In de loop van de geschiedenis zijn helaas vele archieven verloren gegaan. Gelukkig zijn er nu internetarchieven die een schat aan gegevens digitaal conserveren, met als extra voordeel dat je er ook thuis van kunt genieten. We brengen graag een paar van de beste online archieven onder de aandacht.

Net zoals je regelmatig een back-up maakt van je eigen foto’s en documenten (toch?), zijn er organisaties, archivarissen en historici die voortdurend digitale kopieën opslaan van publieke informatie, vaak gestimuleerd door de overheid.

De op deze wijze ontstane online archieven kunnen burgers bijstaan bij het zoeken naar bepaalde informatie. Daarbij is de lastigste taak voor de archiefbeheerders niet zozeer het verzamelen van materiaal, maar het opzetten van een heldere structuur waardoor de bezoekers snel de speld in de hooiberg vinden.

Haast niets op het World Wide Web wordt echt verwijderd, en ook al heeft het Europees Hof van Justitie op 13 mei 2014 aan iedere Europese burger het recht toegekend om vergeten te worden door de zoekmachines, dan nog ijveren de internetarchieven voor het recht om te onthouden. Door systematische bewaring kan iedereen zijn culturele en politieke geschiedenis blijven raadplegen, ervan genieten en zelfs politici ter verantwoording roepen.

The Internet Archive

Het archief der archieven blijft voor ons The Internet Archive. De Amerikaanse internetondernemer Brewster Kahle stichtte in 1996 een non-profit organisatie die zich tot doel heeft gesteld om ‘universele toegang tot alle kennis’ te creëren. Het gaat om een digitale bibliotheek vol websites, culturele producten, boeken, software, video en audio die je gratis mag bekijken en gebruiken. Waarbij gezegd worden dat men er, ondanks de duizelingwekkende hoeveelheid aan materiaal, tot nu toe in slaagt om alles goed doorzoekbaar te houden voor de bezoekers.

The Internet Archive herbergt meer dan 200.000 softwaretitels, ook van iconische systemen als Atari en Commodore; bovendien kun je door een emulatiesysteem deze games effectief spelen. Ook 20 miljoen boeken en teksten zijn gearchiveerd en 4,5 miljoen audio-opnames, waaronder 180.000 live-concerten. In samenwerking met derden is men zelfs bezig met archiveren van oude lp’s.

©PXimport

Wij vonden met name de afdeling Video bijzonder interessant, waar je bijvoorbeeld propagandafilms uit de Tweede Wereldoorlog of comedyklassiekers van Charlie Chaplin kunt bekijken. Op dit ogenblik neemt The Internet Archive 70 tv-kanalen per dag op waardoor de tv-database explosief groeit.

Na enkele rechtszaken heeft The Internet Archive de mogelijkheid ingebouwd om websites te verwijderen van eigenaren die bezwaar aantekenen tegen deze archivering. Ondertussen plaatst het archief in San Francisco een constante back-up naar servers in Canada omdat Kahle zich zorgen maakt over de onvoorspelbaarheid en de juridische censuur van de Trump-regering.

Wayback Machine

Aan The Internet Archive is de Wayback Machine verbonden. Hier slaan crawlers (zoekbots) en bibliothecarissen iedere week één miljard webpagina’s op. De naam Wayback Machine is goed gekozen, want dit webarchief doet inderdaad dienst als internettijdmachine. Zolang een bepaalde site niet werd beveiligd door een wachtwoord, is de kans zeer groot dat je het verleden van een webadres op verschillende momenten in de tijd kunt bezoeken.

Deze tijdmachine werd oorspronkelijk ontworpen om digitale artefacten te archiveren voor onderzoekers en historici, maar het blijft natuurlijk interessant om te zien hoe een webpagina er vroeger uitzag. Een andere reden om dit archief te bezoeken, is om toegang te krijgen tot een website die ondertussen al is afgesloten en die dus via je browser niet meer direct toegankelijk is.

©PXimport

Je kunt de Wayback-machine op een paar manieren gebruiken, maar de meest gebruikelijke is via de zoekmachine. Typ in de zoekmachine een url in en vervolgens krijg je via de tijdlijn de historie van de gezochte website. Vanuit de tijdlijn open je de kalender. Alleen de dagen gemarkeerd met een cirkel bevatten een archief.

Een blauwe cirkel geeft aan dat het archief te openen is. Door op zo’n cirkel te klikken, bezoek je de website alsof hij vandaag nog live zou zijn. Vaak werken ook de koppelingen nog. Zie hierboven een voorbeeld van onze eigen website, anno 1997!

Geheugen van Nederland

De grootste erfgoedbank van Nederland is Geheugen van Nederland. Deze digitale schatkamer bundelt sinds 2000 de inhoud van meer dan 100 nationale archieven. Bovendien speelt men in op de interesses van het grote publiek door de website aan te passen aan de actualiteit.

Je kunt door historische collecties bladeren of gericht op zoek gaan naar materiaal over een specifiek onderwerp. Het online archief bevat ook een educatief gedeelte waarvoor lessen zijn ontwikkeld voor het voortgezet onderwijs.

©PXimport

Opvallend is verder de beeldbank met materiaal van foto’s, sculpturen, schilderijen, bronzen beelden, keramiek, moderne kunst, tekeningen, postzegels, affiches en krantenknipsels. Daarnaast zijn er ook video- en audiofragmenten te bekijken en te beluisteren.

Bewaarde geluiden

Vaak onthouden we van verouderde technologie alleen hoe die eruit zag. Maar hoe klónk de draaischijf van een telefoon, een antieken kasregister, een krijsend 56K-modem? Het project Conserve The Sound probeert geluiden te bewaren die we zelden of nooit meer horen .

Je krijgt een afbeelding van het object samen met een audioclip van 30 seconden. Het project bevat ook video’s van mensen die vertellen over hun relatie met bepaalde geluiden. De video’s zijn in het Duits, maar er is ook Engelse ondertiteling.

Hetzelfde idee vinden we bij het Museum of Endangered Sounds, een privé-project waar geluiden van uitstervende elektronica een plaats hebben gekregen. Door op een rechthoek te klikken, start de geluidsopname. Op die manier kun je een ongeduldige telefoon, een dot matrixprinter en een ratelende telex door elkaar heen laten horen.

Om gek van te worden, net als vroeger op kantoor!

©PXimport

Old Maps Online

Benieuwd hoe je regio er in de 18de of 17de eeuw uitzag? Of wil je een bepaalde militaire kaart bestuderen uit de eerste of tweede wereldoorlog? Old Maps Online is de ultieme bron voor gratis geo-informatie op het internet. Het succes van dit portaal zit hem in de combinatie van een indrukwekkend aantal historische kaarten en de soepele technologie die deze site bijzonder gebruiksvriendelijk maakt. De cartografische gegevens zijn afkomstig van gerenommeerde online bronnen en de gebruikersinterface is van een Zwitserse ontwikkelaar van geomapping.

Om een bepaalde kaart te vinden, typ je eerst de naam in het zoekvak. Hierdoor krijg je de locatie op een moderne kaart te zien. Daarnaast verschijnen tien, twintig of meer historische kaarten.

©PXimport

Door op zo’n historische kaart te klikken, krijg je informatie over het tijdstip en de makers. Bovendien markeert de webapp de omtrek van de historische landkaart op de moderne kaart. Daarna kun je de historische kaart openen en erop inzoomen.

Bovendien is er een chronologisch filter, dat maakt het vinden van kaarten uit een specifiek tijdperk veel eenvoudiger. De website Old Maps Online is een open project, gebruikers hoeven zich niet te registeren of in te loggen.

Europeana

De Europese Unie besliste in wat ze ‘De nieuwe renaissance’ noemde, dat vanaf 2016 de inhoud van meer dan 3500 musea publiek toegankelijk moet zijn in het archief Europeana. Gefinancierd door de Europese gemeenschap zijn ondertussen miljoenen items verzameld in deze portaalsite waarvan het hoofdkantoor gevestigd is in Den Haag.

De site biedt toegang tot 57 miljoen gedigitaliseerde objecten, muziekopnames en multimediale collecties en ondersteunt iedere Europese taal. Je kunt de zoekmachine gebruiken of je laten leiden door de virtuele collecties die je meenemen door de tijd en verhalen brengen over migratie, mode, muziek, enzovoort … Je kunt ook door het platform bladeren per tijdzone of per land. Bij iedere object lees je of je het mag hergebruiken, in beperkte mate mag hergebruiken of niet mag hergebruiken.

Genoeg leuks voor een regenachtige zondag, nietwaar?

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.