Het ooit zo mooie, filantropische .org is niet meer wat het geweest is. Het bedrijf dat de eigenaar kan worden genoemd van .org, Public Interest Registry (PIR), is verkocht. Een private equity-onderneming genaamd Ethos Capital deed de aankoop. Wat betekent zoiets en hoe werkt dat eigenlijk, domeinnamen kopen?

Een domeinnaam is een internetadres en dat kun je vrij letterlijk nemen. Het idee is dat mensen naar je adres kunnen navigeren en dan je ‘huis’ zien, geheel zoals je dat zelf hebt ingericht. Je huis is dan je website en de inrichting is de opbouw van die website: staan er filmpjes op, zit het menu boven of links, enzovoort. Eigenlijk is een domeinnaam een soort snelkoppeling, want in principe surfen mensen naar een server.

Om echter het hele IP-adres van zo’n server te moeten intoetsen, dat werkt niet, zodoende dat domeinnamen in het leven zijn geroepen. Een domeinnaam moet je eerst claimen voordat je deze kunt gaan gebruiken. Zeker nu we al even gebruikmaken van websites is het soms een uitdaging te vinden wat je nodig hebt.

Opbouw van een domeinnaam

Een domeinnaam bestaat uit twee delen: eentje is de extensie, zie dit als een soort netnummer, het andere is je naam. Je ziet het hier ook: pcmweb.nl. Wij zijn PCMweb en omdat we een Nederlands bedrijf zijn dat ook Nederlandstalig publiceert, is het aannemelijk dat we een .nl-extensie kiezen. Als je bovendien nu naar pcmweb.com gaat, dan zie je dat de vraagprijs voor dit domein al meer dan 1500 euro is. Iemand heeft die domeinnaam dus wel gekocht, maar gebruikt hem alleen om te wachten tot iemand deze wil kopen.

Het is slimme handel die je veel tegenkomt op het internet. Dat komt omdat een domeinnaam aanschaffen erg goedkoop is. Je bent er een tientje tot vijftien euro per jaar aan kwijt. Er zijn dus heel veel mensen die ideeën hebben die ze niet meteen tot uitvoer brengen, en die toch vast een domeinnaam vastleggen. Zeker als je voor een .nl gaat, dan is er nog ruime keuze aan goede domeinnamen. Staat je bedrijf echter al bij de Kamer van Koophandel ingeschreven als ‘Telegraaf Bootverkoop’, dan hoef je er niet op te rekenen dat je het zeer succesvolle Telegraaf.nl kunt registreren, want deze is immers al van de krant Telegraaf.

Het verhaal over .org gaat niet over de naam van het domein, maar over dat netnummer. We noemden net al .nl: elk land heeft zijn eigen extensie. België heeft .be, Engeland heeft .co.uk en Canada gebruikt .ca. Daarnaast zijn er extensies die andere doelen hebben. De Amerikaanse overheid heeft bijvoorbeeld .gov, maar er is ook het algemenere .net als tegenhanger van .com en er is .amsterdam dat enkele jaren geleden werd gelanceerd. De meest populaire extensie is .com. Bijna de helft van alle internetsites is zo’n .com.

©PXimport

Domeinnaamregistratie

Een domeinnaam registreren is binnen een paar minuten gedaan, uiteraard afhankelijk van de beschikbaarheid van de naam die je je website wilt geven. Je kunt eigenlijk bij bijna elke hostingpartij terecht om een domeinnaam te controleren en te registreren. Soms verschillen ze in prijs, maar over het algemeen zijn het meestal prijzen tussen de 10 en 15 euro per jaar. Je ziet als je kijkt of je domeinnaam beschikbaar is meteen wat hij kost per extensie en of hij wel beschikbaar is op die extensie.

Als je je bedrijf in vrachtwagenonderdelen in Nederland start, maar je weet dat je uiteindelijk ook een internationaal verkoopkanaal wilt worden, dan kun je het beste zowel de .nl als de .com vastleggen. Je kunt dan een Engelstalige en een Nederlandstalige site maken of één site met beide taalopties, waarbij de .nl dan verwijst naar de .com (zodat je maar één site hoeft bij te houden).

Kortom, hoewel een domeinnaam vastleggen in een paar minuten is gefixt, is het niet iets dat je te snel moet doen. Je moet goed bedenken wat je precies verwacht. Er zijn bovendien ook websites die voor de zekerheid de .com vastleggen, omdat er bedrijven zijn die bijhouden wat er allemaal wordt geregistreerd en hier slim op inspelen door dan snel de .com ervan te registreren. Er zijn dus ook veel bedrijven die bij voorbaat gewoon heel goede namen bedenken en deze vastleggen.

Duurste domeinen

Denk bijvoorbeeld aan de duurste domeinnaam ooit verkocht (voor zover bekend): CarInsurance.com (49,7 miljoen dollar), maar ook het recentelijk verkochte Voice.com (30 miljoen dollar). Cars.com schijnt heel waardevol te zijn, want deze domeinnaam wordt geschat op een waarde van 872 miljoen dollar. Er zijn miljoenen websites op het internet te vinden en tot nu toe zijn er meer dan 157 miljoen domeinnamen geregistreerd, maar nog steeds gaat dat door. Als Apple met een nieuw product komt, dan wordt die domeinnaam snel vastgelegd (gelukkig meestal door Apple zelf, nog voor het ook daadwerkelijk verschijnt).

Terug naar die .org, want daar zitten wat haken en ogen aan. Het feit dat .org nu is verkocht heeft kwaad bloed gezet bij velen. Immers betekent het dat het non-profit-karakter verdwijnt, iets dat juist zo’n beetje dé unique selling point was van .org. .org was de non-commerciële tegenhanger van het juist ultracommerciële .com. Daarbij komt ook nog dat ICANN (een bedrijf dat toezicht houdt op alle domeinnamen) akkoord is gegaan met het verwijderen van maximumprijzen voor .info, .biz en .org-domeinen. Iets dat Ethos ook wil gaan doen: het domein .org moet gemiddeld 10 procent meer gaan kosten.

Er zijn 10 miljoen .org-domeinnamen, dus als ze allemaal 1 euro extra opleveren op jaarbasis, dan schiet dat niet heel erg op. Er is door Ethos Capital namelijk 1,1 miljard euro betaald voor het complete .org-extensiedomein en dat wil het ongetwijfeld terugverdienen. Spannende tijden voor onder andere Wikipedia, dat één van de bekendste en grootste gebruikers van .org is.

©PXimport

Verkoop .org

Critici waren niet te spreken over deze ontwikkeling en aangezien Ethos Capital de publieke opinie niet mee heeft, is het met een antwoord gekomen. Ethos Capital heeft half februari bekendgemaakt dat er bindende contracten zijn waarin is vastgelegd dat ze niet zomaar hoge bedragen mogen opleggen aan non-profit .org-domeineigenaars. Er wordt bovendien een speciale raad in het leven geroepen om censuur of ongepast datagebruik tegen te gaan.

Er is op dit moment nog weinig vertrouwen in Ethos Capital, dat zelf meent te begrijpen hoe de domeinnaamwereld reilt en zeilt. CEO Erik Brooks schijnt er alvast geen ervaring te hebben. Er wordt echter ook gewezen naar ICANN, dat het volgens velen nooit had moeten toestaan om het maximumbedrag van .org te verwijderen. De tijd zal leren of Ethos zo integer is als zijn naam doet vermoeden en het inderdaad echt de prijzen laag houdt. In de tussentijd kun je waarschijnlijk beter voor een domeinnaam kiezen als .com of .nl, wat sowieso de populairste domeinnamen zijn in ons land.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.