Wanneer je met de auto naar een bestemming rijdt, volg je een reeks verkeersregels: je rijdt rechts, laat voetgangers oversteken, stopt voor een rood licht en gebruikt je richtingaanwijzers. Ook bij dataverkeer via een netwerk of internet zijn er regels en afspraken nodig om het verkeer veilig en goed te laten verlopen. Deze verkeersregels heten netwerkprotocollen.

Wat zijn netwerkprotocollen?

Netwerkprotocollen vormen de basis van datacommunicatie tussen computers en andere apparaten. Ze spelen een rol bij vrijwel elke online activiteit, van browsen en e-mailen tot streamen en bestanden delen.

Het gaat om een set van regels en procedures die precies bepalen hoe gegevens worden verzonden, ontvangen en verwerkt. Ze zorgen ervoor dat verschillende systemen, vaak met diverse hardware en software, probleemloos met elkaar kunnen communiceren.

OSI-lagenmodel

Netwerkverkeer is vrij complex. Voor een beter begrip wordt het communicatieproces vaak in lagen opgedeeld, zoals in het bekende OSI-model (Open Systems Interconnection). Zie dit als een conceptueel raamwerk, gezien deze lagen niet als fysieke of strikt gescheiden netwerkcomponenten bestaan.

Tijdens het verzenden worden deze lagen van boven naar beneden doorlopen. Je applicatie genereert de data en bepaalt welk protocol nodig is, zoals HTTPS voor webverkeer. De data worden eventueel versleuteld, gecomprimeerd of omgezet naar een geschikt formaat. Vervolgens start een sessie tussen de applicaties bij de verzender en de ontvanger. De datastroom wordt opgedeeld in zogeheten segmenten (of datagrammen), eventueel met foutcorrectie. Elk deel wordt nu in een datapakketje gestopt en krijgt een IP-adres om de bestemming aan te geven, zodat de router weet waar het verkeer naartoe gestuurd moet worden. Dit pakket wordt ingekapseld in een frame met het unieke MAC-adres van een netwerkkaart voor een fysieke transfer binnen hetzelfde netwerk. Deze frames worden ten slotte omgezet in elektrische, optische of radiogolfsignalen die over een fysiek (of draadloos) medium worden verstuurd.

Bij ontvangst worden de lagen van het OSI-model in omgekeerde volgorde, van beneden naar boven, doorlopen. Elke laag haalt de header-informatie van de vorige laag weg, verwerkt de relevante gegevens en geeft deze door aan de volgende laag.

Het bekende – uit zeven lagen bestaande – OSI-model, ontwikkeld door ISO (International Organization for Standardization).

TCP/IP

Zelfs wie nauwelijks met netwerken bezig is, heeft waarschijnlijk weleens van TCP/IP gehoord. Dit zijn eigenlijk twee netwerkprotocollen, elk uit een andere OSI-laag. Om te begrijpen waarom dit duo zo vaak wordt genoemd, moeten we meer dan veertig jaar terug in de tijd.

TCP en IP werden namelijk ontwikkeld voor ARPANet, de voorloper van het internet. Door het grote succes werd TCP/IP al snel de standaard voor netwerkcommunicatie tussen uiteenlopende systemen wereldwijd. Deze protocollen waren bovendien gebaseerd op open en publiek toegankelijke specificaties, zodat iedereen ze zonder licentiekosten kon gebruiken.

TCP (Transmission Control Protocol) biedt, dankzij een ingebouwde foutcorrectie, betrouwbare levering van data, wat belangrijk is voor applicaties als browsen en e-mailen. IP (Internet Protocol) dan weer zorgt voor het adresseren en routeren van datapakketten over verschillende netwerken.

TCP/IP is bovendien flexibel: het kan op verschillende soorten netwerken worden gebruikt, zoals ethernet en wifi, en kan worden geschaald van kleine thuisnetwerken tot het mondiale internet.

TCP/IP werd al snel de standaard netwerkprotocolstack van ARPANet en (dus) van internet.

Andere protocollen

Wanneer men over TCP/IP spreekt, bedoelt men meestal niet alleen de protocollen TCP en IP, maar de hele protocolsuite, inclusief andere netwerkprotocollen. Er zijn er honderden, maar hier beperken we ons tot een korte voorstelling van een aantal bekende protocollen.

Eerst bekijken we enkele protocollen binnen de OSI-lagen applicatie, presentatie en sessie (of de applicatielaag binnen het wat oudere en eenvoudiger TCP/IP-model). Vervolgens kijken we naar protocollen op het niveau van transport en netwerk. Protocollen op de hogere lagen zijn meestal goed herkenbaar voor gebruikers en hebben ook duidelijke en tastbare toepassingen. De protocollen op de onderste twee lagen gaan meer over de fysieke dataoverdracht op het niveau van de netwerkinterface, en zijn derhalve complexer en technischer.

De term TCP/IP verwijst vaak naar de volledige netwerkprotocolsuite.

HTTP

Een van de meest gebruikte netwerkprotocollen op applicatieniveau is HTTP (HyperText Transfer Protocol). Het haalt webpagina’s op van een server naar een client, zoals een browser.

Om snel een idee te krijgen van welke informatie tijdens dit verkeer tussen je browser en de webserver wordt uitgewisseld, druk je in Chrome of Edge op F12 en houd je het tabblad Netwerk geopend.

De laatste jaren wint vooral HTTPS aan populariteit. De S staat voor secure, want HTTPS voegt een beveiligingslaag toe door de datatransfer tussen browser en server te versleutelen met behulp van SSL/TLS-certificaten. Hierdoor kunnen data onderweg niet worden onderschept of gemanipuleerd. Zo’n certificaat bevat informatie over de identiteit van de website, evenals de openbare sleutel die voor de encryptie wordt gebruikt.

Achter de schermen van een browser-webserverconnectie.

DNS-FTP

Een gelijkaardige vraag naar meer beveiliging kwam er ook voor DNS (Domain Name System). Het DNS stuurt standaard alle aanvragen voor het opzoeken van het IP-adres van een domeinnaam (wat je invoert op de adresregel van je browser) onversleuteld door naar een DNS-server, zoals die van je provider. Inmiddels zijn er veiligere alternatieven, zoals DoT (DNS over TLS), maar vooral DoH (DNS over HTTPS).

De meeste moderne browsers en ook Windows ondersteunen DoH. In Chrome bijvoorbeeld stel je dit in bij Instellingen / Privacy en beveiliging / Beveiliging, bij Beveiligde DNS gebruiken. In de afbeelding zie je de IP-adressen van de bekendste publieke DoH-servers.

De meeste browsers, waaronder Chrome, ondersteunen beveiligde DNS.

FTP (File Transfer Protocol) wordt gebruikt voor het overzetten van bestanden tussen computers in een netwerk. FTP verzendt gegevens, inclusief wachtwoorden, in platte tekst. Daarom zijn de veiligere, alternatieve protocollen als SFTP en FTPS populairder. SFTP gebruikt SSH (Secure Shell, met zowel een private als een publieke sleutel) of wachtwoordauthenticatie, waarna de data worden versleuteld. FTPS gebruikt, net als HTTPS, een (desnoods zelf-ondertekend) SSL/TLS-certificaat. Het gratis FileZilla bijvoorbeeld ondersteunt zowel SFTP als FTPS.

Dit zijn de bekendste publieke DoH-servers met bijbehorende IP-adressen.

Transport en netwerk

Over TCP en IP hebben we het al gehad, maar een ander veelgebruikt protocol binnen de transportlaag is UDP (User Datagram Protocol). In tegenstelling tot TCP, dat eerst een sessie opzet en onderhoudt, de volgorde van datapakketten controleert en indien nodig foutcorrectie toepast, werkt UDP zonder verbindingsbeheer of foutcorrectie. Het wordt vooral gebruikt voor toepassingen waarbij snelheid belangrijker is dan betrouwbaarheid, zoals bij gaming en mediastreaming. Een foutje in een video is immers minder erg dan in een databestand. Doordat er minder overhead is, is UDP sneller.

ICMP (Internet Control Message Protocol) is misschien minder bekend, maar waarschijnlijk gebruik je het zo nu en dan zelfs zelf. Het wordt namelijk vooral ingezet voor diagnostische doeleinden binnen netwerkverbindingen, bijvoorbeeld om te controleren of een specifiek netwerkapparaat bereikbaar is. Bekende commando’s die hiervan gebruikmaken zijn onder meer ping en tracert. Open maar eens de Opdrachtprompt en voer de volgende commando’s uit:

(controleert of de DNS/DoH-server van Cloudflare bereikbaar is)

(geeft de netwerkpunten aan tussen je eigen apparaat en de webserver van www.id.nl).

Onder meer ping en tracert gebruiken het ICMP-protocol.

Netwerkanalyse

Voor een grondiger inzicht in de protocollen die door je netwerkadapter(s) worden gebruikt, kun je een protocol-analyzer inzetten. Dit kan complex zijn, maar een relatief eenvoudige tool is het gratis SmartSniff (er is ook een Nederlands taalbestand), dat zowel tcp- als udp-verkeer kan monitoren.

Voor meer functionaliteit, met een diepgaande inspectie van honderden protocollen, gebruik je het gratis, opensource Wireshark (voor Windows, macOS en Linux). Installeer de tool met de standaardinstellingen en inclusief Npcap, want dit is nodig om de netwerkpakketten te onderscheppen en analyseren. Start de tool op en dubbelklik op je actieve netwerkadapter. Het actuele netwerkverkeer wordt meteen afgevangen tot je het proces beëindigt met de rode stopknop.

Standaard geeft Wireshark de pakketten in drie panelen weer: bovenaan de pakketlijst, met een chronologische opsomming van elk pakket, inclusief tijdstempel, bron- en bestemmingsadres en het protocol. Daaronder het pakketinformatiepaneel, met gedetailleerde informatie over het geselecteerde pakket. En helemaal onderaan het bytespaneel, met de ruwe data van het pakket in hexadecimaal- en ASCII-formaat. Er zijn opname- en weergavefilters beschikbaar, zoals tcp en http, om alleen TCP- of HTTP-verkeer te tonen.

Wireshark is een uiterst krachtige netwerkprotocol-analyzer die een grondige inspectie toelaat.

Netwerkdetectie

Het eveneens gratis Advanced IP Scanner heeft een geheel andere functie. Deze tool detecteert apparaten met een IP-adres in je lokale netwerk. Het werkt eenvoudig: start de applicatie, vul het gewenste netwerkbereik in (bijvoorbeeld 192.168.0.1-254) en klik op Starten. Na afloop verschijnen alle gedetecteerde apparaten in het venster, met hun IP- en MAC-adres (het unieke fysieke adres van elke netwerkadapter). Wanneer je een item openvouwt, kunnen onder meer de bijbehorende gedeelde mappen en enkele services verschijnen. Vanuit het contextmenu, bij Instrumenten, kun je direct verbinding maken met het apparaat via protocollen als HTTP(S), FTP, SSH en RDP.

De tool gebruikt diverse netwerkprotocollen om de apparaten te vinden, zoals ARP (om MAC-adressen te vinden – voer maar eens het commando arp -a uit op de Opdrachtprompt), ICMP (om via pings te controleren of een apparaat reageert) en NetBIOS (voor extra informatie, zoals computernamen en gedeelde bronnen).

Geavanceerdere netwerkscanners, zoals PRTG Network Monitor (gratis versie is beperkt tot 100 sensoren/onderdelen die je wilt monitoren), gebruiken ook het SNMP-protocol (Simple Network Management Protocol) voor uitgebreidere informatie, mits je netwerkapparaten zoals servers, printers, routers en switches dit ondersteunen. Ondanks de ‘simple’ in SNMP blijkt dit protocol in de praktijk vaak aardig complex.

Een snelle scan geeft de aangesloten netwerkapparaten, met hun IP- en MAC-adressen, prijs.

Netwerkmonitoring

GlassWire begint eigenlijk waar Advanced IP Scanner ophoudt. Met dit programma kun je apparaten op het lokale netwerk detecteren en identificeren, en bovendien bevat het allerlei monitoring- en beveiligingsfuncties. GlassWire geeft een realtime overzicht van het netwerkverkeer, inclusief gegevens over welke processen verbinding maken met het internet. Je kunt tevens het actuele en historische bandbreedtegebruik per applicatie en netwerkadapter volgen. De applicatie integreert zich ook in Windows Firewall, zodat je eenvoudig applicaties kunt blokkeren. Daarnaast ontvang je beveiligingswaarschuwingen bij verdachte activiteiten, nieuwe netwerkverbindingen of wijzigingen in netwerkconfiguraties. GlassWire bedient zich hiervoor van diverse netwerkprotocollen, waaronder HTTP(S), DNS, NetBIOS, ICMP en ARP.

Nadat je het programma opgestart hebt, verschijnt in het hoofdvenster een grafiek met het actuele netwerkverkeer. Je kunt de tijdsperiode uitbreiden tot één maand. Klik op de grafiek om deze te pauzeren en om de achterliggende processen te zien. Voor meer details klik je op een procesnaam. Via Traffic Monitor bovenaan kun je het dataverbruik filteren op onder meer applicaties en verkeerstype (netwerkprotocollen). Selecteer hiervoor Usage of Traffic, waarbij je kunt kiezen of je al het verkeer, alleen het LAN- of WAN-verkeer, en binnenkomend of uitgaand verkeer wilt zien.

Het netwerkverkeer uitgesplitst op verkeerstype, alias netwerkprotocol.

Wanneer je iets opzoekt via Google, verschijnt er steeds vaker een automatisch gegenereerd antwoord bovenaan de resultaten. Dat gebeurt niet bij elke zoekopdracht, maar alleen als Google denkt dat het handig is. Vind je die slimme assistent wat te aanwezig of niet altijd even betrouwbaar? Met deze drie tips kun je AI-antwoorden eenvoudig omzeilen.

Tip 1: -AI

Het is niet mogelijk om de AI-overzichten van Google definitief uit te schakelen, maar je kunt ze wel onderdrukken. Probeer het om te beginnen eens door op je smartphone of laptop-AI te typen voor of achter de zoekterm die je ingeeft. Als je bijvoorbeeld de opdracht "Waarom zou ik een warmtepomp nemen?" intikt, dan reageert Google eerst met een AI-overzicht. Als je "Waarom zou ik een warmtepomp nemen? -AI" typt, dan is het AI-antwoord verdwenen.

Tip 2: Webfilter in Google

Een tweede manier is door het webfilter &udm=14toe te voegen aan de url. Komt er een door AI gegenereerd antwoord op je zoekvraag? Plak dan &udm=14 achter de ontstane url in de adresbalk van de browser om ervoor te zorgen dat de AI-reactie verdwijnt. Je kunt ook in Chrome via de Instellingen / Zoekmachine / Zoekmachines en Site Search beheren de aangepaste Google-gegevens ingeven in het vak Site Search.  https://www.google.com/search?q=%s&udm=14. Het achtervoegsel zorgt ervoor dat zoekopdrachten altijd met het webfilter worden uitgevoerd. Je geeft dan ook een snelkoppeling in (een woord), dat typ je dan in de zoekbalk voordat je je zoekopdracht ingeeft.

Een andere manier is de zoekopdracht in te geven op www.startpage.com. Hier kun je Google gebruiken via een omweg, zodat je minder persoonlijke gegevens deelt en tegelijk AI-overzichten vermijdt.

Tip 3: Extensies

Om korte metten te maken met AI kun je in Chrome een browserextensie installeren. De Chrome-extensies Hide Google AI Overviews,Turn Off AI Overview en Bye Bye Google AI zijn gratis. Open de Chrome Webstore en type de naam van de extensie in het zoekvak. Selecteer de gewenste extensie en klik op de blauwe knop Toevoegen aan Chrome. Bevestig dat je de extensie wilt toevoegen. Wil je achteraf de extensie alsnog verwijderen, dan klik je op de drie puntjes van de rechterbovenhoek en kies je Extensies / Extensies beheren. Daarna kom je in het overzicht van alle extensies die in Chrome geïnstalleerd zijn en kun je de knop Verwijderen gebruiken.

Wie deze Black Friday écht wil besparen op zijn mobiele abonnement, komt al snel uit bij de combinatie Simyo en CashbackXL. Want waar de meeste providers één losse korting aanbieden, stapel je hier twee voordelen op elkaar: scherpe Black Friday-prijzen én een royale cashback. Zo wordt mobiel internetten ineens verrassend goedkoop, zonder dat je hoeft in te leveren op snelheid of flexibiliteit.

Black Friday is hét moment om je mobiele abonnement eens goed onder de loep te nemen. Dit jaar pakt Simyo extra groot uit met tot 75 procent korting op alle internetbundels, en wie via CashbackXL bestelt, krijgt daarbovenop tot 40 euro cashback. Een combinatie die de sowieso al betaalbare provider tijdelijk nóg aantrekkelijker maakt.

Tot 75 procent korting op databundels

Tijdens de Black Friday-periode verlaagt Simyo de prijzen van al zijn databundels van 2 tot 30 GB. Bij een tweejarig contract geldt de korting 12 maanden, bij een eenjarig contract 6 maanden. Na deze periode betaal je weer de standaardprijs (die gelukkig ook vrij laag is). Omdat Simyo zijn bundels maandelijks laat aanpassen, profiteer je gedurende je volledige kortingsperiode ook als je van bundel wisselt.

De actietarieven liggen opvallend laag. Zo kost de databundel van 30 GB tijdelijk 1,50 euro in plaats van 7 euro, en betaal je voor 2 GB tijdelijk slechts 50 cent per maand. Wie veel belt, kan voor 1 euro extra per maand onbeperkt bellen toevoegen. Klanten met KPN-thuisinternet krijgen via Simyo Compleet bovendien 10 GB extra data per maand cadeau.

Extra besparen via CashbackXL

Wie deze Black Friday-kortingen wil combineren met cashback, moet via CashbackXL doorklikken naar Simyo. Afhankelijk van je keuze ontvang je:

De spelregels

CashbackXL werkt eenvoudig, maar er zijn een paar belangrijke regels om rekening mee te houden. Wie deze stappen volgt, krijgt zijn cashback vrijwel altijd zonder problemen uitgekeerd.

Zoals we hierboven al hebben gemeld, moet je via CashbackXL doorklikken naar Simyo en in dezelfde sessie je bestelling afronden. Dat betekent: niet tussendoor de pagina sluiten of later terugkomen via een andere link. Daarnaast moeten cookies geaccepteerd worden en mag er géén adblocker actief zijn, omdat die de benodigde tracking tegenhouden.

Ook belangrijk: gebruik géén andere kortingscodes tijdens je bestelling, want die kunnen ervoor zorgen dat je cashback wordt afgekeurd. De cashback wordt volgens CashbackXL meestal binnen tien minuten bevestigd, en de daadwerkelijke uitbetaling volgt doorgaans binnen twee maanden. Houd er verder rekening mee dat er geen cashback wordt uitgekeerd bij abonnementen waarvan het maandbedrag onder de 5 euro ligt.

Waarom Simyo?

Simyo maakt gebruik van het 5G-netwerk van KPN, met snelheden tot 300 Mbit/s. Daarbij kun je elke maand je bundels aanpassen en optioneel een dataplafond instellen, zodat internet automatisch stopt wanneer je bundel op is. Je zit dus niet alleen voordelig, maar ook flexibel en veilig.

Volgens CashbackXL loopt de complete Black Friday-actie, inclusief cashback, door tot en met 7 december 2025. Daarna vervallen zowel de extra hoge kortingen op de databundels als de verhoogde cashback-bedragen. Wees er dus snel bij!