Ervoor zorgen dat je lekker kunt uitslapen omdat je kinderen niet te vroeg aan je bed staan 's ochtends, kan uitsteken met een wake up light. Die kun je gewoon in de winkel kopen, maar een eigen wake up light bouwen met Arduino is een veel leukere uitdaging! En een stuk goedkoper.

Benodigdheden

- Arduino Mega (voor dit artikel gebruiken we een goedkope kloon), € 12,50

- Arduino LCD KeyPad Shield, € 5,50

- DS3231 rtc, € 2,25

- Rgb-ledstrip, prijzen zeer uiteenlopend

- Pin headers, € 2,00

- Draad

- Soldeermateriaal

- Striptang

- 3D-printer voor behuizing (optioneel)

Totale kosten: ca. € 50,–

Arduino Mega

Voor de verlichting wordt gebruikgemaakt van een rgb-ledstrip. Die wordt, zodra alles werkt, achter het stapelbed van de kinderen geplakt. Dat geeft een mooi effect, vooral als de kamer wordt verlicht met een kleurverloop in alle kleuren van de regenboog.

De ledstrip wordt aangestuurd door een Arduino Mega. Deze heeft meer aansluitingen dan de veelgebruikte Arduino Uno. Dat is ook wel nodig, want de Uno heeft niet genoeg pinnen voor alle onderdelen die we gaan gebruiken: een ledstrip, een lcd-scherm met bedieningsknoppen en een rtc (real time clock). Dit alles wordt in een 3D-geprint doosje geplaatst.

Het lcd-scherm moet de huidige tijd laten zien en – voor het geval je die hebt ingesteld – de tijd waarop het licht van de wekker aangaat. Met de bedieningsknoppen kun je verder nog allerlei andere zaken instellen. Niet alleen de tijd en het alarm, maar ook de kleur van de led-verlichting. Een regenbooganimatie is natuurlijk wel mooi, maar als je dat te druk vindt, moet het ook mogelijk zijn om een vaste kleur te kiezen. Daarnaast zou het handig zijn als je de achtergrondverlichting van het lcd-scherm in kunt stellen op ‘altijd aan’ of ‘automatisch uit na tien seconden’. Tijdens het inslapen is het niet fijn als het backlight de hele kamer verlicht.

Wat moet er gebeuren wanneer de ‘wekker afgaat’? Waarschijnlijk zal niemand het fijn vinden om in een plotselinge zee van licht wakker te worden. Daarom moeten de led-lampjes eerst heel zwak en daarna langzaam aan feller gaan schijnen. Over de kleur hoeft mijn dochter niet lang na te denken. Roze natuurlijk, de favoriete kleur van dit zesjarige meisje.

©PXimport

Behuizing en scherm

Een behuizing is niet noodzakelijk om de wake-uplight te laten functioneren. Maar omdat het apparaat aan de zijkant van een kinderbed wordt gemonteerd, is het wel verstandig om iets te maken wat de elektronica beschermt tegen kinderhandjes. En omgekeerd natuurlijk.

Op Thingiverse, een website waar veel gratis 3D-modellen te vinden zijn, kun je het perfecte doosje vinden: de Mmintbox – ja met dubbel M. Deze is speciaal ontworpen voor een Arduino Mega waar een lcd-shield met koppen op zit. Op de plek die eigenlijk bedoeld is voor een 9volt-batterij is nog ruimte voor de rtc!

Het is aan te raden om de knoppen met elastisch materiaal te printen, biorubber of flexibel TPE-filament bijvoorbeeld. De rest van het doosje is met PETG geprint. Na het printen moet je met een mesje nog even een opening in de zijkant van het doosje maken. Hier gaan de vier draden van de ledstrip door.

Bij het aansluiten van de LCD KeyPad Shield valt op dat de soldeerpunten aan de onderkant van de shield contact maken met de metalen buitenkant van de usb-aansluiting van de Arduino. Misschien dat dit bij een originele Arduino Mega niet gebeurt, maar omdat er op dit moment enkel een (overigens prima) kloon voorhanden is, kunnen we dit niet controleren.

Voor de zekerheid moet er daarom rondom de usb-aansluiting wat (doorzichtige) tape worden geplakt. Je kunt het bordje testen met behulp van de voorbeeldcode die je hier vindt.

Rtc en led-strips aansluiten

De rtc (real time clock) beschikt over zes verschillende aansluitingen, waarvan alleen de SDA-, SCL-, VCC- en GND-aansluitingen gebruikt hoeven te worden.

De SDA- en SCL-pinnen worden met de gelijknamige pinnen op de Arduino aangesloten. Op een Arduino Mega is SDA-pin D20 en SCL is pin D21.

VCC verbind je met de 5volt-pin op de Arduino en GND uiteraard met GND. De Mega heeft meerdere GND-aansluitingen, maar het handigst is om die naast de 5volt-pin te gebruiken.

Er is nu wel wat soldeerwerk nodig: soldeer twee pinheaders op de SCL en SDA-aansluitingen van de rtc en vier pinheaders aan 5V-GND-GND-Vin van het lcd-bordje. Even opletten: de vier laatstgenoemde pinnen zitten aan de onderkant van het lcd-bord! Als je ze aan de andere kant zou solderen (zodat de kabels boven op de shield moeten worden aangesloten), past het niet in het 3D-geprinte doosje omdat de kabels dan naar boven uitsteken. Wie nog nooit gesoldeerd heeft, kan via dit pdf-bestand een duidelijke handleiding in de vorm van een comic vinden.

©PXimport

Meet nu de afstand die tussen de Mmintbox en de verlichting komt en tel daar nog wat extra centimeters bij op. Dit wordt de lengte van de vier draden tussen de Arduino en de ledstrip. Achteraf kun je die draden in een kabelgoot wegwerken. De aansluiting verloopt als volgt.

1. De VCC (paarse draad op de foto) en naastgelegen GND van de ledstrip worden aangesloten op de Vin- en GND-pinheaders die in de vorige stap gesoldeerd zijn.
2. DI wordt aangesloten op pin D36 van de Arduino Mega.
3. GND (die naast DI) wordt aangesloten op de GND-pin die helemaal rechtsonder op de Arduino zit.

©PXimport

De voeding aansluiten

De pinnen van de Arduino werken op 5 volt. Precies de juiste hoeveelheid voor de rtc, maar niet voor de ledstrip die wij gebruiken. Die heeft namelijk 12 volt nodig. Gelukkig past de stekker van de adapter die bij de ledstrip geleverd werd precies in de voedingsconnector van de Arduino Mega. En we hebben ook geluk dat de Mega beschikt over een ingebouwde spanningsregelaar, die ervoor zorgt dat de maximale hoeveelheid op elke pin wordt beperkt tot 5 volt.

De enige uitzondering hierop is de Vin-pin, waarop evenveel spanning staat als op de stroomconnector. Vandaar dat de VCC van de ledstrip in de vorige stap op Vin is aangesloten. Zorg dus dat je zelf ook een voedingsadapter met de juiste maat stekker gebruikt!

Bovenstaand verhaal over de voeding wijkt niet zo veel af wanneer je een ledstrip gebruikt die met een spanning van 5 volt werkt. In dat geval kun je de Arduino ook met een usb-kabel van stroom voorzien. Wanneer je toch de ronde voedingsconnector gebruikt, let er dan op dat je een adapter met de juiste spanning gebruikt.

Wake up light progammeren

Je kunt hier de Arduino-code voor dit project downloaden. Voordat je deze sketch naar de Arduino uploadt, zou je nog wat onderdelen in de code kunnen aanpassen. Bijvoorbeeld het instellen van de datum van de rtc, want dat kan niet met behulp van de knoppen. De code staat op GitHub, dus iedereen is welkom om deze optie toe te voegen. Maar op dit moment is dat niet per se nodig, omdat een datum en de dag van de week niet van belang is voor het laten afgaan van de wekker van dit wake-uplight.

Voor de volledigheid laten we toch even zien hoe je de datum en dag van de week van de rtc kunt instellen. Haal allereerst de commentaartekens aan het begin van regels 67 tot en met 69 weg en vul de juiste waarden voor datum (en tijd) in:

Als deze sketch is geüpload, waardoor de wake-uplight over de juiste datum beschikt, moet je de commentaartekens weer terugzetten en de sketch voor een tweede keer uploaden! Hierdoor voorkom je dat de tijd telkens weer wordt teruggezet wanneer de Arduino herstart na een stroomonderbreking.

Het getal 50 op regel 21 is het aantal leds in de strip. Wellicht dat je dit nog moet aanpassen. Voor meer info over die ledstrip en de bijbehorende library kun je hier terecht.

Wanneer je een reguliere NeoPixel-ledstrip gebruikt, wijzig je regel 17 en 21 in:

Staat het roze kleurtje jou bij het ontwaken niet aan, dan kun je dit op regel 140 wijzigen:

Ook deze regel behoeft wat uitleg. De drie waarden tussen de haakjes achter strip.Color zijn de hoeveelheid rood, groen en blauw van de kleur. In dit geval is de variabele c een waarde die langzaam van 0 tot en met 255 oploopt (zie regel 136) en zo zorgt dat de verlichting steeds feller wordt. Roze licht krijg je door rood licht met een klein beetje blauw licht te ‘mengen’, vandaar dat in bovenstaande code de hoeveelheid blauw telkens een tiende deel van de hoeveelheid rood is. Wil je geen roze maar groen, dan zou je de volgende code kunnen gebruiken:

Een ander leuk idee is om de kleuren van de opkomende zon na te bootsen: van rood en oranje via geel naar een blauwig wit. Hiervoor is alleen bovenstaande regel niet genoeg, maar zullen er wat meer drastische wijzigingen aan de code moeten plaats vinden. Dat laten we aan jouw eigen inventiviteit over.

Tot slot

Zodra je de wake-uplight aan zet, toont de ledstrip een kleurverloop van het hele kleurenspectrum: van rood via geel, groen, blauw en paars weer terug naar rood. Dit ziet er prachtig uit, niet alleen wanneer de ledstrip nog is opgerold, maar zeker als deze achter het stapelbed wordt geplakt en de hele kamer oplicht.

Intussen is alles getest en het werkte! We verheugen er ons al op om op zaterdagochtend eindelijk eens een uurtje langer te blijven liggen. De kinderen zijn al de hele week geïnstrueerd: “Jullie krijgen vrijdag een nieuwe lamp op je kamer, zodat je kunt zien wanneer je mag opstaan. En denk eraan: niet roepen voordat de lamp aan is.” Dit moet gaan lukken! Hoe moeilijk kan het nu nog zijn?

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).