Er is nogal wat veranderd in The Elder Scrolls Online sinds deze mmo voor de pc verscheen. Niet alleen hebben de ontwikkelaars hun best gedaan om zoveel mogelijk kinderziektes uit de game te halen, maar ze hebben zelfs hun verdienmodel radicaal omgegooid.

Want in plaats van het absurde en achterhaalde systeem van een maandelijks abonnement, is TESO nu 'buy to play'. Nee, we waren niet blij met ESO op pc. Maar juist een mmo is een genre waarbij het spel van vandaag niet hetzelfde is als het spel van een paar maanden geleden. En juist omdat Zenimax Studios zo hard heeft gewerkt om van de consoleversie een goede ervaring te maken, stapten we vol verwachting in deze nieuwe versie. Lees ook: 10 Steam-functies voor een ultieme game-ervaring op je pc.

Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat een slechte mmo na een flinke opfrisbeurt opeens geweldig is. Final Fantasy XIV bijvoorbeeld: die lanceerde als een onspeelbare puinhoop en is inmiddels één van de beste mmo's van het moment. De eerste en belangrijkste vraag die we dus hadden bij het opstraten van TESO was: is het nu wél de moeite waard?

Het antwoord

Laten we beginnen met het goede nieuws. TESO speelt prima op PlayStation 4. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe een mmo-interface op een console tot zijn recht komt. Natuurlijk heeft de The Elder Scrolls-serie met de grootse singleplayer-rpgs al een boel voorwerk gedaan. TESO speelt als Skyrim, met de aanval onder de rechtertrigger en blokkeren van aanvallen met de linkertrigger.

©PXimport

TESO speelt een beetje als Skyrim.

De actieknoppen gebruik je voor de speciale aanvallen. Dat betekent natuurlijk dat je niet altijd meteen toegang hebt tot alle vaardigheden die je personage leert. Je moet dus tactisch kiezen wat je op dit moment nodig hebt. Hierin lijkt TESO erg op Guild Wars 1 en 2, waar je ook altijd meer skills verzamelt dan je op enig moment kunt inzetten.

Dit voegt een extra laag tactiek toe aan de gevechten en helpt ook om één en ander flink te stroomlijnen. We moeten dan ook toegeven dat de interface van TESO veel beter werkt dan die van Final Fantasy XIV. Die laatste game probeert toch teveel om de pc-hotbar te emuleren.

Een ander enorm sterk punt van TESO is hoe flexibel je bent in het ontwikkelen van je personage. Dit was ook al het grote pluspunt van de pc-versie, en op de console is hier gelukkig niets aan veranderd. Het is enorm knap hoe dicht de game in de buurt komt van de flexibiliteit van Skyrim.

Personages zijn niet beperkt in het soort uitrusting wat ze dragen. Een magiër kan dus gewoon een zwaar harnas aantrekken. Het dragen van uitrusting en het gebruik van wapens zorgt er voor dat je specieke vaardigheden leert. Als je langer een boog gebruikt, leer je bijvoorbeeld om giftige pijlen af te schieten.

©PXimport

De game speelt als een spel voor één speler.

Daarnaast zijn er ook vaardigheden die je leert door je aan te sluiten bij bepaalde organisaties of door aan andere voorwaarden te voldoen die je tijdens het spelen ontdekt. Dit is een genot on te ontdekken: weg is het gevoel dat jouw tovenaar een exacte kloon is van alle andere tovenaars. Je krijgt werkelijk de kans om een personage op te bouwen dat helemaal past bij jouw manier van spelen.

The Elder Scrolls wereld

Dat gevoel van vrijheid krijg je ook bij het verkennen van de wereld. De spelwereld zit vol met geheimen en plekken om te ontdekken. Personages lopen spontaan op je af met nieuwe quests en het voelt al snel alsof je in een 'Skyrim-light' speelt. Als je de moeite neemt om de verhalen van al die quests ook te volgen (elke opdracht wordt door de stemacteurs aan je uitgelegd), is er best een dosis plezier uit de achtergrondverhalen te halen.

Toch begint op dit punt de machinerie al wat te kraken, want de verhalen en quests zijn gewoon niet zo diep of gevarieerd als van een echte singleplayer-rpg. We kwamen er zelfs achter dat je de meeste quests kan 'grinden' door zo snel mogelijk alle dialogen over te slaan, de pijltjes van de questtracker te volgen en zo snel doelmonsters te doden of doelobjecten aan te raken. En dan blijkt dat de mechanieken achter TESO helemaal niet verschillen van die van World of Warcraft. Het spel doet alleen alsof het anders is, net zoals Star Wars The Old Republic zijn WoW-achtigheid verstopte achter duur geproduceerde toneelstukjes van computerpersonages.

Samen spelen

De meest fundamentele ontwerpfout van TESO is helaas niet aangepakt. The Elder Scrolls Online speelt grotendeels als een spel voor één speler, met het verschil dat er toevallig ook een boel andere mensen door het beeld rennen. Het grote probleem is dat de aanwezigheid van andere spelers in het beste geval de sfeer verpest en in het ergste geval echt de gameplay verstoort.

©PXimport

Je kunt een personage opbouwen dat helemaal bij jouw past.

Voorbeeld: we krijgen een quest waarbij we een drietal puzzels op moeten lossen. Die puzzels bestaan uit zuilen van licht en elke zuil kunnen we omschakelen naar blauw, geel of rood. De bedoeling is dat we het juiste patroon vinden, waarna er een kist opengaat. Maar deze puzzel staat in de open wereld. En iedereen kan zich zonder enig probleem bemoeien met het oplossen van de puzzel. Oplossen betekent in dit geval: constant de schakelaars omzetten waardoor onze eigen aanpak continu wordt verstoord. En ja: we kunnen een microfoon aansluiten en roepen dat die ander met zijn handen van de schakelaars af moet blijven. Maar dat is natuurlijk niet de oplossing. Het probleem is hier dat de wereld helemaal niet gebouwd lijkt om meerdere mensen rond te laten lopen.

Dat geldt ook in kerkers waar een andere speler net voor je ogen de de eindbaas kan doden en zo zelfs jou quest tot een goed einde kan brengen zonder dat je zelf iets hebt kunnen doen. Weg verhaal. Weg inleving. En dan hebben we het nog niet over alle andere kleine momenten van irritatie waar spelers in de open wereld dingen doen met onzichtbare voorwerpen of personages, omdat ze in een andere fase van een quest zitten dan wij. Nee, TESO is geen goede mmo wat dat betreft. Het is nog steeds een inconsequent rommeltje.

PvP

Dit verandert enigszins in de PvP-provincie Cyrodill, waar spelers samen en tegen elkaar strijden om kastelen en controlepunten te veroveren. Dit is veruit de beste feature van de game, maar helaas pas op level 10 beschikbaar. Voordeel is wel dat je als speler van level 10 in Cyrodill geboost wordt naar 50, zodat je een beetje gelijk opgaat met spelers van een hoger level. Nadeel is wel dat je minder vaardigheden en mindere uitrusting zult hebben, dus denk niet dat je echt gelijkwaardig bent.

©PXimport

Iedereen kan zich bemoeien met het oplossen van een puzzel.

Het feit dat PvP achter een levelbarrière zit is een flink minpunt. Level 10 is relatief laag als je weet dat het maximale level 50 is, maar ook duurt het heel wat uren voor je level 10 bereikt. Dit betekent dus dat als je het questsysteem niet leuk vindt, je toch flink moet ploeteren.

Buy-to-play

Toch is het geheel niet af te schrijven als waardeloos. De belangrijkste verbetering van het spel zit hem in het veranderen van het verdienmodel in 'buy-to-play'. Het klinkt misschien vreemd dat deze manier van kopen een naam nodig heeft. Call of Duty en Mario Kart zijn immers ook buy-to-play. Voor een mmo is dit echter toch het vermelden waard omdat het spel belooft om zonder betaalmuren of microtransacties een volwaardige ervaring te geven.

Dit maakt het ook veel veiliger om het spel een kans te geven, omdat je niet meteen aan een enorme investering vast zit. Maandelijkse kosten zijn immers een verplichting. Niet betalen van je WoW-abonnement verandert World of Warcraft in een set dure onderzetters en een heleboel verbruikte harddiskruimte. Een ander heel belangrijk voordeel van 'kopen en gewoon spelen' is dat wij in elk geval veel meer ontspannen kunnen spelen. Het voelt bevrijdend als je bij een mmo weet dat je gewoon kunt spelen als je zin hebt in plaats van 'omdat je anders voor niks betaald hebt deze maand'.

©PXimport

Buy-to-play is de belangrijkste verandering aan de game.

Maar toch

Het grote probleem dat we met TESO hebben is dat het nergens echt in excelleert. Wie een fantastische open wereld-rpg wil spelen, is véél beter af met The Witcher 3 of Dragon Age. Wie een fantastische mmo wil spelen, is veel beter af met Final Fantasy XIV. Ja, zelfs met abonnementskosten is FF XIV veruit een superieure mmo. The Elder Scrolls Online is best aardig voor een paar uurtjes hier en een paar uurtjes daar. En juist daarom is het ontbreken van een abonnement hier zo belangrijk. Het spel biedt best veel content voor zijn geld en als je de andere spelers zo veel mogelijk negeert is hier nog aardig wat lol uit te halen. Tenminste, tot Bethesda weer bij zinnen komt en er weer eens een échte The Elder Scrolls verschijnt.

Conclusie

The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited is een aardige rpg en niet zo'n beste mmo. Het spel is echter zonder abonnement te spelen en biedt enorm veel content om te ontdekken. Nog steeds is samen spelen met anderen niet goed ontworpen en verstoren andere spelers jouw ervaring meer dan dat ze er iets aan toevoegen. Een geweldig ontwikkelsysteem voor personages en een leuke PvP kunnen niet verhullen dat dit een game is die nergens echt excelleert.

7/107/10Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Gamer.nl

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.