Wachtwoorden zijn nog steeds een populair beveiligingsmiddel, maar boefjes kunnen ze toch vaak kraken. Laten we eens kijken hoe dat in zijn werk gaat. Voor extra beveiliging is er de wachtwoordkluis.

Wachtwoorden worden nog steeds erg veel gebruikt. Dat heeft gevolgen. Wie je wachtwoord te pakken krijgt, kan in korte tijd heel wat schade aanrichten. Het is dus erg belangrijk dat je een exemplaar verzint dat krachtig genoeg is en niet zomaar achterhaald kan worden. 

Een simpel wachtwoord is niet meer voldoende om je account te beschermen. Gelukkig bieden bedrijven steeds vaker verificatie aan met meerdere stappen.Wanneer de dienst actief is, heb je behalve het wachtwoord van je account voortaan ook een verificatiecode nodig voor het inloggen. Die code ontvang je dan per sms en moet vaak maar een keer om de 30 dagen ingevoerd worden. Als alternatief voor de sms’jes kan je ook een app gebruiken om de verificatiecode te genereren.

Hackers aan het werk

Toch blijven wachtwoorden de eerste buffer, die best zo sterk en uniek mogelijk is. Een goed wachtwoord bestaat uit hoofdletters, kleine letters, cijfers en speciale tekens. Het is onmogelijk te onthouden, mag nooit opgeschreven worden en moet om de paar maanden veranderd worden.

Toch kiezen we met zijn allen voor ‘slechte’ wachtwoorden zoals ‘wachtwoord’, ‘RSCAnderlecht’, ‘laatmebinnen’ of ‘123456’. Dat komt omdat ze makkelijker te onthouden zijn. Alleen: makkelijke wachtwoorden zijn meestal ook makkelijk te raden. Wachtwoorden zoals ‘Wachtwoord1’ volgen dan wel de klassieke regels die voorschrijven dat je altijd een combinatie van cijfers, hoofd- en kleine letters moet gebruiken, maar ze zijn snel gekraakt.

Hackers gaan op twee manieren achter je wachtwoord aan: ze gooien er ofwel brute rekenkracht tegenaan óf ze gaan meer gericht te werk.

Zo’n aanval met brute rekenkracht gaat veel nauwkeuriger dan zomaar willekeurige cijfer- en lettercombinaties uitproberen, omdat het heel veel kostbare tijd zou kosten om alleen al de 308 miljoen lettercombinaties tussen aaaaaa en zzzzzz te proberen. Voor een kraker is het zinvoller om meer gericht te gaan zoeken.

In veel gevallen bestaat een wachtwoord uit een stam met een voor- of achtervoegsel. De stam hoeft niet noodzakelijk in het woordenboek te staan, maar het is wel een uitspreekbare opeenvolging van letters. In 90 procent van de gevallen is er een achtervoegsel, in tien procent een voorvoegsel.

Met die wetenschap is het al een stuk eenvoudiger om te gaan raden. Eerst jaagt de kraker er een lijst van de duizend vaakst gebruikte wachtwoorden door. Daarna doet hij hetzelfde met de honderd vaakst voorkomende achtervoegsels. Op deze manier wordt al 24 procent van de wachtwoorden geraden.

Vervolgens probeert de kraker moeilijkere combinaties uit: stammen met voor- en achtervoegsels zoals combinaties van twee cijfers of jaartallen sinds 1900. In een paar weken tot een maand raadt hij zo tot 65 procent van de wachtwoorden.

Sommige hackers gaan echter anders te werk, via zogenaamde social engineering. Dat is vooral een bedreiging als uw wachtwoordkeuze geïnspireerd is door je dagelijkse omgeving: je partner, de namen van je kinderen of je huisdier bijvoorbeeld. Door de populariteit van sociale netwerken is het makkelijker geworden om dit soort wachtwoorden te achterhalen. En als dat niet lukt, dan proberen ze met de informatie op al je profielen zich voor te doen als jij en nemen ze zo contact op met de helpdesk.

Wachtwoord in de kluis

Heb je je aangemeld bij honderden diensten, met elk een verschillend wachtwoord? Tenzij je over een fenomenaal geheugen beschikt, kan een wachtwoordkluis daarbij helpen. Bekende securtitynamen als Kaspersky en Symantec bieden dit aan. Maar ook minder bekende als LastPass en MyLOK.

Een wachtwoordmanager is maar zo sterk als het hoofdwachtwoord, dat de belangrijke rol krijgt om al je andere wachtwoorden te beschermen. Geef het tijdens de installatie in, dan krijg je bij de meeste wachtwoordmanagers te zien hoe sterk het is. Bij LastPass staan al je gegevens versleuteld in de cloud. Wie online opslag niet vertrouwt, zal op zoek moeten naar een andere oplossing.

Andere diensten, zoals mSecure, slaat niet alleen log-ingegevens op, maar bewaren ook andere informatie, zoals rekeningnummers en kredietkaarten, maar ook e-mailwachtwoorden, de pincode van je sim-kaart, kledingmaten en de registratiegegevens van je auto.

Soms voorziet zo’n wachtwoordkluis standaard ook een hardware-oplossing. Al jouw gegevens worden dan versleuteld opgeslagen op een kleine smartcard. Bovendien krijg je er bijvoorbeeld 4 GB opslag bij. Je geeft een pincode in en beantwoordt de twee veiligheidsvragen. Wanneer je je pincode fout ingeeft, zullen die vragen als beveiliging dienen. Het is dus belangrijk om ze moeilijk genoeg te maken, maar niet zo moeilijk dat je de antwoorden zelf vergeet. Na te veel foute gokken wordt de stick immers gewist.

De wachtwoordkluis is vaak een apart programma. Symantec heeft bijvoorbeeld jarenlang wachtwoordbeheer aangeboden in zijn securitysuite, maar tegenwoordig is Norton Identity Safe ook als apart programma te vinden, en het hoeft in die nieuwe rol niet onder te doen voor de concurrentie. Omdat het gratis is, kan je het op zoveel computers installeren als je wilt en jouw data tussen al je toestellen synchroniseren. 

Na een stevige sportsessie voel je je voldaan. Je bent trots op jezelf dat je het 'weer geflikt' hebt. Maar je sportkleding? Die ruikt allesbehalve fris. Wassen helpt natuurlijk, maar wat doe je als die geur hardnekkig blijft hangen?

Lees ook: Schoenen wassen in de wasmachine, zo doe je dat

Sterke zweetlucht? Natuurazijn!

Om ervoor te zorgen dat de sterke zweetlucht niet in de kleding blijft, gooi je de kleding 15 tot 20 minuten voor het wassen in een bak met koud water en een flinke scheut natuurazijn. De azijn haalt de penetrante geur eruit en verwijdert al wat vuil, maar tast het textiel niet aan. Dit helpt ook bij sportkleding met een oude zweetgeur. Daarna was je de kleding met de wasmachine of met de hand.

Heb je een flinke training gehad en echt geen tijd om je sportkleding voor de volgende wedstrijd te wassen? Je frist je sportkleding tijdelijk op door een plantenspuit te vullen met water en azijn, verhouding: 50/50. Spray het mengsel op het kledingstuk en de zweetgeur is weg. Was de kleding na de wedstrijd wel gelijk.

Was je sportkleding niet te heet!

Waarschijnlijk denk je: hup, wasmachine aan op 60 graden. Maar doe dit liever niet. Sportkleding is meestal gemaakt van speciaal materiaal dat sneller droogt, een ademende eigenschap heeft en vocht afdrijft. Deze stof is vaak delicater dan bij gewone kleding. Daarom is het belangrijk dat je de kleding voorzichtig wast, op maximaal 30 graden. Zet de wasmachine op een sportprogramma of een programma voor synthetische kleding. Een heter programma kan ervoor zorgen dat de sportkleding krimpt en het elastiek aangetast raakt. Check altijd voor het wassen het waslabel voor de specifieke wasinstructies van de kleding.

Keer de kledingstukken binnenstebuiten voordat je ze in de wastrommel gooit. Hiermee bescherm je de opdrukken en kleuren aan de buitenkant van je kleding. Bovendien zitten de bacteriën en dode huidcellen toch aan de binnenkant van je kleding. Prop de wasmachine niet te vol, want dan wordt je sportkleding niet goed gespoeld.

©Oriol Roca

Wel: vloeibaar wasmiddel. Niet: wasverzachter

Voordat je uit gewoonte een flinke scheut wasmiddel in de machine giet omdat je sportkleding zo vies ruikt: even wachten. Te veel wasmiddel zorgt er juist voor dat er zeepresten in de stof achterblijven. En dit zorgt ervoor dat de kleding je dode huidcellen nog beter blijft vasthouden. Het gevolg: nare geurtjes waar niemand blij van wordt. Gebruik het liefst vloeibaar wasmiddel, want de resten van waspoeder blijven vaak achter in kleding. Je mag wel een beetje baking soda in de wasmachine doen, dit neutraliseert de zweetlucht.

Veel mensen gooien het liefst ook nog wat wasverzachter met een geurtje bij de was, maar voor sportkleding is dit niet aan te raden. Wasverzachter legt namelijk een laagje over de vezels en verstopt hierdoor de vezels, waardoor de kleding niet meer goed schoon wordt. Hierdoor ruikt je kleding na een sportsessie juist erger naar zweet. En wasverzachter kan de stof en de elasticiteit ervan aantasten, waardoor de kleding gaat lubberen.

©anetlanda

Vanuit je luie stoel de lampen aanzetten of de temperatuur in huis regelen: smart devices zijn er om het leven nét wat makkelijker te maken. Helaas vormen zulke IoT-apparaten ook een risico voor je privacy. Wil je niet alleen slim, maar ook veilig wonen? Met deze tips voorkom je pottenkijkers in je smart home.

Lees ook: Slimme stekkers – welke modellen zijn echt zuinig?

IoT (Internet of Things) omvat alle huishoudelijke apparaten die met het internet verbonden zijn, zoals slimme lampen, speakers en thermostaten. Zelfs gordijnen, deursloten en koelkasten kunnen tegenwoordig slim worden gemaakt door ze aan een netwerk te koppelen. Om jou als gebruiker zo goed mogelijk te kunnen bedienen, verzamelen IoT-apparaten de hele dag door data die je gedrag en gewoonten in kaart brengen. Ben je tussen negen en drie niet thuis? Dan weet je slimme thermostaat dat de verwarming omlaag moet, zal het beveiligingssysteem in die uren extra alert zijn op bewegingen rondom je huis en gaat je robotstofzuiger aan de slag om je vloer spic en span te maken. 

Ook jij hebt wat te verbergen

Slimme apparaten komen op allerlei manieren aan hun data, bijvoorbeeld via spraakopdrachten ('Hé Alexa, speel jazzmuziek af'), commando's die je in een app geeft en zelfs via sensoren die beweging, licht en temperatuur detecteren. Al die gegevens worden ergens opgeslagen, en het probleem is dat de meesten van ons geen idee hebben wat er met die data gebeurt. Vaak vinden we dat ook helemaal niet zo interessant: we denken immers al snel dat criminelen niets met onze data kunnen. Maar als je denkt dat je niets te verbergen hebt, heb je het mis. Cybercriminelen die toegang krijgen tot je smart home kunnen veel meer dan alleen je lampen bedienen. Ze kunnen je bankgegevens stelen (bijvoorbeeld via een gehackt apparaat dat toegang geeft tot je thuisnetwerk), het alarmsysteem van je woning uitschakelen en persoonlijke gesprekken afluisteren via je slimme speaker – om maar een paar voorbeelden te noemen. Hoe meer slimme apparaten je in huis hebt, hoe groter de kans dat er ergens een datalek ontstaat. Dat wil je natuurlijk voorkomen.

©StockPhotoPro

Er zijn allerlei manieren om je smart home te beschermen tegen pottenkijkers. Als je niet zo technisch aangelegd bent, kunnen zulke tactieken je al snel overweldigen. Daarom houden we het bij een aantal algemene tips die voor iedereen makkelijk uit te voeren zijn en die toch een groot verschil kunnen maken in de beveiliging van je smart home.

Tip 1: Kies voor een betrouwbare fabrikant

Het merk van je slimme apparaten kan veel zeggen over hoe goed deze apparaten van zichzelf beveiligd zijn. Gerenommeerde merken zoals Philips, Homey en Amazon hebben immers een reputatie hoog te houden als het om veiligheid gaat. Bovendien moeten producten van A-merken in Europa aan strenge eisen voldoen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een merkloos model van een Chinese fabrikant. Laat je dus niet verleiden door aantrekkelijke deals terwijl je aan het browsen bent: als ze te mooi lijken om waar te zijn, zijn ze dat waarschijnlijk ook. Als je twijfelt of een merk betrouwbaar is, doe dan eerst uitgebreid onderzoek. Lees onafhankelijke reviews, onderwerp de webshop van het betreffende merk aan een kritische blik en controleer of het merk voldoet aan Europese keurmerken. 

Tip 2: Kies sterke wachtwoorden

Slimme apparaten worden doorgaans geleverd met een standaard wachtwoord waarmee je op de bijbehorende app kunt inloggen. Veilig zijn deze wachtwoorden niet. Sterker nog: een standaard wachtwoord aanhouden is haast net zo onveilig als helemaal geen wachtwoord op je smart device hebben. Het is dus belangrijk dat je het wachtwoord al tijdens de installatie van het product verandert in een unieke en sterke variant. Een sterk wachtwoord bestaat uit letters, cijfers én speciale tekens. Verwerk nooit je naam, geboortedatum of adres in het wachtwoord. Geef ook elk slim apparaat een uniek wachtwoord, zodat je andere apparaten bij een hack veilig zijn. En schakel tweestapsverificatie in als dat kan: hiermee voeg je een extra beveiligingslaag toe, zodat anderen niet zomaar kunnen inloggen als ze je wachtwoord weten. 

Tip 3: Maak gastnetwerken aan 

Je wifi-netwerk is voor criminelen een ware goudmijn. Krijgen criminelen toegang tot je wifi, dan kunnen ze niet alleen alles zien wat jij op het internet doet, maar ze kunnen ook slimme apparaten overnemen die op dat netwerk zijn aangesloten. Het is daarom verstandig om gastnetwerken aan te maken voor je slimme apparaten. Hiermee isoleer je het netwerk van deze apparaten van het hoofdnetwerk, wat de kans op een datalek flink verkleint. Ook verklein je op deze manier het risico dat hackers via een zwak beveiligd slim apparaat toegang krijgen tot bijvoorbeeld je laptop, e-mail of bankzaken op het hoofdnetwerk. 

Ook slim is het uitschakelen van de functie Universal Plug and Play (UPnP) op al je slimme apparaten. Deze functie helpt om via wifi automatisch met andere smart devices te verbinden, maar vergroot ook het risico dat je apparaten van buitenaf toegankelijk worden. 

©TStudious - stock.adobe.com

Tip 4: Houd je apparatuur up-to-date

Wacht je altijd weken of zelfs maanden voordat je een nieuwe software-update op je apparaten uitvoert? Foute boel! Updates hebben niet alleen als doel de functionaliteiten van je slimme apparaten te verbeteren, maar zijn er ook om beveiligingslekken te dichten die in eerdere versies zijn opgemerkt. Download je deze updates niet, dan laat je in feite de digitale achterdeur openstaan voor criminelen. Maak er daarom een gewoonte van om iedere week te checken of er nieuwe updates beschikbaar zijn en download deze dan direct. Het is slechts een kleine moeite die een groot effect kan hebben op je privacy.

Tip 5: Controleer de privacy-instellingen

Slimme apparaten komen doorgaans met standaardinstellingen die toestemming geven om bepaalde gegevens te verzamelen of op te slaan. Dat is vaak gunstig voor de fabrikant, maar als je geen pottenkijkers in huis wilt, is het zaak dat er zo min mogelijk gegevens van jou in de cloud terechtkomen. Gelukkig kun je de privacy-instellingen van je slimme apparaten meestal wijzigen. Zo kun je op veel slimme apparaten instellen dat de opnamegeschiedenis direct verwijderd wordt. Sommige apparaten sturen automatisch gegevens naar de fabrikant voor verbeteringsdoeleinden; ook dit kun je vaak uitschakelen. Zet ook altijd functies uit die je niet gebruikt. Gebruik je de spraakbediening op je slimme speaker niet? Schakel de microfoon dan helemaal uit. Zo verklein je in elk geval de kans dat je wordt afgeluisterd.