Het is niet makkelijk om misstappen uit het verleden weg te poetsen. Je moet toegeven dat je fout zat en een visie hebben om te zien hoe het beter moet. Dat is niet velen gegeven. Ook bij ontwikkelaar 343 Industries, dat met Halo 4 en met name Halo 5 steeds meer fans vervreemde, leek het er lang niet in te zitten. Maar het is ze toch echt gelukt. Halo is weer terug en begint met een schone lij.

De basis voor Halo Infinite’s succesformule is eenvoudig aan te wijzen: de game speelt watervlug. De gloednieuwe Grappleshot speelt daarbij een essentiële rol, zeker in de singleplayercampagne waar je het nieuwe gereedschap altijd tot je beschikking hebt. Het duurde niet lang voordat we deze toevoeging in onze harten sloten. 

©PXimport

Grappleshot in de roos

Mede dankzij de Grappleshot spring je met ongeëvenaard veel speelse frivoliteit rond over het strijdveld. Je lanceert jezelf soepeltjes in een Warthog, rijdt een paar vijanden omver, springt er weer uit en leegt je Assault Rifle van dichtbij op je volgende slachtoffer. Vervolgens trek je een Fusion Coil naar je toe en mik je ‘m zo tussen wat Grunts, die op slag veranderen in een luid schreeuwende, felgekleurde wolk van plasma, methaangas en rondvliegende brokken pantser. Halo Infinite heeft geen chill; vrijwel ieder gevecht mondt meteen uit in volslagen chaos.

Begrijp die opmerking zeker niet verkeerd: het is aangename chaos. De snelheid waarmee alles gebeurt is precies goed. Je voelt je enerzijds flexibel en lenig, maar tegelijkertijd enorm sterk – je bent nou eenmaal een wandelende tank. Dat machtige gevoel ontstaat door een combinatie van factoren: de zichtbare impact die je kogels of vuisten hebben, je bewegingssnelheid, maar ook zeker de audio. Als je van een grote hoogte springt – wat Chief moeiteloos kan – hoor je dat er iets zwaars neerkomt. Als je een vijand slaat, dan voel je dat er gewicht achter zit. Als je met een Gravity Hammer slaat, dan trillen de vullingen haast uit je kiezen. Alles in de kern klopt en zo wordt er een oersterk fundament gelegd die met gemak zowel de singleplayer als de multiplayer van Halo Infinite draagt.  

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Nieuwe start

Maar Halo is meer dan alleen een schietspel. De singleplayer is een ware space opera. Infinite keert op dat vlak terug naar de basis. Net als Halo: Combat Evolved is dit deel weer een echt science fiction-mysterie. Het militaire ‘hoo-rah’ wapengekletter uit de latere delen maakt plaats voor verwondering en verkenning en Master Chief eist weer zijn rechtmatige hoofdrol op. Al wordt hij wel bijgestaan door een nieuwe AI-compagnon: The Weapon.

Daarmee maakt Infinite op een slimme manier een nieuwe start. Chief is gepokt en gemazeld – net als spelers van het eerste uur – en draagt die ervaring mee in Infinite. In Halo 4 kreeg Chief nog te horen dat hij meer mens en minder machine moest zijn – makkelijk gezegd als het lot van het hele universum weer eens op je schouders rust. In Infinite wordt de tijd genomen om te reflecteren op verlies en hoe je gemaakte fouten recht kan zetten. Er is niet veel fantasie voor nodig om te bedenken dat 343 Industries het hier misschien ook wel een beetje over zichzelf heeft.

Voor The Weapon, daarentegen, is alles nieuw. Ze is nieuwsgierig naar de wereld en ziet in haar onschuld eerder de schoonheid van dingen. Het is een grappig contrast met Combat Evolved, toen Chief juist goedgelovig was en Cortana de allesweter, maar geeft ook zowel veteranen als nieuwkomers de kans zichzelf te herkennen in het verhaal. 

©PXimport

De haast tedere wisselwerking tussen Chief en The Weapon blijft boeiend tot het einde. Dat is ook zeker te danken aan het uitstekende acteer- en animatiewerk. Vooral Jen Taylor verdient alle lofzang. Ze overtreft zichzelf bij het inspreken van The Weapon en weet de nieuwe AI op overtuigende wijze te onderscheiden van Cortana en Dr. Halsey. Chiefs stemacteur Steve Downes hoeft minder uit zichzelf te halen. Zijn geloofwaardigheid zit ‘m vooral in de subtiele animaties, die ondanks dat hij permanent achter dat blinkende vizier verscholen gaat toch goed uit de verf komen. 

Duik in het onbekende

Tussen de persoonlijke dialogen door verkent het duo natuurlijk de mysterieuze Zeta Halo, een nieuwe ringwereld waar zelfs in de diepste krochten van de Halo-lore weinig over bekend is. Ook de nieuwe vijand, de Banished, is nét even anders dan de ‘vertrouwde’ Covenant. Die combinatie zorgt voor een ambiance precies zoals in Combat Evolved: je hebt geen idee waar je bent, waar alles voor dient, of waarom iedereen die paars, blauw of oranje is op je zit te schieten, maar je doet maar gewoon vrolijk mee.

De open wereld is dan ook een goede keuze. Deze opzet geeft je de vrijheid om zelf op ontdekking te gaan. Niet alle geheimen van Zeta Halo worden opgelepeld in de tussenfilmpjes. Een deel ervan mag je zelf bij elkaar puzzelen in de open wereld. Je leert dan ook meer over de motieven van de Banished en het lot van de mensen aan boord van de UNSC Infinity.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

The Silent Cartographer XXL

‘Open wereld’ schept overigens misschien verkeerde verwachtingen. De hoofdmissies spelen zich meestal af in afgesloten omgevingen en ook tussendoor kun je niet volledig vrij gaan en staan waar je wil. Tussen missies door kun je voornamelijk Forward Operating Bases veroveren en Spartan Cores zoeken, waarmee je onder andere de Grappleshot upgrade. Dat lijkt op papier misschien erg op Assassin’s Creed, maar in de praktijk voelt het meer als een evolutie van levels als Halo en The Silent Cartographer uit de allereerste game.

Je kunt eventueel zelfs zonder enig probleem direct op je doel afgaan. In een tweede run heb ik alle zijactiviteiten links laten liggen en alleen de hoofdmissies gedaan. In dat geval duurt Infinite ongeveer net zo lang als de andere delen in de serie. Toch kan ik aanraden om geregeld een beetje rond te klooien in de ‘zandbak’ en niet alleen omdat je de speelduur dan aanzienlijk oprekt naar meer dan twintig uur.

Hier floreert immers ook weer die watervlugge actie. Vooral rondom de grotere forten, die op meerdere manieren binnen zijn te dringen. Maak bijvoorbeeld een schild onschadelijk om een zijingang te openen, of klim gewoon met je Grappleshot over de muur. Open vervolgens de hoofdingang en rij naar binnen met de Scorpion Tank die je voor de deur had geparkeerd, en schiet alles kort en klein. Plezier zit in een klein hoekje. 

©PXimport

Viering van Halo

Zodoende lijkt de open wereld op papier misschien groot en nieuw, maar is het vooral een ode aan het werk dat Bungie twee decennia geleden neerzette. Sowieso is Halo Infinite doordrenkt met liefde voor de serie. Van Chiefs klassieke Mjolnir-pantser, tot muziek die heel dicht tegen het oorspronkelijke werk van Martin O’Donnell en Michael Salvatori aankruipt, en zelfs obscure verwijzingen naar Eric Nylunds The Fall of Reach; Infinite is een ode aan twintig jaar Halo. Een ultieme viering.

Daarom is het des te opvallender dat een enkel element uit de toon valt. Sommige Forerunner-symbolen zijn bijvoorbeeld verkeerd afgebeeld en bij het activeren van een Energy Sword missen we een indrukwekkende ‘twoomph’. Het merendeel van de spelers ligt daar niet wakker van, maar juist in een game die zoveel zorg en liefde uitstraalt valt het op.

Cross-gen masterclass

Het jubileumfeestje kan knap genoeg wel gevierd worden op veel verschillende soorten hardware. Hoewel ik Infinite vooral op een Xbox Series X heb gespeeld, heb ik de game ook opgestart op pc, Xbox Series S, Xbox One X en zelfs een Xbox One. Uiteraard draait de game op de Xbox Series X het beste (of op pc, afhankelijk van je hardware). Op Series X draait de game in Quality Mode al op 60fps mét een 4k resolutie. Tenzij je een 120hz televisie hebt, hoef je de Performance Mode (met een 1080p resolutie) dus niet eens te overwegen. 

©PXimport

Aan de andere kant van het spectrum, op de originele Xbox One, moet je het stellen met 30fps. Bovendien wordt in de open wereld behoorlijk wat van de resolutie opgeofferd. Toch blijft de ervaring overeind staan en blijft de actie onverminderd chaotisch. Op andere hardware draait de game zoals verwacht. Op de Series S is de game speelbaar met 60fps in 1080p, en op de One X heb je zelfs de keuze tussen 4k/30fps of 1080p/60fps. Je hoeft dus niet over de nieuwste en duurste hardware te beschikken om Infinite te kunnen spelen.

Gek genoeg gaat er af en toe wel iets mis bij de framerate in filmpjes. Gezichtsanimaties lijken soms op een lagere framerate te draaien dan de rest van de scène. Dit probleem lijkt in 30ps (bijvoorbeeld op een Xbox One) dan ook niet te spelen. Zonde, want juist de menselijke interactie is zo’n belangrijk aspect van het verhaal.

Ook ietwat opvallend is dat de verhaalmissies en de open wereld niet naadloos in elkaar overgaan. Dat is niet alleen gedaan om de consoles zonder SSD ademruimte te geven. De game schakelt indoor ook over op mooiere graphics, met vooral meer reflecties en betere rookeffecten. Die overgang kan soms even wennen zijn, maar het zorgt er wel voor dat je onder alle omstandigheden het maximale uit je hardware perst. Of je nu met een Xbox One op een hdtv speelt, of met een Series X op een televisie met ondersteuning voor 120hz en Dolby Vision en Atmos-geluidsinstallatie.

©PXimport

Knalfeest voor iedereen

Dat Halo Infinite prima draait op zoveel platforms, is ongetwijfeld ook goed nieuws voor de multiplayer. Immers: hoe meer zielen online, hoe meer vreugd. De multiplayer is weliswaar verkrijgbaar als losse free to play-game, maar is toch echt vervlochten met de singleplayer. Zo worden in wat introductiefilmpjes de gebeurtenissen uit de campagne erkend en zijn er in de campagne weer cosmetische items voor de multiplayer te ontgrendelen. Maar belangrijker nog is dat de multiplayer gestoeld is op dezelfde, intens fijne actie.

De multiplayer voelt in zekere zin wat traditioneler aan, doordat bijvoorbeeld de Grappleshot minder prominent aanwezig is. De grijphaak is online een item dat je eerst moet oppakken en vervolgens maar een paar keer kan gebruiken. Dat is maar goed ook, want de multiplayer is al tumultueus zoals ‘ie is. Alle facetten van Halo komen hier perfect tot wasdom.

Of je nu met een afgeladen Warthog probeert de vlag van de tegenstander te veroveren, iemand met de Grappleshot uit een Banshee mikt, of gewoon met een Battle Rifle headshots uitdeelt alsof het niets is, Halo Infinite is geen moment saai. Potje na potje ontdekken mensen weer nieuwe creatieve manieren om elkaar het leven zuur te maken. Potje na potje is het scoreverloop een totale verrassing. En vooral: potje na potje is Halo Infinite oprecht leuk om te spelen.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Progressiesysteem heeft nog wat progressie nodig

Toch is niet alles aan de multiplayer even geweldig. Vooral over de manier van progressie boeken is al veel gezegd. De multiplayer is free to play en dus worden er verdienmodellen als de Battle Pass geïntroduceerd. Soit, daar valt mee te leven. Maar momenteel ontgrendel je nieuwe cosmetische items deels via specifieke challenges. Dat forceert mensen om op een bepaalde manier te spelen.

Gericht ‘de objective spelen’ wordt lang niet altijd beloond en dat voelt onrechtvaardig. Het kan zomaar gebeuren dat ik mijn best doe om te voorkomen dat de vlag überhaupt gestolen wordt, terwijl mijn teamgenoot een challenge heeft om een vlaggendrager neer te schieten. Dan moet de vlag dus eerst gestolen worden.

Daar staat tegenover dat bepaalde challenges je progressie behoorlijk kunnen blokkeren. Heb je toevallig een specifieke challenge voor Capture the Flag of Oddball? Nou, hopen dan maar dat je volgende potje ook echt een van die modi is. Je hebt namelijk niks te kiezen, alleen of je Big Team Battle (12vs12) of Arena (4vs4) wil spelen. 

©PXimport

Niet alle challenges zijn overigens zo specifiek. Er zijn ook zat challenges die je voltooit door simpelweg te spelen. Je hoeft dan niet eens te winnen, meedoen is al genoeg. Iedereen kan zo uiteindelijk altijd wel weer íets van XP verzamelen, maar het systeem mag echt nog wel worden bijgeschaafd. Ook zouden we graag een optie zien om cross-play uit te zetten, om spelers met muis-en-toetsenbord te scheiden van spelers met een controller. Op console kun je overigens ook met muis-en-toetsenbord spelen (en op pc uiteraard met controller), maar door cross-play optioneel te maken hou je het speelveld een stuk gelijker.

Gelukkig toonde 343 Industries in de afgelopen twee weken al toewijding door diverse zaken aan te pakken en progressie te verbeteren. De ontwikkelaar laat dus meteen zien dat het fouten wil en kan rechtzetten. Maar vrees niet: Halo Infinite is echt niet alleen een belofte naar de toekomst. Zelfs zonder co-op, dat pas op zijn vroegst medio volgend jaar wordt toegevoegd, voelt de game nu al compleet en sterk. De start is voortreffelijk en we zijn nog lang niet klaar met Halo Infinite. Ik denk dat we pas net beginnen. 

Halo Infinite is vanaf 8 december verkrijgbaar op Xbox Series X en S, Xbox One en pc (en Game Pass). Voor deze review is de game op alle platformen gespeeld.

Philips introduceert de Baristina Plus Stainless Steel, een semi-automatische koffiemachine met een roestvrijstalen design en iced coffee-functie. Dit derde apparaat in de Baristina-lijn combineert een robuuste uitstraling met veel gebruiksgemak. Kan er echt niks verkeerd gaan? ID.nl testte het uit.

Ontwerp & specificaties

De Baristina Plus Stainless Steel is een matte, zilverkleurige koffiemachine waarmee je espresso, lungo en cold brew kunt maken van je eigen gewenste soort koffiebonen. In het apparaat zit een grinder die de bonen maalt, de gemalen koffie komt in het portafilter terecht en daarmee zet de Baristina een kop koffie in de gewenste sterkte. De machine is met zijn 5,8 kilo makkelijk te verplaatsen en niet overdreven groot: 35 centimeter hoog, 38 centimeter diep en 15 centimeter breed. De buitenzijde is uitgevoerd in RVS. Smaakvol, maar wel gevoelig voor vingerafdrukken (zoals alle apparaten van roestvrij staal).

©Versuni

Plaats in de Baristina-lijn & techniek

Deze machine is de derde variant in de Baristina-lijn. De eerste, de Baristina, bood in vergelijking met dit apparaat geen ice koffie en was eenvoudiger uitgevoerd. De tweede, de Baristina met Bean swap, bood de gebruikers de keuze om bij elke bak koffie te kiezen tussen twee soorten bonen, of een mix van beide. Dit derde, nieuwe apparaat is een premium-machine die naast een luxe uitstraling de kwaliteit van versgemalen koffie combineert met gebruiksgemak. Als extraatje vergeleken met het instapmodel is er dus de ice coffee-optie. Voor het koffiezetten zet de machine 16 bar pompdruk in voor optimale extractie.

Uitpakken & installatie

De machine zit deugdelijk verpakt in een grote doos met kartonnen bescherming. Er zit geen handleiding bij, alleen een sticker met iconen die aangeven wat er ongeveer moet gebeuren. We vinden dat echt een minpunt; wie nieuw is 'in de koffie' heeft toch wat meer informatie nodig over wat de machine precies kan.

Monteren is een groot woord voor wat je zelf nog moet doen om je eerste kop koffie te zetten. Je pakt het portafilter uit, spoelt het goed om en vult het waterreservoir van 1,2 liter. Dat kan door het reservoir los te halen uit de machine en onder de kraan te vullen. Handiger is het om het klepje bovenaan even open te doen en dan met een kan of maatbeker het water aan te vullen. Bovenin zit een reservoir voor koffiebonen. Ook dit open je met een klepje en vul je tot de rand. Dat is alles!

Bediening & functies

Dit apparaat is duidelijk ontwikkeld voor de koffieliefhebber die houdt van gemak en kwaliteit. De kwaliteit heb je natuurlijk deels zelf in de hand door het type koffiebonen dat je gebruikt. Het gemak uit zich in de bediening van de machine. Aan de bovenzijde zitten verschillende knoppen: een voor espresso, een voor lungo, een voor koffie waar je een ijskoffiedrank mee wilt maken, en een knop voor extra sterke koffie, voor als de standaardinstelling niet voldoende voor je is. Voor de ice coffee wordt de koffie eerst warm gebouwen waarna het doorstroomproces traag verloopt zodat de koffie langzaam afkoelt tijdens het zetten.

De instelling van de molen is niet aanpasbaar, het volume van de koffie in het kopje wel. Hier uit zich het gemis aan een handleiding, deze functie ontdekten we pas toen we op het YouTube-kanaal van Philips wat filmpjes bekeken over de bediening en functies. HIER vind je de betreffende video.

©Versuni

Workflow: van boon tot kop

Je duwt het portafilter in de gleuf links tot deze vastklikt. Dan kies je de gewenste drank, en beweegt (swipet) het portafilter helemaal naar rechts, waar de grinder zit. Het filter zit dan vast en de machine maalt de koffiebonen. Dat maakt uiteraard geluid, vergelijkbaar met andere koffiezetapparaten. Het filter spring terug naar de beginpositie, en de machine zet de gewenste hoeveelheid koffie. Stopt de keuzeknop met knipperen, dan is je 'bakkie' klaar. Het portafilter kun je dan loshalen, ondersteboven boven de vuilnisbak houden en met een druk op de knop de koffiedrab eruit werpen. Dat is alles.

Hier zie je in een Duitstalige video precies hoe dit werkt:

Praktijktest

Koffiemachines moeten natuurlijk getest worden en het liefst door veel verschillende mensen. Ons testexemplaar beleefde de vuurdoop tijdens een drukke verjaardagsvisite, waarbij alle koffiedrinkende bezoekers een kopje Baristina kregen. De vraag was of de machine snel genoeg zou zijn om mensen niet nodeloos lang te laten wachten, en of het geluid van het malen de gesprekken niet zou overstemmen. Voor beide aspecten slaagde de machine met vlag en wimpel. Iedereen was erg te spreken over de smaak van de koffie. Het waterreservoir van 1,2 liter is natuurlijk na enige tijd leeg, dus moet tijdens zulke bijeenkomsten tussentijds wel worden bijgevuld.

Aandachtspunt

Wel dook er een klein aandachtspunt op. Na enige tijd kwam er nogal waterige koffie met een raar kleurtje uit de machine en klonk het malen ook een beetje gek. De koffiebonen bleken op te zijn. Daar komt verder geen signaal of melding van, maar is iets om in de gaten te houden. Het deksel van het koffiebonen-reservoir is semi-transparant, dus normaliter zou je dat wellicht snel zien. Echter, de machine wordt niet geleverd met een handleiding, maar... met een paarse sticker precies op die plek! Als je die er niet afhaalt, zie je dus niet hoe het gesteld is met de voorraad koffiebonen.

Onderhoud & schoonmaak

De machine heeft verder weinig nodig aan energie van de gebruiker. Het lekbakje is afneembaar en kun je periodiek schoonmaken. Als je zorgt voor voldoende water en bonen en het portafilter elke keer leegmaakt na het zetten van een kopje koffie, kun je een tijd vooruit. Overigens: als je vergeet de drab weg te gooien en aan een nieuwe bak koffie wilt beginnen, kun je het portafilter niet naar de grinder bewegen, dan zit 'ie vast. Je kunt dus nooit verse koffie gemaald krijgen over de drab van een eerdere sessie.

©Versuni

Eindoordeel & alternatieven

Deze machine blinkt uit in gebruiksgemak en het robuuste design zal zeker een grote groep koffiedrinkers aanspreken. Het reservoir bevat genoeg water om de dag door te komen, en er kan eigenlijk niets misgaan tijdens het gebruik. De prijs is stevig vergeleken met de eerder uitgebrachte Baristina Bean Swap, die geen optie heeft voor ice koffie, maar wel weer de keuze biedt uit twee soorten koffiebonen. Ben je erg prijsbewust en wil je wel de genoemde functies voor espresso, lungo en ice koffie, maar geef je niks om verse bonen, dan is de L'OR Barista Absolu zeker een optie. Die werkt met cups maar is in functionaliteit identiek. Kies je voor je eigen bonen, stijl en gebruiksgemak, dat is de Baristina Plus Stainless Steel een goede keuze.

☕ Bekijk alle koffieapparaten van Philips op Kieskeurig.nl

Met de huidige energieprijzen letten we allemaal extra op ons stroomverbruik. Zuinig aandoen klinkt logisch, maar is best lastig als je niet weet waar de echte energieslurpers zitten. Soms zitten de kosten in een onverwachte hoek. We zetten vijf apparaten op een rij die meer stroom verbruiken dan je waarschijnlijk denkt.

Altijd doen: energielabel checken of instellingen aanpassen

Als je iets in huis moet vervangen, kijk in de winkel dan altijd eerst naar het energielabel. Dat geeft een duidelijk beeld van het stroomverbruik. Blijf je liever nog even bij je huidige toestel, dan helpt het om zuiniger met de instellingen om te gaan. Denk aan het aanpassen van de standby-stand of het apparaat alleen gebruiken op momenten waarop de stroomprijs lager ligt. Dat levert al snel tientallen euro's voordeel op.

©EPREL

1. Kokendwaterkraan: 133 euro per jaar

Meteen kokend water uit de kraan: wie eenmaal een Quooker heeft, wil niet meer zonder. Maar realiseer je wel dat zo'n kraan het water doorlopend op temperatuur moet houden. En dat zie je terug op je energierekening. Een voorbeeld: een gezin van drie personen gebruikt gemiddeld zo'n 10 liter kokend water per dag via een Quooker. Om dit water te verwarmen, is jaarlijks ongeveer 423 kWh aan energie nodig (bron: ANWB Energie) . Daarnaast kost het op temperatuur houden van het water nog eens 87,5 kWh per jaar. Dit komt neer op een totaal energieverbruik van 511 kWh per jaar. Stel dat je een energiecontract hebt waarbij je gemiddeld 0,26 euro per kWh betaalt, dan kost de kraan je 133 euro per jaar. Je moet dus zelf de afweging maken of je het extra comfort vindt opwegen tegen de extra kosten.

2. Wifi-versterker: 23 euro per jaar

Overal goede wifi in huis: we kunnen niet meer zonder. Zeker wanneer je veel thuis werkt, graag streamt of kids hebt die niet achter hun gameconsole zijn weg te slaan, is een must. Grote kans dus dat je een of meerdere wifi-versterkers of repeaters gebruikt. Omdat die 24/7 hun werk doen, kost dat meer dan je misschien denkt. De gemiddelde wifi-versterker – je hebt ze met verschillende wattages – verbruikt jaarlijks 88 kWh. Dat kost je per jaar dus ongeveer 23 euro per repeater.

3. Televisie: afhankelijk van grootte en schermresolutie

Niet verrassend: het stroomverbruik van een televisie is afhankelijk van het formaat van het scherm. Een 65inch-televisie verbruikt bijvoorbeeld twee keer zo veel stroom als een 43inch-exemplaar met hetzelfde energielabel. Vooral de resolutie van het scherm maakt veel uit voor het verbruik. Grotere beeldschermen hebben een hogere resolutie om een scherp beeld te krijgen, zoals een 4K- of zelfs 8K-resolutie. 8K-televisies verbruiken flink meer energie dan een 4K-televisie die net zo groot is. Bij televisies wordt daarom ook vaak het stroomverbruik apart vermeld voor zowel de SDR- als de HDR-video. In dit geval staat SDR voor Standard Dynamic Range met een resolutie van 1080p en HDR voor 4K-content.

Doordat er hier zo veel variabelen een rol spelen, kunnen we geen richtbedrag berekenen. Met deze gegevens en de uitleg over verbruik uitrekenen in het kader hierboven kun je dit het beste zelf doen.
Lees ook: Dit zijn de 11 best geteste televisies van 2025

4. Extra koelkast - tussen de 30 en 36 euro

Wanneer ze een nieuwe koelkast kopen, zetten veel mensen hun oude koelkast in de schuur of garage. Handig, maar houd er rekening mee dat oude koelkasten wel een stuk minder zuinig zijn dan nieuwe. Stel dat je een simpele, eendeurs oude koelkast als extra koelruimte gaat gebruiken. Grote kans dat zo'n koelkast dan energielabel D, E of zelfs F heeft. Daarvan is het gemiddelde jaarverbruik respectievelijk 113, 130 en 139 kWh. Dat kost je op jaarbasis al snel tussen de 30 en 36 euro op jaarbasis extra.

Het kan dus slimmer zijn om in plaats daarvan één grotere koelkast in de keuken neer te zetten. Neem een energiezuinig model als de Samsung RB38C607AB1: die heeft een koelinhoud van 273 liter en een vriesinhoud van 114. Verbruik op jaarbasis? 108 kWh, dus ongeveer 28 euro. Dat is dus lager dan die simpele, oude eendeurs koelkasten die we hierboven hebben aangehaald!

Weet je niet zeker of je aan één koelkast genoeg hebt? Veel mensen leggen uit gewoonte alles in de koelkast, maar dat is zonde van de ruimte én de energie. Sommige producten horen er zelfs liever niet in: tomaten, komkommers, avocado's en aubergines verliezen door de kou hun smaak. Daarnaast zijn harde groenten zoals pompoen, knolselderij en winterpeen op een koele plek in huis wekenlang houdbaar zonder koeling. En waarom zou je zes flessen frisdrank tegelijk koelen? Er pas een nieuwe fles in zetten wanneer de oude bijna leeg is werkt net zo goed.

Wil je de tweede koelkast toch houden, zet hem dan alleen aan wanneer je hem echt nodig hebt, bijvoorbeeld wanneer je je hele familie hebt uitgenodigd voor het kerstdiner of wanneer je je verjaardag viert.

5. Consoles en gaming-pc's - tussen de 45 en 365 euro

Ben je een fervent gamer of heb je kinderen die dat zijn? Afhankelijk van het apparaat waarmee er gegamed wordt, kunnen de kosten flink oplopen. Gebeurt dat op een Xbox of PlayStation, dan verbruikt deze tussen de 150 en 160 watt per uur. Game je 3 uur per dag, dan zit je per jaar zo aan de 45 euro.

Maar pas écht in de papieren loopt het met een game-pc: het verbruik zo'n machine komt gemiddeld per jaar – inclusief monitor – uit op ongeveer 1.400 kWh. Je hebt het dan, bij een tarief van 0,26 euro/kWh, over zo'n 365 euro. En dat staat gelijk aan het energieverbruik van drie koelkasten. Wil je echt besparen, dan is een gameconsole dus de betere keuze. En door hem echt uit te zetten in plaats van op stand-by wanneer je hem niet gebruikt, ben je nog voordeliger uit.