Metal Gear Survive werd bij voorbaat al berecht en geëxecuteerd door het grote publiek. Slim heeft Konami het ook allemaal niet aangepakt. Door na de vechtscheiding met Metal Gear’s geestelijk vader Hideo Kojima überhaupt nog iets te doen met de serie, maar ook door de game vooral als een ogenschijnlijk holle multiplayergame te presenteren waarin je op zombies inslaat. Doodzonde, want in de praktijk is dit geen Metal Gear-game en is multiplayer slechts bijzaak. Wél is Metal Gear Survive een hele aardige game.

Om dat te ontdekken moet je niet alleen alle cynisme en verwachtingen opzij zetten, maar ook nog eens over een flinke portie geduld beschikken. Metal Gear Survive begint namelijk bijzonder moeizaam. Het verhaal begint zo kinderlijk eenvoudig dat het riekt naar fanfictie, maar toch presteert Konami het om, misschien in een poging om Metal Gear-tradities hoog te houden, de lijnen met ellenlange filmpjes en statische dialogen uiteen te zetten. Dat terwijl het zich zo gemakkelijk laat samenvatten: nadat Mother Base aan het einde van Ground Zeroes is vernietigd, beland jij als naamloze huurling uit Snake’s privéleger in een andere dimensie waarin zombies – sorry, Wanderers - heersen en jij niets anders kunt doen dan overleven.

©PXimport

Om te kotsen

Overleven leer je met vallen, opstaan en heel veel overgeven. Overleven houdt namelijk niet alleen in dat je op je gezondheidsbalk moet letten, want je krijgt ook honger en dorst. Honger heeft invloed op je maximale aantal levenspunten, dorst is op een vergelijkbare manier verbonden met je stamina. Het is dus verstandig regelmatig te eten en te drinken, maar dan moet je wel iets te eten en te drinken vinden. Daarvoor moet je eerst de map in kaart brengen - letterlijk. Je map wordt namelijk beetje bij beetje ingevuld door ergens daadwerkelijk rond te lopen. Pas als je terugkeert bij je thuisbasis, wordt de door jou zojuist afgelegde route zichtbaar op de kaart en kun je met stempels aangeven waar je bijvoorbeeld een waterbron of dieren hebt gevonden.

In het begin drink je dankbaar vervuild water of eet je rauwe geit, wat er vervolgens weer net zo hard uitkomt. Waarop je vervolgens iedere minuut opnieuw last krijgt van slokdarmweeën totdat je een medicijn hebt gevonden of vanzelf na een tijd bent genezen. Dat klinkt niet alleen bijzonder onsmakelijk, maar is ook gevaarlijk als je net op de hielen wordt gezeten door een horde Wanderers. Metal Gear Survive kent namelijk geen enkele genade. Dood is dood. Had je net éindelijk weer een geit gevonden en geslacht, of materiaal gevonden om een speer mee te fabriceren, maar lukt het je niet om terug te keren naar je basis? Jammer joh, begin maar opnieuw. En de zojuist verkende gebieden op de kaart ben je ook weer kwijt. De game savet alleen op je basis, niet in het veld.

©PXimport

Beklemmende expedities in de Dust

Dat maakt de eerste paar uur van Metal Gear Survive moeizaam en soms ronduit frustrerend, maar ook spannend. Vooral wanneer je de Dust betreedt. Het merendeel van de kaart is namelijk gehuld in mysterieuze nevelen. Hier moet je niet alleen op je honger en dorst letten, maar ook op je zuurstofvoorraad. Bovendien is het zicht hier flink belemmerd. Vaak ben je op niets meer aangewezen dan je kompas, wat lichtbakens aan de horizon en je eigen richtingsgevoel. Missies in de Dust voelen daardoor echt aan als een gevaarlijke expeditie.

Zodra de nadruk meer komt te liggen op het ondernemen van dit soort avonturen, begint duidelijk te worden hoe slim Metal Gear Survive in elkaar steekt. Wanderers reageren bijvoorbeeld op geluid, waardoor sluipen vaak verstandig is. Hurken of kruipen kost echter weer stamina en is bovendien traag. Terwijl je kruipt en je je zuurstofmeter ziet dalen, zie je de honger en dorst toenemen. En met flinke dorst kun je weer niet goed sluipen. Heb je nog genoeg stamina om het op een lopen te zetten? Of móet je eigenlijk wel die Wanderer neersteken, omdat zij Kuban Energy achterlaten waarmee je je zuurstof weer kunt aanvullen? En moet je nog wat eten voordat je de confrontatie opzoekt?

Alle facetten van Metal Gear Survive hangen op zo’n moment samen. Als je zou vluchten zonder dat je nieuwe grondstoffen, blauwdruk voor een sterker wapen of een fast travel-station hebt gevonden, heb je eten en drinken voor niets verbruikt. Maar hoeveel verder durf en kun je nog? De Dust heeft bij ons dan ook voor de nodige panieksituaties gezorgd. Meer dan eens is het voorgekomen dat we op de tast naar een doelwit liepen, om het beoogde doel vervolgens te missen en hopeloos te verdwalen. Als je dan volledig in het duister tast over waar je precies bent en hoe je in vredesnaam ooit nog terugkomt, terwijl je alle metertjes zorgwekkend terug ziet lopen, is Metal Gear Survive bijzonder beklemmend en absoluut op zijn best.

©PXimport

Houdt je scherp

Door dit strenge regime word je bovendien ook geforceerd om te leren hoe je met de Wanderers vecht. Met gestrekt been de confrontatie ingaan leer je snel af. Wanderers zijn sterk, snel en roepen gelijk hun vriendjes om je gezamenlijk in elkaar te slaan. Zelfs al overleef je het, dan is de kans groot dat je flink verwond bent en je overlevingskansen dus aanzienlijk slinken.

Gelukkig zijn de Wanderers niet heel erg slim. Daardoor hangen ze bijvoorbeeld graag koppig in een hek met kippengaas, in plaats van er omheen te lopen. Vervolgens kun jij ze veilig van achter het hek neerprikken met een speer of neerschieten met een pijl en boog. Dom en voorspelbaar? Ja, maar het maakt de game speelbaar. Bovendien werkt deze tactiek de eerste uren feilloos, maar latere Wanderers vergen weer een andere aanpak.

Zo houdt Metal Gear Survive je steeds scherp. Telkens wanneer je denkt dat je het spelletje doorhebt, trapt de game je weer onderuit. Wanneer je gewend bent aan honger en dorst, introduceert de game zuurstof. Wanneer je weet hoe bepaalde Wanderers zich gedragen, krijg je te maken met nieuwe vijanden. En wanneer je eindelijk denkt genoeg eten en drinken te hebben en langzaam een basis begint te bouwen met werkplaatsen om wapens te maken, of zelfs watertanks en plantages, weet de game wel weer op een of andere manier je uit die net gevonden balans te brengen.

©PXimport

Boodschappen doen

Toch is Metal Gear Survive niet perfect. Honger en dorst spelen met name in de eerste uren simpelweg een té grote rol. ‘Boodschappenrondjes’ waarin je puur en alleen eropuit gaat om wat eten of een verdwaalde geit te vinden, zijn daardoor onvermijdelijk, terwijl juist daar geen bal aan is. Ook zijn de missies wel erg repetitief zodra je de spelregels een beetje kent. Hoewel je in sommige missies iemand moet redden of een Memory Board uit een computer moet trekken, ben je in de meeste missies toch vooral bezig om een machine te verdedigen terwijl er golven Wanderers op je af komen. Ook in de co-opmissies is dat eigenlijk het enige dat je doet, al zijn deze missies door simpelweg meer spelers en navenant meer Wanderers een chaotische uitdaging op zich. Maar wanneer je wat verderop in de game zit, over sterkere wapens beschikt en alle trucjes wel onder de knie hebt, vervallen die opdrachten in net zo’n routineklus als de boodschappenrondjes voor een stukje vlees die je in het begin deed.

Metal Gear Survive blijft daardoor niet tot het einde spannend. Grappig genoeg schurkt het verhaal tegen het einde opeens wel nog enigszins onverwachts dichter aan tegen de ‘echte’ Metal Gear Solid-games. Trouwe fans die zover zijn gekomen, krijgen daarmee toch een beetje een pleister op de wonde. Echt Metal Gear is deze game echter niet. Er wordt wel geslopen, maar het is geen tactical espionage action. Wanderers geven zoektochten snel op, er zijn geen alarmfases en nauwelijks eindbazen. Verhalend kent Metal Gear Survive geen emotionele hoogtepunten, maar ook geen onbegrijpelijke plottwists en dialogen. Nou goed dan, misschien op het einde een beetje.

©PXimport

Enkel op de meest spannende momenten, waarin we met een gekneusde enkel en een knorrende maag proberen te overleven in onontdekt gebied, doet Metal Gear Survive denken aan Metal Gear Solid 3. Aangezien dat de favoriete Metal Gear van ondergetekende is, is dat een groot compliment. Desondanks heeft Konami zich met de naam ‘Metal Gear’ vooral veel ellende op de hals gehaald. Een automatische afkeer van iedereen die Kojima op een voetstuk heeft staan, maar ook verkeerde verwachtingen. Waarschijnlijk had Metal Gear Survive het beter gedaan als op zichzelf staande game. Onterecht, want Metal Gear Survive blijkt een prima spel te zijn voor eenieder die voorbij de naam en de ‘Sins of the Father’ kan kijken.

Metal Gear Survive is nu beschikbaar op pc, Xbox One en PlayStation 4. Voor deze recensie werd de game gespeeld op een PS4 Pro.

Je hoort het steeds vaker: iemand klikt op een link en belandt op een nepwebsite van de bank, waar intussen persoonlijke gegevens worden ingevuld. Of er komt ineens een WhatsApp-bericht van een ‘bekende’ met het verzoek om snel geld over te maken voor een ticket of een nieuwe telefoon. Natuurlijk trap jij daar niet zomaar in. Maar hoe herken je dit soort berichten nu het makkelijkst?

Online oplichting is een van de grootste zorgenkindjes van banken en de politie. Er wordt jaarlijks voor miljoenen gefraudeerd met valse links en nepberichten die via sms, e-mail of WhatsApp worden verstuurd. En met de komst van AI wordt het voor criminelen steeds makkelijk om zulke berichten zo echt mogelijk te laten lijken.

Goed lezen

Het herkennen van spamberichten of nepverzoeken om geld over te maken is niet altijd eenvoudig. Belangrijkste vuistregel: gaat het om geld, zeker om grote bedragen, controleer het bericht dan extra goed. Bij e-mail is dat meestal goed te doen. Twijfel je of een bericht een phishingmail is, beweeg dan met de muis over een link zonder erop te klikken. Onderaan in je browser verschijnt de url waar de link naartoe leidt.

Soms zijn die adressen zo onduidelijk dat je er weinig uit kunt opmaken. Klik in dat geval met de rechtermuisknop op de link en kies Koppeling kopiëren. Plak het adres vervolgens in Kladblok, zodat je het kunt bekijken zonder de site daadwerkelijk te openen. Dat is de veiligste manier om te controleren waar de link naartoe verwijst. Vaak zie je dan vreemde of onbekende domeinnamen, een duidelijke aanwijzing dat de mail niet van je bank afkomstig is.

Twijfel? Bellen!

Krijg je een vreemd WhatsApp- of sms-bericht waarin het lijkt alsof een bekende je vraagt om geld over te maken, bijvoorbeeld omdat hij een ticket is kwijtgeraakt of omdat haar telefoon gestolen zou zijn? Dat kán natuurlijk echt zijn, maar vaak is het helaas nep. Zelfs als details in het bericht kloppen, zoals het land waar die persoon verblijft. Slimme oplichters halen dit soort informatie namelijk gewoon van sociale media. Nog een reden dus om niet zomaar online te delen dat je op vakantie gaat en waarheen.

Twijfel je aan de echtheid van het bericht? Bel de persoon zelf om het te controleren. Heb je daar ook geen goed gevoel bij en is diegene met anderen op reis, bijvoorbeeld met partner of kinderen, neem dan contact op met hen om te checken of het verhaal klopt. Dan heb je de waarheid meestal snel boven tafel.

Extra beveiliging

Wil je zelf niet constant controleren of een e-mailtje of berichtje echt is, maar kun je daar wat extra hulp bij gebruiken? Kies dan voor een goed beveiligingspakket. Vrijwel alle beveiligingssuites vissen dergelijke mailtjes er zo voor je uit en markeren deze als zijnde spam, of verplaatsen deze dan automatisch naar een aparte folder in je mailbox.

Bitdefender Premium Security is een allround beveiligingspakket die je mailboxen in de gaten houdt en automatisch controleert op spamberichten en scam-mails. Mailtjes die veilig zijn worden indien gewenst aangeduid met een groen 'Bitdefender Safe'-labeltje. Prettig daarbij is dat je die aanduiding ook op andere apparaten ziet waar je je mail leest, omdat Bitdefender op serverniveau controleert en niet alleen je lokale mailbox. Alles wordt dus online al voor je in de gaten gehouden.

Dat geldt natuurlijk ook voor alle software die je downloadt, ook dat wordt gecontroleerd op de aanwezigheid van malware. En wie het zekere voor het onzekere neemt, maakt in Bitdefender ook nog eens gebruik van de extra AI-hulp Scam Copilot. Dankzij de ingebouwde chatfunctie kun je bijvoorbeeld een vraag stellen over scamming, maar ook een screenshot sturen van een sms- of WhatsApp-bericht. Scam Copilot scant het bericht en kan aangeven of het om een scambericht gaat.

Blijf alert

Een compleet beveiligingspakket is tegenwoordig toch echt wel een must. Zulke software neemt je aardig wat werk uit handen wat betreft de controle op fishing- en scammingmailtjes en de continu beveiliging van je apparaten als het op virussen en malware aankomt. De ontwikkelingen gaan echter snel en AI wordt meer en meer gebruikt om mensen te misleiden. Dat betekent dat je zelf ook constant alert moet blijven en je jezelf eigenlijk moet trainen om valse berichten te herkennen. Met een extra hulp als Scam Copilot van Bitdefender kun je dergelijke berichten al veel sneller onderscheppen, maar vereist het nog wel een extra stap aan jouw zijde, zoals het opsturen van een verdachte screenshot van een nep-WhatsApp-bericht. Blijf dus altijd opletten, hoe echt een bericht ook lijkt.

De Google Pixel 10 Pro XL is de nieuwste en duurste reguliere smartphone van het merk. In deze review nemen we het toestel met een adviesprijs van 1299 euro onder de loep.

Herkenbaar ontwerp met nieuwtje

Leg je de Pixel 10 Pro XL naast de 9 Pro XL, dan moet je wel heel goed kijken om verschillen te ontdekken. De toestellen ogen praktisch identiek. Maar er zijn wel degelijk verschillen. De Pixel 10 Pro XL is bijvoorbeeld nog zwaarder geworden en is met zijn 232 gram een van de zwaarste telefoons van het moment.

©Rens Blom

Daarnaast ondersteunt de Pixel 10 Pro XL als eerste bekende Android-smartphone magnetische accessoires aan de achterzijde (via Qi2). Je kunt bestaande Apple MagSafe-accessoires van je iPhone daardoor met de Pixel 10 Pro XL gebruiken, wat tof is en goed werkt.

©Rens Blom

Goed om te weten: naast de Pixel 10 Pro XL zijn er ook een kleinere Pixel 10 en 10 Pro, die uiteraard andere specificaties én prijzen hebben. De Pixel 10 Pro XL heeft een prachtig 6,8-inch oledscherm dat bij de beste schermen hoort. Meer hoeven we er niet over te zeggen. De vingerafdrukscanner achter het scherm functioneert bovendien erg goed.

©Rens Blom

Niet de beste specificaties

Van een smartphone die maar liefst 1299 euro kost verwachten we heel goede specificaties. Google snapt dat en stopt daarom een royale 16 GB werkgeheugen in de Pixel 10 Pro XL, aangevuld met minimaal 256 GB opslagcapaciteit. Maar nu komt het: de Tensor G5-processor van Google zelf haalt het niet bij de chips in andere topsmartphones. Googles Pixel 10 Pro XL is in benchmarks minder snel en beperkt de chip sneller bij gamen om niet te warm te worden. Op papier jammer, in de praktijk merk je hier echter minder van. De smartphone is dan ook snel zat.

Waar je méér van merkt, is de accuduur. De Pixel 10 Pro XL heeft een 5200mAh-accu, wat een redelijk gangbare accucapaciteit is voor een 6,8inch-smartphone. Het lijkt er echter op dat de Tensor G5-chip en het modem minder energiezuinig zijn, want de accuduur maakt weinig indruk. Net als voorgaande Pixel-telefoons moeten we de Pixel 10 Pro XL steevast aan de oplader leggen als we gaan slapen. Op zo'n dag lezen we best wat nieuws op de telefoon, gebruiken we sociale media, plegen we wat belletjes, maken we foto's en gebruiken we een halfuur tot uur de hotspot-functie om in de trein te internetten op onze laptop. Veel andere telefoons hebben aan het eind van zo'n dag meer accu over dan de Pixel 10 Pro XL.

Opladen kan de smartphone via usb-c en draadloos. Bekabeld is de snelste methode; het duurt dan anderhalf uur om de accu volledig op te laden.

©Rens Blom

Uitstekende camera's

Pixel-smartphones staan al jaren bekend om hun uitstekende camera's. De Pixel 10 Pro XL houdt die reputatie hoog en biedt je drie geavanceerde camera's op de achterkant. Het gaat om een primaire camera, een groothoekcamera en een zoomcamera. Met alle camera's kun je overdag én in het donker echt hele goede foto's en video's schieten. Het verschil met de Pixel 9 Pro XL, die we hiervoor regelmatig gebruikten, vinden we echter niet groot. Gek is dat niet, want de 10 Pro XL heeft dezelfde camera's als zijn voorganger. Google zegt wel dat de optische beeldstabilisatie verbeterd is en voegt een zoommodus (tot 100x) toe, die sterk leunt op kunstmatige intelligentie (AI). En ja, tientallen keren zoomen is grappig, maar de resultaten zijn veel minder mooi dan een 'echte foto'. Wij adviseren je daarom om maximaal 10x te zoomen. Dan krijg je echt nog prima foto's.

Hieronder zie je twee fotoseries met telkens van boven naar beneden de hoofdcamera, de groothoekcamera en verschillende zoomstanden.

©Rens Blom

©Rens Blom

Opfrisbeurt voor software

Op de Pixel 10 Pro XL is Android 16 geïnstalleerd, de nieuwste software. Versie 16 oogt visueel anders dan versie 15 en is met name kleurrijker en vrolijker. Je kunt ook wat meer visuele zaken personaliseren. Wij zijn wel fan van deze opfrisbeurt.

Google stopt de software vol met AI-functies. Wat direct opvalt, is dat de Pixel 10 Pro XL in bijvoorbeeld de Verenigde Staten veel meer AI-functies heeft dan in Nederland. De AI werkt sowieso beter in het Engels. De functies die je hier wél kunt gebruiken, zijn overwegend nuttig en zeker het proberen waard. Nu maar hopen dat er meer (aangekondigde) functies naar Nederland komen.

Het updatebeleid van Google blijft erg goed: zeven jaar Android- en beveiligingsupdates. Wij vinden zeven jaar heel netjes, want we kunnen ons goed voorstellen dat het toestel na zeven jaar gebruik naar het einde van zijn (technische) levensduur kruipt.

Conclusie: Google Pixel 10 Pro XL kopen?

De Google Pixel 10 Pro XL is een fraaie en complete smartphone met erg goede camera's en zeven jaar software-updates. De ondersteuning voor magnetische (oplaad)accessoires is een mooie vernieuwing en we zien ook potentieel voor de AI-functies. De accuduur is echter een zwakker punt en de adviesprijs vinden we ook aan de hoge kant.