Het register van Windows vormt het kloppend hart van het besturingssysteem en bevat alle belangrijke instellingen van de computer. Windows heeft geen geheimen meer voor wie het Windows-register kent. Tijd voor een overzicht!

Geen verrassingen

Ga je aan de slag met het register? Bedenk je dan dat het gaat om een krachtig onderdeel dat grote invloed heeft op de werking van Windows en de computer. Zorg altijd voor een back-up van je kostbare gegevens en Windows. In geval van nood kun je altijd terugkeren naar de reservekopie.

Dat doe je met behulp van Systeemherstel. In zowel Windows 10 als Windows 11 open je het Startmenu en typ je Herstelpunt. Klik op Een herstelpunt maken. Klik op Maken en geef het herstelpunt een naam. Gaat er iets mis, dan klik je in hetzelfde venster op Systeemherstel en kies je een herstelpunt uit het verleden om de situatie te herstellen.

Het register is de centrale locatie waar allerhande instellingen zijn opgeslagen en bevat o.a. de instellingen voor geïnstalleerde programma’s, aangesloten hardware, gebruikersaccounts en algemene instellingen van Windows zelf.

Je bewerkt het register met de Register-editor. Open het Startmenu en typ Regedit.exe, gevolgd door Enter. De editor is opgebouwd uit twee vensters. Links vind je de verschillende registersleutels, daar lees je straks meer over. Rechts vind je telkens de instellingen die bij een geselecteerde sleutel horen.

©PXimport

De opbouw

De informatie is opgeslagen in de vorm van registersleutels. Deze kun je vergelijken met mappen (zoals in Windows Verkenner). Hoofdsleutels kunnen op hun beurt meerdere onderliggende sleutels hebben: de subsleutels (vergelijkbaar met submappen in de verkenner).

Dubbelklik op een sleutel om deze uit te klappen en de onderliggende subsleutels te zien. Elke sleutel bevat een of meerdere waarden die de eigenlijke instelling bevatten (en vergelijkbaar zijn met bestanden in de verkenner). De waarden van de sleutel worden telkens rechts in het venster van de Register-editor getoond.

Het register kent vijf hoofdcategorieën. HKEY_CLASSES_ROOT bevat informatie over de gebruikte bestandsextensies en de programma’s die hieraan zijn gekoppeld. In HKEY_CURRENT_USER vind je instellingen voor het aangemelde gebruikersaccount, zoals actuele instellingen en gebruikersvoorkeuren. In het onderdeel HKEY_LOCAL_MACHINE vind je alle algemene instellingen voor hardware en software. 

In de sectie HKEY_USERS vind je de aparte instellingensets van elk gebruikersaccount dat op de computer is aangemaakt. En HKEY_CURRENT_CONFIG bevat alle informatie over de apparaten die momenteel worden gebruikt.

©PXimport

Registersleutel aanmaken

Soms is het nodig om zelf een nieuwe sleutel of waarde toe te voegen aan het register. Kies Bewerken / Nieuw en klik op Sleutel om een nieuwe sleutel aan te maken op de huidige positie. Het maken van een nieuwe waarde gaat via dezelfde menukeuze Bewerken / Nieuw. 

Er bestaan verschillende soorten waarden, zoals Tekenreekswaarde, Binaire waarde en DWORD-waarde. Maak je geen zorgen: bij het maken van een nieuwe waarde wordt altijd aangegeven om welke soort het gaat.

Spijt?

Hoewel het register en de bijbehorende Register-editor al heel wat Windows-versies meegaan (terug te voeren naar Windows 3.1), kent de editor helaas nog geen functie om een wijziging ongedaan te maken. Wees dus voorzichtig bij het doorvoeren van een aanpassing en controleer de aanpassing op typfouten.

Om het risico zoveel mogelijk te verkleinen, kun je de registerinstelling die je wilt aanpassen eerst exporteren. Voer hierna de aanpassing door. Ben je niet tevreden en wil je terug naar de oorspronkelijke situatie? Importeer dan simpelweg de oorspronkelijke instelling. In de paragraaf ‘Import en export’ van dit artikel leggen we uit hoe dat werkt.

Register-editor inrichten

We zorgen dat we prettig met het register kunnen werken en zetten de Register-editor naar onze hand. Heb je registersleutels waarmee je vaak werkt? Voeg deze toe aan de favorieten, zodat ze snel toegankelijk zijn.

Selecteer de betreffende sleutel en kies voor Favorieten / Toevoegen aan Favorieten. Standaard wordt de naam van de sleutel gehanteerd, maar je kunt de favoriet ook een aangepaste naam geven. Klik op OK. De sleutel is vervolgens toegankelijk via het menu Favorieten. Om de lijst op een later moment aan te passen, kies je Favorieten / Verwijderen uit Favorieten.

Je kunt de weergave van de Register-editor ook verbeteren door een ander of groter lettertype te kiezen: kies Beeld / Lettertype. Maak je vaak gebruik van de Register-editor? Geef deze dan een plek op de taakbalk: klik met de rechtermuisknop op de knop van de Register-editor en kies Aan taakbalk vastmaken. Druk op de toets F3 om telkens verder te zoeken op hetzelfde trefwoord.

©PXimport

Zoeken in register

Het register is een omvangrijke database. Maak gebruik van de zoekfunctie om specifieke sleutels snel te vinden.

Kies Bewerken / Zoeken of druk op Ctrl+F. In het zoekvenster kun je opgeven waar de Register-editor op zoek moet gaan: kies in het vak In voor Sleutels, Waarden of Gegevens. Wil je dat er uitsluitend naar het volledige zoekwoord wordt gezocht (en niet naar gedeelten ervan), dan plaats je bovendien een vinkje bij de optie Hele tekenreeks. Klik op Volgende zoeken.

Import en export

Handig is de functie om gedeelten van het Windows-register te exporteren. De instelling wordt daarbij opgeslagen in een REG-bestand. Dubbelklik op zo’n registerbestand om de inhoud ervan te importeren in het register.

Je kunt hiermee een aanpassing snel doorvoeren op meerdere computers: nadat je het register op een van de computers hebt aangepast, gebruik je het exportbestand om de wijziging ook snel toe te passen op de andere computers. Bovendien kun je het bestand gebruiken als extra zekerheid en ernaar terugkeren in geval van problemen (zie het kader ‘Spijt?’).

Het exporteren gaat eenvoudig: selecteer de sleutel die je wilt exporteren en kies voor Bestand / Exporteren. Kies de gewenste locatie en geef het registerbestand een naam. In het vak Exportbereik controleer je of de geselecteerde sleutel wordt getoond. Kies voor Alles als je het volledige register wilt exporteren. Het importeren van een registerbestand is al even simpel. Dubbelklik op het REG-bestand en klik op Ja bij de vraag of je echt wilt doorgaan.

Nu je de beginselen van het register onder de knie hebt, is het tijd om ermee aan de slag te gaan en instellingen te veranderen die je normaal gesproken niet eenvoudig kunt aanpassen.

©PXimport

Compleet menu (Windows 11)

Als je in Windows 11 met de rechtermuisknop op het bureaublad klikt, verschijnt een relatief compact contextmenu. Het vertrouwde contextmenu uit Windows 10 – waarin alle opties in één keer worden gepresenteerd – verschijnt pas als je klikt op Meer opties weergeven.

Met een aanpassing in het register zorg je ervoor dat het menu weer als vanouds werkt. Ga in het register naar de sleutel HKEY_CURRENT_USER\Software\Classes\CLSID. Kies nu Bewerken / Nieuw / Sleutel. Deze noem je {86ca1aa0-34aa-4e8b-a509-50c905bae2a2}. Klik met de rechtermuisknop op de zojuist gemaakte sleutel en kies Nieuw / Sleutel. Noem deze InprocServer32. Start Windows opnieuw op. Het contextmenu werkt weer zoals je gewend bent.

Wil je de situatie herstellen? Verwijder dan de eerder gemaakte sleutel uit het register. Klik met de rechtermuisknop op {86ca1aa0-34aa-4e8b-a509-50c905bae2a2} en kies Verwijderen.

©PXimport

Oude verkenner (Windows 11)

De verkenner (te openen via de sneltoets Windows+E) heeft in Windows 11 een nieuwe menubalk gekregen. Die valt niet bij iedereen in de smaak: op sommige computers zorgt de balk voor een trage werking van de verkenner, vooral als je meerdere bestanden tegelijk selecteert of een andere naam probeert te geven.

Via het register kun je de vertrouwde (snelle) balk van Windows 10 terugroepen. Ga naar de sleutel HKEY_CURRENT_USER\Software\Classes\CLSID en kies Bewerken / Nieuw / Sleutel. Noem deze {d93ed569-3b3e-4bff-8355-3c44f6a52bb5}. Klik erop met de rechtermuisknop en kies Nieuw / Sleutel. Noem de sleutel InrprocServer32 en start Windows opnieuw op. De verkenner heeft nu weer een klassieke balk.

©PXimport

Favoriete apps (Windows 10/11)

Over het menu van de rechtermuisknop gesproken: dit contextmenu kun je met behulp van het register uitbreiden met je favoriete programma’s. Zo kun je deze apps voortaan nog sneller starten.

In het register ga je naar de sleutel HKEY_CLASSES_ROOT\Directory\Background\shell. Kies Bewerken / Nieuw / Sleutel. Geef de naam van het programma op, bijvoorbeeld Word. Kies nu Bewerken / Nieuw / Sleutel om een subsleutel toe te voegen. Deze noem je command. Dubbelklik op de sleutel en geef bij Waardegegevens het volledige pad en de naam van het programma op. In ons voorbeeld: C:\Program Files\Microsoft Office\root\Office16\winword.exe.

Tip: gebruik de zoekfunctie van Windows om de locatie van het programma te zoeken.

©PXimport

Recente items (Windows 10/11)

Klik je met de rechtermuisknop op een taakbalkknop van een programma (bijvoorbeeld de verkenner of Word), dan verschijnt een zogeheten ‘jump list’. Dit menu toont onder meer een overzicht van onlangs gebruikte bestanden en bestandslocaties. Via een registeraanpassing bepaal je zelf hoe lang deze lijst mag zijn.

Ga naar HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\Advanced. Zoek in het rechtervenster naar de waarde JumpListItems_Maximum. Is de waarde niet aanwezig, dan maak je deze zelf. Kies Bewerken / Nieuw / DWORD-waarde (32 bits) en noem deze JumpListItems_Maximum. Dubbelklik vervolgens op de waarde en kies Decimaal. Bij Waardegegevens geef je hierna het gewenste aantal op. Geef je de waarde 0 op, dan wordt de lijst niet meer gevuld.

Seconden tonen (Windows 10)

Met een slimme registeraanpassing zorg je ervoor dat Windows 10 ook de seconden toont in de systeemklok op de taakbalk. Helaas heeft Microsoft deze hack geblokkeerd in Windows 11, dus in die versie kan het register je niet helpen.

Ga naar de sleutel HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\Advanced. Kies Bewerken / Nieuw / DWORD-waarde. Geef als naam: ShowSecondsInSystemClock. Dubbelklik hierna op de waarde en typ 1 bij Waardegegevens. Klik op OK. Nadat je Windows opnieuw hebt gestart, worden ook de seconden getoond.

©PXimport

Openen met (Windows 10)

Via het menu Openen met, dat verschijnt als je met de rechtermuisknop op een bestand klikt, bepaal je met welk programma je het geselecteerde bestand wilt openen. Is die lijst in de loop van de tijd flink volgelopen met apps en wil je deze opschonen? Het register helpt.

Navigeer naar de sleutel HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\FileExts. Zoek de bestandsextensie van het bestand waarvoor je de bijbehorende programma’s wilt uitdunnen, bijvoorbeeld .BMP. 

Open nu OpenWithList en bekijk in het rechtervenster welke programma’s momenteel als suggestie worden getoond. Klik met de rechtermuisknop op het programma dat je wilt verwijderen uit de lijst en kies Verwijderen.

Sorteren (Windows 10)

Via het register bepaal je hoe de bestanden in de verkenner worden gesorteerd. Standaard worden de bestanden gesorteerd op volgorde van oplopende nummers (numerieke volgorde). Bijvoorbeeld 1.txt, 1a.txt, 2.txt, 10.txt. Je kunt ook voor een niet-numerieke volgorde kiezen. Dan worden bestanden op basis van elk soort teken op volgorde geplaatst. Bijvoorbeeld 1.txt, 10.txt, 1a.txt, 2.txt.

Geef je de voorkeur aan de laatste methode? Ga naar HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\Explorer. Kies voor Bewerken / Nieuw / DWORD-waarde (32 bits) en noem deze NoStrCmpLogical. Dubbelklik erop en typ een 1 in het vak Waardegegevens.

Standaardmappen (Windows 10/11)

In de verkenner zie je onder Deze pc meerdere standaardmappen, zoals Afbeeldingen, Documenten en Video’s. Deze mappen hebben een speciale status binnen Windows. Gebruik je de mappen niet? Gelukkig kun je er via het register voor zorgen dat ze niet meer worden getoond in de mappenlijst.

In het register blader je naar de sleutel HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\FolderDescriptions\<waarde>\PropertyBag. In plaats van <waarde> kies je een van de volgende waarden, behorend bij de map die je niet meer wilt zien:

- {B4BFCC3A-DB2C-424C-B029-7FE99A87C641} Bureaublad

- {f42ee2d3-909f-4907-8871-4c22fc0bf756} Documenten

- {7d83ee9b-2244-4e70-b1f5-5393042af1e4} Downloads

- {a0c69a99-21c8-4671-8703-7934162fcf1d} Muziek

- {0ddd015d-b06c-45d5-8c4c-f59713854639} Afbeeldingen

- {35286a68-3c57-41a1-bbb1-0eae73d76c95} Video’s

Voor de map Afbeeldingen blader je dus naar HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\FolderDescriptions\{0ddd015d-b06c-45d5-8c4c-f59713854639}\PropertyBag. Rechts in het venster zoek je naar ThisPCPolicy. Die bepaalt of de map wel of niet wordt getoond in de verkenner onder Deze pc. Verander de waarde Show in Hide. Nadat je je opnieuw hebt aangemeld bij Windows, is de map niet meer zichtbaar onder Deze pc.

©PXimport

Achtergrond weg (Windows 10)

Wil je tijdens het aanmelden bij Windows geen achtergrond meer zien, dan kun je die uitschakelen. Er wordt dan niet meer een automatische achtergrond getoond, maar ook geen zelfgekozen achtergrond.

De instelling hiervoor vind je bij de sleutel HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Policies\Microsoft\Windows\System. Kies Bewerken / Nieuw / DWORD-waarde. Je geeft de waarde de volgende naam: DisableLogonBackgroundImage. Nu is het tijd om de waarde te activeren: dubbelklik erop en typ 1 bij Waardegegevens. Bij de eerstvolgende aanmelding bij Windows wordt de achtergrond niet meer getoond.

Groepsbeleid

Als je gebruikmaakt van de Pro-versies van Windows 10 of Windows 11 (dit geldt dus helaas niet voor de Home-versies), bestaat er nog een andere manier om instellingen in Windows te veranderen. Met het onderdeel Groepsbeleid kun je in de praktijk veel instellingen aanpassen, waarvoor je normaal gesproken het Windows-register nodig hebt. Voordeel van Groepsbeleid is het relatief grote gebruiksgemak: zo vind je bij elke instelling een toelichting.

Je opent Groepsbeleid via het Startmenu: typ Gpedit.msc en druk op Enter. Links worden de beschikbare categorieën voor de instellingen getoond. Interessante instellingen zijn ondergebracht in de sectie Beheersjablonen onder zowel Computerconfiguratie als Gebruikersconfiguratie. Dubbelklik in het rechtervenster op een categorie (zoals Bureaublad) om de bijbehorende instellingen te zien. Dubbelklik op een optie om deze te veranderen.

Groepsbeleid

©CIDimport

Als je gebruikmaakt van de Pro-versies van Windows 10 of Windows 11 (dit geldt dus helaas niet voor de Home-versies), bestaat er nog een andere manier om instellingen in Windows te veranderen. Met het onderdeel Groepsbeleid kun je in de praktijk veel instellingen aanpassen, waarvoor je normaal gesproken het Windows-register nodig hebt. Voordeel van Groepsbeleid is het relatief grote gebruiksgemak: zo vind je bij elke instelling een toelichting.

Je opent Groepsbeleid via het Startmenu: typ Gpedit.msc en druk op Enter. Links worden de beschikbare categorieën voor de instellingen getoond. Interessante instellingen zijn ondergebracht in de sectie Beheersjablonen onder zowel Computerconfiguratie als Gebruikersconfiguratie. 

Dubbelklik in het rechtervenster op een categorie (zoals Bureaublad) om de bijbehorende instellingen te zien. Dubbelklik op een optie om deze te veranderen.

Je wilt bestanden delen met jezelf op een ander apparaat in je netwerk of met anderen via internet, bij voorkeur zonder deze data onderweg tijdelijk op te slaan. Je kiest dus voor een directe peer-to-peer overdracht, zonder externe opslagservers in de cloud.

Veel mensen delen gegevens via cloudopslagdiensten als Google Drive, OneDrive of Dropbox. Dit werkt prima, maar de bestanden worden wel tijdelijk online opgeslagen. Wil je dit vermijden, dan moet je een methode vinden om de data rechtstreeks naar de ontvanger te sturen, desnoods via een relay die enkel als doorgeefluik fungeert en de (bij voorkeur versleutelde) data niet opslaat. Hiervoor bestaan verschillende tools en technieken, zoals een SMB-, FTP- of P2P-verbinding.

In dit artikel bespreken we diverse tools, zodat je op basis van je opzet en technische vaardigheden voor jezelf de beste oplossing kunt kiezen. Eerst komen tools aan bod die vooral geschikt zijn voor directe datatransfers binnen je eigen netwerk. Daarna laten we methodes zien die ook over het internet werken. Op het laatst tonen we je nog hoe je snel een eigen VPN-netwerk opzet, om ook andere servers voor bestanden delen op afstand veilig te kunnen benaderen.

1 Via je thuisnetwerk

Om binnen je thuisnetwerk bestanden te delen, zijn er verschillende mogelijkheden. Windows heeft weliswaar het ingebouwde SMB-protocol (Server Message Block), waarmee je mappen kunt delen en lees- of schrijfrechten kunt instellen, maar in dit artikel richten we ons vooral op externe, gratis tools.

Een eenvoudige oplossing is Winpinator, dat dataoverdrachten tussen Windows-apparaten ondersteunt. Bij File / Preferences / Connection kun je onder meer de netwerkinterface en binnenkomende poorten instellen. Specifiek voor dataoverdrachten tussen iOS- en macOS-apparaten biedt Apple de functie AirDrop aan.

Voor meer flexibiliteit is er LANDrop, beschikbaar voor vrijwel alle platformen, inclusief mobiel. We nemen als voorbeeld een Windows-pc en een Android-apparaat. We installeren de app op onze Windows-pc en geven desgevraagd de firewall toestemming om verbindingen toe te staan. We installeren daarna de mobiele app en zorgen dat beide apparaten met hetzelfde netwerk zijn verbonden. Als alles correct werkt, verschijnen de aangesloten toestellen in de LANDrop-app. We selecteer de bestanden en het doelapparaat, en meteen na de bevestiging start de overdracht.

Bestanden delen tussen apparaten binnen je netwerk, vanuit een grafisch venster.

2 Android

Wissel je regelmatig bestanden uit tussen je Android-apparaat en andere apparaten in je netwerk, zoals Windows-pc’s, dan is de gratis bestandsbeheerder Cx File Explorer een handige oplossing. Deze app, beschikbaar in de Google Play Store, is ook geschikt voor lokaal bestandsbeheer op Android.

Start de app, ga naar Network en tik op New Location. Via Cloud kun je bestanden delen via cloudopslagdiensten, maar voor ons doel kies je Remote. Hier vind je verschillende protocollen voor netwerktoegang en bestandsdeling. Local Network en SMB werken beide via het Windows-protocol SMB. De eerste optie detecteert netwerkshares automatisch, terwijl je bij de tweede handmatig de hostnaam of het ip-adres en inloggegevens invoert om toegang te krijgen tot gedeelde mappen op bijvoorbeeld een Windows-pc. Het WebDAV-protocol laten we buiten beschouwing, aangezien het buiten NAS-omgevingen weinig wordt gebruikt.

De opties FTP en SFTP veronderstellen dat er elders in je netwerk al een (S)FTP-server draait waarmee je kunt verbinden (meer hierover lees je in de volgende paragraaf). Maar je kunt het ook makkelijk omkeren en op je Android-apparaat een FTP-server opzetten. Ga opnieuw naar Network en kies Access from network. Bevestig met Start service en je krijgt een url (bijvoorbeeld ftp://192.168.0.165:6094) en de inloggegevens te zien. Neem deze gegevens over in een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk om bestanden in beide richtingen uit te wisselen. Na afloop klik je op Stop service.

Met Cx File Explorer wissel je op verschillende manieren data uit, waaronder met FTP.

3 FTP

Dataoverdracht-tools zoals LANDrop zijn minder geschikt voor grote bestanden of langdurige overdrachten, en bieden geen gescheiden toegang per apparaat of gebruiker. In zo’n geval is een eigen FTP-server een betere optie. Dit kan eenvoudig met het gratis FileZilla, waarvan zowel de server- als clientversie beschikbaar is op www.filezilla-project.org.

Installeer de servercomponent met de standaardopties en stel een beheerwachtwoord in. De server kan automatisch met Windows starten, zelfs zonder dat je bent aangemeld. Start de tool, klik op Connect to Server, en bevestig met OK en Ja.

Ga naar Server / Configure en voeg onder Users via Add een nieuwe gebruiker toe, bij voorkeur met een wachtwoord. Bij Mount points klik je op Add, stel je bij Native path de map in die je wilt delen (bijvoorbeeld C:\fotos) en geef je bij Virtual path een duidelijke naam (bijvoorbeeld /gedeeldefotos). Kies bij Access Mode voor Read only of Read+Write en bevestig met OK.

Installeer nu een FTP-client, zoals FileZilla, op een ander apparaat in je netwerk of gebruik de FTP-functie van Cx File Explorer. Vul de connectiegegevens in: de hostnaam of het interne ip-adres van de server, standaardpoort 21, gebruikersnaam en wachtwoord. Als de firewall aan serverzijde de verbinding blokkeert, voeg dan een regel toe die TCP-poorten 20 en 21 doorlaat (zie kader ‘Firewallregels’).

Een FTP-server met FileZilla heb je snel opgezet, met gescheiden gebruikersrechten.

4 Magic Wormhole

We hebben ons tot nu toe gericht op bestandsuitwisselingen binnen het thuisnetwerk. Dit is veiliger en technisch eenvoudiger, omdat de router aan de publieke zijde niet hoeft te worden gepasseerd. In het vervolg van dit artikel gaat het over het delen van data met een apparaat op het internet, zonder online opslag te gebruiken.

Laten we beginnen met het gratis en opensource Magic Wormhole. Deze tool verstuurt bestanden tussen apparaten zonder complexe netwerkconfiguratie zoals portforwarding. Hoe dit precies werkt, lichten we toe in het kader ‘Relay’.

Magic Wormhole is vooral handig voor incidentele, maar veilige bestandsoverdrachten. Het is beschikbaar voor macOS en Linux en kan ook met enkele extra stappen op Windows worden geïnstalleerd. De eenvoudigste manier is via de pakketbeheerder Chocolatey. Installeer deze door PowerShell als administrator te openen en het volgende commando uit te voeren:

Open daarna de Opdrachtprompt als administrator en voer deze commando’s uit:

Hiermee installeer je de benodigde onderdelen. Gebruik de volgende opdrachten om een bestand of een volledige map (die automatisch gezipt wordt) te verzenden:

Je krijgt nu een code te zien. Op het ontvangende apparaat, waar Magic Wormhole ook geïnstalleerd moet zijn, voer je het onderstaande commando uit om de overdracht te voltooien:

Bij elke datatransfer via Wormhole hoort een unieke code.

5 Syncthing

Wil je bestanden (continu) selectief beschikbaar stellen voor meerdere apparaten, dan is Magic Wormhole minder geschikt. De gratis en opensource synchronisatie-tool Syncthing is hiervoor een betere mogelijkheid. Dankzij TLS kunnen je data veilig versleuteld blijven en net als Magic Wormhole probeert Syncthing apparaten eerst direct te verbinden. Lukt dat niet, ondanks NAT Traversal-technieken, zoals STUN, UPnP en NAT-PMP, dan worden publieke relayservers ingezet, zonder de verstuurde data op te slaan.

Ga naar www.syncthing.net/downloads (macOS, Windows, Linux). Download de Windows-versie door op Latest te klikken en syncthing-windows-setup.exe op te halen. Installeer deze met een dubbelklik. De standaardwaarden kun je behouden en indien gewenst start Syncthing automatisch met Windows op. Bevestig indien gevraagd of de firewall automatisch mag worden aangepast. Even later is de server toegankelijk in je browser via 127.0.0.1:8384.

De Syncthing-server heb je in een oogwenk klaar voor gebruik.

6 Beheer Syncthing

Via Acties / Instellingen kun je op het tabblad GUI een gebruikersnaam en wachtwoord instellen om de GUI-beheermodule af te schermen. Op het tabblad Verbindingen begrens je desgewenst de download- en uploadtransfers. Laat alle opties, zoals NAT traversalinschakelen en Relaying inschakelen, het best geactiveerd. Bevestig je aanpassingen met Opslaan.

In het hoofdvenster selecteer je een map om via Syncthing met andere apparaten te delen. Klik op +Maptoevoegen, vul een naam in bij Maplabel, kies een Map-ID en geef bij Maplocatie het pad op, zoals C:\GedeeldeData. Bevestig met Opslaan. Klik op de toegevoegde map voor details. Gebruik Bewerken voor aanpassingen of om de map eventueel te verwijderen.

Je kunt mooi volgen welke mappen je (hoe) hebt gedeeld.

7 Delen met Syncthing

De map is klaar, maar je moet Syncthing nog vertellen met welke apparaten je deze wilt delen. Daarvoor is minstens een tweede apparaat nodig. Laten we een Android-apparaat als voorbeeld nemen. Download en installeer de Syncthing Fork-app uit de officiële Play Store. Geef met Machtiging verlenen toestemming voor toegang tot je lokale bestanden. Een locatiemachtiging is niet nodig, tenzij je Syncthing alleen op geselecteerde wifi-netwerken wilt gebruiken. De optie Notification Permission schakel je liefst wel in.

Wil je dataverbruik beperken, tik linksboven op het menu-icoon, open Instellingen / Uitvoervoorwaarden en stel Run on Wi-Fi selecteren in (of eventueel Run on specifieke Wi-Fi-netwerken).

Nu moeten beide apparaten elkaar vinden. Open op je pc de Syncthing-beheermodule, ga naar Acties / ID weergeven, en noteer of kopieer dit. Ga op je mobiele apparaat naar Apparaat-ID, open het tabblad Apparaten, tik op de plus-knop, en vul de ID en een geschikte apparaatnaam in. Als beide apparaten in hetzelfde netwerk zitten, wordt de ID waarschijnlijk automatisch ingevuld. Bevestig je invoer.

Herhaal dit op je pc via +Extern apparaat toevoegen in het hoofdvenster. Open daarna een gedeelde map, kies Bewerken, ga naar het tabblad Delen, vink het gekoppelde apparaat aan en bevestig met Opslaan. Accepteer de meldingen in de Syncthing-app op je mobiele apparaat en in het dashboard om de koppeling en het delen te voltooien. De synchronisatie kan beginnen.

Je moet de gevraagde mapsynchronisatie wel nog even bevestigen.

8 Set-up Tailscale

Een eenvoudige oplossing om snel een eigen VPN-netwerk op te zetten is een dienst als Tailscale. Deze vereist aan beide kanten een beperkte configuratie en gebruikt onderliggend ook het WireGuard-protocol om een versleuteld privé-VPN-netwerk op te zetten. Een Tailscale-relayserver zorgt ervoor dat je apparaat bereikbaar is vanaf internet, in principe zonder firewall-instellingen aan te passen of routerpoorten door te sturen.

Ga naar www.tailscale.com/download en download de app voor je besturingssysteem (Linux, macOS, Windows, iOS of Android). We gaan aan de slag met Windows. De installatie verloopt met een paar muisklikken. Start de app en klik nu eerst op Sign up om een account aan te maken. Je kunt hiervoor onder meer een Google- of Microsoft-account gebruiken (voor Personal Use). Terug in de app klik je op Sign in to your network. Na aanmelding klik je op Connect en maakt je apparaat deel uit van het privé-VPN-netwerk van Tailscale, met een ip-adres dat typisch begint met 100.). Aangemeld op de Tailscale-website kun je de status van je netwerk altijd bekijken.

Het eerste apparaat is aan het Tailscale-VPN-netwerk toegevoegd.

9 Externe toegang Tailscale

Een VPN-netwerk met slechts één apparaat heeft weinig zin, dus voegen we snel een tweede toe. We nemen een Android-apparaat als voorbeeld. Download en installeer de Tailscale-app uit de officiële Google Play Store en start deze op. Tik op Get Started / OK / Get Started. Meld je aan met je Tailscale-account en klik na succesvol inloggen op Connect. In het dashboard op de site zie je nu dat je toestel met het VPN-netwerk is verbonden.

Wil je apparaten van andere gebruikers tijdelijk toegang geven tot je VPN-netwerk zonder je eigen inloggegevens te delen, ga dan naar het dashboard op de site en open Users. Klik op Invite external users en vul het e-mailadres van de ontvanger in. Standaard wordt deze als Member toegevoegd, maar je kunt bijvoorbeeld ook Admin selecteren.

Let op: Heb je jezelf via een Google-account aangemeld, dan moet het e-mailadres van de ontvanger ook aan een Google-account gekoppeld zijn om zich hiermee te kunnen aanmelden. De ontvanger hoeft enkel de link in het e-mailbericht te openen, Tailscale te downloaden, zich met dit e-mailadres aan te melden en zijn apparaat aan het VPN-netwerk te koppelen.

Je kunt ook anderen uitnodigen om zich met je Tailscale-netwerk te verbinden.

10 Overdracht met Tailscale

Stel nu dat je op je apparaat een server op poort 8080 hebt draaien (zoals Abyss Webserver), dan kun je deze via Tailscale voortaan makkelijk extern bereiken. Vul in je browser het Tailscale ip-adres van dat apparaat in, gevolgd door het poortnummer, bijvoorbeeld 100.66.72.65:8080. Alle datatransfers van en naar die server verlopen nu veilig binnen de VPN-tunnel van Tailscale.

Via het Tailscale VPN-netwerk is onze server nu ook van buitenaf bereikbaar.

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.