Het is niet makkelijk om misstappen uit het verleden weg te poetsen. Je moet toegeven dat je fout zat en een visie hebben om te zien hoe het beter moet. Dat is niet velen gegeven. Ook bij ontwikkelaar 343 Industries, dat met Halo 4 en met name Halo 5 steeds meer fans vervreemde, leek het er lang niet in te zitten. Maar het is ze toch echt gelukt. Halo is weer terug en begint met een schone lij.

De basis voor Halo Infinite’s succesformule is eenvoudig aan te wijzen: de game speelt watervlug. De gloednieuwe Grappleshot speelt daarbij een essentiële rol, zeker in de singleplayercampagne waar je het nieuwe gereedschap altijd tot je beschikking hebt. Het duurde niet lang voordat we deze toevoeging in onze harten sloten. 

©PXimport

Grappleshot in de roos

Mede dankzij de Grappleshot spring je met ongeëvenaard veel speelse frivoliteit rond over het strijdveld. Je lanceert jezelf soepeltjes in een Warthog, rijdt een paar vijanden omver, springt er weer uit en leegt je Assault Rifle van dichtbij op je volgende slachtoffer. Vervolgens trek je een Fusion Coil naar je toe en mik je ‘m zo tussen wat Grunts, die op slag veranderen in een luid schreeuwende, felgekleurde wolk van plasma, methaangas en rondvliegende brokken pantser. Halo Infinite heeft geen chill; vrijwel ieder gevecht mondt meteen uit in volslagen chaos.

Begrijp die opmerking zeker niet verkeerd: het is aangename chaos. De snelheid waarmee alles gebeurt is precies goed. Je voelt je enerzijds flexibel en lenig, maar tegelijkertijd enorm sterk – je bent nou eenmaal een wandelende tank. Dat machtige gevoel ontstaat door een combinatie van factoren: de zichtbare impact die je kogels of vuisten hebben, je bewegingssnelheid, maar ook zeker de audio. Als je van een grote hoogte springt – wat Chief moeiteloos kan – hoor je dat er iets zwaars neerkomt. Als je een vijand slaat, dan voel je dat er gewicht achter zit. Als je met een Gravity Hammer slaat, dan trillen de vullingen haast uit je kiezen. Alles in de kern klopt en zo wordt er een oersterk fundament gelegd die met gemak zowel de singleplayer als de multiplayer van Halo Infinite draagt.  

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Nieuwe start

Maar Halo is meer dan alleen een schietspel. De singleplayer is een ware space opera. Infinite keert op dat vlak terug naar de basis. Net als Halo: Combat Evolved is dit deel weer een echt science fiction-mysterie. Het militaire ‘hoo-rah’ wapengekletter uit de latere delen maakt plaats voor verwondering en verkenning en Master Chief eist weer zijn rechtmatige hoofdrol op. Al wordt hij wel bijgestaan door een nieuwe AI-compagnon: The Weapon.

Daarmee maakt Infinite op een slimme manier een nieuwe start. Chief is gepokt en gemazeld – net als spelers van het eerste uur – en draagt die ervaring mee in Infinite. In Halo 4 kreeg Chief nog te horen dat hij meer mens en minder machine moest zijn – makkelijk gezegd als het lot van het hele universum weer eens op je schouders rust. In Infinite wordt de tijd genomen om te reflecteren op verlies en hoe je gemaakte fouten recht kan zetten. Er is niet veel fantasie voor nodig om te bedenken dat 343 Industries het hier misschien ook wel een beetje over zichzelf heeft.

Voor The Weapon, daarentegen, is alles nieuw. Ze is nieuwsgierig naar de wereld en ziet in haar onschuld eerder de schoonheid van dingen. Het is een grappig contrast met Combat Evolved, toen Chief juist goedgelovig was en Cortana de allesweter, maar geeft ook zowel veteranen als nieuwkomers de kans zichzelf te herkennen in het verhaal. 

©PXimport

De haast tedere wisselwerking tussen Chief en The Weapon blijft boeiend tot het einde. Dat is ook zeker te danken aan het uitstekende acteer- en animatiewerk. Vooral Jen Taylor verdient alle lofzang. Ze overtreft zichzelf bij het inspreken van The Weapon en weet de nieuwe AI op overtuigende wijze te onderscheiden van Cortana en Dr. Halsey. Chiefs stemacteur Steve Downes hoeft minder uit zichzelf te halen. Zijn geloofwaardigheid zit ‘m vooral in de subtiele animaties, die ondanks dat hij permanent achter dat blinkende vizier verscholen gaat toch goed uit de verf komen. 

Duik in het onbekende

Tussen de persoonlijke dialogen door verkent het duo natuurlijk de mysterieuze Zeta Halo, een nieuwe ringwereld waar zelfs in de diepste krochten van de Halo-lore weinig over bekend is. Ook de nieuwe vijand, de Banished, is nét even anders dan de ‘vertrouwde’ Covenant. Die combinatie zorgt voor een ambiance precies zoals in Combat Evolved: je hebt geen idee waar je bent, waar alles voor dient, of waarom iedereen die paars, blauw of oranje is op je zit te schieten, maar je doet maar gewoon vrolijk mee.

De open wereld is dan ook een goede keuze. Deze opzet geeft je de vrijheid om zelf op ontdekking te gaan. Niet alle geheimen van Zeta Halo worden opgelepeld in de tussenfilmpjes. Een deel ervan mag je zelf bij elkaar puzzelen in de open wereld. Je leert dan ook meer over de motieven van de Banished en het lot van de mensen aan boord van de UNSC Infinity.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

The Silent Cartographer XXL

‘Open wereld’ schept overigens misschien verkeerde verwachtingen. De hoofdmissies spelen zich meestal af in afgesloten omgevingen en ook tussendoor kun je niet volledig vrij gaan en staan waar je wil. Tussen missies door kun je voornamelijk Forward Operating Bases veroveren en Spartan Cores zoeken, waarmee je onder andere de Grappleshot upgrade. Dat lijkt op papier misschien erg op Assassin’s Creed, maar in de praktijk voelt het meer als een evolutie van levels als Halo en The Silent Cartographer uit de allereerste game.

Je kunt eventueel zelfs zonder enig probleem direct op je doel afgaan. In een tweede run heb ik alle zijactiviteiten links laten liggen en alleen de hoofdmissies gedaan. In dat geval duurt Infinite ongeveer net zo lang als de andere delen in de serie. Toch kan ik aanraden om geregeld een beetje rond te klooien in de ‘zandbak’ en niet alleen omdat je de speelduur dan aanzienlijk oprekt naar meer dan twintig uur.

Hier floreert immers ook weer die watervlugge actie. Vooral rondom de grotere forten, die op meerdere manieren binnen zijn te dringen. Maak bijvoorbeeld een schild onschadelijk om een zijingang te openen, of klim gewoon met je Grappleshot over de muur. Open vervolgens de hoofdingang en rij naar binnen met de Scorpion Tank die je voor de deur had geparkeerd, en schiet alles kort en klein. Plezier zit in een klein hoekje. 

©PXimport

Viering van Halo

Zodoende lijkt de open wereld op papier misschien groot en nieuw, maar is het vooral een ode aan het werk dat Bungie twee decennia geleden neerzette. Sowieso is Halo Infinite doordrenkt met liefde voor de serie. Van Chiefs klassieke Mjolnir-pantser, tot muziek die heel dicht tegen het oorspronkelijke werk van Martin O’Donnell en Michael Salvatori aankruipt, en zelfs obscure verwijzingen naar Eric Nylunds The Fall of Reach; Infinite is een ode aan twintig jaar Halo. Een ultieme viering.

Daarom is het des te opvallender dat een enkel element uit de toon valt. Sommige Forerunner-symbolen zijn bijvoorbeeld verkeerd afgebeeld en bij het activeren van een Energy Sword missen we een indrukwekkende ‘twoomph’. Het merendeel van de spelers ligt daar niet wakker van, maar juist in een game die zoveel zorg en liefde uitstraalt valt het op.

Cross-gen masterclass

Het jubileumfeestje kan knap genoeg wel gevierd worden op veel verschillende soorten hardware. Hoewel ik Infinite vooral op een Xbox Series X heb gespeeld, heb ik de game ook opgestart op pc, Xbox Series S, Xbox One X en zelfs een Xbox One. Uiteraard draait de game op de Xbox Series X het beste (of op pc, afhankelijk van je hardware). Op Series X draait de game in Quality Mode al op 60fps mét een 4k resolutie. Tenzij je een 120hz televisie hebt, hoef je de Performance Mode (met een 1080p resolutie) dus niet eens te overwegen. 

©PXimport

Aan de andere kant van het spectrum, op de originele Xbox One, moet je het stellen met 30fps. Bovendien wordt in de open wereld behoorlijk wat van de resolutie opgeofferd. Toch blijft de ervaring overeind staan en blijft de actie onverminderd chaotisch. Op andere hardware draait de game zoals verwacht. Op de Series S is de game speelbaar met 60fps in 1080p, en op de One X heb je zelfs de keuze tussen 4k/30fps of 1080p/60fps. Je hoeft dus niet over de nieuwste en duurste hardware te beschikken om Infinite te kunnen spelen.

Gek genoeg gaat er af en toe wel iets mis bij de framerate in filmpjes. Gezichtsanimaties lijken soms op een lagere framerate te draaien dan de rest van de scène. Dit probleem lijkt in 30ps (bijvoorbeeld op een Xbox One) dan ook niet te spelen. Zonde, want juist de menselijke interactie is zo’n belangrijk aspect van het verhaal.

Ook ietwat opvallend is dat de verhaalmissies en de open wereld niet naadloos in elkaar overgaan. Dat is niet alleen gedaan om de consoles zonder SSD ademruimte te geven. De game schakelt indoor ook over op mooiere graphics, met vooral meer reflecties en betere rookeffecten. Die overgang kan soms even wennen zijn, maar het zorgt er wel voor dat je onder alle omstandigheden het maximale uit je hardware perst. Of je nu met een Xbox One op een hdtv speelt, of met een Series X op een televisie met ondersteuning voor 120hz en Dolby Vision en Atmos-geluidsinstallatie.

©PXimport

Knalfeest voor iedereen

Dat Halo Infinite prima draait op zoveel platforms, is ongetwijfeld ook goed nieuws voor de multiplayer. Immers: hoe meer zielen online, hoe meer vreugd. De multiplayer is weliswaar verkrijgbaar als losse free to play-game, maar is toch echt vervlochten met de singleplayer. Zo worden in wat introductiefilmpjes de gebeurtenissen uit de campagne erkend en zijn er in de campagne weer cosmetische items voor de multiplayer te ontgrendelen. Maar belangrijker nog is dat de multiplayer gestoeld is op dezelfde, intens fijne actie.

De multiplayer voelt in zekere zin wat traditioneler aan, doordat bijvoorbeeld de Grappleshot minder prominent aanwezig is. De grijphaak is online een item dat je eerst moet oppakken en vervolgens maar een paar keer kan gebruiken. Dat is maar goed ook, want de multiplayer is al tumultueus zoals ‘ie is. Alle facetten van Halo komen hier perfect tot wasdom.

Of je nu met een afgeladen Warthog probeert de vlag van de tegenstander te veroveren, iemand met de Grappleshot uit een Banshee mikt, of gewoon met een Battle Rifle headshots uitdeelt alsof het niets is, Halo Infinite is geen moment saai. Potje na potje ontdekken mensen weer nieuwe creatieve manieren om elkaar het leven zuur te maken. Potje na potje is het scoreverloop een totale verrassing. En vooral: potje na potje is Halo Infinite oprecht leuk om te spelen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Progressiesysteem heeft nog wat progressie nodig

Toch is niet alles aan de multiplayer even geweldig. Vooral over de manier van progressie boeken is al veel gezegd. De multiplayer is free to play en dus worden er verdienmodellen als de Battle Pass geïntroduceerd. Soit, daar valt mee te leven. Maar momenteel ontgrendel je nieuwe cosmetische items deels via specifieke challenges. Dat forceert mensen om op een bepaalde manier te spelen.

Gericht ‘de objective spelen’ wordt lang niet altijd beloond en dat voelt onrechtvaardig. Het kan zomaar gebeuren dat ik mijn best doe om te voorkomen dat de vlag überhaupt gestolen wordt, terwijl mijn teamgenoot een challenge heeft om een vlaggendrager neer te schieten. Dan moet de vlag dus eerst gestolen worden.

Daar staat tegenover dat bepaalde challenges je progressie behoorlijk kunnen blokkeren. Heb je toevallig een specifieke challenge voor Capture the Flag of Oddball? Nou, hopen dan maar dat je volgende potje ook echt een van die modi is. Je hebt namelijk niks te kiezen, alleen of je Big Team Battle (12vs12) of Arena (4vs4) wil spelen. 

©PXimport

Niet alle challenges zijn overigens zo specifiek. Er zijn ook zat challenges die je voltooit door simpelweg te spelen. Je hoeft dan niet eens te winnen, meedoen is al genoeg. Iedereen kan zo uiteindelijk altijd wel weer íets van XP verzamelen, maar het systeem mag echt nog wel worden bijgeschaafd. Ook zouden we graag een optie zien om cross-play uit te zetten, om spelers met muis-en-toetsenbord te scheiden van spelers met een controller. Op console kun je overigens ook met muis-en-toetsenbord spelen (en op pc uiteraard met controller), maar door cross-play optioneel te maken hou je het speelveld een stuk gelijker.

Gelukkig toonde 343 Industries in de afgelopen twee weken al toewijding door diverse zaken aan te pakken en progressie te verbeteren. De ontwikkelaar laat dus meteen zien dat het fouten wil en kan rechtzetten. Maar vrees niet: Halo Infinite is echt niet alleen een belofte naar de toekomst. Zelfs zonder co-op, dat pas op zijn vroegst medio volgend jaar wordt toegevoegd, voelt de game nu al compleet en sterk. De start is voortreffelijk en we zijn nog lang niet klaar met Halo Infinite. Ik denk dat we pas net beginnen. 

Halo Infinite is vanaf 8 december verkrijgbaar op Xbox Series X en S, Xbox One en pc (en Game Pass). Voor deze review is de game op alle platformen gespeeld.

Reageert Windows op jouw (oude) pc of laptop stroperig? Via allerlei kunstgrepen kun je de boel mogelijk nog wat vlottrekken, maar verwacht geen wonderen. Iets wat écht helpt, is de installatie van een lichtgewicht besturingssysteem. De relatief nieuwe en gratis Linux-distributie CachyOS is hiervoor heel geschikt. Je komt in de overzichtelijke gebruikersomgeving heel wat vertrouwde namen tegen.

CachyOS is tot dusver onderbelicht gebleven. Ten onrechte, want volgens de bekende informatieve website Distrowatch wint dit besturingssysteem in rap tempo terrein. Niet voor niets staat CachyOS inmiddels in de top tien van populairste Linux-systemen.

Opstartbare usb-stick maken

Je hebt van CachyOS een zogeheten image nodig. Hiermee ga je op een later moment de installatie in orde maken. Er bestaan verschillende versies van het besturingssysteem. In dit artikel gaan we aan de slag met de desktopeditie. Surf naar www.cachyos.org/download en klik op Download Desktop Edition / Direct om het iso-bestand op te slaan.

Je kunt CachyOS het beste vanaf een opstartbare usb-stick installeren. Je moet het opslagmedium hiervoor klaarmaken. Er bestaan diverse hulpprogramma’s waarmee dat kan. De ontwikkelaar adviseert balenaEtcher. Dit tooltje is voor Windows, macOS en Linux beschikbaar. Verbind eerst een usb-stick met minimaal 8 GB opslagruimte met een willekeurige computer en start het programma daarna op. Via Flash from file selecteer je in de verkenner het iso-bestand. Klik nu op Select target en vink de usb-stick aan. Bevestig met Select. Je klikt als laatste op Flash om de opstartbare usb-stick te creëren.

Live-omgeving

Het is nu de bedoeling om de beoogde CachyOS-computer met de zojuist gemaakte usb-stick op te starten. Sluit de opslagdrager aan en schakel het systeem in. Druk tijdens de opstartfase op een specifieke toets om het computermenu (BIOS of UEFI) te openen. Vaak is dat F2, maar het kan bijvoorbeeld ook F10, F12 of Delete zijn. Dat verschilt per computer. Het is nu zaak om de usb-stick als eerste opstartschijf te selecteren. Kijk of je een onderdeel als Boot, Boot Priority of iets soortgelijks kunt vinden. Met behulp van de muis of pijltjestoetsen kun je vaak de opstartvolgorde wijzigen. Als dat eenmaal is gelukt, herstart je de computer.

Zodra het menu van CachyOS verschijnt, kies je voor een standaardinstallatie. Dat is doorgaans de bovenste optie. Bevestig vervolgens met Enter. Na even wachten komt de live-omgeving tevoorschijn. Dat is in feite een voorproefje van het besturingssysteem waarin je alvast wat zaken kunt uitproberen. Klik in het welkomstvenster op Launch installer om de definitieve installatie te starten.

Voorafgaand aan de installatie kom je eerst in de live-omgeving van CachyOS terecht.

Installatie uitvoeren

Je controleert in het installatiescherm of de Nederlandse taal is geselecteerd en kiest in het volgende venster de juiste regio. Via Volgende selecteer je de gewenste toetsenbordindeling. Klik verder en bepaal op welke partitie je CachyOS wilt installeren. Wil je met een schone lei beginnen, dan ligt de optie Wis schijf voor de hand. Wijs daarna in het uitrolmenu ext4 aan als bestandssysteem. Daarmee creëer je namelijk een stabiele werkomgeving.

Overigens kun je CachyOS eventueel ook naast Windows installeren. Voor het inrichten van zo’n dualboot-systeem moet je de juiste partitie aan de Linux-distributie toewijzen. Maak een keuze en bevestig met Volgende.

Het besturingssysteem is in allerlei sausjes beschikbaar. Voor deze workshop selecteren we Plasma Desktop, maar het staat je vrij om een ander uiterlijk te kiezen. In het volgende scherm voeg je eventueel extra onderdelen toe, al kan dat ook op een later moment. Laat de standaardinstellingen ongewijzigd en klik wederom op Volgende. Vul nu een naam, gebruikersnaam en computernaam in. Je bedenkt ook een wachtwoord. Via Volgende / Installeer / Install Now wordt de installatie uitgevoerd. Je zet na afloop een vinkje voor Nu herstarten en klikt op Voltooid.

Je kunt tussen maar liefst zeventien lay-outs kiezen!

Eerste kennismaking

Als de installatie is gelukt, start het zojuist geïnstalleerde Linux-systeem voor het eerst op. Typ het wachtwoord om door te gaan naar het bureaublad. Elke keer dat CachyOS opent, verschijnt er een welkomstvenster. Klik dat nog niet weg, want je hebt hiermee snel toegang tot enkele handige onderdelen. Daar gaan we zo dadelijk mee aan de slag.

Vanaf het prille begin hebben andere personen niet zomaar toegang tot jouw computer.

Wie Windows gewend is, hoeft vermoedelijk niet lang te wennen aan de navigatiestructuur. Klik linksonder op het logo van CachyOS om het startmenu te openen. Hier zijn flink wat applicaties over verschillende categorieën verdeeld. Kies bijvoorbeeld Systeem / Dolphin om een bestandsbrowser te openen. Hier vind je alle lokaal opgeslagen foto’s, video’s, documenten en overige bestanden. Daarnaast bevindt zich in Dolphin ook een prullenbak met verwijderde items.

Verder staan helemaal rechts van de taakbalk diverse systeempictogrammen. Daarmee regel je onder andere het geluid en de netwerktoegang. Via het kleine pijltje komen er nog meer pictogrammen tevoorschijn. Vraag bijvoorbeeld een overzicht van recente meldingen op of pas de energie-opties aan. Tot slot kun je hier ook scherminstellingen wijzigen.

Dolphin is een soort verkenner waarin je alle bestanden kunt terugvinden.

CachyOS bijwerken

Net zoals bij elk besturingssysteem is het belangrijk om de boel regelmatig bij te werken. Hiervoor komt het eerder genoemde welkomstvenster goed van pas. Heb je dat weggeklikt, dan haal je het weer tevoorschijn. Klik in het menu op Systeem en CachyOS Hello. Ga nu naar Programma’s / Aanpassingen en Systeem bijwerken. Na opgave van het juiste wachtwoord checkt een hulpprogramma of er updates zijn. Tik op de J-toets en Enter om het besturingssysteem bij te werken. Je sluit na afloop het venster met Enter.

Vertrouwde tooltjes

Elk besturingssysteem valt of staat met de beschikbare programma’s. Dat zit bij CachyOS wel goed. Er zijn zelfs een aantal nuttige tooltjes voorgeïnstalleerd. Zo gebruik je Cachy Browser om op internet te surfen en VLC Media Player om naar video’s te kijken. Verder vind je in het menu een fotoviewer (Gwenview), tekstverwerker (KWrite) en analyseprogramma (Systeemmonitor).

In Systeemmonitor zie je in hoeverre de processor en het werkgeheugen worden belast.

Je kunt in CachyOS nog veel meer toepassingen installeren. Klik in het welkomstscherm rechtsonder op Programma’s installeren. Er opent een venster met vijftien categorieën. Je klikt voor een categorie op het pijltje om de onderliggende tooltjes te tonen. Op die manier kom je allerlei vertrouwde namen op het spoor. Firefox is bijvoorbeeld een bekende browser, terwijl je met Thunderbird e-mailaccounts kunt beheren. Voor kantoortoepassingen is het LibreOffice-pakket een aanrader. Je komt daarnaast onder andere toepassingen voor e-bookbeheer (Calibre), fotobewerking (GIMP) en videomontages (Kdenlive) tegen. De keuze is reuze!

Wil je iets installeren? Zet dan achter een of meerdere programma’s een vinkje. Je kiest daarna Systeem bijwerken. Typ in het verschenen commandovenster het juiste wachtwoord en bevestig met Enter. Nadat alle programmagegevens zijn opgehaald, druk je achtereenvolgens op de J-toets en Enter. Is de installatie afgerond? Sluit dan met Enter het commandovenster. De freeware nestelt zich automatisch in het startmenu.

Je kunt vanuit CachyOS in één klap diverse bekende programma’s installeren.

Tot slot

In dit artikel komen alleen de basisbeginselen van CachyOS aan bod. Je kunt je ontdekkingstocht natuurlijk op eigen houtje vervolgen, want het besturingssysteem kent verrassend veel mogelijkheden. Bekijk alle onderdelen in het startmenu, zodat je CachyOS goed leert kennen.

Vooral het hulpprogramma Systeeminstellingen is de moeite waard. Hier kun je diverse zaken van de computer naar eigen wens aanpassen. Denk bijvoorbeeld aan het gedrag van de muis, het touchpad, het toetsenbord en de monitor. Je kunt ook de achtergrond, het thema en het lettertype wijzigen. Gebruik bovenaan zo nodig de zoekfunctie om een bepaalde instelling te vinden. Veel computerplezier!

In de Systeeminstellingen pas je talloze zaken naar eigen smaak aan, zoals het kleurenschema.

Met 10.000 exemplaren op de weg is de Kia EV6 een gevestigde naam in Nederland. Drie jaar na de introductie blijft het model opvallen binnen zijn klasse, zelfs met zijn originele specificaties. Nu heeft de EV6 een update gekregen. Irwin van InstaAutoVlog testte de vernieuwde versie.

Star Map-lichtsignatuur

De vernieuwde Kia EV6 valt op door zijn nieuwe Star Map-lichtsignatuur, die aansluit bij de stijl van andere Kia-modellen zoals de EV3 en EV9. Ook heeft de auto een strakker design met de LED Matrix-koplampen en een ander vormgegeven voorbumper, inclusief active air flaps.  Ook de 19 of 20 inch lichtmetalen wielen hebben een ander ontwerp gekregen. De achterbumper ziet er anders uit, en de wagen is verkrijgbaar in andere kleurstellingen, waaronder matblauw.

©Kia

Interieur en infotainment

Het interieur van de Kia EV6 is vernieuwd met een stuurwiel dat qua ontwerp aansluit bij de EV3. De middentunnel is voorzien van materialen die minder gevoelig zijn voor krassen en vingerafdrukken, en er zijn meerdere USB-C-aansluitingen toegevoegd. Het infotainmentsysteem is verbeterd: het scherm reageert sneller, en dankzij de Connected Car Navigation Cockpit (ccNc) biedt het nauwkeurigere EV-routeplanning, cloudgebaseerde navigatie en ondersteuning voor draadloos Apple CarPlay en Android Auto. Via OTA-updates blijft het systeem up-to-date.

©Kia

Biometrie en starten via de app

De draadloze telefoonlader in de Kia EV6 heeft een upgrade gekregen en levert nu 15 watt vermogen, een aanzienlijke verbetering ten opzichte van de eerdere 5 watt. Ook het Meridian-audiosysteem is verfijnd. Daarnaast is er nu een vingerafdrukscanner op de middentunnel waarmee de auto kan worden gestart. Voor het ontgrendelen en vergrendelen van de auto wordt gebruikgemaakt van een 2.0 digitale sleutel, die via een smartphone werkt.

©Kia

Bereik: 428 tot 582 kilometer

De EV6 beschikt over een lichtere vierde-generatie batterij, die per cel meer energie vast kan houden en daardoor een grotere capaciteit heeft: van 58 naar 63 en van 77,4 naar 84kWh. De Standard Range heeft een bereik van maximaal 428 kilometer en de Long Range maximaal 582 kilometer. Het verbeterde regeneratief remsysteem heeft een piek van 250 kW. 

Ondanks de toegenomen kiloWatturen kan je de batterij nog steeds in 18 minuten van 10 naar 80 procent snelladen. De halverwege het snellaadproces aanwezige pauze van het oude model, om alle cellen te controleren, is verdwenen. 

©Kia

Dynamischer rij-ervaring

De Kia EV6 is uitgerust met de derde generatie Frequency Selective Dampers, ontworpen om zowel rijdynamiek als comfort te verbeteren. Deze dempers zijn lichter en compacter, wat bijdraagt aan een verbeterde rijervaring. Kia heeft daarnaast extra aandacht besteed aan geluidsisolatie, onder meer door de vloerbedekking los te koppelen van de bodemplaat. De EV6 behoudt zijn sportieve karakter en biedt een dynamischere rij-ervaring dan concurrenten zoals de IONIQ 5 of XPENG G6.

©Kia

Video Kia EV6

Meer weten en zien over de nieuwe Kia EV6? Bekijk dan de video van InstaAutoVlog