig staat of hangt voordat je begint.

Ingebrande beelden poets je er niet af

Soms lijkt het alsof er een vlek in beeld blijft, maar dan gaat het om een ingebrande afbeelding of verkleurde pixels. Dit komt vooral voor bij oled-tv's en ontstaat door langdurige weergave van statische elementen, zoals logo's. Schoonmaken heeft daar geen effect op. Het is goed om dit onderscheid te kennen, zodat je niet blijft boenen op iets dat simpelweg in het scherm zelf zit.

Conclusie

Een televisie schoonmaken vraagt om een zachte hand en het juiste materiaal. Gebruik een droge of licht vochtige microvezeldoek, vermijd schoonmaakmiddelen en laat agressieve sprays links liggen. Houd rekening met het type scherm: vooral oled vraagt om extra zorg. Door regelmatig en zorgvuldig te werk te gaan, blijft het beeld niet alleen schoon, maar voorkom je ook schade op de lange termijn – zeker bij grotere of gebogen modellen.

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is geen simpele 'frietpan zonder olie'. Met twee manden én een stoomfunctie richt dit apparaat zich op de thuiskok die net iets meer wil. Denk aan een hele kip bereiden met stoom en hete lucht, of tegelijkertijd een hoofd- en bijgerecht klaarmaken. In deze review lees je wat er goed gaat, wat beter kan en voor wie deze airfryer echt een aanwinst is.

Eerste indruk

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is een airfryer met wat extra's: een stoomfunctie. Dit apparaat heeft twee manden met een totale capaciteit van 9 liter: een grotere lade van 6 liter voor hoofdgerechten en een kleinere van 3 liter voor bijgerechten of snacks. Volgens Philips kun je hiermee verschillende ingrediënten tegelijkertijd bereiden, met een keuze uit frituren, stomen of een combinatie van beide.

De machine in het kort: de airfryer is uitgerust met zogeheten RapidAir Plus-technologie, alleen beschikbaar bij Philips, waarbij hete lucht snel en gelijkmatig rondom de ingrediënten circuleert. Op papier betekent dat tot 90 procent minder vet dan bij friet en snacks uit de friteuse, al is uit onderzoek al gebleken dat dat een wel heel positieve vergelijking is.

De maximale baktemperatuur bedraagt 200 graden Celsius en er zijn 12 voorgeprogrammeerde programma's beschikbaar. De bediening verloopt via een digitaal aanraakscherm, waarbij temperatuur en tijd handmatig kunnen worden aangepast.

De bouwkwaliteit van het (erg grote) apparaat is degelijk, met een zilverkleurige roestvrijstalen afwerking. De airfryer weegt ruim 8,7 kilo. Met afmetingen van 35,1 x 38,2 x 44,3 cm neemt hij bovendien behoorlijk wat ruimte in op het aanrecht. Philips stelt dat het ontwerp compacter is dan andere modellen met twee manden naast elkaar. Dat is niet helemaal zo; de eerder geteste Ninja was duidelijk een slag kleiner.

©Saskia van Weert

Uitpakken en installatie

De airfryer zit in een grote doos en is goed beschermd tegen beschadiging tijdens het transport. Na het uitpakken van de airfryer kwamen er drie zaken in me op:

Punt 2 komen we verderop op terug. Maar eerst naar de handleiding: die zit er niet bij. Best een teleurstelling, want het is geen apparaat dat je zonder instructies uit de losse pols meteen intuïtief bedient. Wel staan er QR-codes op de doos, die na het scannen een online pdf openen van… meer dan 1800 pagina's! Alle verschillende talen zijn gebundeld in één bestand, waarbij Nederlands op pagina 704 begint. Dat is totaal onwerkbaar. Op de eigen pc heb ik er een kleiner bestand van gemaakt met alleen de eigen taal, en dat is meteen ook een advies aan Philips: niet doen, zo. Het hoeft ook weer geen full colour-boek te zijn, maar iets van een handzaam bestand zou prettig zijn.

Wat er wél bij zit, is een zwart-witte quickstartgids waarvan me niet duidelijk is wat de bedoeling van de handelingen is. Aangeraden wordt, zo maak ik eruit op, om het stoomgedeelte van de airfryer een reinigingsprogramma te laten doorlopen. De auteur van deze review is nog geen 50 en heeft goede ogen, maar deze folder was zo onduidelijk dat ik hem maar even heb laten zitten.

Handleiding: een gemiste kans

De pdf-handleiding die er wél is, is niet foutloos. Op zich wordt de werking van de airfryer goed uitgelegd. Er is een algemeen gedeelte, een deel over eten maken met de airfryerfunctie, vervolgens een deel over de combinatie van stomen en airfryen én er is een deel over de stoomfunctie, met telkens een tabelletje erbij van welk eten er hoelang in moet.

Echter, meerdere malen wordt aangehaald dat wortelgroenten zoals bloemkool en broccoli in de airfryer kunnen worden bereid. Dat zijn echter geen wortelgroenten. Slordig. Ook staat het gedeelte over friet maken vlak onder de stoominstructies. En zonder te testen kunnen we dit zeggen: friet maak je niet met stoom – zelfs niet in deze airfryer.

Er staan wel meer wat vreemde dingen in de handleiding, zoals dat je de mandjes met eten meermaals dient om te schudden boven de gootsteen. Daar zie ik echt het nut niet van in. Ik vermoed dat de handleiding is vertaald uit het Engels en dat men Amerikaans-achtige claims wil voorkomen door maar zo veel mogelijk aandacht aan veiligheid te besteden. De waarschuwing over de hete buitenkant is wel op zijn plaats: die klopt.

©Saskia van Weert

Het waterreservoir van de Philips-airfryer.

Uiterlijk en indeling

Het is een robuuste machine, rvs en matgrijs. Aan de achterzijde zitten twee afstandhouders die ervoor zorgen dat je hem niet te dicht tegen de muur zet. De warme lucht en stoom moeten tijdens het gebruik immers wel weg kunnen. Bovenop zit een bakje om water in te doen als je de stoomfunctie gebruikt. Links een kleine lade met airfryerfunctie voor kleine gerechten, rechts een grote lade die met alle functies overweg kan: airfryen, stomen, en stomen + airfryen.

De lades zijn verschillend ingedeeld. De kleine lade heeft een roostertje op de bodem dat je eruit kunt halen en dat ervoor zorgt dat de hete lucht ook onder het eten komt. In de grote lade zit een soort binnenpan, die er eveneens uit te halen is voor schoonmaakdoeleinden. De vierkante binnenpan past maar op één manier in de lade, dus je kunt hem er niet per ongeluk verkeerd in duwen.

©Saskia van Weert

Bediening en interface

De bediening lijkt heel ingewikkeld, en dat komt doordat er uit de doos een transparante sticker over het bedieningspaneel zit geplakt met werkelijk álle beschikbare knopjes erop. Na het verwijderen van de sticker blijkt het aantal keuzemogelijkheden behoorlijk mee te vallen.

Na het indrukken van de aan-uitknop kies je welke lade(s) je wilt gebruiken, en alleen de knoppen die van toepassing zijn op de gekozen lade en daarna de gekozen functie, lichten op. Als je lade 1 selecteert, zie je dus alléén de knoppen voor tijd en temperatuur en de voorkeuzemenu's. Kies je lade 2, dan heb je meer keuzes, namelijk voor airfryer, stomen en een combinatie ervan, maar ook de voorkeuzemenu's en reinigingsprogramma's.

Voorkeuzeprogramma's zijn overigens niet 'magisch'. Het zijn vastgestelde combinaties van een bepaalde tijd en een bepaalde temperatuur. Ze staan duidelijk in de handleiding beschreven. Tijdens de testperiode zijn ze niet gebruikt; ze zijn namelijk bedoeld voor een vaste hoeveelheid ingrediënten. Als je er meer of minder in doet, werkt het al meteen minder goed en moet je alsnog zelf de tijd aanpassen.

©Saskia van Weert

De sticker die over het bedieningspaneel zit geplakt toont alle beschikbare knoppen.

Prestaties: airfryen

Voor 'klassiek' airfryen heb je de keuze uit de kleine en de grote lade. De kleine is vooral geschikt voor bijvoorbeeld één kroket of één afbakbroodje. Voor de meeste bereidingen zul je vooral de grote mand gebruiken. De prestaties zijn prima; zeker in de grote mand is eten sneller gaar en krokant dan in airfryers van andere merken. Philips was het eerste grote bedrijf dat airfryers op de markt bracht en die voorsprong uit zich nog steeds in de kwaliteit van de meeste modellen – zeker de wat duurdere, zoals deze met veel vermogen.

©Saskia van Weert

Prestaties: stomen

Wil je de airfryer gebruiken om te stomen, dan vul je eerst het reservoir bovenop met water. Stomen is zoals eerder gemeld alleen beschikbaar in de grote mand. Iets als aardappels of groente stomen gaat prima, al duurt het simpelweg lang. Reken op zeker een halfuur voor een portie aardappelpartjes. Dat is overigens vergelijkbaar met reguliere stoomapparaten.

Aandachtspunt is het geluid: als de machine gaat stomen, maakt hij een geluid als een beademingsapparaat – om de zoveel tijd klinkt er telkens een opvallende 'puf'. Na het stomen moet het water in het reservoir afkoelen en kun je dat bakje leegschenken, schoonmaken en afdrogen. Je kunt het water om hygiënische redenen niet zo op de machine laten staan. Dat leeggieten is iets wat je in het begin zeker zult vergeten.

Prestaties: airfryen en stomen gecombineerd

Wat deze airfryer uniek maakt, is de combinatie van stomen en airfryen. Hoewel de auteur een doorgewinterde airfryergebruiker is en er zelfs een kookboekje over heeft geschreven, was het echt even zoeken naar wat er dan precies in kan worden klaargemaakt. Philips zelf geeft als suggestie om een hele kip erin te bereiden. Dat ging prima. Een experiment met broccoli mislukte helaas; de roosjes waren verbrand.

Deze functie is vooral geschikt voor koks die een experiment niet schuwen. Heb je een stoomoven of zou je die graag willen, dan is deze combinatie van airfryen en stomen een alternatief dat, zeker in vergelijking met een stoomoven, een stuk voordeliger is.

©Philips

Extra functies

De airfryer is voorzien van allemaal snufjes. Bijvoorbeeld de functie om middels een piepgeluid te worden gewaarschuwd dat je eten in de mand moet worden omgeschud. Ben je een ervaren airfryergebruiker, dan is die functie niet nodig, want je bent er al aan gewend om regelmatig de boel te schudden. Voor beginners kan dat echter een nuttige wenk zijn om een optimaal resultaat te krijgen.

Ook handig is de stoomreiniging. Maak je vaak vlees, kip of vette snacks in de airfryer klaar, dan kan het mandje gaan aankoeken en na verloop van tijd is het amper nog goed schoon te krijgen. Met de stoomreiniging wordt het mandje goed doorgestoomd, waarna je de mand met vuil water leeggooit, omspoelt en in de airfryer 5 minuten laat opdrogen.

De moeite van het vermelden waard is het geluid, of het gebrek daaraan. Tijdens het stomen hoor je zoals gemeld een pufgeluid, maar voor het overige is de airfryer stil. Je hoort hem wel, maar duidelijk minder dan andere airfryers. Ook de piep die je hoort als het eten klaar is – die bij Ninja bijvoorbeeld keihard is – is bescheiden. Dat is zeker een pluspunt.

Conclusie: kopen of niet?

De airfryer is veelzijdig, voorzien van een hoop toeters en bellen, en door de stoomfunctie biedt hij meerwaarde vergeleken met airfryers die dat niet kunnen. Het apparaat is wel groot en zwaar, heeft een enorm lange handleiding en is daardoor niet intuïtief te gebruiken – je moet er echt tijd in investeren om hem goed te leren kennen. De mandjes en roosters kunnen in de vaatwasser, maar de buitenzijde en het waterreservoir zijn vlekgevoelig. De prestaties zijn goed.

Al met al is deze airfryer een aanrader voor de thuiskoks die hoge eisen stellen aan hun apparaat, bereid zijn om er veel mee te experimenteren en creatief zijn in het bedenken van gerechten die de stoomfunctie goed benutten. Ben je alleen op zoek naar een apparaat om friet en snacks mee te maken? Dan zijn simpelere modellen een betere keuze.