Blijkbaar zijn veel clouddiensten en IT-ontwikkelingen voor een groot deel van onze samenleving te moeilijk te begrijpen. Heeft opleiden nog zin of moeten we gewoon meer geduld hebben?

Verbijstering is misschien het enige woord dat van toepassing is op hetgeen ik zaterdag op tv voorbij zag komen. Het begon nog zo mooi in de vooraankondiging met de melding dat er een primeur aan zat te komen, namelijk dat het online betalingssysteem PayPal hartstikke onveilig zou zijn. Mijn interesse was direct gewekt.

Maar toen ik naar de uitzending van Kassa zat te kijken, viel mijn mond letterlijk open van verbazing. Het consumentenprogramma van de Vara trok fel van leer tegen PayPal, maar argument na argument sloeg de plank volledig mis. Volgens Kassa was het betalingssysteem namelijk onveilig omdat er nepmails verstuurd werden uit naam van PayPal, waardoor klanten producten naar verre landen verstuurden terwijl achteraf bleek dat er geen betaling gedaan was. Het tv-programma bood ruimte aan een wat naïeve vrouw die na verkoop via Marktplaats een tweedehands videocamera voor honderden euro’s – bij zo’n overdreven goed bod moet toch al een belletje gaan rinkelen, zou je zeggen - naar Nigeria verstuurde in de veronderstelling dat ze via PayPal het geld had binnengekregen. Helaas voor de vrouw kreeg ze geen geld, maar vond ze het wel nodig om PayPal de schuld te geven. “Ik zou niemand willen adviseren om via PayPal te betalen”, aldus het teleurgestelde slachtoffer.

Slecht onderbouwde klachten kregen alle ruimte

Opvallend genoeg was de door Nigerianen opgelichte vrouw niet de enige consument die in het programma haar anti-PayPal verhaal mocht doen. Zo kwam er een man aan het woord die zonder verzendbewijs van het postkantoor een tweedehands computeronderdeel naar India (!) had verstuurd, waarna hij geen geld terug kon krijgen omdat de koper berichtte het onderdeel niet te hebben ontvangen en vond een andere meneer het maar verdacht dat iemand uit het buitenland PayPal als betalingsmethode voorstelde om zijn fotocamera en printer te kopen. “Ik kende het niet, maar kwam er via Google achter dat PayPal niet te vertrouwen was.”

Ook de Kassa-redactie zelf ging op ‘onderzoek’ uit. Zo werd via Marktplaats een fotocamera te koop gezet, wat de interesse van ene Oluwayoumutshe Otshe wekte, die het tweedehands apparaat voor ongeveer de nieuwprijs plus vijftig dollar verzendkosten wilde kopen. De camera zou naar Lagos opgestuurd moeten worden, maar uiteraard kreeg ook de redactie een nepmail met daarin het bericht dat de betaling pas definitief zou zijn als de verkoper zijn of haar trackingnummer naar PayPal op zou sturen. Volgens Kassa andermaal een bewijs dat PayPal zo lek als een mandje zou zijn...

Het absurde aan de klacht van Kassa is dat niet PayPal het probleem van deze internetcriminaliteit is, maar de nepmails die de scammers versturen. PayPal wordt ten onrechte verantwoordelijk gesteld voor het feit dat deze internetoplichters mails versturen die dermate authentiek lijken, dat onervaren internetters voor de trucs van de veelal Nigeriaanse cybercriminelen vallen.

Kassa zwaait met het verkeerde vingertje

Wie hier even over nadenkt, weet dat Kassa niet bij PayPal aan zou moeten kloppen om dit probleem aan te kaarten. Het is niet reëel om van PayPal te eisen dat ze bij aanmelding voor scampraktijken moeten waarschuwen. Kassa heeft weliswaar een punt door te stellen dat de beveiligde aanmeldmethode in combinatie met verifiëring van het bankaccount karig is in vergelijking met de methodes van banken om internetbankieren te beveiligen, maar zou PayPal daarom miljoenen random readers of TAN-codes naar klanten moeten versturen? De kosten zouden in de tientallen, misschien honderden miljoenen euro’s lopen en ik denk niet dat klanten het zouden accepteren wanneer ze voor een tussendienst als PayPal moeten gaan betalen. Bovendien zou je gebruikers van creditcards buitensluiten of daar een apart systeem voor moeten bedenken.

Hoe je het wendt of keert, betalen via PayPal is veiliger dan direct bankverkeer of gebruik van creditcards zonder betrouwbare tussenpersoon. Bankrekeningnummers worden geverifieerd en wanneer een koper kan aantonen dat hij een betaling verricht heeft of een product opgestuurd, zal hij altijd zijn geld terug krijgen. Ook wordt gevoelige creditcardinformatie afgedekt en door een extra beveiligingslaag beschermd.

Kassa gaat voorbij aan het feit dat de doorsnee consument te weinig van internet en 2.0-diensten afweet. Ook de redactie toont hiermee aan dat ook veel media de klok hebben horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt. De hamvraag is: kun je ze dat kwalijk nemen?

Er zijn helaas veel meer voorbeelden te noemen waarin consumenten en media, maar ook politie en politiek op een pijnlijke manier geconfronteerd worden met hun gebrekkige kennis van het internet. Zo waren er de voorvallen op Twitter, waarbij de ironie van ‘bedreigingen’ door een middelbare scholier op Twitter en in een retweet van columnist/journalist Bert Brussen niet werd begrepen en onterecht direct aan terroristische acties gelinkt. Ook het gelazer met de Vodafone-voicemailboxen van politici bracht naar voren dat het niet zozeer de techniek is die tekort schiet, maar dat beveiligingsopties door een gebrek aan kennis niet of verkeerd worden gebruikt.

Ook in de zakelijke IT zijn genoeg voorbeelden te geven van goedwerkende informatietechnologie die in de ogen van publiek, gebruikers of media faalt omdat een gebrek aan kennis hen partner speelt. Kijk bijvoorbeeld naar cloud computing, dat in theorie een prima technologie is maar dat door (irreële) twijfels bij de beveiliging en locatie van data nog niet de doorbraak heeft beleefd die analytici eerder hadden voorspeld. Ook Business Intelligence werd een paar jaar terug een gouden toekomst voorspelt, maar kan (nog) geen potten breken omdat het voor veel gebruikers vanuit de business te ingewikkeld in gebruik blijft of ze überhaupt niet het voordeel van de toegevoegde waarde die BI biedt kunnen begrijpen.

Hi-tech IT hoeft niet ingewikkeld te zijn

Het probleem van ‘de domme massa’ is van alle tijden. Zouden we van dat probleem geen last hebben, dan had ons IT-landschap er geheel anders uitgezien en waren we al een stuk verder geweest. Wat dat betreft moet je bedrijven als Apple en Google credits geven. Zij slagen er als IT-bedrijven namelijk wel in om innovatieve producten als de iPad, iPhone, Gmail en Android af te leveren die door de massa worden gebruikt en tegelijkertijd ook begrepen. Het gebruik van deze technologiëen is zo eenvoudig dat een handleiding niet nodig is, terwijl je er bijna alles mee kunt doen wat je ermee zou willen doen.

Ik wil even dat woordje bijna benadrukken, want natuurlijk zijn er tablets te vinden die technisch beter dan een iPad in elkaar zitten en meer mogelijkheden kennen. En ook Gmail haalt het niet bij geavanceerdere e-mailoplossingen. Apple en Google leveren dan ook niet de beste producten, maar komen verrassend goed tegemoet aan de wensen van de (beginnende) gebruiker. Ze leveren precies wat geadverteerd wordt en bieden universele oplossingen waarbij een kind de was kan doen.

PayPal, BI, cloud, Twitter en Vodafone-voicemail zijn prima technieken, maar niet iedereen weet er goed mee om te gaan. Je kunt opleiden wat je wilt, maar er zullen altijd personen zijn die tegen onverwachte problemen aanlopen of perfect geformuleerde adviezen gewoonweg negeren. Je kunt wel gaan roepen dat het de schuld van die mensen is, maar daarmee neem je de oorzaak nog niet weg. En je kunt wel aan voorlichting doen, maar het is moeilijk om je hele doelgroep te bereiken en je ervan te verzekeren dat zij de boodschap ook voor honderd procent begrepen hebben. Misschien is het daarom wel verstandig dat PayPal mensen die een account aanmaken op voorhand waarschuwt voor nep-mails en misschien moet Vodafone gebruikers verplichten een pinwachtwoord voor hun voicemail te nemen anders dan ‘3333’, ‘0000’ of ‘1234’. Misschien moeten we de nieuwste cloudtechnologie ook on-premise mogelijk maken (private cloud) en eerst daarmee beginnen voordat we bedrijven naar de publieke cloud willen lokken. En misschien moet je BI juist niet als dure ingewikkelde on-premise oplossing aanbieden, maar laagdrempelig en eenvoudig via cloud beschikbaar stellen. Voor domheid bestaat geen medicijn, een handreiking is daarom misschien wel het verstandigst.

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een goedkope soundbar waarmee je het tv-geluid kunt verbeteren? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Denon DHT-S216

Zoek je een betaalbare soundbar van een bekend hifimerk? In dat geval is de Denon DHT-S216 een interessante kandidaat. Ondanks zijn lage prijskaartje oogt de behuizing erg chic. De stoffen afwerking aan de voorzijde geeft dit audiosysteem een luxe uitstraling. Vanwege de bescheiden hoogte van slechts zes centimeter zet je de DHT-S216 probleemloos voor de meeste televisies neer. Daarnaast kun je het apparaat ook ophangen. Je combineert deze soundbar bij voorkeur met een middelgrote of grote smart-tv, want de behuizing meet 89 centimeter lang.

Een pluspunt is dat je de soundbar op vrijwel elke televisie kunt aansluiten. De achterzijde telt twee HDMI-poorten, een optische ingang en een analoge aansluiting. Dat is erg netjes voor een product in deze prijsklasse. Mooi meegenomen is dat de DHT-S216 videostreams met een meerkanaals audiospoor kan verwerken, zoals Dolby Digital en DTS Virtual:X. De betere films en series klinken hierdoor ruimtelijk. Verder kun je ook nog muziek streamen. Koppel een smartphone of tablet via bluetooth en kies in een willekeurige muziek-app een leuke afspeellijst.

JBL Bar 2.0 All-in-One MK2

Deze compacte soundbar van JBL matcht prima met een wat kleinere televisie. De strak vormgegeven behuizing meet namelijk 61,4 × 5,6 × 9 centimeter. Nuttig voor wie bijvoorbeeld het geluid van een slaapkamer-tv wil upgraden. Met een uitgangsvermogen van 80 watt is de Bar 2.0 All-in-One MK2 behoorlijk krachtig. Je verbindt dit audiosysteem via HDMI of een optische ingang met een beeldbuis. Bij geschikte films, series en tv-programma’s kan de soundbar een Dolby Digital-audiospoor verwerken. Verder is er een bluetooth-adapter ingebouwd, waardoor je rechtstreeks vanaf een mobiel apparaat liedjes streamt.

De Bar 2.0 All-in-One MK2 is maar 5,6 centimeter hoog, zodat hij waarschijnlijk niet jouw tv-scherm blokkeert. Ophangen kan trouwens ook, want de fabrikant levert een eenvoudige muurmontageset mee. Gebruik voor de bediening de knoppen bovenop de behuizing of de inbegrepen afstandsbediening. Benieuwd naar ervaringen van andere gebruikers? Deze onafhankelijke reviewers komen tot een gezamenlijk oordeel van een 8,2.

Bose TV Speaker

Normaal gesproken hebben producten van de Britse audiospecialist Bose een behoorlijke prijs, maar dat valt bij deze soundbar alleszins mee. Een enkele webshop duikt zelfs net onder de prijsgrens van tweehonderd euro. Buiten een schappelijk prijskaartje heeft de Bose TV Speaker ook nog eens een goede reputatie. Zo krijgt dit product van ruim dertig Kieskeurig.nl-bezoekers een gemiddelde beoordeling van een 8,3. Een pluspunt is dat je het apparaat op verschillende manieren met een televisie kunt verbinden. Kies tussen HDMI, de optische aansluiting of de analoge 3,5mm-geluidsingang. Een nuttige functie is dat je met de dialoogfunctie menselijke stemmen kunt versterken. Daarnaast heeft de afstandsbediening een knop om het basniveau op te voeren.

Zoals je van een Bose-product mag verwachten, leent het audiosysteem zich ook goed voor het luisteren van muziek. Verbind een smartphone of tablet via bluetooth en laat je favoriete afspeellijsten op deze soundbar los. Met een maximaal vermogen van honderd watt realiseert de TV Speaker in een kleine tot middelgrote kamer een vol geluid. De stijlvolle behuizing is voor soundbar-begrippen erg compact. Zo bedragen de afmetingen slechts 59,4 × 5,6 × 10,2 centimeter. Houd er rekening mee dat de fabrikant geen HDMI-kabel meelevert.

Lees ook: Zo vind je de ideale soundbar voor jouw televisie

Sharp HT-SBW182

De Sharp HT-SBW182 is een goedkope soundbar met een losse subwoofer. Je zet deze basspeaker neer op een willekeurige plek op de vloer. Een kabel trekken is niet nodig, want de subwoofer communiceert draadloos met de soundbar. Logischerwijs is dit audiosysteem een goede keuze voor liefhebbers van een flinke portie bas. De HT-SBW182 voorziet films en series van een diepe laagweergave. Het totale vermogen bedraagt maximaal 160 watt, waardoor je het volume flink kunt opschroeven.

Met een lengte van 74 centimeter is deze soundbar niet zo lang. Je kunt hem met een kleine of middelgrote smart-tv combineren. Verbind beide apparaten met een optische kabel of HDMI-snoertje. Daarnaast is er nog een analoge 3,5mm-audiopoort. Tot slot bevindt zich in de behuizing een bluetooth-ontvanger, zodat je muziek vanaf een mobiel apparaat kunt streamen. Je past met de aanwezige equalizer de geluidsinstellingen naar eigen smaak aan.

TCL S45H

TCL timmert in de drukbezette televisiemarkt de laatste jaren stevig aan de weg. Bij ID.nl zijn we gek op producten die veel bieden voor weinig, en de TCL S45H (ook wel S45HE) past perfect in dat plaatje. Voor een bedrag ver onder de honderd euro haal je met deze soundbar een flinke audio-upgrade in huis. Verwacht geen losse subwoofer die de vloer laat trillen; dit is een compact 2.0-kanaals alles-in-één systeem. Toch weet TCL indruk te maken met ondersteuning voor zowel Dolby Atmos als DTS Virtual:X, features die je doorgaans pas in veel duurdere modellen terugvindt.

Dankzij het slimme ‘Dual Bass’-systeem en de speciale akoestische kamers klinken films en series een stuk voller en ruimtelijker dan via je standaard tv-speakers. Bovendien is hij met HDMI eARC, optische aansluiting en Bluetooth 5.2 helemaal bij de tijd. Zoek je een betaalbare oplossing voor de slaapkamer of een kleine woonkamer zonder gedoe met extra kabels en kasten? Dan biedt dit model absoluut waar voor je geld.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten