Een hacker is iemand die probeert binnen te dringen in andermans computer. Het is strafbaar wanneer dat zonder toestemming van de eigenaar van de gegevens gebeurt. Hackers hebben vaak als doel gegevens te stelen, computers over te nemen of onbruikbaar te maken. Maar een ethisch hacker kent zijn grenzen, denkt goed na over wat hij doet en handelt verantwoordelijk. De professionals kunnen leuke premies opstrijken en worden zelfs ingehuurd door bedrijven.

Ethisch hacken is belangrijk en noodzakelijk geworden, omdat hiermee aanvallen van kwaadwillende hackers kunnen worden tegengegaan. Dat gebeurt door te anticiperen op de methodes die zij gebruiken om in systemen in te breken. Bedrijven willen hiermee voorkomen dat hackers toegang krijgen tot de informatiesystemen van hun organisaties. Ze willen kwetsbaarheden in systemen ontdekken en het potentiële risico ervan onderzoeken, voordat kwaadwillende hackers die ontdekken en misbruiken. Daarnaast willen bedrijven de beveiliging van hun organisatie analyseren, verbeteren en versterken. Ook het beleid wordt hierbij vaak onder de loep genomen.

Strafbaar

©PXimport

Digitale vaardigheden

Een ethisch hacker heeft diepgaande kennis van de belangrijkste besturingssystemen, zoals Windows, Unix, Linux en macOS en weet alles van netwerkconcepten, verschillende technologieën en gerelateerde hardware en software. Doorgaans zijn ethisch hackers erg bekwaam in het gebruik van de Linux-shell, waarmee efficiënte interactie met computersystemen mogelijk is. Ook goede kennis van de basis van cryptografie is erg belangrijk: dat wordt namelijk gebruikt om elke systeem afzonderlijk digitaal te kunnen beschermen. Daarnaast hebben hackers vaak een programmeerachtergrond. Daardoor weten ze hoe software werkt en hoe ze zwakke plekken kunnen vinden en gebruiken. Een veelgebruikte programmeertaal is bijvoorbeeld Python: die is relatief gemakkelijk te leren en geschikt om snel beveiligingstaken mee te automatiseren.

Specialisaties

Een goede hacker heeft niet alleen veel technische kennis, maar ook andere vaardigheden die belangrijk zijn: bijvoorbeeld het vermogen om zich snel nieuwe technologieën eigen te maken. Ook het goed en analytisch kunnen benaderen van problemen speelt een grote rol en uiteraard moet je als ethisch hacker ook toegewijd zijn aan het beveiligingsbeleid van de organisatie en je bewust zijn van de lokale normen en wetten.

Behalve over veel kennis moet een ethisch hacker ook beschikken over allerlei ‘soft skills’, bepaalde persoonlijke eigenschappen. Zo zijn communicatieve vaardigheden uiterst belangrijk. Het schrijven en communiceren van opgedane bevindingen aan klanten vormt een groot onderdeel van het werk. Een rapportage moet gedetailleerd, duidelijk en beknopt zijn.

En natuurlijk speelt het creatief denkvermogen een belangrijke rol. Tijdens het hacken is het handig om na te denken vanuit het perspectief van een ontwikkelaar. Hoe heeft de ontwikkelaar de applicatie gebouwd? Heeft hij iets gemist? Hoe kan die fout worden misbruikt?

Responsible disclosure

Tegenwoordig kennen we ook de zogenaamde responsible disclosure of Coordinated Vulnerability Disclosure. Als een gebruiker of (ethisch) hacker een beveiligingsprobleem of kwetsbaarheid ontdekt, kan hij dit bij de betreffende organisatie melden en hen voldoende tijd geven om de gevonden zwakke plek aan te pakken, voordat de kwetsbaarheid aan de buitenwereld bekendgemaakt wordt. Veel organisaties hebben inmiddels een beleid opgesteld over hoe ze hiermee omgaan. Er kan bijvoorbeeld in staan dat de organisatie geen aangifte zal doen als de melder geen misbruik maakt van de zwakke plek. De melder moet dan natuurlijk geen malware plaatsen, data kopiëren, wijzigen of verwijderen of andere wijzigingen aanbrengen in het computersysteem.

©PXimport

Bug bounty-platform

Responsible disclosure wordt verder ook wel bug bounty hunting genoemd. Op een speciaal daarvoor opgezet bug bounty-platform kan een klant ethisch hackers vinden die zichzelf beschikbaar stellen voor het hacken van websites. Vaak wordt hierbij vooraf een heel duidelijke scope en specifieke bedragen per gevonden soort kwetsbaarheid afgesproken. De klant betaalt de hackers voor het vinden daarvan. Het bedrag hangt uiteindelijk vaak af van hoe kritisch een kwetsbaarheid is. De eigenaren van het bug bounty-platform controleren de gevonden problemen en leveren de rapportage aan de klant.

De hackers op het platform zijn mensen die dit fulltime doen of studenten met kennis van informatica, freelancers die graag wat extra geld willen verdienen enzovoort. Er zijn inmiddels veel bedrijven met een eigen bug bounty-platform, zoals Facebook, Google, Apple en Github, maar er zijn ook algemene bug bounty-platformen waar meerdere bedrijven zich bij aansluiten. Er zijn veel betrouwbare en kwalitatief goede platformen, zowel nationaal als internationaal. HackerOne, BugCrowd en Intigriti zijn een aantal van de bekendste platformen.

©PXimport

Penetratietesten

Steeds meer bedrijven zetten ethisch hackers in om hun security te testen. Dat doen deze hackers door security assessments en penetratietests uit te voeren. Ze werken daarbij volgens bepaalde methodieken en voeren hun hacks systematisch uit.

Voordat een penetratietest (vaak afgekort tot pentest) daadwerkelijk wordt uitgevoerd, worden eerst de zogenoemde ‘rules of engagement’ opgesteld: een set vereisten en afspraken. Hierin is gedefinieerd hoe een penetratietest wordt uitgevoerd, welke methodologieën gebruikt worden, wat de begin- en einddatum van de test is, welke mijlpalen er zijn, welke doelen de penetratietest heeft, welke verplichtingen en verantwoordelijkheden er zijn enzovoort. Deze afspraken moeten onderling overeengekomen worden tussen zowel de klant als de tester, voordat aan de penetratietest begonnen kan worden.

Rules of engagement

Type penetratietest

Ook moet het type penetratietest worden bepaald. Een penetratietest kan black box, white box of grey box zijn, afhankelijk van wat de organisatie wil testen. Bij de black box-test wordt er weinig of geen informatie gegeven over het gespecificeerde doel. Het enige wat verstrekt wordt, zijn bijvoorbeeld de ip-adressen die getest moeten worden als het een netwerkpenetratietest betreft. Over de besturingssystemen, serverversies, open poorten enzovoort wordt niks vrijgegeven. En als het om een penetratietest van een webapplicatie gaat, wordt er geen broncode verstrekt, maar alleen de domeinnaam of url waartegen getest mag worden.

Bij een white box-penetratietest wordt juist bijna álle informatie verstrekt. Gaat het om een netwerkpentest, dan krijgt de hacker informatie over de applicatie, versienummers, type besturingssystemen enzovoort, en soms zelfs netwerktekeningen. Bij een webapplicatie-penetratietest wordt de broncode van de applicatie verstrekt, zodat er statische en dynamische broncode-analyse op uitgevoerd kan worden. White box komt het meest voor bij interne of on-site penetratietests, waarbij organisaties zich zorgen maken over het lekken van informatie.

Bij een grey box-penetratietest wordt wel wát informatie verstrekt, maar sommige informatie wordt, al dan niet met opzet, verborgen gehouden. De hacker krijgt bijvoorbeeld wel de ip-adressen die getest moeten worden, maar niet de exacte versienummers van achterliggende applicaties of services. Ook in het geval van webapplicaties kan extra informatie worden verstrekt, zoals accounts om mee te kunnen testen, database-informatie enzovoort.

Methodologieën

Er zijn verschillende soort methoden voor het uitvoeren van penetratietests. We gaan kort in op drie daarvan.

OSSTMM (Open Source Security Testing Methodology Manual) omvat in feite bijna alle stappen die geassocieerd worden met een penetratietest. De methode is beknopt, maar het proces is wel omslachtig, wat het moeilijk maakt om te implementeren. Wil je je echt verdiepen in OSSTMM, dan kun je een uitgebreide handleiding vinden op www.isecom.org/research.html.

NIST is uitgebreider dan OSSTMM en kan in kortdurende opdrachten toegepast worden. De stappen van deze methodologie zijn: plannen, ontdekken, aanvallen en rapporteren. Het testen begint al in de planningsfase; daar wordt ook besloten hoe de opdracht uitgevoerd wordt. De ontdekkingsfase is tweeledig, namelijk het verzamelen van informatie, netwerk scannen, service-identificatie en besturingssysteem-detectie, en in het tweede deel worden de kwetsbaarheden beoordeeld. Daarna volgt de aanvalsfase. Wordt er een nieuw doel (bijvoorbeeld een computer of server) ontdekt, dan wordt er weer teruggegaan naar de ontdekkingsfase. Dit proces wordt herhaald tot er geen doelen meer te ontdekken zijn. Een doelwit wordt aangevallen en vervolgens worden de resultaten gerapporteerd.

Naast de methodologieën die vooral gericht zijn op het uitvoeren van een netwerkpenetratietest is er ook een methodologie die speciaal gebouwd is voor het testen van webapplicaties. De OWASP-methodologie, die je vindt op www.owasp.org, wordt gevolgd bij het uitvoeren van applicatie-penetratietests. De OWASP testing guide bevat in feite alles waarop een webapplicatie getest zou moeten worden. Deze gids is uitgebreid en opgesteld door verschillende securitytesters voor webapplicaties.

©PXimport

Fases van penetratietests

Soorten penetratietests

Er zijn verschillende soorten penetratietests. In een netwerkpenetratietest wordt een netwerkomgeving getest op potentiële beveiligingskwetsbaarheden en bedreigingen. De netwerkpenetratietest is onder te verdelen in een interne en een externe test. Bij de externe test worden de openbare ip-adressen getest, terwijl bij een interne test de tester onderdeel wordt van het interne netwerk. Dit kan door bijvoorbeeld toegang te krijgen via een VPN-verbinding of door fysiek achter een werkplek binnen het bedrijf plaats te nemen.

Social engineering is een test die onderdeel zou kunnen zijn van de netwerkpenetratietest. Hierbij worden de gebruikers binnen de organisatie aangevallen, bijvoorbeeld door middel van spear phishing-aanvallen en browser exploits.

De webapplicatie-penetratietest is er een die tegenwoordig veel voorkomt. Webapplicaties bevatten veel kritieke gegevens – zoals creditcardnummers, gebruikersnamen en wachtwoorden, zoals bij een webshop. De webapplicatie-pentest is daarom gebruikelijker dan de netwerkpenetratietest.

Een van de nieuwere soorten penetratietests is die voor mobiele applicaties. Bijna elke organisatie biedt tegenwoordig diensten aan klanten aan via een Android- en/of iOS-app. Omdat gebruikers daarin vaak persoonlijke gegevens verstrekken, is het natuurlijk heel belangrijk dat ook deze mobiele applicaties veilig zijn.

Als laatste noemen we nog de fysieke penetratietest. Hierbij probeert de tester bijvoorbeeld ongezien een gebouw van een organisatie binnen te lopen om zo fysieke beveiligingscontroles zoals sloten en RFID-kaartlezers te testen.

Rapportage

Het eindrapport is het cruciaalste onderdeel van de penetratietest. Dat is waar de klant uiteindelijk voor betaalt en dat is waar alle bevindingen en aanbevelingen in staan beschreven. De rapportage moet eenvoudig, duidelijk en begrijpelijk zijn. Correcte spelling en grammatica en ook een consistente stijl wat betreft schrijfwijze zijn belangrijk, net als een overzichtelijke hoofdstuk- en alinea-indeling.

Inhoudelijk mag het rapport uiteraard geen vragen oproepen. Zo moet de rapportage over gevonden kwetsbaarheden voorzien zijn van een gedetailleerde analyse met screenshots die het bewijs aantonen van een bevinding. False positives (kwetsbaarheden die dat eigenlijk niet zijn) moeten goed onderzocht en geëlimineerd zijn.

Doelgroep

Uiteraard is het belangrijk om een duidelijk beeld te hebben van het publiek waarvoor je het rapport schrijft. Is het bedoeld voor managers en leidinggevenden of voor techneuten en ontwikkelaars? Een CEO is vaak niet geïnteresseerd in de exploit die gebruikt is om toegang te krijgen tot een bepaald systeem, terwijl een ontwikkelaar waarschijnlijk weer niet geïnteresseerd is in de risico’s en potentiële verliezen van het bedrijf. De ontwikkelaar wil graag de code begrijpen en gedetailleerde bevindingen lezen. De CEO zal voornamelijk geïnteresseerd zijn in het lezen van de samenvatting. Het is voor een ethisch hacker dus essentieel om het publiek voor zijn rapportage goed te kennen.

Onderdelen rapportage

Kwetsbaarhedenscan of pentest?

Bij een kwetsbaarhedenscan (ook wel vulnerability assessment genoemd) worden kwetsbaarheden of zwakheden binnen toegankelijke diensten geïdentificeerd. Hierbij wordt in de breedte gekeken naar kwetsbaarheden; de informatie in de rapportage blijft daarbij vrij oppervlakkig. De kwetsbaarheid wordt gemeld, maar er wordt over het algemeen niet verder geprobeerd om deze actief uit te buiten om verder te kunnen binnendringen. Meestal wordt zo’n scan uitgevoerd met geautomatiseerde tools, zoals Nessus en OpenVAS. De gevonden kwetsbaarheden kunnen handmatig worden geverifieerd, om eventuele fouten eruit te halen.

Een penetratietest wordt meestal ook gestart met een kwetsbaarhedenscan. Maar waar een vulnerability assessment niet verder gaan dan het identificeren van kwetsbaarheden, gaat een pentest juist verder de diepte in. Er zal geprobeerd worden om via de gevonden kwetsbaarheid verder het netwerk binnen te dringen. Ook wordt gekeken in hoeverre het mogelijk is om meerdere gevonden kwetsbaarheden te kunnen combineren.

Het grote verschil tussen deze twee tests is dus de diepte én breedte waarin gekeken wordt. Bovendien wordt bij een pentest gekeken of specifieke onderzoeksvragen beantwoord kunnen worden, iets wat bij een kwetsbaarhedenscan niet het geval is.

©PXimport

Social engineering

Hoewel een hacker voornamelijk in het digitale domein werkt, is social engineering vaak een belangrijk gereedschap. Bij social engineering wordt geprobeerd om via de gebruikers van een systeem of de werknemers van een bedrijf binnen te komen. Een systeem is immers zo sterk als de zwakste schakel en dat zijn vaak mensen die met deze systemen werken.

Bij social engineering wordt feitelijk gebruikgemaakt van menselijke zwakheden en niet van kwetsbaarheden in software of systemen. Deze fouten zijn dan ook veel lastiger te voorkomen dan inbraken via software. Daardoor behoort deze manier van aanvallen ook tot een van de grootste risico’s voor de beveiliging van een organisatie.

Bij social engineering wordt gebruikgemaakt van menselijk interactie en worden mensen vaak gemanipuleerd om daarmee normale beveiligingsprocedures te doorbreken. Zo kan een hacker vervolgens toegang krijgen tot bijvoorbeeld systemen, netwerken of fysieke locaties. Social engineers spelen vaak in op emoties en rekenen op de behulpzaamheid van de meeste mensen. Ze doen zich bijvoorbeeld voor als een collega met een urgent probleem – en natuurlijk wil je die wel even helpen door bijvoorbeeld het wachtwoord van het bedrijfsnetwerk door te mailen. Ook onzorgvuldigheid, nieuwsgierigheid, angst, verlangen en onwetendheid zijn psychologische ‘zwakke plekken’ waar dit soort hackers zich veel op richten.

Eerste stap

Hackers gebruiken social engineering vaak als eerste stap voor grotere aanvallen. In een eerste fase wordt onderzoek gedaan en verkenning uitgevoerd van het doelwit. Een veelvoorkomende tactiek is dat de social engineer focust op het gedrag en de patronen van werknemers die lage toegangsrechten hebben, maar wel zorgen voor de eerste toegang, zoals de receptionist of bewaker. Maar het kan ook zijn dat iemand wordt verleid tot het downloaden van software of het onthullen van bepaalde vertrouwelijke informatie.

Vormen van social engineering

©PXimport

De Netatmo Binnencamera Advance is een slimme beveiligingscamera voor in huis en heeft een adviesprijs van 330 euro. Het apparaat is echter al te koop voor zo'n 250 euro, zien we op de website. Hoe bevalt het product in de praktijk en is-ie dat geld waard?

In de basis is de Netatmo Binnencamera Advance een product volgens het Netatmo-boekje: het apparaat combineert geavanceerde beveiligingstechnologie met een sterke nadruk op privacy en gebruiksvriendelijkheid. Deze binnencamera gaat zelfs nog een stapje verder met de introductie van een mechanische privacysluiter. De implementatie van de sluiter is niet uniek, maar de toepassing wel.

Nu bestaan er wel meer beveiligingscamera’s die zo'n sluiter hebben. Die kun je soms via een schakelaar op het apparaat omzetten, en anders via de app. Een fysieke knop hiervoor is de meest veilige optie, aangezien die niet kan worden 'gehackt'. In het geval van deze Netatmo kunnen we de sluiter alleen via de app omhoog en omlaag doen. Dat kun je ook automatisch laten doen, bijvoorbeeld wanneer de camera een gezicht herkent. Dan schakelt de camera zichzelf als het ware uit op het moment dat je zelf binnen bent, waardoor er ook geen opnamen gemaakt (hoeven te) worden.

©Wesley Akkerman

De achterkant van het apparaat.

Meer gemoedsrust

Door de sluiter een automatische functie te geven, hoopt Netatmo meer gemoedsrust te kunnen bieden. Er zijn namelijk mensen die zich nog steeds zorgen maken om hun privacy en de opnamen die van hen gemaakt worden zodra ze ergens binnenstappen. Bij bedrijven en horecagelegenheden heb je daar weinig invloed op, maar bij jezelf, vrienden of familieleden thuis dus iets meer. Het systeem mag dan wel niets opnemen met de sluiter omlaag, maar technisch gezien kan die nog wel meeluisteren. De microfoon wordt namelijk niet afgedekt.

De automatische stand kun je op twee manieren activeren: via gezichtsherkenning en middels geofencing. Op basis van een geregistreerd gezicht of je locatie kan de camera de beeldopnamen dus uitschakelen. Nu kun je via de app 'handmatig' de sluiter openen op het moment dat je van huis gaat, maar ook dat kun je op basis van geofencing regelen. Zodra je het huis verlaat, gaat de sluiter omhoog en houdt de Netatmo Binnencamera Advance alles voor je in de gaten. Uit onze praktijktests blijkt dat allemaal prettig en snel te werken.

©Wesley Akkerman

De binnencamera met het klepje dicht...

©Wesley Akkerman

...en vervolgens met het klepje open.

Veel mogelijkheden

Verder beschikt het systeem over allerlei zaken die we elders ook zien. Dat is geen kritiek, want het is alleen maar goed als er een soort basis van je persoonlijke beveiliging bestaat. De Advance beschikt over een kijkhoek van 130 graden, een 2K-resolutie en HDR-beeldkwaliteit. Daardoor film je niet alleen een groot deel van de omgeving, ook staat alles er haarscherp en kleurrijk op. Je kunt de Binnencamera Advance koppelen aan 2,4- en 5GHz-netwerken en kunt hem aan het stroomnet aansluiten via een stekker of de Power over Ethernet-kabel.

Je kunt hem op een kast neerzetten of aan de muur of het plafond bevestigen. Het product beschikt daarnaast over beam forming-technologie, waardoor mensen aan de andere kant goed verstaanbaar zijn. Dat is niet zozeer handig voor het kunnen verstaan van dieven, maar je zou een camera bij een baby of bejaarde in de kamer kunnen plaatsen en diegene kunnen verstaan of horen als er iets gebeurt. De audio klinkt goed verstaanbaar binnen de app, en aan de andere kant hebben we ook geen klachten ontvangen over de speakerkwaliteit.

©Wesley Akkerman

Meldingsmogelijkheden

Het is daarnaast de bedoeling dat de Netatmo Binnencamera Advance je zo min mogelijk stoort. De fabrikant probeert om die reden een minimum aan meldingen te versturen. Aanvankelijk viel dat nog best tegen, maar dat kwam doordat het apparaat nog niet alle gezichten in huis herkende. Toen we dat eenmaal hadden ingesteld, daalde het aantal notificaties dat we binnenkregen aanzienlijk. Daar moeten we bij vermelden dat het soms maar net aan de hoek van de camera ligt of hij je herkent of niet, maar binnen de app kun je zelf instellen wie wie is om het aantal meldingen terug te brengen.

Via de overzichtelijke en nette applicatie is het daarnaast verder mogelijk de notificaties op je voorkeuren in te stellen. Zo kun je zelf bepalen of je ook meldingen van huisdieren, onbekende gezichten of mensen in het algemeen wilt hebben. Je kunt bovendien de sluiter altijd handmatig omlaag zetten als je die meldingen zat bent. Tot slot is het mogelijk meldingen samen te voegen. Als een reeds bekend gezicht binnenkomt met een onbekend persoon, krijg je daar maar één melding van (in plaats van twee). Dat soort mogelijkheden kunnen we alleen maar waarderen.

Een andere functie die ons bevalt, is de opslag. Je slaat de beelden lokaal op, op een microSD-kaartje. Je krijgt er standaard een kaartje van 8 GB bij. Daardoor word je niet meteen op extra kosten gejaagd. Wat wel een beetje tegenvalt, is het gebrek aan een melding als je het kaartje verwijdert. Als iemand dus binnen is en die haalt de kaart eruit, dan weet je dat niet. Lijkt ons een enorme vergissing, maar ondertussen is het ook iets wat je mogelijk later kunt toevoegen als fabrikant. Daar hopen wij in elk geval op.

Netatmo Binnencamera Advance kopen?

Een gemakkelijke installatie, een overzichtelijke app en een grote nadruk op privacy: dat is wat de Netatmo Binnencamera Advance biedt. Het systeem laat weinig te wensen over als het gaat om die aspecten, evenals beeld- en audiokwaliteit. We missen wel een melding wanneer iemand de SD-kaart verwijdert en zouden een volgende keer een fysieke schakelaar voor de mechanische privacysluiter waarderen, maar dat betekent niet dat de Advance geen aanbeveling verdient. Want het product werkt heel goed, maar is wel flink aan de prijs.

Als je geen robotstofzuiger wil, maar je wil het jezelf wel gemakkelijk maken, dan kom je al snel uit op een nat-droogstofzuiger. Dat is een traditionele stofzuiger met een dweilfunctie. Omdat dit soort apparaten nog redelijk nieuw zijn, maken veel mensen dezelfde fouten.

Hoewel het technisch gezien mogelijk is een nat-droogstofzuiger op alle typen houtvloeren te gebruiken, is het toch af te raden als het gaat om onbewerkt of onafgewerkt hout. Dat komt doordat een onafgewerkte houten vloer geen beschermende afdichtingslaag heeft. Als die onbehandeld blijft, absorbeert het hout gemakkelijk water of vocht van een nat- en droogzuiger. Dat kan ervoor zorgen dat de vloer kromtrekt of na verloop van tijd zelfs splijt.

Verkeerde dingen opzuigen

Daarnaast is het belangrijk om te voorkomen dat je met een nat-droogstofzuiger dingen opzuigt waar het apparaat niet goed mee overweg kan. Denk aan grotere objecten die nog weleens op de vloer liggen, zoals hondenbrokken. Als je tegelijkertijd dweilt en stofzuigt, kan zo'n object klem komen te zitten bij de dweilkop, een filter of verderop in het systeem. Gebeurt dat regelmatig, dan is het verstandig om voortaan eerst even op te ruimen voordat je de stofzuiger aanzet.

In dezelfde lijn geldt: glasscherven of andere scherpe voorwerpen kun je beter eerst handmatig opvegen met een stoffer en blik. Ook gewone en robotstofzuigers zijn hier niet tegen bestand – de kans op schade aan interne onderdelen is groot. Vermijd bovendien altijd het opzuigen van brandbare vloeistoffen, want die kunnen bij contact met elektrische onderdelen ontbranden.

©Wesley Akkerman

Leeg de vuilwatertank regelmatig.

Tot slot nog even over het opzuigen van verf. Het kan verleidelijk zijn om verfspetters weg te halen met de dweilkop van bijvoorbeeld de Dreame H15 Pro, maar dat is echt geen goed idee. Zowel natte als droge verf kan het systeem verstoppen, waardoor vuil zich ophoopt en filters beschadigd raken. Kom je verf op de vloer tegen, pak dan liever een emmer met warm sop en een doek of spons. Daarmee voorkom je problemen én krijg je het meestal ook gewoon beter schoon.

Van modus wisselen en meer

Het is ook slim om de nat-droogstofzuiger af en toe in een andere modus te gebruiken, zodat hij altijd optimaal blijft presteren. Bij tests op de redactie gebruiken we standaard de automatische stand, waarbij het apparaat zelf de zuig- en dweilintensiteit aanpast aan de situatie. Maar schakel gerust de dweilfunctie eens uit als je alleen wat stof wilt verwijderen. Dat ontlast het systeem en kan de levensduur van het apparaat flink verlengen.

Besteed daarnaast voldoende aandacht aan het onderhoud van de verschillende onderdelen. Tijdens het gebruik zie je vaak vanzelf dat de vuilwatertank volloopt. Leeg deze regelmatig – bij voorkeur na elke schoonmaakbeurt – om te voorkomen dat de zuigkracht afneemt. Dweil je vaak, dan is dat nog belangrijker: je wilt natuurlijk voorkomen dat je bij het legen vervuild water morst.

Controleer ook regelmatig de staat van de filters. In sommige gevallen kun je dat zelfs via de app doen. Zit er te veel stof in, dan gaat dat ten koste van de zuigkracht. En tot slot: zet de nat-droogstofzuiger altijd netjes rechtop in het oplaadstation. Zo kan het systeem zichzelf opladen én onderhouden – denk aan het automatisch drogen van de borstel, wat nare geurtjes helpt voorkomen. Kleine moeite, groot effect!