Het is niet makkelijk om misstappen uit het verleden weg te poetsen. Je moet toegeven dat je fout zat en een visie hebben om te zien hoe het beter moet. Dat is niet velen gegeven. Ook bij ontwikkelaar 343 Industries, dat met Halo 4 en met name Halo 5 steeds meer fans vervreemde, leek het er lang niet in te zitten. Maar het is ze toch echt gelukt. Halo is weer terug en begint met een schone lij.

De basis voor Halo Infinite’s succesformule is eenvoudig aan te wijzen: de game speelt watervlug. De gloednieuwe Grappleshot speelt daarbij een essentiële rol, zeker in de singleplayercampagne waar je het nieuwe gereedschap altijd tot je beschikking hebt. Het duurde niet lang voordat we deze toevoeging in onze harten sloten. 

©PXimport

Grappleshot in de roos

Mede dankzij de Grappleshot spring je met ongeëvenaard veel speelse frivoliteit rond over het strijdveld. Je lanceert jezelf soepeltjes in een Warthog, rijdt een paar vijanden omver, springt er weer uit en leegt je Assault Rifle van dichtbij op je volgende slachtoffer. Vervolgens trek je een Fusion Coil naar je toe en mik je ‘m zo tussen wat Grunts, die op slag veranderen in een luid schreeuwende, felgekleurde wolk van plasma, methaangas en rondvliegende brokken pantser. Halo Infinite heeft geen chill; vrijwel ieder gevecht mondt meteen uit in volslagen chaos.

Begrijp die opmerking zeker niet verkeerd: het is aangename chaos. De snelheid waarmee alles gebeurt is precies goed. Je voelt je enerzijds flexibel en lenig, maar tegelijkertijd enorm sterk – je bent nou eenmaal een wandelende tank. Dat machtige gevoel ontstaat door een combinatie van factoren: de zichtbare impact die je kogels of vuisten hebben, je bewegingssnelheid, maar ook zeker de audio. Als je van een grote hoogte springt – wat Chief moeiteloos kan – hoor je dat er iets zwaars neerkomt. Als je een vijand slaat, dan voel je dat er gewicht achter zit. Als je met een Gravity Hammer slaat, dan trillen de vullingen haast uit je kiezen. Alles in de kern klopt en zo wordt er een oersterk fundament gelegd die met gemak zowel de singleplayer als de multiplayer van Halo Infinite draagt.  

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Nieuwe start

Maar Halo is meer dan alleen een schietspel. De singleplayer is een ware space opera. Infinite keert op dat vlak terug naar de basis. Net als Halo: Combat Evolved is dit deel weer een echt science fiction-mysterie. Het militaire ‘hoo-rah’ wapengekletter uit de latere delen maakt plaats voor verwondering en verkenning en Master Chief eist weer zijn rechtmatige hoofdrol op. Al wordt hij wel bijgestaan door een nieuwe AI-compagnon: The Weapon.

Daarmee maakt Infinite op een slimme manier een nieuwe start. Chief is gepokt en gemazeld – net als spelers van het eerste uur – en draagt die ervaring mee in Infinite. In Halo 4 kreeg Chief nog te horen dat hij meer mens en minder machine moest zijn – makkelijk gezegd als het lot van het hele universum weer eens op je schouders rust. In Infinite wordt de tijd genomen om te reflecteren op verlies en hoe je gemaakte fouten recht kan zetten. Er is niet veel fantasie voor nodig om te bedenken dat 343 Industries het hier misschien ook wel een beetje over zichzelf heeft.

Voor The Weapon, daarentegen, is alles nieuw. Ze is nieuwsgierig naar de wereld en ziet in haar onschuld eerder de schoonheid van dingen. Het is een grappig contrast met Combat Evolved, toen Chief juist goedgelovig was en Cortana de allesweter, maar geeft ook zowel veteranen als nieuwkomers de kans zichzelf te herkennen in het verhaal. 

©PXimport

De haast tedere wisselwerking tussen Chief en The Weapon blijft boeiend tot het einde. Dat is ook zeker te danken aan het uitstekende acteer- en animatiewerk. Vooral Jen Taylor verdient alle lofzang. Ze overtreft zichzelf bij het inspreken van The Weapon en weet de nieuwe AI op overtuigende wijze te onderscheiden van Cortana en Dr. Halsey. Chiefs stemacteur Steve Downes hoeft minder uit zichzelf te halen. Zijn geloofwaardigheid zit ‘m vooral in de subtiele animaties, die ondanks dat hij permanent achter dat blinkende vizier verscholen gaat toch goed uit de verf komen. 

Duik in het onbekende

Tussen de persoonlijke dialogen door verkent het duo natuurlijk de mysterieuze Zeta Halo, een nieuwe ringwereld waar zelfs in de diepste krochten van de Halo-lore weinig over bekend is. Ook de nieuwe vijand, de Banished, is nét even anders dan de ‘vertrouwde’ Covenant. Die combinatie zorgt voor een ambiance precies zoals in Combat Evolved: je hebt geen idee waar je bent, waar alles voor dient, of waarom iedereen die paars, blauw of oranje is op je zit te schieten, maar je doet maar gewoon vrolijk mee.

De open wereld is dan ook een goede keuze. Deze opzet geeft je de vrijheid om zelf op ontdekking te gaan. Niet alle geheimen van Zeta Halo worden opgelepeld in de tussenfilmpjes. Een deel ervan mag je zelf bij elkaar puzzelen in de open wereld. Je leert dan ook meer over de motieven van de Banished en het lot van de mensen aan boord van de UNSC Infinity.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

The Silent Cartographer XXL

‘Open wereld’ schept overigens misschien verkeerde verwachtingen. De hoofdmissies spelen zich meestal af in afgesloten omgevingen en ook tussendoor kun je niet volledig vrij gaan en staan waar je wil. Tussen missies door kun je voornamelijk Forward Operating Bases veroveren en Spartan Cores zoeken, waarmee je onder andere de Grappleshot upgrade. Dat lijkt op papier misschien erg op Assassin’s Creed, maar in de praktijk voelt het meer als een evolutie van levels als Halo en The Silent Cartographer uit de allereerste game.

Je kunt eventueel zelfs zonder enig probleem direct op je doel afgaan. In een tweede run heb ik alle zijactiviteiten links laten liggen en alleen de hoofdmissies gedaan. In dat geval duurt Infinite ongeveer net zo lang als de andere delen in de serie. Toch kan ik aanraden om geregeld een beetje rond te klooien in de ‘zandbak’ en niet alleen omdat je de speelduur dan aanzienlijk oprekt naar meer dan twintig uur.

Hier floreert immers ook weer die watervlugge actie. Vooral rondom de grotere forten, die op meerdere manieren binnen zijn te dringen. Maak bijvoorbeeld een schild onschadelijk om een zijingang te openen, of klim gewoon met je Grappleshot over de muur. Open vervolgens de hoofdingang en rij naar binnen met de Scorpion Tank die je voor de deur had geparkeerd, en schiet alles kort en klein. Plezier zit in een klein hoekje. 

©PXimport

Viering van Halo

Zodoende lijkt de open wereld op papier misschien groot en nieuw, maar is het vooral een ode aan het werk dat Bungie twee decennia geleden neerzette. Sowieso is Halo Infinite doordrenkt met liefde voor de serie. Van Chiefs klassieke Mjolnir-pantser, tot muziek die heel dicht tegen het oorspronkelijke werk van Martin O’Donnell en Michael Salvatori aankruipt, en zelfs obscure verwijzingen naar Eric Nylunds The Fall of Reach; Infinite is een ode aan twintig jaar Halo. Een ultieme viering.

Daarom is het des te opvallender dat een enkel element uit de toon valt. Sommige Forerunner-symbolen zijn bijvoorbeeld verkeerd afgebeeld en bij het activeren van een Energy Sword missen we een indrukwekkende ‘twoomph’. Het merendeel van de spelers ligt daar niet wakker van, maar juist in een game die zoveel zorg en liefde uitstraalt valt het op.

Cross-gen masterclass

Het jubileumfeestje kan knap genoeg wel gevierd worden op veel verschillende soorten hardware. Hoewel ik Infinite vooral op een Xbox Series X heb gespeeld, heb ik de game ook opgestart op pc, Xbox Series S, Xbox One X en zelfs een Xbox One. Uiteraard draait de game op de Xbox Series X het beste (of op pc, afhankelijk van je hardware). Op Series X draait de game in Quality Mode al op 60fps mét een 4k resolutie. Tenzij je een 120hz televisie hebt, hoef je de Performance Mode (met een 1080p resolutie) dus niet eens te overwegen. 

©PXimport

Aan de andere kant van het spectrum, op de originele Xbox One, moet je het stellen met 30fps. Bovendien wordt in de open wereld behoorlijk wat van de resolutie opgeofferd. Toch blijft de ervaring overeind staan en blijft de actie onverminderd chaotisch. Op andere hardware draait de game zoals verwacht. Op de Series S is de game speelbaar met 60fps in 1080p, en op de One X heb je zelfs de keuze tussen 4k/30fps of 1080p/60fps. Je hoeft dus niet over de nieuwste en duurste hardware te beschikken om Infinite te kunnen spelen.

Gek genoeg gaat er af en toe wel iets mis bij de framerate in filmpjes. Gezichtsanimaties lijken soms op een lagere framerate te draaien dan de rest van de scène. Dit probleem lijkt in 30ps (bijvoorbeeld op een Xbox One) dan ook niet te spelen. Zonde, want juist de menselijke interactie is zo’n belangrijk aspect van het verhaal.

Ook ietwat opvallend is dat de verhaalmissies en de open wereld niet naadloos in elkaar overgaan. Dat is niet alleen gedaan om de consoles zonder SSD ademruimte te geven. De game schakelt indoor ook over op mooiere graphics, met vooral meer reflecties en betere rookeffecten. Die overgang kan soms even wennen zijn, maar het zorgt er wel voor dat je onder alle omstandigheden het maximale uit je hardware perst. Of je nu met een Xbox One op een hdtv speelt, of met een Series X op een televisie met ondersteuning voor 120hz en Dolby Vision en Atmos-geluidsinstallatie.

©PXimport

Knalfeest voor iedereen

Dat Halo Infinite prima draait op zoveel platforms, is ongetwijfeld ook goed nieuws voor de multiplayer. Immers: hoe meer zielen online, hoe meer vreugd. De multiplayer is weliswaar verkrijgbaar als losse free to play-game, maar is toch echt vervlochten met de singleplayer. Zo worden in wat introductiefilmpjes de gebeurtenissen uit de campagne erkend en zijn er in de campagne weer cosmetische items voor de multiplayer te ontgrendelen. Maar belangrijker nog is dat de multiplayer gestoeld is op dezelfde, intens fijne actie.

De multiplayer voelt in zekere zin wat traditioneler aan, doordat bijvoorbeeld de Grappleshot minder prominent aanwezig is. De grijphaak is online een item dat je eerst moet oppakken en vervolgens maar een paar keer kan gebruiken. Dat is maar goed ook, want de multiplayer is al tumultueus zoals ‘ie is. Alle facetten van Halo komen hier perfect tot wasdom.

Of je nu met een afgeladen Warthog probeert de vlag van de tegenstander te veroveren, iemand met de Grappleshot uit een Banshee mikt, of gewoon met een Battle Rifle headshots uitdeelt alsof het niets is, Halo Infinite is geen moment saai. Potje na potje ontdekken mensen weer nieuwe creatieve manieren om elkaar het leven zuur te maken. Potje na potje is het scoreverloop een totale verrassing. En vooral: potje na potje is Halo Infinite oprecht leuk om te spelen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Progressiesysteem heeft nog wat progressie nodig

Toch is niet alles aan de multiplayer even geweldig. Vooral over de manier van progressie boeken is al veel gezegd. De multiplayer is free to play en dus worden er verdienmodellen als de Battle Pass geïntroduceerd. Soit, daar valt mee te leven. Maar momenteel ontgrendel je nieuwe cosmetische items deels via specifieke challenges. Dat forceert mensen om op een bepaalde manier te spelen.

Gericht ‘de objective spelen’ wordt lang niet altijd beloond en dat voelt onrechtvaardig. Het kan zomaar gebeuren dat ik mijn best doe om te voorkomen dat de vlag überhaupt gestolen wordt, terwijl mijn teamgenoot een challenge heeft om een vlaggendrager neer te schieten. Dan moet de vlag dus eerst gestolen worden.

Daar staat tegenover dat bepaalde challenges je progressie behoorlijk kunnen blokkeren. Heb je toevallig een specifieke challenge voor Capture the Flag of Oddball? Nou, hopen dan maar dat je volgende potje ook echt een van die modi is. Je hebt namelijk niks te kiezen, alleen of je Big Team Battle (12vs12) of Arena (4vs4) wil spelen. 

©PXimport

Niet alle challenges zijn overigens zo specifiek. Er zijn ook zat challenges die je voltooit door simpelweg te spelen. Je hoeft dan niet eens te winnen, meedoen is al genoeg. Iedereen kan zo uiteindelijk altijd wel weer íets van XP verzamelen, maar het systeem mag echt nog wel worden bijgeschaafd. Ook zouden we graag een optie zien om cross-play uit te zetten, om spelers met muis-en-toetsenbord te scheiden van spelers met een controller. Op console kun je overigens ook met muis-en-toetsenbord spelen (en op pc uiteraard met controller), maar door cross-play optioneel te maken hou je het speelveld een stuk gelijker.

Gelukkig toonde 343 Industries in de afgelopen twee weken al toewijding door diverse zaken aan te pakken en progressie te verbeteren. De ontwikkelaar laat dus meteen zien dat het fouten wil en kan rechtzetten. Maar vrees niet: Halo Infinite is echt niet alleen een belofte naar de toekomst. Zelfs zonder co-op, dat pas op zijn vroegst medio volgend jaar wordt toegevoegd, voelt de game nu al compleet en sterk. De start is voortreffelijk en we zijn nog lang niet klaar met Halo Infinite. Ik denk dat we pas net beginnen. 

Halo Infinite is vanaf 8 december verkrijgbaar op Xbox Series X en S, Xbox One en pc (en Game Pass). Voor deze review is de game op alle platformen gespeeld.

De Panasonic TV-55Z90BE6 is een premium OLED-tv, net onder het topmodel. Hij mikt op uitmuntende beeldkwaliteit en zal heel wat kijkers aantrekken, ongeacht wat hun favoriete kijkvoer is. Maar de concurrentie is zwaar en we vragen ons af of de tv iets extra te bieden heeft.

9

Fantastisch

Samenvatting

De Panasonic Z90B levert prachtige beelden dankzij het heldere Master OLED Pro-paneel en uitstekende kalibratie. De tv ondersteunt alle HDR-formaten en is met snelle HDMI 2.1-poorten ideaal voor gamers. Het geluid is prima en de draaivoet handig. Minpunten zijn het gebrek aan DTS en ontbrekende Belgische apps op Fire TV.

Plus- en minpunten

• Zeer goede piekhelderheid
• OLED-contrast en zeer goed schaduwdetail
• Goede kalibratie af fabrikant
• Goede bewegingsscherpte

• Gebrek aan lokale smart tv-apps voor België
• Geen ondersteuning voor DTS
• Hoge adviesprijs

Panasonic heeft nooit voor opvallende designs gekozen en dat is dit keer niet anders. Het zwarte toestel combineert een slank scherm met een relatief grote behuizing voor de elektronica en aansluitingen achteraan. De afwerking is piekfijn in orde. In tegenstelling tot veel concurrenten staat de Z90B op een draaivoet, een detail dat voor velen handig kan zijn. Opvallend is dat de Z90B voorwaarts gerichte luidsprekers heeft die in een balk onderaan het scherm zitten. Het toestel staat nauwelijks 2cm boven het meubel, maar wie een soundbar wil gebruiken kan die toch voor de tv zetten als de luidsprekerbalk in dat geval toch niet wordt gebruikt.

De aansluitingen staan allemaal zijwaarts of naar onder gericht zodat ze wandmontage niet bemoeilijken. De vier HDMI-poorten zijn onderverdeeld in twee HDMI 2.0-poorten en twee HDMI 2.1-poorten. Die laatste twee leveren 48Gbps bandbreedte en ondersteunen alle belangrijke gamerfuncties, ALLM, HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync en kunnen gebruikt worden voor gaming in 4K120 (consoles) of 4K144 (pc). Gamers genieten van een lage input-lag, 6,0ms in 2K120 en 10,5ms in 4K60. Verder vinden we drie usb-poorten, ethernet, WiFi 5, Bluetooth, een optische digitale audio-uitgang en hoofdtelefoonaansluiting. Die laatste is via het menu om te schakelen naar een subwoofer-uitgang. Voor live tv is er een dubbele tuner (DVB-T2/C/S2) met een CI+-slot. 

Referentie kalibratie en goede piekhelderheid

De Z90B is verder voorzien van een Master OLED Pro paneel, dat is hetzelfde of een gelijkwaardig paneel die we ook op de Philips OLED810 of LG C5 aantreft. Het paneel in ons testexemplaar toonde een bijzonder goede uniformiteit in heldere en donkere beelden, er is geen spoor van verticale strepen. De kijkhoek is zeer goed, zoals bij alle OLED-tv’s, en de anti-reflectielaag is degelijk, al blijft het van belang om sterke reflecties in het scherm te vermijden. Het toestel pakt uit met een bijzonder goede piekhelderheid. In HDR10 Filmmaker mode meten we 1316 nits op het 10%-venster, en 220 nits op het volledig wit scherm.

Lees ook: Zo testen we televisies voor ID.nl

Wat HDR-piekhelderheid betreft steekt de Z90B daarmee zelfs de LG C5 voorbij, al is het verschil klein. In SDR liggen de resultaten dichter bij elkaar, maar neem de LG C5 de leiding op het volledig wit veld waar hij 265 nits haalt, terwijl de Z90B op 202 nits zit. Voor SDR zal de C5 daardoor iets helderder lijken. Het kleurbereik van 98,3% P3 is wat we ondertussen al even gewend zijn van OLED-tv’s. Dat is zeer goed, en met die specificaties staat de Z90B uitstekend in de startblokken voor top HDR-beelden.

Veel hangt ook af van de kalibratie, en op dat vlak kunnen we de Z90B echt niets verwijten. We gebruiken graag Filmmaker Mode, in SDR is die erg donker ingesteld. Zet de Verlichtingssterkte op 70, en laat de lichtsensor aan en je bent klaar. De fouten die we meten zijn zo klein dat ze op een referentiemonitor niet zouden misstaan. Reken dan ook op mooie natuurlijke beelden, met veel kleurexpressie en goede schaduwdetails. Ook voor HDR10 is de Filmmaker Mode de beste keuze. De tv levert bijzonder goed schaduwdetail, zelfs in onze moeilijkste testscène, de strandscène uit House of Dragons.

Heb je iets meer detail nodig dan kan dat nog steeds door de ‘Dark Visibility’ instelling te gebruiken. Kleurweergave is erg goed, en heldere nuances blijven uitstekend bewaard. Enkel in de helderste tinten verliezen ze wat kleurintensiteit, dat is typisch voor W-OLED. De Z90B ondersteunt bovendien HDR10+ Adaptive en Dolby Vision IQ Precision Detail, voor de beste HDR-beeldkwaliteit. 

Beeldverwerking

De HCX Pro AI MkII processor die Panasonic ook in vorige modellen gebruikte levert bijzonder mooie prestaties. Deinterlacing van live tv (1080i) beeld en ruisonderdrukking scoren goed. Al dient gezegd dat Panasonic erg voorzichtig is met beeldverwerking. De ‘Min’ instelling is voor de meeste beeldverwerking een veilige keuze. Bevat de bron duidelijk ruis, dan zal dat vermoedelijk wat te voorzichtig zijn, de ‘Med’ instelling (voor ruisonderdrukking) levert dan betere resultaten. Upscaling zorgt voor mooie, scherpe beelden en met Resolutie Remasteren kan je zelfs wat extra accent leggen. Dat laat je echter best uitstaan bij erg oud (dvd-) beeldmateriaal, de processor accentueert immers ook ruis op dat soort bronnen.

In HDR was de processor erg goed in het vermijden van kleurstroken in zachte kleurovergangen. In SDR zien we nog wat ruimte voor verbetering op dat vlak. Zet ‘Vloeiende schakering’ op ‘Min’, eventueel kan je voor heel zware gevallen naar ‘Med’ schakelen. De processor vermijdt relatief goed dat er te veel detail verloren gaat. De bewegingsscherpte is uitstekend, en met Intelligent Frame Creation kan je de sportbeelden mooi vloeiend maken, of het schokken van het 24fps camerabewegingen in film wegwerken. 

Audiokwaliteit

De Z90B is uitgerust met een redelijk krachtige 2.1-audioconfiguratie van 60W. De stereoluidsprekers staan bovendien voorwaarts gericht, altijd een goed punt voor de audiokwaliteit. Hij ondersteunt Dolby Atmos, maar geen DTS. Voor wie de tv-luidsprekers gebruikt is dat geen belangrijk minpunt. Wie echter een soundbar of andere audio-oplossing gebruikt, moet weten dat de tv geen DTS-signalen doorgeeft via eARC/ARC. Sluit je bron in dat geval dan rechtstreeks aan op de soundbar. Onze filmfragmenten klonken vrij goed, met prima stereoscheiding en een vleugje surround. De woofermodule zorgt voor voldoende bas. De muziekpreset blies onze muziektesten wat extra leven in. De tv kan voldoende volume leveren, maar boven een bepaald niveau hoor je wel wat vervorming. 

Fire TV

Fire TV, het smart tv-systeem van Amazon, vervangt sinds vorig jaar het in huis ontwikkelde My Home Screen. De layout loopt gelijk met die andere smart tv-systemen. Op het Home-scherm neemt een content-caroussel de bovenste helft van het scherm in. Fire TV toont daar op dit moment enkel content-aanbevelingen, geen ongerelateerde reclame. We hopen dat dit zo blijft. Centraal in beeld vind je snelkoppelingen naar het ingelogde profiel, ingangen, bookmarks en de zoekfunctie. Daarnaast is er ruimte voor zes pictogrammen van favoriete apps. Heb je er meer, dan moet je even doorklikken. Verder naar onder zijn er talrijke rijen met aanbevelingen uit verschillende streamingdiensten al krijgt Prime Video duidelijk meer aandacht. De app-store bevat alle belangrijke internationale streamingdiensten, en ook Nederlandse lokale apps zijn vrij goed vertegenwoordigd. Belgische kijkers vinden helaas geen enkele lokale app, een onbegrijpelijk minpunt in 2025. Lees het artikel over Fire TV voor alle details.

De overstap naar Fire TV heeft Panasonic niet aangezet om voor een modernere afstandsbediening te kiezen. De grote afstandsbediening met afgeronde vorm ligt goed in de hand, en de aangename toetsen hebben een lichte aanslag met goede feedback. We zijn ook erg tevreden over de “My App”-toets die je zelf kunt toewijzen aan een app naar keuze, en de “Picture”-toets waarmee je snel van beeldmode verandert. Het ontwerp heeft echter ook nadelen. Door de afmetingen kan je niet alle toetsen bereiken zonder je hand te verplaatsen. En de veelheid aan toetsen is toch wat verouderd. Een compactere versie, met minder toetsen en een oplaadbare batterij zou beter scoren.

Conclusie

Dat de Panasonic TV-55Z90BE6 uitstekende beeldkwaliteit levert, daar mag je van op aan. Wat jammer dan dat de prijs zo hoog is, dat kost hem een half punt. Als we even vergelijken met concurrenten, dan is de Z90B zonder meer de duurste terwijl hij geen exclusieve features biedt. Minpunten zijn er vooral voor Belgische kijkers die geen enkele lokale app op Fire TV vinden. Het gebrek aan DTS-ondersteuning, daar tillen we minder zwaar aan. Deze tv levert prachtige beelden, zowel in SDR als HDR en hij ondersteunt dan ook nog eens alle belangrijke HDR-formaten. De audio-oplossing levert goede geluidskwaliteit en zorgt samen met de knappe beelden voor een hele mooie filmbeleving. Fire TV heeft alle internationale streaming-apps in huis. Gamers zullen deze televisie ook waarderen want ook voor hen heeft hij alle belangrijke features.

De Motorola Edge 70 volgt de recente trend van dunne, lichte smartphones, maar dan met een zachter prijskaartje van net geen 800 euro. Hoewel het geen directe concurrent is van vlaggenschepen als de S25 Edge, bewijst de Edge 70 dat een uniek premium ontwerp niet de hoofdprijs hoeft te kosten.

Met een dikte van nét iets minder dan 6 millimeter en een gewicht van slechts 159 gram is de Edge 70 een van de lichtste en slankste telefoons op de markt. Desondanks voelt het toestel niet goedkoop aan, en dat is te danken aan een stevig aluminium chassis en een op nylon geïnspireerde bekleding. De Edge 70 biedt bovendien uitstekende duurzaamheid: hij heeft een MIL-STD-810H-certificering (MIL staat voor military grade), IP68- en IP69-ratings én is voorzien van Gorilla Glass 7i.

Het 6,7-inch amoledscherm heeft een resolutie van 2712 bij 1220 pixels en een adaptieve verversingssnelheid van 1 tot 120 Hz. Het vlakke oledpaneel biedt daarnaast een hoog contrast. Vooral de levendige, licht verzadigde kleuren, mogelijk gemaakt door de Pantone-nabewerking, vallen positief op. Het enige nadeel aan het display is de laag geplaatste vingerafdrukscanner; om die te gebruiken moet je je duim in een oncomfortabele positie buigen.

©Wesley Akkerman

Uitstekende middenklasser

De Edge 70 wordt aangedreven door de middenklasse Qualcomm Snapdragon 7 Gen 4-processor, bijgestaan door 12 GB werkgeheugen en 256 GB aan opslagruimte. Vooral de cpu is op papier minder krachtig dan die van de duurdere vlaggenschepen, maar in de praktijk maakt dat weinig uit. Apps worden snel geopend en multitasking gaat het apparaat goed af. Een groot voordeel is dat de processor niet erg heet wordt onder hoge druk en zijn werk dus zonder morren doet.

Een ander voordeel is dat de 4800mAh-batterij het opvallend lang volhoudt; zelfs bij matig tot zwaar gebruik is dat al snel een volledige dag. Daarmee overtreft hij de duurdere concurrentie van Samsung en Apple. Opladen gaat eveneens vlot, met 68 W bedraad, waardoor je binnen 50 minuten weer een volledig opgeladen batterij hebt. Ook op dit punt scoort Motorola flink wat punten.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Typisch Motorola

Traditioneel doet Motorola het goed op het gebied van software dankzij de bijna stock Android 16-ervaring. Helaas treffen we deze keer behoorlijk wat bloatware aan en zijn er advertenties zichtbaar in de weerapp; dubieus voor een toestel van 800 euro. Tijdens de installatie word je bovendien meermaals gevraagd om voorgestelde apps te installeren. En als je daar nee op zegt, kom je alsnog applicaties tegen waar je niet om vroeg, zoals TikTok en Perplexity AI.

Wat betreft ondersteuning kan de Motorola Edge 70 rekenen op vier Android-upgrades (tot Android 20) en vijf jaar aan beveiligingspatches. Hoewel dat voldoende is voor een middenklasser, blijft het wel iets achter bij de langere support die Samsung en Google bieden. Daarnaast voelt Moto AI nog aan als een achtergesteld project. De functies werken niet allemaal in het Nederlands, waardoor de AI-knop op het toestel eigenlijk nog maar weinig waarde heeft.

Foto's maken gaat prima

Het camerasysteem bestaat uit een 50MP-hoofdcamera met optische beeldstabilisatie, een 50MP-ultragroothoeklens en een 50MP-selfiecamera. Bij voldoende licht leveren deze camera's prettig ogende foto's met een ruim dynamisch bereik. Vooral in het donker verrast het toestel: dankzij de grote sensoren blijven beelden helder en gedetailleerd. Jammer is wel dat de software kleuren soms te nadrukkelijk verzadigt, waardoor foto's iets minder natuurlijk overkomen. Voor gebruik op sociale media zijn ze echter meer dan prima.

Toch kent het camerasysteem duidelijke beperkingen. Video's kunnen slechts in 4K met 30 fps worden opgenomen, terwijl beeldstabilisatie alleen werkt bij 1080p en 30 fps. Daarnaast kan de handmatige scherpstelling onverwacht invloed hebben op de helderheid. En doordat er geen telelens aanwezig is, ben je volledig aangewezen op digitale zoom. Begrijpelijk gezien de slanke behuizing van de Edge 70, maar alsnog een teleurstellend compromis.

Motorola Edge 70 kopen?

De Motorola Edge 70 is een slimme aankoop als je een slank en licht toestel zoekt voor minder dan 1000 euro. De bouwkwaliteit, het scherm, de lange batterijduur en de robuustheid maken dit een fijne smartphone voor dagelijks gebruik. Ondanks de bloatware en de onvolwassen Moto AI bewijst dit toestel dat je geen duur vlaggenschip nodig hebt voor een vooruitstrevend ontwerp en vlotte prestaties.