The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited - Wat doet buy-to-play?
Er is nogal wat veranderd in The Elder Scrolls Online sinds deze mmo voor de pc verscheen. Niet alleen hebben de ontwikkelaars hun best gedaan om zoveel mogelijk kinderziektes uit de game te halen, maar ze hebben zelfs hun verdienmodel radicaal omgegooid.
Want in plaats van het absurde en achterhaalde systeem van een maandelijks abonnement, is TESO nu 'buy to play'. Nee, we waren niet blij met ESO op pc. Maar juist een mmo is een genre waarbij het spel van vandaag niet hetzelfde is als het spel van een paar maanden geleden. En juist omdat Zenimax Studios zo hard heeft gewerkt om van de consoleversie een goede ervaring te maken, stapten we vol verwachting in deze nieuwe versie. Lees ook: 10 Steam-functies voor een ultieme game-ervaring op je pc.
Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat een slechte mmo na een flinke opfrisbeurt opeens geweldig is. Final Fantasy XIV bijvoorbeeld: die lanceerde als een onspeelbare puinhoop en is inmiddels één van de beste mmo's van het moment. De eerste en belangrijkste vraag die we dus hadden bij het opstraten van TESO was: is het nu wél de moeite waard?
Het antwoord
Laten we beginnen met het goede nieuws. TESO speelt prima op PlayStation 4. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe een mmo-interface op een console tot zijn recht komt. Natuurlijk heeft de The Elder Scrolls-serie met de grootse singleplayer-rpgs al een boel voorwerk gedaan. TESO speelt als Skyrim, met de aanval onder de rechtertrigger en blokkeren van aanvallen met de linkertrigger.
©PXimport
TESO speelt een beetje als Skyrim.
De actieknoppen gebruik je voor de speciale aanvallen. Dat betekent natuurlijk dat je niet altijd meteen toegang hebt tot alle vaardigheden die je personage leert. Je moet dus tactisch kiezen wat je op dit moment nodig hebt. Hierin lijkt TESO erg op Guild Wars 1 en 2, waar je ook altijd meer skills verzamelt dan je op enig moment kunt inzetten.
Dit voegt een extra laag tactiek toe aan de gevechten en helpt ook om één en ander flink te stroomlijnen. We moeten dan ook toegeven dat de interface van TESO veel beter werkt dan die van Final Fantasy XIV. Die laatste game probeert toch teveel om de pc-hotbar te emuleren.
Een ander enorm sterk punt van TESO is hoe flexibel je bent in het ontwikkelen van je personage. Dit was ook al het grote pluspunt van de pc-versie, en op de console is hier gelukkig niets aan veranderd. Het is enorm knap hoe dicht de game in de buurt komt van de flexibiliteit van Skyrim.
Personages zijn niet beperkt in het soort uitrusting wat ze dragen. Een magiër kan dus gewoon een zwaar harnas aantrekken. Het dragen van uitrusting en het gebruik van wapens zorgt er voor dat je specieke vaardigheden leert. Als je langer een boog gebruikt, leer je bijvoorbeeld om giftige pijlen af te schieten.
©PXimport
De game speelt als een spel voor één speler.
Daarnaast zijn er ook vaardigheden die je leert door je aan te sluiten bij bepaalde organisaties of door aan andere voorwaarden te voldoen die je tijdens het spelen ontdekt. Dit is een genot on te ontdekken: weg is het gevoel dat jouw tovenaar een exacte kloon is van alle andere tovenaars. Je krijgt werkelijk de kans om een personage op te bouwen dat helemaal past bij jouw manier van spelen.
The Elder Scrolls wereld
Dat gevoel van vrijheid krijg je ook bij het verkennen van de wereld. De spelwereld zit vol met geheimen en plekken om te ontdekken. Personages lopen spontaan op je af met nieuwe quests en het voelt al snel alsof je in een 'Skyrim-light' speelt. Als je de moeite neemt om de verhalen van al die quests ook te volgen (elke opdracht wordt door de stemacteurs aan je uitgelegd), is er best een dosis plezier uit de achtergrondverhalen te halen.
Toch begint op dit punt de machinerie al wat te kraken, want de verhalen en quests zijn gewoon niet zo diep of gevarieerd als van een echte singleplayer-rpg. We kwamen er zelfs achter dat je de meeste quests kan 'grinden' door zo snel mogelijk alle dialogen over te slaan, de pijltjes van de questtracker te volgen en zo snel doelmonsters te doden of doelobjecten aan te raken. En dan blijkt dat de mechanieken achter TESO helemaal niet verschillen van die van World of Warcraft. Het spel doet alleen alsof het anders is, net zoals Star Wars The Old Republic zijn WoW-achtigheid verstopte achter duur geproduceerde toneelstukjes van computerpersonages.
Samen spelen
De meest fundamentele ontwerpfout van TESO is helaas niet aangepakt. The Elder Scrolls Online speelt grotendeels als een spel voor één speler, met het verschil dat er toevallig ook een boel andere mensen door het beeld rennen. Het grote probleem is dat de aanwezigheid van andere spelers in het beste geval de sfeer verpest en in het ergste geval echt de gameplay verstoort.
©PXimport
Je kunt een personage opbouwen dat helemaal bij jouw past.
Voorbeeld: we krijgen een quest waarbij we een drietal puzzels op moeten lossen. Die puzzels bestaan uit zuilen van licht en elke zuil kunnen we omschakelen naar blauw, geel of rood. De bedoeling is dat we het juiste patroon vinden, waarna er een kist opengaat. Maar deze puzzel staat in de open wereld. En iedereen kan zich zonder enig probleem bemoeien met het oplossen van de puzzel. Oplossen betekent in dit geval: constant de schakelaars omzetten waardoor onze eigen aanpak continu wordt verstoord. En ja: we kunnen een microfoon aansluiten en roepen dat die ander met zijn handen van de schakelaars af moet blijven. Maar dat is natuurlijk niet de oplossing. Het probleem is hier dat de wereld helemaal niet gebouwd lijkt om meerdere mensen rond te laten lopen.
Dat geldt ook in kerkers waar een andere speler net voor je ogen de de eindbaas kan doden en zo zelfs jou quest tot een goed einde kan brengen zonder dat je zelf iets hebt kunnen doen. Weg verhaal. Weg inleving. En dan hebben we het nog niet over alle andere kleine momenten van irritatie waar spelers in de open wereld dingen doen met onzichtbare voorwerpen of personages, omdat ze in een andere fase van een quest zitten dan wij. Nee, TESO is geen goede mmo wat dat betreft. Het is nog steeds een inconsequent rommeltje.
PvP
Dit verandert enigszins in de PvP-provincie Cyrodill, waar spelers samen en tegen elkaar strijden om kastelen en controlepunten te veroveren. Dit is veruit de beste feature van de game, maar helaas pas op level 10 beschikbaar. Voordeel is wel dat je als speler van level 10 in Cyrodill geboost wordt naar 50, zodat je een beetje gelijk opgaat met spelers van een hoger level. Nadeel is wel dat je minder vaardigheden en mindere uitrusting zult hebben, dus denk niet dat je echt gelijkwaardig bent.
©PXimport
Iedereen kan zich bemoeien met het oplossen van een puzzel.
Het feit dat PvP achter een levelbarrière zit is een flink minpunt. Level 10 is relatief laag als je weet dat het maximale level 50 is, maar ook duurt het heel wat uren voor je level 10 bereikt. Dit betekent dus dat als je het questsysteem niet leuk vindt, je toch flink moet ploeteren.
Buy-to-play
Toch is het geheel niet af te schrijven als waardeloos. De belangrijkste verbetering van het spel zit hem in het veranderen van het verdienmodel in 'buy-to-play'. Het klinkt misschien vreemd dat deze manier van kopen een naam nodig heeft. Call of Duty en Mario Kart zijn immers ook buy-to-play. Voor een mmo is dit echter toch het vermelden waard omdat het spel belooft om zonder betaalmuren of microtransacties een volwaardige ervaring te geven.
Dit maakt het ook veel veiliger om het spel een kans te geven, omdat je niet meteen aan een enorme investering vast zit. Maandelijkse kosten zijn immers een verplichting. Niet betalen van je WoW-abonnement verandert World of Warcraft in een set dure onderzetters en een heleboel verbruikte harddiskruimte. Een ander heel belangrijk voordeel van 'kopen en gewoon spelen' is dat wij in elk geval veel meer ontspannen kunnen spelen. Het voelt bevrijdend als je bij een mmo weet dat je gewoon kunt spelen als je zin hebt in plaats van 'omdat je anders voor niks betaald hebt deze maand'.
©PXimport
Buy-to-play is de belangrijkste verandering aan de game.
Maar toch
Het grote probleem dat we met TESO hebben is dat het nergens echt in excelleert. Wie een fantastische open wereld-rpg wil spelen, is véél beter af met The Witcher 3 of Dragon Age. Wie een fantastische mmo wil spelen, is veel beter af met Final Fantasy XIV. Ja, zelfs met abonnementskosten is FF XIV veruit een superieure mmo. The Elder Scrolls Online is best aardig voor een paar uurtjes hier en een paar uurtjes daar. En juist daarom is het ontbreken van een abonnement hier zo belangrijk. Het spel biedt best veel content voor zijn geld en als je de andere spelers zo veel mogelijk negeert is hier nog aardig wat lol uit te halen. Tenminste, tot Bethesda weer bij zinnen komt en er weer eens een échte The Elder Scrolls verschijnt.
Conclusie
The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited is een aardige rpg en niet zo'n beste mmo. Het spel is echter zonder abonnement te spelen en biedt enorm veel content om te ontdekken. Nog steeds is samen spelen met anderen niet goed ontworpen en verstoren andere spelers jouw ervaring meer dan dat ze er iets aan toevoegen. Een geweldig ontwikkelsysteem voor personages en een leuke PvP kunnen niet verhullen dat dit een game is die nergens echt excelleert.
7/107/10Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Gamer.nl
