De usb-c-aansluiting is de populairste usb-aansluiting van dit moment. Deze universele aansluiting heeft een aantal voordelen, maar ook wat beperkingen. En hoe zit het precies met de datasnelheid? We vertellen je er alles over in dit artikel.

Of je de aansluiting nu usb-c of usb type-c noemt, dat maakt niet uit. Je hebt het over hetzelfde: de toekomst van bekabelde connectiviteit. Dankzij het platte kopje maakt het niet uit hoe je de usb-kabel in de opening stopt, aangezien die altijd past. Niet elke usb-c-kabel is helaas gelijk. Zo gemakkelijk het aansluiten gaat, zoveel verwarring ontstaat er nog weleens over de mogelijkheden. Heb je bijvoorbeeld net een iPhone 15 gekocht en heb je daar vragen over? Of is het tijd voor een korte opfriscursus? In dit artikel vertellen we je wat je wilt weten.

Best overzichtelijk, toch?

De specificatie van usb-c werd in augustus van 2014 afgerond. De aansluiting heeft veel meer in z’n mars dan bestaande oplossingen, maar ook destijds was het de bedoeling dat die zou bestaan naar usb-a, usb-b, hdmi, DisplayPort en de audiojack. De naam zegt overigens alleen iets over de vorm van de aansluiting en niets over de opties. Ook usb-c biedt ondersteuning aan voor usb 2.0, usb 3.1 Gen 1, usb 3.1 Gen 2 (om het allemaal overzichtelijk te houden), usb 4 en zowel Thunderbolt 3 als 4. En waarschijnlijk worden toekomstige usb-versies ook gewoon ondersteund.

©Mateus Andre

Overdrachtssnelheid usb-c

Er bestaan dus verschillende usb-standaarden, die allemaal hun eigen overdrachtssnelheid voor data hebben. Versie 1.0 biedt snelheden van 1,5 tot 12 Mbps aan. Omdat dit een verouderde standaard is, komen we deze variant eigenlijk niet meer tegen.

We benoemen het toch even, aangezien usb-c achterwaartse compatibiliteit ingebouwd heeft voor deze versie. Usb 2.0 heeft een maximale snelheid van 480 Mbps en ondersteunt zo’n beetje alle usb-aansluitingen, terwijl usb 3.1 Gen 1 (voorheen usb 3.0) 5 Gbps heeft en wat achterhaalde usb-koppelingen achter zich laat.

De verantwoordelijken voor de usb-standaard (USB-IF) houdt enorm van de derde iteratie van de usb-standaard. Want vanaf hier wordt het een beetje ingewikkeld.

Na usb 3.1 Gen 1 kwam usb 3.2 uit, met snelheden van 5 Gbps. De aansluitingen waren eveneens hetzelfde, met usb-a, usb-b, micro-usb en usb-c. Daarna verschenen zowel usb 3.2 Gen 1x2 en 3.2 Gen 2x2, met snelheden van respectievelijk 10 en 20 Gbps. Usb 3.2 kreeg toen de naam usb 3.2 Gen 1 mee, net zoals usb 3.0 achteraf ineens usb 3.1 Gen 1 genoemd werd. Juist, wij moesten het ook even twee keer lezen.

Vanaf usb 4 Gen 1x2 werd de situatie niet meteen duidelijker. Want toen ging de usb-c-aansluiting terug naar 10 Gbps, terwijl versie Gen 2x2 (in datzelfde jaar) weer naar 20 Gbps ging. Bovendien verscheen kort daarna usb 4 Gen 3, met snelheden van 20 Gbps, terwijl usb 4 Gen 3x2 (we zitten nog steeds in het lanceringsjaar van usb 4 Gen 1) de snelheid verhoogde naar 40 Gbps.

©PXimport

En waar zijn we nu aanbeland?

Tot slot verscheen usb 4 Gen 4 in 2022, die 80 tot 120 Gbps aankan. Dat is nog wel theoretisch, aangezien er op moment van schrijven nog geen producten bestaan die dergelijke opties aanbieden. Naast usb hebben we overigens ook nog Thunderbolt 3 en Thunderbolt 4, die allebei datasnelheden tot 40 Gbps aanbieden. Thunderbolt (zoals de opvolger mogelijk heet) krijgt waarschijnlijk eenzelfde specificatie mee als usb 4 Gen 4.

Op dit moment hebben we vooral te maken met apparaten die data met een snelheid van maximaal 40 Gbps kunnen overbrengen. Dat geldt voor verschillende apparaten van Apple, Intel en AMD, die na 2020 op de markt verschenen.

We hebben de disclaimer net al ingebouwd, maar alle snelheden zijn in principe altijd theoretisch. Ze weergeven het maximaal haalbare, in de meest ideale omgeving. Als een computer of smartphone ondertussen een andere bewerking uitvoert, of er komt via een ander kanaal informatie binnen, dan loopt de snelheid vaak terug. Daarnaast spelen de compatibiliteit tussen apparaten, de kwaliteit en de lengte van de kabel en het type bestand ook altijd een rol.

Mocht je dus nog een oudere usb-c-standaard gebruiken, dan kan de snelheid wat tegenvallen. Maar vanaf dit punt in de geschiedenis kan het alleen maar beter en sneller worden.

Koffiedrinkers met verschillende smaak in bonen waren tot nu toe aangewezen op twee apparaten of gehannes met verwisselen van koffiebonen. De Philips Baristina is een koffiemachine waarmee je snel wisselt tussen twee soorten bonen. ID.nl testte hem uit.

Eerste indruk: compact en eenvoudig

De Philips Baristina met bean swap is een relatief compacte, niet al te zware machine met een grotendeels kunststof afwerking. Hij biedt de opties om twee verschillende soorten koffiebonen in twee afgescheiden reservoirs boven op het apparaat te doen. Je maakt daarmee naar keuze espresso of lungo met een van beide bonensoorten, of een mix ervan. De bedoeling is dat iedereen makkelijk een koffietje naar zijn eigen smaak maakt. Er is een standaardinstelling voor beide typen dranken, maar het is ook mogelijk om de espresso of lungo sterker te maken met een druk op de knop. Klinkt als een overzichtelijke hoeveelheid functies.

©Saskia van Weert

Verpakking en materiaalgebruik

Zoals bij alle eerder geteste Philips-apparaten zit de Baristina stevig verpakt. Ditmaal niet in een 'gewone' kartonnen doos, maar in een opvallende verpakking waarbij je het karton openklapt om de machine als een soort cadeautje te onthullen. Direct valt op dat het een apparaat zonder veel toeters en bellen is: een eenvoudige grijze body met een uitlekbakje onder het tuitje, een apart verpakte portafilter en een waterreservoir achterop. De behuizing bestaat voor 50 procent uit gerecycled kunststof, waardoor hij helaas wel wat goedkoop oogt gezien de adviesprijs van 349 euro (inmiddels een stuk in prijs gedaald).

Handleiding en voorbereiding

De bediening bestaat uit drie knoppen die met iconen aangeven waarvoor ze bedoeld zijn. Uiteraard is er ook een snoer om hem aan te sluiten, een garantieboekje en een flyer met een QR-code om de handleiding te bekijken en te downloaden. Philips heeft er ditmaal gelukkig voor gekozen niet alle EU-talen in één pdf te zetten, zoals bij de airfryer met stoomfunctie, maar beperkt zich tot een handvol talen. Want hoe eenvoudig een apparaat er ook uitziet, de handleiding even doornemen is altijd een goed idee. Zeker omdat koffiemachines vaak wat handelingen vereisen voordat ze klaar zijn voor gebruik. In dit geval zijn de voorbereidingen overzichtelijk: even doorspoelen met schoon water en uiteraard het portafilter en waterreservoir goed uitspoelen en afdrogen.

©Saskia van Weert

Bonen erin, water erbij

Dan aan de slag. De bonen zijn van bovenaf in het reservoir te gieten. Daarvoor moet wel eerst het bovenklepje open, wat niet zo heel gemakkelijk gaat – ik moet er mijn nagel tussen zetten. Iets van een randje of flapje was handig geweest. Het vullen zelf is een kwestie van de bonen ofwel links ofwel rechts in het reservoir gieten, en dan het klepje weer goed aandrukken. Het waterreservoir haal je gelukkig wel makkelijk uit de behuizing en vul je gewoon onder de kraan. Er zit geen Min-Max-aanduiding op, maar dat is verder geen probleem; er is geen vlondertje om in de gaten te houden.

©Philips

Koffie zetten: zo werkt het

Om koffie te zetten, draai je eerst de knop bovenop naar de gewenste koffiebonensoort. Er zijn drie mogelijkheden: links, rechts of de knop naar onderen draaien. Dat laatste zorgt voor een mix van beide bonensoorten. Druk op de knop voor de espresso of lungo en eventueel de knop voor een extra sterke variant. Vervolgens duw je het portafilter in de opening boven de schenktuit en beweeg je hem naar rechts. Hij komt schuin in een hoek vast te zitten en de machine gaat meteen malen. Dat maakt behoorlijk veel lawaai, en dat is natuurlijk inherent aan het proces van bonen malen. Direct na het malen schiet het portafilter terug naar de beginpositie en begint het water door te lopen. Tijdens dit alles knippert de knop van de gekozen drank.

©Philips

Drab en dosering

Stopt het knipperen, dan is de koffie klaar. Het portafilter kan eruit en moet worden leeggegooid. Direct na het zetten is de koffiedrab erg nat en waterig, dus meteen in de vuilnisbak is geen handige optie. Beter werkt het om de koffie even te laten opdrogen en de drab later alsnog weg te gooien. Er zit een soort uitwerpknopje aan de onderzijde van het portafilter, en dat werkt prima om alles weg te gooien zonder de koffieresten aan te hoeven raken.

Standaard komt er 110 ml lungo of 40 ml espresso uit de machine. Zeker dat eerste is wat krap aan voor een 'Hollandse bak', maar de Baristina kan worden geprogrammeerd om meer koffie te produceren. Dat gaat aan de hand van de drukknoppen en is heel eenvoudig uit te voeren, net als het herstellen van de fabrieksinstellingen.

Consistente smaak

Ook bij meerdere koppen koffie achter elkaar blijft de temperatuur stabiel, wat belangrijk is voor een consistente smaak. Gemalen koffie wordt ondersteund via het portafilter. Dat is ideaal voor speciale single origin-koffies of cafeïnevrije varianten die je niet altijd in bonenvorm kunt krijgen. Het proces is simpel: je voegt de gemalen koffie toe, drukt de juiste knop in en de machine doet de rest.

©Philips

Wat opvalt, is dat de machine zijn werk razendsnel doet. Vanaf het indrukken van de keuzeknop is de koffie in luttele seconden klaar. Qua koffiekwaliteit levert de Baristina een volle, ronde smaak. De cremalaag is mooi egaal en de extractie verloopt zonder spetters of lekkages. Bij de Extra Sterk-stand is de smaak overigens merkbaar krachtiger, dus die voegt zowaar iets toe.

Plus- en minpunten

De belangrijkste pluspunten zijn de snelheid en het gemak van de bean swap-functie, de programmeerbare koffiematen, het gebruiksvriendelijke ontwerp en de veelzijdigheid dankzij de ondersteuning voor zowel bonen als gemalen koffie. Minpunten zijn de minder luxe afwerking, het ontbreken van een klepje op het bonenreservoir en de kleinere inhoud van de dubbele bonencontainers.

Alles bij elkaar is de Philips Baristina met bean swap een uitstekende keuze voor koffiedrinkers die graag variëren in smaak en dat zo eenvoudig mogelijk willen doen. De kernfunctionaliteit is sterk, de koffie is van goede kwaliteit en het gebruiksgemak is hoog. Kleine gemiste details in afwerking en ontwerp doen niets af aan de praktische waarde, maar zorgen er wel voor dat het apparaat minder premium aanvoelt dan sommige concurrenten in dezelfde prijsklasse. Voor wie flexibiliteit belangrijker is dan luxe, is dit echter een zeer geslaagde machine.

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een setje draadloze clip-on oordopjes met open-ear ontwerp en ondersteuning voor Dolby Audio. De ultralichte dopjes moeten een strak design met krachtig geluid combineren en zijn per direct verkrijgbaar.

©Shokz

Shokz heeft de OpenDots ONE aangekondigd, een nieuwe set draadloze clip-on oordopjes. Het model combineert de open-ear technologie waar het merk om bekendstaat met een compact ontwerp. De fabrikant richt zich met dit product niet alleen op sporters of zakelijke gebruikers, maar ook op een bredere groep consumenten die hun oordopjes de hele dag door willen gebruiken, zowel onderweg als thuis. Daarmee breidt Shokz zijn assortiment uit naast de bestaande bone conduction-koptelefoons.

Voor langdurig comfort

De OpenDots ONE maken gebruik van JointArc-technologie, een ultradunne titaniumlegering die zich automatisch aanpast aan de vorm van het oor. In combinatie met een siliconen afwerking moeten de dopjes licht en flexibel aanvoelen. Dit ontwerp moet ervoor zorgen dat de oordopjes stevig blijven zitten zonder drukpunten te veroorzaken, wat vooral bij langdurig gebruik van belang is. Shokz benadrukt dat de OpenDots ONE ontworpen zijn voor uiteenlopende situaties, van een werkdag achter de computer tot lange treinreizen of een wandeling buiten.

©Shokz

Ruimtelijk geluid

Voor de geluidsweergave heeft Shokz gekozen voor een dual-driver systeem. Dit moet prestaties leveren die vergelijkbaar zijn met die van een 16 mm driver, maar in een compacter formaat. Daarnaast zijn Bassphere- en OpenBass 2.0-technologie geïntegreerd, die zorgen voor extra nadruk op de lage tonen. Samen met de ondersteuning voor Dolby Audio moet dit leiden tot een ruimtelijk geluid dat beter tot zijn recht komt bij muziek, podcasts en films. De fabrikant positioneert de OpenDots ONE hiermee als een alternatief voor traditionele in-ear of over-ear hoofdtelefoons, maar dan met een open-ear ontwerp.

©Shokz

Bediening en accuduur

De bediening verloopt via tik- en knijpbewegingen op de oordopjes zelf. Zo kunnen gebruikers het volume aanpassen, nummers overslaan of telefoongesprekken aannemen zonder hun smartphone erbij te pakken. Een extra functie is Dynamic Ear Detection: ongeacht welk dopje als eerste wordt opgepakt, start de audio automatisch zodra het in het oor wordt geplaatst. De accuduur bedraagt maximaal 10 uur op één lading. Met de meegeleverde oplaadcase kan dat worden verlengd tot 40 uur. Voor korte laadmomenten biedt de snellaadfunctie twee uur speeltijd na tien minuten opladen, wat handig kan zijn als je een drukke dag voor de boeg hebt.

Geschikt voor dagelijks gebruik

Omdat oordopjes vaak worden gebruikt in uiteenlopende omstandigheden, heeft Shokz de OpenDots ONE voorzien van een IP54-certificering. Dat maakt ze bestand tegen zweet en spatwater, waardoor ze ook inzetbaar zijn tijdens sport of bij nat weer. De oplaadcase ondersteunt draadloos opladen, wat natuurlijk wel zo handig is als je even geen kabels en stroom in de buurt hebt. Verder zijn er vier ingebouwde microfoons met ruisonderdrukking aanwezig. Deze moeten ervoor zorgen dat telefoongesprekken helder blijven, ook in omgevingen met veel achtergrondgeluid, zoals in het openbaar vervoer of op straat.

De Shokz OpenDots ONE zijn zoals hierboven al vermeld per direct verkrijgbaar in de kleuren grijs en zwart. De adviesprijs is vastgesteld op 199 euro. Met deze introductie wil de fabrikant een nieuw segment binnen zijn productlijn aanboren: compacte, open-ear oordopjes die zowel als audioproduct als stijlvol dagelijks accessoire gebruikt kunnen worden.