Het is niet makkelijk om misstappen uit het verleden weg te poetsen. Je moet toegeven dat je fout zat en een visie hebben om te zien hoe het beter moet. Dat is niet velen gegeven. Ook bij ontwikkelaar 343 Industries, dat met Halo 4 en met name Halo 5 steeds meer fans vervreemde, leek het er lang niet in te zitten. Maar het is ze toch echt gelukt. Halo is weer terug en begint met een schone lij.

De basis voor Halo Infinite’s succesformule is eenvoudig aan te wijzen: de game speelt watervlug. De gloednieuwe Grappleshot speelt daarbij een essentiële rol, zeker in de singleplayercampagne waar je het nieuwe gereedschap altijd tot je beschikking hebt. Het duurde niet lang voordat we deze toevoeging in onze harten sloten. 

©PXimport

Grappleshot in de roos

Mede dankzij de Grappleshot spring je met ongeëvenaard veel speelse frivoliteit rond over het strijdveld. Je lanceert jezelf soepeltjes in een Warthog, rijdt een paar vijanden omver, springt er weer uit en leegt je Assault Rifle van dichtbij op je volgende slachtoffer. Vervolgens trek je een Fusion Coil naar je toe en mik je ‘m zo tussen wat Grunts, die op slag veranderen in een luid schreeuwende, felgekleurde wolk van plasma, methaangas en rondvliegende brokken pantser. Halo Infinite heeft geen chill; vrijwel ieder gevecht mondt meteen uit in volslagen chaos.

Begrijp die opmerking zeker niet verkeerd: het is aangename chaos. De snelheid waarmee alles gebeurt is precies goed. Je voelt je enerzijds flexibel en lenig, maar tegelijkertijd enorm sterk – je bent nou eenmaal een wandelende tank. Dat machtige gevoel ontstaat door een combinatie van factoren: de zichtbare impact die je kogels of vuisten hebben, je bewegingssnelheid, maar ook zeker de audio. Als je van een grote hoogte springt – wat Chief moeiteloos kan – hoor je dat er iets zwaars neerkomt. Als je een vijand slaat, dan voel je dat er gewicht achter zit. Als je met een Gravity Hammer slaat, dan trillen de vullingen haast uit je kiezen. Alles in de kern klopt en zo wordt er een oersterk fundament gelegd die met gemak zowel de singleplayer als de multiplayer van Halo Infinite draagt.  

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Nieuwe start

Maar Halo is meer dan alleen een schietspel. De singleplayer is een ware space opera. Infinite keert op dat vlak terug naar de basis. Net als Halo: Combat Evolved is dit deel weer een echt science fiction-mysterie. Het militaire ‘hoo-rah’ wapengekletter uit de latere delen maakt plaats voor verwondering en verkenning en Master Chief eist weer zijn rechtmatige hoofdrol op. Al wordt hij wel bijgestaan door een nieuwe AI-compagnon: The Weapon.

Daarmee maakt Infinite op een slimme manier een nieuwe start. Chief is gepokt en gemazeld – net als spelers van het eerste uur – en draagt die ervaring mee in Infinite. In Halo 4 kreeg Chief nog te horen dat hij meer mens en minder machine moest zijn – makkelijk gezegd als het lot van het hele universum weer eens op je schouders rust. In Infinite wordt de tijd genomen om te reflecteren op verlies en hoe je gemaakte fouten recht kan zetten. Er is niet veel fantasie voor nodig om te bedenken dat 343 Industries het hier misschien ook wel een beetje over zichzelf heeft.

Voor The Weapon, daarentegen, is alles nieuw. Ze is nieuwsgierig naar de wereld en ziet in haar onschuld eerder de schoonheid van dingen. Het is een grappig contrast met Combat Evolved, toen Chief juist goedgelovig was en Cortana de allesweter, maar geeft ook zowel veteranen als nieuwkomers de kans zichzelf te herkennen in het verhaal. 

©PXimport

De haast tedere wisselwerking tussen Chief en The Weapon blijft boeiend tot het einde. Dat is ook zeker te danken aan het uitstekende acteer- en animatiewerk. Vooral Jen Taylor verdient alle lofzang. Ze overtreft zichzelf bij het inspreken van The Weapon en weet de nieuwe AI op overtuigende wijze te onderscheiden van Cortana en Dr. Halsey. Chiefs stemacteur Steve Downes hoeft minder uit zichzelf te halen. Zijn geloofwaardigheid zit ‘m vooral in de subtiele animaties, die ondanks dat hij permanent achter dat blinkende vizier verscholen gaat toch goed uit de verf komen. 

Duik in het onbekende

Tussen de persoonlijke dialogen door verkent het duo natuurlijk de mysterieuze Zeta Halo, een nieuwe ringwereld waar zelfs in de diepste krochten van de Halo-lore weinig over bekend is. Ook de nieuwe vijand, de Banished, is nét even anders dan de ‘vertrouwde’ Covenant. Die combinatie zorgt voor een ambiance precies zoals in Combat Evolved: je hebt geen idee waar je bent, waar alles voor dient, of waarom iedereen die paars, blauw of oranje is op je zit te schieten, maar je doet maar gewoon vrolijk mee.

De open wereld is dan ook een goede keuze. Deze opzet geeft je de vrijheid om zelf op ontdekking te gaan. Niet alle geheimen van Zeta Halo worden opgelepeld in de tussenfilmpjes. Een deel ervan mag je zelf bij elkaar puzzelen in de open wereld. Je leert dan ook meer over de motieven van de Banished en het lot van de mensen aan boord van de UNSC Infinity.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

The Silent Cartographer XXL

‘Open wereld’ schept overigens misschien verkeerde verwachtingen. De hoofdmissies spelen zich meestal af in afgesloten omgevingen en ook tussendoor kun je niet volledig vrij gaan en staan waar je wil. Tussen missies door kun je voornamelijk Forward Operating Bases veroveren en Spartan Cores zoeken, waarmee je onder andere de Grappleshot upgrade. Dat lijkt op papier misschien erg op Assassin’s Creed, maar in de praktijk voelt het meer als een evolutie van levels als Halo en The Silent Cartographer uit de allereerste game.

Je kunt eventueel zelfs zonder enig probleem direct op je doel afgaan. In een tweede run heb ik alle zijactiviteiten links laten liggen en alleen de hoofdmissies gedaan. In dat geval duurt Infinite ongeveer net zo lang als de andere delen in de serie. Toch kan ik aanraden om geregeld een beetje rond te klooien in de ‘zandbak’ en niet alleen omdat je de speelduur dan aanzienlijk oprekt naar meer dan twintig uur.

Hier floreert immers ook weer die watervlugge actie. Vooral rondom de grotere forten, die op meerdere manieren binnen zijn te dringen. Maak bijvoorbeeld een schild onschadelijk om een zijingang te openen, of klim gewoon met je Grappleshot over de muur. Open vervolgens de hoofdingang en rij naar binnen met de Scorpion Tank die je voor de deur had geparkeerd, en schiet alles kort en klein. Plezier zit in een klein hoekje. 

©PXimport

Viering van Halo

Zodoende lijkt de open wereld op papier misschien groot en nieuw, maar is het vooral een ode aan het werk dat Bungie twee decennia geleden neerzette. Sowieso is Halo Infinite doordrenkt met liefde voor de serie. Van Chiefs klassieke Mjolnir-pantser, tot muziek die heel dicht tegen het oorspronkelijke werk van Martin O’Donnell en Michael Salvatori aankruipt, en zelfs obscure verwijzingen naar Eric Nylunds The Fall of Reach; Infinite is een ode aan twintig jaar Halo. Een ultieme viering.

Daarom is het des te opvallender dat een enkel element uit de toon valt. Sommige Forerunner-symbolen zijn bijvoorbeeld verkeerd afgebeeld en bij het activeren van een Energy Sword missen we een indrukwekkende ‘twoomph’. Het merendeel van de spelers ligt daar niet wakker van, maar juist in een game die zoveel zorg en liefde uitstraalt valt het op.

Cross-gen masterclass

Het jubileumfeestje kan knap genoeg wel gevierd worden op veel verschillende soorten hardware. Hoewel ik Infinite vooral op een Xbox Series X heb gespeeld, heb ik de game ook opgestart op pc, Xbox Series S, Xbox One X en zelfs een Xbox One. Uiteraard draait de game op de Xbox Series X het beste (of op pc, afhankelijk van je hardware). Op Series X draait de game in Quality Mode al op 60fps mét een 4k resolutie. Tenzij je een 120hz televisie hebt, hoef je de Performance Mode (met een 1080p resolutie) dus niet eens te overwegen. 

©PXimport

Aan de andere kant van het spectrum, op de originele Xbox One, moet je het stellen met 30fps. Bovendien wordt in de open wereld behoorlijk wat van de resolutie opgeofferd. Toch blijft de ervaring overeind staan en blijft de actie onverminderd chaotisch. Op andere hardware draait de game zoals verwacht. Op de Series S is de game speelbaar met 60fps in 1080p, en op de One X heb je zelfs de keuze tussen 4k/30fps of 1080p/60fps. Je hoeft dus niet over de nieuwste en duurste hardware te beschikken om Infinite te kunnen spelen.

Gek genoeg gaat er af en toe wel iets mis bij de framerate in filmpjes. Gezichtsanimaties lijken soms op een lagere framerate te draaien dan de rest van de scène. Dit probleem lijkt in 30ps (bijvoorbeeld op een Xbox One) dan ook niet te spelen. Zonde, want juist de menselijke interactie is zo’n belangrijk aspect van het verhaal.

Ook ietwat opvallend is dat de verhaalmissies en de open wereld niet naadloos in elkaar overgaan. Dat is niet alleen gedaan om de consoles zonder SSD ademruimte te geven. De game schakelt indoor ook over op mooiere graphics, met vooral meer reflecties en betere rookeffecten. Die overgang kan soms even wennen zijn, maar het zorgt er wel voor dat je onder alle omstandigheden het maximale uit je hardware perst. Of je nu met een Xbox One op een hdtv speelt, of met een Series X op een televisie met ondersteuning voor 120hz en Dolby Vision en Atmos-geluidsinstallatie.

©PXimport

Knalfeest voor iedereen

Dat Halo Infinite prima draait op zoveel platforms, is ongetwijfeld ook goed nieuws voor de multiplayer. Immers: hoe meer zielen online, hoe meer vreugd. De multiplayer is weliswaar verkrijgbaar als losse free to play-game, maar is toch echt vervlochten met de singleplayer. Zo worden in wat introductiefilmpjes de gebeurtenissen uit de campagne erkend en zijn er in de campagne weer cosmetische items voor de multiplayer te ontgrendelen. Maar belangrijker nog is dat de multiplayer gestoeld is op dezelfde, intens fijne actie.

De multiplayer voelt in zekere zin wat traditioneler aan, doordat bijvoorbeeld de Grappleshot minder prominent aanwezig is. De grijphaak is online een item dat je eerst moet oppakken en vervolgens maar een paar keer kan gebruiken. Dat is maar goed ook, want de multiplayer is al tumultueus zoals ‘ie is. Alle facetten van Halo komen hier perfect tot wasdom.

Of je nu met een afgeladen Warthog probeert de vlag van de tegenstander te veroveren, iemand met de Grappleshot uit een Banshee mikt, of gewoon met een Battle Rifle headshots uitdeelt alsof het niets is, Halo Infinite is geen moment saai. Potje na potje ontdekken mensen weer nieuwe creatieve manieren om elkaar het leven zuur te maken. Potje na potje is het scoreverloop een totale verrassing. En vooral: potje na potje is Halo Infinite oprecht leuk om te spelen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Progressiesysteem heeft nog wat progressie nodig

Toch is niet alles aan de multiplayer even geweldig. Vooral over de manier van progressie boeken is al veel gezegd. De multiplayer is free to play en dus worden er verdienmodellen als de Battle Pass geïntroduceerd. Soit, daar valt mee te leven. Maar momenteel ontgrendel je nieuwe cosmetische items deels via specifieke challenges. Dat forceert mensen om op een bepaalde manier te spelen.

Gericht ‘de objective spelen’ wordt lang niet altijd beloond en dat voelt onrechtvaardig. Het kan zomaar gebeuren dat ik mijn best doe om te voorkomen dat de vlag überhaupt gestolen wordt, terwijl mijn teamgenoot een challenge heeft om een vlaggendrager neer te schieten. Dan moet de vlag dus eerst gestolen worden.

Daar staat tegenover dat bepaalde challenges je progressie behoorlijk kunnen blokkeren. Heb je toevallig een specifieke challenge voor Capture the Flag of Oddball? Nou, hopen dan maar dat je volgende potje ook echt een van die modi is. Je hebt namelijk niks te kiezen, alleen of je Big Team Battle (12vs12) of Arena (4vs4) wil spelen. 

©PXimport

Niet alle challenges zijn overigens zo specifiek. Er zijn ook zat challenges die je voltooit door simpelweg te spelen. Je hoeft dan niet eens te winnen, meedoen is al genoeg. Iedereen kan zo uiteindelijk altijd wel weer íets van XP verzamelen, maar het systeem mag echt nog wel worden bijgeschaafd. Ook zouden we graag een optie zien om cross-play uit te zetten, om spelers met muis-en-toetsenbord te scheiden van spelers met een controller. Op console kun je overigens ook met muis-en-toetsenbord spelen (en op pc uiteraard met controller), maar door cross-play optioneel te maken hou je het speelveld een stuk gelijker.

Gelukkig toonde 343 Industries in de afgelopen twee weken al toewijding door diverse zaken aan te pakken en progressie te verbeteren. De ontwikkelaar laat dus meteen zien dat het fouten wil en kan rechtzetten. Maar vrees niet: Halo Infinite is echt niet alleen een belofte naar de toekomst. Zelfs zonder co-op, dat pas op zijn vroegst medio volgend jaar wordt toegevoegd, voelt de game nu al compleet en sterk. De start is voortreffelijk en we zijn nog lang niet klaar met Halo Infinite. Ik denk dat we pas net beginnen. 

Halo Infinite is vanaf 8 december verkrijgbaar op Xbox Series X en S, Xbox One en pc (en Game Pass). Voor deze review is de game op alle platformen gespeeld.

De Lexus NX verscheen in 2014 en kende sindsdien een bescheiden succes in Nederland, met zo'n 1500 verkochte exemplaren. Het merk groeit wereldwijd echter flink. Met de lancering van de plug-inhybride NX450h+ zet Lexus deze lijn voort. Irwin van InstaAutoVlog heeft het model getest en deelt zijn bevindingen.

Positionering

De Lexus NX strijdt met auto's als de BMW (i)X3, de Volvo XC60 en de Mercedes-Benz GLC. Ook de Audi Q5 is een directe opponent. Het onderscheidende vermogen? Een rijke standaarduitrusting, Lexus' Red Carpet Treatment en de standaard van een hybride aandrijflijn. 

Afmetingen

Met een lengte van 4,66 meter en een breedte van bijna 1,87 meter is hij iets compacter dan sommige concurrenten, maar hij wint het in hoogte met 1,66 meter. Dit geeft de NX een robuuste, maar nooit logge uitstraling, passend bij zijn klasse.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

F-Sport-uitvoering

In het donker zorgt de scherp vormgegeven led-verlichting voor en achter voor een sterke uitstraling en herkenbare signatuur. De grille is een opvallend detail, zeker bij de F-Sport uitvoering. Deze testversie valt op door die grille, zwarte dakrails en raamomlijsting, en bijpassende zwarte buitenspiegels. De 20-inch F-Sport Design wielen versterken de sportieve uitstraling, vooral in combinatie met de F-White lak.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Premium interieur

De Lexus NX biedt een luxe interieur: alles voelt solide en prettig aan. Bovenop het dashboard zit standaard een 14inch-touchscreen voor infotainment vanaf de Business Line; de basisuitvoering heeft een 9,8inch-scherm. Navigatie en draadloos Apple CarPlay of Android Auto zijn standaard aanwezig.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

E-Latch-deuropeners

Het zitcomfort is goed en ook de ondersteuning voor beide ellebogen is uitstekend. Enkel het axiaal beperkt verstelbare stuurwiel kan beter. De NX is voorzien van een deels digitaal instrumentarium en e-Latch deurontgrendeling. Deze portieropeners zorgen ervoor dat je geen deur kunt openen als er verkeer van achteren aankomt.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Details en afwerking

In de Lexus NX zijn details en finesse volop aanwezig. De bediening van elementen zoals de middenarmsteun voelt licht en doordacht, terwijl de klimaatregeling, met nanotechnologie, niet alleen nare geurtjes, maar ook droge huid helpt voorkomen. De geluidsisolatie zorgt daarnaast voor rust in het interieur.

Standaard krijg je een audiosysteem met negen luidsprekers en een subwoofer. Voor wie meer wil, is er in de President-uitvoering een Mark Levinson-systeem met zeventien luidsprekers en een vermogen van 1800 watt, voor een premium luisterervaring.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

1500 kilo trekgewicht

Op de achterbank is voldoende plek voor drie volwassenen. De kofferbakinhoud is voor alle versies gelijk. Deze meet 520 liter en is te vergroten naar maximaal 1411 liter. Een sterk punt van de PHEV is het trekgewicht. Mag de normale hybride als 2WD en AWD maximaal 1000 kilogram trekken, na het aanvinken van het 2495 euro kostende Explorer Pack wordt dit naar 1500 kilogram verhoogd. In het pack zit een afneembare trekhaak en een kogeldruk van 100 kilogram. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Bereik van de accu

De instap-Lexus NX betreft de 350h. Deze is voorwielaangedreven en beschikt over een 2,5liter-viercilinder benzinemotor die samenwerkt met een 192pk en 270Nm sterke elektromotor. Er is ook een 350h AWD met een extra 54pk en 121 Nm sterke elektromotor op de achteras.

Voor de test is gereden met de plug-in hybride 450h+. De basis-aandrijflijn is gelijk aan die van de 350h AWD. Dankzij een 18,1kWh-lithium-ion batterij kan het elektrische vermogen langer worden aangesproken: zo'n 74 (Luxury Line) of 69 kilometer volgens de WLTP-testmethode.

🚘Meer weten over auto-afkortingen? Lees dan: Van actieradius tot WLTP: dit is het EV-ABC

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Accumanagement

De auto is uitgerust met een eenfase-6,6 kW boordlader, terwijl de warmtepomp ook in de winter zorgt voor een bruikbare actieradius. Interessant is de slimme software die ervoor zorgt dat de batterij in topconditie blijft, zelfs als je deze niet vaak oplaadt. De accu wordt regelmatig ont- en opgeladen om alle cellen actief te houden. Lexus biedt bovendien 10 jaar garantie op de batterij.

Krachtige en soepele aandrijflijn

Het gecombineerde vermogen is 309 pk en in 6,3 seconden ben je van 0 tot 100 km/u. De topsnelheid is 200 km/u. Prettig is het hoge elektrische vermogen van gecombineerd 246 pk, zo'n 100 pk meer dan bij de concurrentie.

Verbruik bij lege accu

Is de accu na zo'n 65 kilometer te hebben gereden leeg, dan verandert de NX in een normale hybride. De elektromotor wordt getemperd en dat zorgt mede voor een op dat moment nog steeds laag brandstofverbruik. Een gemiddelde van 1 op 16 is dan prima te realiseren; een uitstekende waarde. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Rijdynamiek

Voor wat betreft de rijdynamiek plaatst de NX zich tussen de compactere LBX en grotere broer RX. Zo stuurt hij verrassend direct en voelt hij mede dankzij het formaat wendbaar en overzichtelijk. Op de snelweg is het de rust in het onderstel waarmee hij overtuigt,net als de uitstekende geluidsisolatie, rechtuit-stabiliteit en het uitmuntend werkende Lexus Safety System+, inclusief een autonome rij-assistent van level 2. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

AVS-dempers

Kun je de Volvo, Mercedes en Audi optioneel met luchtvering krijgen, bij Lexus is dit niet het geval. Het merk focust zich op zogeheten AVS-dempers. Deze Adaptive Variable Suspension-ophanging is standaard onder de F-Sport en President Line en zorgt ervoor dat de NX te allen tijde vlak blijft. Dit kan extra comfort geven, maar met name bij het afrijden van drempels zou een soepelere demping juist voor wat meer comfort mogen zorgen. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Prijzen en uitvoeringen

De Lexus NX is als 350h leverbaar vanaf 61.995 euro. De 350h AWD kost minimaal 71.995 euro. Pluggen kan met de 450h+ vanaf 65.995 euro en de geteste 450h+ F-Sport Line staat voor 74.995 euro op de lijst. 

De HMD Fusion is een van de opvallendste smartphones van 2024. Je kunt namelijk speciale hoesjes om de telefoon doen om extra functies te gebruiken. Zo kan de budgettelefoon opeens betere selfies maken of draadloos opladen. In deze HMD Fusion-review zoomen we in op de accessoire en de smartphone zelf.

De HMD Fusion is te koop in twee versies, met respectievelijk 6 GB werkgeheugen en 128 GB opslagcapaciteit en 8 GB / 256 GB. Wij hebben het eerste model getest, dat een adviesprijs van 270 euro draagt. Voor dertig euro meer koop je het betere model, wat wij een nette meerprijs vinden.

In de doos vind je naast een usb-c-oplaadkabel ook een stevig transparant hoesje, dat geen functies toevoegt behalve je toestel beschermen tegen krassen en een valpartij. HMD verkoopt het hoesje ook in het blauw, groen en roze.

Speciale hoesjes

Interessanter zijn de accessoires die wél extra’s bieden, via de stroompinnetjes in het hoesje en op de achterkant van de telefoon. HMD presenteerde in september een hoesje met uitklappende ledring voor betere selfies in het donker, een extra stevig hoesje met een SOS-knop en een hoesje dat draadloos opladen mogelijk maakt.

Met de verkrijgbaarheid van die hoesjes schiet het vooralsnog niet op: die met de selfiering en SOS-knop komen volgens de HMD-website 'later dit jaar beschikbaar' en het oplaadhoesje ontbreekt begint november nog op die website. Wat de hoesjes gaan kosten, is ook nog onduidelijk.

Gelukkig kon HMD ons wel al een hoesje met selfiering opsturen om te testen in combinatie met de Fusion. Dat hoesje is stevig en biedt veel grip. De ledring rond de cameramodule op de achterkant is met een vrije hand makkelijk – maar niet té makkelijk – omhoog te klappen en prijkt dan boven het scherm uit. Vervolgens vind je in de camera-app een instelling voor de aparte flitser, die dus stroom krijgt via het toestel. Je kunt in die instelling onder andere de kleurweergave en helderheid van de flitsring aangeven. De flitsring werkt naar behoren.

📱Leestip: Waar voor je geld: 5 uitgebreide smartphones voor max 500 euro

©Rens Blom

Hieronder vind je twee selfies, gemaakt in het donker op straat. Op de linkerfoto gebruikten we de HMD Fusion als een normale smartphone, waarbij het scherm oplicht om je gezicht in beeld te brengen. Op de rechterfoto stond de flitsring boven het scherm. Wij kregen gemengde reacties op het nut en de kwaliteit van de flitsring, met name omdat hij je gezicht minder natuurlijk weergeeft.

©Rens Blom

Interessant initiatief

Hoewel we dus nog niets kunnen zeggen over de prijzen en de kwaliteit van de andere hoesjes, vinden we het initiatief van HMD interessant. Het doet ons terugdenken aan Motorola, dat jaren geleden al smartphonehoesjes met boeiende functies uitbracht. Denk aan een extra accu, krachtige luidspreker of zelfs miniprinter. HMD pakt het vooralsnog minder exotisch aan, maar belooft wel meer speciale hoesjes. Wij zijn benieuwd.

Positief in ieder geval is dat HMD alle benodigde technische informatie opensource gemaakt heeft, waardoor bedrijven en hobbyisten zelf hoesjes en accessoires kunnen maken die werken met de Fusion.

De HMD Fusion als smartphone

Als smartphone is de HMD Fusion ook noemenswaardig. In lijn met HMD's duurzaamheidsfilosofie is het toestel grotendeels zelf uit elkaar te halen met een schroevendraaier. Op die manier kun je het scherm, de accu, usb-c-poort en andere belangrijke onderdelen vervangen.

HMD verkoopt die onderdelen (straks) zelf via zijn website en stelt reparatiehandleidingen beschikbaar. Een mooi pluspunt van het toestel, zeker ten opzichte van concurrerende telefoons die alleen door een professionele partij te repareren zijn. De prijzen van vervangende onderdelen vinden we schappelijk. Een nieuwe accu kost 25 euro, een nieuw scherm 50 euro.

©Rens Blom

Als 270 euro kostende telefoon biedt de HMD Fusion echter minder goede specificaties dan je verwacht in deze prijsklasse. Weliswaar voelt het toestel stevig aan, het 6,56inch-LCD-scherm met lage resolutie van 1612 x 720 pixels maakt het beeld niet scherp. En de Qualcomm Snapdragon 4 Gen 2-processor is oud en eenvoudig, waardoor de telefoon merkbaar trager is dan de concurrentie. Dat belooft weinig goeds voor de prestaties na een jaar gebruik.

Ook op de camera's is bezuinigd. De Fusion mist een groothoekcamera om extra wijde foto’s te schieten, bijvoorbeeld. Daar staat tegenover dat HMD de Fusion wel een prima selfiecamera met een 50megapixel-resolutie geeft. De camera achterop heeft maar liefst 108 megapixels, maar is kwalitatief niet bijzonder.

©Rens Blom

De 5000mAh-accu gaat wel lekker lang mee, geholpen door de eenvoudige processor en lage schermresolutie. Je kunt de HMD Fusion bijna twee dagen gebruiken voordat je de oplader moet pakken.

Mager updatebeleid

Het updatebeleid van de Fusion is helaas mager. HMD belooft upgrades naar Android 15 en 16 en drie jaar beveiligingsupdates. In dit prijssegment kun je telefoons met vier of vijf jaar updates kopen, onder andere van Samsung.

Conclusie: HMD Fusion kopen?

De HMD Fusion is een interessante smartphone omdat je hem kunt uitbreiden met hoesjes vol extra functies. Een bijzonder concept, al hebben we helaas nog niet alle hoesjes kunnen testen. Als toestel zelf maakt de Fusion minder indruk: hij is weliswaar prima te repareren, maar heeft eenvoudige specificaties en krijgt korter updates dan de concurrentie. Zo is de HMD Fusion een opvallende telefoon voor een select publiek.