Met de juiste software is het perfect mogelijk alle data op een schijf of een partitie te versleutelen. Op die manier weet je zeker dat alleen jij er bij kunt. Bestanden versleutelen kan onder andere met Veracrypt. In dit artikel helpen we je op weg.

VeraCrypt kun je beschouwen als de opvolger van het ooit populaire TrueCrypt, en heeft inmiddels ook een aantal zwakke punten van TrueCrypt weggewerkt. Tijdens de setup-procedure kiezen we bij voorkeur voor Installeer. Kies je namelijk voor Uitpakken dan krijg je bij het uitvoeren telkens de uac-prompt te zien en kun je geen systeempartitie versleutelen.

Na de installatie start je VeraCrypt en klik je op Maak volume. Kies voor Codeer een niet-systeempartitie/station en in het volgende venster voor Standaard VeraCrypt volume. Een andere optie is Verborgen VeraCrypt volume: een volume dat zich geheel binnen een ander, niet-verborgen volume nestelt. Afhankelijk van het wachtwoord zal VeraCrypt dan het binnenste, verborgen volume of het buitenste, niet-verborgen volume koppelen.

Deze mogelijkheid kan handig zijn in situaties van ‘plausible deniability’: onder dwang geef je dan enkel het wachtwoord vrij van het buitenste volume (met onschuldige data) en kun je rustig blijven ontkennen dat je ergens ‘delicate’ gegevens hebt afgeschermd.

Veracrypt-schijf aanmaken

In het volgende venster geef je het gewenste volume aan – dat kan trouwens ook een usb-stick zijn - waarna je Aanmaken en formatteren gecodeerd volume kiest. Besef wel dat eventueel aanwezige bestanden met willekeurig gegenereerde data zullen worden overschreven. Als je dat wilt voorkomen zet je die dus eerst over naar een andere locatie, om ze na het aanmaken van het volume weer terug te plaatsen.

Druk op Volgende zodat je in het venster met Codering opties belandt. Standaard is hier AES (Rijndael) geselecteerd – een goede keuze – maar er is nog een aantal andere algoritmes beschikbaar, waaronder Serpent en TwoFish of zelfs een combinatie van twee of meer van deze algoritmes. Zo’n combinatie versterkt weliswaar de encryptie, maar het proces van versleutelen en ontsleutelen duurt ook merkbaar langer. Je dient hier tevens het hash-algoritme aan te duiden en ook hier is de standaardkeuze SHA-512 een prima optie.

©PXimport

Een paar vensters verder vul je dan een stevig wachtwoord in (VeraCrypt zelf stelt minstens 20 tekens voor), hoewel het ook mogelijk is om een sleutelbestand te vereisen voor toegang tot de versleutelde partitie. Plaats dan een vinkje bij Gebruik sleutelbest., klik op Sleutelbestanden en op Toevoegen Best. De tool kan trouwens ook overweg met sleutelbestanden die op een beveiligingstoken of smartcard worden bewaard en typisch door een pincode worden afgeschermd. In dit geval klik je op Toev. Token best.

Geef aan of je bestanden groter dan 4 GB wilt kunnen bewaren, zodat VeraCrypt een aangepast bestandssysteem kan toepassen (exfat of ntfs, in plaats van fat). Vervolgens beweeg je een flink aantal keren met de muisaanwijzer over het venster, tot het veld bij Variabele waarde […] groen kleurt. Bevat je partitie geen privacygevoelige data dan mag je de optie Snel formatteren aanvinken. Bevestig met de knop Formatteer en met Ja.

(Ont)koppelen en meenemen

Na de formattering beland je opnieuw in het hoofdvenster van VeraCrypt. Selecteer een vrije stationsletter en klik vervolgens op Selecteer apparaat, waarna je naar het gewenste volume verwijst. Je zult overigens merken dat dit volume zich ondertussen niet meer via de verkenner laat benaderen. Probeer je dat toch, ga dan niet in op de suggestie om het volume te formatteren!

Druk op de knop Koppel, vul het bijhorende wachtwoord in, verwijs eventueel naar je sleutelbestand(en) en bevestig met OK. Even later koppelt VeraCrypt het volume aan de aangeduide stationsletter, waarna je hier nu wel gewoon via de verkenner naartoe kunt navigeren. Zodra je Ontkoppel indrukt, is het volume echter weer onbereikbaar.

©PXimport

Zoals gezegd kun je met deze methode ook usb-sticks versleutelen. Maar wil je zo’n versleutelde stick ook op computers kunnen gebruiken waarop VeraCrypt niet is geïnstalleerd, dan moet je anders te werk gaan. Je kiest dan in de aanmaakwizard voor Maak een gecodeerde bestandscontainer aan, waarna je bij Volumelocatie een onbestaande bestandsnaam op je stick invult. Stel een geschikte volumegrootte in en volg de verdere instructies.

Zorg na afloop dat het volume op de stick is gekoppeld, open het menu Tools en kies Traveler disk aanmaken, waarna je verwijst naar (de rootmap van) je usb-stick. Eventueel kies je hier bij de AutoRun configuratie voor de optie Start VeraCrypt. Afhankelijk van de Windows-configuratie op de pc zal VeraCrypt dan automatisch starten nadat de stick is ingeplugd. Bevestig je keuze met Aanmaken.

Honor is in Nederland – na al die jaren aanwezigheid – nog steeds een klein merk met een beperkte bekendheid. Best zonde, want toestellen als de Honor 400 laten zien dat de fabrikant een goede prijs-kwaliteitverhouding kan bieden. In deze review lees je meer over deze midrange smartphone.

Strak ontwerp

Een midrange smartphone kan er heus premium uitzien, bewijst Honor met zijn nieuwste model. De Honor 400 heeft een frame van kunststof, een achterkant van mat glas en oogt naar onze mening erg fraai. Met 184 gram is de smartphone van gemiddeld gewicht. Je kunt hem lastig met één hand bedienen, wat vooral te wijten is aan het forse 6,55inch-scherm.

©Rens Blom

De Honor 400 draagt een IP65-certificering, wat wil zeggen dat hij tegen stof en een flinke regenbui kan. Let op: het toestel is niet bedoeld om mee te nemen in het zwembad. Sommige concurrerende smartphones kunnen dat wel.

©Rens Blom

Goed scherm

Het is vandaag de dag moeilijk om een midrange smartphone met een slecht scherm te vinden. Er is echter een groot verschil tussen een prima en een echt goed scherm. De Honor 400 is voorzien van een echt goed scherm. Het 120Hz-oledscherm heeft een hoge resolutie van 2736 x 1264 pixels, waardoor het beeldscherm scherper oogt dan een standaard Full-HD-display (1920 x 1080 pixels). De kleuren, maximale helderheid en functies om je ogen minder te vermoeien zijn allemaal indrukwekkend.

©Rens Blom

Specificaties

Van een midrange smartphone mag je anno 2025 krachtige en complete hardware verwachten. Honor heeft de expertise in huis om aan die verwachting te voldoen, maar weet ons niet op alle vlakken te overtuigen. Laten we beginnen met de processor. Dat is een Qualcomm Snapdragon 7 Gen 3. Een echte midrange processor die op zich snel genoeg is voor alle populaire apps. In dit prijssegment kun je echter ook krachtiger smartphones in huis halen. Dat merk je vooral bij het spelen van games. Daar is de Honor 400 geen koning in.

Voor de hoeveelheid werkgeheugen geldt hetzelfde. Met de 8 GB in de Honor 400 hoef je echt niet te klagen, maar er zijn veel concurrerende toestellen die over 12 GB beschikken. Op de lange termijn kun je daar profijt van hebben, want software- en app-updates lijken steeds meer werkgeheugen op te eisen.

©Rens Blom

Honor hecht blijkbaar meer waarde aan de hoeveelheid opslagcapaciteit. Want waar de meeste midrange smartphones het moeten doen met 256 GB, zit er 512 GB in de Honor 400. Een zee aan opslagruimte, waar na de installatie van de smartphone zo'n 475 GB van beschikbaar blijft.

Lange accuduur

De accuduur vinden we een heel belangrijk punt bij een smartphone. Honor scoort hier goed, want de 5300mAh-accu in de Honor 400 houdt het bij ons gemengde gebruik probleemloos een lange dag vol. We laden de smartphone op als we naar bed gaan of doen dat 's ochtends, als we onder de douche stappen. Opladen kan met maximaal 66 watt. Een adapter moet je – door EU-wetgeving – zelf regelen.

Aardig om te vermelden is dat de Honor 400 een silicium-koolstofaccu heeft. Dit nieuwe type accu voor smartphones kan meer energie opslaan, zonder fysiek groter te zijn dan de vorige generatie accu's. Meer energie leidt tot een hogere capaciteit – gemeten in mAh – en zo dus meer stroom voor jou als gebruiker. Steeds meer (midrange) smartphones krijgen een silicium-koolstofaccu. Honor loopt dus in de voorhoede mee.

©Rens Blom

Een 200 megapixel-camera

Achter op de Honor 400 vind je twee camera's en een grote flitser. De hoofdcamera heeft een zeer hoge resolutie van 200 megapixels en combineert al die pixels standaard om betere foto's in een lagere resolutie te maken. De camera presteert ruim voldoende, ook bij minder licht. Over de groothoeklens zijn we minder enthousiast, maar in de meeste situaties kun je er prima mee uit de voeten.

Hieronder van links naar rechts: de hoofdcamera (1X), de groothoekcamera en 4x zoom via de hoofdcamera.

©Rens Blom

Hoewel de Honor 400 geen aparte zoomcamera heeft, kun je wel aardig zoomen. Dat is te danken aan de megaresolutie van de hoofdcamera. Je zoomt in de camera-app in via de hoofdcamera, die eigenlijk een uitsnede maakt van een foto en het 'ingezoomde' resultaat aan je voorlegt. Onderstaande fotoserie laat zien wat je op die manier kunt bereiken. De herenhuizen aan de overkant van de gracht staan er duidelijk genoeg op.

©Rens Blom

Drukke software

De Honor 400 is voorzien van Android 15, voorzien van Honors eigen softwareschil. Die schil vinden we visueel en qua functies nogal druk. We vinden het ook jammer dat Honor wat extra apps zoals TikTok, Temu en Block Blast! op het toestel installeert. Gelukkig kun je ze verwijderen. Positiever zijn we over de samenwerking tussen Google en Honor om allemaal nuttige AI-functies in de telefoon te bakken. Daar kun je zeker leuk mee experimenteren.

©Rens Blom

Tot slot het updatebeleid. Honor scoort goede punten door de smartphone zes jaar Android-upgrades en beveiligingsupdates te geven. Dat is langer dan veel concurrenten.

Conclusie: Honor 400 kopen?

De Honor 400 is een waardevolle toevoeging aan het midrange smartphonesegment. Het toestel laat op veel vlakken een (erg) positieve indruk achter en krijgt zes jaar software-updates, waardoor je hem lang kunt blijven gebruiken. Wij zijn al met al enthousiast over de Honor 400.

Bitcoin heeft deze week opnieuw zijn hoogste koers ooit bereikt. De verleiding is groot om mee te doen, zeker als je bekenden hoort over hun winst. Maar wie nu overweegt om in crypto te stappen, moet ook stilstaan bij de risico's én de beveiliging van zijn investering. Want hoe zorg je dat je je digitale munten veilig bewaart? Veel ervaren beleggers kiezen voor een hardware wallet: een klein apparaatje dat je crypto offline beschermt tegen hackers en fouten. In dit artikel lees je hoe het werkt, wat de voor- en nadelen zijn, en hoe je veilig begint.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitcoinmagazine.nl

Wat is een hardware wallet?

Een hardware wallet is een fysiek apparaatje (vaak een soort USB-stick) dat je private keys offline bewaart. Die private keys zijn nodig om toegang te krijgen tot je cryptomunten. In tegenstelling tot een software wallet op je computer of telefoon, is een hardware wallet niet constant verbonden met het internet. Daardoor is je crypto beter beschermd tegen hackers en malware.

Bekende merken zijn Ledger en Trezor. Bij transacties sluit je de wallet kort aan op je computer of telefoon. De transactie wordt daar voorbereid, maar pas op de hardware wallet zelf goedgekeurd. Je private key verlaat het apparaat nooit.

Waarom is dit veiliger dan een software wallet?

• Offline opslag: hackers kunnen niet zomaar bij je sleutels, omdat die fysiek op het apparaat staan.
• Geen afhankelijkheid van apps of browsers: een phishing-link of malware op je pc krijgt geen toegang tot je wallet.
• Bevestiging op apparaat zelf: elke transactie moet je fysiek goedkeuren op het apparaat, bijvoorbeeld via een knop of touchscreen.

Let op: veilig gebruik vereist wel discipline. Wie zijn pincode of herstelzin (seed phrase) kwijtraakt, kan zijn crypto definitief verliezen. Schrijf deze dus op en bewaar hem veilig, bijvoorbeeld in een kluis.

©rawcaptured

Wanneer kies je voor een hardware wallet?

Een hardware wallet is vooral slim als:

• je voor langere tijd crypto wilt bewaren (hodlen);
• je meer dan een paar honderd euro aan crypto bezit;
• je waarde hecht aan maximale controle en veiligheid.

Voor wie af en toe wat koopt en verkoopt via een app als Bitvavo of Binance is een software wallet of custodial wallet voldoende. Maar als je serieus bezig bent met investeren in crypto, is een hardware wallet een logische stap.

Zijn er ook nadelen?

Zeker. Een paar punten om rekening mee te houden:

• Je moet het apparaat kopen: reken op 50 tot 200 euro.
• Je moet de seed phrase handmatig opslaan en beveiligen.
• Een hardware wallet is minder snel toegankelijk dan een mobiele app.
• Als je hem kwijtraakt zonder back-up, ben je alles kwijt.

En hoe zit het met regulering?

Cryptovaluta blijven risicovol. De Autoriteit Financiële Markten (AFM) adviseert particuliere beleggers om zich goed in te lezen voordat ze beginnen met beleggen in crypto. Op hun website vind je een praktische checklist waarmee je snel kunt zien of beleggen — in crypto of andere producten — iets voor jou is.

Ook handig: voor wie meer wil weten over actuele trends in crypto en blockchain, biedt Bitcoinmagazine.nl dagelijks nieuws, koersinformatie en uitleg. Dit soort bronnen helpen je op de hoogte te blijven zonder dat je blind ergens instapt.

Tot slot: hoe houd je overzicht?

Een hardware wallet gebruik je vaak in combinatie met desktopsoftware of een app. Daarmee kun je transacties voorbereiden, je saldo bekijken en notificaties instellen. Voor mobiel gebruik blijft een bankapp natuurlijk onmisbaar. Denk aan betalen, alerts en koppeling met je beleggingsrekening. De Consumentenbond heeft een overzicht gemaakt van wat je veilig mag verwachten van mobiel bankieren.

Een slimme strategie? Gebruik een hardware wallet voor opslag, je mobiel voor notificaties, en je desktop voor analyse. Zo heb je snelheid, overzicht én veiligheid in één.