Een hacker is iemand die probeert binnen te dringen in andermans computer. Het is strafbaar wanneer dat zonder toestemming van de eigenaar van de gegevens gebeurt. Hackers hebben vaak als doel gegevens te stelen, computers over te nemen of onbruikbaar te maken. Maar een ethisch hacker kent zijn grenzen, denkt goed na over wat hij doet en handelt verantwoordelijk. De professionals kunnen leuke premies opstrijken en worden zelfs ingehuurd door bedrijven.

Ethisch hacken is belangrijk en noodzakelijk geworden, omdat hiermee aanvallen van kwaadwillende hackers kunnen worden tegengegaan. Dat gebeurt door te anticiperen op de methodes die zij gebruiken om in systemen in te breken. Bedrijven willen hiermee voorkomen dat hackers toegang krijgen tot de informatiesystemen van hun organisaties. Ze willen kwetsbaarheden in systemen ontdekken en het potentiële risico ervan onderzoeken, voordat kwaadwillende hackers die ontdekken en misbruiken. Daarnaast willen bedrijven de beveiliging van hun organisatie analyseren, verbeteren en versterken. Ook het beleid wordt hierbij vaak onder de loep genomen.

Strafbaar

©PXimport

Digitale vaardigheden

Een ethisch hacker heeft diepgaande kennis van de belangrijkste besturingssystemen, zoals Windows, Unix, Linux en macOS en weet alles van netwerkconcepten, verschillende technologieën en gerelateerde hardware en software. Doorgaans zijn ethisch hackers erg bekwaam in het gebruik van de Linux-shell, waarmee efficiënte interactie met computersystemen mogelijk is. Ook goede kennis van de basis van cryptografie is erg belangrijk: dat wordt namelijk gebruikt om elke systeem afzonderlijk digitaal te kunnen beschermen. Daarnaast hebben hackers vaak een programmeerachtergrond. Daardoor weten ze hoe software werkt en hoe ze zwakke plekken kunnen vinden en gebruiken. Een veelgebruikte programmeertaal is bijvoorbeeld Python: die is relatief gemakkelijk te leren en geschikt om snel beveiligingstaken mee te automatiseren.

Specialisaties

Een goede hacker heeft niet alleen veel technische kennis, maar ook andere vaardigheden die belangrijk zijn: bijvoorbeeld het vermogen om zich snel nieuwe technologieën eigen te maken. Ook het goed en analytisch kunnen benaderen van problemen speelt een grote rol en uiteraard moet je als ethisch hacker ook toegewijd zijn aan het beveiligingsbeleid van de organisatie en je bewust zijn van de lokale normen en wetten.

Behalve over veel kennis moet een ethisch hacker ook beschikken over allerlei ‘soft skills’, bepaalde persoonlijke eigenschappen. Zo zijn communicatieve vaardigheden uiterst belangrijk. Het schrijven en communiceren van opgedane bevindingen aan klanten vormt een groot onderdeel van het werk. Een rapportage moet gedetailleerd, duidelijk en beknopt zijn.

En natuurlijk speelt het creatief denkvermogen een belangrijke rol. Tijdens het hacken is het handig om na te denken vanuit het perspectief van een ontwikkelaar. Hoe heeft de ontwikkelaar de applicatie gebouwd? Heeft hij iets gemist? Hoe kan die fout worden misbruikt?

Responsible disclosure

Tegenwoordig kennen we ook de zogenaamde responsible disclosure of Coordinated Vulnerability Disclosure. Als een gebruiker of (ethisch) hacker een beveiligingsprobleem of kwetsbaarheid ontdekt, kan hij dit bij de betreffende organisatie melden en hen voldoende tijd geven om de gevonden zwakke plek aan te pakken, voordat de kwetsbaarheid aan de buitenwereld bekendgemaakt wordt. Veel organisaties hebben inmiddels een beleid opgesteld over hoe ze hiermee omgaan. Er kan bijvoorbeeld in staan dat de organisatie geen aangifte zal doen als de melder geen misbruik maakt van de zwakke plek. De melder moet dan natuurlijk geen malware plaatsen, data kopiëren, wijzigen of verwijderen of andere wijzigingen aanbrengen in het computersysteem.

©PXimport

Bug bounty-platform

Responsible disclosure wordt verder ook wel bug bounty hunting genoemd. Op een speciaal daarvoor opgezet bug bounty-platform kan een klant ethisch hackers vinden die zichzelf beschikbaar stellen voor het hacken van websites. Vaak wordt hierbij vooraf een heel duidelijke scope en specifieke bedragen per gevonden soort kwetsbaarheid afgesproken. De klant betaalt de hackers voor het vinden daarvan. Het bedrag hangt uiteindelijk vaak af van hoe kritisch een kwetsbaarheid is. De eigenaren van het bug bounty-platform controleren de gevonden problemen en leveren de rapportage aan de klant.

De hackers op het platform zijn mensen die dit fulltime doen of studenten met kennis van informatica, freelancers die graag wat extra geld willen verdienen enzovoort. Er zijn inmiddels veel bedrijven met een eigen bug bounty-platform, zoals Facebook, Google, Apple en Github, maar er zijn ook algemene bug bounty-platformen waar meerdere bedrijven zich bij aansluiten. Er zijn veel betrouwbare en kwalitatief goede platformen, zowel nationaal als internationaal. HackerOne, BugCrowd en Intigriti zijn een aantal van de bekendste platformen.

©PXimport

Penetratietesten

Steeds meer bedrijven zetten ethisch hackers in om hun security te testen. Dat doen deze hackers door security assessments en penetratietests uit te voeren. Ze werken daarbij volgens bepaalde methodieken en voeren hun hacks systematisch uit.

Voordat een penetratietest (vaak afgekort tot pentest) daadwerkelijk wordt uitgevoerd, worden eerst de zogenoemde ‘rules of engagement’ opgesteld: een set vereisten en afspraken. Hierin is gedefinieerd hoe een penetratietest wordt uitgevoerd, welke methodologieën gebruikt worden, wat de begin- en einddatum van de test is, welke mijlpalen er zijn, welke doelen de penetratietest heeft, welke verplichtingen en verantwoordelijkheden er zijn enzovoort. Deze afspraken moeten onderling overeengekomen worden tussen zowel de klant als de tester, voordat aan de penetratietest begonnen kan worden.

Rules of engagement

Type penetratietest

Ook moet het type penetratietest worden bepaald. Een penetratietest kan black box, white box of grey box zijn, afhankelijk van wat de organisatie wil testen. Bij de black box-test wordt er weinig of geen informatie gegeven over het gespecificeerde doel. Het enige wat verstrekt wordt, zijn bijvoorbeeld de ip-adressen die getest moeten worden als het een netwerkpenetratietest betreft. Over de besturingssystemen, serverversies, open poorten enzovoort wordt niks vrijgegeven. En als het om een penetratietest van een webapplicatie gaat, wordt er geen broncode verstrekt, maar alleen de domeinnaam of url waartegen getest mag worden.

Bij een white box-penetratietest wordt juist bijna álle informatie verstrekt. Gaat het om een netwerkpentest, dan krijgt de hacker informatie over de applicatie, versienummers, type besturingssystemen enzovoort, en soms zelfs netwerktekeningen. Bij een webapplicatie-penetratietest wordt de broncode van de applicatie verstrekt, zodat er statische en dynamische broncode-analyse op uitgevoerd kan worden. White box komt het meest voor bij interne of on-site penetratietests, waarbij organisaties zich zorgen maken over het lekken van informatie.

Bij een grey box-penetratietest wordt wel wát informatie verstrekt, maar sommige informatie wordt, al dan niet met opzet, verborgen gehouden. De hacker krijgt bijvoorbeeld wel de ip-adressen die getest moeten worden, maar niet de exacte versienummers van achterliggende applicaties of services. Ook in het geval van webapplicaties kan extra informatie worden verstrekt, zoals accounts om mee te kunnen testen, database-informatie enzovoort.

Methodologieën

Er zijn verschillende soort methoden voor het uitvoeren van penetratietests. We gaan kort in op drie daarvan.

OSSTMM (Open Source Security Testing Methodology Manual) omvat in feite bijna alle stappen die geassocieerd worden met een penetratietest. De methode is beknopt, maar het proces is wel omslachtig, wat het moeilijk maakt om te implementeren. Wil je je echt verdiepen in OSSTMM, dan kun je een uitgebreide handleiding vinden op www.isecom.org/research.html.

NIST is uitgebreider dan OSSTMM en kan in kortdurende opdrachten toegepast worden. De stappen van deze methodologie zijn: plannen, ontdekken, aanvallen en rapporteren. Het testen begint al in de planningsfase; daar wordt ook besloten hoe de opdracht uitgevoerd wordt. De ontdekkingsfase is tweeledig, namelijk het verzamelen van informatie, netwerk scannen, service-identificatie en besturingssysteem-detectie, en in het tweede deel worden de kwetsbaarheden beoordeeld. Daarna volgt de aanvalsfase. Wordt er een nieuw doel (bijvoorbeeld een computer of server) ontdekt, dan wordt er weer teruggegaan naar de ontdekkingsfase. Dit proces wordt herhaald tot er geen doelen meer te ontdekken zijn. Een doelwit wordt aangevallen en vervolgens worden de resultaten gerapporteerd.

Naast de methodologieën die vooral gericht zijn op het uitvoeren van een netwerkpenetratietest is er ook een methodologie die speciaal gebouwd is voor het testen van webapplicaties. De OWASP-methodologie, die je vindt op www.owasp.org, wordt gevolgd bij het uitvoeren van applicatie-penetratietests. De OWASP testing guide bevat in feite alles waarop een webapplicatie getest zou moeten worden. Deze gids is uitgebreid en opgesteld door verschillende securitytesters voor webapplicaties.

©PXimport

Fases van penetratietests

Soorten penetratietests

Er zijn verschillende soorten penetratietests. In een netwerkpenetratietest wordt een netwerkomgeving getest op potentiële beveiligingskwetsbaarheden en bedreigingen. De netwerkpenetratietest is onder te verdelen in een interne en een externe test. Bij de externe test worden de openbare ip-adressen getest, terwijl bij een interne test de tester onderdeel wordt van het interne netwerk. Dit kan door bijvoorbeeld toegang te krijgen via een VPN-verbinding of door fysiek achter een werkplek binnen het bedrijf plaats te nemen.

Social engineering is een test die onderdeel zou kunnen zijn van de netwerkpenetratietest. Hierbij worden de gebruikers binnen de organisatie aangevallen, bijvoorbeeld door middel van spear phishing-aanvallen en browser exploits.

De webapplicatie-penetratietest is er een die tegenwoordig veel voorkomt. Webapplicaties bevatten veel kritieke gegevens – zoals creditcardnummers, gebruikersnamen en wachtwoorden, zoals bij een webshop. De webapplicatie-pentest is daarom gebruikelijker dan de netwerkpenetratietest.

Een van de nieuwere soorten penetratietests is die voor mobiele applicaties. Bijna elke organisatie biedt tegenwoordig diensten aan klanten aan via een Android- en/of iOS-app. Omdat gebruikers daarin vaak persoonlijke gegevens verstrekken, is het natuurlijk heel belangrijk dat ook deze mobiele applicaties veilig zijn.

Als laatste noemen we nog de fysieke penetratietest. Hierbij probeert de tester bijvoorbeeld ongezien een gebouw van een organisatie binnen te lopen om zo fysieke beveiligingscontroles zoals sloten en RFID-kaartlezers te testen.

Rapportage

Het eindrapport is het cruciaalste onderdeel van de penetratietest. Dat is waar de klant uiteindelijk voor betaalt en dat is waar alle bevindingen en aanbevelingen in staan beschreven. De rapportage moet eenvoudig, duidelijk en begrijpelijk zijn. Correcte spelling en grammatica en ook een consistente stijl wat betreft schrijfwijze zijn belangrijk, net als een overzichtelijke hoofdstuk- en alinea-indeling.

Inhoudelijk mag het rapport uiteraard geen vragen oproepen. Zo moet de rapportage over gevonden kwetsbaarheden voorzien zijn van een gedetailleerde analyse met screenshots die het bewijs aantonen van een bevinding. False positives (kwetsbaarheden die dat eigenlijk niet zijn) moeten goed onderzocht en geëlimineerd zijn.

Doelgroep

Uiteraard is het belangrijk om een duidelijk beeld te hebben van het publiek waarvoor je het rapport schrijft. Is het bedoeld voor managers en leidinggevenden of voor techneuten en ontwikkelaars? Een CEO is vaak niet geïnteresseerd in de exploit die gebruikt is om toegang te krijgen tot een bepaald systeem, terwijl een ontwikkelaar waarschijnlijk weer niet geïnteresseerd is in de risico’s en potentiële verliezen van het bedrijf. De ontwikkelaar wil graag de code begrijpen en gedetailleerde bevindingen lezen. De CEO zal voornamelijk geïnteresseerd zijn in het lezen van de samenvatting. Het is voor een ethisch hacker dus essentieel om het publiek voor zijn rapportage goed te kennen.

Onderdelen rapportage

Kwetsbaarhedenscan of pentest?

Bij een kwetsbaarhedenscan (ook wel vulnerability assessment genoemd) worden kwetsbaarheden of zwakheden binnen toegankelijke diensten geïdentificeerd. Hierbij wordt in de breedte gekeken naar kwetsbaarheden; de informatie in de rapportage blijft daarbij vrij oppervlakkig. De kwetsbaarheid wordt gemeld, maar er wordt over het algemeen niet verder geprobeerd om deze actief uit te buiten om verder te kunnen binnendringen. Meestal wordt zo’n scan uitgevoerd met geautomatiseerde tools, zoals Nessus en OpenVAS. De gevonden kwetsbaarheden kunnen handmatig worden geverifieerd, om eventuele fouten eruit te halen.

Een penetratietest wordt meestal ook gestart met een kwetsbaarhedenscan. Maar waar een vulnerability assessment niet verder gaan dan het identificeren van kwetsbaarheden, gaat een pentest juist verder de diepte in. Er zal geprobeerd worden om via de gevonden kwetsbaarheid verder het netwerk binnen te dringen. Ook wordt gekeken in hoeverre het mogelijk is om meerdere gevonden kwetsbaarheden te kunnen combineren.

Het grote verschil tussen deze twee tests is dus de diepte én breedte waarin gekeken wordt. Bovendien wordt bij een pentest gekeken of specifieke onderzoeksvragen beantwoord kunnen worden, iets wat bij een kwetsbaarhedenscan niet het geval is.

©PXimport

Social engineering

Hoewel een hacker voornamelijk in het digitale domein werkt, is social engineering vaak een belangrijk gereedschap. Bij social engineering wordt geprobeerd om via de gebruikers van een systeem of de werknemers van een bedrijf binnen te komen. Een systeem is immers zo sterk als de zwakste schakel en dat zijn vaak mensen die met deze systemen werken.

Bij social engineering wordt feitelijk gebruikgemaakt van menselijke zwakheden en niet van kwetsbaarheden in software of systemen. Deze fouten zijn dan ook veel lastiger te voorkomen dan inbraken via software. Daardoor behoort deze manier van aanvallen ook tot een van de grootste risico’s voor de beveiliging van een organisatie.

Bij social engineering wordt gebruikgemaakt van menselijk interactie en worden mensen vaak gemanipuleerd om daarmee normale beveiligingsprocedures te doorbreken. Zo kan een hacker vervolgens toegang krijgen tot bijvoorbeeld systemen, netwerken of fysieke locaties. Social engineers spelen vaak in op emoties en rekenen op de behulpzaamheid van de meeste mensen. Ze doen zich bijvoorbeeld voor als een collega met een urgent probleem – en natuurlijk wil je die wel even helpen door bijvoorbeeld het wachtwoord van het bedrijfsnetwerk door te mailen. Ook onzorgvuldigheid, nieuwsgierigheid, angst, verlangen en onwetendheid zijn psychologische ‘zwakke plekken’ waar dit soort hackers zich veel op richten.

Eerste stap

Hackers gebruiken social engineering vaak als eerste stap voor grotere aanvallen. In een eerste fase wordt onderzoek gedaan en verkenning uitgevoerd van het doelwit. Een veelvoorkomende tactiek is dat de social engineer focust op het gedrag en de patronen van werknemers die lage toegangsrechten hebben, maar wel zorgen voor de eerste toegang, zoals de receptionist of bewaker. Maar het kan ook zijn dat iemand wordt verleid tot het downloaden van software of het onthullen van bepaalde vertrouwelijke informatie.

Vormen van social engineering

©PXimport

Met iOS 18 krijg je toegang tot functies die eerder niet mogelijk waren, waardoor je je smartphone nog persoonlijker kunt maken. Ook de Notities-app heeft een update gekregen, zodat je teksten nu veel makkelijker kunt organiseren.

Lees ook: Personaliseer je iPhone: zo pas je in iOS 18 het beginscherm aan

De Notities-app van iOS 18 is onder handen genomen. Daardoor moet het ook gemakkelijker worden om bepaalde informatie terug te vinden. Als je een lange tekst in de app hebt geschreven, dan kan het lastig zijn om een specifieke passage op te zoeken, zelfs wanneer je al koppen en tussenkopjes hebt gebruikt om je tekst te structureren. Maar met iOS 18 is dat makkelijker geworden. Je kunt nu namelijk de kopjes – en daarmee de tekst die daarbij hoort – inklappen en uitvouwen wanneer je wilt.

Zodoende moet je veel sneller door je eigen werk heen kunnen. Wanneer je zo'n kop inklapt, verdwijnt de alinea die daarmee geassocieerd wordt. In beeld verschijnt dan een kleine pijl naast de betreffende kop. Als je daar op tikt, dan komt de alinea tevoorschijn. In dit artikel leggen we uit hoe je de koppen inklapbaar maakt en hoe je ze daarna ook weer kunt uitklappen. Heel moeilijk is het niet, maar je moet wel even weten waar het staat.

Inklapbare koppen voor Notities

Open de Notities-app op je iPhone, zodra je die hebt geüpdatet naar iOS 18. Je kunt nu een notitie selecteren en openen (eventueel vanuit een map), of een nieuwe aanmaken. Dat laatste doe je door rechts onderin op het knopje te drukken dat lijkt op een potlood in een vierkant. Maak de tekst op zoals je dat altijd zou doen en voeg de koppen toe die je wilt gebruiken. Koppen maak je aan door een regel te selecteren en onderin, op de balk met opties, op Aa te klikken. Zie je deze balk niet? Klik dan op het plusicoon.

Aa is de opmaakknop. Daarmee bepaal je wat voor type tekst het is: een titel, koptekst, subkop of hoofdtekst. Selecteer nu Koptekst of Subkop. Links van de (sub)kop zie je nu een pijltje staan, dat naar beneden gericht is. Dat betekent dat deze sectie uitgeklapt is. Als je op het pijltje tikt, kun je de alinea inklappen, zodat deze uit beeld verdwijnt. Klik je er nogmaals op, dan komt de alinea weer tevoorschijn.

Tot slot is het mogelijk de tekst, in welke opmaakvorm dan ook, van kleurtjes te voorzien. Selecteer dan wederom een regel of alinea, tik als dat nodig is op plus, dan op Aa en tik rechts op de kleurknop (bij ons staat die standaard op paars).

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een betaalbare draadloze hoofdtelefoon, bluetooth-speaker, radio of soundbar? Vandaag hebben we vijf interessante audioproducten voor je gespot.

JBL Tune 770NC

Zoek je een goede bluetooth-koptelefoon met noise-cancelling? De zwarte uitvoering van de JBL Tune 770NC is op het moment van schrijven spotgoedkoop! Als je liever een ander kleurtje wilt, kies je als alternatief voor een witte, blauwe of paarse versie. Deze kleurstellingen zijn eveneens betaalbaar. De Tune 770NC heeft zachte kussens die volledig over je oren vallen. Wel zo comfortabel, want hierdoor ervaren je oren geen hinderlijke drukpunten. Gunstig is de ondersteuning voor actieve ruisonderdrukking. Op drukke plekken filtert deze draadloze koptelefoon storende achtergrondgeluiden weg.

De Tune 770NC heeft twee audiodrivers van veertig millimeter met een volledig bereik. Op een volledig opgeladen accu kun je tot ongeveer 44 uur luisteren. Zet je noise-cancelling uit, dan bedraagt de maximale luistertijd zelfs zeventig uur. Heb je een lekker muziekalbum opstaan terwijl iemand je opbelt? Pauzeer dan de audioweergave en voer handsfree een gesprek. Tot slot loont het de moeite om de JBL Headphones-app op een smartphone te installeren. Met behulp van diverse equalizerinstellingen stel je daarmee jouw favoriete geluid in.

Xiaomi Redmi Buds 5

Voor enkele tientjes koop je deze volledig draadloze oordopjes van Xiaomi. Je kiest tussen een zwarte, witte en lichtblauwe uitvoering. Ondanks de lage aanschafprijs ondersteunt de Redmi Buds 5 noise-cancelling. Ideaal voor wie zich in een drukke omgeving even wil concentreren. Volgens de fabrikant filteren de in-ears tot 46 decibel van de geluiden om je heen weg. Het werkt vooral bij laagfrequentie audiogolven, zoals motoren van voertuigen. Je kunt zelf de mate van actieve ruisonderdrukking instellen.

Xiaomi belooft op een enkele acculading een luistertijd van tien uur. Verder kun je de oordopjes met de bijgesloten oplaadcase tot driemaal volledig opladen. Kortom, de Redmi Buds 5 hebben pas na zo'n veertig uur luisteren netstroom nodig. Heb je vaak haast, dan is de snellaadfunctie ideaal. Na vijf minuten opladen kun je weer twee uur luisteren. Via het bedieningspaneeltje aan de buitenzijde stuur je de in-ears makkelijk aan. Sla bijvoorbeeld een liedje over, wijzig het volume of neem een inkomend gesprek aan. Als laatste is het lichte gewicht van slechts 5,3 gram per oordopje een pluspunt. Dit maakt de Redmi Buds 5 geschikt voor lange luistersessies.

Philips TAB5309/10

Met de Philips TAB5309/10 schaf je een betaalbare soundbar én subwoofer aan. Beide apparaten zijn draadloos met elkaar verbonden, waardoor je geen kabels hoeft te trekken. Als je met de afstandsbediening een hoog basniveau selecteert, voel je drukke scènes van films, series en games letterlijk trillen. Uiteraard activeer je net zo makkelijk een 'zachtere' basweergave. De achterzijde telt drie aansluitingen, namelijk HDMI-ARC, s/pdif (optisch) en 3,5mm-audiojack. Je kunt dus elke televisie aansluiten.

Met een lengte van 76,6 centimeter past de TAB5309/10 bij zo'n beetje elke beeldbuis. Plaats de soundbar op een televisiemeubel of hang hem met de meegeleverde wandbevestiging aan de muur. Eenmaal aangesloten wissel je tussen verschillende geluidsinstellingen, namelijk film, muziek en stadion. Bovendien versterk je zo nodig stemmen, zodat je mensen op televisie beter kunt verstaan. Je gebruikt deze soundbar eventueel ook voor het luisteren van muziek. Verbind hiervoor een smartphone via bluetooth en stream je favoriete Spotify-afspeellijsten. Als alternatief kun je ook een usb-stick of externe harde schijf met audiobestanden aansluiten.

Lees ook: Welke bluetooth-speaker past bij mij?

JBL Clip 5

De JBL Clip 5 is een van de goedkoopste bluetooth-speakers die je momenteel kunt kopen. Dit product is in zo'n beetje alle kleuren van de regenboog verkrijgbaar, namelijk zwart, roze, rood, legergroen, wit, paars en blauw. Gunstig is de IP67-gecertificeerde behuizing, want stof, zand en water kunnen niet binnendringen. Hang de Clip 5 via de geïntegreerde karabijnhaak dus gerust in de douchecabine of neem de compacte luidspreker mee naar het strand. Dankzij het lichte gewicht van 285 gram neem je het apparaatje overal mee naartoe. Via de JBL Portable-app op een smartphone pas je desgewenst diverse geluidsopties aan.

De ingebouwde accu kun je via de bijgesloten usb-c-kabel opladen. Luister vervolgens twaalf uur onafgebroken naar muziek, podcasts en/of radio. Is de accu toch onverhoopt leeg? Druk dan op de zogeheten Play Boost-knop voor nog eens drie uur luisterplezier. Verder heeft de voorzijde knopjes om het volume te reguleren en de audioweergave te pauzeren. Ten slotte is het mogelijk om twee Clip 5-speakers draadloos te koppelen. Zo luister je naar een voller geluid. Je leest hier enkele reviews van andere gebruikers.

Philips TAR5005/10

Wil je een goedkope FM-/DAB+-radio met wekkerfunctie kopen? Momenteel bieden enkele webshops dit fraaie exemplaar van Philips voor minder dan vijftig euro aan. Via de lange telescopische antenne aan de achterzijde vergroot je de kans op een goede radio-ontvangst. Kies wel een locatie dicht bij het stopcontact, want de TAR5005/10 heeft geen accu. In de houten klankkast is een audiodriver van ruim zes centimeter verantwoordelijk voor het geluid.

Bovenop de behuizing tref je een behoorlijk uitgebreid bedieningspaneel. Hiermee sla je tot twintig voorkeurzenders in het geheugen op. Je kunt daarnaast het volume wijzigen en een wekker instellen. Configureer zo nodig twee alarmen op verschillende tijdstippen. Verder kan de TAR5005/10 zichzelf na een bepaalde periode automatisch uitschakelen, bijvoorbeeld na 15, 60 of 120 minuten. De voorkant heeft een display waarop je de tijd, het radiostation en zenderinformatie kunt aflezen. Deze (design)radio meet slechts 15,5 × 9,5 × 10,9 centimeter, zodat je vast wel een mooi plekje kunt vinden.