Stel: je hebt een video- of audiobestand dat je op je pc, via je mediaserver of met de mediaspeler in je netwerk niet kunt afspelen doordat die het formaat niet ondersteunt. Dan kun je overwegen het bestand naar een ander mediaformaat te converteren. Met welke tools kan dat en waarop moet je dan letten?

Tip 01: Alternatieven

Meestal levert het converteren naar een ander mediaformaat enig kwaliteitsverlies in beeld of geluid op. Je voert zo’n conversie dus alleen maar uit als het echt nodig is. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat een update van (de firmware van) je mediaspeler ervoor zorgt dat die alsnog met het aangeboden mediaformaat overweg kan. Gaat het om een softwarematige mediaspeler, bijvoorbeeld op je pc, dan zijn er vaak nog twee uitwegen. Je installeert een andere mediaspeler, zoals de populaire multiplatformspeler VLC Player. Die kan namelijk met nagenoeg alle formaten overweg, door de ingebouwde ondersteuning voor talloze audio- en videocodecs. Het kan ook helpen een ‘codec pack’ te installeren. Zo’n pakket installeert een hele reeks codecs zodat wellicht ook je eigen speler met het formaat overweg kan. Een gratis en betrouwbaar pack voor Windows is K-Lite Codec Pack Basic. Kies Advanced tijdens de installatie om alle mogelijke en vaak geavanceerde opties te zien. Op deze site kun je ook vinden welke mediaformaten dit pakket zoal ondersteunt. Let op dat je niet zomaar ergens een willekeurig codec pack downloadt, want sommige hebben malware aan boord. De bovengenoemde is in elk geval zeker betrouwbaar.

©PXimport

Tip 02: Containers & codecs

Wanneer we het over videobestanden hebben dan moeten we het onderscheid maken tussen containers en codecs. Het begrip container heeft betrekking op het bestandsformaat (extensie), zoals .og (OGG), .mkv (Matroska Video), .avi (AVI), .mpg (MPEG) en .mov (MPEG 4, Apple). Zo’n container bevat de diverse componenten waaruit een video is opgebouwd, zoals de videostroom, soundtracks, ondertitels en allerlei metadata. Het begrip codec staat voor coding/decoding en zorgt er doorgaans voor dat de data gecomprimeerd worden zodat het resulterende videobestand minder schijfruimte of bandbreedte vereist. Zo’n codec zorgt er tevens voor dat de data automatisch weer worden gedecomprimeerd tijdens het afspelen. Er bestaan tal van codecs die allemaal zo hun voor- en nadelen hebben. Dat maakt het er niet makkelijk op om de optimale codec te selecteren. Het kan hierdoor bijvoorbeeld gebeuren dat je mediaspeler wel de container (bestandsformaat of -extensie) ondersteunt, maar over de gebruikte codec(s) struikelt. Creëer je zelf de video dan kan het helpen een andere codec te selecteren. In het andere geval kun je het bestand nog altijd converteren.

©PXimport

Tip 03: Presets

Zowel bij het zelf creëren als bij het converteren van een videobestand kun je moeilijk ontsnappen aan de begrippen container en codec. Wil je je daar niet al te veel in verdiepen, dan kun je het beste een gebruiksvriendelijke conversietool voor inzetten die een flink aantal ‘presets’ oftewel profielen bevat. Dat houdt in dat je een bepaald profiel kiest, bijvoorbeeld ‘Google Nexus 5 MPEG-4’, en dat je je verder niet om allerlei technische details hoeft te bekommeren. Online vind je een vergelijkend overzicht van diverse videoconverters.

Een van de betere gratis converters is Any Video Converter. AVC is beschikbaar voor Windows en macOS en kan naar eigen zeggen met meer dan 200 formaten overweg. Met een paar muisklikken installeer je de software.

Vanuit het hoofdvenster kun je via een uitklapmenu al meteen uit tal van profielen selecteren, netjes gecategoriseerd in rubrieken als Apple, Android, LG, Microsoft, TV Devices, HTML5 Embed Video en ook Audio Files (als je alleen de audio wilt extraheren). Elke rubriek heeft op zijn beurt diverse profielen. Kies je bijvoorbeeld Apple dan kun je uit talrijke iPhone-, iPad-, iPod- en Apple TV-modellen selecteren.

©PXimport

Tip 04: AVC

Zodra je een geschikt profiel hebt aangeduid kun je aan de slag. Je hoeft nu maar een of meerdere videobestanden naar het venster te verslepen of die te importeren via Add Video(s). Vanuit het tabblad Add URL(s) is het bovendien mogelijk online video’s, bijvoorbeeld uit Facebook, Vimeo of YouTube, te downloaden. De geïmporteerde video’s worden op een rijtje gezet en met Convert Now! kun je die in principe al meteen converteren. Wil je de diverse video’s tot één groot videobestand versmelten, zet dan onderaan de knop Join All Files op ON. De standaard uitvoermap lees je af in het rechterpaneel, bij Basic Settings, en kun je van hieruit ook aanpassen.

Erg handig is ook dat je alleen een bepaald fragment uit de video’s kunt halen (clip) om dat te converteren. Daartoe klik je het schaaricoontje rechtsboven zo’n video aan.

Liever geen audio? Dan selecteer je No audio in het uitklapmenu achter het luidsprekericoon en (eigen) ondertitels toevoegen doe je via het uitklapmenu bij het tekstballonnetje. Verder laat het verfborstel-icoon je ook toe diverse effecten los te laten op je video. Zo kun je de video bijknippen (crop), roteren, de helderheid, het contrast en de verzadiging aanpassen of bijvoorbeeld een watermerk of logo op de video plaatsen. Bij Other Effects tref je bovendien nog veel meer speciale effecten aan.

©PXimport

Tip 05: Aanpassingen

Je kunt weliswaar vertrekken van een bestaand basisprofiel, maar je hoeft niet noodzakelijk alle instellingen zonder meer over te nemen. Immers, afhankelijk van het gekozen profiel kun je zaken als video- en audiocodecs en bitrate aanpassen (het aantal bits dat per seconde wordt verwerkt). Dat doe je in het rechterpaneel in de rubrieken Video en Audio.

Het spreekt vanzelf dat de bestandsgrootte – en doorgaans ook de kwaliteit – samenhangt met de gekozen codec en bitrate. We hebben echter wel ondervonden dat AVC de video- en audio-opties niet altijd automatisch aanpast wanneer je een ander profiel kiest: de tool even herstarten lost dit op.

Overigens zijn er nog wel een aantal andere instellingen die je kunt aanpassen via het tandwielpictogram, rechtsboven. Houd er rekening mee dat die dan wel voor alle volgende conversie-operaties gelden, tot je die weer aanpast.

©PXimport

Tip 06: HandBrake

Neem je als gevorderde gebruiker het heft graag wat meer in handen dan kijk je beter uit naar een conversietool als HandBrake. Die werkt weliswaar ook met een hele reeks profielen (open het uitklapmenu bij Presets en selecteer een van de zes rubrieken, waaronder Device, General en Web), maar je krijgt meteen ook de gelegenheid een indrukwekkend aantal technische aspecten van de conversie bij te sturen. Wat containers betreft is de keuze beperkt (mp4 of mkv), maar er zijn wel talrijke opties voor de gebruikte video- en audiocodecs, die je op de gelijknamige tabbladen kunt instellen. Verder tref je hier nog tabbladen aan voor Dimensions, Filters, Subtitles en Chapters, waar je eveneens heel wat instellingen kunt aanpassen. De handleiding bij Handbrake is jammer genoeg niet zo uitgebreid. Wil je meer achtergrondinformatie over bepaalde parameters en instellingen dan zit er wellicht weinig anders op dan die te googelen.

©PXimport

Tip 07: Opdrachtregel

HandBrake biedt weliswaar een overzichtelijke grafische interface maar diehard video-liefhebbers regelen alle aspecten van zo’n conversie wellicht liever vanaf de opdrachtregel; met enige handigheid kun je langs deze weg ook conversies in batch uitvoeren. Daarvoor heb je de opdrachtregelvariant van HandBrake nodig, te downloaden op bovengenoemde website en beschikbaar voor Windows, macOS en Linux. Via het commando handbrakecli --help krijg je een overzicht van de parameters.

Wellicht de krachtigste tool voor multimediaconversies is echter FFMPEG, te vinden en beschikbaar voor Windows, macOS en Linux. In zijn eenvoudigste vorm kan zo’n commando er als volgt uitzien: ffmpeg -i invoer.mp4 uitvoer.webm. Let wel, een commando als ffmpeg -i invoer.mp4 uitvoer.mkv zou wellicht in een bestand met dezelfde codecs als invoer.mp4 resulteren, aangezien mkv-containers ontworpen zijn om met zowat elke videostroom overweg te kunnen.

©PXimport

Tip 08: Ffmpeg-parameters

Wil je andere codecs, dan moet je dat zelf aangeven met de parameters -c:v (video) en -c:a (audio), bijvoorbeeld als volgt (met als resultaat een mkv-bestand met een VP9-videostroom en een Vorbis-audiostroom):

ffmpeg -i invoer.mp4 -c:v vp9 -c:a libvorbis uitvoer.mkv

Je kunt bijvoorbeeld ook alleen de audiostroom aanpassen en dezelfde videostroom aanhouden:

ffmpeg -i invoer.webm -c:v copy -c:a flac uitvoer.mkv

Of je wijzigt alleen de container met behoud van de codecs:

ffmpeg -i invoer.webm -c:av uitvoer.mkv

Met andere parameters beïnvloed je de kwaliteit (bitrate van 1 Mb/s en framerate van 30 fps):

ffmpeg -i invoer.webm -c:a copy -c:v vp9 -b:v 1M -r 30 uitvoer.mkv

Er zijn nog talloze andere parameters mogelijk, bijvoorbeeld om de video in te korten, om de audio te extraheren, enzovoort. Houd er wel rekening mee dat sommige conversies flink wat tijd in beslag kunnen nemen.

Ook handig om weten: met de opdrachtregeltool Youtube-dl download je YouTube-video’s en bewaar je die lokaal met het commando youtube-dl <youtube-videourl>. Via youtube-dll --help of op Github krijg je een overzicht van de mogelijke parameters.

©PXimport

Tip 09: Audiobestanden

Heb je een aantal cd’s liggen die je graag in de oorspronkelijke kwaliteit op je pc wil bewaren dan kies je voor een ‘lossless’ audioconversie, zoals wav (circa 10 MB per minuut). Dat is mogelijk met een gratis tool als Exact Audio Copy.

Er zijn overigens ook lossless formaten zoals flac en wma lossless die de bestandsgrootte in vergelijking met wav bijna halveren (circa 6 MB per minuut) maar toch een bit-precieze reproductie van de originele cd-kwaliteit toelaten.

Moet het toch compacter kies dan voor een ‘lossy’ format zoals mp3, wma, aac en ogg vorbis. De resulterende kwaliteit hangt echter ook sterk samen met de gekozen bitrate. Het verschil in kwaliteit tussen het origineel en een mp3 met een variabele bitrate van 320 Kbps, of een aac of Ogg Vorbis met 192 Kbps bijvoorbeeld zal alleen merkbaar zijn voor een (zeer) geoefend oor.

Dergelijke conversies kun je weliswaar uitvoeren met de eerder vermelde tools zoals AVC, HandBrake en ffmpeg, maar er zijn ook specifieke audioprogramma’s. Een prima en gebruiksvriendelijke tool is Freemake Audio Converter, maar de gratis versie beperkt je helaas tot audiobestanden van drie minuten. Eveneens gratis is de opensource-tool Fre:ac.

©PXimport

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.